ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΠΑ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ ΑΠΟ 23 ΕΩΣ 26 ΜΑΪΟΥ

 

Τέσσερις συναντήσεις θα έχουν Οικουμ. Πατριάρχης-Πάπας στους Αγίους Τόπους-Κοινή προσευχή στον Πανάγιο Τάφο! Τέσσερις θα είναι οι συναντήσεις μεταξύ του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Πάπα Φραγκίσκου κατά την προσκυνηματική τους επίσκεψη στους Αγίους Τόπους,Διαβάστε την συνέχεια εδώ 

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ κ. ΣΑΜΑΡΑ..

 

Μετά τον  πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών ο λαός έστειλε το σαφές μήνυμά του και πλέον το ζητούμενο είναι, αν οι παραλήπτες το έλαβαν και πως το διάβασαν. Ας προσπαθήσουμε, να εστιάσουμε σε κάποια νέα δεδομένα:

1ο.Τα παλαιοκομματικά «κόλπα», σχεδιασμένα από τα παλαιοκομματικά επιτελεία δεν τυγχάνουν ανταπόκρισης από το ευρύ κοινωνικό σύνολο.

2ο. Μέχρι το κλείσιμο της κάλπης όλοι οι υποψήφιοι Δήμαρχοι ήταν «ακομμάτιστοι». Στις πρώτες τηλεοπτικές συζητήσεις αμέσως μετά  αποκαλύφθηκε το ψεύδος τους, αφού οι βουλευτές φρόντισαν να πανηγυρίσουν για τους ομοϊδεάτες τους τοπικούς άρχοντες.

3ο.Ακόμη μάλλον δεν έχουν κατανοήσει, ότι όχι εμείς αλλά ¨αυτοί¨ είναι που τους κοροϊδεύουμε, γιατί πως αλλιώς να ερμηνεύσουμε την...χαρά του πρωθυπουργού, ότι στον δεύτερο γύρο θα συμμετάσχουν πολλοί κομματικοί του υποψήφιοι! Αν δεν το έχει καταλάβει, υπάρχει μεγάλο πρόβλημα: το ζητούμενο είναι αφ' ενός πόσους εξέλεξες και τι ποσοστά πήρες στον πρώτο γύρο και αφ' ετέρου, πως παίρνεις το ρίσκο της δεύτερης Κυριακής; Μήπως ζεις σε εικονική πραγματικότητα; Έξω από το γραφείο σου έχεις καταλάβει τι βιώνει η Ελληνική κοινωνία;

4ο.Επίσης, πέρασε η εποχή των ¨διλημμάτων¨ και εάν υφίσταται τέτοιο, στο επιστρέφουμε αμέσως, για να έχεις εσύ να το διαχειριστείς. Εμείς πλέον, τελειώσαμε με το θέμα αυτό. Και βεβαίως, από πού έχεις κερδίσει το μονοπώλιο της «σταθερότητας» και την ¨πουλάς¨ μόνος σου; Μην ξεχνάς βιώνουμε ήδη πολλά χρόνια την ¨ανάπτυξή¨ σας και τα ¨αγαθά¨ της και έχουμε την εμπειρία να σε γνωρίζουμε.

5ο. Το πρωινό της Δευτέρας ο πρωθυπουργός έδωσε την ... εντολή για στήριξη σε Καμίνη και Σγουρό. Αλήθεια, συνεδρίασε κάποιο κομματικό όργανο και το αποφάσισε; Και γιατί δεν υποστήριζες τους συγκεκριμένους από την αρχή, αφού τους στηρίζεις τώρα και θεωρητικά είναι άξιοι και ικανοί να μας διοικήσουν για πέντε χρόνια; Ο Σπηλιωτόπουλος γιατί έκρινε προεκλογικά τον Καμίνη και ο Κουμουτσάκος τον Σγουρό; 

Αφού το σύνδρομο της συγκυβέρνησης σας ακολουθεί ακόμη! Ακολουθεί όμως και τους ψηφοφόρους σας; Το σίγουρο είναι, ότι ο πρωθυπουργός μας έδειξε ακριβώς τον φόβο του, τον μεγάλο φόβο του και πρέπει να κάνουμε, ό,τι είναι δυνατόν, για να τον βιώσει. Και ο φόβος αυτός ακούει στο όνομα της αντιπολίτευσης και στην απώλεια της εξουσίας. Μόνο που ο φόβος αυτός είναι δικός σου και όχι δικός μας.

Εμείς φοβόμαστε μόνο για την Πατρίδα και στηρίζουμε όσους αληθινά την πιστεύουν και την υπηρετούν. Η διαφορά μεταξύ μας ως προς τα πιστεύω μας και τους φόβους μας είναι χαοτική και όπως δεν κατάλαβες την φτώχεια, την ανεργία, τις αυτοκτονίες, το ξεπούλημα της εθνικής κυριαρχίας και τόσα άλλα, τώρα δεν θα υπάρξει κανένας να σε καταλάβει και πολύ καλά θα κάνει. Μάθε από τώρα να ζεις με τον φόβο σου. Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ..........

 

ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΠΙΣΤΗΣ

Οι παλινωδίες, η ανακολουθία και οι οβιδιακές μεταμορφώσεις των πολιτικών μας βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Η πρόσφατη εμπειρία μας από τις αυτοδιοικητικές εκλογές απέδειξε ότι απαιτούνται λιγότερες από 24 ώρες για να μεταστραφεί η άποψη κάποιου - με μοναδικό γνώμονα το βραχυπρόθεσμο κομματικό συμφέρον.

Το κοινό είδε, με έντονη δυσφορία και αμηχανία, δριμείς κατηγόρους υποψήφιων δημάρχων και περιφερειαρχών να μετατρέπονται σε διαπρύσιους κήρυκες υπέρ της εκλογής όσων είχαν οι ίδιοι δαιμονοποιήσει! Αν δεν ήταν εμφανής ο δόλος τους, όλοι θα είχαμε δικαίωμα να μιλάμε περί παραφροσύνης.

Κι αυτό το αχαρακτήριστο ηθικό ατόπημα λανσάρεται ως «αναγκαιότητα» και «κίνηση τακτικής» για να «σωθεί» ξανά η πατρίδα. Το μόνο, φυσικά, που κατορθώνουν όσοι πράττουν αυτά τα παιδαριώδη σφάλματα είναι να δημιουργούν έντονη απαξία (στους εκλογείς) για την πολιτική τάξη. Οι πολίτες χάνουν την πίστη τους στις παρατάξεις, στα πρόσωπα αλλά ακόμα και στις ιδέες, τις οποίες υποτίθεται ότι υπηρετούν οι προαναφερθέντες.

Το «κακό» που προτείνουν οι ανεύθυνοι για να «γλιτώσουμε» το «χειρότερο» που συμβολίζουν οι εκάστοτε αντίπαλοί τους υποβιβάζει τον συλλογικό βίο. Τείνει να πείσει τους πάντες ότι δεν υπάρχει καλό, ότι δεν υφίσταται λόγος να πιστεύουν οπουδήποτε, ότι όλα τα λόγια και οι δεσμεύσεις είναι ακάλυπτες επιταγές! Οι λίγοι και ολίγιστοι με το παράδειγμά τους μολύνουν τους πολλούς. Ο τρόπος σκέψης τους είναι πνευματική μεταδοτική νόσος.

Το «κακό εναντίον χειρότερου» διαλύει το ισχυρότερο θεμέλιο ενός λαού: την πίστη! Ο Χριστός έλεγε ότι το να έχουμε πίστη έστω και ως «κόκκον σινάπεως» μπορεί να μας εφοδιάσει με τόση δύναμη, ώστε να διατάξουμε όρος να μετακινηθεί - κι αυτό θα το κάνει! Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι ο Κύριος είχε απόλυτο δίκιο και σε αυτό, το οποίο πρότεινε στην ανθρωπότητα. Και οι μικρόνοες, αδαείς και πρόχειροι πολιτικάντηδες λένε άλλα τη Δευτέρα, άλλα την Τρίτη, άλλα κάθε ημέρα - έως τις Κυριακές των εκλογών.

Να τους αψηφήσουμε...

ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΕΞΙΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΙΔΕΙΑ;

 

Το περασμένο Σάββατο, σε πρωινή εκπομπή του Γ. Αυτιά στην τηλεόραση του Σκάι, ο Σταύρος Θεοδωράκης., μεταξύ των άλλων, διερωτήθηκε κατά πόσον υπάρχει δεξιά και αριστερή παιδεία, υπονοώντας, βέβαια, ότι κατ’ αυτόν, και κατά το Ποτάμι, τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει. Κι όμως, πιστεύω πως ο διαχωρισμός αυτός πάντα υπήρχε και πάντα θα υπάρχει, ειδικά δε για το θέμα της παιδείας αποτελεί συστατικό της στοιχείο άρρηκτα συνδεδεμένο με την ουσία της. Γιατί τι είναι η Παιδεία; Μήπως είναι η απόκτηση (και η συσσώρευση) γνώσεων πάνω σε ένα, ή περισσότερα, αντικείμενα; 

Σίγουρα η παιδεία είναι και αυτό αλλά απέχει πολύ από το να είναι μόνο αυτό. Η διαδικασία απόκτησης γνώσεων, απαραίτητη σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, είναι η κατάρτιση. Η πραγματική παιδεία όμως πρέπει να συνοδεύεται και από σειρά άλλων χαρακτηριστικών, όπως η περιέργεια, η αμφισβήτηση, το ενδιαφέρον για την άλλη άποψη. Μα, θα μου πει κάποιος, η γνώση είναι γνώση, τελεία και παύλα. Απαντώ πως η γνώση είναι ανθρώπινη διαδικασία, ανθρώπινο δημιούργημα, και σαν τέτοιο εμπεριέχει, από τη φύση του, και την άποψη για τα πράγματα αυτού που την δημιούργησε. Η πραγματικότητα είναι πολύπλοκη και πολυπρισματική και δεν εγκλωβίζεται σε μία άποψη.

Ο Κουρτ Γκόντελ (Kurt Gödel), καθηγητής Μαθηματικών στο Πρίνστον, απέδειξε με το Θεώρημα της Μη-Πληρότητας (1931) ότι ακόμη και η επιστήμη των Μαθηματικών και της Λογικής που θεωρούνται «αληθινές» και «ανεξάρτητες» από τον άνθρωπο, είναι στην πραγματικότητα ανθρώπινα δημιουργήματα και εμπεριέχουν την άποψη (θα έλεγα και την ιδεολογία) του δημιουργού τους. Αλλά ας αφήσουμε τα Μαθηματικά και τη Λογική και ας πάμε σε άλλα πεδία γνώσης. Στην Ιστορία παραδείγματος χάριν. Εκεί είναι τελείως προφανής η ύπαρξη ιδεολογικής προσέγγισης στον τρόπο με τον οποίο την μορφοποιούμε και την διδάσκουμε. 

Εκεί υπάρχει η δεξιά και η αριστερή, η συντηρητική και η μη συντηρητική ματιά και ερμηνεία των γεγονότων.Σπεύδω να διευκρινίσω πως δεν μιλάω για δεξιές με την κομματική έννοια (γαλάζιες) και αριστερές με την κομματική έννοια (κόκκινες).«Συντηρητικές»και«μη-συντηρητικές» προσεγγίσεις βρίσκει κανείς και στους δύο πολιτικούς χώρους. Αν, λοιπόν, η παιδεία που δίνουμε στον μαθητή ή στον φοιτητή είναι του τύπου «έτσι είναι γιατί έτσι σας το λέω», δεν διαμορφώνουμε επιστήμονες και ελεύθερους πολίτες, αλλά κούτσουρα και βλάκες που θα αρκεστούν και θα περιχαρακωθούν σε ιδεολογίες τύπου Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια, βέβαιοι και υπερήφανοι για την ορθότητα και τη μοναδικότητα των απόψεών τους (όπως λένε οι γάλλοι, cons et fiers de l’être).

Η Παιδεία πρέπει να μορφώνει, αλλά και να προτρέπει στη μελέτη, στην αναζήτηση άλλων εκδοχών και στον σεβασμό της άλλης άποψης. Η παιδεία πρέπει να συνεχίζεται από τον μαθητή και τον φοιτητή και μετά την απομάκρυνση από τα έδρανα του σχολείου και τα αμφιθέατρα του πανεπιστημίου.Πρέπει να είναι μια διαρκής αναζήτηση και όχι μια περιχαράκωση. Πρέπει να θέτει ερωτήματα και όχι να δημιουργεί βεβαιότητες. Μόνο έτσι θα πετύχει το στόχο της, που είναι η δημιουργία μορφωμένων και ολοκληρωμένων πολιτών.