Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΠΑΝΤΑ ΕΦ’ ΌΛΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΣΤΟ ΒΗΜΑGAZINO ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος λέει στο BHmagazino: «Πολλοί μού λένε γιατί δεν σηκώνεις το λάβαρο, να βγεις στους δρόμους και να καλέσεις όλους αυτούς τους ταλαίπωρους ανθρώπους σε επανάσταση. Τους απαντώ,…. Διαβάστε την συνέχεια εδώ………..

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ

 

Από σήμερα Κυριακή των Βαΐων το βράδυ και κάθε βράδυ αρχίζει η Εβδομάδα των Παθών ή όπως αποκαλείται, ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ, για τα όλως ιδιαιτέρως βαρυσήμαντα και κοσμοϊστορικά γεγονότα που θα επακολουθήσουν. Μεγάλη Δευτέρα λοιπόν σήμερα της Μεγάλης Εβδομάδος.

Στη σημερινή και πολύ σημαντική Ευαγγελική περικοπή, Αρχιερατική Προσευχή, ο Υιός του Θεού, ο Θεάνθρωπος Μεσσίας Ιησούς Χριστός, βλέποντας ότι φεύγει, σωματικά, από τον κόσμο, αναλίσκεται σε μια εκ βάθους προσευχή, για τον Εαυτό του, για τους Μαθητές Του και για όσους θα τον πιστέψουν. 

Κάνει έναν απολογισμό για το Μεσσιανικό Του έργο, και όλως ιδιαιτέρως αναφέρεται σε ένα σημαντικό έργο Του που όφειλε να πράξει, και το έπραξε ως Μεσσίας, στο να φανερώσει δηλαδή στους μαθητές του το αληθινό ΟΝΟΜΑ του Πατέρα Του. «Εφανέρωσά σου το όνομα τοις ανθρώποις ους δεδωκάς μοι εκ του κόσμου».Τούτο σημαίνει ότι ο κόσμος, μη εξαιρουμένου και του περιούσιου λαού του, τους Ισραηλίτες (=Εβραίους), δεν εγνώριζαν το πραγματικό Όνομα του μόνου ζώντος Θεού. 

Οι Εβραίοι τον ΕΝΑ Θεό τον ονομάτιζαν άλως αφηρημένα με το πενταγράμματο ΙΕΟΒΑ, ο δε υπόλοιπος κόσμος τον αγνοούσε εντελώς και πίστευε σε είδωλα Θεών(= ειδωλολάτρες ). Ο Θεάνθρωπος Μεσσίας Ιησούς Χριστός είναι Εκείνος που αποκάλυψε το όνομα του Θεού στους μαθητές Του, και δι’ αυτών στον κόσμο, και το όνομα του ζώντος ΘΕΟΥ είναι ΠΑΤΗΡ - ΠΑΤΕΡΑΣ της ορατής και αοράτου κτήσεως.

Στην επί του όρους Ομιλία Του αναφερόμενος στους μαθητές Του για το πώς ακριβώς πρέπει να προσεύχονται, τους τονίζει κατηγορηματικότητα, να μη προσεύχονται υποκριτικά, όπως γίνεται στις Συναγωγές των Εβραίων, ούτε και με ακατανόητες και δεισιδαίμονες επαναλήψεις λέξεων, όπως οι ειδωλολάτρες. Τους τονίζει να είναι λίαν προσεκτικοί και τους συνιστά ρητά και κατηγορηματικά: «ούτως ουν προσεύχεσθε υμείς. Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανόίς αγιασθήτω το όνομα σου .... ότι σου εστίν η βασιλεία και η δύναμις και η δόξα εις τους αιώνας, αμήν ».

Το όνομα λοιπόν του αληθινού, του ζώντος Θεού, μας συνιστά ο Χριστός, είναι ΠΑΤΗΡ. Ο Πατέρας, η μόνη αρχή και η αιτία της όλης ορατής και αοράτου κτίσεως. Δεν έχει άλλο όνομα, και όσοι δίνουν ή προσπαθούν σκοπίμως να δώσουν άλλα ονόματα του ζώντος Θεού» δεν «ορθοποδούσιν προς την αλήθειαν του ευαγγελίου» ( Γαλ. 2,14). Δεν είναι της αληθείας, αλλά του ψεύδους, διό και αστοχούν «περί την αλήθειαν... και εκτρέπονται εις ματαιολογίαν » ( Β' Τιμ. 2,18 & Α' Τιμ, 1,6).

 

ΟΙ ΑΚΡΟΒΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΜΑΞΙΜΟΥ ΥΠΟ ΤΟΝ ΠΕΛΕΚΥ ΝΕΩΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΝ

Η κυβέρνηση Σαμαρά αντιμέτωπη με την κατάρρευση. Όλα δείχνουν ότι η ΝΔ θα πάει στις ευρωεκλογές έχοντας πάνω από το κεφάλι της τον πέλεκυ νέων αποκαλύψεων για τις σχέσεις της με τη Χρυσή Αυγή και όχι μόνο... Οι απαντήσεις του Μπαλτάκου στις σχετικές ερωτήσεις του Χατζηνικολάου δεν αφήνουν καμία αμφιβολία ότι η υπόθεση θα έχει συνέχεια.  Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες του Μαξίμου να την κλείσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και πιο ανώδυνα, το μείζονος σημασίας αυτό ζήτημα δεν πρόκειται να εκτοπισθεί από την πρώτη γραμμή της δημοσιότητας.

Η κυβέρνηση, με την αμέριστη βοήθεια των κατεστημένων ΜΜΕ, προβάλει δύο ισχυρισμούς.  Ο πρώτος είναι ότι ο Μπαλτάκος δεν ήταν στον πυρήνα της εξουσίας, αλλά ένας νομικός που απλώς έλεγχε τα νομοσχέδια! Και ο πιο άπειρος πολιτικός και κοινοβουλευτικός συντάκτης, όμως, γνωρίζει ότι ο μέχρι πρότινος γενικός γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου δεν ήταν μόνο ένας από τους δύο-τρεις παλαιότερους και στενότερους συνεργάτες του Σαμαρά, αλλά και ότι στην πράξη ασκούσε πολύ ευρύτερες αρμοδιότητες απ’ όσες προβλέπει το συγκεκριμένο αξίωμα.

Ο δεύτερος ισχυρισμός είναι ότι ο Μπαλτάκος έκανε επαφές με τη Χρυσή Αυγή αποκλειστικά με δική του πρωτοβουλία και σε πλήρη αντίθεση με την πολιτική της κυβέρνησης. Ως εκ τούτου, η μόνη ευθύνη που μπορεί να έχει ο πρωθυπουργός είναι ότι είχε για δεκαετίες δίπλα του λάθος άνθρωπο. Η αλήθεια, όμως, είναι πολύ διαφορετική. Υπενθυμίζουμε ότι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, η κυβέρνηση και το κατεστημένο μιντιακό σύστημα ανέχονταν τις εμφανείς παράνομες πράξεις και δραστηριότητες της Χρυσής Αυγής. Σχεδόν έκλειναν τα μάτια σ’ αυτά που σήμερα υπερπροβάλουν.

Υπενθυμίζουμε ακόμα ότι η Δικαιοσύνη ακολουθούσε τις αργόσυρτες διαδικασίες που στην πράξη ισοδυναμούν με ατιμωρησία. Έβαλε φτερά στα πόδια της μόνο όταν η κυβέρνηση άλλαξε γραμμή.

 Τρεις ήταν οι αιτίες της στροφής 180 μοιρών:

·Πρώτον, το σοκ που προκάλεσε στην κοινή γνώμη η δολοφονία του Φύσσα.

·Δεύτερον οι ισχυρές παρασκηνιακές πιέσεις που η κυβέρνηση δεχόταν από το εξωτερικό. Τις έχει επιβεβαιώσει όχι μόνο ο Μπαλτάκος, αλλά και ο Ρουπακιώτης.

·Τρίτον, η απροθυμία του Μιχαλολιάκου να παίξει τον ρόλο που είχαν ετοιμάσει για το κόμμα του. Είναι κοινό μυστικό ότι το πρωθυπουργικό επιτελείο και κύκλοι των αρχουσών ελίτ ερωτοτροπούσαν με την ιδέα να χρησιμοποιήσουν τη Χρυσή Αυγή όχι μόνο σαν πολιτικό και διπλωματικό δεκανίκι της ΝΔ, αλλά και ως δύναμη εξισορρόπησης του ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα με εμφυλιοπολεμικούς όρους. Η θεωρία των δύο άκρων, που τόσο επίμονα και συστηματικά καλλιεργούσε το Μαξίμου, αντανακλούσε αυτή την πρόθεση και βεβαίως προϋπέθετε ότι η Χρυσή Αυγή θα είναι ισχυρή και προκλητική.

Η στροφή του Σαμαρά συνοδευόταν και από την εκτίμησή του ότι οι δικαστικές διώξεις και η ηθική καταρράκωσή του νεοναζιστικού κόμματος θα συρρίκνωναν την εκλογική επιρροή του. Προσδοκούσαν ότι οι περισσότεροι ψηφοφόροι του θα επέστρεφαν στη ΝΔ. Οι δημοσκοπήσεις, όμως, διαψεύδουν αυτή την προσδοκία. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτό. Ο Μπαλτάκος, που λόγω και ιδεολογικής συγγένειας είχε αναλάβει τις επαφές και την πολιτική συνεννόηση με τη Χρυσή Αυγή, όχι μόνο διαφώνησε με τη στροφή, αλλά και ένοιωσε εκτεθειμένος. Τουλάχιστον αυτό προκύπτει από την αποκαλυφθείσα συνομιλία του με τον Κασιδιάρη.

Το προβαλλόμενο επιχείρημα ότι η πολιτική ζωή δεν πρέπει να μετατραπεί σε όμηρο νεοναζιστών είναι γενικά σωστό, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση χρησιμοποιείται σαν μηχανισμός συγκάλυψης, για να εξουδετερώσει εκ των προτέρων νέες αποκαλύψεις και τις όποιες πολιτικές επιπτώσεις τους. Αναμφισβήτητα, η Χρυσή Αυγή έχει τους δικούς της λόγους να εκθέτει κυβερνητικά στελέχη, αλλά είναι αδιανόητο να κλείνουμε τα αυτιά στις όποιες αποκαλύψεις μόνο και μόνο επειδή τις κάνουν νεοναζιστές. 

Ανάξια σχολιασμού είναι η απεγνωσμένη προσπάθεια της κυβέρνησης να εμφανίσει όσους ασκούν κριτική στους χειρισμούς της σαν υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής! Ο προπαγανδιστικός αυτός ελιγμός μπορεί να υπερπροβάλλεται και να αναπαράγεται από το κατεστημένο μιντιακό σύστημα, αλλά δεν παύει να είναι βαθύτατα αντιδημοκρατικός, να βρωμάει ολοκληρωτισμό. 

Τέλος, όπως έδειξε και η κίνησή του για τους συμψηφισμούς οφειλών ΦΠΑ, ο πρωθυπουργός επιχειρεί απεγνωσμένα με διάφορες κινήσεις να αλλάξει την πολιτική ατζέντα. Όλα δείχνουν, όμως, ότι δεν θα τα καταφέρει παρότι έχει στο πλευρό του το σύνολο των αρχουσών ελίτ. Φαίνεται ότι το κόμμα του Μιχαλολιάκου διαθέτει και άλλους επικοινωνιακούς άσσους στο μανίκι.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κατά πάσα πιθανότητα, οι ευρωεκλογές θα διεξαχθούν στο πολιτικό κλίμα που θα δημιουργεί η προαναγγελθείσα δημοσιοποίηση νέων αποκαλυπτικών συνομιλιών, οι οποίες αναμένεται να οξύνουν το ηθικό, πολιτικό και θεσμικό πρόβλημα που έχει ανακύψει. Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ..........

Διαβάστε επίσης το Οδοιπορικό στην Αγία Γη  εδώ..........

ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ 34 ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΠΤΗΣΗΣ MH370 - ΜΑΛΑΙΣΙΑ: ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ - ΣΤΟ "ΠΑΙΧΝΙΔΙ" ΚΑΙ Η KGB: ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΟΙ ΕΠΙΒΑΤΕΣ

- Διαψεύδει η Μαλαισία πως ο συγκυβερνήτης του μοιραίου Boeing προσπάθησε να κάνει τηλεφώνημα κατά τη διάρκεια της πτήσης. Σύμφωνα με δημοσίευμα, η κλήση του πιλότου έγινε μετά τη στροφή που έκανε το αεροπλάνο πριν χαθεί από τα ραντάρ 

- Σενάρια... απαγωγής του αεροσκάφους της Malaysia Airlines και των 239 επιβαινόντων

- «Το έχουν προσγειώσει στο Αφγανιστάν και είναι όλοι ζωντανοί» φέρεται να υποστηρίζει αξιωματούχος της πρώην KGB! Σενάρια επί σεναρίων αλλά από ουσία, μηδέν! Η εξαφάνιση του Boeing 777 της Malaysia Airlines στις 8 Μαρτίου, μια ώρα μετά την απογείωσή του από το αεροδρόμιο της Κουάλα Λουμπούρ με προορισμό το Πεκίνο, έχει γίνει το αγαπημένο "παιχνίδι" των απανταχού συνωμοσιολόγων.

Δημοσίευμα της μαλαισιανής εφημερίδας New Straits Times επαναφέρει στο κάδρο των σεναρίων τον συγκυβερνήτη της πτήσης MH370, Φαρίκ Αμπντούλ Ραχμάν και όπως υποστηρίζει, ο πιλότος επιχείρησε να κάνει ένα τηλεφώνημα από το κινητό του μετά τη στροφή 180 μοιρών που πραγματοποίησε το αεροσκάφος και λίγο πριν χαθεί η επαφή του με τους δορυφόρους και τα ραντάρ.

Πηγές που δεν κατονομάζονται δήλωσαν πως το αεροπλάνο πετούσε σε αρκετά χαμηλό ύψος ώστε να πιάσει τηλεφωνικό σήμα ένας πύργος τηλεπικοινωνιών στη βόρεια πολιτεία Πενάνγκ. Όμως σύμφωνα με τους ερευνητές, η κλήση από το κινητό του 27χρονου συγκυβερνήτη τερματίστηκε ξαφνικά. Επισήμως, όμως, η κυβέρνηση της Μαλαισίας διαψεύδει την ύπαρξη κλήσης.

Ο μεταβατικός υπουργός Μεταφορών της Μαλαισίας (σ.σ. είναι και υπουργός Άμυνας) Χισαμουντίν Χουσέιν δήλωσε πως δεν υπάρχει περίπτωση να είναι γίνει κλήση από τον συγκυβερνήτη κι εκείνος να μην το γνώριζε. «Δε μπορώ να σχολιάσω γιατί αν ήταν αλήθεια, θα το ξέραμε (σ.σ. πως είχε γίνει τηλεφώνημα) πολύ νωρίτερα», δήλωσε σύμφωνα με την thestar.com.my.

Το σενάριο της απαγωγής: Όλα αυτά ενώ στο φως έρχονται και σενάρια πως... αεροπλάνο έχει απαχθεί μαζί με τους 239 επιβαίνοντες και βρίσκεται στο Αφγανιστάν! Ακραίο είπατε; Κι όμως, κυκλοφορεί ευρέως στο διαδίκτυο τις τελευταίες ώρες και μάλιστα «χρεώνεται» σε (ανώνυμο φυσικά) αξιωματούχο της FSB, της υπηρεσίας ασφαλείας της Ρωσίας και... διάδοχο της KGB.

ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ ΠΤΩΧΕΥΜΕΝΟΙ!

Το σχέδιο του Βερολίνου για την Ελλάδα των επόμενων ετών έχει πλέον παγιωθεί. Τι περιέχει; Ας ξεκινήσουμε από το τι δεν περιέχει.

1.Δεν περιέχει το κούρεμα, το οποίο θα μπορούσε να βγάλει το ελληνικό κράτος από την διαχρονική κατάσταση χρεοκοπίας (κοινώς την αδυναμία να εξυπηρετεί τα χρέη του μακροπρόθεσμα, ακόμα και μετά από μια γενναία επιμήκυνση μετά μείωσης του επιτοκίου κατά μισή με μία μονάδα).

2. Δεν περιέχει καμία πρόβλεψη για κοινό, ευρωζωνικό χρέος (π.χ. ευρωομόλογα).

3. Δεν περιέχει νέο επίσημο δάνειο, το οποίο να καλύπτει τις μελλοντικές δανειακές ανάγκες του κράτους, πέραν το πολύ 20 δισ. ευρώ που στόχο θα έχουν να καλύψουν τις «αστοχίες» του Μνημονίου 2.

4. Δεν περιέχει κάποια σημαντική επενδυτική ενίσχυση, πέραν των ΕΣΠΑ.

5. Δεν περιέχει κάτι στον τραπεζικό τομέα, που να καθιστά το ελληνικό τραπεζικό σύστημα βιώσιμο ή να αφαιρεί μέρος των 50 δισ. ευρώ που χρεώθηκε το ελληνικό δημόσιο υπέρ των τραπεζών από το εθνικό χρέος. Υπό αυτούς τους ασφυκτικούς περιορισμούς, το ερώτημα τίθεται: πώς σκέφτονται να αντιμετωπίσουν το γεγονός ότι είναι παντελώς αδύνατον να χρηματοδοτείται ιδίαις δυνάμεις το ελληνικό κράτος τα επόμενα χρόνια;

Πιστεύουν, πραγματικά, ότι θα μπορεί η ελληνική οικονομία να παράγει πρωτογενές πλεόνασμα κοντά στο 4%, από το οποίο να κάνει τις αποπληρωμές σε ΕΚΤ/ιδιώτες (που δεν δέχονται επιμηκύνσεις και τα τοιαύτα) και ΔΝΤ (που δεν δέχεται μείωση επιτοκίου);  Πιστεύουν πως, ακόμα και να είναι δυνατόν αυτό, θα μπορέσει να σταθεί όρθια μια κυβέρνηση (όποια και να είναι αυτή) που θα «ξεζουμίζει» ένα τέτοιο μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα, την ώρα που η ελληνική κοινωνία θα παραπαίει, χωρίς τραπεζική πίστη, χωρίς εγχώρια ζήτηση, χωρίς επενδύσεις, χωρίς πρόνοια;

Όχι, δεν το πιστεύουν στο Βερολίνο αυτό. Και τότε ποιο το πλάνο τους; Η βασική τους ιδέα είναι να βρουν τρόπο να μας εξασφαλίσουν νέα δάνεια, με επιτόκια περί το 4%, χωρίς να χρειαστεί να τα περάσουν από την Ομοσπονδιακή Βουλή τους ως νέο πακέτο διάσωσης -ως νέα δάνεια τα οποία στηρίζει ο γερμανός φορολογούμενος. Όπως το Μνημόνιο 2 ήρθε για να καλύψει μη βιώσιμα χρέη του Μνημονίου 1, έτσι και το νέο Δανειακό Πακέτο, το Μνημόνιο 3 (το οποίο, για λόγους μάρκετιγκ, θα το αποκαλέσουν κάπως αλλιώς) θα ρίξει πολλά δισ. ευρώ στο ελληνικό δημόσιο για να συγκαλύψει την μη βιωσιμότητα του ελληνικού δημοσίου μετά το πέρας του Μνημονίου 2. Η διαφορά αυτού του Μνημονίου 3 από το Μνημόνιο 2 θα είναι, σύμφωνα με τα γερμανικά πλάνα, μία: ενώ το Μνημόνιο 2 χρηματοδοτήθηκε από τα κράτη-μέλη μέσω του ESM, το Μνημόνιο 3 θα χρηματοδοτεί, ως επί το πλείστον, από τις ...αγορές.

Πώς, όμως, θα γίνει αυτό όταν οι αγορές γνωρίζουν πως (παρά την όποια επιμήκυνση) τα χρέη του ελληνικού δημοσίου δεν μπορούν να αναχρηματοδοτηθούν αλλά, αντίθετα, παραμένουν πάνω από τα κεφάλια μας ως μια μόνιμη τοξική ομίχλη; Γιατί να είναι διατεθειμένοι οι ιδιώτες (που δεν είναι βεβαίως κορόιδα για να πιστεύουν τα περί Greek-covery) να δανείσουν ένα κράτος με (κοινά αποδεκτό) μη βιώσιμο χρέος, χωρίς να ζητούν δυσθεώρητα επιτόκια; Η απάντηση της κυβέρνησης συνασπισμού του Βερολίνου είναι:  μέσω της επίκλησης του προγράμματος ΟΜΤ της ΕΚΤ!

Η ιδέα είναι απλή: αντί να αντλεί το ελληνικό δημόσιο νέα ποσά από τον ESM για να αποπληρώνει ΕΚΤ, ΕΕ, ΔΝΤ και ιδιώτες, θα αντλεί από τις αγορές οι οποίες θα του δανείζουν με επιτόκια πολύ κάτω του αγοραίου επιπέδου (στο 4% το υπολογίζουν οι του γερμανικού υπουργείου οικονομικών) επειδή η ΕΚΤ εγγυάται (ή καλύτερα απειλεί) πως αν τα επιτόκια αυτά ανέβουν πάνω από κάποιο επίπεδο, θα παρέμβει αγοράζοντας όσα ελληνικά ομόλογα χρειάζεται για να ρίξει τα επιτόκια στο αρχικό επίπεδο.

Επιπλέον, αν κάποια στιγμή, η ΕΚΤ βάλει μυαλό και λάβει σοβαρά υπ’ όψη της την απειλή του αρνητικού πληθωρισμού σε ολόκληρη την ευρωζώνη, ίσως η ΕΚΤ να αρχίσει να αγοράζει ομόλογα όλων των κρατών-μελών (ως ποσοστό του ΑΕΠ της κάθε χώρας). Έτσι, παρά το γεγονός ότι το ελληνικό δημόσιο όχι μόνο θα παραμένει πτωχευμένο αλλά θα γίνεται όλο και πιο πτωχευμένο (με κάθε νέο ομόλογο που εκδίδει), θα καταφέρνει να δανείζεται στις αγορές, με επιτόκια που φαίνονται «βατά».

Βέβαια, για να «περπατήσει» ένα τέτοιο πλάνο, το κράτος μας πρέπει πρώτα να ...βγει στις αγορές. Βασικός όρος για την ενεργοποίηση του ΟΜΤ για μια χώρα της Ευρωζώνης είναι να θεωρείται ότι έχει «πλήρη πρόσβαση στις αγορές» και πως τελεί υπό δημοσιονομική επιτήρηση. Εδώ έγκειται η αφοσίωση των αρχών, τόσο σε Φραγκφούρτη-Βερολίνο-Βρυξέλλες, όσο και στην Αθήνα, στην προπαγάνδα περί λήξης της Κρίσης, Greek success story κλπ. Μπορεί οι επενδύσεις να μειώνονται κι άλλο, οι θέσεις εργασίας να φθίνουν συστηματικά, η βιομηχανική παραγωγή να συρρικνώθηκε ξανά, η τραπεζική πίστη (που υποσχέθηκαν μετά την παρωδία της ανακεφαλαιοποίησης) να κατρακυλά στον θλιβερό της μόνιμο κατήφορο, όμως οι ηγέτες μας ...γιορτάζουν καθημερινώς την λήξη της Κρίσης. 

Δεν λένε απλά ψέματα. Λένε αυτά που νομίζουν ότι συνάδουν με την δημιουργία ενός τεχνητού κλίματος στις αγορές ομολόγων, που θα επιτρέψει κάποιες εκδόσεις ομολόγων να πωληθούν (με την σιωπηλή βοήθεια της ΕΚΤ) ώστε, κατόπιν, να μπει σε εφαρμογή το Μνημόνιο 3, που θα χρηματοδοτείται, υπό την απειλή της ΕΚΤ, από τους ...ιδιώτες.Περιληπτικά, ο άξονας του γερμανικού σχεδίου για την Ελλάδα είναι ένας: η συνέχιση της στρατηγικής των προηγούμενων τεσσάρων ετών, δηλαδή η καθυστέρηση της παραδοχής ότι η Ελλάδα αδυνατεί να επιβιώσει εντός των «κανόνων» που το Βερολίνο θεωρεί «απαράβατους». Για να μην χρειαστεί να παραδεχθούν την αλήθεια, προετοιμάζουν ένα νέο «παράδοξο» Μνημόνιο, όπου το μεγάλο ποσοστό των νέων δανείων θα έρχεται από τις αγορές σε ένα πτωχευμένο δημόσιο, ελέω της σιωπηλής παρέμβασης της ΕΚΤ.

Αυτό λοιπόν που προτείνεται στον ελληνικό λαό, αντί για ένα βιώσιμο σχέδιο για την επόμενη δεκαετία, είναι το να συναινέσει στην έξοδό του στις αγορές όσο το κράτος του είναι πτωχευμένο, και με προοπτική να βουλιάζει όλο και πιο πολύ στον βούρκο της μακροπρόθεσμης πτώχευσης αλλά, βέβαια, παραμένοντας στις αγορές. Θεωρώ εθνική ανοησία την συναίνεσή μας σε αυτό το πλάνο. Τον Μάιο του 2010, κυβερνητικοί κύκλοι με αποκάλεσαν μικρόψυχο που αρνήθηκα να πανηγυρίσω τη σύναψη του μεγαλύτερου δανείου στην ανθρώπινη ιστορία -του πρώτου μνημονίου. Κάποιοι μάλιστα με χαρακτήρισαν εθνοπροδότη (ζωντανά,, στην κρατική τηλεόραση) επειδή εξέφρασα την άποψη ότι ένα πτωχευμένο κράτος δεν δικαιούται να δανείζεται με σκοπό να προσποιηθεί ότι δεν πτώχευσε, καθώς με αυτό τον τρόπο η πτώχευση βαθαίνει και, μέχρι να έρθει, στεγνώνει την οικονομία από επενδύσεις επιδεινώνοντας την κρίση.

Στις αρχές του 2012, όταν πλέον το κράτος και πτώχευσε (γιατί αυτό ήταν το PSI, όσο και να κρυβόμαστε πίσω από ευφημισμούς) και σύναψε ένα νέο, ακόμα μεγαλύτερο δάνειο που μας εγκλώβιζε έως το 2035 στην χρεο-δουλοπαροικία (το δεύτερο μνημόνιο), άλλη μια φορά κατηγορήθηκα για μικροψυχία και εθνοπροδοσία αρνούμενος να πανηγυρίσω για τις εξελίξεις. Σήμερα, το «έργο» επαναλαμβάνεται καθώς, άλλη μια φορά, αρνούμαι να συμμορφωθώ στις εντολές του ίδιου πολιτικού προσωπικού (π.χ. του κ. Βενιζέλου) να συμμετάσχω στους εορτασμούς για την «έξοδο στις αγορές» - δηλαδή για νέα δάνεια που λαμβάνει ένα κράτος, του οποίου το χρέος είναι σήμερα ακόμα λιγότερο βιώσιμο απ’ ό,τι ήταν το 2012 και το 2010. Μάλιστα, όχι μόνο αρνούμαι να πανηγυρίσω αλλά τολμώ να πω (π.χ. στο BBC, εδώ) ότι η σημερινή μέρα είναι μέρα πένθους και όχι χαράς καθώς αποτελεί την πρώτη φάση του τρίτου μνημονίου, που θα επεκτείνει την πτώχευση του κράτους μας πέραν του 2055.

 «Αυτό λοιπόν που προτείνεται στον ελληνικό λαό, αντί για ένα βιώσιμο σχέδιο για την επόμενη δεκαετία, είναι το να συνεναίσει στην έξοδό του στις αγορές όσο το κράτος του είναι πτωχευμένο, και με προοπτική να βουλιάζει όλο και πιο πολύ στον βούρκο της μακροπρόθεσμης πτώχευσης αλλά, βέβαια, παραμένοντας στις αγορές. Θεωρώ εθνική ανοησία την συναίνεσή μας σε αυτό το πλάνο.» Το μόνο που χρειάζεται να προστεθεί σε εκείνο το άρθρο (εξού και η χρήση του ίδιου τίτλου σήμερα), είναι μια απάντηση στο εύλογο ερώτημα: «Αν έχεις δίκιο, ότι τα τραπεζικά ιδρύματα και το ελληνικό δημόσιο παραμένουν πτωχευμένα, τότε γιατί πέφτουν οι χρηματιστές και οι ντίλερς ο ένας πάνω στον άλλον για να αγοράσουν τα χαρτιά αυτά;» Οι λόγοι για αυτό το Μέγα Παράδοξο είναι δύο, κανένας εκ των οποίων δεν δίνει στον μέσο έλληνα λόγο να γιορτάζει, όπως απαιτεί από αυτόν το πολιτικό κατεστημένο. Το αντίθετο: αποτελούν λόγους να θλιβόμαστε!

Ο πρώτος λόγος προκύπτει από τις εξελίξεις στις διεθνείς χρηματαγορές. Τον τελευταίο καιρό παρατηρείται σημαντική αύξηση της ζήτησης για χαρτιά υψηλού ρίσκου (junk bonds), λόγω των σχεδόν μηδενικών επιτοκίων των «ασφαλών» χαρτιών (π.χ. γερμανικών ομολόγων). Όπως έγραφε στους Financial Times προχτές ο John Plender, «όπως και στην προ του 2008 εποχή, τα χαμηλά επιτόκια οδηγούν το κυνήγι των spreads από τους επενδυτές και [συνεπώς] μείωση στην ποιότητα των χαρτιών που αγοράζονται καθώς οι επενδυτές παραπλανώνται από το χαμηλό ποσοστό πτωχεύσεων. Κάτι που φέρνει κατά νου την ρήση: εάν παραείναι καλό για να διαρκέσει, δεν θα διαρκέσει.»

Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με μια ελληνική ιδιαιτερότητα. Στις αρχές του 2012, η Γερμανία σηματοδοτούσε (όπως έγραφα τότε εδώ) πως δεν αποκλείει την εκπαραθύρωση της Ελλάδας από το ευρώ. Λογικό ήταν οι τιμές των ελληνικών χαρτιών (ομολόγων και τραπεζικών μετοχών κυρίως) να πέσουν στο πάτωμα. Όπως λογικό ήταν ότι από τότε που η κ. Μέρκελ αποφάσισε πως η διάσωση της Ευρωζώνης απαιτεί να εκλίψει το Grexit από την ημερήσια διάταξη, κάτι που έγινε σταδιακά από το καλοκαίρι του 2012 έως πρότινος, τα χαρτιά αυτά θα επανέκαμπταν κάπως (όπως συνέβη από τον Ιούνιο του 2013). Σήμερα έχουμε μια νέα εξέλιξη:

Την απόφαση του Βερολίνου και της Φραγκφούρτης να διακηρύξουν, προ των ευρωεκλογών του Μαΐου, την περήφανη νίκη τους εναντίον της ελληνικής κρίσης. Μια απόφαση που υποδηλώθηκε με την συναίνεση του Βερολίνου στο μοίρασμα 500 εκ. από το δήθεν πλεόνασμα και, τώρα, την απόφαση για «έξοδο στις αγορές» η οποία, στα μάτια των ντίλερς, σηματοδοτεί ένα πράγμα: Ότι Βερολίνο και Φραγκφούρτη αποφάσισαν να εντάξουν, σιωπηλά, και την Ελλάδα υπό την σκέπη του προγράμματος ΟΜΤ της ΕΚΤ, που επέτρεψε την έξοδο στις αγορές της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας (όπως εξηγούσα στο προαναφερόμενο άρθρο). Εν συντομία, προϊδέασαν για το τρίτο μνημόνιο, το οποίο θα διαφέρει από τα προηγούμενα δύο σε μόνο ένα πράγμα: τα πάνω από 150 δισεκατομμύρια νέων δανείων θα έρθουν την επόμενη δεκαετία όχι από τον ESM αλλά από τις αγορές, υπό την κηδεμονία του προγράμματος ΟΜΤ της ΕΚΤ.

Επίλογος

Το πολιτικό κατεστημένο απαιτεί από μάς εθνική χαρά και εορτασμό της ηρωικής εξόδου στις αγορές. Με το παρόν άρθρο επιχειρηματολογώ ότι πρόκειται για άλλη μια μέρα θλίψης. Μήπως η αλήθεια βρίσκεται στη μέση; Μήπως είναι καλό που βγαίνουμε στις αγορές αλλά όχι και σωτήριο, καθώς θα χρειαστούν πολλά άλλα για να περάσει το καλό κλίμα των αγορών στην πραγματική οικονομία; Μακάρι να ίσχυε η λογική της μέσης οδού. Δεν το πιστεύω. Και δεν το πιστεύω επειδή άλλη μια φορά δανειζόμαστε πτωχευμένοι, υπό συνθήκες που βαθαίνουν την πτώχευση, προϊδεάζουν την επιμήκυνσή της στο διηνεκές, και δεν περιέχουν καμία απολύτως προοπτική για επανάκαμψη της πραγματικής οικονομίας. Κάτι που, βεβαίως, είναι απολύτως λογικό όταν στην εξουσία ανακυκλώνουμε ακριβώς το ίδιο πολιτικό προσωπικό που απαιτούσε από εμάς να τους δοξάζουμε το 2010 και το 2012.

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ

Το να πιεις έναν καφέ στο μεσημεριανό διάλειμμα, μία ανοιξιάτικη μέρα σαν αυτές, είναι μονόδρομος, για να μην πω χρέος. Χρέος γιατί είσαι Έλληνας και ξέρεις να απολαμβάνεις στο έπακρο τον ήλιο που σου χαρίστηκε πίνοντας φραπέ-γλυκό-γάλα. Σήμερα από το τραπεζάκι πέρασε ένα παιδί, εφτά-οχτώ χρόνων. Πουλούσε χαρτομάντιλα ή, τουλάχιστον, αυτά κατάφερα να συγκρατήσω από το καλάθι, αφού από την πρώτη στιγμή με κέρδισαν τα γαλανά του ματάκια. Καταγάλανα σαν τον ουρανό.

                                            

Για του λόγου το αληθές τα μάτια του ήταν γαλανά και θλιμμένα. Έκανα ό,τι κάνω πάντα, προσέφερα ένα κομμάτι brownies, από αυτά που σερβίρονται στα μαγαζιά μαζί με τον καφέ, παραμυθιάζοντας τον εαυτό μου ότι «κάτι» έκανα. «Όχι», λέει θυμωμένο. Γιατί να πει όχι, ένα παιδί εφτά χρόνων, στο πιο δελεαστικό brownie της πόλης; Δυσκολεύομαι να το συλλάβω και φάνηκε κάπως σκληρό, αν κρίνω από τον δικό μου εσωτερικό γολγοθά κάθε φορά που το σοκολατένιο brownie εισβάλει στο οπτικό μου πεδίο, σχεδόν σατανικά. 

Επιμένω, «δοκίμασέ το είναι πολύ ωραίο». Πάλι "όχι", πιο κατηγορηματικά. «Πώς σε λένε;». Σαν να ηρέμησε λίγο, τώρα που τα παράτησα με το brownie. «Αντρέα». Απλώνω το χέρι μου σιγά-σιγά στον ώμο του, θέλοντας να διαπιστώσω κάτι. Τρομάζει. Κάνει ένα βήμα πίσω. Αυτό που ήθελα να διαπιστώσω φαίνεται ότι το διαπίστωσα με ευκολία.

-Πού είναι οι γονείς σου;

-Χωρίσανε, λέει, και είμαι με τη γιαγιά.

-Και η γιαγιά πού είναι;

-Πουλάει.

-Τα λεφτά που σου έδωσα στη γιαγιά θα τα δώσεις;

-Όχι, είναι για το σχολείο.

Αυτή τη φορά δεν μπόρεσα να δω τα μάτια του επειδή όσο έδινε τις απαντήσεις κοιτούσε κάτω. Η ώρα ήταν τρεις και τα παιδιά που πηγαίνουν σχολείο είχαν σχολάσει. Κάτι μου λέει πως ο μικρός ξεκίνησε από πριν το σχόλασμα, από πολύ νωρίς. Και κάτι μου λέει πως το θυμωμένο "όχι" και η έντρομη κίνησή του αντανακλαστικά, με μόνο το σήκωμα ενός χεριού, συνδέονται με έναν μαγικό τρόπο. Πέρα από τις εικασίες και τα σενάρια, το τι συμβαίνει σε εκείνη την παράλληλη πραγματικότητα μέσα στην οποία ζει ο Αντρέας, δεν θέλω να το ξέρω. 

Δεν είναι αδιαφορία, αλλά η τεχνική του να απωθεί κανείς ό,τι δυσάρεστο δεν αντέχει. Να το σβήνει. Το ερώτημα ωστόσο παραμένει και είναι το ποιος είναι δίπλα σε αυτά τα παιδιά. Η στίξη δεν ακολουθεί την ερώτηση, έχω επιφυλάξεις κατά πόσο υπάρχει απάντηση. Ο Αντρέας περιπλανιέται ακόμα στον δρόμο και, το χειρότερο, ακόμα τρομάζει.

ΤΟ ΑΦΑΝΕΣ ΤΙΜΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ

Η έξοδος του Δημοσίου στις αγορές προκάλεσε και προκαλεί πολιτική ένταση που είναι κατανοητή, αλλά γίνεται για λάθος λόγους! Είναι κατανοητή επειδή όλα αυτά συμβαίνουν σε μια ευαίσθητη προεκλογική περίοδο, αλλά είναι λάθος καθώς συσκοτίζει την πραγματικότητα. Είναι προφανές ότι η έξοδος του ελληνικού Δημοσίου στις αγορές δεν είναι ούτε το τέλος των προβλημάτων ούτε μια καταστροφή που γίνεται για λόγους πολιτικής εκμετάλλευσης. Είναι διασκεδαστική η στάση ορισμένων στην αντιπολίτευση που ξαφνικά «ανακάλυψαν» μιαν άλλη πραγματικότητα.

Εως τώρα υποστήριζαν ότι η τρόικα είναι τοκογλύφοι που εκμεταλλεύονται τον ελληνικό λαό και τώρα επικρίνουν την κυβέρνηση επειδή δανείστηκε από τις αγορές με επιτόκιο υψηλότερο από ό,τι μας δανείζει η τρόικα και συνεπώς επιβαρύνει τον ελληνικό λαό! Από την άλλη πλευρά, είναι αλήθεια ότι το ελληνικό Δημόσιο δεν χρειαζόταν άμεσα το ποσό που συγκέντρωσε από την πώληση ομολόγων. Γιατί έσπευσε να κάνει την πώληση αυτή; Επειδή είναι προτιμότερο να μπορεί κανείς να δανείζεται από τις αγορές παρά να εφαρμόζει τυφλά ένα υποχρεωτικό πρόγραμμα. Η δυνατότητα να δανείζεται από τις αγορές δείχνει την ανεξαρτησία που διαθέτει η χώρα…

Ωστόσο προκύπτει άλλο ερώτημα. Γιατί οι αγορές δέχονται ξαφνικά να δανείσουν την Ελλάδα ενώ το δημόσιο χρέος παραμένει υψηλό και μη βιώσιμο; Γιατί επενδυτικοί οργανισμοί προσφέρουν ξαφνικά κεφάλαια; Γιατί τώρα μας εμπιστεύονται περισσότερο; Η αλήθεια είναι ότι πολιτικές σκοπιμότητες δεν έχουν μόνον οι πολιτικοί στην Ελλάδα. Σε χώρες όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, οι κυβερνήσεις δεν θέλουν να αποδεχθούν ότι παραμένουν υπερχρεωμένες. Σε χώρες όπως η Γερμανία, αποφεύγουν να υπογραμμίσουν ότι διαμορφώνεται μια νέα εποχή στην οποία η Ευρώπη θα είναι περισσότερο ενιαία.

Η αλήθεια είναι ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) δρομολογεί τη νέα ευρωπαϊκή οικονομία στην οποία θα υπάρχει ενιαία εποπτεία των συστημικών τραπεζών, αλλά και η δυνατότητα να αγοράζονται από την ΕΚΤ ομόλογα και άλλα περιουσιακά στοιχεία. Οι αγορές έχουν πειστεί ότι και τα ελληνικά ομόλογα θα αγοράζονται στο μέλλον από την ΕΚΤ και συνεπώς όσοι τα αποκτούν σήμερα θα έχουν σημαντικά κέρδη. Οπως είχαν όσοι αγόρασαν ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου μετά το «κούρεμα», όταν η τιμή τους ήταν 30% της αξίας τους και σήμερα έχει φθάσει το 80%!

Οι αγορές εμπιστεύονται όχι την Ελλάδα αλλά κυρίως την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που υπόσχεται ότι θα ασκεί περισσότερο δραστήρια πολιτική, θα μειώσει το επιτόκιο του ελληνικού χρέους, θα βελτιώσει τους όρους εξόφλησής του, κάνοντάς το βιώσιμο. Επειδή όμως τα κεφάλαια είναι των ευρωπαϊκών κρατών, υπάρχουν μερικές προϋποθέσεις. Μία από αυτές είναι τα ομόλογα που θα αγοραστούν να είναι στην αγορά. Η είσοδος στην αγορά των ελληνικών ομολόγων είναι θετική εξέλιξη επειδή τα καθιστούν επιλέξιμα από την ΕΚΤ. Μια άλλη προϋπόθεση είναι ότι οι τράπεζες που δεν πάνε καλά θα επιβαρύνουν πρώτα τους μετόχους και τους μεγάλους καταθέτες προκειμένου να μην επιβαρύνουν τους φορολογούμενους.

Τελικά η ΕΚΤ θα είναι περισσότερο δραστήρια και θα κατευθύνει κεφάλαια στις αγορές, αλλά το τίμημα είναι ο μεγαλύτερος έλεγχος των οικονομιών και κυρίως εκείνων που έχουν υψηλότερο χρέος. Οι κυβερνήσεις θα έχουν μικρά περιθώρια να δανείζονται για να μοιράσουν χρήματα στους ψηφοφόρους…