Η ΦΩΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΤΑ ΤΥΜΠΑΝΑ ΤΗΣ ΤΕΛΙΚΗΣ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗΣ ΑΡΧΙΣΑΝ

 

Οι κατά καιρούς ανακοινώσεις περί ελευθέρας διαβάσεως των προσφύγων στα σύνορά μας με όση καλή διάθεση και αν τις δούμε κρύβουν τουλάχιστον μια επικίνδυνη αφέλεια, αν όχι και πονηρία. Να βοηθήσουμε τους έχοντας ποικίλη ανάγκη ναί, αλλά όχι και να τους μαζέψουμε όλους εδώ! Δεν χωράμε άλλους. Οι περισσότεροι πλέον από αυτούς που έρχονται μένουν εδώ. Έρχονται και δεν φεύγουν. Δεν πάνε αλλού. Ασφαλώς κάποιους λόγους έχουν και ξεσπιτώνονται.

Έρχονται όμως με διαμορφωμένες θρησκευτικές πεποιθήσεις. Δεν αλλάζουν. Οι χώρες τους δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα απέραντο τζαμί η κάθε μια. Ερχόμενοι εδώ από φόβο ή από πίεση γρήγορα εντάσσονται στις μειονοτικές οργανώσεις τους και ανάλογα σε τι μουφτή και μουλά θα πέσουν αντίστοιχα και συμπεριφέρονται. Καθόλου απίθανο αύριο να είναι τρομοκράτες. Το θρησκευτικό τους υπόβαθρο είναι πολύ ισχυρό και τους οδηγεί αναπόδραστα σε συγκεκριμένες πράξεις βίας, αρχίζοντας από το στενό τους περιβάλλον.

Ελάχιστοι βαπτίζονται, κάποιοι, οι λιγότεροι, ίσως από πίστη, οι άλλοι από υπολογισμό για μια δουλειά, κοινωνική ένταξη ή γάμο. Βρίσκουν εδώ το μπάχαλο που λέγεται χριστιανική και δημοκρατική Ελλάδα, αναπτύσσονται και εξελίσσονται από τελείως παράνομα έως ημιπαράνομα. Ύστερα είναι μεγάλο ζήτημα να ξεχάσουν και να χάσουν τα 5-6 χιλιάδες δολλάρια που έδωσαν στους δουλεμπόρους. Αυτά πρέπει να τα ξανακερδίσουν. Στερημένοι καθώς είναι, μένουν εδώ στοιβαγμένοι και μεταχειρίζονται τον όποιο τρόπο για να πλουτίσουν.

Εδώ έρχονται συνήθως οι χειρότεροι, γι αυτό είναι οι πιο επικίνδυνοι. Δεν μιλάμε για οικογένειες κυνηγημένων προσφύγων, αλλά για όλους όσοι κατά καιρούς ξεμπαρκάρουν στις ακρογυαλιές μας. Ποτέ όμως δεν δυσκολεύονται και οι μεν και οι δε να βρούν δουλειά ποντάροντας στην συνήθη αδράνεια των Ελλήνων και ποτέ δεν μένουν μόνοι τους. Συνδέονται με ελληνίδες, οι οποίες έχουν σιχαθεί τους εαυτούς τους από την διαρκή ασύδοτη ζωή και θέλουν όπως, όπως να ζήσουν σε κάποιο νοητό λιμάνι της Αλγερίας και της Αραβίας. Τόσο μυαλό κουβαλάμε δυστυχώς.

    

Ας είμαστε ρεαλιστές. Τέτοιοι είμαστε και γι αυτό τα παθαίνουμε. Αν δεν μάθουμε επιτέλους να ψηφίζουμε, τα αναπαράγονται τα ίδια φαινόμενα. Ας διαβάσουμε κάποτε περί της μεταναστευτικής πολιτικής της Ιαπωνίας, για να καταλάβουμε τι σημαίνει σοβαρό κράτος. Δεν παίζουμε με το Ισλάμ, ας το πάρουμε χαμπάρι. Το Ισλάμ δεν παλεύεται. Δεν είναι μια απλή θρησκευτική άποψη, είναι αίρεση που ζητεί απολυτότητα και αποκλειστικότητα. Δεν φεύγει κάποιος ανώδυνα από τον προφήτη. Ούτε τον προσβάλλει ακίνδυνα. Είναι πνευματικό ντοπάρισμα και φανατισμός. Έχει στο αίμα του τη βία.

Επαναλαμβάνει στην ιστορία εξακολουθητικά τη ζωή του Μωάμεθ. Με αίμα επικρατεί. Πλανώνται πλάνην οικτράν όσοι ευελπιστούν σε μια ειρηνική συνύπαρξη με το Ισλάμ. Δαιμονίζονται οι άνθρωποι οι μουσουλμάνοι, είναι οπαδοί. Γίνονται υποχείρια του ανθρωποκτόνου χωρίς να το καταλάβουν. Μέσα στο Κοράνιο 140 φορές υπάρχει η προτροπή:«θάνατος στους απίστους». Το Ισλάμ είναι από τα γενοφάσκια του βία και νοθεία. Δουλεύει με το μαχαίρι, γι αυτό και φοβίζει.

Βέβαια δεν συνωστίζουμε όλους τους ανθρώπους σε μια κατηγορία. Υπάρχουν και κάποιοι που ξεπερνούν με τη καλή τους συνείδηση το μουσουλμανικό καθεστώς. Τον τρόπο αγωγής και εκπαίδευσης. Δυστυχώς όμως είναι η εξαίρεση. Όλη αυτή την πίεση που δέχονται τα παιδιά διαβάζοντας το κοράνιο και εφαρμόζοντας τη σαρία, την διοχετεύουν μετά σε μίσος στο δυτικό τρόπο ζωής και στη νοοτροπία των ελευθέρων ανθρώπων. Αν θέλουμε να τους βοηθήσουμε, ας το κάνουμε στο κράτος τους.

Εδώ θα βοηθήσουμε πρωτίστως τους συνέλληνες που έχουν ανάγκη. Ακόμη και η αγία Γραφή δίνει προτεραιότητα στους “οικείους της πίστεως” και στους συγγενείς. Και προσοχή στην πατρίδα. Δεν χρειάζονται συναισθηματισμοί, αλλά ρεαλισμός και ψυχρή λογική, γιατί κάθε αμέλεια σήμερα θα πληρωθεί φρικτά αύριο. Μακάρι να ήμασταν άγιοι και να τους ενσωματώναμε όλους στην χριστιανική πίστη και Εκκλησία, αυτό θα ήταν μια κάποια ασφάλεια, αλλά είναι ουτοπικό.

Αυτοί που ξεφεύγουν και πραγματικά ασπάζονται τον Χριστιανισμό, είναι ήρωες και το κάνουν με μεγάλο ρίσκο για τη ζωή τους και την οικογένειά τους. Αρκεί να σκεφθεί κάποιος ότι χρειάστηκε η θυσία τόσων αγίων και νεομαρτύρων επί τουρκοκρατίας για να ελευθερωθεί αυτός ο αιχμάλωτος τόπος. Χρειάστηκαν οι ακραίες παρεμβάσεις του Κολοκοτρώνη για τους προσκυνημένους και χρειάστηκε το γενικό σύνθημα «μη μείνει τούρκος στο Μοριά μηδέ στον κόσμο όλο».

Τετρακόσια χρόνια ο φόβος είχε θρονιασθεί στις καρδιές μας, γιατί δούλευε το μαχαίρι. Η ισλαμική αυτή τακτική δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ. Ασφαλώς και δεν αντιμετωπίζεται με λουλούδια η επιθετική τακτική του Ισλάμ. Κι ένα άλλο: οι οπαδοί του προφήτη δεν φοβούνται το θάνατο, γι αυτό και γίνονται πιο απειλητικοί. Όσοι δεν λογαριάζουν θάνατο αυτοί πάντα νικούν, επικρατούν και ας πεθαίνουν τελικά.

Ο θάνατος για το Ισλάμ, είτε λέγεται αυτοκτονία «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων», είτε λέγεται ιερός πόλεμος «τζιχάντ», είναι μια χαρά κι ένα γεφύρι γιατί ο διανοητικός και ψυχολογικός βομβαρδισμός εξ απαλών ονύχων τους έχει πείσει ότι υλικός παράδεισος τους περιμένει με όλες τις απολαύσεις. Όταν καταλάβουμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα τέτοιο σύστημα ιδεών και πρακτικών εφαρμογών, μια απειλή για την κοινωνία της ελευθερίας και της δημοκρατίας, θα συνειδητοποιήσουμε και μείς πόσο δυνατή πρέπει νάναι η διαλεκτική μας και αποφασιστική η στάση μας.

Πόσο ενημερωτικό το κήρυγμά μας και δυνατή η φωνή της εκκλησίας μας. Ποιάς Εκκλησίας όμως; Όχι της αλλοιωμένης και αιρετικής παπικής, προτεσταντικής και αγγλικανικής ομοφυλοφιλικής και παιδεραστικής, μια θρησκείας που έβαλε στα υποτιθέμενα θυσιαστήριά της τις γυναίκες και παντρεύει τα άτομα του ιδίου φύλου και τα προάγει και στο βαθμό του Επισκόπου. Αλλά της αληθινής ορθόδοξης Εκκλησίας. Ιδού γιατί κατακτά τις μάζες της δυτικής χριστιανοσύνης, το Ισλάμ. Διότι ο κόσμος ζητεί κάτι το υγιές και δυνατό και απεχθάνεται το αρρωστημένο.

Η εξασθενημένη Δύση εύκολα μεταλλάσσεται στο εξασθενές Ισλάμ, που έχει νόμους και όχι ασυδοσία, οικογένεια και όχι διαστροφή, γυναίκες και όχι κινούμενες και ακάλυπτες σάρκες, άνδρες και όχι κινούμενα σχέδια κι από την άλλη μεριά η δική μας ορθόδοξη φωνή είναι υποτονική. Λοιπόν, μετά και το πρόσφατο έγκλημα στη Γαλλία από τους Ισλαμιστές δεν χωράει καμμιά αμφιβολία για το ποια στάση πρέπει να κρατήσουν οι ευρωπαίοι ηγέτες απέναντι στους ευρωπαίους που μεταστράφηκαν στο Ισλάμ από τον άχρωμο, άγευστο και άοσμο χριστιανισμό της Δύσης, αλλά και απέναντι στο κύμα των μουσουλμάνων μεταναστών.

Δεν αλλάζουν αυτοί οι άνθρωποι. Και να φανταστεί κάποιος ότι πολλοί από τους τζιχαντιστές και εντός και εκτός Ευρώπης είναι πρώην ευρωπαίοι πολίτες, οι οποίοι έκαψαν τα διαβατήριά τους και ασπάστηκαν το Ισλάμ. Αυτοί έγιναν και οι χειρότεροι. Για να δικαιολογήσουν τη μεταστροφή τους κάνουν τα πιο ακραία εγκλήματα. Δεν υπάρχει χειρότερος δαιμονισμός, σατανισμός και φανατισμός από το Ισλάμ. Τα εγκλήματά του καταργούν κάθε φραγμό και δεσμό αίματος και πνεύματος, συγγενείας και φιλίας.   

Ο Αμερικανός πρόξενος στη Σμύρνη του 1922 Τζόρτζ Χόρτον είπε και έγραψε μετά από όσα φρικιαστικά είδε να γίνονται από τους ντοπαρισμένους μαχητές του Ισλάμ στη μικρασιατική καταστροφή, στους ματωμένους δρόμους της Σμύρνης, "ντρέπομαι που ανήκω στο ανθρώπινο γένος". Το Ισλάμ έχει τη δολοφονία στα σπλάγχνα του, μέσα στην οποία εμπεριέχει και την αυτοκτονία των καμικάζι του. Αυτά όμως πληρώνουν όσοι ελαφρά τη καρδία δεν λαμβάνουν μέτρα στα σύνορά τους και στη δομή του κοινωνικού γίγνεσθαι και αφήνουν με βλακώδη ανεκτικότητα τη δημιουργία θυλάκων τρομοκρατίας στη χώρα.

Όσοι με παιδική ανωριμότητα και ουτοπικό αυτοϊδεασμό χτυπούν τα χεράκια τους σε κάθε κύμα εισβολής και νομίζουν ότι όλα θα πάνε καλά. Ας ρωτήσουν κάποιους από την Πόλη που έζησαν τα Σεπτεμβριανά του 1955... Καλοί άνθρωποι και φιλάνθρωποι να είμαστε, αλλά όχι αφελείς. Πως λαμβάνουμε μέτρα κατά της εγχώριας τρομοκρατίας, έτσι χρειάζεται να δράσουμε και κατά της εισαγόμενης. Η εισαγόμενη δεν πλέον οι ερυθρές ταξιαρχίες και η μαφία της Σικελίας.

Είναι οι συμπαθείς κατά τα άλλα μετανάστες που καταφθάνουν στη χώρα μας, οι οποίοι όμως κουβαλούν μαζί τους και όλο το θρησκευτικό φορτίο που από τα νιάτα τους, τους φόρτωσε στην πλάτη το κατεστημένο και το ιερατείο των μουφτήδων, μουλάδων και ιμάμηδων. Αυτό δεν μπορούμε και δεν πρέπει με κανένα τρόπο να το αγνοήσουμε, γιατί θα το βρούμε μπροστά μας. Μακάρι ανώδυνα και σταδιακά να ενσωματωθούν. Σοβαρές χώρες δεν δέχονται κανέναν ξένο χωρίς όρια και προϋποθέσεις. Σαφώς πρέπει να ληφθούν κάποια μέτρα.

Αλλοιώς αν αφήσουμε ανεξέλεγκτη την εισροή, ανεξέλεγκτη τη διαμονή, ασύδοτη τη θρησκευτική προπαγάνδα και ζωή, ελεύθερους τους μουλάδες να αλωνίζουν στην ορθόδοξη χώρα, δυνατότητα να φτιάξουν κόμμα και να ιδρύσουν μεγάλο τεμένος, κέντρο ποικίλης ανατρεπτικής δράσης και φανατικής εξτρεμιστικής προπαγάνδας, μετά σίγουρα θα έχουμε Ημέρες Εθνικού Πένθους, όπως στη Γαλλία.

Και η μεν Γαλλία πληρώνει την αποικιοκρατία της και την ισλαμολαγνεία της. Εμείς εδώ είναι κρίμα να πληρώσουμε την βλακεία και αβελτηρία των ιθυνόντων μας. Τι φταίει ο λαός μας επιτέλους; Ας εκτιμήσουμε τέλος και την γλυκύτητα της θρησκείας του Ναζωραίου και την υπεροχή του Προσώπου Του και τι πρόσφερε στον κόσμο. Πές μου τον Θεό που πιστεύεις να σου πω τι άνθρωπο φτειάχνει αυτή η πίστη. Αυτό πρέπει να ακουστεί στην διαπασών. Όταν λέγει ο Παύλος ότι «μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς καγώ Χριστού», αυτός ο λόγος μας δείχνει το δρόμο τι πρέπει να κάνουμε, αν θέλουμε να διαμορφώσουμε ένα πολιτισμό που να είναι πολιτισμός ψυχής και κοινωνίας. 

Ναι, αλλά η Ευρώπη διέγραψε δια τον φόβο των μουσουλμάνων από τη Συνταγματική της Συνθήκη τη λέξη Χριστιανισμός, για να μη θιγεί ο σουλτάνος Ερντογάν και στην Αγγλία δεν αφήνουν να φορούν Σταυρό δημόσια οι δημόσιοι υπάλληλοι ούτε να γιορτάζουν Χριστούγεννα δημόσια για αν μη θιγούν οι οπαδοί του Ισλάμ. Ποίο το αποτέλεσμα; Μαζικά συνεχίζουν να ασπάζονται το κοράνιο οι ευρωπαίοι, τα παιδιά τους εντάσσονται στο χαλιφάτο και στους τζιχαντιστές της Ανατολής και πολεμούν τους χριστιανούς σφάζοντας και ρημάζοντας. 

Τελευταία έφεραν τη φωτιά και το θάνατο στις κοινωνίες της Δύσεως. Κι εμάς εδώ στην Ελλάδα στο πρόσφατο παρελθόν έκαψαν τα δάση μας ομοϊδεάτες τους από τους μουσουλμάνους των Βαλκανίων.Βέβαια  ο παράνομος Ιούδας της αιρετικής Δύσεως “ουκ ηβουλήθη συνιέναι». Αντί να υψώσει το πληγέν από τα μουσουλμανικά πυρά σατυρικό περιοδικό το λάβαρο του Σταυρού και το πρόσωπο του γλυκύτατου Ιησού, δημοσιεύει σε μια έκδοση του ενός εκατομμυρίου αντιτύπων μια ακραία βλασφημία κατά της Αγίας Τριάδος, για να φανεί δήθεν αμερόληπτο και ότι δεν λογαριάζει θρησκείες, αλλά εξίσου τις γελοιοποιεί με τη σειρά τους την κάθε μιά.

Οι άνθρωποι ή έχασαν από το φόβο τα λογικά τους και πελεκάνε τα ποδάρια τους βλασφημώντας τον αληθινό Θεό των πατέρων τους που είναι ο μόνος που μπορεί να τους προστατέψει ή είναι νεοεποχίτες, σιωνιστές και νεοταξίτες και υπηρετούν τις βρώμικες και σκοτεινές υποθέσεις του μέλλοντος δίνοντας δικαιώματα στο διάβολο να τους κάνει τη ζωή σουρωτήρι από τα μουσουλμανικά καλάσνικοφ.

Κι ένα τελευταίο: η ισλαμική νοοτροπία, εκπαίδευση, συνήθεια ζωής και η αντίληψη περί της ζωής και της ενταύθα και της πέραν του τάφου είναι για πολλούς μελετητές ό,τι πιο καλό, βούτυρο θα λέγαμε, στο ψωμί του Αντιχρίστου, του μεγάλου σφαγέα. Γιατί όχι να μη αποτελέσουν οι οπαδοί του προφήτη το στρατό του μεγάλου διωγμού στο μέλλον αφού και σε πληθυσμό και σε φανατισμό είναι οι καλύτεροι εκδοροσφαγείς; Οψόμεθα!!

 

ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ

 

Οι εκβιασμοί, οι απειλές και οι κάθε άλλου είδους θηριώδεις στάσεις μιας ανεξέλεγκτης τεχνόσφαιρας συνεχίζονται. Διαβάζουμε: «η ΕΚΤ αποδέχεται τα ελληνικά ομόλογα – παρά τη χαμηλή τους διαβάθμιση – ως εγγύηση για να αναχρηματοδοτήσει τις ελληνικές τράπεζες, επειδή η χώρα βρίσκεται σε πρόγραμμα». Αληθεύει. 

Σε κάθε περίπτωση είναι γνωστό ότι αληθεύει και μάλιστα πολλαπλασιαστικά. Γι’ αυτό ισχύουν τα εξής και οι Έλληνες ψηφοφόροι δεν θα πρέπει να δώσουν έστω και μια ψήφο σε άτομα που ζητούν να κυβερνήσουν και θα τηρήσουν χωρίς παρέκκλιση τα εξής αυτονόητα:

Πρώτον, όλα τα «κόμματα» που ζητούν την ψήφο να δηλώσουν ότι:

α)ζητούν από την ελληνική κοινωνία για να διαφυλάξει την ελευθερία της, την δημοκρατία και την ασφάλεια του κράτους να καταναλώνουν όσο παράγουν (πολύ μικρότερο το τίμημα για τις έσχατες λογικές της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της ασφάλειας) και

β)θα συνεχίσουν «να έχουν πρόγραμμα» αλλά για τα μέλη της Ελληνικής κοινωνίας και όχι για καλλιέργεια τροφής των θηριωδών κερδοσκόπων που ελέγχουν πλέον αποφασιστικά το θολό βασίλειο των κοινωνικοπολιτικά ανεξέλεγκτων τεχνοκρατών (εκτός και εάν μας πει κάποιος ότι τους ελέγχει το… ευρωκοινοβούλιο οπότε θα χαχανίζει και η σοφή νοικοκυρά γειτόνισσα).

Δεύτερον, ως πλήρες μέλος της ΕΕ και της ΟΝΕ ζητά έκτακτο Συμβούλιο Αρχηγών για να οριστεί κοινής αποδοχής εντολοδόχος (των κρατών) ομάδα με πολιτική αρμοδιότητα να γίνει εξονυχιστικός έλεγχος, μεταξύ πολλών άλλων,

•των ευθυνών για τον χρηματοοικονομικό εκτροχιασμό μετά το 1992,

•τα φρικτά λάθη της οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης έκτοτε αλλά κυρίως μετά το 2008

•τους όρους ένταξης στην ΟΝΕ νέων μελών συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας

•Κατά πόσο υπήρξαν πολιτικοοικονομικά ορθολογιστικές αποφάσεις όταν προχωρώντας και εμβαθύνοντας (κάτι που δημιουργεί καταναγκασμούς στα υφιστάμενα μέλη για συμμετοχή στην ΟΝΕ) στην νομισματική «συνεργασία» κάποιοι αξίωναν υψηλές ηγεμονικές θέσεις ευθύνης (διοικητές των νομισματικών οργάνων που απαίτησαν κυρίως Γαλλία και Γερμανία)

•Να καταλογιστούν ευθύνες για τον τρόπο ένταξης νέων μελών στην ΕΕ και στην ΟΝΕ και κατά πόσο συνοδεύτηκαν με πολιτικοοικονομικά ορθολογιστικές αποφάσεις που αφορούν τους κινδύνους άνισης ανάπτυξης, τις περιφερειακές ανισορροπίες, τα ανισοζύγια πληρωμών, την αλληλεγγύη σε ανταγωνιστικά ασθενέστερες περιοχές και σε κράτη της ΕΕ και εξορθολογιστικές αποφάσεις για τους διακυβερνητικούς και υπερεθνικούς θεσμούς

•Να καταλογιστούν αντικειμενικές ευθύνες για την πορεία των πραγμάτων μετά το 2010 σε όλα τα επίπεδα, για όλους τους θεσμούς και για όλα τα κράτη. Ως τούτο πέραν αντικειμενικών κριτηρίων και παραγόντων υπάρχουν άπειρες επίσημες δηλώσεις υπεύθυνων και ανευθυνοϋπεύθυνων όλων των επιπέδων

•Να καταλογιστούν ευθύνες για την συγκρότηση συλλογικών διαπραγματευτικών στάσεων απέναντι σε τρίτα κράτη, διεθνείς θεσμούς και διεθνικούς χρηματοοικονομικούς δρώντες (κοινώς κερδοσκόπους)«Eλευθερία, δημοκρατία και ασφάλεια» είναι έσχατες και ασυμβίβαστες λογικές που αξίζουν κάθε θυσία.

•Ιδιαίτερα όσον αφορά τους τελευταίους ο έλεγχος των δραστηριοτήτων τους αποτελεί ζήτημα ζωής ή θανάτου για τα κράτη μέλη και την ΕΕ

•Να δρομολογηθεί μεγάλη διάσκεψη ριζικού εξορθολογισμού της διαδικασίας ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.

•Να απολύονται οποιοδήποτε χρησιμοποιώντας τον κοινωνικοπολιτικά ανεξέλεγκτο ρόλο τους σε ευρωπαϊκούς θεσμούς εκβιάζουν κράτη και της κοινωνίες τους. Και πολλά ακόμη που θα μπορούσαν να γεμίσουν εκατό σελίδες και που κανείς στην Ελλάδα δεν θα πρέπει να εκλεγεί εάν μελλοντικά θα είναι υποτελής της θηριώδους τεχνόσφαιρας.

Είπαμε:«ελευθερία, δημοκρατία και ασφάλεια» είναι έσχατες και ασυμβίβαστες λογικές που αξίζουν κάθε θυσία. Κανείς δεν θα πρέπει να πάρει ψήφο εάν δεν δεσμευτεί με τα πιο πάνω αυτονόητα και τα συμπαρομαρτούντα. Διαβάστε την Επικαιρότητα ΕΔΩ.....

 

ΙΣΛΑΜ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ

 

Εάν κάποιος έγραφε τα πρώτα χρόνια του περασμένου αιώνα, περί συγκρούσεων, θα περιοριζόταν σε συρράξεις ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα έθνη-κράτη. Γείτονες ως επί το πλείστον καθώς ο επεκτατισμός ήταν βασικό στοιχείο επίδειξης δύναμης στο διεθνές σκηνικό. Ισχυρό κράτος κάποτε, σήμαινε μεγάλο σε έκταση και πλούσιο.

Επειδή η μοίρα μας έκανε να γράφουμε στις 7 Ιανουαρίου του 2015, μας έφερε και μπροστά σε ένα αποτρόπαιο γεγονός μόλις 3 ώρες περίπου μακριά από τη χώρα μας (το να αναφερθούμε σε χιλιομετρικές αποστάσεις τη σημερινή εποχή είναι το λιγότερο περιττό). Στη Γαλλία λοιπόν, οι μαχητές του Ισλαμικού κράτους, εισέβαλαν στα γραφεία μιας σατυρικής εφημερίδας και δολοφόνησαν 11 άτομα. Μικρό το νούμερο γι’ αυτούς, συνηθισμένοι σε ποσά αδιανόητα για ανθρώπινο νου.

Ποια είναι τα δεδομένα; Το Ισλαμικό κράτος, είναι ένα μη αναγνωρισμένο από τη διεθνή κοινότητα κράτος, το οποίο δημιουργήθηκε από μια ομάδα εξτρεμιστών ισλαμιστών, με μόνο στόχο τη πάλη για την επικράτηση του Ισλάμ μέσω ιερού πολέμου. Δεν έχει σύνορα, ούτε πρωτεύουσα και το συνάλλαγμα είναι εξαφανισμένο. Η τελευταία πρόταση φαντάζει ουτοπία για κάποιους, στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για ένα συνονθύλευμα φανατικών Σουνιτών μουσουλμάνων, όπου η προσφορά τους είναι καθαρά εθελοντική. Σκοτώνουμε για τη ψυχή της μάνας μας.

Είναι προφανές το πόσο έχει αλλάξει το θέμα της ισχύος και το πού έχει μεταφερθεί το παιχνίδι των συγκρούσεων. Ένα μη-κράτος, εξαπολύει επιθέσεις μήνες τώρα, με ισχύ που θυμίζει σύγχρονα εξοπλισμένο πολεμικό μηχανισμό, δυτικής χώρας. Επίσης οι συγκρούσεις έχουν χαρακτήρα καθαρά πολιτισμικό. Μια νέα σταυροφορία προς την αντίθετη κατεύθυνση από τον άλλο θρησκευτικό πόλο, κάτι αιώνες πιο μετά. Τουλάχιστον δύο δεκαετίες πρίν, είχαν φανεί τα σημάδια αυτής της σύγκρουσης. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως δεν ήταν αναμενόμενο.

Η καταστροφή των εθνών-κρατών από την παγκοσμιοποίηση έφερε σαν αποτέλεσμα τις θρησκευτικές και πολιτισμικές συγκρούσεις. Σήμερα δεν λέμε ότι επιτέθηκαν στη Γαλλία, αλλά σε μια χώρα της Δύσης. Πρέπει να γίνει κατανοητό πως δεν αναφερόμαστε απλώς σε μια θρησκεία, αλλά σε έναν πολιτισμό, σ’ ένα τρόπο σκέψης και δράσης, ο οποίος δεν απειλεί το δυτικό αστικό οικοδόμημα, αλλά βαθύτερα κοινωνικά θέματα, που έχουν να κάνουν με την καθημερινή ζωή του καθενός από εμάς δυτικού.

Οι διαφορές είναι χαοτικές. Πάρτε σαν παράδειγμα έναν μαραγκό που θέλει να ενώσει δύο ξύλα. Το ένα, χλωρό, όχι και τόσο καλό ποιοτικά αλλά παρόλα αυτά έτοιμο για παραγωγή. Το άλλο, σάπιο και κακής ποιότητας χωρίς καμία προοπτική παραγωγής. Τι κάνει λοιπόν ο μαραγκός; Πετάει το σάπιο και μένει με το χλωρό αν και απελέκητο.