ΤΑ ΠΙΟ ΑΘΩΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

 

Ποιο αίσθημα δικαίου, ποια λογοτεχνία και ποιοι ποιητές μπορούν να οργανώσουν τον χαρακτήρα ενός παιδιού μέσα σε μια ζούγκλα αληταράδων και αρπακτικών;  Δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα μπορεί αυτή η φάρσα να συνεχίζεται. Η Γερμανία και συνεπώς το υποκατάστημά της που ακούει στο όνομα Ευρωπαϊκή Ενωση κάνει τα «στραβά μάτια» για τους προϋπολογισμούς της Γαλλίας και της Ιταλίας. Παρ’ ημίν, η Ενωση, ο κ. Τζαμτζής και πας όστις άλλος ενδιαφερόμενος κάνουν επίσης τα «στραβά μάτια» για το στρες τεστ, ου μην και success story, των ελληνικών τραπεζών, ενώ είναι τοις πάσι γνωστό ότι με 82 δισ. «κόκκινα» δάνεια, αν δεν τα «βαφτίσεις» αλλοιώς, όχι στρες τεστ δεν περνάς, αλλά ούτε ΚΤΕΟ.

Αλληλοδουλευόμαστε. Διά της δημιουργικής λογιστικής. Μια διαρκής μεταβλητή ισχύος και συσχετισμών που προσδιορίζει διακρατικές και διατραπεζικές σχέσεις. Ένα πολιτικό παίγνιο με έναν μόνο σκοπό: τη δικτατορία του κεφαλαιοκρατικού πλούτου, που για τους λαούς μεταφράζεται σε δικτατορία της λιτότητας. Παντού στην Ενωση και ιδιαιτέρως στις προγραμμένες χώρες η λιτότητα εξαπλώνεται. Σταθεροποιείται. Βαθαίνει. Το ιδιαιτέρως απεχθές με όλην αυτή τη φάρσα που ζούμε είναι ότι επαναλαμβάνει τη ρητορική της απτόητη. Η «Ελλάδα βγαίνει απ’ το Μνημόνιο» και μπαίνει σε μια «προληπτική γραμμή στήριξης»!!!

Ε, λοιπόν, σ’ αυτήν την Ελλάδα οι αυτοκτονίες συνεχίζονται. Μπορεί να έχουν γίνει μονόστηλα ή να μην αναφέρονται καν, αλλά συνεχίζονται. Ίσως μάλιστα να πληθύνονται. Όπως και οι θάνατοι που αυτή η πολιτική προκαλεί: από μαράζι, από στρες (όχι το στρες τεστ των τραπεζών), από το άγχος, τη διαρκή θλίψη, το αδιέξοδο, την απελπισία. Όμως - κι αυτό είναι το χειρότερο- ντουέτο με τον θάνατο των απελπισμένων χορεύει και η μοίρα των παιδιών. Η μοίρα, δηλαδή ο προϋπολογισμός, οι νόμοι που ψηφίζονται στη Βουλή, οι αποφάσεις που παίρνουν οι Δυνατοί.

Τα παιδιά είναι τα πιο τραγικά θύματα της κρίσης. Πολλά υποσιτίζονται και ορισμένα λιμοκτονούν. Πολλά χάνουν την πρόσβασή τους στη μόρφωση και τα περισσότερα αφίενται σε υποβαθμισμένα σχολεία, όπου, αν εξαιρέσουμε τους όσους φιλότιμους δασκάλους, όλα τα υπόλοιπα καρκινοβατούν. Όμως το πιο αλγεινό απ’ όλα για τα παιδιά είναι να βλέπουν γύρω τους έναν κόσμο όπου το καλό και το ωραίο καταρρέουν, ενώ ο αμοραλισμός, ο φόνος, η ληστεία και το ψεύδος κατισχύουν. Ορθώνονται. Κι ανεβαίνουν στον Όλυμπο.

Δεν είναι μόνον ότι απ’ τα παιδιά αυτά έχει αφαιρεθεί το μέλλον από πλευράς εργασίας, αξιοπρέπειας, προσδοκιών κι ελπίδων, αλλά και ότι τους αφαιρείται η ίδια τους η «ψυχή», το πρόταγμα του καλού, ο διάλογος με τις επιλογές τους. Τι επιλογές έχει κανείς σε ένα Στρατόπεδο Συγκέντρωσης; Τι προοπτικές έχει όταν όσο μεγαλώνει, τόσον το αίσθημα δικαίου που διαθέτει ξεφτιλίζεται;  Διότι ποιο αίσθημα δικαίου, ποια λογοτεχνία και ποιοι ποιητές μπορούν να οργανώσουν τον χαρακτήρα ενός παιδιού μέσα σε μια ζούγκλα αληταράδων και αρπακτικών; Όταν τον πατέρα σου δεν τον «αντέχει η οικονομία» και τον βγάζει στην άκρη παρία, την ίδια στιγμή που ο καρχαρίας της Λίστας Γκαρντ χορταίνει αίμα, γίνεται κομμάτι δύσκολο να γίνουν «πολλώ κάρρονες» εν σχέσει με μας οι κληρονόμοι των εγκλημάτων μας.

Αυτοί που έβαλαν την Ελλάδα στα Μνημόνια διέπραξαν έγκλημα - ακόμα κι αυτός ο γελοιωδέστατος Μπαρόζο το ομολογεί, όπως και πολλοί άλλοι Ευρωπαίοι, ο ένας μετά τον άλλον. Εχει λίγη σημασία αν αυτήν την προδοσία τη διέπραξαν ανίκανοι ή βαλτοί. Αυτό, αν επέλθει ποτέ κάθαρσις, θα διακριβωθεί. Ίσως όμως να είναι ακόμα μεγαλύτερη η προδοσία εκείνων που ενώ είδαν και βλέπουν τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, τη συνεχίζουν. Και τη συνεχίζουν διότι αυτά ακριβώς τα αποτελέσματα επιδιώκουν. Η κρίση είναι εργαλείο. Και ο καπιταλισμός είναι οι κρίσεις του. Η διαχείριση αυτών των κρίσεων (είτε διά της «δημιουργικής λογιστικής» είτε διά των όπλων) παράγει πλούτο.

Πλούτο για τους λίγους που γεννιέται απ’ την όλο και μεγαλύτερη φτώχεια εκείνων που τον παράγουν. Αφού η Γερμανία έβγαλε τα μάτια της Ιταλίας, τώρα κάνει τα «στραβά μάτια» για τον προϋπολογισμό της. Θα μπορούσε και να μην το κάνει. Το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο: πιο πλούσιοι οι πλούσιοι Γερμανοί και Ιταλοί, πιο φτωχοί οι φτωχοί Γερμανοί και Ιταλοί. Η αποδοχή ή η υπαγόρευση (εν προκειμένω ενός Προϋπολογισμού) είναι απλώς θέμα επιλογής στη βάση της συγκυρίας. Πολιτικής βούλησης που υλοποιεί τις εντολές μιας οικονομικής δικτατορίας των Δυνατών.

Στην Ελλάδα αυτή η σούπα κινδυνεύει να κόψει. Λόγω της μετατόπισης του εκλογικού σώματος προς τα αριστερά, προς την Αριστερά. Πράγμα που ο κ. Γιόσκα Φίσερ, για παράδειγμα, βρίσκει πολύ επικίνδυνο για όλην την Ευρώπη. Όντως, βρισκόμαστε σε σημείο καμπής. Και ως εκ τούτου και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα διαμορφώνονται δύο τακτικές που υπηρετούν την ίδια στρατηγική. Εκείνη εναντίον του ενδεχομένου όχι μόνον να αναλάβει η Αριστερά τη διακυβέρνηση στην Ελλάδα, αλλά να τη φέρει κιόλας στα μέτρα μιας φιλολαϊκής πολιτικής. Η μία τακτική αφορά σε μια προσπάθεια απορρόφησης της Αριστεράς και η άλλη στην πάση θυσία απόκρουσή της.

Για την ώρα και οι δύο τακτικές «παίζουν». Ο Τύπος «πνίγεται» στα σχόλια, τις αναλύσεις, τα άρθρα και τα ρεπορτάζ που «ξεδοντιάζουν» εκ προοιμίου τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι τα έχει βρει με κέντρα εξουσίας στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Από την άλλη πλευρά, επιστρατεύεται μια εμφυλιοπολεμική ρητορική δαιμονοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ σε βαθμό κακουργήματος. Η μία τακτική έχει σκοπό να απογοητεύσει, η άλλη να φοβίσει. Ακόμα και πονήματα για «ανησυχίες στο στράτευμα» (ιδιαιτέρως μετά την επίσκεψη Τσίπρα στο Πεντάγωνο) είδαν δειλά (μέσα στη θρασύτητά τους) το φως της δημοσιότητας αυτές τις ημέρες. «Ας προσέχουν οι Υπατοι», αριστεροί, δεξιοί και όλοι οι δημοκρατικοί. Ας «προσέχουν» το ίδιο και για προκλήσεις ή προβοκάτσιες απ’ το εξωτερικό. Ποτέ δεν πας σε μια «μάχη» που τους όρους της έχει προκαθορίσει ο ενάντιος.

Οι δύο τακτικές (της ίδιας στρατηγικής) που αντιμετωπίζει η Αριστερά στον δρόμο της προς τις εκλογές και τη διαφαινόμενη διακυβέρνηση είναι αφ’ εαυτών υπονομευμένες και οι δύο. Η εξτρεμιστική, που εκφράζουν υστερικές μετριότητες τύπου Βούλτεψη, Γεωργιάδη, Μπαλτάκου, Βενιζέλου, Πάγκαλου (πάντα με τις ευλογίες Σαμαρά) καθώς και της Διαπλοκής, δεν πείθει πλέον έναν λαό που η ζωή του λεηλατείται όλο και πιο πολύ. Απ’ την άλλη, η μετριοπαθής τακτική σκοντάφτει στην ίδια της την εγγενή ηττοπάθεια. Ήδη πολλοί μιλούν για «αξιοπρεπή ήττα Σαμαρά», μια «φιλοδοξία» που θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ κάτι λιγότερο από μια απλή παρένθεση.

Παραγνωρίζουν οι φορείς και των δύο τακτικών το κακό που έχουν κάνει. Ποια «αξιοπρέπεια» διεκδικεί η ήττα Σαμαρά; Των πεινασμένων παιδιών; των ανέργων; των αυτοχείρων; Και, από την άλλη μεριά, πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι η δαιμονοποίηση της Αριστεράς; - σε τι θα ελπίζει ο λαός, αν αποστρέψει απ’ αυτήν το πρόσωπο; σε περισσότερο Γεωργιάδη και περισσότερη Μέρκελ; σε πιο μικρές συντάξεις; στο τελειωτικό ξεχαρβάλωμα του Ασφαλιστικού; σε τι; Σε ένα Μνημόνιο που θα το λένε «προληπτική γραμμή στήριξης»; σε τι; Τι έκανε καλύτερο, πέντε χρόνια τώρα, αυτή η πολιτική; τη Διοίκηση; το φορολογικό σύστημα; τα σχολεία; το σύστημα υγείας; τι;

Δικαιολογίες για την καταστροφή τους υπήρξαν πολλές, οι περισσότερες χυδαίες, ότι εμείς φταίμε, εμείς οι «τεμπέληδες», οι «διεφθαρμένοι» και οι «λαϊκιστές». Η καταστροφή όμως έγινε. Έγινε και βοά. Και αυτοί που την προκάλεσαν δεν μπορούν να τη διορθώσουν, διότι αυτή η καταστροφή ήταν ο στόχος τους, μπορούν όμως να τη βαθύνουν.Οι μέρες κυοφορούν. «Ας προσέχουν οι Υπατοι», αριστεροί, δεξιοί και δημοκρατικοί. Ας «προσέχουν» όμως και οι πληβείοι. Ας ακονίσουν τον νου τους, ας γυαλίζουν την ψήφο τους, ας πλένουν κι ας χτενίζουν το σθένος τους. Διαβάστε την Επικαιρότητα ΕΔΩ..........

Ο ΝΕΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΥΒΡΕΩΝ

 

Παρατηρούμε τον τελευταίο καιρό, κυρίως στο διαδίκτυο και ειδικά στα social media, διάφορες πολιτικές συζητήσεις οι οποίες βέβαια στην αρχή, στη μέση ή στο τέλος, καταλήγουν σε εκφράσεις υβριστικές, χυδαίες, σεξιστικές με απώτερο στόχο κάποιος εκ των συνομιλητών ν’ αποκτήσει το πάνω χέρι στην κουβέντα και στο τέλος να χαρεί και να διαδώσει τη μεγάλη νίκη που του χάρισαν οι ποταπές αυτές εκφράσεις.

Πλήθος από κάτω το ηλεκτρονικό χειροκρότημα, των απανταχού like, favourite και retweet, προς επιδοκιμασία του νικητή στην μεγάλη μονομαχία της αρένας. Είναι σύνηθες επίσης το φαινόμενο οι εκφράσεις αυτές που αντικαθιστούν συνήθως τα ορθολογικά επιχειρήματα και την αξιοπρέπεια, να συνοδεύονται από τον μανδύα πνευματικών ανθρώπων, που δικαιολογώντας την εκφραστική τους δεινότητα, ομολογούν ότι πάντα έτσι ήταν και δεν πρόκειται ν' αλλάξουν για κανένα.

Σερβίρουν, με λίγα λόγια, στο ευρύ κοινό σαν χολιγουντιανή ταινία το δικό τους ήθος, κανόνες και πρότυπα, ώστε να είναι συνεπείς με το κοινωνικό, λαϊκό και προσωπικό τους προφίλ που τους διατηρεί με το συγκεκριμένο άλλοθι στην επικαιρότητα, αμόλυντους και ανέγγιχτους. Πάντα φταίνε οι άλλοι, που τους προκαλούν και τους λοιδωρούν, θυμίζοντας την αλησμόνητη φράση «Στέλλα κρατάω μαχαίρι», ώστε όσοι πλησιάσουν  ή διαφωνήσουν ανοικτά, καίγονται αυτόματα.

Ως ενεργός πολίτης αυτής της χώρας, οφείλω να δηλώσω πολύ απογοητευμένος από το πολιτικό, κομματικό σύστημα και τα περισσότερα στελέχη που το συναποτελούν. Είναι καθημερινό πλέον το φαινόμενο των πολιτικών στελεχών, πολιτευτών και πάσης φύσεως υποστηρικτών κομματικών γραμμών, να διαπληκτίζονται, να ξεκατινιάζονται, κυριολεκτικά, προσπαθώντας ν' αποδείξουν πόσο λίγος ή ανεπαρκής είναι ο συνομιλητής τους.

Καμία διάθεση για διάλογο, σύγκλιση, σύνθεση ή έστω, αξιοπρεπή διαφωνία μέσα στα ιδεολογικά πλαίσια του καθενός.Αντιθέτως, τα προσωπικά σχόλια υπερτερούν, με τον σεξισμό να κυριαρχεί και ν' αντικαθιστά πλήρως τόσο τις πολιτικές θέσεις όσο και ένα λογικό επιχείρημα. Είναι επίσης εντυπωσιακό, ότι σε αυτούς τους απίστευτους διαλόγους συμμετέχουν ενίοτε κορυφαία στελέχη των κομμάτων, πρώην ή νυν υπουργοί, που δίνουν το στίγμα της επίθεσης στους οπαδούς και ψηφοφόρους τους σε αντίπαλα, profiles και tweets, με στόχο την πολιορκία του εχθρού και την ισοπέδωσή του.

Είναι πράγματι λυπηρό, εκεί που μετά την πρωτοφανή κρίση που πέρασε και περνά η χώρα μας και ενώ αναμέναμε σημαντική ανανέωση τόσο στο κοινοβούλιο όσο και στο στελεχιακό δυναμικό των κομμάτων, να παρατηρούμε πολλούς νεότερους ν' αποδεικνύονται χειρότεροι και κατώτεροι των περιστάσεων, με αισχρό υβρεολόγιο, κενοί περιεχομένου και περιφερόμενοι θίασοι σε κομματικές συγκεντρώσεις και συντονιστικά.

Κλείνοντας αυτές τις σκέψεις, αναρωτιέμαι πώς μπορούμε να προσδοκούμε συναίνεση και σύγκλιση για στρατηγικά θέματα σε επίπεδο κυβέρνησης, αξιωματικής αντιπολίτευσης, όταν στη βάση ο λαός διχάζεται καθημερινά, για ανούσια θέματα, μικροπολιτικά και συντεχνιακά, με στόχο την επικράτηση του πιο σκληρού ή χυδαίου σχολίου.Πού είναι οι πολιτικές θέσεις για όλα τα σημαντικά θέματα, πού βρίσκεται ο καθαρός και ανιδιοτελής λόγος με στόχο τη σύνθεση και τη βελτίωση του παραγόμενου αποτελέσματος;

Ας αναλογιστούν τα κόμματα, οι πολιτευτές και οι συμμετέχοντες στα κοινά την ευθύνη που τους αναλογεί σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Ελπίζω λοιπόν και εύχομαι ν’ αλλάξει σύντομα αυτή η κωμικοτραγική κατάσταση στο πλαίσιο του δημόσιου διαλόγου, ώστε ν’ αναπτυχθούν επιτέλους οι σοβαρές θέσεις του αύριο που θα δημιουργήσουν το μέλλον που ονειρευόμαστε γι’ αυτό τον τόπο, χωρίς περαιτέρω διχασμούς.

 

ΟΙ ΗΠΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

 

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες σέβονται την κυριαρχία της Δημοκρατίας της Κύπρου και το δικαίωμα να αναπτύξει τους πόρους της στην Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη, σύμφωνα με το εθιμικό διεθνές δίκαιο» ανέφερε εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, με αφορμή τη χθεσινοβραδινή τηλεφωνική συνομιλία του Αμερικανού αντιπροέδρου, Τζο Μπάιντεν, με τον Πρόεδρο της Κύπρου, Νίκο Αναστασιάδη.  

Όπως τόνισε, «ο αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν μίλησε σήμερα (χθες) με τον Κύπριο Πρόεδρο, Νίκο Αναστασιάδη, για να συζητήσουν τη στρατηγική εταιρική σχέση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κύπρου, καθώς και τις περιφερειακές εξελίξεις».  Στη συνέχεια, επισήμανε ότι «ο αντιπρόεδρος εξέφρασε τις ανησυχίες του για τις νέες εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο» και «επίσης, εξέφρασε την ελπίδα του ότι οι εντάσεις θα αποκλιμακωθούν μέσω των συνεχών διπλωματικών προσπαθειών και δεσμεύτηκε να ενθαρρύνει όλα τα κράτη της περιοχής να ακολουθήσουν μια αμοιβαία επωφελή προσέγγιση για την ανάπτυξη των ενεργειακών πόρων».

Τέλος, ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου τόνισε ότι «οι δύο ηγέτες συμφώνησαν στην ανάγκη για επανένωση της νήσου σε μία διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα και εξέφρασαν την υποστήριξή τους στις καλές υπηρεσίες του ειδικού συμβούλου του (γγ) των Ηνωμένων Εθνών, Έσπεν Μπαρθ Άιντε».

 

EΞΥΠΝΟ ΠΕΡΙΚΑΡΠΙΟ ΜΕΤΡΑ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ

 

Η αμερικανική εταιρεία Microsoft παρουσίασε μια «έξυπνη» συσκευή που φοριέται σαν περικάρπιο και έχει τη δυνατότητα να μετράει τις ώρες που το άτομο που την φοράει κοιμάται και αθλείται. Ο λόγος για το Microsoft Band. Η συσκευή πωλείται έναντι 199 δολαρίων (159 ευρώ), στο διαδικτυακό κατάστημα της Microsoft.

Με μια πλήρη φόρτιση, η συσκευή μπορεί να λειτουργήσει για δύο ημέρες. Διαθέτει δέκα αισθητήρες που μετρούν τους παλμούς της καρδιάς, τις θερμίδες καθώς και το διάστημα που το άτομο που φορά τη συσκευή εκτίθεται στον ήλιο.. «Πρόκειται για την απαρχή ενός πολύχρονου οράματος της εταιρείας στον τομέα της υγείας και των έξυπνων συσκευών», τόνισε η Microsoft σε ανακοίνωσή της.

«Θέλουμε να εισέλθουμε στο χώρο της υγείας και της μόδας και η αρχή γίνεται με την αγορά των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής» καταλήγει η ανακοίνωση. Εξάλλου, σε αντίστοιχες κινήσεις με «έξυπνες» συσκευές που χρησιμοποιούνται για ιατρικούς σκοπούς έχουν ήδη προχωρήσει «γίγαντες» του τομέα της τεχνολογίας όπως η Apple, η Samsung αλλά και η Google.