EΝΑ ΒΗΜΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ

Με «χασάπη» παρομοίασε την τρόικα ένας Ισπανός ευρωβουλευτής. Τον ‘Ελληνα πρωθυπουργό ενεκάλεσε ένας Βρετανός ευρωβουλευτής, ο Φάραντζ, γιατί αποδέχτηκε την ξένη κατοχή της χώρας του, την κατάλυση της κυριαρχίας της. ‘Ενας πρώην Γερμανός καγκελλάριος, ο Χέλμουτ Σμίτ, υπερασπίστηκε επανειλημμένα την Ελλάδα, με τρόπο, πάθος και γνώση που δεν διέκρινε ‘Ελληνες πολιτικούς. ‘Ένα γεμάτο πάθος και ενσυναίσθηση ποίημα για την Ελλάδα και την Ευρώπη έγραψε ο μεγαλύτερος εν ζωή Γερμανός συγγραφέας, ο Γκίντερ Γκρας. Οι ‘Ελληνες που είναι;

Δεν μιλάμε ασφαλώς για τους μνημονιακούς, που θα μπορούσαν εξάλλου, ακόμα και εντός του «νεοφιλελεύθερου» μονόδρομου να μη φτάσουν στους εξωφρενικούς, πρωτοφανείς όρους των ελληνικών δανειακών συμβάσεων και μνημονίων. Μιλάμε ιδίως για τους αντιμνημονιακούς. Πήγαν οι βουλευτές της αριστεράς στο Συμβούλιο της Ευρώπης να ζητήσουν οργάνωση διεθνούς έρευνας για το Φαρμακονήσι και το πέτυχαν. ‘Ερευνα για τις οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες του Μνημονίου στην Ελλάδα γιατί δεν ζήτησαν επίσης να κάνει το Συμβούλιο; 

Πως θα ζητήσει αύριο μια κυβέρνηση της αριστεράς μια διακοπή των μνημονιακών πολιτικών, αν δεν έχει και πέντε διεθνή ραπόρτα να στηρίξουν τη θέση της; Μια ανακοίωση βρε αδερφέ για την γενοκτονία των Ελλήνων δεν μπορούσαν να βγάλουν τα «αντιπαγκοσμιοποιητικά» φόρουμ της Φλωρεντίας και της Τύνιδας, το Alter Summit της Αθήνας; Τι ακριβώς κάνουν οι πολυμελείς αντιπροσωπείες που πηγαίνουν σε αυτά τα φόρουμ;

Ανοίγω χτες το site του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς και τι βλέπω; Την πανευρωπαϊκή καμπάνια του ΚΕΑ για το δικαίωμα σε ελεύθερη και ασφαλή άμβλωση και εκκλήσεις για διακοπή των σφαγών στο Φαρμακονήσι. Οι ‘Ελληνες είμαστε παιδιά κατώτερου Θεού; Γιατί εδώ και τέσσερα χρόνια δεν έχει δημοσιευτεί σχεδόν τίποτα σε αυτή την ιστοσελίδα, για την απίστευτη βαρβαρότητα του εφαρμοζόμενου «προγράμματος διάσωσης» της Ελλάδας, για τις αυτοκτονίες, την ανεργία, τη διάλυση ενός κράτους-έθνους, ώστε να δημιουργηθεί ένα διεθνές κίνημα αλληλεγγύης; 

Πως ακριβώς ελπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ να μπορέσει να αντέξει τις τρομακτικές πιέσεις που θα του ασκηθούν αύριο, αν δεν έχει από σήμερα κάνει τα πάντα για να συγκροτήσει ένα πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο κίνημα συμπαράστασης προς την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό; Αυτό δεν ισχύει μόνο για την Αριστερά.  Διερωτώμαι καμιά φορά πως ακριβώς αντιλαμβάνονται αυτοί οι άνθρωποι, το σύνολο των πάσης φύσεων «ηγεσιών» μας τον ρόλο τους. Ποτέ στην ελληνική ιστορία η χώρα δεν ήταν τόσο βαθειά και άμεσα εξαρτημένη από το διεθνές, ιδίως ευρωπαϊκό περιβάλλον της. Και ποτέ στην ιστορία της δεν το καταλάβαινε τόσο λίγο, δεν ήταν τόσο αφόρητα πρωτόγονη και επαρχιακή. 

Προ καιρού βρέθηκα σε μια δημόσια εκδήλωση όπου συζητήθηκε το «ελληνικό». ‘Ηταν ευρωβουλευτές από διάφορες χώρες και πολιτικές δυνάμεις, είπε ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του. Υπήρχαν και δύο εξ Ελλάδος μέλη του ευρωκοινοβουλίου. Το ένα δεν πήρε καν το λόγο, το άλλο κάτι ψέλλισε. Δεν μιλούσε άλλωστε και αγγλικά, πέντε χρόνια στις Βρυξέλλες δεν φιλοτιμήθηκε να τα μάθει, φαίνεται επικοινωνεί με τη γλώσσα των κωφάλαλων με τους συναδέλφους του στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο.

Η διεθνής εκπροσώπηση της χώρας είναι από πολλού χρόνου σε εξευτελιστική κατάσταση. Μια μέρα, ένας φίλος που εργάζεται σε οικονομικό Υπουργείο μου διηγήθηκε την εξής περίπτωση: «Μας φώναξε ο διευθυντής, γύρω στις 2, και μας είπε, γίνεται μια σύσκεψη στις Βρυξέλλες για το τάδε (πολύ σοβαρό) θέμα οικονομικής πολιτικής. ‘Εχετε καμια ιδέα τι να υποστηρίξουμε; 

‘Εγινε μια μικρή, εκ του προχείρου συζήτηση, μεταξύ καφέ και ούζου για άλλους. Τελικά όμως δεν πήγε κανείς υπάλληλος γιατί ήταν τέλος του χρόνου και διαπίστωσαν ότι είχαν ήδη τελειώσει τα λεφτά των αποστολών». Μετά το 1982 και τα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, οι ελληνικές πολιτικές και κρατικές ελίτ σταμάτησαν να διαπραγματεύονται, άφησαν τα πράγματα ανενόχλητα στον αυτόματο πιλότο της ΕΟΚ και μετέπειτα ΕΕ και επικέντρωσαν την προσοχή τους στη λεηλασία της χώρας.

Προφανώς, η κατάσταση δεν θα βελτιωθεί τώρα με την εισαγωγή του σταυρού προτίμησης από τον Βενιζέλο για να λύσει τα προβλήματά του με τους 58. ‘Ηδη και πριν τη υιοθέτηση του σταυρού αρκετοί ευρωβουλευτές ήταν απίθανα σούργελα, αλλά η δυνατότητα διορισμού από τους αρχηγούς των κομμάτων επέτρεπε καμμιά φορά να πάει και κανένας σοβαρός άνθρωπος στην Ευρώπη. 

Τώρα, σε συνθήκες διαπλεκόμενης-αποβλακωτικής τηλεοπτικής δικτατορίας, με εκλογική περιφέρεια οκτώ εκατομμυρίων, ο σταυρός θα μεταφέρει την αρμοδιότητα διορισμού ευρωβουλευτών από τους αρχηγούς των κομμάτων στους καναλάρχες (ή εναλλακτικά τους Μαικήνες) και θα οδηγήσει στην αύξηση του αριθμού από μπασκετμπολίστες και μοντέλα (δήθεν και ως ηθοποιούς) στην ευρωβουλή. Χώρα-σούργελο η Ελλάδα, λογικό είναι και να αντιπροσωπευόμαστε από σούργελα. Μόνο που αυτά συμβαίνουν όταν η συγκυρία που διερχόμεθα είναι η κρισιμότερη για την ύπαρξη του ελληνικού λαού.Για να ξαναγυρίσουμε εκεί που αρχίσαμε. Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ άσχημη και πάρα πολύ κρίσιμη για να παραμένουμε όλοι μας τόσο λίγο σοβαροί. Η χώρα είναι ένα βήμα πριν από την άβυσσο. Πρέπει να δώσει μια πολύ σοβαρή μάχη και στο εσωτερικό και διεθνώς για να σωθεί. Οι πολίτες δεν είναι ανόητοι. ‘Εχουν ένστικτο και καταλαβαίνουν. 

Μόνο μια δύναμη που αγωνίζεται σοβαρά για αυτό που λέει ότι θέλει να πετύχει και κάνει όντως αυτά που ένας τέτοιος ρόλος απαιτεί θα κερδίσει την εμπιστοσύνη τους, θα έχει μέλλον και δεν θα πάει σε ταχύτατη καταστροφή η ίδια, επωμιζόμενη ιστορικές ευθύνες που δεν της ανήκουν. Η Ελλάδα έχει αργήσει απελπιστικά να βρει τη διεθνή φωνή της. Μόνο χαλώντας τον κόσμο, όπως έκαναν οι Εβραίοι για το δικό τους ολοκαύτωμα, μόνο μιλώντας παντού, όπου βρισκόμαστε και στεκόμαστε, για «κοινωνικό ολοκαύτωμα», για «γενοκτονία» των Ελλήνων, έχουμε μια ελπίδα να χώσουμε λίγη άμμο στην ερπύστρια που ετοιμάζεται να μας πατήσει αύριο, ακόμα πιο σκληρά απότι σήμερα.

Χρειάζεται ποσότητα, χρειάζεται και ποιότητα, δεν φτάνει μια «συνδικαλιστικού» τύπου «αντιλιτότητα» και ασφαλώς δεν ωφελεί η ταύτιση με όλες τις πτυχές μιας παγκοσμιοποίησης που επιτίθεται στα έθνη και θέλει να τα συντρίψει, αρχίζοντας από το ελληνικό. Χρειάζεται διεύρυνση της θεματικής από την καταγγελία της λιτότητας και μια «flat» επίκληση ενός ανεπεξέργαστου κεϋνσιανισμού, σε ένα πραγματικό πολιτικό και οικονομικό σχέδιο συμμαχίας των ευρωπαϊκών λαών εναντίον των αγορών, που θα περιλαμβάνει τη λελογισμένη επιστροφή σε πιο προστατευτικό περιβάλλον, έμφαση στην ευρωπαϊκή αυτονομία και τον πολυπολισμό, ισχυρή πράσινη «ένεση» στον κεϋνσιανισμό, που να παίρνει υπόψιν της τα φυσικά όρια του πλανήτη.

Αν δεν γίνουν αυτά, αν δεν μπορέσει να τα εκφράσει η υπάρχουσα ή μέλλουσα να δημιουργηθεί αριστερά, τότε η ήπειρος – και πρώτες, πρώτες η Ελλάδα και η Κύπρος – θα γλιστρήσουν αναπόφευκτα είτε στην εγκαθίδρυση ενός χρηματοπιστωτικού ολοκληρωτισμού, που θα κάνει να μοιάζουν φιλελεύθεροι οι Χίτλερ και οι Στάλιν, είτε θα πάει στις καταστροφικές διενέξεις και άλλες καταστροφές που προοιωνίζεται η εκρηκτική άνοδος της άκρας δεξιάς, άνοδος που δεν αντανακλά παρά την αδυναμία της αριστεράς, στην Ελλάδα, όπως και στην Ευρώπη. Ελπίζει βέβαια πάντα κανείς να ληφθούν αυτές οι ανησυχίες σοβαρά υπόψιν, από όσους έχουν τα μέσα και την ιστορική ευθύνη να τις πάρουν. 

Σημείωση: Αξίζει να υπογραμμίσουμε ότι τα όσα υφίσταται σήμερα η Κυπριακή Δημοκρατία, που κινδυνεύει να καταλυθεί από την επαναφορά του σχεδίου Ανάν από μια καθαρά προδοτική ηγεσία στην υπηρεσία του ξένου παράγοντα και της αχόρταγης τσέπης της, με τη συμπαράσταση δυστυχώς της ηγεσίας του ΑΚΕΛ και ενός απερίγραπτου Αρχιεπισκόπου, οφείλονται εν πολλοίς στο ότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος τάχθηκε μεν το 2004 εναντίον του Σχεδίου, δεν έδωσε όμως την μάχη των ιδεών και δεν διατύπωσε σοβαρά επιχειρήματα για να εξηγήσει το ‘Όχι των Κυπρίων, τόσο εντός, όσο, και κυρίως, εκτός Κύπρου.Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ

 

Η ΦΤΩΧΕΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ «ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ»

 

(Όχι άλλη Ουκρανία σήμερα σκέφτηκα και άρχισα να χαζεύω το περιεχόμενο των ευρωπαϊκών εφημερίδων. Η ματιά μου σκάλωσε στη στήλη «τα πιο διαβασμένα» της ηλεκτρονικής έκδοσης της «Monde». Με διαφορά πρώτο, ήταν το θέμα που ακολουθεί). Αφορά το light παρακλάδι του Εθνικού Μετώπου, που καλείται «Συναγερμός Μπλε Μαρίν», παραπέμποντας ευσχήμως στη Μαρίν Λεπέν και τον επικεφαλής του δημοτικού ψηφοδελτίου στο 6ο διαμέρισμα του Παρισιού και πρώην διπλωμάτη (ακριβέστερα σύμβουλο του Μπούτρος Γκάλι στον ΟΗΕ)  Πωλ Μαρί Κουτό. 

Ο κ. Κουτό έριξε στο blog του την ιδέα: «να συγκεντρώσουμε όλους τους Ρομά σε ένα στρατόπεδο». Με λυρικό τρόπο κατέγραψε διαδικτυακά τα συναισθήματά του απέναντι στο «απογοητευτικό θέαμα των γυναικών, των παιδιών, των οικογενειών, που σε συνθήκες απερίγραπτης εγκατάλειψης διασπείρονται στο 6ο διαμέρισμα, καταλύοντας τη γοητεία ενός απλού περιπάτου»… Κλιμακώνοντας τη δυσαρέσκειά του επειδή αυτοί οι «εγκαταλελειμένοι»  άνθρωποι του χαλάνε τη χαρά μιας «απλής βόλτας»(!), ο κ. Κουτό (με μιαν απαράμιλλη παριζιάνικη λεπτότητα) εκφράζει τη φρίκη του για «την κατάληψη και τη λέπρα, που καταστρέφουν την αισθητική τάξη του 6ου διαμερίσματος». 

Με τον νηφάλιο λόγο του, ο εμπνευσμένος δημοκράτης στιγματίζει το γεγονός ότι «στη μέση του δρόμου μας»(;) «ολόκληρες οικογένειες στήνουν τα σκουριασμένα κρεβάτια τους, τα στρωσίδια τους, τα πανέρια τους, τη βρώμα τους και τις επιδημίες που αναμφίβολα θα προκαλούν, αυτό τον βάλτο της βαρβαρότητας -και κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη. Ζούμε την απόλυτη εγκατάλειψη της εθνικής αξιοπρέπειας» βροντοφωνάζει ο άνθρωπος.Στη συνέχεια, αφού περιγράφει τη μετακύλιση ευθυνών ανάμεσα σε διάφορους φορείς, καταλήγει: «τι μπορεί όμως να κάνει ο υπουργός Εσωτερικών, πέρα από το να συγκεντρώσει αυτούς τους ξένους πληθυσμούς σε ένα στρατόπεδο», το οποίο εικάζει ότι θα προτιμήσουν οι άνθρωποι, «θέλοντας να ξεφύγουν απ' το αφιλόξενο πεζοδρόμιο»;

Το πολιτικό του αίτημα είναι να συνέλθει εκτάκτως μια σύνοδος Κορυφής, που θα αναστείλλει τη γενική εφαρμογή της συνθήκης Σένγκεν. (Παρακαλώ πολύ, μη σπεύσετε να μου επισημάνετε ότι ο άνθρωπος μιλά για ένα υπαρκτό και σοβαρό κοινωνικό θέμα. Καμία αντίρρηση επ' αυτού. Ο τρόπος που μιλά, όμως, οι λέξεις που χρησιμοποιεί, η αλαζονεία του βέρου Παριζιάνου απέναντι στους δυστυχείς τσιγγάνους, η αντίληψη ότι αυτός είναι η πόλη και όχι οι «ξένοι» που κατασκηνώνουν στους δρόμους «μας», συνθέτουν την κουλτούρα του φασισμού. Και η τελευταία πρότασή του, να γίνει κοτζάμ σύνοδος Κορυφής για να βγει αυτός σύμβουλος του 6ου διαμερίσματος, λίγο υπερβολικό δεν σας φαίνεται;)

 

Η ΚΡΙΣΗ ΘΑ ΠΑΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΟΛΔΑΒΙΑ;

 

Ο δυτικός κόσμος, κυρίως οι ΗΠΑ και η δυτική Ευρώπη, πληρώνει τη στάση του στο Κοσσυφοπέδιο - Κόσοβο και το Κυπριακό. Οι Δυτικοί ενθάρρυναν τους Αλβανούς εθνικιστές να αποσχισθούν από τη Σερβία και να δημιουργήσουν το ανεξάρτητο Κόσοβο, εκδιώκοντας τους Σέρβους από το λίκνο της εθνικής και της θρησκευτικής Ιστορίας τους. Παράλληλα, η Δύση ανέχεται την παρουσία των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων στην Κύπρο και προσπαθεί να νομιμοποιήσει τα τετελεσμένα του 1974 με διάφορα σχέδια τύπου Ανάν (2004) και Μπαν Κι Μουν (2014). Αυτά εκμεταλλεύεται ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν λέγοντας ότι με την ίδια λογική της ανεξαρτησίας του Κοσόβου δικαιούνται να αποσχισθούν από την Ουκρανία οι κατά πλειοψηφία Ρώσοι κάτοικοι της Κριμαίας.

Η Ουκρανία, όπως έχω ξαναγράψει, παρουσιάζει διαλυτικά φαινόμενα λόγω της πολυεθνικής, πολυθρησκευτικής και πολυπολιτισμικής συνθέσεως του πληθυσμού της σε συνδυασμό με τις γεωστρατηγικές και ενεργειακές επιδιώξεις της Δύσης και της Ρωσίας. Φαίνεται ότι η κρίση θα μεταφερθεί και στη γειτονική Μολδαβία, πρώην Σοβιετική Δημοκρατία της Μόλντοβα. Στη χώρα αυτή άλλοι αισθάνονται Ρουμάνοι, άλλοι Μολδαβοί αλλά μιλούν ρουμανικά, άλλοι Ρώσοι, άλλοι Γκαγκαούζοι και άλλοι είναι απόγονοι γερμανικών φύλων. Η Ρουμανία θεωρεί τους Μολδαβούς τμήμα του ρουμανικού έθνους, το οποίο απέκοψε βιαίως ο Στάλιν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Ρώσοι εξάλλου ενδιαφέρονται να ελέγχουν μονίμως τη μολδαβική περιοχή της Υπερδνειστερίας όπου οι κάτοικοι έχουν ρωσική συνείδηση.

Οι Γκαγκαούζοι έχουν αναγνωρισμένη δική τους αυτόνομη περιοχή με τοπικό Κοινοβούλιο και θα έπρεπε να μας ενδιαφέρουν για εθνικούς λόγους. Είναι ορθόδοξοι χριστιανοί, πιθανότατα μικρασιατικής ελληνικής καταγωγής. Σήμερα μιλούν τουρκικά και η Τουρκία τούς προσεγγίζει για να δημιουργήσει τουρκορθόδοξη Εκκλησία στην Κωνσταντινούπολη στα πρότυπα του μακαρίτη παπα-Ευτύμ που προξένησε προβλήματα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Σε πρόσφατο δημοψήφισμα οι Γκαγκαούζοι κατά συντριπτική πλειοψηφία απέρριψαν την ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ενωση, προτιμώντας την Ευρασιατική Κοινή Αγορά, την οποία προωθούν η Ρωσία και η Λευκορωσία. 

Δεν το εύχομαι, αλλά προβλέπω ότι η μισή Μολδαβία θα ενωθεί με τη Ρουμανία και η άλλη μισή (Γκαγκαουζία και Υπερδνειστερία) θα ενταχθεί στη ρωσική ζώνη πολιτικοοικονομικής επιρροής. Η Ελλάς θα έπρεπε να ενδιαφερθεί περισσότερο για τους Γκαγκαούζους, για να μην καταστούν υποχείρια της Τουρκίας.

 

ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ

 

Την Τετάρτη, σε μία από τις δεκάδες έκτακτες εκπομπές του αγγλόφωνου ρωσικού τηλεοπτικού δικτύου Russia Today (RT), ένας εκ των σχολιαστών παραλλήλιζε τη στάση που κρατούν οι ΗΠΑ έναντι των υπόλοιπων χωρών -και ειδικά των ανίσχυρων- με την «πολιτική» που εφήρμοσαν οι αρχαίοι Αθηναίοι εις βάρος των δύσμοιρων Μηλίων. Η Αθήνα στον χρυσό αιώνα της συνέτριψε τη Μήλο. Το εκστρατευτικό σώμα τής τότε υπερδύναμης κατέσφαξε τον ανδρικό πληθυσμό και εξανδραπόδισε γυναίκες και παιδιά επειδή οι Μήλιοι ήθελαν να διατηρήσουν την ουδετερότητά τους κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Οι Αθηναίοι δεν τήρησαν καν τα προσχήματα γι' αυτή την πράξη τους. Θεωρούσαν ότι μόνος νόμος ήταν η ισχύς τους.

Αυτή η μαύρη σελίδα της Ιστορίας μας, η οποία τελικά εξελίχθηκε πολύ δυσάρεστα για την Αθήνα, βρίσκεται πάντοτε στο μυαλό των σημαντικών παικτών του πολιτικού προσκηνίου και δεν έχουν σταματήσει να τη μνημονεύουν όταν θέλουν να καταδείξουν τη φρίκη που γεννά η αλαζονεία της ισχύος. Δυόμισι χιλιετίες πέρασαν από τότε. Ομως οι καπνοί από την πυρπολημένη Μήλο δεν έχουν σκορπίσει στους ανέμους των καιρών. Η Αθήνα παραμένει κραταιά στους νόες και στις ψυχές των σημαντικότερων ανθρώπων του πλανήτη. Είτε ως πρότυπο είτε ως αποτροπαϊκό σύμβολο.

Ο Ελληνισμός έχει θρονιαστεί για τα καλά παντού. Στην πολιτική, στη στρατιωτική τέχνη, στις επιστήμες και την τέχνη. Το Χόλιγουντ, ξανά, ασχολείται με την ιερή πόλη των Αθηνών αλλά όχι όσον αφορά το μηλιακό άγος. Δείχνει σε ολόκληρο τον κόσμο το μεγαλείο του πολιτισμού μας (έστω και με πολλές ιστορικές... αβαρίες) μέσω των ναυμαχιών του Αρτεμισίου και της Σαλαμίνας, οι οποίες παρουσιάζονται στην ταινία «300: Η άνοδος της αυτοκρατορίας». Εκεί η αλαζονεία της δύναμης έχει προκαλέσει σκοτασμό στην ψυχή του Ξέρξη και η αρετή εκπροσωπείται από τους Ελληνες.

Οι αναφορές για την Ελλάδα και τις απίστευτες, δραματικές μεταβολές που έχει προκαλέσει στην εξέλιξη του παγκόσμιου πολιτισμού δεν χωρούν σε χιλιάδες τόμους. Ο τρόπος των Ελλήνων, η νοοτροπία, το χάρισμα και τα ψεγάδια τους, οι νίκες, οι ήττες, οι άθλοι, οι προδοσίες, οι ψηλές κορυφές και οι βαθιές χαράδρες του χαρακτήρα τους έχουν χαράξει τους άξονες πάνω στους οποίους αναγκαστικά κινείται το είδος μας. Είτε το θέλουμε είτε όχι, ως ιστορικό εθνικό σύνολο, οι Ελληνες αποτελούμε ένα αναπόσπαστο κομμάτι της μοίρας των ανθρώπων. 

Είμαστε κάτι σημαντικότερο από αυτό που θέλουν να μας προβάλουν ως αναπόδραστη πραγματικότητα οι επικυρίαρχοι και οι τοποτηρητές τους. Είναι καιρός να το συνειδητοποιήσουμε και να εγερθούμε μέχρι εκεί που ορίζει το ύψος της αποστολής μας.