Η ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ

 

Οι επόμενες κινήσεις των ισχυρών στην γεωπολιτική σκακιέρα

Η είσοδος της Τουρκίας απέναντι στη Μόσχα και η αρχή του… τέλους

Η Ουκρανία, μετά την κορύφωση του «δράματος» που βίωσε, περνάει στην φάση της εκτόνωσης μέσω της διπλωματικής οδού. Δυστυχώς, για την Δύση (ΗΠΑ και Γερμανία), δεν υπήρξε ένα Plan Β, ή τουλάχιστον, δεν τόλμησαν οι υποκινητές της κρίσης να περάσουν σε ένα δεύτερο στάδιο, αλλά αρκέστηκαν στην (μέχρι στιγμής) νίκη τους, δηλαδή της απώλειας μέρους της Ουκρανίας και εισαγωγής προβλημάτων στην «αυλή» της Ρωσίας.

Το σχέδιο αυτής της «λαϊκής έκρηξης» των Ουκρανών (που αποδείχθηκε ότι σχεδιάστηκε, υποστηρίχθηκε και συντονίσθηκε από την Δύση), αποφασίσθηκε να εκτελεσθεί κατά τη διάρκεια της Χειμερινής Ολυμπιάδας του Σότσι, αφού θεωρούνταν δεδομένο ότι ο Πούτιν είτε για λόγους ασφάλειας των αγώνων (υπό την απειλή ισλαμικής τρομοκρατικής επίθεσης) είτε για λόγους σεβασμού της παύσης εχθροπραξιών (ολυμπιακό πνεύμα) δεν θα προχωρούσε σε άμεση αντίδραση και καταστολή της ό,ποιας προσπάθειας απομάκρυνσης της Ουκρανίας από την ρωσική επιρροή.

Το συγκεκριμένο σχέδιο, όπως αποδείχθηκε, στηριζόταν σε λεπτομερή προσέγγιση και πληροφόρηση των δυτικών και επέτυχε στον στόχο του. Μόνο που, δύο (τουλάχιστον) παράγοντες δεν μπόρεσαν να προβλεφθούν.Πρώτα, η δράση των ναζιστών της Ουκρανίας, που «έδεσαν» την Δύση με τον ναζισμό και την εξέθεσαν ανεπανόρθωτα διεθνώς, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των δυτικών ΜΜΕ να αποκρύψουν την αποτρόπαιη ύπαρξη των ναζιστών επαναστατών και του «έργου» τους.

Η στοχευμένη (από τα φιλορωσικά και ρωσικά) ΜΜΕ δημοσίευση αυτής της δράσης των ναζιστών, «πάγωσε» τους δυτικούς και μείωσε σημαντικά την πρόοδο των εξελίξεων στους δρόμους του Κιέβου. Επίσης, η φυγή του Γιανουκόβιτς από το Κίεβο, λειτούργησε ανασταλτικά στα σχέδια των δυτικών, οι οποίοι είχαν να αντιμετωπίσουν – διαχειριστούν εξελίξεις χωρίς τα κατάλληλα πολιτικά πρόσωπα που θα δεχόντουσαν το βάρος των γεγονότων.

Έτσι, εξαναγκάστηκαν οι σχεδιαστές της «Ουκρανικής επανάστασης» να χάσουν μερικές ημέρες, μέχρις ότου μέσα από μία σειρά επικοινωνιακών επαφών και συναντήσεων να εξασφαλίσουν μία τυπική «νομιμοποίηση» του σκληρού πυρήνα των «εξεγερμένων», ναζιστών – φιλοευρωπαϊστών. Η απώλεια χρόνου εκ μέρους των δυτικών, η εμφάνιση των ναζιστών, η ανυπαρξία πολιτικής ηγεσίας και το χάος στους δρόμους του Κιέβου, επέτρεψαν την ολοκλήρωση της ολυμπιάδας του Σότσι, αλλά και απέτρεψαν ταυτόχρονα- την όποια «νευρική» αντίδραση της Μόσχας, η οποία είχε αρκετό διάστημα για να συλλέξει πληροφορίες από το δυτικό στρατόπεδο, να τις αξιολογήσει κατάλληλα και να σχεδιάσει την απάντησή της.  

Έτσι, ο Πούτιν κατόρθωσε να βρεθεί με μία τυπική ήττα, αλλά και ταυτόχρονα με μία πολύ μεγάλη νίκη, αφού η χερσόνησος της Κριμαίας και όχι μόνο περιήλθαν σε οριστική ρωσική προστασία, αφού αποδείχθηκε πως οι σκηνοθέτες της κρίσης δεν ήταν διατεθειμένοι να συμμετέχουν σε περαιτέρω διαξιφισμούς με την Μόσχα, αφού το διακύβευμα ήταν πολύ ισχυρό, ενώ το όποιο αποτέλεσμα θα δημιουργούσε προβλήματα και στους ίδιους και όχι μόνο στους «εξεγερμένους» ουκρανούς.

Τα όσα σχετικά έγραψαν τα δυτικά ΜΜΕ είναι χαρακτηριστικά της αγωνίας και των φόβων που αίφνης αντιμετώπισαν οι υποκινητές (κυρίως ΗΠΑ και Γερμανία), αφού τονίστηκε η στρατιωτική και πυρηνική ισχύς της Ρωσίας, αλλά και το αλώβητό της λόγω της συμμετοχής της στην πενταμελή ομάδα του ΟΗΕ, ενώ δεν παραβλέφθηκε η οικονομική και κυρίως η ενεργειακή δύναμη (αλλά και ευρωπαϊκή εξάρτηση από αυτήν) που διέθετε η Μόσχα.

Με απλά λόγια, η Ρωσία δεν είναι ο αντίπαλος που θα μπορούσαν να «τσακίσουν» με τα οικονομικά (κυρίως) αλλά και διπλωματικά εργαλεία που χρησιμοποιούνται συνήθως απέναντι στις μη ισχυρές χώρες του πλανήτη… Και αυτό αποδείχθηκε και από την τελευταία συνέντευξη του Ρώσου προέδρου, Βλ. Πούτιν, στην οποία δήλωσε ευθαρσώς πως δεν θα διστάσει να χτυπήσει οικονομικά τις ΗΠΑ, ενώ εάν προκληθεί περαιτέρω (με στρατιωτικό χτύπημα) η απάντησή του θα είναι «αμοιβαία»… Αυτά συνέβησαν μέχρι στιγμής και το project Ουκρανία θεωρείται πλέον ένα τετελεσμένο γεγονός, στο οποίο θα επιχειρηθεί να γίνει πολιτική περαιτέρω εκμετάλλευση και από τις δύο πλευρές. 

Όμως, η Μόσχα αισθάνεται πλέον την πίεση που της ασκείται, γνωρίζοντας πολύ καλά πως υπάρχει σοβαρότατο ενδεχόμενο να υπάρξει μία αναζωπύρωση της ισλαμικής τρομοκρατίας μέσα στην ρωσική επικράτεια, η οποία θα λειτουργήσει ως ένα ακόμη εργαλείο καθυστέρησης εξόδου της Ρωσίας στην Μεσόγειο (ιδιαίτερα στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου παίζεται το «παιχνίδι» της ενέργειας και από όπου η Ευρώπη ελπίζει να αποκτήσει μερική ανεξαρτησία από το φυσικό αέριο που μονοπωλιακά σχεδόν αγοράζεται από την Ρωσία.

Όμως, οι ΗΠΑ, με μία κίνηση εντυπωσιασμού έστειλαν στη Μόσχα ένα σαφέστατο μήνυμα για το ποιος «είναι το αφεντικό» στην Μεσόγειο, όταν το πιο σύγχρονο πυρηνοκίνητο αεροπλανοφόρο των ΗΠΑ, το USS George H W Bush (CVN 77), βρέθηκε το πρωί της 4/3/2014 στα ανοιχτά του Φαλήρου (Πειραιάς), ενώ σύμφωνα με ανακοίνωση του Πενταγώνου της 16ης Φεβρουαρίου, το αεροπλανοφόρο θα υποστηρίξει επιχειρήσεις στην Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή, και περιοχές της Αφρικής.

Η εμφάνιση ρωσικών πολεμικών πλοίων στην Μεσόγειο είναι κάτι περισσότερο από αναγκαία για τα συμφέροντα της Ρωσίας, αφού όλοι γνωρίζουν πως το κυρίως παιχνίδι για την ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης από το μονοπώλιο της Ρωσίας θα παιχτεί στην Ανατολική Μεσόγειο. Έτσι, η Μόσχα επείγεται να «κλείσει» την ύπαρξη μίας (τουλάχιστον) ρωσικής βάσης στη Συρία, από όπου θα μπορεί να ελέγχει παρακολουθεί τις εξελίξεις ή και να κινείται αναλόγως των περιστάσεων εάν υπάρξουν εξελίξεις που θα της αποφέρουν οφέλη.

Όμως, οι ΗΠΑ έχουν αρχίσει να επαναφέρουν το θέμα της Συρίας, αφήνοντας σοβαρότατες εντυπώσεις για επανάκαμψή τους και πιθανή επίθεση κατά του «ενοχλητικού» για τη Δύση Άσαντ. Έτσι, η κάθοδος σημαντικής ναυτικής ομάδας πολεμικών ρωσικών πλοίων στην περιοχή, θεωρείται αναγκαία, προκειμένου να υπάρξει έγκαιρη τοποθέτηση επί πιθανών εξελίξεων εις βάρος των γεωπολιτικών ρωσικών συμφερόντων.

Στο σημείο αυτό υπεισέρχεται η Τουρκία (με τις γνωστότατες ηγεμονικές της θέσεις), η οποία – έστω και υπό το πρίσμα λεονταρισμών μέσω δηλώσεων Νταβούτογλου - έδειξε πως επιθυμεί να στηρίξει την Ουκρανία (τους ναζιστές και ισλαμιστές εξεγερμένους), τοποθετούμενη με αυτόν τον τρόπο απέναντι από τη Μόσχα. Βέβαια, η Τουρκία βρίσκεται σε μία πολύ δύσκολη εσωτερική πολιτική αστάθεια, αφού στις επικείμενες δημοτικές εκλογές αναμένεται να υπάρξουν πολιτικά μηνύματα απώλειας ισχύος του Ερντογάν, ο οποίος ήδη καθυβρίζεται και χαρακτηρίζεται εντός του τουρκικού κοινοβουλίου ως κοινός «κλέφτης» και ως εκ τούτου δεν μπορεί να έχει κανέναν ρόλο στην επόμενη ημέρα της Τουρκίας. 

Επόμενη ημέρα, η οποία οριοθετείται πλέον στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα των τουρκικών δημοτικών εκλογών, όπου και αναμένεται να υπάρξει κίνηση αποκαθήλωσης του «σουλτάνου Ταγίπ». Αυτή η νέα κυβέρνηση (πιθανότατα στρατιωτική) που θα προκύψει στην Τουρκία, υποστηριζόμενη βεβαίως από τον Λευκό Οίκο και τις διάφορες υπηρεσίες του αμερικανού Στέιτ Ντιπάρτμεντ, θα βρεθεί αντιμέτωπη με την δημιουργία κωλυμάτων έναντι της Ρωσίας που θα επιθυμεί να κατέβει γρήγορα προς την Μεσόγειο, ενώ θα πρέπει να προετοιμάσει και την τούρκους πολίτες για την υλοποίηση των περαιτέρω αμερικανικών γεωπολιτικών κινήσεων στον χώρο της Μέσης και της Εγγύς Ανατολής (από τη Συρία έως το Ιράν).

Η νέα αυτή τουρκική κυβέρνηση θα πρέπει να γίνει για να «κρατήσει» έστω με προκλητικό τρόπο, αφού θα έχει τις διαβεβαιώσεις των ΗΠΑ, για υποστήριξή της από το ΝΑΤΟ- την Μόσχα μακριά από την γεωπολιτική σκακιέρα όπου το επόμενο διάστημα πρόκειται να υπάρξουν ισχυρότατες κινήσεις – μεταβολές.

Πιθανότατα η νέα κυβέρνηση της Τουρκίας θα επιλέξει την «εύκολη οδό» διαχείρισης των Στενών του Βοσπόρου (στηριζόμενη πάντα στις επιβεβαιώσεις των ΗΠΑ), κίνηση η οποία σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή από την Μόσχα, η οποία όμως γνωρίζει ήδη πως οποιαδήποτε κίνηση κατά της Τουρκίας είναι ταυτόχρονα κίνηση κατά του ΝΑΤΟ…

Το πώς θα αντιδράσει ο Πούτιν απέναντι σε μία τέτοιου είδους πρόκληση από μία χώρα – χωροφύλακα των ΗΠΑ στην περιοχή, είναι κάτι εξόχως ενδιαφέρον, αφού θα κρίνει σημαντικό μέρος των επερχόμενων εξελίξεων. Από την πλευρά της, η Ελλάδα, θα πρέπει να ανησυχεί για τα «ανταλλάγματα» που θα ζητηθούν από την Τουρκία, προκειμένου αυτή να εκτεθεί απέναντι σε μία πιθανή ρωσική οργή.

Με δεδομένο πως η κυβέρνηση της Ελλάδας είναι (επί της ουσίας) ανύπαρκτη, αλλά και με δεδομένο το ότι μία παραχώρηση – εκχώρηση κάποιας ελληνικής νησίδας ή βραχονησίδας από τις ΗΠΑ προς την Τουρκία, είναι κάτι που δεν κοστίζει τίποτε στην Ουάσινγκτον, ίσως κάποιοι στην Ελλάδα θα έπρεπε να προετοιμάζονται πυρετωδώς για ένα σύντομο επεισόδιο στην περιοχή του ανατολικού και νοτιο-ανατολικού Αιγαίου.

Ενδεχομένως, μέσα σε ένα "πνεύμα προετοιμασίας" να οφείλεται και η ενημερωτική επιστολή για την παράδοση επιστράτευση των επαγγελματικών και αγροτικών οχημάτων στην Ελλάδα...Το "παιχνίδι" μπαίνει στην τελική του φάση.Ελάχιστες επικοινωνιακές κινήσεις έχουν μείνει πλέον για να ολοκληρωθούν, αφού το "δια ταύτα" δεν απαιτεί λόγια, αλλά... έργα. Και, δυστυχώς, για την Δύση, η... "αρκούδα" δείχνει πως έχει ξυπνήσει... Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΧΩΡΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΧΡΩΜΑΤΑ…

Εν αρχή ην το φως. Αλήθεια είναι αυτό. Το πρώτο πράγμα που ψάχνεις σε ένα σκοτεινό δωμάτιο είναι ο διακόπτης που ανάβει το φως. Κάπως έτσι έκανε και μια χώρα που έβγαινε από μια σκοτεινή επταετία στα μέσα της δεκαετίας του 1970 και τοποθέτησε έναν αναμμένο πυρσό στα χέρια ενός γαλλομαθούς  και ευθυτενούς γοητευτικού άνδρα, που ως Μεσσίας υποσχόταν την ανασύσταση της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Ο πυρσός αυτός είχε γύρω του μπλε χρώμα, σαν τη θάλασσα που βρέχει ολόγυρα την Ελλάδα. Ένας αναμμένος πυρσός που φώναζε πως η Ελλάδα δεν ανάβει μόνο την Ολυμπιακή Φλόγα κάθε 4 χρόνια, αλλά είναι ισότιμο μέλος σε μία ΕΟΚ που την πήρε στην αγκαλιά της, μετατράπηκε σε ΟΝΕ αρκετά χρόνια αργότερα και έγινε ένα εχθρικό μέρος για εμάς όταν σταμάτησε να μας δανείζει. Ο αντίχειρας λοιπόν ενός ιστορικού επωνύμου, με ανίψια που θα έγραφαν τη δική τους ιστορία αρκετά χρόνια μετά, έδωσε το έναυσμα να ανάψει ένας πυρσός.

Ταυτόχρονα βέβαια, αυτός ο εθνάρχης φρόντισε να νομιμοποιήσει και άλλο ένα φωτεινό σύμβολο, ένα κατακόκκινο σφυροδρέπανο που συμβόλιζε τον αγρότη αλλά και τον εξόριστο σε νησιά (sic) που δεν είχε πάει για διακοπές all inclusive, αλλά για να ξεπλύνει τα πολιτικά του φρονήματα. Αυτό το κατακόκκινο χρώμα, με την πάροδο των χρόνων άρχισε να χαϊδεύει τα γειτονικά του πορτοκαλί και κίτρινο, δημιουργώντας συνιστώσες που άλλοτε ένωναν παλιούς συγκάτοικους στα ερημονήσια και άλλοτε γεννούσαν ουράνια τόξα που άλλοι έβλεπαν σαν gay parades και άλλοι σαν το χολ για ένα πέρασμα από το προεδριλίκι σε δεκαπενταμελές σχολείου υπό κατάληψη σε πρωθυπουργία χώρας υπό οικονομική κατοχή.

Κάπου εκεί ανάμεσα όμως, κάποιος μάγκας σκέφτηκε πως το φως που ζητούσε ο λαός έπρεπε να είναι πιο άμεσο. Έτσι, ζωγράφισε έναν ήλιο που ξεπροβάλλει πίσω από τα βουνά, τον έβαψε πράσινο και έγινε λαϊκός ήρωας. Εκτός από τον ήλιο που βάφτηκε βέβαια πράσινος, την ίδια εποχή τα ταξί έγιναν κίτρινα, τα πεντοχίλιαρα πολύχρωμα πετσετάκια και κάθε παρακμιακή ανάμνηση έγινε πολύχρωμη χαρά σε ένα συνεχές ξεφάντωμα.

Το μεγάλο πάρτι, όμως, άρχισε όταν οι εμπνευστές του πυρσού και του πράσινου ήλιου έφυγαν από τη ζωή. Οι απόγονοι-κληρονόμοι, αποφάσισαν να σβήσουν τον πυρσό και να κάνουν πιο παλ τον πράσινο ήλιο. Χάνοντας όμως δυναμική από τα σύμβολα τους, η γαλάζια θάλασσα γύρω από το βυθισμένο πυρσό άρχισε να γεννά νέους ενοίκους στη γαλάζια πολυκατοικία, όπως είχε πλέον μετονομαστεί. Ο ανοικτός πράσινος-λαχανί ήλιος έγινε Τιτανικός και οι ένοικοι μετατράπηκαν σε Ίκαρους που έκαψαν τα φτερά τους επειδή τόλμησαν να κοιτάξουν κατάματα τον πατέρα-ήλιο.

Εκείνη όμως την ώρα, κάποιοι σκέφτηκαν πως αρκετά με τα χρώματα, ήρθε η ώρα να επιστρέψουμε στις ρίζες μας. Και κάπως έτσι 58 άνθρωποι βάλθηκαν να φυτέψουν μια ελιά, χωρίς να έχουν μέχρι σήμερα οργώσει έδαφος. Και όταν δεν τα κατάφεραν, κάποιος σκέφτηκε πως ένα ποτάμι θα μπορούσε να κάνει αυτό το ξερό έδαφος πιο γόνιμο, μήπως και κάποια στιγμή στεριώσει μια ελιά σε αυτόν τον τόπο, που είχε έτοιμο το ντιζαϊνάτο βαζάκι για να εξάγει το ελαιόλαδο, αλλά είχε ξεχάσει πώς φυτεύουν τις ελιές.

Γι αυτό σου λέω, εσένα με το σακίδιο, φρόντισε να ρέει το ποτάμι σου ακόμα και αν τα θέλγητρα της μετατροπής του σε λίμνη είναι πλούσια. Γιατί η μοίρα του ποταμού είναι να μπαζωθεί, αν δεν μπορέσει να καταλήξει στη θάλασσα…

ΤΟΥΡΚΙΑ: H ΝΕΑ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΟΥ 0,7%!

Πριν από τρία χρόνια, γνωστός Τούρκος επιχειρηματίας εξέφραζε την ανησυχία του για τα δισεκατομμύρια δολάρια, που εισέρεαν στο χρηματιστήριο της χώρας από το εξωτερικό. «Αν φύγει αυτό το ζεστό χρήμα, επειδή θα δελεαστεί από άλλες οικονομίες, τι θα γίνει;» ήταν το εύλογο ερώτημά του! Δυο χρόνια πριν, συνάδελφος πανεπιστημιακός, σε παρουσίαση σε Έλληνες φοιτητές και φοιτήτριες, που επισκέφθηκαν το πανεπιστήμιό του στην Κωνσταντινούπολη, τόνισε το εξής:

«Έχουν κτιστεί 5 εκατομμύρια διαμερίσματα στην Τουρκία και έχουν πουληθεί μόλις τα 2,5. Ως προς τα απούλητα, τι θα γίνει;». Η φούσκα των ακινήτων φάνταζε σαν ένας άλλος εφιάλτης της τουρκικής οικονομίας. Η προσπάθεια της κυβέρνησης Ερντογάν να δημιουργήσει μια νέα ισχυρή αστική τάξη στην Τουρκία, οδήγησε στο άνοιγμα των κρουνών του χρήματος μέσω δανείων κάθε μορφής, της ενίσχυσης του πλαστικού χρήματος κ.ά. Η υπερθέρμανσή λοιπόν της οικονομίας, παρά τις όποιες φωνές εντός ή εκτός των συνόρων, χάραζε ίσως και το κισμέτ της χώρας!

Πριν από λίγες ημέρες ο γνωστός οικονομολόγος Π. Κρούγκμαν επαναλάμβανε σε άρθρο του στους New York Times, ό,τι στην ουσία ανέφερε ο Τούρκος επιχειρηματίας λίγα χρόνια πριν. Επισήμανε ειδικότερα ότι μαζική εισροή και κατόπιν η διακοπή της ροής των διεθνών κεφαλαίων σε μια χώρα, οδηγεί στην κατάρρευσή της. Επίσης, υποστήριξε ότι αιτία αυτού του φαινομένου είναι η απελευθέρωση της ροής των κεφαλαίων και η επιθετικότητα των τραπεζών.

Σήμερα, που οι διεθνείς επενδυτές αποκόμισαν δισεκατομμύρια κέρδη από την τουρκική οικονομία, μπορούν πια να την εγκαταλείψουν!Τα παραπάνω δεν αποτελούν όμως και τη μόνη ερμηνεία της εν δυνάμει εκεί κατάρρευσης. Άλλα δεδομένα είναι ικανά να δώσουν εναλλακτικές ερμηνείες πέραν των συμβατικών, τύπου Κρούγκμαν. Σημείο εκκίνησης των εν λόγω ερμηνειών είναι η ακόλουθη ερώτηση:

Ποιος θα αφήσει την Τουρκία να καταρρεύσει, όταν αυτή θεωρείται το τελευταίο στρατηγικό προπύργιο του Δυτικού κόσμου στη Μέση Ανατολή; Φυσικά, ουδείς. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δε θα την τρομάξουν κάποιοι, υπενθυμίζοντας στον Ερντογάν και σε κάθε επίδοξο σουλτάνο το εξής: «Είσαι αναλώσιμος, οπότε σύνελθε και γύρνα στην τάξη που θέλουμε εμείς!». Και ποιοι είναι το «εμείς»; Είναι, απλά, το 0,7 του πληθυσμού των ενηλίκων του πλανήτη (32 εκατομμύρια άτομα) που ελέγχει το 41% του παγκόσμιου πλούτου. Είναι ένα ισχυρό πολιτικο-οικονομικό κατεστημένο, με περιουσία 98,7 τρισ. δολαρίων, που μπορεί να τιμωρήσει όσους παρασπονδούν ή είναι αντίθετοι στα συμφέροντά τους.

Και γιατί να τιμωρήσουν την Τουρκία σήμερα και όχι χθες; Γιατί, απλούστατα, τα δεδομένα άλλαξαν και η προσέγγιση ΗΠΑ-Ιράν, δίνει την ευκαιρία που έψαχνε το προαναφερθέν κατεστημένο για να πάρει μια ρεβάνς, που έψαχνε από το 2003. Από τότε η όλη συμπεριφορά του Ερντογάν θα μπορούσε να θεωρηθεί τουλάχιστον ενοχλητική.

Να υπενθυμίσουμε ότι στον πόλεμο του Ιράκ το 2003 (επιχείρηση «Σοκ και Δέος») ο τότε νεοεκλεγείς Ισλαμιστής πρωθυπουργός, αρνήθηκε τη χρήση των τουρκικών εδαφών για την εισβολή στρατευμάτων των ΗΠΑ στο Βόρειο Ιράκ. Επίσης η ρήξη Τουρκίας-Ισραήλ που άρχισε στο Νταβός το 2009, (ρήξη Ερντογάν-Περέζ), δεν κόπασε, παρά τις πιέσεις των ΗΠΑ.

Και η δυσαρέσκεια των ΗΠΑ συνεχίσθηκε. Μην ξεχνάμε λοιπόν, ότι ο Ερντογάν διευκόλυνε τους Ρώσους από το 2007, έτσι ώστε να περάσει ο αγωγός South Stream από τη Μαύρη θάλασσα, ενώ λίγο μετά, τον Ιούνιο του 2009, ανακοίνωσε τη δημιουργία αγωγού 700 χιλιομέτρων Σαμψούντας-Τσεϊχάν, μεταφοράς ρωσικού πετρελαίου που θα κατέληγε στη Μεσόγειο! Και το τέλος αυτής της ενοχλητικής πορείας εντοπίζεται στις πρόσφατες κινήσεις του δίδυμου Ερντογάν-Νταβούτογλου, στη Συρία (ενίσχυση του μετώπου Αλ Νούσρα, παρακλάδι της Αλ Κάιντα), που εύλογα προσέκρουσαν στη στρατηγική των ΗΠΑ.

Όλα τα παραπάνω, δε θα ενοχλούσαν τους Αμερικανούς από τη στιγμή που ήταν απόλυτα πεπεισμένοι ότι η Τουρκία εξακολουθεί να είναι με το μέρος των… καλών! Ο Ερντογάν όμως έδειξε ότι εύκολα μπορεί να αλλάξει πλεύση, στο όνομα των εθνικών του συμφερόντων! Απλά η στρατηγική που χάραξε ήταν υψηλού ρίσκου. Οπότε, η ευκαιρία βρέθηκε και ο λογαριασμός φαίνεται ότι είναι ante portas!

ΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ ΑΠΕΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΣΤΕΝΑ ΤΗΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ

Ρωσικά πολεμικά πλοία έχουν αποκλείσει τα Στενά του Κερτς που χωρίζουν την Κριμαία από τη Ρωσία, ανακοίνωσε σήμερα η ουκρανική υπηρεσία φύλαξης των συνόρων. Η νέα αυτή πολεμική κίνηση από πλευρά της Μόσχας, ακολουθεί τη διαταγή του προέδρου Πούτιν, ο οποίος ανακοίνωσε σήμερα ότι τα στρατιωτικά γυμνάσια των ρωσικών ένοπλων δυνάμεων κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία, θα τερματιστούν την Παρασκευή 7η Μαρτίου.

Οι Ουκρανοί συνοριοφύλακες δήλωσαν ότι Ρώσοι στρατιώτες ελέγχουν την ουκρανική πλευρά των Στενών και ότι έχουν δει ρωσικά τεθωρακισμένα στη ρωσική πλευρά. "Δύο ρωσικά πλοία έχουν κλείσει τα Στενά του Κερτς, από τον βορρά και τον νότο", δήλωσε στους δημοσιογράφους ο Πάβελ Σισούριν, ο αναπληρωτής διοικητής των συνοριοφυλάκων.

Οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις δεν έχουν επιβεβαιώσει τις πληροφορίες αυτές. Νωρίτερα σήμερα, ένοπλοι χωρίς διακριτικά που ελέγχουν το στρατιωτικό αεροδρόμιο Μπελμπέκ στη Σεβαστούπολη, έριξαν προειδοποιητικά πυρά στον αέρα εναντίον άοπλων ουκρανών στρατιωτών που επιχείρησαν να πλησιάσουν την βάση.

Στην Κριμαία ειδικοί παρατηρητές του ΟΑΣΕ: Την ίδια ώρα, ο μεταβατικός πρωθυπουργός της Ουκρανίας, Αρσένι Γιατσενιούκ, ανακοίνωσε ότι η ουκρανική και η ρωσική κυβέρνηση έχουν ξεκινήσει επαφές σε επίπεδο υπουργών για την επίλυση της κρίσης στην περιοχή. Ο ουκρανός πρωθυπουργός επανέλαβε ότι η Ρωσία θα πρέπει να αποσύρει τις δυνάμεις της πίσω στις βάσεις τους από την Κριμαία και να αποφύγει τις ενέργειες, οι οποίες, σύμφωνα με τον ίδιο, απειλούν να αποσταθεροποιήσουν την περιοχή.

Ωστόσο, η είδηση προκαλεί εντύπωση καθώς η Μόσχα έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν αναγνωρίζει τη νέα κυβέρνηση του Κιέβου, την οποία χαρακτηρίζει πραξικοπηματική, και έχει απορρίψει κάθε πιθανότητα συνομιλιών.  Επιπλέον, το Κίεβο ανακοίνωσε ότι ομάδα ειδικών παρατηρητών του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη(ΟΑΣΕ)θα μεταβεί τις επόμενες ημέρες στην Κριμαία, όπου έχουν καταλάβει τον έλεγχο ρωσικές δυνάμεις, στο πλαίσιο των προσπαθειών αποτροπής μιας ένοπλης σύρραξης.

Η αποστολή, στην οποία συμμετέχουν αρκετά κράτη μέλη του ΟΑΣΕ —περιλαμβανομένων και απεσταλμένων των ΗΠΑ— αναμένεται να αρχίσει την Τετάρτη και θα έχει διάρκεια μίας εβδομάδας, σύμφωνα με διπλωματικές πηγές στα γραφεία του ΟΑΣΕ στη Βιέννη. Μάλιστα, η αποστολή πιθανόν θα επεκταθεί για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Όμως, όπως αναφέρει το πρακτορείο ειδήσεων Reuters, δεν είναι μέχρι τώρα σαφές εάν η Ρωσία θα επιτρέψει την είσοδο της ομάδας των παρατηρητών στην περιοχή, όπου διατηρεί τον έλεγχο του εναέριου χώρου και των σημείων πρόσβασης. Σύμφωνα με τον Ουκρανό πρέσβη στα Ηνωμένα Έθνη, 16.000 Ρώσοι στρατιώτες βρίσκονται στην Κριμαϊκή. Ουσιαστικά, οι ρωσικές δυνάμεις έχουν ντε φάκτο αναλάβει τον έλεγχο της Χερσονήσου.

Οι νέοι ηγέτες της Ουκρανίας θεωρούν την "κατάληψη" της Κριμαίας από τις ρωσικές δυνάμεις μια πράξη κήρυξης πολέμου την ώρα που ο Πούτιν είπε ότι η Ρωσία επενέβη στη Χερσόνησο της Μαύρης Θάλασσας, όπου η πλειονότητα των κατοίκων είναι Ρωσόφωνοι, για "ανθρωπιστικούς λόγους".

Η ΕΕ θα διεξαγάγει μια έκτακτη σύνοδο κορυφής για την κρίση στην Ουκρανία μεθαύριο Πέμπτη και σε αυτή έχει προσκληθεί να συμμετάσχει ο προσωρινός πρωθυπουργός Αρσένι Γιατσενιούκ. Ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ προειδοποίησε ότι εάν η Ρωσία δεν συμβάλλει να σχηματιστεί μια ομάδα επαφής έως την Πέμπτη τότε "θα αποφασιστεί η επιβολή κυρώσεων" την ίδια ημέρα στις Βρυξέλλες.

Η κρίση στην Ουκρανία πυροδοτήθηκε τον Νοέμβριο όταν ο Γιανουκόβιτς αποφάσισε να μην προχωρήσει στην επικύρωση μιας συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου και την τελωνειακή σύνδεση με την ΕΕ και αντ' αυτής αποφάσισε να συνάψει στενότερους δεσμούς με τη Μόσχα.