ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ…

Αγαπητοί επισκέπται της Ιστοσελίδας μας,

Τα  βίντεο που θα παρακολουθήσετε ίσως σας προβληματίσουν όπως κάθε νοήμων άνθρωπο. Από το 25.00 και μετά κάνουν περιήγηση στα ελληνικά σχολικά αναγνωστικά του δημοτικού και του γυμνασίου, Πρόκειται για ένα ντοκουμέντο που αποδεικνύει προς τα που βαδίζει με γοργούς ρυθμούς η Ελληνική παιδεία μας! Για να παρακολουθήσετε τα βίντεο πατήστε εδώ

ΜΗΝ ΨΑΧΝΕΤΕ ΓΙΑ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΨΑΞΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΛΥΣΕΙΣ!

Μην ψάχνετε για τα αίτια της κρίσης. Μη βασανίζετε το μυαλό σας! Τα πράγματα είναι απλά και έχουν ειπωθεί από παλιά. Πολλάκις! Απλώς εμείς, μέσα στην διαπλοκή, τη διαφθορά και τη σήψη (πιθανόν την άγνοια ή βλακεία) δεν τους δώσαμε σημασία. Γνωρίζω ότι θα κακοκαρδίσω κάποιους γνήσιους φίλους, μ’ αυτά που θα πω, γιατί είναι δυσάρεστα. Ελάχιστοι θέλουν τ’ ακούσουν. Είπαμε και συμφωνήσαμε: Τα εν οίκω μη εν δήμω. Όμως τα εν δήμω θα τα πούμε!

Όμως θα τους απαντήσω, όπως ο Δημάρατος απάντησε στον Ξέρξη: Βασιλιά μου, θέλεις να σου κάνω την καρδιά ή να πω την αλήθεια! Και ο Ξέρξης άκουσε μεν την αλήθεια, αλλά δεν έπραξε σύμφωνα μ’ αυτήν. Τα αποτελέσματα τα γνωρίζουμε. Όσοι μαθαίνουν από την ιστορία. Τα αίτια της κρίσης τα είπε ο Ανώνυμος Έλλην ξεκάθαρα, που έχει και μια εγκυρότητα. Δεν τα λέω εγώ, που μπορεί ο καθένας να τα αμφισβητήσει και με το δίκαιό του. (Παρ’ όλο που αυτός που τα γράφει δεν είναι κάποιος άσχετος. Δες τε το στο ιστολόγιό του και θα καταλάβετε). Τα είπε ο Ανώνυμος Έλλην το 1806. Πιο ξάστερα δεν γίνεται. Ισχύουν διαχρονικά και φυσικά και για την σημερινή κρίση «απόλυτα».

Να τι είπε ο Έλλην και φυσικά όχι κάποιος Ανθέλλην ! «Το πρώτον θανατηφόρον σύμπτωμα, μιας ελευθέρας πολιτείας, όπου πλησιάζει εις το τέλος της, ήτοι εις την δουλείαν, από την οποίαν δυσκόλως ημπορεί να ξανάβγη, είναι η διαφθορά των ηθών, αφού ο καιρός και η πολυτέλεια αδυνατίσουν την ενέργειαν των νόμων, τότε αρχίζει το μέγα κτίριον να τρέμη και η Πολιτεία βαδίζει προς θάνατον». Τι μας διδάσκει ο Ανώνυμος Έλλην; Μα φυσικά τέσσερα πράγματα:

Πρώτον, η διαφθορά των ηθών. Άμα είσαι κλέφτης, απατεώνας, ληστής. λωποδύτης και καιροσκόπος εγωιστής, καταστρέφεις την πολιτεία.

Δεύτερον, ο καιρός, δηλαδή ο εθισμός με την πάροδο του χρόνου σ’ αυτή την φαύλη κατάσταση, που σου γίνεται δεύτερη φύση.

Τρίτον, η πολυτέλεια, που θα την μετέφραζα με απληστία, δηλαδή ζωή με δανεικά, δηλαδή καταναλωτική αποκτήνωση με δανεικά.

Τέταρτον, πλήρης ασυδοσία και ανομία, κατάλυση κάθε έννοιας δικαίου. Αυτό ήταν εξάλλου το μοντέλο της μεταπολίτευσης, που εφάρμοσαν όσοι άσκησαν εξουσία και όσοι από την αντιπολίτευση το αποδέχτηκαν και διακήρυτταν: Τρώτε, αλλά μη εργάζεστε, βολευτείτε, όπως μπορείτε και κυρίως μέσα στο κράτος. Γίνετε κρατικοδίαιτη. Τα κορόιδα θα πληρώσουν. Οι Έλληνες αετονύχηδες και οι «κουτόφραγκοι» ξένοι. Το του Ευαγγελίου, ως καταφρονητέο θρησκευτικό κατάλοιπο (όποιον του λαού, αν και παρεξηγημένο) δεν είχε καμία αξία: «Ο μη εργαζόμενος μηδέ εσθιέτω» (Απόστολος Παύλος, προς Θεσσαλονικείς Β΄).

Πρέπει να το παραδεχτούμε. Αυτό το κράτος που βιώσαμε μετά την μεταπολίτευση ήταν το τελευταίο κράτος του υπαρκτού σοσιαλισμού (εγώ το ονομάζω παρακράτος, γιατί ήταν φέουδο των γνωστών και μη εξαιρετέων επιτηδείων). Με μία ειδοποιό διαφορά. Εκεί ήταν η κομμουνιστική νομενκλατούρα (κομματική γραφειοκρατία, σημερινή μαφία) που το οδήγησε στην καταστροφή. Εδώ, στην Ελλάδα ήταν κυρίως τα δύο κόμματα εξουσίας που εναλλάξ το απομύζησαν με το πελατειακό κράτος που δημιούργησαν, ως να ήταν αποκλειστική ιδιοκτησία τους. 

Το ρήμαξαν κυριολεκτικά. Έμεινε το κουφάρι και αυτό θέλουνε να το ξεκοκαλίσουνε σαν τα όρνεα! Θα αφήσουν τίποτε υπόλοιπο απ’ αυτό που λέγεται πατρίδα; (Οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν την φρίκη). Μια ο ένας μια ο άλλος. Μια ο ένας μια ο άλλος. Στο τέλος μάλιστα τα βρήκαν μεταξύ τους. Είπαν. Μα τι μαλώνουμε και χαλάμε τις καρδιές μας; Το κράτος δεν μας ανήκει; Μας ανήκει! Θα τρώτε εσείς και όταν χορτάσετε, θα έρθει και η δική μας σειρά.

Μια ο ένας, μια ο άλλος. Βέβαια θα βάλουμε και τους άλλους να τρώνε (τους προοδευτικούς, ριζοσπάστες, αριστερούς, επαναστάτες) κι έτσι θα έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Άλλοι τρώγανε με χρυσά κουτάλια, άλλοι με ασημένια, άλλοι με χάλκινα και άλλοι με μπακιρένια και οι πιο παρακατιανοί με ξύλινα. Όμως τρώγανε. Μόνο μια μικρή μειοψηφία κράτησε την αξιοπρέπειά της, η οποία δεν είχε συγκεκριμένο πολιτικό χρώμα. Ένα καθεστώς προδιαγεγραμμένης καταστροφής.

Αν κάνω μια στατιστική θα πω, όχι με ακρίβεια είναι αλήθεια, αλλά στο περίπου. Τα δύο τρίτα των Ελλήνων τα διέφθειρε το πολιτικό σύστημα και όσοι άσκησαν εξουσία, αλλά και όσοι δεν άσκησαν εξουσία, αλλά εντάχτηκαν μετά την αντιπολίτευση σ’ αυτό το φαύλο και καταστροφικό σύστημα του καταναλωτικού μοντέλου της φιλελεύθερης οικονομίας, μεταβάλλοντας τον πολίτη με την αρχαιοελληνική έννοια του πολίτη, σε «ιδιώτη» (πάλι με την αρχαιοελληνική έννοια) καταναλωτή. Καμιά σχέση βέβαια δεν έχουν αυτά που λέω εγώ, με αυτά που λέει ο ανεκδιήγητος Πάγκαλος.

Αυτή ήταν η μεταπολίτευση, που τα θεμέλιά της έβαλε ο μέγας σοσιαλιστής Ανδρέας Παπανδρέου και ακολούθησαν οι επίγονοι κατά γράμμα. Καμιά φορά και καθ’ υπερβολήν (βλ. Σημίτης, Κωστάκης, Γιωργάκης, Μητσοτάκης και όλα με κατάληξη σε «ου», σε «ακης», «ιτης» κ.λπ). Τα είπε λοιπόν όλα ο Ανώνυμος Έλλην. Μην ψάχνετε πάρα πέρα για δικαιολογίες. Ποια η λύση; Μα την είπε ο Έλλην ο Ανώνυμος σ’ εμάς τους Επώνυμους!

Και ο νοών νοείτω ή φωνή βοώντος εν τη ερήμω! Σήμερα και στο εγγύς τουλάχιστον μέλλον ισχύει μάλλον το δεύτερον με ελάχιστες παραλλαγές. Όσο η πολιτική καθορίζεται από το «λεφτά υπάρχουν»΄, αντί ο μη εργαζόμενος μηδέ εσθιέτω, (όπερ μεταφραζόμενο σημαίνει ότι χωρίς παραγωγή δεν υπάρχει διέξοδος), δεν προκύπτει σωτηρία! Όμως μέχρι σήμερα τέτοια πολιτική δεν διακηρύττεται από κανένα πολιτικό κόμμα. Οικονομική ανασυγκρότηση, χωρίς παραγωγή δεν υπάρχει. Και χωρίς αλλαγή νοοτροπίας δεν πρόκειται να υπάρξει παραγωγή. Επαναλαμβάνω: Τα είπε ο Ανώνυμος Έλλην. Ρεφρέν: Μην ψάχνετε για άλλοθι! Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ

ΚΟΛΑΦΟΣ ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑΣ ΕΦΕΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

Μαρτυρίες και στοιχεία που «δένουν» την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης περιλαμβάνονται στις 190 σελίδες του πορίσματος για τη Χρυσή Αυγή… Διαβάστε από την Εφημερίδα των Συντακτών όλο το Πόρισμα εδώ

ΔΕΚΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΓΕΩΛΟΓΙΚΑ ΘΑΥΜΑΤΑ

Το μεγαλείο της φύσης σε όλη του την έκταση, μέσα από εντυπωσιακούς γεωλογικούς σχηματισμούς.

1. Salar de Uyuni, Βολιβία

Το Salar de Uyuni βρίσκεται στις Άνδεις της Βολιβίας και αποτελούσε τη μεγαλύτερη λίμνη από αλάτι στον κόσμο. Η λίμνη έχει ξεραθεί εδώ και πολλά χρόνια με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί ένα συμπαγές ίζημα από αλάτι που περιλαμβάνει το 50- 70% των παγκόσμιων αποθεμάτων λιθίου. Ωστόσο, δεν είναι αυτός ο λόγος που το μέρος αυτό είναι τόσο διάσημο.

Κατά τη διάρκεια της περιόδου των βροχών, το νερό της λίμνης δημιουργεί τον μεγαλύτερο καθρέφτη πάνω στη γη. Μπορεί δηλαδή κάποιος να δει τον ουρανό και τα σύννεφα κάτω από τα πόδια του και να νοιώσει σαν να περπατά πάνω σε αυτά. Παρά το γεγονός ότι είναι ένα απομονωμένο μέρος, προσελκύει πολλούς τουρίστες από όλο τον κόσμο.

2. Το φαράγγι της Αντιλόπης, Ηνωμένες Πολιτείες

Το φαράγγι της Αντιλόπης αποτελεί αναμφισβήτητα ένα από τα πιο πολυφωτογραφημένα μέρη στις ΗΠΑ. Βρίσκεται τοποθετημένο στη γη των ινδιάνων Ναβάχο στην Aριζόνα. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν δυο ξεχωριστά φαράγγια της Αντιλόπης.

Το ανώτερο φαράγγι ονομάζεται Tse’ bighanilini, που σημαίνει “το μέρος που το νερό διαπερνά τους βράχους,” ενώ το χαμηλότερο φαράγγι ονομάζεται  Hasdestwazi , δηλαδή “σπειροειδείς αψίδες βράχου.” Το φαράγγι σχηματίστηκε από μια διάβρωση των βράχων που έλαβε χώρα λόγω ξαφνικής πλημμύρας αλλά με την πάροδο του χρόνου οι άκρες λειάνθηκαν με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα από τα πιο όμορφα αξιοθέατα στον κόσμο.

3. Σοκολατένιοι λόφοι, Φιλιππίνες

Παρόλο που οι λόφοι είναι κατά βάση πράσινοι, σε περιόδους ανομβρίας το χόρτο μετατρέπεται σε καφέ και έτσι στ’ αλήθεια  οι λόφοι μοιάζουν με σοκολάτα. Οι λόφοι αυτοί βρίσκονται στις Φιλιππίνες και απαριθμούνται γύρω στους 1300. Ο τρόπος με τον οποίον  σχηματίστηκαν συνεχίζει να αποτελεί μυστήριο ακόμη και σήμερα. Υπάρχουν πολλές θεωρίες σχετικά με το πως δημιουργήθηκαν.

4. Η πύλη της κόλασης, Ισλανδία

Το μικρό νησί στο τέλος του κόσμου συγκεντρώνει έναν μεγάλο αριθμό από θαύματα της φύσης, κυρίως λόγω των ηφαιστείων του. Η πύλη της κόλασης, ή Namaskar όπως το αποκαλούν οι Ισλανδοί, είναι μια ομάδα ηφαιστείων που από πάνω τους αιωρείται συνεχώς ατμός περικλείοντας τα, ακριβώς όπως η κόλαση περιγράφεται στους μύθους. Παρόλα αυτά, αν αποφασίσετε να επισκεφθείτε το μέρος δεν θα συναντήσετε την κόλαση, αλλά τον επίγειο παράδεισο.

5. Παγωμένοι πύργοι στο όρος Έρεβος, Ανταρκτική

Το όρος Έρεβος είναι το πιο θερμό μέρος στην παγωμένη ήπειρο καθώς εκεί βρίσκεται το μόνο ενεργό ηφαίστειο. Η κορυφή του, σε υψόμερο 3794 μέτρα, καλύπτεται από εκατοντάδες εκπληκτικούς παγωμένους πύργους που συνεχώς εκπέμπουν ατμούς στον ουρανό. Ο ατμός παγώνει μέσα στους πύργους και οδηγεί στην επέκταση και επιμήκυνση των πύργων, που φτάνουν σε ύψος περίπου 20 μέτρων. Το 1977 κάποιοι είχαν την ευκαιρία να δουν αυτό το θαύμα της φύσης όταν μια αεροπορική εταιρία από τη Νέα Ζηλανδία είχε προγραμματίσει την πτήση  Άκλαντ- Ανταρκτική χωρίς ενδιάμεση στάση. Ωστόσο, ένα αεροπορικό δυστύχημα το 1979 απέτρεψε την συνέχεια των συγκεκριμένων πτήσεων.

6. Πέτρινο δάσος, Μαγαδασκάρη

Το πέτρινο δάσος, ή “εκεί που δεν μπορείς να περπατήσεις ξυπόλυτος” όπως οι ντόπιοι χαρακτηριστικά λένε, βρίσκεται στο εθνικό πάρκο της Μαγαδασκάρης Tsingy de Bemaraha. Το δάσος αποτελεί μέρος της Παγκόσμιας Κληρονομιάς χάρη στο γεγονός ότι εκεί φιλοξενείται ένας μεγάλος αριθμός ειδών υπό εξαφάνιση. Τα «δέντρα» του δάσους αποτελούν πόλο έλξης για πολλούς τουρίστες από όλο τον κόσμο που επισκέπτονται το παραδεισένιο νησί κάθε χρόνο.

7. Κυματιστός βράχος, Αυστραλία

Ο κυματιστός βράχος πήρε το όνομα του από το σχήμα του, που μοιάζει με τεράστιο ωκεανό έτοιμο να σαρώσει τα πάντα στο πέρασμα του. Βρίσκεται κοντά στην πόλη Hyden στη Δυτική Αυστραλία.

8.Σπήλαιο Fingal, Σκωτία

Το σπήλαιο Fingal σου δίνει την εντύπωση ότι κάποιος το έχει χτίσει. Σχηματισμοί στηλών από λάβα σε σχήμα σχεδόν τέλειου εξαγώνου προκαλούν το θαυμασμό σε όποιον το επισκεφτεί.

9. Το Κύμα, Ηνωμένες Πολιτείες

Βρίσκεται στην Αριζόνα, κοντά στα σύνορα με τη Γιούτα. Το ηλικίας 190 εκατομμυρίων ετών θαύμα της φύσης σχηματίστηκε από αμμόλοφους που μετατράπηκαν έπειτα σε βράχο.

10.Η Μεγάλη Μπλε Τρύπα, Κεντρική Αμερική

Η μεγάλη μπλε τρύπα στο Μπελίζ είναι παγκοσμίως γνωστή ως ένα ιδανικό μέρος για καταδύσεις. Η σχεδόν τέλεια κυκλική τρύπα στον στη θάλασσα είναι κομμάτι της ατόλης Lighthouse Reef και έχει 450 μέτρα βάθος.

«ΜΕΡΚΕΛ ΚΑΙ ΣΟΙΜΠΛΕ ΤΑ ΕΚΑΝΑΝ ΜΑΝΤΑΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ» ΛΕΕΙ Ο ΤΖΟΡΤΖ ΣΟΡΟΣ

Ο Τζορτζ Σόρος επανέρχεται με δριμεία κριτική στην καγκελάριο Μέρκελ και την διαχείριση της ευρωκρίσης. Η Μέρκελ δεν έχει καταλάβει ότι το ευρώ είναι το μέσο και όχι ο σκοπός, υποστηρίζει ο Oυγγροαμερικανός επενδυτής, σημειώνοντας πως «οι Γερμανοί και ο Σόιμπλε έκαναν μαντάρα τη διάσωση της Ελλάδας».

Σε αντίθεση με τους Αμερικανούς, που μετά τον Β” Παγκόσμιο Πόλεμο, επικεντρώθηκαν στην ανασυγκρότηση της Ευρώπης και ήταν διατεθειμένοι, όχι να ξεχάσουν, αλλά να συγχωρέσουν τις αμαρτίες του παρελθόντος, «η Γερμανία φαίνεται να ενδιαφέρεται περισσότερο για κυρώσεις και ποινές, χωρίς να προσφέρει στην Ευρώπη ένα θετικό όραμα, όπως έκαναν τότε οι Αμερικανοί στην περίπτωση της Γερμανίας».

Αυτά και άλλα επισημαίνει ο Τζορτζ Σόρος στο βιβλίο-συνέντευξη προς τον συντάκτη του Der Spiegel Γκρέγκορ-Πέτερ που έχει τίτλο «Στοιχηματίζοντας υπέρ της Ευρώπης». Στη σχετική σχολιαστική προδημοσίευση που φιλοξενεί η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt, επισημαίνεται: «Έγκαιρα, πριν από τις ευρωεκλογές, ο επενδυτής παίρνει τον λόγο… και ξεκαθαρίζει τους λογαριασμούς του με την διαχείριση της ευρωκρίσης και κυρίως με τη γερμανική κυβέρνηση».

Η Μέρκελ δεν έχει αντιληφθεί ότι το ευρώ είναι το μέσο. Στις συνομιλίες για το νέο βιβλίο, ο Σόρος αφήνει την απόγνωσή του να εκδηλωθεί, παρατηρεί η Handelsblatt και διευκρινίζει ότι ο μεγαλοεπενδυτής αξιοποιεί τις αντιφάσεις της ευρωπαϊκής πολιτικής του Βερολίνου για να υποστηρίξει: «Από την ημέρα που ξέσπασε η κρίση και παρά λίγο να χρεοκοπήσει η Ελλάδα και άλλες νοτιοευρωπαϊκές χώρες… η Γερμανία πήρε πάνω της τόσα βάρη όσο καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα. 

Από την άλλη πλευρά, η Άνγκελα Μέρκελ αντιδρά όσο κανένας άλλος στο ενδεχόμενο να στηρίξει άμεσα την νότια Ευρώπη, παρά την αρνητική ανάπτυξη και την τρομακτική υπερχρέωση της. Κι αυτό, μολονότι η οικονομική κατάσταση της Γερμανίας είναι σήμερα τόσο καλή όσο ποτέ τις τελευταίες δεκαετίες». Σύμφωνα με τον Σόρος, το σοβαρότερο σφάλμα της Μέρκελ, μετά το ξέσπασμα της κρίσης χρέους ήταν ότι ανακάλεσε την υπόσχεση ευθύνης “Ένας για όλους και όλοι για έναν” και αυτό καθ” όλη τη διάρκεια της ευρωκρίσης».

Ο μεγαλοεπενδυτής επισημαίνει ότι η Μέρκελ είναι χαρισματική πολιτικός «αλλά δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι το ευρώ είναι το μέσο για την επίτευξη του στόχου. Και ο σημαντικότερος στόχος είναι η διαφύλαξη της Ευρωπαϊκή Ένωσης». Για τον Τζορτζ Σόρος, η Γερμανία είναι αποδιοπομπαίος τράγος και ταυτόχρονα το κλειδί για την ευρωκρίση. Μολονότι αποδείχθηκαν εντελώς άχρηστοι οι κανόνες και οι προδιαγραφές της νομισματικής ένωσης, «η Γερμανία εμφανίζεται αποφασισμένη να τηρήσει με οποιοδήποτε τίμημα παρωχημένους κανόνες». Και μάλιστα ενάντια στη θέληση των άλλων Ευρωπαίων, υποστηρίζει ο Σόρος, ο οποίος παραδέχεται, όμως, ότι η Γερμανία δεν επιδιώκει να κυριαρχήσει επί της Ευρώπης. «Ωστόσο, έχει εξαφανιστεί η αυταπάρνηση του παρελθόντος», διευκρινίζει.

«H Γερμανία παίζει στην Ευρώπη το ρόλο του Tea Party στην Αμερική». Στην πραγματικότητα, ο Ουγγροαμερικανός μεγαλοεπενδυτής ζητά ένα «δεύτερο Σχέδιο Μάρσαλ για την Ευρώπη, χρηματοδοτούμενο από τη Γερμανία», παρατηρεί η Handelsblatt και εξηγεί: «Ο Σόρος θεωρεί χίμαιρα την ιδέα μιας δημοσιονομικής σταθεροποίησης που θα στηρίζει την ανάπτυξη, για την οποία κάνει λόγο ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε». 

Και η εφημερίδα προσθέτει ότι ο Τζορτζ Σόρος θεωρεί τα ευρωομόλογα καλή λύση, όχι επειδή θα καταστήσουν ανταγωνιστικότερες τις χώρες της κρίσης, αλλά επειδή θα τους διασφαλίσουν περισσότερο χρόνο προκειμένου να εφαρμόσουν τις δέουσες οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Και στο σημείο αυτό ο επενδυτής διακρίνει γερμανική ευθύνη: «Η Γερμανία θα έπρεπε να γίνει ένας ευμενής, γενναιόδωρος ηγεμόνας, όπως οι ΗΠΑ μετά τον Β` Παγκόσμιο Πόλεμο». Όμως αντ” αυτού «η Γερμανία παίζει στην Ευρώπη το ρόλο του Tea Party στην Αμερική». Η κατάσταση της Γερμανίας είναι καλή, αλλά δεν θέλει να παραχωρήσει τίποτε σε αυτούς που έχουν λιγότερη τύχη, εκτιμά ο Σόρος.

Και αυτό, όπως λέει, δεν πρόκειται να αλλάξει όσο είναι στην εξουσία η Μέρκελ και ο Σόιμπλε. Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών εξελίχθηκε σε τραγική φυσιογνωμία: Από πεπεισμένος ευρωπαϊστής έγινε επίτροπος περικοπών. «Οι Γερμανοί και ο Σόιμπλε έκαναν μαντάρα τη διάσωση της Ελλάδας», λέει χαρακτηριστικά ο Σόρος, επισημαίνοντας ότι εάν δεν αλλάξει η ευρωπαϊκή πολιτική του Βερολίνου, το ευρώ μπορεί να σωθεί μόνον εφόσον η Γερμανία εγκαταλείψει την νομισματική ένωση. Στην περίπτωση αυτή, «θα πρέπει το μπλοκ του μάρκου να αντιμετωπίσει υψηλή ανεργία και ύφεση», ενώ οι χώρες του Νότου θα ανάσαιναν με μια υποτίμηση.

«ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΡΩΠΗ;»

Όταν συμβαίνουν γεγονότα στα καθ' ημάς, η νεοελληνική αντίδραση συνοψίζεται στο ερώτημα «πού είναι το κράτος;». Όταν συμβαίνουν γεγονότα στην περιφέρεια της Ευρώπης, η συνήθης νεοελληνική ερώτηση είναι «πού είναι η Ευρώπη;» - ο Τάκης Καραγιάννης έθεσε κι ένα συμπληρωματικό συναφές ερώτημα «πού είναι η Προεδρία;». Ας σκάψουμε λίγο παραπάνω, σε μιαν απόπειρα απάντησης.

Προκλητικά, θα μπορούσα να σας απαντήσω, ότι η Ευρώπη είναι εκεί που την έστειλαν οι πολίτες της. Με 48% αποχή στις ευρωεκλογές (του 2009) στην Ελλάδα και 57% αποχή στην Ε.Ε. κατά μέσο όρο, οι πολίτες έδειξαν να επιλέγουν τη θέση του θεατή και όχι του ενεργού δρώντα. Θα μου πείτε: είναι ελεύθερη επιλογή και θα σας πώ: ναι, όμως είναι συγκεκριμένη επιλογή. Πρόκειται για μιαν ευανάγνωστη αποδοκιμασία της Ε.Ε., στην οποία έφτασαν οι πολίτες, μέσα από διαφορετικά μονοπάτια.

Όταν όμως δεν ασκούν το δικαίωμά τους στη συνδιαχείριση κι επιλέγουν να μένουν έξω απ΄αυτήν, δεν μπορούν μετά να πετροβολούν τον διαχειριστή γιατί δεν έβαλε πετρέλαιο… «Σιγά μην μας πεις τώρα, ότι φταίμε εμείς, που οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μένουν αδρανείς μπρος στη σφαγή της Ουκρανίας» ξέρω ότι σκέφτεστε. Αυτό που θέλω να πω καταρχάς είναι, ότι πρέπει να υπάρχει μια συνέπεια σκέψης και μια συνέπεια στάσης.

Θέλω ακόμη να πω, ότι οι πολιτικές ηγεσίες δεν ενεργούν σε κενό αέρος -την κοινωνία τους αφουγκράζονται κι αναλόγως ενεργούν. Η κυβέρνηση Μέρκελ, για παράδειγμα, προ διετίας άλλαξε άρδην την πυρηνική της πολιτική, υπό την πίεση της γερμανικής κοινωνίας στον απόηχο της Φουκουσίμα. Μην υποτιμούμε, λοιπόν, τον ρόλο των πολιτών.

Στην Ευρώπη εξάλλου, οι πολίτες διαμορφώνουν τις κυβερνήσεις τους -καθρέφτες της κοινωνίας είναι οι πολιτικές ηγεσίες, με τις αγκυλώσεις, τις ομηρίες και τους τακτικισμούς που χαρακτηρίζουν και τους πολίτες στη ζωή τους. Όλοι μαζί λοιπόν, με μικρούς ή μεγάλους συμβιβασμούς, αυτή την Ευρώπη φτιάξαμε -μας αρέσει, δεν μας αρέσει. Συλλογικό ήταν (και είναι) το εγχείρημα και συνυπεύθυνοι είμαστε όλοι, σε διαφορετικό βαθμό ο καθένας.

Αυτή η Ευρώπη, βλέπει στα σύνορά της να μαίνεται ένας εμφύλιος πόλεμος. Αφορμή ήταν η άρνηση του προέδρου Γιανουκόβιτς να υπογράψει τη συμφωνία σύνδεσης της χώρας του με την Ε.Ε.. Οι αντιδράσεις που ξέσπασαν τότε, επεκτάθηκαν και βάθυναν, και σήμερα έχουμε μπροστά μας μιαν εξέγερση. Τα κράτη - μέλη της Ε.Ε. δεν έχουν καταφέρει να συγκροτήσουν μια κοινή στρατηγική γειτονίας. Αδυναμία; Ασφαλώς, αλλά μην παριστάνουμε τους αδαείς - όταν συγκρούονται μείζονα εθνικά συμφέροντα, η υπέρβασή τους είναι δύσκολη.

Η Ε.Ε. λοιπόν δεν είναι σε θέση να προσφέρει μια σαφή ευρωπαϊκή προοπτική στην Ουκρανία, καθώς μάλιστα το τελευταίο ευρωβαρόμετρο έδειξε ότι το 52% δεν επιθυμεί νέα διεύρυνση. Η Ε.Ε. δεν είναι επίσης σε θέση να ανοίξει το πορτοφόλι της έναντι της Ουκρανίας -όπως το έκανε η Ρωσία, που προσέφερε μιαν οικονομική βοήθεια 11 δισ. ευρώ, από τα οποία εκταμιεύτηκαν περίπου τα 5 δισ. ευρώ («Monde» 20/02). Η εσωτερική κρίση της Ε.Ε. έχει προκαλέσει μιαν αφαίμαξη των οικονομικών της δυνατοτήτων και μολονότι γνωρίζει ότι η Ουκρανία είναι στο χείλος της χρεωκοπίας , οι προτεραιότητες της Ε.Ε. αφορούν το σπίτι της.

«Συμβολικά έστω, ας επιβάλει η Ε.Ε. κυρώσεις», είναι μια άλλη προτροπή. Όπως σωστά είπε όμως τις προάλλες ο Ολάντ, «οι κυρώσεις είναι ένα μέτρο πίεσης, δεν είναι απάντηση». Και ως μέτρο πίεσης, θέλει χρόνο για να λειτουργήσει, εδώ όμως η κατάσταση είναι επείγουσα -απαιτούνται απαντήσεις. Η εμπειρία, εξάλλου, μας έχει δείξει ότι «οι κυρώσεις εύκολα παρακάμπτονται και επίσης περιορίζουν τις προοπτικές αποτελεσματικών διαπραγματεύσεων» («Spiegel» 20/02).

Τέλος, στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν δύο ιδιορρυθμίες: η πρώτη είναι, ότι κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει ότι κομβικός παράγοντας στην περιοχή είναι η Ρωσία. Στις όποιες κινήσεις της Ε.Ε. επομένως, δεν μπορεί να μην συνυπολογιστεί η αντανάκλαση στις σχέσεις Ε.Ε.-Ρωσίας και δεν μπορεί να παρακαμφθεί η ισορροπία των  επιμέρους σχέσεων των κρατών-μελών με τη Ρωσία. Η δεύτερη ιδιορρυθμία είναι, ότι το σκηνικό αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία είναι εξαιρετικά ρευστό, άρα δυσανάγνωστο. Η αντιπολίτευση είναι κατακερματισμένη και δεν υπάρχουν αξιόπιστοι συνομιλητές. Όταν, επομένως, η Ε.Ε. ζητά κατάπαυση του πυρός και πολιτικές διαπραγματεύσεις, στην πραγματικότητα δεν γνωρίζει ποιοι με ποιους πρέπει να συνομιλήσουν.

Τέλος, θα σας ξαναπώ αυτό που έγραψα και χτες. Όταν δεν υπάρχει σαφής στρατηγική, οι επί τόπου επισκέψεις μπορεί να κάνουν περισσότερο κακό από καλό. Το μάθημα της επίσκεψης Μιτεράν στο Σαράγεβο τον Ιούνιο του ΄92, όταν μαίνονταν οι συγκρούσεις, ήταν πολύ διδακτικό. Οι πάντες στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, περίμεναν τότε τον Γάλλο Πρόεδρο ως καταλύτη στην κρίση. Οι επαφές του Μιτεράν στο Σαράγεβο, κατέληξαν σε χωριστούς μονολόγους κι όταν έφυγε, ο λαός βυθίστηκε ακόμη πιο πολύ στην απόγνωσή του.

Συμπερασματικά, ναι, δυστυχώς, αντικειμενικά είναι λίγα αυτά που μπορεί να κάνει η Ε.Ε. στην ουκρανική κρίση. Οι συνθήκες δεν έχουν επιτρέψει στην Ε.Ε. να ωριμάσει ως οργανισμός. Και δεν μπορείς να προσδοκάς από έναν έφηβο, να αποτρέψει κάποιον που θέλει να αυτοκτονήσει, απ΄ το απονενοημένο διάβημα.