ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ! ! !
Η Ανάσταση του Χριστού
είναι ένα τελείως διάφορο γεγονός του Σταυρού. Δεν είναι ο Σταυρός με άλλη όψη.
Είναι λοιπόν γεγονός, γιατί συνέβη, αλλά γεγονός έτερον του Σταυρού. Περί της Αναστάσεως του
Χριστού υπάρχουν δύο θεωρίες
του Χριστιανισμού Τον Δυτικό Χριστιανισμό δεν δικαιούμαστε, από Κανονικής
επόψεως, να αποκαλέσουμε Εκκλησία γιατί βρίσκεται εκτός της Μιάς Εκκλησίας του
Χριστού «ήν περιεποιήσατο δια του αίματος του ιδίου», που την ίδρυσε στον κόσμο
για την σωτηρία του κόσμου, και αυτή η Εκκλησία είναι μόνον η Ορθόδοξη Μία,
Αγία Αποστολική Εκκλησία.
α) Η
πρώτη θεωρία είναι του Μπούλτμαν, ο
οποίος ισχυρίζεται, ότι η Ανάσταση του Χριστού είναι έκφραση του γεγονότος του
Σταυρού. Δηλαδή, όπως έζησε ο Χριστός, «είναι υπεράνω του θανάτου». Έτσι όμως
ουσιαστικά καταργεί την Ανάσταση. Ρίχνει δηλαδή το βάρος στην ανάσταση ως θέση
του Σταυρού(=ενδοκοσμικότητα).
β) Η δεύτερη
θεωρία είναι του Σλαϊερμάχερ (= θεολόγος της υποκειμενικής εμπειρίας), ο οποίος
ισχυρίζεται ότι η Ανάσταση δεν είναι γεγονός έτερον του Σταυρού, αλλά είναι η
έκφρασις της βαθύτατης εντύπωσης, την οποίαν άφησε ο Χριστός στους μαθητές Του
κατά. την επίγεια ζωή Του. Δηλαδή, ουδετεροποιεί και
αχρηστεύει το γεγονός της Ανάστασης, «και ο Χριστός βιώνεται μόνον ως νικήσας
τον θάνατον», όπως δηλαδή ο κάθε κοινός, θνητός άνθρωπος, όλοι μας, που νικάμε
τον θάνατο με τον θάνατό μας, «ο αποθανών δεδικαίωται από της αμαρτίας».
Από
πλευράς Ορθοδόξου Θεολογίας ο Χριστός αναστήθηκε
όντως (=πράγματι). Την δόξα όμως, της Ανάστασης του Χριστού την θεωρούν (= την
βλέπουν, την ερευνούν) οι πιστοί Του,
και όχι, οι ιστορικοί, η Ανάσταση είναι γεγονός πιστευόμενο. Γεγονός,
διότι συνέβη, αλλά μη αποδεικνυόμενο, διότι κείται (= ευρίσκεται) πέραν του τάφου, άρα ούτε ο ιστορικός ούτε
και εμείς μπορούμε να το αποδείξουμε, ότι αναστήθηκε. Γι΄ αυτό και οι μάρτυρες
της Αναστάσεως δεν είναι εκείνοι οι οποίοι είδαν τον Αναστάντα Χριστό (= οι στρατιώτες), αλλά «οι ιδόντες και πιστεύσαντες» (Ματθ.
28,1-5). Η Ανάσταση του Χριστού είναι ιστορικό γεγονός. Συνέβη. Το μαρτυρεί ο
Χριστιανισμός. Δεν μπορείς να το
αποδείξεις, γιατί τότε δε θα είχε καμιά σημασία πλέον η πίστη» θα γινόταν η
ιστορία κριτήριο της πίστεως.
Και ο
Σταυρός και η Ανάσταση του
Κυρίου είναι γεγονότα πίστεως, πιστευόμενα, αλλά αναπόδεικτα. Ξεφεύγουν τον ορίων της κοσμικότητας, της
λογικής. Το γεγονός της Ανάστασης φωτίζει και συνειδητοποιεί στους μαθητές
τόσο τη ζωή όσο και το Σταυρό του Χριστού. Τώρα κατανοούν οι μαθητές Του ότι ο
Χριστός είναι ο Μεσσίας, Χωρίς την Ανάσταση δεν καταλάβαιναν τίποτε.
Μετά την Ανάσταση γίνεται
μιά μετάθεση βασική στο κήρυγμα. Το κήρυγμα είναι κήρυγμα περί του Κυρίου (—Σταυρός
— Ανάσταση). Έχουμε Χριστολογία, και όχι κήρυγμα περί της Βασιλείας του Θεού.
Προσωποποιείται δηλαδή, η Βασιλεία του Θεού στο πρόσωπο του Χριστού. Πάνω στο
Σταυρό δεν πάσχει ένας κοινός θνητός, αλλά ο Μεσσίας.
Χωρίς την Ανάσταση η ζωή
του Χριστού θα ήταν ζωή κοινού θνητού, και ο Σταυρός αποτυχία, καταστροφή. Τώρα
υπό το φως της Αναστάσεως θεμελιώνεται. Εάν ο Χριστός δεν ήταν ο Μεσσίας, οι
Χριστιανοί θα ήταν κτισματολάτρες,«ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το
κήρυγμα ημών, κενή και η πίστις υμών»,(Α' Κορ. 15,1-58). Μαρτυρίες και
όχι αποδείξεις υπάρχουν περί της Αναστάσεως του Χριστού, Και έχουμε δύο
μαρτυρίες:
α) Τον
κενό (= άδειο) Τάφο, και
β) Τις
εμφανίσεις του Χριστού.
1) Ο κενός Τάφος: Η αρχαιότερη αναφορά του κενού Τάφου είναι
του Ευαγγελιστού Μάρκου, κεφ. 16, (65 με 70 μ,Χ,), διό αποτελεί και είναι
ιστορικό γεγονός. Είναι αδιανόητο να υπήρξε κήρυγμα περί της Αναστάσεως του
Χριστού και να υπήρχε το Σώμα του Κυρίου στον τάφο, γιατί το κήρυγμα περί της
Αναστάσεως και του κενού τάφου έγινε αρχικά στον τόπο της εκτέλεσης του
Χριστού. Το Σώμα του Χριστού είναι αδύνατον να κλαπεί τόσο ενωρίς, μετά από
μιάμιση μέρα. Ο Τάφος εφρουρείτο από αδίστακτους Ρωμαίους Στρατιώτες.
Επομένως, ήταν πολύ ενωρίς
να κλαπεί το Σώμα, διότι η Ανάσταση δεν έγινε μετά από καιρό, για να υπάρξουν
πιθανότητες κλοπής. Και η Ιουδαϊκή πολεμική δεν αμφισβητεί τον κενό τάφο. αλλά
λέγει, ότι έχει κλαπεί το Σώμα, γεγονός που σημαίνει ότι ο Χριστός ετάφη, και
ακόμη το γεγονός ότι σι εμφανίσεις του αναστάντος Χριστού έλαβαν χώρα κυρίως
στη Γαλιλαία, και όχι εκεί που βρέθηκε ο αδειανός τάφος, συνηγορεί υπέρ της
ιστορικότητος της Αναστάσεως.
Και ακόμη το ότι ο κενός
τάφος δεν εφευρέθηκε ως επιχείρημα από τους Χριστιανούς, ότι αναστήθηκε ο
Κύριος, μαρτυρεί περί της αντικειμενικότητος του γεγονότος. Άλλωστε οι ίδιοι οι
μαθητές φοβήθηκαν και δε πίστεψαν αρχικά στην Ανάσταση. Δεν έχουμε, λοιπόν,
εξωευαγγελικές μαρτυρίες περί του τάφου. Δεν μπορούμε το γεγονός του κενού
Τάφου να το αποδείξουμε δια της ιστορίας, να κάνουμε δηλαδή ιστορισμό.
2) Οι Εμφανίσεις του Χριστού: Το
γεγονός της Αναστάσεως ουδείς Απόστολος το είδε. Εκείνοι που το είδαν (=οι
στρατιώτες), πληρώθηκαν από το άθλιο Ιερατείο, και δεν εμαρτύρησαν την αλήθεια,
αλλά προτίμησαν να εψευδομαρτυρήσουν, «…ιδού τίνες της κουστωδίας ελθόντες εις
την πόλιν απήγγειλαν τοις αρχιερεύσιν άπαντα τα γενόμενα, και συναχθέντες μετά
των πρεσβυτέρων… αργύρια ικανά έδωκαν τοις στρατιώταις λέγοντες, είπατε ότι οι
μαθηταί αυτού νυκτός ελθόντες έκλεψαν αυτόν ημών κοιμωμένων...οι δε λαβόντες τα αργύρια εποίησαν ως
εδιδάχθησαν, και διεφημίσθη ο λόγος ούτος παρά τοις Ιουδαίοις μέχρι της
σήμερον», (Ματθ. 28,11-15).
Στην μεγάλη αυτή
εγκληματική κατηγορία - απάτη σε βάρος του Ιερατείου και των Ρωμαίων Στρατιωτών
δεν υπήρξε ουδεμία διαμαρτυρία από πουθενά, γεγονός που σημαίνει ότι, όλοι
αυτοί οι εμπλεκόμενοι στη συμμωρία κατά του Χριστού, με τη συμπεριφορά τους
αυτή, λίαν σαφώς, μας δίνουν μιαν ατράνταχτη μαρτυρία - ντοκουμέντο, περί της
πραγματικής Αναστάσεως του Χριστού. Οι Απόστολοι είδαν τον Αναστάντα
Ιησούν τον Ναζωραίον και τον ανεγνώρισαν, (Α' Κορ. 15,1-11)..
Η αρχαιότερα
μαρτυρία (56 μ.Χ.) είναι του Αποστόλου Παύλου, «...παρέδωκα γαρ υμίν εν πρώτοις
ό και παρέλαβον, ότι Χριστός απέθανεν υπέρ των αμαρτιών ημών κατά τας γραφάς,
και ότι ετάφη, και ότι εγήγερται τη Τρίτη ημέρα κατά τας γραφάς, και ότι ώφθη
Κηφά είτα τοις δώδεκα έπειτα ώφθη επάνω πεντακοσίοις αδελφοίς εφάπαξ, εξ ών
πολείους μένουσιν έως άρτι, τινές δε και εκοιμήθησαν .......» (Α' Κορ. 15,3-7
).
Και τον είδαν πράγματι οι
Μαθητές Του, γιατί δεν εξηγείται, είναι ανεξήγητο γεγονός η στάση τους, η
μεταστροφή τους μετά την Ανάσταση (=ιστορική απόδειξη), αν δεν είχε συμβεί ένα
τέτοιο γεγονός στη ζωή τους. Για την πραγματική Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού
θα μπορούσαμε να πούμε πολύ περισσότερα, αλλά δεν μας το επιτρέπει ο χώρος.
Ίσως πούμε περισσότερα σε άλλη ευκαιρία που θα μας δοθεί.
Πάντως, περί της Αναστάσεως του Χριστού, αξίζει να τονιστεί, ότι διά
της Αναστάσεως του Κυρίου ήρθε η αρχή
του τέλους, ήτοι της ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ
του Χριστού, η οποία θα είναι και η κορύφωση του τέλους, γιατί, νικήθηκε το
κακό, ο μεγάλος εχθρός μας, ο θάνατος. Αυτό είναι το νόημα της Αναστάσεως, ότι
ο «έσχατος εχθρός μας ο θάνατος καταργείται», (Α' Κορ. 15,26 πρβλ. Κολασ. 1, 15-23). Στην ανθρώπινη φύση του
Χριστού, στο Σώμα του Χριστού συμμετέχει όλη η φύση, και έτσι θεώνεται όλη η
πλάση, όλη η δημιουργία.
ΕΥΧΟΜΕΘΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ
ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑΣ ΜΑΣ
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !
Θα είμαστε και πάλι μαζί σας την
Τρίτη του Πάσχα.
