ΚΑΤΑΚΡΕΟΥΡΓΗΣΑΝ ΤΗΝ ΒΟΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟ ΘΡΙΑΜΒΕΥΣΑΝ ΟΙ ΤΣΑΜΗΔΕΣ ΣΤΑ ΚΑΒΟΥΚΙΑ ΤΟΥΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ

 

Με μεγάλο άγχος οι Βορειοηπειρώτες παρακολούθησαν τα αποτελέσματα της  ψηφοφορίας στην αλβανική Βουλή.  Κάτι τους έλεγε μέσα τους πως  δεν θα περνούσε το σχέδιο της κατακρεούργησης της Βορείου Ηπείρου. 

Αν στους έξι ελληνικής καταγωγής  βουλευτές ξυπνήσει μέσα τους το εθνικό  φρόνιμα, το ελληνικό  πνεύμα (αν έχουν τέτοιο) τότε ο Ράμα, παρά τους πέντε «μισθοφόρους» που  μπόρεσε ν’ αποσπάσει από την αντιπολίτευση, ο λόγος για τους τσάμηδες βουλευτές, θα το είχε πολύ δύσκολο να κάνει πράξη το ανορθόδοξο σχέδιό του.

Ο πρωθυπουργός ένιωσε τον κίνδυνο του εσωτερικού σχίσματος και πανικόβλητος συγκέντρωσε την Κοινοβουλευτική ομάδα. Κατόρθωσε να «βάλει στο μαντρί» τους ανυπόταχτους και να πείσει όλους τους σοσιαλιστές βουλευτές πως από την έγκριση ή όχι του νομοσχεδίου εξαρτάται το κύρος και η υπόληψη του κόμματος και  της κυβέρνησης και απείλησε με διαγραφή τον κάθε «εξεγερμένο».

Αναφερόμενοι στον αλβανικό τύπο, ο αλβανός πρωθυπουργός  διεξήγαγε, την προηγούμενη μέρα, διαπραγματεύσεις και  με τον  σοσιαλιστή βουλευτή και Πρόεδρο της Ομόνοιας για το Παράρτημα των Τιράνων, Ανδρέα Μάρτο, για να τον πείσει  να ψηφίσει υπέρ, στέλνοντας σ’ αυτόν τον βουλευτή Γραμόζ Ρούτσι,, τον υπουργό Μπλέντι Τσούτσι, τον πρόεδρο του Κοινοβουλίου Ιλίρ Μέτα και  ο ίδιος ο Ράμα.

Τελικά τον έπεισαν, παρά κάποια δήλωση που είχε κάνει πως θα καταψήφιζε. Θετική ήταν και η ψήφος του Αγγελή, της Τζουβάνη (Παπαθανάση) και Χύσι. Έτσι,  με μια ψήφο κατά, του Βαγγέλη Ντούλε, μια λευκή, του Βαγγέλη Τάβου και εν απουσία της αντιπολίτευσης, ψηφίστηκε  ο αλβανικός «Καλλικράτης». Ψηφίστηκε με την  ανοχή των δικών μας βουλευτών.

Αν από τους 88 θα καταψήφιζαν οι έξι ελληνικής καταγωγής βουλευτές, το «σχέδιο Ράμα» δεν θα περνούσε. Έντονος ήταν ο διάλογος μεταξύ πρωθυπουργού Ράμα και πρόεδρου του ΚΕΑΔ Βαγγέλη Ντούλε, ο οποίος άλλη μια φορά με σθένος υποστήριξε  την πρότασή του για την μη κατακρεούργηση της   Ελληνικής Κοινότητας και την μη ένωση της Χιμάρας με την επαρχία του Βρανίστι.

«Ο Κώτσιο Κοκδήμα (ο υποκινητής της εφαρμογής του σχεδίου) έχει πάρει δώρο όλη τη Χιμάρα σαν τσιφλίκι και απλώνεται σε όλο το Νότο της Αλβανίας. Απορώ πως ο πρωθυπουργός  παραδέχεται να κάνει δώρο στους φίλους και συντρόφους του  μια ολόκληρη περιοχή. Εμείς αγωνιστήκαμε για ένα σύστημα αξιών. Ίσως να έχετε μια αιτία  για να μείνετε αδιάφορος για την περιοχή της Χιμάρας, όπου ξεκινά η καταπάτηση των αρχών…», ανέφερε ανάμεσα στ’ άλλα ο κ. Ντούλε απευθυνόμενος προς τον Ράμα.

Ο κ. Ράμα άθελά του ή αναφερόμενος σε μια πραγματικότητα, σε κάποια στιγμή της ομιλίας του ανάφερε πως στη Χιμάρα υπάρχουν μειονοτικοί της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας, πράγμα που το διάψευσε στην δεύτερη ρητορεία του, τονίζοντας πως οι Χιμαριώτες είναι Λιάπηδες και πως αυτός είναι με καταγωγή από τη Χιμάρα και είναι πιο Αλβανός από τους Αλβανούς…

Γνωρίζεται η στάση των αλβανών εθνικιστών και ιδίως στο θέμα της Χιμάρας που είναι η «αχίλλειος πτέρνα». Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι με τι μούτρα θα κατέβουν οι ελληνικής καταγωγής βουλευτές στον βορειοηπειρωτικό χώρο.  Πως κρατεί ακόμα η Ομόνοια τον Ανδρέα Μάρτο Πρόεδρο.  

Μπορεί αυτός να αντιπροσωπεύσει τον βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό, την Ομόνοια, τους στόχους και τα ιδεώδη του Ελληνισμού, όταν έγλυψε το χέρι των αφεντάδων του και δίχως να του τρέμει το χέρι, ψήφισε για την αλλοίωση του βορειοηπειρωτικού χώρου;  Αν πιστεύει, βέβαια, σε κάτι τέτοιο!!! Και τελικά θα φύγει ή θα μείνει  το ΚΕΑΔ σύμμαχος του σοσιαλιστικού κόμματος;

 

ΓΙΑΤΙ ΑΠΕΤΥΧΕ ΤΟ ΑΚΡΙΒΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ

 

Το Υπ. Οικονομικών για την πάταξη του λαθρεμπορίου στο πετρέλαιο θέρμανσης αποφάσισε τον Οκτώβριο του 2012 την εξίσωση του ΕΦΚ μ” αυτόν του πετρελαίου κίνησης, αυξάνοντας τον κατά 450%, δηλαδή από 60€ το χιλιόλιτρο σε 330€ αναφέρει σε ανακοίνωση η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πρατηριούχων Καυσίμων (ΠΟΠΕΚ).

Όπως αναφέρει το μέτρο της εξίσωσης απέτυχε παταγωδώς, γιατί ήταν μέτρο επικοινωνιακής προχειρότητας κάποιων ανειδίκευτων συμβούλων που σε λίγους μήνες από την ανάληψη των καθηκόντων τους, τα ξέρουν όλα. Η ΠΟΠΕΚ αντέδρασε από την πρώτη στιγμή επισημαίνοντας την λανθασμένη και αποτυχημένη εκ των προτέρων απόφαση εξίσωσης του ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης.

Η παταγώδης αποτυχία του μέτρου συνίσταται ότι

α)το λαθρεμπόριο και η νοθεία ζουν και βασιλεύουν

β)χιλιάδες οικογένειες στερήθηκαν του αγαθού της θέρμανσης, για δύο ευτυχώς ήπιους χειμώνες 2012-2013 και 2013-2014

γ)ο τζίρος των επιχειρήσεων που διακινούν πετρέλαιο θέρμανσης μειώθηκε κατά 70% με ότι αυτό συνεπάγεται από πλευράς οικονομικών προβλημάτων και

δ)στέρησε τα δημόσια έσοδα περισσότερα από 750 εκατ. ευρώ, μόνον από την μείωση της κατανάλωσης.

Η παταγώδης αποτυχία του μέτρου έχει διαπιστωθεί από τα στοιχεία του Γεν. Λογιστηρίου και έχει ομολογηθεί από Κυβερνητικούς παράγοντες, όπως ο αναπληρωτής Υπ. Οικονομικών κ. Χρ.Σταϊκούρας και ο Υφ. Ανάπτυξης κ. Γ.Γιακουμάτος, αναφέρει η ΠΟΠΕΚ.

Σήμερα τις θέσεις της Π.Ο.Π.Ε.Κ για την επαναφορά του ΕΦΚ στα επίπεδα του 2011 (60€/χιλιόλιτρο), υιοθετούν πολλοί βουλευτών της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ με κατάθεση σχετικών ερωτήσεων στη Βουλή, ο ΣΥΡΙΖΑ με κατάθεση σχετικής τροπολογίας και άλλοι όπως ο κ. Ν.Νικολόπουλος Βουλευτής Αχαΐας, ο κ Δ. Αναγνωστάκης Βουλευτής Ευβοίας, ο κ Μ.Ουζουνίδης Βουλευτής Έβρου, ο κ. Ν.Κούζηλος Βουλευτής Πειραιώς, η κ. Ασ.Σκόνδρα Βουλευτής Καρδίτσας, η ΟΝΝΕΔ με επιστολή της στον Υπ. Οικονομικών, η ΓΣΕΒΕΕ και άλλοι.

Είναι καιρός ο Υπουργός των Οικονομικών να προχωρήσει άμεσα στην άρση του μέτρου της εξίσωσης και την επαναφορά του ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης στα επίπεδα του 2011 (60€/χιλιόλιτρο) εντός των επιτρεπτών ορίων της Οδηγίας 2003/96 της ΕΕ και παράλληλα για την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου και της νοθείας των καυσίμων να εφαρμόσει τις αδρανοποιημένες νομοθετικές διατάξεις (Ν.3784/2009, 4072/2012, 4177/2013) για την εγκατάσταση του ηλεκτρονικού συστήματος εισροών-εκροών, σε όλα τα στάδια διάθεσης και διακίνησης καυσίμων, που εκκρεμούν από το 2009.

Για πολλές γεωγραφικές περιοχές της Ελλάδας ο χειμώνας πλησιάζει και η αντιμετώπισή του θα είναι για πολλούς Έλληνες μία πολύ δύσκολη μαθηματική εξίσωση.

 

EΝΑ ΚΑΛΟ ΝΕΟ ΚΙ ΕΝΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ!

 

Το καλό νέο, είναι ότι “φεύγει η τρόικα”-ή θα φύγει οσονούπω. Το κακό νέο, είναι ότι για να γίνει αυτό, η Ελλάδα θα πρέπει να έχει  καταρτίσει ένα 6ετές (2015-2021) εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, μαζί με ένα σύμφωνο μεταρρυθμίσεων μέχρι τον φετινό Οκτώβριο, να γίνει αντικείμενο διαπραγματεύσεων με την ΕΕ και να συμφωνηθεί μέχρι τον φετινό, πάλι, Δεκέμβριο, προκειμένου ν' αρχίσει η εφαρμογή του από 1/1/2015... Ζήσε Μάη μου, να φας τριφύλλι! Αυτό, δηλαδή, που σε όλες τις σοβαρές χώρες είναι αυτονόητο (να έχουν και να εκσυγχρονίζουν συνεχώς...) εθνικό σχέδιο ανάπτυξης και προσαρμογών, σε μάς αναγορεύεται σε...εθνικό ζητούμενο! Και προαπαιτούμενο για να έχουμε το δικαίωμα πρόσβασης σε οικονομική βοήθεια (δάνειο...) από τους εταίρους μας, αν στην πορεία πάει κάτι στραβά!

Από την αρχή της κρίσης όλοι συμφωνούσαν (στα καφενεία και... την Βουλή!) πως δεν πρόκειται να δούμε χαΐρι και προκοπή, αν δεν αποφασίσουμε και ομονοήσουμε εμείς οι ίδιοι ότι το στρεβλό “μοντέλο”(!) παραγωγής και ανάπτυξης που είχαμε μετά την μεταπολίτευση έχει προ πολλού πεθάνει, ζούμε στα ψεύτικα και με δανεική “ευμάρεια”, και πρέπει ν' αλλάξουμε ρότα επειγόντως. Είχε προηγηθεί, βέβαια, η.... κατ' ευφημισμό  “επανίδρυση του κράτους” επί Καραμανλή του νεότερου, η κατεδάφιση δηλαδή ότι είχε απομείνει όρθιο, η διόγκωση του δημοσίου με καμιά... 100αριά χιλιάδες νέες προσλήψεις, η     εξαχρείωση της λογικής του ότι είναι “νόμιμο είναι και ηθικό”-θυμάστε...

Στα πέντε χρόνια που πέρασαν από την αρχή της κρίσης, όλα αυτά που “έπρεπε να γίνουν επειγόντως” (μεταρρυθμίσεις, εκσυγχρονισμοί, διαρθρωτικές αλλαγές κ.λ.π) και για τα οποία πίεζε, συχνά άκομψα και απερίσκεπτα, η τρόικα, δεν έχουν γίνει ακόμη έως σήμερα! Δείτε την απελευθέρωση  των επαγγελμάτων (η ρωτήστε τον κ. Βορίδη, για τα ταξί...), την αποκατάσταση του ανταγωνισμού στο ψωμί και το γάλα (!) που τώρα ετοιμάζουν... νέο νόμο, το μέτρο της αξιολόγησης στο δημόσιο ( η τελευταία “ρύθμιση” προβλέπει πως όσοι αξιολογηθούν... για τα μπάζα, δεν θα υποστούν καμιά επίπτωση!) και πάει λέγοντας.

Ως και την νέα δημόσια τηλεόραση, την ΝΕΡΙΤ, που πανηγυρίστηκε από τον ίδιο τον πρωθυπουργό ως “ η πλέον ριζοσπαστική και δημοκρατική μεταρρύθμιση” στην δημόσια ενημέρωση, μόλις... προχθές την πήραν πίσω, με τροπολογία που πέρασε και προβλέπει πως  από το 10μελές “ανεξάρτητο” εποπτικό συμβούλιο της εταιρίας, τα... 7 μέλη θα τα διορίζει η κυβέρνηση! Για να είναι... “ανεξάρτητη”!

Και είναι ν' αναρωτιέται, δικαίως, κανείς: είναι τούτοι εδώ (διακομματικά, εννοείται) ικανοί, σοβαροί και αποφασισμένοι ν' αλλάξουν μυαλά και να στρωθούν κάτω να εκπονήσουν ένα επεξεργασμένο και “εφικτό εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης”; Το οποίο, μάλιστα, θα πρέπει να έχει καταρτισθεί... σε δυο μήνες, όταν σπαταλήσαμε τα τελευταία κρίσιμα πέντε χρόνια  και τα...30 προηγούμενα; Κι' όταν μάλιστα η διάρκειά του θα είναι 6ετής, δηλαδή άλλη κυβέρνηση θα το εκπονήσει και... άλλες θα κληθούν να το υπηρετήσουν;Λέτε να επισυμβεί το... θαύμα για το οποίο προσευχόμαστε ομαδικά σε τούτη την έρημη χώρα;

Αλλά αν ήταν να γενεί το θάμα, δεν θα είχε γίνει τουλάχιστον... πριν ψηφισθεί ο νέος νόμος για τον φόρο ακινήτων (ο...τρομοκράτης ΕΝΦΙΑ), που την πρώτη κι' όλας μέρα που άρχισε να ισχύει οι “εγκέφαλοι” που τον έφτιαξαν ανακάλυψαν πως είναι γιομάτος λάθη και υπερβολές, και πριν περάσουν 24 ώρες ανακοίνωσαν ότι... θα τον διορθώσουν; Αντέχει η ελπίδα σε μια χώρα που όλα γίνονται στο πόδι, ενώ είναι ήδη.... κουτσή;

 

Ο «ΜΠΑΜΠΟΥΛΑΣ» ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

 

Σήμερα θα μιλήσω για μια έννοια που είναι πολύ «της μόδας», την αξιολόγηση. Είναι στην επικαιρότητα λόγω της αξιολόγησης των δημοσίων υπαλλήλων που επίκειται. Έχει ήδη δημιουργηθεί αναταραχή κυρίως λόγω της συσχέτισης των αξιολογήσεων με επικείμενες απολύσεις στον δημόσιο τομέα. Δεν θα πάρω αμέσως θέση για το θέμα, πρώτα θα προσπαθήσω να δω τι είναι αυτό που μας φοβίζει περισσότερο στην αξιολόγηση.

Μια διαδικασία κατά την οποία ένα πρόσωπο ή φορέας αξιολογείται για το επίπεδο γνώσεών του, των ικανοτήτων και των επιδόσεών του. Δεν μου φαίνεται τίποτα άσχημο στην έννοια. Δεν είναι κακό κάποιος ανώτερός μου ή κάποιος εξωτερικός παράγοντας να κρίνει τη δουλειά που κάνω (προσωπικά δεν κάνω, είμαι ακόμα από αυτούς που φοιτούν και τον τρέφουν οι γονείς του).

Ο κάθε εργαζόμενος μπορεί να έχει προσόντα και ελαττώματα και μέσα από αυτήν τη διαδικασία να γίνουν φανερά με κοινό στόχο το όφελος της εταιρείας (στη συγκεκριμένη περίπτωση μιλάμε για το ελληνικό κράτος). Σίγουρα η ύπαρξη ενός πτυχίου μπορεί να εξομοιώνει τους υπαλλήλους χωρίς να αφήνει να φανούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και οι αδυναμίες του καθενός. Επίσης, μέσα από την αξιολόγηση μπορεί να αυξηθεί ο ανταγωνισμός και ο καθένας να προσπαθεί για αυτό το πολυπόθητο «κάτι παραπάνω».

Άρα, ο θεσμός της αξιολόγησης δεν είναι από μόνος του κάτι αρνητικό ή κάτι βλαβερό. Ίσα-ίσα, όταν εφαρμόζεται καλά μπορεί να είναι αποδοτικός. Όμως, πρέπει τώρα να προσγειωθούμε στη μοναδική πάντα ελληνική πραγματικότητα. Σε μια χώρα που η αξιολόγηση δεν έχει εφαρμοστεί εξ αρχής σε κανέναν τομέα, έρχεται τώρα να εφαρμοστεί σχετιζόμενη με απολύσεις προσωπικού. Η, μάλλον, μνημονιακή υποχρέωση να απολυθεί το 15% του προσωπικού του δημοσίου έθεσε τα θεμέλια για τον τρόπο της αξιολόγησης.

Το 15% των υπαλλήλων πρέπει να πάρουν χαμηλή βαθμολογία στην αξιολόγηση. Είναι θέμα συζήτησης αν το 15% των απολύσεων θα προκύψει από αυτήν τη βαθμολογία ή όχι. Ή να πιάσουμε το άλλο θέμα. Ποιος θα κρίνει τους υπαλλήλους; Ο προϊστάμενος; Ο συνδικαλιστής; Ο καθένας θα κρίνει τον άλλον; Μήπως έτσι συμβάλλουμε στο να παραμείνουν στο καθεστώς οι υπάλληλοι που δεν προσφέρουν; Αν κάποιος δηλαδή τα έχει καλά με κάποιον προϊστάμενό του είναι σίγουρο ότι θα πάρει καλό βαθμό και θα γλιτώσεις τις επιπτώσεις της χαμηλής βαθμολόγησης.

Δεν είμαι αντίθετος με την αξιολόγηση. Το θεωρώ πολύ σοβαρό μέτρο και συνήγορο της δημοκρατίας. Μια αξιοκρατική αξιολόγηση έχει να προσφέρει μόνο θετικά. Όμως, φοβάμαι ότι δεν βαδίζουμε για την εφαρμογή ενός τέτοιου μέτρου. Βαδίζουμε προς κάτι μη αξιοκρατικό, εκεί όπου πάλι θα τη γλιτώσει ο «βολεμένος». Μία πρόταση που μπορούμε να κάνουμε είναι να απαλλαγεί η αξιολόγηση από την άμεση απόλυση. Να φύγει το άγχος από τους εργαζόμενους και οι αναταραχές. Μία άλλη είναι η αξιολόγηση να πάρει μόνιμη μορφή και να ενισχύει αυτούς που είναι δυσλειτουργικοί.

Δεν έχω ξεκάθαρη εικόνα για το τι θα γίνει. Δεν είμαι υπέρ των απολύσεων, ειδικά ομαδικών. Όμως, είναι αρχές Αυγούστου, κάνει ζέστη ακόμα και στην Κοζάνη, κι εμείς συζητάμε για αυτά. Καλά είμαστε. Διακοπές θα κάνουμε άραγε;