Η ΦΩΤΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ Η ΑΠΑΤΗ

 

Ένα γνωμικό λέει ότι τα καλύτερα ψέματα είναι τυλιγμένα σε αλήθεια. Έτσι και οι καλύτερες απάτες είναι επικαλυμμένες/πλαισιωμένες από διάφορα γεγονότα τα οποία είναι αληθή αλλά όμως επί της ουσίας δεν αλλάζουν το γεγονός ότι ο στόχος, δηλαδή το θύμα, της απάτης κοροϊδεύεται και ευρίσκεται στο έλεος των απατεώνων. Όμως το θύμα αυτό θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να κατανοήσει την απάτη διότι θα τυφλώνεται από τις επιφανειακές της αλήθειες και έτσι για πολύ καιρό θα επιζητεί να συνεχίζεται η απάτη και άρα να κερδοσκοπούν εις βάρος του οι απατεώνες. Αυτό είναι που συμβαίνει με τις εκλογές : πρόκειται για μια από τις καλύτερα στημένες απάτες της ολιγαρχίας/καμαρίλας ενάντια σε κάθε Δημοκρατικό Πολίτη.

Από όπου και αν πιάσουμε με επιστημονικό και αναλυτικό μάτι τις εκλογές ως διαδικασία, θα δούμε την απάτη ξεκάθαρα και την κατάλυση κάθε Δημοκρατικής αρχής. Η διαδικασία είναι γεμάτη από τα αδιέξοδα που όλοι παπαγαλίζουν ότι η Δημοκρατία δεν έχει: η επιλογή είναι εξαιρετικά περιορισμένη, η διαδικασία εξαιρετικά διαβλητή και η διαφάνεια/δημόσιος έλεγχος της ανύπαρκτος. Συγκεκριμένα, λέμε ότι η επιλογή είναι εξαιρετικά περιορισμένη και ελεγχόμενη διότι δεν έχεις την δυνατότητα να επιλέξεις τα άτομα που πραγματικά θέλεις να βρεθούν σε κυβερνητικές θέσεις εάν αυτά δεν έχουν ήδη εγκριθεί από τα κόμματα.

 Δεν μπορείς καν να επιλέξεις τα άτομα που θέλεις εάν αυτά βρίσκονται σε διαφορετικά κόμματα. Ούτε μπορείς να προτείνεις άτομα τα οποία δεν θα εγκριθούν από κάποιο κόμμα, βεβαίως αν μιλάμε για τους κυβερνητικούς θώκους:ένας ανεξάρτητος, αδέσμευτος και πολλά υποσχόμενος άνθρωπος δεν θα γίνει ποτέ πρωθυπουργός ακόμα και αν εκλεγεί ανεξάρτητος βουλευτής (πράγμα εξαιρετικά σπάνιο γιατί ο Πολίτης φοβάται να ρίξει την ψήφο του σε ένα άτομο που θα χαθεί μέσα σε όλη την Βουλή και όχι σε ένα κόμμα που θα έχει ισχύ) διότι οι πρωθυπουργοί και οι κυβερνήσεις βγαίνουν αποκλειστικά από τα κόμματα. Κυριότερα από όλους δεν έχεις στην εκλογική διαδικασία την δυνατότητα να καταψηφίσεις όλους. 

Σε αναγκάζουν να επιλέξεις κάποιον με το ζόρι. Αυτή λοιπόν η άρνηση της δυνατότητας απόρριψης όλων των υποψηφίων είναι από τις μεγαλύτερες αντιδημοκρατικές καταστάσεις που επιβάλλονται σε έναν Δημοκράτη γιατί εμποδίζει την πραγματική Λαϊκή κρίση και 'πολιτική' τιμωρία πολιτικών καθώς και την κάθαρση από την πολιτική ζωή του τόπου όλων των μιασμάτων που μέχρι να πεθάνουν συνεχίζουν να υπάρχουν και να εγκαθιδρύουν και τους απογόνους τους στην πολιτική ζωή. Πέραν αυτού του τεράστιου ελλείμματος Δημοκρατίας, έχουμε και την νομοθετημένη νοθεία η οποία ισοδυναμεί με την λεγόμενη αδράνεια του Πολιτεύματος που περιγράφει ο Ποινικός Κώδικας σε άρθρα περί εγκλημάτων κατά του Πολιτεύματος (δηλαδή προδοσίες). 

Δηλαδή, ο κάθε εκλογικός νόμος που έχει βγει από τουλάχιστον την Μεταπολεμική Εποχή μέχρι και σήμερα είναι εξόφθαλμα νοθευτικός της Λαϊκής Βουλήσεως. Κατά καιρούς έχουμε ως Ελληνικός Λαός δει τα πάντα: να παίρνει περισσότερους ψήφους το πρώτο κόμμα και να βγαίνει νικητής των εκλογών το δεύτερο, να βγάζουν βουλευτές περιφέρειες με μικρούς πληθυσμούς τόσους όσους βγάζουν και οι διπλές ή τριπλές από αυτές (σε μέγεθος), να αποδυναμώνονται τα πρώτα κόμματα σε αριθμό ψήφων αλλά να τους δίνεται ολοένα και μεγαλύτερο μπόνους εδρών για να εξισταθμίσει την χρόνια αποδοκιμασία των Πολιτών σε σημείο που τώρα το πρώτο κόμμα ενισχύεται με πενήντα έδρες, δηλαδή πενήντα βουλευτές που θα έχουν εκλεγεί με μειοψηφία. 

Προστίθεται δηλαδή η επί πλέον δύναμη ενός δεύτερου ισχυρού κόμματος στο πρώτο κόμμα χωρίς να του το έχουν δώσει οι Πολίτες με την ψήφο τους. Αν βλέπαμε πόσο τοις εκατό χαρίζεται από την Βουλή στο πρώτο κόμμα θα βλέπαμε και το τεράστιο ποσοστό της νομοθετημένης νοθείας. Εκτός όλων αυτών που ήδη καθιστούν την όλη εκλογική διαδικασία σε πανηγύρι της καμαρίλας για να κοροϊδεύει τους Λαούς και σε αυτή την περίπτωση τον Ελληνικό προστίθεται και η απλή νοθεία: 

από μαγειρέματα στους εκλογικούς καταλόγους όπου συμπεριλαμβάνονται ή αποκλείονται ολόκληρες ομάδες ψηφοφόρων, όπως σε αυτές τις εκλογές έχουν αποκλεισθεί γύρω στις διακόσιες χιλιάδες νέοι και ποιός ξέρει πόσοι Έλληνες εξωτερικού που διατηρούν πολιτικά Δικαιώματα στην Ελλάδα όπως οι πρόσφατα μεταναστεύσαντες, ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν διάφορες ευκαιρίες και δυνατότητες για διπλές εγγραφές ή διπλοψηφίσματα ή συμπεριλαμβάνονται άτομα που βάσει νόμου δεν θα έπρεπε να μπορούν να ψηφίσουν (όπως π.χ. τα κηδεμονευόμενα άτομα ή άτομα μη έχοντα σώας τας φρένας) μέχρι τις 'παρατυπίες' με τους σάκους που χάνονται.

Επί πλέον, υπάρχει πλήρης αδιαφάνεια στις διαδικασίες μετά την πρώτη καταμέτρηση όπου εμπλέκονται και Πολίτες, με αποκορύφωμα την ύπαρξη της singular, μίας ιδιωτικής κερδοσκοπικής εταιρείας που τίθεται κλειδοκράτορας της διαδικασίας που θα δώσει τα αποτελέσματα της Λαϊκής Εντολής. Δεν την ελέγχει κανείς που να μην είναι ήδη ύποπτος/μέλος ενός κυκλώματος εγκληματικών ενεργειών εις βάρος του Λαού και της περιουσίας του με χρήση και κάλυψη της κυβερνητικής εξουσίας. Είναι εξαιρετικά εύκολο για αυτούς που χάλκευσαν τα στοιχεία που εξέδιδε η ΕΛΣΤΑΤ να χαλκεύσουν και ό,τι άλλο χρειάζονται εφ' όσον κανείς που να μην έχουν ήδη στην δούλεψη τους δεν μπορεί να ελέγξει τις ενέργειες τους.

Πέραν αυτού και επί πλέον όλων αυτών έχουμε και τα προβλήματα με τις απογραφές, οι οποίες οι ίδιες είναι το σούργελο της επιστημονικής κοινότητας από άποψη σχεδιασμού, οργάνωσης και εκτέλεσης, αλλά ακόμα και αυτές χρησιμοποιούνται παράνομα, λάθος και μάλιστα εξόφθαλμα λάθος. Έχουμε έτσι την αστειότητα (εάν δεν ήταν τόσο απόλυτα εγκληματικό και τραγικό για τον Ελληνικό Λαό) του να ξεπερνάει ο αριθμός των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους τον αριθμό του συνόλου του Ελληνικού πληθυσμού σε τέτοιο βαθμό που η Ελλάδα δεν έχει ούτε έναν έφηβο κάτω των 18 ετών. 

Και ούτε ένα μωρό στον πληθυσμό της ή κάτι έχει σκοπίμως υπολογισθεί λάθος στους εκλογικούς καταλόγους με την άκρατη και παράνομη συμπερίληψη ονομάτων στους καταλόγους που δεν θα έπρεπε να ήταν εκεί για οποιονδήποτε λόγο, κυρίως και συνήθως διότι δεν είναι Έλληνες και/ή δεν έχουν τα ίδια κίνητρα, ρίσκα και προβλήματα με τους Έλληνες Πολίτες για να μην πούμε ότι έχουν και αντικρουόμενα συμφέροντα.

Και στην μέση όλου αυτού του χορού ασυδοσίας βρίσκεται βεβαίως η δικαιοσύνη η οποία προσφέρει στήριξη και κάλυψη σε όλη αυτή την απάτη, την νομιμοποιεί και την αποδέχεται. και βεβαίως πώς αλλιώς θα μπορούσε η καμαρίλα να στρεβλώσει την πλέον Δημοκρατική διαδικασία (την Λαϊκή ψηφοφορία) έτσι ώστε να γίνει επωαστής και συντηρητής της ολιγαρχικής της τάξης εξουσίας εάν δεν είχε τα δικά της δάχτυλα να κουνούν τις μαριονέττες που λυμαίνονται τους θώκους της δικαιοσύνης και την έχουν μετατρέψει από το άλας της πολιτικής και κοινωνικής ζωής στην κυριότερη χαβούζα και λίμνη σήψης που μας μαστίζει.  

Γιατί το κάναμε αυτό δεδομένης της απαράδεκτης κατάστασης που μόλις περιγράψαμε; Διότι σε αυτό το φαύλο σύστημα έχεις δύο δρόμους: ή το ξηλώνεις όλο δια της βίας και στήνεις το καινούργιο (που κατά την γνώμη μας θα ήταν και το καλύτερο για να επέλθει η Άμεση Δημοκρατία και ο Ανθρωποκεντρισμός όπως θα τον αναλύσουμε στο εγγύς μέλλον) ή το σαμποτάρεις και το υπονομεύεις μη δίνοντας του δικαιολογίες που έχει μάθει να διαχειρίζεται.  Το σύστημα έχει μάθει πλέον να διαχειρίζεται την αποχή και να την κρύβει όπως ακριβώς κρύβει και την πραγματική Βούληση των ψηφοφόρων. 

Και ιδιαιτέρως έχει αρχίσει να διδάσκει στους Πολίτες να ασχολούνται με τους λίγους (την μειοψηφία) που ψηφίζουν και όχι με τους πολλούς που απέχουν, συνηθίζοντας μας έτσι ακόμα περισσότερο σε καθεστώς Ολιγαρχίας, όπου οικειοθελώς απεμπολούμε και ό,τι Δικαίωμα ήδη κατέχουμε έστω και τυπικά. Πρέπει λοιπόν να πάμε να ψηφίσουμε για τον απλούστατο λόγο ότι πρέπει να έχουμε στα χέρια μας το αποδεικτικό ότι ψηφίσαμε (είναι απαραίτητο να το απαιτήσετε αφού ψηφίσετε) διότι αυτό θα μας εξασφαλίσει το λεγόμενο "έννομο συμφέρον".

Και χρειαζόμαστε το έννομο συμφέρον για να προβούμε στις ενέργειες που το σύστημα δεν έχει μάθει να διαχειρίζεται, μέχρι να αποφασίσουμε όλοι μαζί να το ξηλώσουμε. Η πρώτη ενέργεια που πρέπει να κάνουμε είναι μια πρώτη κρούση αμφισβήτησης περί της διαφάνειας και εγκυρότητας της διαδικασίας και να ζητάμε τη δυνατότητα ελέγχου και  να στείλουμε άμεσα το μήνυμα. 
Διαβάστε την Επικαιρότητα ΕΔΩ.....

EΡΕΥΝΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΞΕΝΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΣΕΙΣΜΟΥΣ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ ΠΡΙΝ

 

Η ανάλυση των ηλεκτρικών σεισμικών σημάτων σε περιφερειακό επίπεδο μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό ενός επικείμενου πολύ μεγάλου σεισμού, έως και δύο μήνες προτού αυτός συμβεί, σύμφωνα με μια νέα μελέτη ελλήνων και ιαπώνων επιστημόνων, με τη συμμετοχή των Ελλήνων φυσικών Νικ. Σαρλή, Ευθ. Σκορδά και Παν. Βαρώτσου της ομάδας ΒΑΝ. 

Η έρευνα μόλις δημοσιεύθηκε στο διεθνούς κύρους περιοδικό «Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ» (PNAS) και έρχεται να προστεθεί σε προηγούμενες παρεμφερείς μελέτες των ίδιων επιστημόνων, οι οποίοι εστιάζουν στις κατά τόπους διαχρονικές μεταβολές στο ηλεκτρικό πεδίο της Γης πριν από μεγάλους σεισμούς.

Οι ερευνητές, με πρώτο συγγραφέα της μελέτης τον Νικόλα Σαρλή, χώρισαν την Ιαπωνία, μια χώρα όπου οι σεισμοί είναι πολύ συχνό φαινόμενο, σε μικρές περιοχές και επανεξέτασαν για κάθε επιμέρους περιοχή τα προσεισμικά ηλεκτρικά σήματα, τα οποία καταγράφηκαν στις περιπτώσεις έξι πολύ ισχυρών επιφανειακών σεισμών μεγέθους άνω των 7,6 βαθμών. Οι σεισμοί αυτοί συνέβησαν κατά την περίοδο 1984 - 2011 και μεταξύ αυτών ήταν ο καταστροφικός σεισμός των εννέα βαθμών, που προκάλεσε το τεράστιο τσουνάμι και το πυρηνικό ατύχημα της Φουκουσίμα.

Ήδη από προηγούμενες μελέτες τους (και στο PNAS το 2013) οι Έλληνες και Ιάπωνες επιστήμονες είχαν εντοπίσει, σε όλη την ιαπωνική επικράτεια, ότι οι διακυμάνσεις μιας σεισμικής παραμέτρου (της κ1), σε ένα νέο πεδίο χρόνου που ονομάζεται «φυσικός χρόνος», φθάνουν σε μία ελάχιστη τιμή λίγους μήνες πριν από μεγάλους σεισμούς. 

Η νέα μελέτη πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα, δείχνοντας ότι οι ίδιες αυτές διακυμάνσεις της παραμέτρου κ1 φθάνουν στην ελάχιστη τιμή τους σχεδόν ταυτόχρονα (εντός δύο ημερών) τόσο σε όλη την Ιαπωνία, όσο και σε εκείνες τις μικρές περιοχές που βρίσκονται πιο κοντά από λίγες εκατοντάδες χιλιόμετρα από το επίκεντρο του επερχόμενου μεγάλου σεισμού.

Η διαπίστωση αυτή, σύμφωνα με τους επιστήμονες, δίνει νέες δυνατότητες σεισμικής πρόβλεψης, ιδίως όσον αφορά το πιθανό επίκεντρο ενός ισχυρού μελλοντικού σεισμού. Πάντως η πρόβλεψη για τη γεωγραφική περιοχή όπου πιθανώς θα συμβεί ο σεισμός, περιλαμβάνει μια αρκετά μεγάλη γεωγραφική περιοχή, της τάξης των εκατοντάδων χιλιομέτρων. 

Ο καθηγητής Παναγιώτης Βαρώτσος (γνωστός, μαζί με τους Αλεξόπουλο και Νομικό, από την αρχική δημιουργία της μεθόδου πρόβλεψης σεισμών με το ακρωνύμιο ΒΑΝ), καθώς και οι νεότεροι συνεργάτες του Νικόλας Σαρλής και Ευθύμιος Σκορδάς, ανήκουν στον Τομέα της Φυσικής Στερεάς Κατάστασης του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου από το 1995 ο Παν. Βαρώτσος διευθύνει το Ινστιτούτο Φυσικής του Στερεού Φλοιού της Γης. 

Οι Ιάπωνες ερευνητές Toshiyasu Nagao, Masashi Kamogawa, και and Seiya Uyeda προέρχονται από ιαπωνικά πανεπιστήμια και την Ακαδημία Επιστημών του Τόκιο. Από το 1984 που πρωτοεμφανίστηκε, η μέθοδος ΒΑΝ χρησιμοποιεί ηλεκτρικά σεισμικά σήματα (SES) στο εσωτερικό της Γης για την πιθανή πρόβλεψη ενός σεισμού. Από τότε έως σήμερα, η μέθοδος μελέτης αυτών των σημάτων έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας. 

Εδώ και χρόνια, Ιάπωνες ερευνητές έχουν εφαρμόσει την μεθοδολογία του φυσικού χρόνου και των ηλεκτρικών σεισμικών σημάτων, καταλήγοντας, σύμφωνα με τον Έλληνα επιστήμονα, σε ανάλογα αποτελέσματα, όσον αφορά τις δυνατότητες πρόβλεψης, με αυτά που έχουν προκύψει από αντίστοιχες αναλύσεις σεισμών στην Ελλάδα.

Όπως δήλωσε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο ο Παναγιώτης Βαρώτσος, «σε έναν μεγάλο σεισμό, αν και πολλοί συνήθως ρωτούν για την θέση του επικέντρου, πού είναι απλώς το σημείο από το οποίο θεωρούμε ότι ξεκινάει η θραύση, αυτό που τελικά συμβαίνει, είναι ότι διαρρηγνύεται μια εκτεταμένη ζώνη που έχει μήκος εκατοντάδες χιλιόμετρα. 

Εμείς, με τη μέθοδο του φυσικού χρόνου, ανιχνεύουμε ένα προσεισμικό σήμα λίγους μήνες πριν από τον σεισμό και εν συνεχεία προσδιορίζουμε τόσο τη μελλοντική επικεντρική περιοχή, όσο και τον χρόνο που αυτός θα συμβεί, προσεγγίζοντάς τον με ακρίβεια μερικών ημερών. Συνεχίζουμε την ερευνητική μας προσπάθεια παρά τις δυσκολίες. Κάθε μέρα μαθαίνουμε και κάτι περισσότερο».

 

Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΗΣ... "ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΑΣ"

 

Αν σήμερα όλοι συζητάμε για μια εικαζόμενη κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία επενδύουν και τα μεγάλα συμφέροντα της χώρας και προπαντός οι ξένοι προστάτες, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτή έχει ήδη πραγματοποιηθεί με πανηγυρικό τρόπο από τον κάποτε αντιμνημονιακό Αντώνη Σαμαρά και τη Ν.Δ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως, για ενάμισι τουλάχιστον χρόνο μετά την υπογραφή του μνημονίου, η Ν.Δ., υπό την ηγεσία του Σαμαρά, σε αντίθεση με την εξ αρχής μνημονιακή Ντόρα Μπακογιάννη, επένδυαν στο αντιμνημονιακό αίσθημα των Ελλήνων, και κάποιοι σύμβουλοι του Σαμαρά παρήλαυναν ακόμα και από τις διαδηλώσεις των Αγανακτισμένων.

Και όμως, τρία χρόνια μετά, μέσα από αδιάκοπες και σταδιακές «προσαρμογές», η Ν.Δ. απέσπασε από το ΠΑΣΟΚ τον τίτλο του Ηρακλέως του μνημονίου, για να μεταβληθεί αυτή στον κεντρικό εκφραστή της λογικής της αδιαμαρτύρητης υποταγής στα κελεύσματα της Γερμανίας και των αγορών. Μέχρι τον Νοέμβριο του 2011, η Ν.Δ. του Σαμαρά κατήγγελλε τον Γιώργο Παπανδρέου ως καταστροφέα της χώρας και τους Γερμανούς της κ. Μέρκελ ως τους στυγνούς στραγγαλιστές της Ελλάδας. Και τότε, τον Νοέμβριο του 2011, κατεδείχθη η πραγματική φύση αυτού του κόμματος και της ηγεσίας του:

Ακριβώς γιατί δεν εξέφραζε κάποια – ουσιαστικά ανύπαρκτη – εθνική αστική τάξη, που θα μπορούσε να προβάλει ένα όραμα έστω στοιχειώδους αξιοπρέπειας της χώρας, αλλά μία τάξη παρασίτων, κομπιναδόρων και μεταπρατών, εν τέλει προσαρμόστηκε στον ίδιο της τον ιστορικό χαρακτήρα. Τον Νοέμβριο του 2011, μετά το κάζο του ΓΑΠ στη σύνοδο της Νίκαιας, ο Σαμαράς είχε την ευκαιρία να μεταβληθεί, έστω και για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, σε εθνικό ηγέτη και να προσφέρει στη Δεξιά μια ιστορική νομιμοποίηση ανάλογη με εκείνη – τηρουμένων των αναλογιών – που της είχε προσφέρει ο Κων. Καραμανλής το 1974.

Εάν, σε εκείνα τα κρίσιμα εικοσιτετράωρα, επέμενε σε μία γραμμή απόρριψης του οποιουδήποτε συμβιβασμού με τον ΓΑΠ και άμεσης προσφυγής στις εκλογές, θα μπορούσε να χαράξει – και υπήρχαν ακόμα οι προϋποθέσεις– μια νέα πορεία για τη χώρα, αλλά και για το κόμμα του και τον προσωπικό του ρόλο. Θα μπορούσε να εκφράσει άμεσα την αντιμνημονιακή πλειοψηφία των Ελλήνων και να οδηγήσει τη μνημονιακή πολιτική σε αδιέξοδο αποφεύγοντας την κυβέρνηση Παπαδήμου, την υπογραφή του PSI, που κατέστρεψε τα ασφαλιστικά ταμεία, και την αποδοχή του αγγλικού δικαίου για τα δάνεια της χώρας. 

Αντ’ αυτού, και ενώ ήδη η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ διαλυόταν, προσχώρησε στο μνημονιακό στρατόπεδο αρχίζοντας τη μακρά πορεία της ολοκληρωτικής υποταγής στους δανειστές, που τείνει σήμερα, τρία χρόνια μετά, να ολοκληρωθεί με την απόρριψή του από τους ίδιους σαν στυμμένη λεμονόκουπα. Μέσα σε τρία χρόνια, από τη λογική της «ριζικής αναδιαπραγμάτευσης» του χρέους, με την οποία κατάφερε τελικώς να επιβληθεί, στο παραπέντε, στις εκλογές του Ιουνίου 2012, και της άρνησης επιβολής νέων βαρών στους Έλληνες, πέρασε σταδιακά στην εντελώς αντίθετη λογική, στην οποία κατέληξε μετά το φθινόπωρο του 2014. 

Τώρα πια, και αυτό φάνηκε και σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας, δεν διεκδικεί ούτε καν την επιμήκυνση των δανείων και τη μείωση των επιτοκίων, την οποία είχαν υποσχεθεί οι Ευρωπαίοι από το 2012. Σταδιακώς, μέσα από διαρκείς προσαρμογές, υποχωρήσεις και αλλοπρόσαλλες κινήσεις, μεταβλήθηκε σε έναν πελιδνό υπηρέτη των Γερμανών, οι οποίοι τον πλήρωσαν με το νόμισμα που ταιριάζει στους υποτακτικούς.

Δηλαδή, την πλήρη απαξίωση και τον οριστικό στραγγαλισμό του στη διάρκεια του φθινοπώρου του 2014, όταν του έκοψαν κάθε δυνατότητα επιβίωσης, με την τρόικα να ζητάει ακόμα σκληρότερα μέτρα, τα σπρεντ να εκτινάσσονται και πάλι και το όνειρο εξόδου στις αγορές να μεταβάλλεται στον εφιάλτη της αποτυχίας της εκλογής προέδρου και της πιθανότατης ήττας στις εκλογές. 

Και τώρα πια, όταν οι Γερμανοί δεν τον χρειάζονται και η Ελλάδα δεν συνιστά κίνδυνο για τις ευρωπαϊκές τράπεζες και για το ευρώ, όπως ήταν το 2012, να δείχνουν μια παγερή αδιαφορία για την τύχη του, και ούτε η Μέρκελ ούτε ο Σόιμπλε, ούτε κανένας άλλος εκτός από τον Ραχόι, που φοβάται ότι θα έχει την ίδια τύχη στην Ισπανία, δεν εμφανίζεται στο πλευρό του.