Ο ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΥΤΟΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

 

Η δημοπράτηση ουσιαστικά 20 οικοπέδων στη θάλασσα για την άντληση πετρελαίου και αερίου στην Ελλάδα εντάσσει την χώρα μας εντός μίας άλλης ζώνης, αυτής των πετρελαιοπαραγωγών χωρών. Φυσικά, όλα εξαρτώνται από τις έρευνες που θα ακολουθήσουν αλλά και τον παράγοντα χρόνο, αφού τα όποια έσοδα για το κράτος θα είναι μακροπρόθεσμα. Θα πρέπει, όμως, από τώρα να υπολογίσουμε ότι η ύπαρξη ενεργειακών αποθεμάτων εντός της ελληνικής επικράτειας δεν σημαίνει μόνη της διάχυτο πλούτο ούτε συντείνει σε αυτό που ονομάζουμε εθνική ασφάλεια.

Αντίθετα, στην γεωπολιτική σημασία που έχει ως θέση και έδαφος η Ελλάδα προστίθενται και τα δεδομένα της ενεργειακής διπλωματίας, που βγάζουν τη χώρα από τον «ευρωπαϊκό μονόδρομο» και την επαναφέρουν στη σφαίρα των διεθνών συσχετισμών. Η Ελλάδα, που στην παρούσα φάση δείχνει πλέον μία «ανύπαρκτη χώρα», αφού εθελοντικά εντάχθηκε στη ζώνη του ευρώ και με τη συναίνεση του εθνικού πολιτικού συστήματος ισοπεδώθηκε και ισοπεδώνεται σε μία βίαιη διαδικασία αποεθνικοποίησης, μέσω Μνημονίων και τρόικας, τώρα πλέον θα πρέπει να αποφασίσει αν υπάρχει «ελληνικός τρόπος» για την ανασυγκρότησή της.

Αν τελικά έχει τις δυνάμεις, τα πρόσωπα και το σχέδιο για μία επιστροφή στην αυτοτέλεια. Το κατεστημένο σύστημα εξουσίας της, παραδοσιακά κόμματα, επιχειρηματικές δομές, πανεπιστήμια, θεσμικά thinktanksβλέπουν ως “successstory” την περαιτέρω εθνική αποδόμησή της, την ισοπέδωση των ιδιαιτεροτήτων της και τελικά την πλήρη απορρόφησή της ως ενιαία επικράτεια ή σε κομμάτια εθνικής επικράτειας (κάτι σαν ελληνική συνομοσπονδία στο μοντέλο της Ελβετίας) στη γερμανικού ελέγχου «αυτοκρατορία του ευρώ».

Σε εθνικιστικούς κύκλους της χώρας, που μάλλον εκ λάθους αθροίζονται από διπλωματικούς κύκλους στους εξτρεμιστές, η αντίδραση σε αυτή τη θεώρηση πραγμάτων για την Ελλάδα είναι ο απομονωτισμός και η εθνική αυτοτέλεια. Κάτι που φυσικά δεν μπορεί να λειτουργήσει σε γενικευμένες συνθήκες διεθνούς αλληλεξάρτησης, ακόμη και αν το πρώτο εγχείρημα παγκοσμιοποίησης μετά τον Ψυχρό Πόλεμο έχει πλέον καταρρεύσει. 

Η Ελλάδα μπορεί να επιλέξει την στρατηγική ανασυγκρότησής της, οργανώνοντας τις διεθνείς στρατηγικές συμμαχίες της, εκτός Ευρώπης, αφού άλλωστε η Ένωση δεν παίζει κάποιον σπουδαίο γεωπολιτικό ρόλο, προσανατολιζόμενη σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Αυτές είναι είτε οι ΗΠΑ – Ισραήλ στη Δύση είτε η Ρωσία ή η Κίνα στην ισχυροποιημένη Ανατολή. Η Ελλάδα, όσο κι αν αυτό μοιάζει πολλές φορές έωλο, αποτελεί δομικό στοιχείο της Δύσης στο στερέωμα της Μεσογείου, αλλά και σε σχέση με τις «αυτοκρατορίες» της Ανατολής, που ανασυγκροτούμενες γίνονται δεσπόζουσες στην παγκόσμια σκακιέρα.

Η Ελλάδα, ακόμη κι αν εντάσσεται, σύμφωνα με την ακλόνητη μέχρι σήμερα θεώρηση Σημίτη, δημοσιονομικά στην γερμανική ζώνη, γεωπολιτικά και διεθνοπολιτικά παραμένει μία μεγάλη ναυτική χώρα, διαμετακομιστικό κέντρο, που ισχυροποιείται όσο αυξάνει τον όγκο της η Ανατολή μέχρι την Κίνα – Ινδία και όχι η Δύση (Ατλαντικός), χρηματοοικονομικό κέντρο στη βάση της offshore – onshore παράδοσης του Άξονα Λονδίνο – Νέα Υόρκη – Σιγκαπούρη, κομβικός τουριστικός προορισμός για την ενίσχυση του δημόσιου τζίρου της.

Η Ελλάδα και η Κύπρος μπορούν να λειτουργήσουν ως «πριγκιπάτα» και οικονομικοί προορισμοί στην Ανατολή, όπως το Μονακό στη δυτική Μεσόγειο και σε σχέση με τη Ναυτιλία, με επιταχυντή startupsεταιρίες στο μοντέλο του νέου οικονομικού δόγματος του κράτους του Ισραήλ. Από κει και πέρα η Ελλάδα χάνεται είτε ως εξωχώριο «προτεκτοράτο» της Γερμανίας, όπως είναι σήμερα, είτε ως νότια πρόσβαση της σλαβικής Ρωσίας ή ως δυτική πρόσβαση στη Μεσόγειο και την Ευρώπη της Κίνας.

Είναι πολύ απλό, η μόνη διαφυγή από τα Μνημόνια και τις συνθήκες του ευρώ είναι ο γεωπολιτικός αυτοκαθορισμός της Ελλάδας στη φυσική δυνατότητά της. Τις ναυτικές δυνάμεις της Δύσης. Ακολουθεί το «πέρασμα» στην ευρύτερη Ανατολή. Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ..........

 

ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΤΑΣΗ: ΖΩΗ

 

Εξηνταπεντάχρονος άνδρας, αγνώστων λοιπών στοιχείων μέχρι την ώρα που γράφεται αυτό το άρθρο, αποφάσισε να δώσει οριστικό τέλος στη ζωή του, πέφτοντας στις γραμμές του μετρό στην Ακρόπολη. Ο συρμός τον διαμέλισε. Γρήγορος θάνατος. Ανώδυνος. Δωρεάν. Η επιλογή επί της ζωής είναι και επιλογή επί του θανάτου. Το παραπάνω δεν αποτελεί το μοναδικό περιστατικό. Μέχρι τώρα τουλάχιστον μία αυτοκτονία το μήνα συμβαίνει στον υπόγειο σιδηρόδρομο. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο αυτόχειρας, όπως και πολλοί άλλοι, αποφασίζει να αυτοκτονήσει εκεί.

Οι πιθανότητες επιτυχίας του σχεδίου του βαίνουν συντριπτικά υπέρ του. Η απόγνωση που κυριαρχεί στο αίμα του και η απογοήτευση για ένα χειρότερο μέλλον δεν του δίνουν ευκαιρίες έστω και μιας απειροελάχιστης αισιοδοξίας. «Η Ελλάδα κέρδισε το στοίχημα με το ευρώ», γράφει παράλληλα πρωτοσέλιδο μεγάλης εφημερίδας, ενώ με μικρά γραμματάκια σε μια πλαϊνή στήλη άλλου φύλλου, πλησίον του πρώτου, αναφέρεται ότι «ο κίνδυνος νέου μνημονίου και απομάκρυνσης από την ευρωζώνη καλά κρατούν, σύμφωνα με επίσημες δηλώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων».

Η δημοκρατία τραντάζεται. Η ουσιαστική νομιμοποίηση των βουλευτών απειλείται από την εκδικητική ψήφο των ευρωεκλογών. Η οικονομία μας πνέει τα λοίσθια. Πρώτον, ως νομικός οφείλω να διευκρινίσω το εξής: η τωρινή κυβέρνηση (ευτυχώς ή δυστυχώς) απολαμβάνει τη δεδηλωμένη εμπιστοσύνη της Βουλής. Το ότι ο κόσμος αποφάνθηκε άλλως στις εκλογές του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου θα έχει φανερή αντανάκλαση στις επόμενες εθνικές εκλογές, αλλά σύμφωνα με το Συνταγματικό Δίκαιο - που κατά τα άλλα σε καθημερινή βάση βάναυσα καταπατείται - δεν τίθεται ζήτημα έλλειψης τυπικής νομιμοποίησης της τωρινής Βουλής.

Δεύτερον, είναι λογικό κανείς να εξανίσταται όταν βλέπει από τη μία τον (ηθικό) αυτουργό αλλοίωσης των στοιχείων της λίστας Λαγκάρντ (ή Φαλτσιάνι) να κυκλοφορεί ελεύθερος ανάμεσά μας και από την άλλη την επικουρική του σύνταξη από 90 να πηγαίνει 83 ευρώ για το καλό της χώρας. Η αλήθεια είναι ότι για να επιστραφούν τα αναδρομικά στο δικαστικό σώμα και στους ένστολους χρειάζονται κάποιες θυσίες. 

Αυτές τις θυσίες θα της κάνει η κυρία των 70 χρόνων που ζει με αυτήνν τη σύνταξη, από την οποία θα πληρώσει τον έκτακτο φόρο ακινήτων, την εφορία κ.λπ. Απροπό, το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε προς χάριν του δημοσίου συμφέροντος το Μνημόνιο συνταγματικό, λόγω του έκτακτου και προσωρινού του χαρακτήρα. Αναρωτιέμαι, αν διαιωνιστεί η φορολόγηση, θα συνεχίσει να υφίσταται τόσο ο έκτακτος όσο και ο προσωρινός χαρακτήρας;

Ίσως ο κύριος που αυτοκτόνησε να περίμενε να νικούσε η Εθνική μας την Κόστα Ρίκα. Ο κόσμος χρειάζεται χαρά. Χρειάζεται λόγους για να γιορτάσει. Μια τέτοια μεγάλη πρόκριση είναι το οξυγόνο του. Είναι η αφορμή για να ξεχαστεί απ’ την καθημερινότητα. Ίσως πάλι πίστεψε το εξώφυλλο της μιας εφημερίδας, αγόρασε όμως την παραδίπλα κι έμαθε την αλήθεια. Δεν ήταν συγγενής μας, για αυτό δεν ανησυχούμε.

Περνάμε την είδηση στα ψιλά γράμματα. Ελέγχουμε το εισιτήριο των διακοπών μας για το Δεκαπεντάγουστο και περιμένουμε να απολαύσουμε τον ήλιο της μεσογειακής θάλασσας για πέντε μέρες. Τότε θα κάνουμε την επανάστασή μας. Την επανασταση του φραπέ στην «Ελλαδάρα» που εμείς δημιουργήσαμε.

«Επόμενη στάση: Ακρόπολη», ακούστηκε η γλυκιά γυναικεία φωνή του συρμού και σε λίγα δευτερόλεπτα ένα βροντερό μπαμ σήμανε και το τέλος μιας ζωής που δεν θα είχε επόμενη στάση. Το τρένο ακινητοποιήθηκε μπροστά στη φωτογραφία της Μελίνας Μερκούρη, η οποία, από το μνημείο του Παρθενώνα, αποχαιρετά με χαμόγελο το παρελθόν.

«Please, mind the gap», συμβούλεψε η φωνή, ενώ οι τουρίστες που βρίσκονταν στο βαγόνι δεν είχαν ιδέα ούτε ποια ήταν η κυρία που χαιρετά απ’ την Ακρόπολη, ούτε γιατί ο συρμός είχε σταματήσει λίγα μέτρα πριν το τέλος της αποβάθρας. Στη μνήμη του άγνωστου επιβάτη.

 

ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ 20 ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΟΙΚΟΠΕΔΑ ΠΟΥ ΜΕΤΑΤΡΕΠΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΕ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΚΟΜΒΟ

 

Στη δημοσιότητα έδωσε την Τρίτη ο υπουργός ΠΕΚΑ, Γιάννης Μανιάτης, τον χάρτη με τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα σε Ιόνιο και Νότια Κρήτη τα οποία είναι υπό παραχώρηση για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων.

Μέσω του διαγωνισμού, που θα ακολουθήσει, οι είκοσι θαλάσσιες περιοχές («οικόπεδα») θα παραχωρηθούν για έρευνες στους επενδυτές, που θα εκδηλώσουν ενδιαφέρον, οι οποίες καθορίστηκαν με βάση 50 παραμέτρους, όπως το βάθος της θάλασσας, η γεωλογία και οι περιβαλλοντικές συνθήκες που προκύπτουν από την Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που είναι σε εξέλιξη. Επίσης, τα δεδομένα που προέκυψαν από τις σεισμικές έρευνες, οι οποίες έγιναν στην περιοχή και την ερμηνεία που ακολούθησε.

Ο κ. Μανιάτης παρουσίασε σήμερα το πλαίσιο των ερευνών, αλλά και το ευρύτερο γεωπολιτικό πλαίσιο για τη χώρα και στάθηκε ιδιαίτερα στην ανάκαμψη της οικονομίας, στην κοινωνική αποδοχή και στην πολιτική συναίνεση για την αξιοποίηση των υδρογονανθράκων. «Όλα τα μεγάλα πολιτικά κόμματα στηρίζουν την ανάπτυξη του τομέα υδρογονανθράκων και οι περισσότερες πολιτικές δυνάμεις επιθυμούν να συμμετέχουν στην μελλοντική του επιτυχία, η διαφωνία σε αυτό το θέμα θεωρείται σχεδόν αντιπατριωτική» ανέφερε συγκεκριμένα ο υπουργός.

Πρόσθεσε δε πως «το ότι το "θέμα" είχε μπει στο περιθώριο για 15 ολόκληρα χρόνια -από το 1997 ως το 2012- θεωρήθηκε από πολλούς ως προδοσία για την προοπτική της Ελλάδας, ως προδοσία για τις επόμενες γενιές».

Ιόνιο, Πελοπόννησος και τα νέα «φιλέτα» της Κρήτης. Από τα 20 θαλάσσια οικόπεδα που μπαίνουν από σήμερα σε διαδικασία δημοπράτησης τα δέκα βρίσκονται στο Ιόνιο ξεκινώντας από την θάλασσα ανοιχτά της Κυπαρισσίας και φθάνοντας μέχρι τα Διαπόντια νησιά βορείως της Κέρκυρας, ενώ, προς παραχώρηση είναι και ένα οικόπεδο νότια της Πελοποννήσου.

Ωστόσο, από τα αποτελέσματα των ερευνών φαίνεται πως προκύπτουν αισιόδοξες προβλέψει για τα κοιτάσματα που έχουν καταγραφεί στη Νότια Κρήτη και για τον λόγο αυτό η περιοχή έχει χωριστεί σε εννέα οικόπεδα τα οποία μπήκαν σήμερα στη διαδικασία δημοπράτησης. Σημειώνεται ότι έχουν αποφευχθεί οι περιοχές κοντά στις ακτές ώστε να προστατευθεί ο τουρισμός.

 

WALL STREET JOURNAL: ΤΡΕΙΣ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ ΤΩΡΑ

 

«Συνηθισμένο! Περιμένεις τέσσερα χρόνια για να δεις την Ελλάδα να εκδίδει νέο ελληνικό ομόλογο και ξαφνικά σκάνε δύο απανωτά (ή κάπως έτσι)». Με αυτό τον τρόπο σχολιάζεται σε blog της Wall Street Journal το σενάριο επικείμενης επιστροφής της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές ομολόγων μετά την πρώτη έκδοση του Απριλίου που προσέλκυσε πολλούς ενθουσιώδεις αγοραστές. Τώρα η Ελλάδα αναμένεται να επιστρέψει ξανά και σύντομα, όπως υποδηλώνουν τα σχόλια αξιωματούχων, με πιθανότερο σενάριο μια συναλλαγή διάρκειας τριών ετών. Γιατί όμως η Ελλάδα να «χτυπήσει» τώρα;, διερωτάται ο συντάκτης του άρθρου.

Πρώτον, στο υφιστάμενο περιβάλλον χαμηλών επιτοκίων, οι επενδυτές διψούν για σχετικά υψηλότερες αποδόσεις. Οι ελληνικές αποδόσεις έχουν υποχωρήσει σημαντικά από τα υψηλά τους, αλλά ακόμη κι έτσι, είναι ελκυστικές σε σύγκριση με αυτές άλλων ευρωπαϊκών χωρών.

Δεύτερον, η πρόσφατη έκδοση ομολόγων αξίας 3 δισ. ευρώ στέφθηκε από εκκωφαντική επιτυχία. Το ομόλογο, με ωρίμανση το 2019, εκδόθηκε με απόδοση 4,95% και τώρα, λιγότερο από τρεις μήνες μετά, διαπραγματεύεται στο 4,18%, σύμφωνα με την Tradeweb. Με άλλα λόγια, οι επενδυτές που αγόρασαν το ομόλογο έχουν κέρδος από την επένδυσή τους. Οι τιμές αυξάνονται όταν οι αποδόσεις πέφτουν.

Τρίτον, μετά και την αναδιάρθρωση χρέους το 2012, στο πλαίσιο της οποίας το πιο βραχυχρόνιο ομόλογο έγινε αυτό που λήγει το 2023, η χώρα δεν έχει πλέον βραχυπρόθεσμο χρέος. Συνεπώς, ένα τριετές ομόλογο με απόδοση περίπου 2,9% θα ήταν πιο ελκυστικό σε σχέση με το πορτογαλικό ομόλογο λήξεως 2017 και πιθανότατα θα είχε σημαντικές πιθανότητες να αποδώσει στις δευτερογενείς αγορές μετά την αρχική έκδοση.