ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ;

 

Ένα βασικό πρόβλημα της πολιτικής στην Ελλάδα είναι πως όλοι (ή σχεδόν όλοι) λειτουργούν σύμφωνα με την εικόνα και όχι σύμφωνα με την ουσία. Λειτουργούν με τη συνθηματολογία και όχι με ρεαλιστικές προτάσεις. Την εικόνα την δημιουργούν τα media και συνήθως είναι φωνές της αντιπολίτευσης και οι κυβερνήσεις χορεύουν σε αυτό το ρυθμό.

Παραδείγματα άπειρα, αλλά θα αναφέρω ελάχιστα:

Αγροτική πολιτική. Ποτέ δεν έκατσε κάποιος να εξηγήσει στους αγρότες το πώς θα αυξήσουν την παραγωγή τους, ποιες καλλιέργειες είναι πιο προσοδοφόρες για το χωράφι τους, κ.λπ., αλλά πήγαιναν με το ρεύμα, με τα συνθήματα «όλα τα κιλά όλα τα λεφτά», με παράνομες επιδοτήσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων που μετά κληθήκαμε να τα επιστρέψουμε.

ΓΑΠ και «λεφτά υπάρχουν». Η ουσία σε αυτό που είχε πει ήταν απόλυτα σοσιαλιστική. Δεν είπε κάτι διαφορετικό από αυτό που λένε όλα τα αριστερά κόμματα, πως δηλαδή υπάρχει φοροδιαφυγή και μεγάλη σπατάλη και πως ΑΥΤΑ ήταν τα λεφτά που υπήρχαν. Όμως τα media και η αντιπολίτευση πέρασαν την εικόνα που ήθελαν, ότι δηλαδή ο ΓΑΠ είπε πως υπάρχουν...λεφτόδεντρα, πως θα βγει και θα μοιράσει χρήμα. Ακόμα και οι φωνές που προσπάθησαν να το εξηγήσουν, έκαναν πίσω γιατί είδαν πως δεν βγαίνει άκρη.

Πάγκαλος και «μαζί τα φάγαμε». Όπου σταθεί και όπου βρεθεί, όταν μιλάει για αυτό το θέμα εξηγεί πως οι πολιτικοί έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη, πως οι ευθύνες δεν είναι ίδιες για όλους, αλλά πως όλοι έχουμε ένα μικρότερο ή μεγαλύτερο μερίδιο. Όχι όμως. Δεν θέλουμε να δούμε την ουσία και το πρόβλημα που έχει δημιουργήσει το πελατειακό διεφθαρμένο κράτος, αλλά μείναμε στην εικόνα που πλάσαραν media-αντιπολίτευση ότι ο κακός Πάγκαλος λέει πως όλοι έφαγαν το ίδιο. (Οι ευθύνες του Πάγκαλου είναι μεγάλες, ως μέλος αυτού του πολιτικού συστήματος, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα και σίγουρα δεν καταλογίζονται με τη διαστρέβλωση μιας φράσης του).

Μνημόνιο. Δεν θα σταθώ στο εάν είναι καλό ή κακό, αλλά στο ότι όλοι το κατηγορούν με τους περισσότερους να μην ξέρουν τι είναι. Η ουσία του μνημονίου είναι απλή: είναι οι υποχρεώσεις της χώρας προκειμένου να πάρει ένα δάνειο όταν δεν έβρισκε από πουθενά αλλού να δανειστεί, όπως δηλαδή γίνεται σε κάθε δανειακή σύμβαση. 

Οι περισσότεροι από τους όρους του μνημονίου, είναι αυτά που τόσα χρόνια συζητούσαμε μεταξύ μας για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, για τις τεράστιες σπατάλες στα φάρμακα, για μείωση του δημόσιου τομέα κ.λπ. Και πάλι όμως δεν πέρασε η ουσία αλλά η εικόνα. Το μνημόνιο είναι ένα κακό πράμα που ήρθε για να ξεπουλήσει τη χώρα και να μειώσει μισθούς. Και οι περισσότεροι απ' όσους αρχικά το υποστήριξαν έκαναν πίσω, για να μη τους φάει η μαρμάγκα και η μαύρη ψήφος, αφού πλέον στη συνείδηση της μάζας είχε περάσει σαν το απόλυτο κακό.

Εάν με έναν μαγικό τρόπο ξεκινούσαν σήμερα media και κόμματα να ασχολούνται με την ουσία της πολιτικής και όχι με την εικόνα και το χάιδεμα αυτιών, η έξοδος από την κρίση θα ερχόταν μια ώρα αρχύτερα. Επειδή όμως μαγικά δεν γίνονται, πολύ φοβάμαι πως η έξοδος αυτή θα αργήσει λίγο παραπάνω.

ΓΙΑ ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥΣ...

Διάβασα και ξαναδιάβασα διάφορες απόψεις με αφορμή τους χαρακτηρισμούς του Δ. Βερύκιου για τον Α. Κορτώ, τη «δήθεν» συγγνώμη του, τους χαρακτηρισμούς ομοφοβικός ή προοδευτικός ή ευφυής ή αδαής. Δεν είμαι ομοφοβική, αλλά ούτε και τόσο προοδευτική ώστε να τα αποδέχομαι όλα ως απόλυτα φυσιολογικά. Δε θα με χαρακτήριζα ευφυή, εξάλλου ποιος μπορεί να το πει αυτό για τον εαυτό του, αλλά ούτε και αδαή. Είμαι, όμως, επιστήμονας και δη ιατρός, μητέρα δύο παιδιών (αγόρια), νέα, με μοντέρνες αντιλήψεις στην ανατροφή των παιδιών μου, αλλά μέχρις εκεί που ορίζουν οι αρχές και η ηθική με τις οποίες μεγάλωσα, και οι αρχές και οι νόμοι της φύσης, που διδάχτηκα ως ιατρός. Αυτό σημαίνει ότι σέβομαι την ιδιαιτερότητα του καθένα, μπορώ να εκτιμήσω την ευφυία του, ανεξάρτητα της σεξουαλικής του ταυτότητας, και να λειτουργήσω πρώτα ως άνθρωπος και έπειτα ως ιατρός, απέναντι σε κάθε άνθρωπο.

Ωστόσο, διαφωνώ με τη διαφήμιση της σεξουαλικής ταυτότητας του καθένα, επισημαίνω τον ορισμό του φυσιολογικού, σύμφωνα με τη φύση, καταδικάζω το αυθαίρετο δικαίωμα του καθένα -επειδή έχει δημόσιο λόγο- να προσβάλλει κάποιον για οποιοδήποτε λόγο, αλλά επίσης απεχθάνομαι τις δημόσιες τοποθετήσεις υπέρ ή κατά της ομοφυλοφιλίας, με χαρακτηρισμούς του τύπου «ομοφοβικός» ή «προοδευτικός», αντίστοιχα. Η ομοφυλοφιλία είναι σίγουρα μια προσωπική επιλογή ή/και ανάγκη, αλλά μέχρις εκεί! ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ! Έτσι, λοιπόν, δεν ήταν απαραίτητη η δημόσια δήλωση του κ. Κορτώ, σχετικά με το «Ποτάμι», μάλλον προκλητική θα την έλεγα. Από την άλλη, ο όποιος σχολιασμός σχετικά με τη σεξουαλική ταυτότητα κάποιου, μάλλον αγένεια και έλλειψη παιδείας δείχνει. Τέλος, έχω ένα και μόνο ερώτημα σε όσους έσπευσαν να χαρακτηρίσουν άλλους ομοφοβικούς: πόσο άνετοι είστε με τη σκέψη ότι το παιδί σας μπορεί να είναι ή να γίνει αργότερα ομοφυλόφιλος/η; Κρατήστε την απάντηση για τον εαυτό σας και σκεφτείτε το όταν χαρακτηρίσετε ξανά κάποιον άλλο ομοφοβικό!

ΠΕΡΙ ΑΙΩΝΙΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ

Αιώνιοι φοιτητές, όπως λέμε αιωνία τους η μνήμη. Είπαν, δεν κοστίζουν κάτι. Λέω ίσως. Σε οικονομικούς όρους. Κοστίζουν όμως 

α) στη όποια φήμη έχει απομείνει των ελληνικών πανεπιστήμιων και 

β) το κυριότερο, εγείρεται ένα ηθικό ερώτημα, απέναντι σε αυτούς τους ελάχιστους που κοπιάζουν για να είναι σύννομοι με την συνείδηση τους. Ηθικό το ζήτημα καθώς, ο ένας θα βγει στην αγορά εργασίας έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές του, όπως ορίζουν οι κανονισμοί, με κόπο, ιδρώτα, πάλη και ο άλλος όποτε του κάπνισε, με περισσότερο χρόνο για ανετότερο διάβασμα, για καλύτερους βαθμούς, χωρίς κάποιο deadline κ.λπ. Αυτός που με το πάσο του παίρνει πτυχίο, θα βγει στην αγορά εργασίας και θα έχει τα ίδια δικαιώματα με αυτόν που κόπιασε, και να σου πω και κάτι, θα του πάρει και την θέση. Έτυχε να παρευρεθώ σε ορκωμοσία, ξέρετε αιώνιοι εκεί κάποιος λέει τον όρκο, τυπικές από την μία πλευρά, λένε κάτι όμως, από την άλλη, αυτές οι εθιμοτυπίες, εκεί λοιπόν που λες, υπήρχαν δύο υποψήφιοι: ένας ο οποίος αποπεράτωσε ακριβώς στα τέσσερα χρόνια και μία άλλη που ολοκλήρωσε στα 7. Η τελευταία είχε κατά 0,10 καλύτερο πτυχίο, είπε τον όρκο, δεν προσμέτρησαν ως όφειλαν τα χρόνια αποπεράτωσης.

Λένε μα είναι εργαζόμενοι, μα αγαπητέ φίλε, έχεις καταλάβει πως μου αρέσει το πομπώδες ύφος -το πομπώδες ύφος δεν οδηγεί στο υψηλό λέει ο Λογγίνος-, εσύ που είτε γράψεις σχόλιο είτε όχι, το ίδιο μου κάνει, αν οι αιώνιοι φοιτητές όλων των ελληνικών πανεπιστημίων ήταν εργαζόμενοι, η ανεργία στην Ελλάδα θα είχε καταγράψει παγκοσμίως ιστορικά χαμηλά. Άντε να δεχτώ αυτό που λες, οι υπόλοιποι είναι οικογενειάρχες. Ας τους μετρήσουμε λοιπόν τους οικογενειάρχες σε μια χώρα με ραγδαία υπογεννητικότητα, αλλά ας πω ότι ακούω αυτό που λες, καθώς προσπαθείς εναγωνίως να βρεις ένα επιχείρημα, αν έγινε οικογενειάρχης πριν την εισαγωγή του στο πανεπιστήμιο, γνώριζε του κανόνες του παιχνιδιού και οφείλει να υπακούσει, αν όχι, το συζητάμε. Συγνώμη, ειρήσθω εν παρόδω, πόσοι οικογενειάρχες υπάρχουν στις ηλικίες των 18 έως 22 ;

Να υπάρχουν part time σπουδές σωστό. Μα το ν+2 στην Afterdiamantopoulou age και το ν + ∞ στην  Beforediamantopoulou age είναι ένα είδος part time. Θέλω όμως και κάτι ακόμα, δεν τελείωσα, είναι γνωστά φαινόμενα που και οι ίδιοι, λίγοι, ελάχιστοι, αλλά ναι υπάρχουν και αυτοί, οι καθηγητές δεν επιθυμούν οι φοιτητές τους να τελειώνουν στην ώρα τους, τους λόγους δεν θα τους εξηγήσω, θα θυμίσω μόνο πως αυτό το θέμα έγινε και ταινία στο Χόλιγουντ με τον Sir Thomas Sean Connery. Αυτή τη φορά θα υπογράψω μόνο με όνομα, χωρίς πανεπιστήμια, θα γίνω για ένα άρθρο αιώνιος φοιτητής.