Η «ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ» ΤΩΝ «ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ»

Όταν υπηρετούσα τη στρατιωτική μου θητεία, υπήρχε στη μονάδα μου ένας στρατιώτης ο οποίος μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση με τις απόψεις του ή, καλύτερα, με την αντιφατικότητα μεταξύ των απόψεών του και του τρόπου ζωής του. Ο άνθρωπος αυτός πολλές φορές μιλούσε για τα λαμπρά μυαλά που πρέπει να έρθουν στην Ελλάδα της κρίσης και να επιβάλλουν την αξιοκρατία και τη διαφάνεια. Ο ίδιος όμως ήταν από τα μεγαλύτερα και πιο αδίστακτα βύσματα που είχα συναντήσει στη στρατιωτική μου ζωή. Χαρακτηριστικά, την τελευταία εβδομάδα πριν από την απόλυσή του, ζητούσε επιτακτικά από τη λοχία «χαρτί» για τον αδελφό του προκειμένου να τύχει ευνοϊκής μετάθεσης, χωρίς καν να υπάρχει οικονομικό πρόβλημα ή πρόβλημα υγείας.

Όταν η λοχίας τού ξεκαθάρισε ότι ο νόμος απαγορεύει την έκδοση του συγκεκριμένου εντύπου, ο ίδιος αύξησε σταδιακά τον τόνο της φωνής του -φανερά ενοχλημένος- και συνέχισε να απαιτεί το ραβασάκι. Στο τέλος έφυγε με άδεια τα χέρια και κατακόκκινος. Ο Χάρης Τομπούλογλου ήταν πρόεδρος του Νοσοκομείου Παίδων Αγλαΐα Κυριακού. Χωρίς ιδιαίτερα προσόντα στη διοίκηση νοσοκομειακών μονάδων (απόφοιτος Νομικής ήταν), το σημαίνον στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας (αυτό ήταν το κύριο προσόν του για τον διορισμό του ως πρόεδρος του νοσοκομείου), ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, έβγαζε θερμούς λόγους κατά της διαφθοράς. Συνελήφθη όμως να παραλαμβάνει 25.000 ευρώ σε προσημειωμένα χαρτονομίσματα, προκειμένου να συνεχίσει τη σύμβαση ιδιωτικής εταιρείας με το νοσοκομείο.

Ίσως είναι ακραίο αυτό που θα γράψω, αλλά η ελληνική κοινωνία μού θυμίζει τη γερμανική κοινωνία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι κάτοικοι του Βερολίνου περνούσαν τα Σάββατά τους γεμίζοντας τα καφέ και τις όπερες της πόλης, όταν την ίδια στιγμή στους φούρνους του Άουσβιτς και του Νταχάου, μια ολόκληρη ράτσα εξαφανίζονταν. Η γερμανική κοινωνία ήταν σε πλήρη αφασία. Το ίδιο όμως ισχύει και για την ελληνική κοινωνία, εν έτει 2014. Παλιότερα οι κλέφτες είχαν μια τιμή. Όταν έκλεβαν, εξαφανίζονταν. Τώρα, όμως, οι κλέφτες βγαίνουν στην τηλεόραση και απαιτούν διαφάνεια και αξιοκρατία. Αυτά όμως είναι για τους άλλους, όχι για τον εαυτό τους. 

Τώρα οι κλέφτες πηγαίνουν στην εκκλησία, προσεύχονται, ίσως πηγαίνουν και στο Άγιο Όρος και ζητούν την εξιλέωση της ψυχής των άλλων. Μπορεί να κάθονται και στα πρώτα στασίδια και να διαβάζουν με πάθος το Ευαγγέλιο, όπως κάνει γνωστός χειρουργός της Θεσσαλονίκης με ειδικότητα στα «φακελάκια». Όπως μου είπε και ένας φίλος μου, όταν ήταν φοιτητής στο Πολυτεχνείο της Αθήνας, η Σχολή του έπαιξε μπάλα με τη Θεολογική Σχολή. Η γλώσσα που χρησιμοποιούσαν οι θεολόγοι, κατά τη διάρκεια του αγώνα, δεν ακουγόταν ούτε στους οίκους ανοχής του Μεταξουργείου.

Εγώ που τα γράφω αυτά, μπορεί να έχω μεταπτυχιακό και διδακτορικό, αλλά μέσα μου κουβαλάω τη φωνή της νεκρής γιαγιάς μου η οποία ήταν αγράμματη και δούλευε στα χωράφια. Η φωνή αυτή, καθημερινά, με ρωτάει: «Βρε Κώστα, πώς γίνεται κάποιος να κλέβει και να κατηγορεί την κλεψιά;». Απάντηση δεν μπορώ να δώσω στη φωνή, όμως με τη δική μου φωνή, έχω να πω το εξής: μήπως πριν συναντηθούμε με τους οικονομολόγους της Μέρκελ, έπρεπε πρώτα να κάνουμε μια επίσκεψη στους ψυχιάτρους;

Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ..........

Διαβάστε επίσης το Οδοιπορικό στην Αγία Γη  εδώ..........

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ

 

Η Ευαγγελική περικοπή σήμερα αναφέρεται σε μιά τελευταία σκηνή του Χριστού στο Ναό, που σημειώθηκε μετά από την θριαμβευτική είσοδο Του στην Ιερουσαλήμ, και ενώ την αποσιωπούν οι άλλοι Ευαγγελιστές, ο Ιωάννης την αναφέρει, για να δείξει και να τονιστεί η μεγάλη της σπουδαιότητα. «Ήσαν δέ τίνες Έλληνες εκ των αναβαινόντων ίνα προσκυνήσωσιν εν τη εορτή... και ήρώτησαν λέγοντες, θέλομεν τον Ιησούν ιδείν» (Ιωάν, 12,21). Δύο πράγματα θα ερευνήσουμε, ακροθιγώς πως, λόγω χώρου.  

α) Αν οι αναφερόμενοι Έλληνες είναι πράγματι του γένους των Ελλήνων, και 

β) Τί εννοούσε ακριβώς ο Χριστός με όσα είπε και έδειξε, όλως περίτρανα, στο συγκεκριμένο αυτό επεισόδιο.

1.Υπήρξε αμφισβήτηση αν πράγματι, αυτοί που ζήτησαν να δούν το Χριστό, ήσαν Έλληνες του γένους των Ελλήνων, ή η λέξη με την οποία δηλώνονται οι ειδωλολάτρες. Ο ισχυρισμός αυτός δεν αληθεύει, γιατί αυτοί που ζήτησαν να δουν το Χριστό, ήσαν Έλληνες του γένους των Ελλήνων, γιατί στην προσπάθεια τους να συναντήσουν οπωσδήποτε το Χριστό, δεν αποτάνθηκαν στο τυχόντα μαθητή του Χριστού, αλλ' έψαξαν και βρήκαν τόν συγκεκριμένο εκείνο μαθητή που είχε Ελληνικό όνομα «ούτοι προσήλθον Φιλίππω». Αυτή η επισήμανση είναι σημαντική για να μας οδηγήσει στην πάσαν αλήθεια.

Συνεπώς, οι συναναβαίνοντες Έλληνες «ίνα προσκυνήσωσιν εν τη εορτή», ήσαν πράγματι Έλληνες προσήλυτοι από το γένος των Ελλήνων, γιατί αν προσδιορίσουμε τους προσήλυτους μόνο με το Έλληνες, τότε υποπίπτουμε σε σφάλμα, γιατί προσήλυτοι δεν ήσαν μόνο εκ των Ελλήνων, αλλά και εκ παντός έθνους. Άρα, όταν η Γραφή αναφέρει Έλληνες, και την όλη συμπεριφορά του Χριστού στο άκουσμα του ονόματος «Έλληνες», τότε γίνεται φανερόν, ότι πρόκειται για Έλληνες εκ του ενδόξου γένους των Ελλήνων.

2.Ο Χριστός, σε ανύποπτο χρόνο, είχε προειδοποιήσει τους άπραγους Εβραίους, ότι «αρθήσεται αφ' υμών η βασιλεία του Θεού και δοθήσεται έθνει ποιούντι τους καρπούς αυτής» (Ματθ. 21,43). Ο Χριστός γνώριζε βεβαίως πιό είναι αυτό το συγκεκριμένο Έθνος, και περίμενε την στιγμή που θα δήλωνε την παρουσία του. Δεν ήταν δυνατόν, ο Χριστός, να αφήσει την ουράνια διδασκαλία Του στους άπραγους Εβραίους και στην φτωχότατη και ξύλινη γλώσσα τους.

Γι' αυτό και όταν άκουσε ότι επιθυμούν να τον επισκεφθούν Έλληνες πετάχτηκε όρθιος και με πολλή ευχαρίστηση είπε «ελήληθεν η ώρα, ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου» (Ιωάν. 12,20-24) από τη Θεοθαύμαστη καθομιλούμενη τότε Ελληνική γλώσσα όπως και έγινε με την συνάντηση Χριστιανισμού και Ελληνισμού, και άλλαξαν το ρουν της ιστορίας του κόσμου, «εις πάσαν την γην εξήλθεν ο φθόγγος αυτών».

 

Ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ "ΕΠΙΤΥΧΙΩΝ"

 

 Η πρώτη επιτυχία αυτής της κυβέρνησης ήταν, σύμφωνα με την ίδια, ότι δεν έχουμε πρόβλημα ρευστότητας.

Η δεύτερη, ότι τελειώνει το Μνημόνιο.

Η τρίτη, ότι όχι μόνο έχουμε καλύψει όλες τις άμεσες υποχρεώσεις μας, αλλά διαθέτουμε και πλεόνασμα το οποίο μοιράστηκαν οι αστυνομικοί.

Η τέταρτη, ότι βγήκαμε στις αγορές και δανειστήκαμε. Και μόνο που το διαβάζεις αντιλαμβάνεσαι τον παραλογισμό.

Η τέταρτη «επιτυχία» της κυβέρνησης ακυρώνει αυτομάτως τις προηγούμενες τρεις. Το κυβερνητικό δεδομένο ότι έχουμε πλεόνασμα γεννά από μόνο του την απορία «τότε για ποιο λόγο βγήκαμε στις αγορές να δανειστούμε;». Όπως όλοι θυμόμαστε, οι κυβερνοτσάτσοι δεν βαρέθηκαν επί τέσσερα χρόνια να κατηγορούν τους Έλληνες ότι υπερδανειζόμασταν για την πλάκα μας και γι’ αυτό το λόγο χρεωκόπησε η χώρα. Ωραία!

Γιατί πανηγυρίζουν όμως τώρα που η χώρα μέσω της κυβέρνησης υπερδανείζεται άνευ λόγου και αναγκών; Υπάρχει μόνο μια λεπτή γραμμή που χωρίζει τη λογική από τον παραλογισμό. Την περασμένη εβδομάδα, κυβέρνηση και ΜΜΕ δεν πέρασαν απλώς αυτή τη γραμμή, αλλά έκαναν το εξής άλμα: Από τη στιγμή που η Ελλάδα δεν έχει άμεσες ανάγκες άλλων δανεικών, το μόνο που απομένει είναι ότι τα χρήματα που δανειστήκαμε από τις αγορές θα κατευθυνθούν στο Ταμείο για την αποπληρωμή του ήδη υπάρχοντος χρέους μας.

 Αυτό δεν το διαψεύδει κανείς από την κυβέρνηση. Το χρέος μας στην Τρόικα έχει μεσοσταθμικό επιτόκιο 2,5%. Το δάνειο που πήραμε τώρα από τις αγορές έχει επιτόκιο 4,95%. Με δεδομένο ότι δανειστήκαμε από τις αγορές 3 δισ. ευρώ με 4,95% για να ξεχρεώσουμε 3 δισ. της Τρόικας που τα είχαμε δανειστεί με 2,5%, βγάζει περίπου ένα επιπλέον κόστος της τάξης των 75 εκ. ευρώ ετησίως για την ελληνική οικονομία. Κι αυτά τα 75 εκ. ευρώ ετησίως έρχονται να προστεθούν σ’ ένα ήδη μη βιώσιμο χρέος.

Μία τέτοια κίνηση θα ήταν ουσιαστική μόνο στην περίπτωση που το συνολικό χρέος μας στην Τρόικα θα ήταν 3 δισ. ευρώ. Σε εκείνη την περίπτωση λες «θα φορτωθώ 75 εκ. ετησίως, αλλά τελειώνω με το μνημονιακό χρέος». Τότε ναι, θα είχαν κάποια λογική τα άρθρα της «Καθημερινής» που διαφημίζουν «Το αφανές τίμημα της Ανεξαρτησίας», θέλοντας να μας πείσουν ότι η έξοδος στις αγορές έγινε «Επειδή είναι προτιμότερο να μπορεί κανείς να δανείζεται από τις αγορές παρά να εφαρμόζει τυφλά ένα υποχρεωτικό πρόγραμμα. Η δυνατότητα να δανείζεται από τις αγορές δείχνει την ανεξαρτησία που διαθέτει η χώρα».

Εδώ γελάμε μετά δακρύων.

Πρώτον, το ότι δανειστήκαμε από τις αγορές δεν σταματά την τυφλή εφαρμογή του υποχρεωτικού Μνημονίου. Άλλωστε, το έτερον προπαγανδιστικό έντυπο του Μαξίμου, το «ΒΗΜΑ», μιλά ανοιχτά για «αναθεωρημένο μνημόνιο».

Δεύτερον, ποια είναι η «ανεξαρτησία της χώρας» από τη στιγμή που όλοι – μέχρι και ο Γιούνκερ! – ομολογούν ότι αν το χρέος δε γίνει βιώσιμο αποκλείεται ελληνική κυβέρνηση να πάρει απόφαση που δε θα εγκριθεί από τους δανειστές;

Το χρέος, όμως, μπορεί να γίνει βιώσιμο μόνο από ένα μεγάλο κούρεμα. Εντάξει, δε χρειάζεται και μεγάλη ανάλυση, υπάρχει απάντηση Σόιμπλε για το θέμα. Το δεύτερο κύριο επιχείρημα που χρησιμοποιούν οι κράχτες του Μαξίμου είναι ότι η έξοδος στις αγορές έγινε για να δείξουμε ότι… πλέον οι αγορές εμπιστεύονται την Ελλάδα. Μάλιστα!

Οι αγορές, λοιπόν, εμπιστεύονται τόσο πολύ την Ελλάδα ώστε το ομόλογο των 3 δισ. τελεί υπό το αγγλικό δίκαιο προκειμένου να διασφαλισθούν οι επενδυτές ότι δεν θα βρεθούν αντιμέτωποι με ένα «κούρεμα» των ομολόγων τους, όπως έγινε το 2012 με το PSI. Τουτέστιν, μηδενικό ρίσκο εκ μέρους των επενδυτών, άρα ουδεμία εμπιστοσύνη έδειξαν οι αγορές.

Όλες αυτές τις «επιτυχίες» της η κυβέρνηση θέλησε να τις αμπαλάρει και μέσα σε μία επίσκεψη Μέρκελ. Σε αυτή την επίσκεψη θέλησαν μας πείσουν ότι υπήρξε στήριξη στην ελληνική κυβέρνηση, ότι έγιναν σημαντικές συζητήσεις, ότι έγιναν πράγματα σπουδαία. Μα από τη στιγμή που αναχώρησε η Μέρκελ από τη Γερμανία μέχρι τη στιγμή που επέστρεψε στη Γερμανία πέρασαν όλο κι όλο 10 ώρες.

Σε spa για απολέπιση να πας, κάθεσαι περισσότερο. Έκλεισε όλη η Αθήνα για να φωτογραφηθεί ο Σαμαράς σε χειραψία με τη Μέρκελ. Ούτε η «Καθημερινή» του Μπουρούντι δεν θα το βάφτιζε αυτό επιτυχία. Το βάφτισε όμως η «Καθημερινή» του Μουρούτη κι αυτό έχει σημασία. Κανείς, πάντως, δε μπορεί να αρνηθεί ότι μέσα σε όλο αυτό το show της εξόδου των αγορών υπήρξε μία τεράστια επιτυχία της συγκυβέρνησης.

 Μ’ ένα σμπάρο τέσσερα τρυγόνια. Ξεχάστηκε ο Μπαλτάκος, κουκουλώθηκε το σκάνδαλο Ροβέρτου Σπυρόπουλου, ψηφίστηκε η διαγραφή προστίμων σε εταιρείες πετρελαιοειδών και θάφτηκε το θέμα χρηματισμού του υπουργού Εσωτερικών Γιάννη Μιχελάκη από τον προφυλακισμένο Αναστάσιο Πάλλη, με την εμπλοκή του υπουργού Δικαιοσύνης. Αυτά, αν συνέβαιναν σε αποικία μονοκύτταρων θα είχαμε ζήσει ήδη την επανάσταση της αμοιβάδας.

Εδώ, ακόμη κάνουμε δημοσκοπήσεις για να πειστεί ο λαός ότι ο λαός εμπιστεύεται τον Σαμαρά. Για να μας δείχνουν και να γελάνε στο Μπουρούντι είμαστε.

 

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ

Λοιπόν: για τις ευρωεκλογές, η Νέα Δημοκρατία προηγείται του ΣΥΡΙΖΑ κατά δύο έως τέσσερα δέκατα της μονάδας. Προϋπόθεση, όμως, γι’ αυτό, είναι να διαβάζετε την εφημερίδα Παραπολιτικά (0,2% μπροστά) ή Πρώτο Θέμα (0,4% μπροστά): Για την πρώτη εφημερίδα, η δημοσκόπηση της RASS δίνει 21,4% στη ΝΔ και 21,2% στον ΣΥΡΙΖΑ. Για το Πρώτο Θέμα, η ALCO δίνει 18,9% στη ΝΔ και 18,5% στον ΣΥΡΙΖΑ.

Βέβαια, αν διαβάζετε Εφημερίδα των Συντακτών ή Ελευθεροτυπία, τα πράγματα αλλάζουν ριζικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται της ΝΔ τρεις (για την πρώτη) έως δύο (για τη δεύτερη) μονάδες: Για την Εφημερίδα των Συντακτών, η Pubilc Issue δίνει 19,5% στον ΣΥΡΙΖΑ και 16,5% στη ΝΔ, ενώ, για την «Ε», η MARC δίνει 21,8% στον ΣΥΡΙΖΑ και 19,7% στη ΝΔ.

Και, μια που μπροστά μας έχουμε ευρωεκλογές, με τις εθνικές να τοποθετούνται στο άδηλο μέλλον, το Μέγκα εμφανίζεται ως νέος Σολομώντας: Μπροστά στις εκλογές του Μαΐου ο ΣΥΡΙΖΑ (20,2% έναντι 19,5% της ΝΔ) αλλά πίσω στις εθνικές (21,2% έναντι 22,1% της ΝΔ). Η ΝΔ προηγείται στις εθνικές ακόμα κι αν διαβάζετε Πρώτο Θέμα (21,7% έναντι 21,2% του ΣΥΡΙΖΑ) αλλά υστερεί, αν διαβάζεται Εφημερίδα των Συντακτών (ΝΔ 27,5%, ΣΥΡΙΖΑ 29%).

Αντίστοιχη στις δημοσκοπήσεις είναι και η τύχη του Ποταμιού. Για τις ευρωεκλογές, η RASS (Παραπολιτικά) του δίνει ένα απλόχερο 10,3% που όμως προσγειώνεται στο 5% από την P.Issue (Εφημερίδα των Συντακτών), ενώ το Μέγκα ακολουθεί τη μέση οδό και δια της GPO του δίνει ένα 8,8%. Για τις πιο μακρινές εθνικές εκλογές, η εικόνα του Ποταμιού μοιάζει πιο ισορροπημένη: 7% του δίνει η Εφημερίδα των Συντακτών, 8,5% το Μέγκα, 9,4% το Πρώτο Θέμα.

Φυσικά, στις ευρωεκλογές, υπάρχει και η αδιευκρίνιστη ψήφος: 20,1% για την RASS (Παραπολιτικά), 36,5% για την P.Issue (Εφημερίδα των Συντακτών), 13,9% για την GPO (Μέγκα), 18,6% για τη MARC (Ελευθεροτυπία).

Τι θέλω να πω με όλα αυτά; Τίποτα. Και οι εταιρείες κάνουν τη δουλειά τους επιστημονικά, με επαγγελματική ευσυνειδησία, και τα ΜΜΕ παρουσιάζουν τις δημοσκοπήσεις με απόλυτη αντικειμενικότητα. Την κρυστάλλινη αλήθεια, όμως, θα την ξέρουμε τη νύχτα της 25ης Μαΐου.

ΣΚΛΗΡΗ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΒΙΩΣΙΜΟ ΧΡΕΟΣ ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ

Η θετική αλλαγή στην εικόνα της ελληνικής οικονομίας», λέει το κυβερνητικό επιτελείο, «είναι τεράστια», και επικαλούνται το γεγονός ότι ήδη μια σειρά από μεγάλες ελληνικές εταιρείες βρήκαν τον δρόμο για διεθνή δανεισμό μέσω εταιρικών ομολόγων. «Υπ’ αυτή την έννοια», λένε, «η επίσκεψη Μέρκελ δεν εξαντλείται στο συμβολικό επίπεδο, αφού η ψήφος εμπιστοσύνης του Βερολίνου στις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας παράγει χειροπιαστά αποτελέσματα». Ηδη ο πρωθυπουργός προανήγγειλε ότι θα υπάρξει και νέα έξοδος στις αγορές, και μάλιστα με χαμηλότερα επιτόκια. Η δυνατότητα δανεισμού και κάλυψης των χρηματοδοτικών αναγκών ενισχύουν την απόφαση του πρωθυπουργού να αποφύγει νέο πρόγραμμα. Το δήλωσε παρουσία της κυ­ρίας Μέρκελ, η οποία δεν αντέδρασε.

Πρώτα έξοδος από τα μνημόνια

Η νέα «μεγάλη ιδέα» που θα προβάλλει το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση και εν όψει των ευρωεκλογών είναι η έξοδος από τα μνημόνια, ενώ το αμέσως επόμενο βήμα είναι η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Η ελληνική κυβέρνηση θα προτιμούσε μία πιο σαφή δήλωση για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, που ήταν και το βασικό αντικείμενο της επίσκεψης της κυρίας Μέρκελ στην Αθήνα. Η καγκελάριος όμως περιορίστηκε στην επίσημη δήλωσή της να επαναλάβει τη γνωστή δέσμευση ότι, καθώς η ελληνική κυβέρνηση έχει πετύχει τους στόχους του προγράμματος και την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος, οι εταίροι θα υλοποιήσουν τα συμφωνηθέντα, που είναι η ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Δήλωσε ρητώς ότι «η Ελλάδα τήρησε τις δεσμεύσεις της» και σημείωσε ότι η συζήτηση για το μέλλον της χώρας και τη βιωσιμότητα του χρέους θα γίνει με τα νέα δεδομένα. 

Ωστόσο, παρέπεμψε το θέμα στους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωπαϊκής Ενωσης που θα το εξετάσουν τους επόμενους μήνες και θα αποφασίσουν περί τον Σεπτέμβριο, όπως έχει προαναγγείλει και ο πρόεδρος του Eurogroup κ. Γερούν Ντάισελμπλουμ. Αν και το Μαξίμου δεν πήρε τη δήλωση που θα επιθυμούσε, το θέμα συζητήθηκε μεταξύ της κυρίας Μέρκελ και του πρωθυπουργού. Η Αθήνα εξακολουθεί να ελπίζει ότι η γερμανική κυβέρνηση διά του υπουργού Οικονομικών της θα κάνει την κίνηση που θα προοιωνίζεται θετική έκβαση στη ρύθμιση της βιωσιμότητας του χρέους μετά την επικύρωση του πρωτογενούς πλεονάσματος από τη Eurostat, πριν από τις ευρωεκλογές.

Το γερμανικό οικονομικό επιτελείο έχει βγάλει τα κομπιουτεράκια και κάνει υπολογισμούς για την επιμήκυνση του ελληνικού χρέους σε συνδυασμό με τη μείωση των επιτοκίων. Στέλεχος του κυβερνητικού επιτελείου αναφέρει ότι «η λέξη “κούρεμα” είναι απαγορευμένη, όπως άλλωστε είπε και ο κ. Σόιμπλε την προηγούμενη εβδομάδα, ωστόσο η ρύθμιση που τελικώς θα ανακοινωθεί θα ισοδυναμεί με κούρεμα χωρίς να χαρακτηρίζεται έτσι και ήδη εξετάζεται». Το ίδιο στέλεχος εξηγεί ότι «το θέμα για το Βερολίνο δεν είναι εύκολο. Μέχρι τώρα η κυρία Μέρκελ διαβεβαιώνει τους ψηφοφόρους της ότι οι Γερμανοί φορολογούμενοι δεν έχουν χάσει ούτε ένα ευρώ. Η ρύθμιση της βιωσιμότητας θα σημάνει απώλειες για εκείνους και γι’ αυτό η κυρία Μέρκελ δεν μπορεί να προχωρήσει πριν από τις ευρωεκλογές».

Επιχείρηση «γοητεία» από την Ανγκελα στους νέους επιχειρηματίες

Η πρώτη επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελαρίου στη χώρα μας τον Οκτώβριο του 2012 είχε γίνει στη βαριά σκιά που άφηνε τότε ο υπαρκτός κίνδυνος του Grexit. Τότε η κυρία Μέρκελ είχε περιοριστεί να εκφράσει τη στήριξή της στην ελληνική κυβέρνηση και την «ελπίδα» ότι η Ελλάδα θα πετύχει να παραμείνει στη ζώνη του ευρώ. Ενάμιση χρόνο αργότερα, και συγκεκριμένα την περασμένη Παρασκευή, το κλίμα ήταν εντελώς διαφορετικό. Το ζητούμενο αυτή τη φορά δεν ήταν η διατήρηση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά η επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας. Το έθεσαν άλλωστε με τον δικό τους τρόπο και οι Ελληνες επιχειρηματίες που συναντήθηκαν μαζί της στο «Hilton». Η ελληνική οικονομία υποφέρει από την έλλειψη ρευστότητας που δημιουργεί αρνητικές συνθήκες στον διεθνή ανταγωνισμό και από το υψηλό κόστος της ενέργειας. Εθεσαν μάλιστα υπόψη της κυρίας Μέρκελ ότι στη Γερμανία το κόστος της ενέργειας επιδοτείται, ενώ στην Ελλάδα κάτι αντίστοιχο απαγορεύεται. 

Η κυρία Μέρκελ επιθυμεί φυσικά την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας, αλλά χωρίς αυτό να μειώσει τα κέρδη των γερμανικών τραπεζών από τον ελληνικό δανεισμό και κυρίως χωρίς να υπάρξει άμεση βοήθεια που θα στοιχίσει στους Γερμανούς φορολογούμενους. Γι’ αυτό και το ελληνογερμανικό ταμείο που εγκαινίασε θα προικοδοτηθεί μόλις με 100 εκατ. ευρώ - όταν το πλεόνασμα που μοιράζει η κυβέρνηση στην εκλογική της πελατεία είναι 500 εκατ. ευρώ. Μπορεί η Ελλάδα να έχει τις ιδιαιτερότητές της, ωστόσο το θέμα της χρηματοδότησης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων είναι ευρωπαϊκό, αφού οι προβληματικές ευρωπαϊκές τράπεζες δεν μπορούν να καλύψουν την αποστολή τους.

«Φτάνει πια με το χιτλερικό μουστάκι»

Κυρίως όμως η Γερμανίδα καγκελάριος θέλησε να βελτιώσει την εικόνα της στην ελληνική κοινή γνώμη. Οι Γερμανοί ανταποκριτές που κάλυπταν την επίσκεψη έλεγαν ότι η κυρία Μέρκελ δεν θέλει να γίνονται αντιγερμανικές διαδηλώσεις και να κάνουν τον γύρο της Ευρώπης φωτογραφίες της με χιτλερικό μουστάκι. Στο πλαίσιο αυτό φρόντισε από κοινού με την ελληνική κυβέρνηση να προετοιμάσει το φόρουμ με τους νέους επιχειρηματίες προκειμένου να δείξει ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο. Τους χαιρέτησε όλους διά χειραψίας και αντάλλαξε από δυο λόγια με τον καθένα απ’ αυτούς. Στην προηγούμενη επίσκεψή της, τον Οκτώβριο του 2012, είχε συναντηθεί με μερικά από τα πια βαριά ονόματα της ελληνικής επιχειρηματικότητας, αλλά η συνάντηση δεν είχε πάει καλά. Επειδή όμως τα πράγματα πήγαν πολύ χειρότερα για τους Ελληνες επιχειρηματίες στο διάστημα που μεσολάβησε τώρα επιλέχθηκαν τα πιο ήρεμα νερά των ιδιοκτητών νεοφυών επιχειρήσεων. Οι νεαροί καινοτόμοι επιχειρηματίες -ηλικίας 22-27 ετών- τη βρήκαν προσηνή, ωστόσο δεν εντυπωσιάστηκαν ιδιαίτερα, ούτε πείστηκαν. Οι περισσότεροι εκτίμησαν ως θετικό το ότι άκουσε τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν στην επιχειρηματική τους δραστηριότητα και τους έκανε ερωτήσεις. 

Ομως, ενώ οι περισσότεροι έθεσαν θέματα που σχετίζονται με τις δυσκολίες στην επέκτασή τους στο εξωτερικό λόγω ελλειμμάτων της Ε.Ε., η κυρία Μέρκελ στις δηλώσεις της πρόταξε τα προβλήματα εσωτερικής γραφειοκρατίας. Εκτίμησαν πάντως την υπόσχεση του πρωθυπουργού ότι θα δημιουργηθεί ένας φορέας που θα μοιράζει με πιο αξιοκρατικό τρόπο και όχι στους ίδιους και τους ίδιους τα χρήματα του ΕΣΠΑ. Πιο δύσκολη ήταν η συζήτηση της κυρίας Μέρκελ με τους επιχειρηματίες των εξαγωγικών επιχειρήσεων και τους εκπροσώπους των θεσμικών φορέων που αντιμετωπίζουν προβλήματα ανταγωνιστικότητας λόγω της έλλειψης ρευστότητας και της περιορισμένης χρηματοδότησης. Η καγκελάριος, που τους άκουσε με κατανόηση, περιορίστηκε να πει ότι σε σημαντικό βαθμό τα προβλήματά τους θα λυθούν με την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές.

Παρασκήνιο πριν και μετά την επίσκεψη

Πριν από την επίσκεψη υπήρξαν αρκετές επικοινωνίες. Στέλεχος του κυβερνητικού επιτελείου έλεγε σε ανύποπτο χρόνο και πριν οριστικοποιηθεί ότι «η κυρία Μέρκελ προσφέρθηκε να επισκεφτεί τη χώρα μας». Πάντως μέχρι και πριν από δύο εβδομάδες η γερμανική καγκελαρία αμφιταλαντευόταν.  Το Μέγαρο Μαξίμου, πάλι, ήθελε η επίσκεψη να γίνει πιο κοντά στις ευρωεκλογές ώστε να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά τον συμβολισμό της παρουσίας Μέρκελ στην Αθήνα. 

Η καγκελαρία είχε φυσικά τον τελευταίο λόγο, αφού το πρόγραμμα της κυρίας Μέρκελ είναι αρκετά φορτωμένο λόγω και της προεκλογικής εκστρατείας στη δική της χώρα. Εκτιμάται δε ότι η απόφαση για την ημερομηνία της επίσκεψής της επηρέασε και το τάιμινγκ για την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές. Η Γερμανίδα καγκελάριος αποφάσισε την επίσκεψή της προκειμένου να στείλει ένα μήνυμα στο εσωτερικό της Γερμανίας αλλά και συνολικά στην Ευρωπαϊ­κή Ενωση ότι το πρόγραμμα λιτότητας που έχει επιβάλει το Βερολίνο στην Ευρώπη αποδίδει καρπούς και ότι το πιο ισχυρό επιχείρημα είναι η επάνοδος της Ελλάδας στις αγορές και η προοπτική ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας. 

Το ερώτημα είναι τι κερδίζει η ελληνική κυβέρνηση από την επίσκεψη με δεδομένο ότι το καλάθι της είχε μόνο τα 100 εκατ. ευρώ της βοήθειας στο ελληνογερμανικό ταμείο, που άλλωστε σε σημαντικό βαθμό θα ενισχύσει τις συμπράξεις και την περαιτέρω διείσδυση γερμανικών επιχειρήσεων στην Ελλάδα.

MΟΝΟ ΜΕ ΡΗΞΕΙΣ ΘΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΕΙ «Η ΕΡΗΜΗ ΧΩΡΑ»

Σήμερα η κρίση αναδεικνύει ένα κομβικό γεγονός που έχει περάσει πολιτικά απαρατήρητο. Οι περισσότερες χώρες του Βορρά, και κυρίως η Γερμανία που κυριαρχεί στο πολιτικό παιχνίδι, δεν είχαν σοβαρά κοινωνικά και πολιτικά κινήματα Διαφωτισμού και Δημοκρατίας σε αντίθεση με τις περισσότερες χώρες του Νότου. Η δημιουργία θεσμών δημοκρατίας έγινε κυρίως από τα πάνω. Ο ιδιοφυής Αγγλος ποιητής Τόμας Ελιοτ συνέθεσε το μοναδικό έργο του «Η Ερημη Χώρα» με τα θυελλώδη συστατικά του εικοστού αιώνα, κυρίως με τα ματωμένα ερείπια και τους σκελετούς του Α” Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος κλόνισε τα θεμέλια του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

«Τούτη είναι η πεθαμένη χώρα/ Τούτη είναι του κάκτου η χώρα/ Εδώ τα πέτρινα ομοιώματα Υψώνουνται,/ εδώ είναι που δέχουνται Την ικεσία του χεριού ενός πεθαμένου/ Κάτω απ’ το παίξιμο του άστρου που σβήνει (…) Ο Ελιοτ, οραματιστής της ενότητας του ευρωπαϊκού πολιτισμού χωρίς αποκλεισμούς και πολιτικές αγκυλώσεις, προσπαθεί να υλοποιήσει αυτή την ενότητα από τα κάτω, όταν ως εκδότης του κριτικού περιοδικού λογοτεχνίας «Κριτήριο» από την περίοδο του Μεσοπολέμου ανοίγει τη διαδικασία συνεργασίας με περιοδικά και πνευματικούς ανθρώπους από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, προσπάθεια που δεν ευοδώνεται. Αντίθετα, η Ευρώπη πραγματοποιεί τον Β” Παγκόσμιο Πόλεμο πιστοποιώντας ξανά την ποιητική προφητεία «Η Ερημη Χώρα».

Σήμερα που τα μολυβένια σύννεφα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης ισοπεδώνουν τις πνευματικές και πολιτικές κατακτήσεις του ευρωπαϊκού πολιτισμού και μεταβάλλουν τους λαούς σε πρόβατα επί σφαγήν, υλοποιώντας για τρίτη φορά ακόμη οδυνηρότερα σε μια ενωμένη Ευρώπη πλέον την πολιτική της «Ερημης Χώρας», εναπομένει στους πολίτες και στα κινήματά τους να καθορίσουν τη ζωή τους.

Σε τρεις διαλέξεις του με θέμα «Η ενότητα του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού» (μετ. Ε. Ν. Μόσχος, εκδ. Ικαρος) ο Ελιοτ πραγματοποιεί μια άκρως επίκαιρη πρόταση, αφού «η ενότητα του πολιτισμού» προϋποθέτει «την ποικιλία των πεποιθήσεων». «Τα πανεπιστήμια της Ευρώπης θα πρέπει να έχουν τα κοινά ιδανικά τους κι ακόμα να έχουν κοινές υποχρεώσεις το ένα απέναντι στο άλλο. Πρέπει να είναι ανεξάρτητα από τις κυβερνήσεις των χωρών στις οποίες είναι εγκατεστημένα. Δε θα πρέπει να είναι ιδρύματα καταρτισμού ικανών γραφειοκρατών ή ιδρύματα παροχής εφοδίων σε επιστήμονες, με το σκοπό να συναγωνίζονται άλλους ξένους επιστήμονες. Τα ιδρύματα αυτά θα πρέπει να αποσκοπούν στη διατήρηση της μάθησης, στην αναζήτηση της αλήθειας και, εφ’ όσον οι άνθρωποι θα ήταν ικανοί γι’ αυτό, στην προσπέλαση της σοφίας».

Ακριβώς αντίθετα δηλαδή από αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Ενωμένη Ευρώπη, η οποία ταρακουνιέται συθέμελα. Το κυρίαρχο μεταμοντέρνο ρεύμα σκέψης δεν θέλει κριτική γνώση, ελευθερία, δικαιοσύνη, αλήθεια, ομορφιά και σοφία. Θέλει πληροφορία, ψυχρά γεγονότα, υποταγή στην τεχνολογία της αυθεντίας, στην οικονομία που την καθοδηγεί και υποβάθμιση της πολιτικής σε τεχνοκρατική γραφειοκρατία. Ακόμα περισσότερο η βαθμιαία κατάλυση του ελληνικού Συντάγματος, η εφαρμογή «σιδερένιων» συνταγών στον Ευρωπαϊκό Νότο, η υποστήριξη των νεοναζιστικών συμμοριών στην Ουκρανία, υποδηλώνουν πως οι κυρίαρχες δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης και της ευρωπαϊκής ελίτ δεν χρειάζονται πλέον όχι μόνο τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, αλλά ούτε την αντιπροσωπευτική φιλελεύθερη δημοκρατία. Είναι εχθροί τους! Νεοφιλελεύθεροι και νεοναζιστές σε αγαστή συνεργασία προετοιμάζουν μια ολοκληρωτική τεχνοκρατική διακυβέρνηση με σκληρούς κατασταλτικούς μηχανισμούς στην ποιητική προφητεία του Ελιοτ!

Σήμερα «Η Ερημη Χώρα» εκπέμπεται από το παγωμένο βλέμμα για επιβολή και κυριαρχία του Γερμανού φιλοσόφου Μάρτιν Χάιντεγκερ, που τροφοδοτεί ταυτόχρονα τον νεοφιλελεύθερο συντηρητισμό και την Ακροδεξιά. Ο θεωρητικός του Χίτλερ, που δεν ζήτησε συγγνώμη για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, επαναφέρει τον εφιάλτη σε μια Ευρώπη που οι ελίτ, χωρίς ίχνος αυτογνωσίας, ξέχασαν τις πληγές της και τον πολιτισμό της για περισσότερο κέρδος και εξουσία. Η γερμανική πολιτική της Μέρκελ σε οικονομικό, πολιτιστικό και πολιτικό επίπεδο συμπυκνώνεται στη γνωστή παλιά ρήση: «Το θαυμάσιο γερμανικό σπαθί ανοίγει στα παιδιά μας τις πύλες του κόσμου», τις πύλες στη σύγχρονη κόλαση. 

Οι χιλιάδες νεκροί στον ευρωπαϊκό Νότο του οικονομικού πολέμου που έχουν κηρύξει οι ελίτ κατά των λαών, είναι οι ματωμένοι στίχοι της απάνθρωπης προέλασης του κεφαλαίου. Υπάρχει στρατηγική ανατροπής; Ο Ελιοτ προσδιόριζε ως μεγάλες ρίζες του ευρωπαϊκού πολιτισμού την «κληρονομιά της Ελλάδας, της Ρώμης και του Ισραήλ και την ευρωπαϊκή κληρονομιά, όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια». Είναι κοινός τόπος όμως πως όταν η Ευρώπη πραγματοποιούσε ένα μεγάλο προωθητικό πολιτισμικό άλμα, από την Αναγέννηση και μετά τουλάχιστον, επέστρεφε στις οικουμενικές αρχαιοελληνικές αξίες της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της οικονομικής και πολιτικής ισότητας, της άμεσης δημοκρατίας, για να δημιουργήσει νέες πολιτισμικές και πολιτικές συνθέσεις. 

Αντίθετα, όταν έκανε βήματα προς τα πίσω το αρχαιοελληνικό παρελθόν, παραμορφωνόταν μέσα από ένα πρίσμα πολιτικής θεολογίας, αυταρχισμού, ανορθολογισμού, λατρείας της ισχύος ως αυτοσκοπού και τεχνοκρατισμού. Σήμερα είμαστε στο ίδιο μεταίχμιο: οι ευρωπαϊκές ελίτ υλοποιούν πολιτική της «Ερημης Χώρας» και κουρελιάζουν την Ευρώπη των λαών. Οι λαοί της Ευρώπης αναμένουν από τον ΣΥΡΙΖΑ να αλλάξει την τροχιά καταστροφής, όμως χρειάζεται ένα σχέδιο Β΄ με βάση το οποίο οι χώρες του Νότου θα συνενώσουν τις δυνάμεις τους κατά των ελίτ του ευρωπαϊκού Βορρά. Επιπρόσθετα, επειδή ο πολιτικός συσχετισμός δύναμης είναι προσωρινά αρνητικός, απαιτείται ένα σχέδιο Γ΄ στο οποίο θα προβλέπεται η προστασία των συμφερόντων του ελληνικού λαού με αυτοδύναμη παραγωγική ανασυγκρότηση βασισμένη στις νέες τεχνολογίες, ακόμα και προσωρινά εκτός Ευρώπης. 

Μετατροπή των ευρωβουλευτικών και αυτοδιοικητικών εκλογών σε κίνημα δημοκρατίας των πολιτών, διότι αυτή κινδυνεύει άμεσα. Δημιουργία ενός Πανευρωπαϊκού Ινστιτούτου Αριστερής Σκέψης για την Ευρώπη και τον Κόσμο, με άξονα κυρίως τη Φιλοσοφία και τις κοινωνικές επιστήμες, αυτόνομου από κόμματα και κρατικούς φορείς, με ισότιμη συμμετοχή όλων των τάσεων, από τη σοσιαλδημοκρατία ώς την άκρα Αριστερά. Συνένωση των δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης των χωρών του Νότου και δημιουργία από τα κάτω μορφών άμεσης δημοκρατίας, νέων συνδικάτων και κοινωνικών κινημάτων.

Ενα πολιτισμικό ΕΑΜ του Ευρωπαϊκού Νότου στις νέες συνθήκες, βασισμένου στην κριτική γνώση αξιών ενάντια στη διά βίου μάθηση των δεξιοτήτων και λοιπών αθλιοτήτων, στην αλληλεγγύη, στη διά βίου εργασία των πολιτών. Σήμερα η κρίση αναδεικνύει ένα κομβικό γεγονός που έχει περάσει πολιτικά απαρατήρητο. Οι περισσότερες χώρες του Βορρά, και κυρίως η Γερμανία που κυριαρχεί στο πολιτικό παιχνίδι, δεν είχαν σοβαρά κοινωνικά και πολιτικά κινήματα Διαφωτισμού και Δημοκρατίας σε αντίθεση με τις περισσότερες χώρες του Νότου. 

Η δημιουργία θεσμών δημοκρατίας έγινε κυρίως από τα πάνω. Αυτό το έλλειμμα εξαργυρώνεται για άλλη μια φορά με αίμα. Η πορεία για μια Ευρώπη των λαών ή των εργαζομένων δεν θα είναι γραμμική και από τα πάνω. Μπορεί να απαιτηθεί ακόμα και προσωρινή διάσπαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για να επανέλθει η ισορροπία Βορρά-Νότου. Η Επανάσταση του 1821 ήταν πολιτισμική ρήξη με την ολοκληρωτική Οθωμανική Αυτοκρατορία και την Ιερά Συμμαχία. Η Εθνική Αντίσταση συμπλήρωσε αυτή την πορεία. Τώρα χρειάζεται μια νέα ρήξη από τον ελληνικό λαό σε συνεργασία με τους λαούς της Ευρώπης για να αποφευχθεί «Η Ερημη Χώρα».