ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΦΡΙΞΤΕ!!!

 

Στην ετήσια συνέλευση για την διατήρηση/ανανέωση της αδείας των υπαλλήλων στην ασφάλεια υπηρεσίας των φυλακών, έγιναν παρουσιάσεις από τρεις ομιλητές, για τις τρεις θρησκείες, Διαβάστε την συνέχεια εδώ..... 

Η ΕΙΡΗΝΗ ΑΡΓΗΣΕ ΣΤΗΝ ΓΑΖΑ

Το θέατρο του παραλόγου συνεχίζεται αμείωτο στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και  όλος ο υπόλοιπος κόσμος να διερωτάται τι συμβαίνει, πως σκέφτονται  και που πάμε.  Στο παρόν δεν θα ασχοληθούμε με τα φρικτά και παράλογα που συμβαίνουν στο Ιράκ, στην Λιβύη  και στην Συρία, αλλά με τα απίθανα και τα παράλογα της Γάζας. Και να πάλι για μια ακόμη φορά η κατάπαυση του πυρός  έσπασε, με επίθεση ρουκετών από την Γάζα και ανταπάντηση των Ισραηλινών με αεροπορικούς βομβαρδισμούς.

Σύμφωνα με την ενημερωτική ιστοσελίδα Arutz Sheva τουλάχιστον εννέα  ρουκέτες εκτοξεύθηκαν εναντίον του νοτίου Ισραήλ και συγκεκριμένα της πόλεως Μπέερ Σέβα, λίγες ώρες πριν τη λήξη της 24ωρης παράτασης της πενθήμερης εκεχειρίας. Πηγές των Ισραηλινών Ενόπλων δυνάμεων (IDF) δήλωσαν στον τηλεοπτικό σταθμό  Nana ότι οι εκτοξεύσεις έγιναν από την περιοχή της πόλης της Γάζας Shejaiya, όπου είχαν λάβει χώρα οι  σφοδρότερες μάχες μεταξύ ισραηλινών δυνάμεων και μαχητών της Χαμάς, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης  επιχείρησης Protective Edge.

Πηγές  από την  Γάζα, ανέφεραν ότι διεξήχθη τουλάχιστον μια αεροπορική επιδρομή της Ισραηλινής αεροπορίας (IAF) σε ανοικτή περιοχή, χωρίς να προκληθούν τραυματισμοί. Πιθανόν ο στόχος να ήταν η τοποθεσία από όπου εκτοξεύθηκαν οι ρουκέτες, αν και κάτι τέτοιο δεν έχει μέχρι στιγμής επιβεβαιωθεί. Και το ενδιαφέρον της όλης υπόθεσης δεν ήταν η αψιμαχία αυτή, που δεν είχε ευτυχώς θύματα εκατέρωθεν, αλλά ο σκοπός που υποκρύπτεται πίσω από αυτές τις εξελίξεις.

Ως γνωστόν, στο Κάιρο υπάρχουν αντιπροσωπίες Ισραηλινών και Παλαιστινίων, συμπεριλαμβανομένης της Χαμάς, όπου με πρωτοβουλία της Αιγυπτιακής πλευράς διεξάγονται συνομιλίες για την οριστική κατάπαυση του πυρός και την υπογραφή συμφωνίας ειρήνης.  Οι συνομιλίες μέχρι τώρα δεν είχαν αποδώσει καρπούς, αλλά το σημαντικότερο ήταν ότι οι δύο πλευρές καθόταν στο ίδιο τραπέζι και συνομιλούσαν και όλοι πίστευαν ότι κάπου στο τέλος θα κατέληγαν.

Εκτός και αν κάποια πλευρά δεν ήθελε στην πραγματικότητα ειρήνη. Έτσι λοιπόν τώρα με αυτές τις εξελίξεις, οι Ισραηλινοί κατηγορούν σφοδρότατα την πλευρά της Χαμάς, ότι σκόπιμα παραβίασε την κατάπαυση του πυρός για να συνεχιστεί η εμπόλεμη κατάσταση. Συγκεκριμένα σύμφωνα με  αξιόπιστες πηγές , η  εκρηκτική εξέλιξη είναι ότι η εκτόξευση των ρουκετών διατάχθηκε απευθείας από τον επικεφαλής της Χαμάς, τον  Χαλέντ Μασάαλ (khaled meshaal), που έχει την έδρα του στο Κατάρ. Οι πηγές ισχυρίστηκαν ότι ο Μασάαλ παρέκαμψε την επίσημη «στρατιωτική πτέρυγα» της Χαμάς»,  τις ταξιαρχίες Αλ Κασάμ, και διέταξε μαχητές ειδικής μονάδας της οργάνωσης, που λογοδοτεί  και υπακούει απευθείας σ 'αυτόν και μόνο σε αυτόν, να ξεκινήσει την επίθεση κατά του Ισραήλ.

Όπως γίνεται αντιληπτό από τις εξελίξεις αυτές, ο Μασάαλ είχε στόχο να σαμποτάρει τις συνομιλίες του Καίρου, για μακροχρόνια εκεχειρία μεταξύ Χαμάς και Ισραήλ, όπως είναι ο στόχος των συνομιλιών στο Κάιρο. Το σχέδιό του λειτούργησε, καθόσον γνωρίζει πολύ καλά την αντίδραση του Ισραήλ, σε τέτοιες περιπτώσεις.  Έτσι εκτός από την αεροπορική επιδρομή, που έγινε περισσότερο για αντίδραση και όχι για να πληγούν στόχοι,  ο Ισραηλινός Π/Θ Μπέντζαμιν Νετανιάχου έδωσε εντολή στην ισραηλινή αντιπροσωπεία που βρίσκεται στο Κάιρο να επιστρέψει αμέσως  στο Ισραήλ, γεγονός που έθεσε τέρμα στις εκεί συνομιλίες, κάτι που δεν προδικάζει θετικές εξελίξεις.

Εν αναμονή των απαισιόδοξων  εξελίξεων στην πολύπαθη αυτή περιοχή, που το αίμα δεν έπαυσε ποτέ να ρέει ας ελπίσουμε ότι τελικά θα επικρατήσει η ελλείπουσα προς το παρόν λογική. Διαπιστώνουμε όμως πόσο δύσκολο είναι να επιτευχθεί συμφωνία ειρήνευσης μεταξύ των εμπλεκομένων, καθόσον οι επιδιώξεις είναι και κοινές και διαφορετικές ταυτόχρονα, όσο και αν ακούγεται παράλογο, αν και πόσα δεν είναι παράλογα στην Μέση Ανατολή. Κοινές είναι καθόσον και οι δύο πλευρές, Ισραηλινοί και Χαμάς (η πολιτική των ηγεσία) και όχι η Παλαιστινιακή Αρχή, που μάλλον είναι στην άκρη δυστυχώς,  θέλουν στο τέλος  της νέας αυτής σύρραξης, να αισθάνονται νικητές, δηλαδή μια συμφωνία  WIN-  WIN , αν είναι δυνατόν.

Φυσικά κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν αντικειμενικά, αλλά εκεί αποσκοπούν και οι δύο πλευρές . Διαφορετικές είναι καθόσον οι μεν Ισραηλινοί επιθυμούν και ενδιαφέρονται περισσότερο για την ασφάλεια των πολιτών του, οι οποίοι δυσανασχετούν και επικρίνουν την κυβέρνησή των, ότι δεν τους παρέχει ασφάλεια και ειρήνη, παρά την στρατιωτική υπεροπλία του Ισραήλ. Βέβαια το εξαιρετικό αμυντικό σύστημα IRON DOM, παρέχει εξαιρετική ασφάλεια στους Ισραηλινούς πολίτες, καθόσον οι νεκροί πολίτες από τις ρουκέτες της Χαμάς είναι μόνο δύο, ενώ οι νεκροί Ισραηλινοί στρατιώτες είναι 65, αριθμός εξαιρετικά μεγάλος για ένα τόσο καλό εξοπλισμένο και εκπαιδευμένο στρατό, κάτι που για πολλούς θεωρείται αποτυχία του Ισραηλινού στρατού. 

Σε ότι αφορά την Χαμάς, οι ανθρώπινες ζωές  και η ασφάλεια των πολιτών της Γάζας δεν είναι η πρώτη προτεραιότητα, όσο και αν μας φαίνεται απίστευτο, έστω και αν μέχρι τώρα έχουμε 2016 νεκρούς Παλαιστινίους στην Γάζα, όπου περίπου οι 500 είναι μικρά παιδιά!!!!!!. Είναι τραγικό και μακάβριο και μόνο να αναφέρεται, αλλά η ηγεσία της Χαμάς δεν το βλέπει έτσι. Πρώτη προτεραιότητα για την ηγεσία της Χαμάς είναι ο αγώνας που διεξάγουν, δηλαδή ο απελευθερωτικός αγώνας (έτσι τον θεωρούν) και η καταστροφή του «σιωνιστικού μορφώματος», όπως ονομάζουν το κράτος του Ισραήλ.

Έτσι  σε ορισμένες περιπτώσεις  θα λέγαμε ότι «επιδιώκονται» (ίσως σχήμα λόγου, αλλά πραγματική διαπίστωση)  οι ανθρώπινες απώλειες, αφού εξυπηρετούν τον σκοπό, δίδουν διεθνή προβολή στον αγώνα και προκαλούν παγκόσμια συγκίνηση, άρα αμέριστη διεθνή υποστήριξη. Εξάλλου οι φονευθέντες,  σύμφωνα με τις ισλαμικές πεποιθήσεις και αντιλήψεις  δεν χαραμίζονται, αλλά γίνονται «Σαχίντ», δηλαδή Μάρτυρες και θα έχουν περίοπτη θέση στον παράδεισο!!. Όπως αντιλαμβανόμαστε η διαφορετική κουλτούρα και  η εκ διαμέτρου αντίθετες  θρησκευτικο-κοινωνικές αντιλήψεις  είναι  θα λέγαμε ανασταλτικός παράγοντας στην επίτευξη συμφωνίας ειρήνης, δύο λαών που είναι ιστορικά αναγκασμένοι να ζουν μαζί και πλάι πλάι.

Όλοι έχουν δικαίωμα να ζήσουν ειρηνικά στην περιοχή και οι Παλαιστίνιοι επιτέλους να αποκτήσουν ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος, κάτι που τους το χρωστάει η διεθνής κοινότητα και έχουν αδικηθεί μέχρι τώρα. Επίσης το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να υφίσταται στην περιοχή, την πατρογονική τους Βιβλική εστία και να ζήσει ειρηνικά.  Τέλος να στηλιτεύσω την συμπεριφορά και στάση του ηγέτη της Χαμάς Χαλέντ Μεσάαλ, που μακριά από τον δοκιμαζόμενο Παλαιστινιακό λαό, με τους χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες της Γάζας, ζει στην άνεση, την ασφάλεια και την χλιδή του Κατάρ.

Παίρνοντας από μακριά αποφάσεις που τελικά αυτός που πληρώνει είναι ο λαός του. Ο ηγέτης, για να είναι πραγματικός ηγέτης, σεβαστός και αγαπητός στον λαό του είναι δίπλα του, τον οδηγεί, τον κατευθύνει, τον εμπνέει, βιώνει, αγωνίζεται, κινδυνεύει  και υποφέρει μαζί του και όχι μακριά του. Και κάποτε σκοτώνεται για τον λαό του και όχι τα αθώα θύματα της Γάζας και ιδιαίτερα τα παιδιά. Διαβάστε  και λίγη ιστορία κ. Μεσάαλ. Διαβάστε  τους βίους μεγάλων ηγετών της ανθρωπότητας  και θα καταλάβετε τι σημαίνει ηγέτης ενός λαού!!!.  
Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ..........

ΠΟΙΟΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ «ΕΚΡΗΞΗ»;

 

Είναι ένα παράδοξο ότι όλοι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί αυτής της χώρας μετατρέπονται σε ανέκδοτο. Χθες, αίφνης, ο ειδικός γραμματέας του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας, Κώστας Πανταζής, ομολόγησε ότι οι έλεγχοι σε επιχειρήσεις εκτός εδρας των ελεγκτών προαναγγέλλονται στη «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» διότι δεν γίνεται διαφορετικά. Πρέπει να δικαιολογηθούν οι εκτός έδρας δαπάνες.

Ίσως αυτό να εξηγεί ό,τι είδα πριν από μερικές μέρες σε νησί του Αιγαίου, όπου ο εστιάτορας ενημερωνόταν τηλεφωνικά από συνάδελφό του για την ακριβή μέρα του ελέγχου. Έτσι εξηγείται πώς αυξάνονται οι προσλήψεις όταν αναγγέλλονται οι ελεγκτές και αυξάνονται οι απολύσεις όταν φεύγουν. Ή ότι τα γκαρσόνια παριστάνουν τους πελάτες όταν φτάνει ο ελεγχος. Εν τω μεταξύ γνωρίζω όλο και περισσότερους νέους ανθρώπους που εγκαταλείπουν ελληνικές επιχειρήσεις εστίασης για να βρουν την τύχη τους σε άλλες χώρες της Ε.Ε. με το επιχείρημα ότι εκεί ο μισθός θα είναι σταθερός και «με ένσημα»...

Διότι η ανάπτυξη που φαίνεται να φέρνουν τα 21 εκατομμύρια των τουριστών στηρίζονται στις μικρές μονάδες και στις πάγιες πρακτικές τους (φοροδιαφυγή, εισφοροδιαφυγή) ή σε νέες πρακτικές μεγαλύτερων μονάδων που εκμεταλλεύονται νέες «ευέλικτες μορφές «απασχόλησης σε βάρος των ταμείων. Με λιγότερα από 600 ευρώ βασικό μισθό, αυτές οι μορφές απασχόλησης είναι απλά δώρα στους εργοδότες που κολλάνε μισό ενσημο για 5 μέρες απασχόλησης.

Οι εκπρόσωποι των τουριστικών επιχειρήσεων οφείλουν μια εξήγηση για την ποιότητα των θέσεων εργασίας που φέρνουν τα 21 εκατομμύρια επισκέπτες. Για όσα σημαίνουν για τα ασφαλιστικά και τα δημόσια ταμεία. Κάτι σαν κι εκείνο που μου έκανε ο ιδιοκτήτης μιας μεγάλης βιομηχανίας συσκευασιών στην Ελλάδα που πριν μερικές μέρες μου εβγαλε το κοστολόγιο των 300 εργαζομένων στη δουλειά του και μου έδειξε τις 40.000 που στοιχίζει ο κάθε εργάτης τον χρόνο, για να γυρίσει μετά αφοπλιστικά και να με ρωτήσει «Αυτή η νέα ανάπτυξη θα φέρει άραγε τέτοιες θέσεις εργασίας;».

 

ΓΙΝΑΜΕ ΑΠΛΗΣΤΟΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗ ΜΙΖΕΡΙΑ ΜΑΣ

 

Το προσδόκιμο ζωής μεγαλώνει, οι επιθυμίες μας αυξάνονται και ο χρόνος κατακερματίζεται για να προλάβουμε... Να οργανώσουμε με τον πιο συμβατό τρόπο τις καθημερινές υποχρεώσεις, να προλάβουμε να βγούμε με τα φιλαράκια μας αλλά και να δούμε καινούρια μέρη, να προσκομίσουμε εμπειρίες. Ονειρευόμαστε ελπιδοφόρα αλλά αρνούμαστε να ξεφύγουμε από τη βάση μας, τη σιγουριά μας. Γιατί να κάνουμε κάτι διαφορετικό εφόσον προς το παρόν βρήκαμε (και πόσο τυχεροί είμαστε) μια δουλειά μερικής απασχόλησης και τα βγάζουμε πέρα;

Και, παράλληλα, τα όνειρα τρέχουν και πληθαίνουν και παραγκωνίζονται. Ξαφνικά αυτό που «μετράει» είναι οι μεγάλες ιδέες που μπορούμε να αναπτύξουμε, να συζητήσουμε... Τα μεγάλα λόγια, οι βλέψεις για την προσωπική ανάπτυξη, που ανήκουν στην ουτοπία μας... και προχωράμε στην ανάλυσή τους μέσω των κοινωνικών δικτύων και αισθανόμαστε ότι έχουμε καταλάβει πέντε πράγματα από αυτή... Η καταγραφή της ουτοπίας, δεν μας φέρνει πιο κοντά σε αυτή αλλά μάλλον μας απομακρύνει. Άλλωστε έτσι δείχνουμε στους γνωστούς για τι είμαστε ικανοί, τι μοναδικό χαρακτήρα έχουμε, αλλά απλά δεν προχωράμε παρακάτω λόγω απουσίας επιλογών...

Τουλάχιστον αύριο ξέρουμε ότι δεν θα μείνουμε άπραγοι αλλά θα ακολουθήσουμε το πρόγραμμα... Να πάμε στη δουλειά, να δούμε τους αγαπημένους μας, τους φίλους μας... Και τα όνειρα, μια φιάλη οξυγόνου στη μιζέρια μας. Μάλλον μεγαλώνοντας αυτό που επιθυμούμε κυρίως είναι η επιβίωσή μας... να συνεχίσουμε και ίσως κάποια στιγμή μας χαμογελάσει η τύχη και ακολουθήσουμε τελικά τον δρόμο που λαχταρούσαμε. Το τελευταίο σκαλοπάτι στην κορυφή της σκάλας που χρόνια προσπαθούσαμε να πλησιάσουμε με σίγουρα, σταθερά βήματα, αλλά μάλλον κάπου στη διαδρομή χαθήκαμε.