Πέμπτη 15 Ιανουαρίου 2015

Η ΕΛΛΑΔΑ ΨΥΧΟΡΡΑΓΕΙ

 

Αυτή τη φορά η προεκλογική περίοδος είναι βραχύτατη, δεν υπάρχει χρόνος για να μελετηθεί μεθοδικά η χάραξη εκλογικής στρατηγικής των κομμάτων. Βέβαια, και όταν υπάρχει χρόνος, η στρατηγική είναι μάλλον είδος άγνωστο στον ελλαδικό πολιτικό βίο, προεκλογικά την αναπληρώνουν «επί χρήμασι» οι επαγγελματίες του εντυπωσιασμού. Τα κόμματα πουλάνε μόνο εντυπώσεις και η οργανωμένη πώληση εντυπώσεων είναι χρυσοπληρωμένο επιτήδευμα άσχετο με την πολιτική.

Για τους επαγγελματίες της πλύσης εγκεφάλου των μαζών οι επαγγελίες διακυβέρνησης της χώρας και οι επαγγελίες αποτελεσματικότητας απορρυπαντικών αποβλέπουν στον ίδιο στόχο: Να κερδίσουν πελάτες, όχι να πληροφορήσουν πολίτες. Οι πληροφορίες που έχουμε οι ψηφοφόροι για την πολιτική που θα ασκήσουν τα κόμματα αναλαμβάνοντας την εξουσία, είναι συνήθως άκρως ανεύθυνες και αναξιόπιστες: Τα κρατικά ΜΜΕ υπηρετούν, δίχως προσχήματα ή ενδοιασμούς, την κυβερνητική προπαγάνδα και τα ιδιωτικά ΜΜΕ τη «διαπλοκή» των ιδιοκτητών τους με τα κόμματα.

Η απολυταρχία των ΜΜΕ μοιάζει να έχει περιορίσει στο ελάχιστο (ή να έχει πλήρως εξαφανίσει) τις δυνατότητες να σχηματίσει ο πολίτης έγκυρη κριτική άποψη για τη σοβαρότητα των κομματικών προεκλογικών επαγγελιών. Εχει σημασία για τη διαχείριση της ζωής μας και του μέλλοντος των παιδιών μας η επίγνωση της σχετικότητας πια των εκλογών: Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι όλο και πιο άσχετο με τη λαϊκή βούληση και ανάγκη, είναι δείχτης της επιδεξιότητας των κομμάτων στην απάτη και αφορμή ψυχολογικής εκτόνωσης των πολιτών.

Πώς να κρίνουν οι πολίτες και να αξιολογήσουν ποιότητα, όταν η πληροφόρησή τους είναι παγιδευμένη και η κριτική λειτουργία σε ολική έκλειψη από τον κοινό βίο;  Όταν δεν υπάρχει πτυχή της συλλογικής μας συνύπαρξης όπου να κρίνεται η ποιότητα, να αξιολογούνται οι ικανότητες και το ήθος, να καταξιώνεται η αριστεία, να τιμάται η ανιδιοτέλεια, γιατί τα κόμματα να αποτελέσουν εξαίρεση; Στην ελλαδική κοινωνία σήμερα δεν λειτουργεί ούτε καν βιβλιοκριτική, οι βιβλιοκρισίες συναρτώνται από τα ποσά που διαθέτουν οι Εκδότες στον Τύπο για διαφήμιση.

Η ένταξη και η εξέλιξη στην πανεπιστημιακή ιεραρχία εξασφαλίζεται, πολύ συχνά, με κριτήρια όχι ακαδημαϊκά. Επίσημες βραβεύσεις και παρασημοφορήσεις έχουν αυτονόητα αποσυνδεθεί από την τιμή που αποδίδει μια κοινωνία στην ανθρώπινη ποιότητα. Απομένει, ίσως, ο εξωθεσμικός (περιθωριακού ενδιαφέροντος) λόγος για να τολμάει «ερωτήσεις κρίσεως»: συγκριτικής αξιολόγησης αρχηγών και κομμάτων που διεκδικούν την ψήφο μας. Να διερωτάται, λ.χ.: Πόσο δύσκολος πολιτικός αντίπαλος είναι για τον κ. Σαμαρά ο κ. Τσίπρας – και το αντίστροφο. Ποια τα μειονεκτήματα του καθενός και ποιο υστέρημα συνεπάγονται για τη διαχείριση των κοινών.

Πώς αξιολογούνται συγκριτικά οι ικανότητες των δύο μονομάχων να εκτιμούν την ποιότητα, να ιεραρχούν προτεραιότητες, να λειτουργούν επιτελικά, να θέτουν ουσιώδεις στόχους και να τους υπηρετούν με συνέπεια αδιαφορώντας για την επιπόλαιη δημοφιλία. Η απλή και απροκατάληπτη λογική λέει ότι για τον κ. Σαμαρά ο κ. Τσίπρας είναι εύκολος, πολύ εύκολος αντίπαλος. Ηταν συμπτωματικός αρχηγός ενός συμπιληματικού πολιτικού σχηματισμού καθηλωμένου στο 4,7% της προτίμησης των ψηφοφόρων.

Και τον κατέστησαν κόμμα εξουσίας, διεκδικητή της πρωθυπουργίας με εκτίναξη στο 27% της λαϊκής προτίμησης, ποιοι παράγοντες; Μα, ολοφάνερα, η οργή και αγανάκτηση του λαού, η αηδία του για τη χαμέρπεια, την ασυνέπεια, την ανικανότητα του διδύμου Βενιζέλου - Σαμαρά. Είναι περισσότερο από φανερό ότι ο κ. Τ. έχει φυσικά προσόντα που ο κ. Σ. τα στερείται. Εχει παρουσιαστικό ηγέτη και λόγο χυμώδη, υποβλητικό, ενώ οι νευροσπαστικές χειρονομίες και η επιτηδευμένη έκφραση είναι το Βατερλώ του κ. Σ.

Δεν παύει ωστόσο ο κ. Τ. να είναι ένα τυπικό «παιδί του κομματικού σωλήνα»: χωρίς σοβαρή προετοιμασία και συγκρότηση για την άνοδο σε θέσεις κορυφαίας ευθύνης, χωρίς ωρίμανση σε προσωπικές επιλογές, πολιτικές και κοσμοθεωρητικές, επίπονα συγκροτημένες. Αλλά το βασικότερο μειονέκτημα του κ. Τ. είναι ότι βρέθηκε στην κορυφή ενός πολυσυλλεκτικού σχηματισμού χωρίς ραχοκοκαλιά που να τον μορφοποιεί σε κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποπροϊόν διασπάσεων του «ευρωκομμουνισμού» στην Ελλάδα:

Των πρώτων εκείνων μαρξιστών που είχαν την οξυδέρκεια και την τόλμη να αποκηρύξουν τον ολοκληρωτισμό του σοβιετικού μοντέλου, χωρίς όμως να έχουν και το κουράγιο να οδηγήσουν την αμφισβήτηση ώς το μεδούλι της κοινής ιστορικο-υλιστικής ραχοκοκαλιάς μαρξισμού και αχαλίνωτου καπιταλισμού. Ετσι τα προσωπικά ηγετικά προσόντα του κ. Τ. αχρηστεύονται από τον τρόμο που γεννάει στους σκεπτόμενους πολίτες το αλαλούμ των ποικιλιών ιδεοληψίας του «ριζοσπαστικού» συνασπισμού των συντρόφων του. 

Τρέμει ο κάθε νουνεχής πολίτης ψάχνοντας στη λίστα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για να φανταστεί ποιος θα μπορούσε να χρισθεί υπουργός Εξωτερικών, ποιος υπουργός Παιδείας, ποιος θα οργανώσει Δημόσια Διοίκηση με προτεραιότητα να τεθεί το κράτος στην υπηρεσία του πολίτη και όχι των αδίστακτων μαφιόζων του «συνδικαλισμού».

Δυστυχώς, η απλή και απροκατάληπτη λογική λέει, ταυτόχρονα, ότι στην αναμέτρηση των μονομάχων, ο κ. Σαμαράς είναι επίσης εύκολος, πολύ εύκολος αντίπαλος για τον κ. Τσίπρα. Η αναμέτρηση γίνεται μεταξύ μικρών αναστημάτων, που σημαίνει ότι, όποιος κι αν υπερισχύσει, οι προδιαγραφές του αποκλείουν την ελπίδα σωτηρίας της χώρας. Η Ελλάδα ψυχορραγεί και οι δυο «θεραπευτές» που διαγκωνίζονται στο προσκέφαλό της, ποιος θαυματουργικά θα την γιάνει, είναι: ο ένας δοκιμασμένος και αποδεδειγμένα ολίγος ή ανίκανος, ο άλλος αδοκίμαστος και χωρίς εχέγγυα σοβαρότητας.

Οικονομολόγοι που σέβονται τον εαυτό τους και την επιστήμη τους, αποδείχνουν με νούμερα το χάος στο οποίο έχει βυθιστεί η ελληνική οικονομία με την ηλίθια, μικροκομματική πολιτική που άσκησε το δίδυμο Σαμαρά - Βενιζέλου στα δυόμισι χρόνια της εξουσίας του. Κι εμείς οι πολλοί, δεν ξέρουμε νούμερα, αλλά ψηλαφούμε γεγονότα: Την ψυχανώμαλη εμμονή να περισωθεί, με οποιοδήποτε τίμημα, το πελατειακό κράτος, να μπουκώνονται ακόρεστα οι χρυσοκάνθαροι «νταβατζήδες», να εξοντώνεται μεθοδικά η «μεσαία τάξη», οι άνθρωποι της τόλμης και της δημιουργίας, η ραχοκοκαλιά της παραγωγικότητας.

Ψηλαφούμε το πείσμα του «διδύμου» να αποκλειστεί κάθε ανασύσταση του κράτους με γνώμονα την αξιοκρατία, να μη λυτρωθεί ποτέ ο συνδικαλισμός από την κομματική μαγαρισιά και δυσωδία, να μείνουν τα πανεπιστήμια και τα σχολειά κάτω από τον ζυγό του πρωτογονισμού των κομματικών νεολαιών. Δυστυχώς το αίμα που απαιτούν οι ιστορικές αλλαγές, είναι συνήθως αίμα αθώων. Οχι όσων κακούργησαν αδίστακτα σε βάρος εκατομμυρίων ανθρώπων... Διαβάστε την Επικαιρότητα ΕΔΩ.....

 


ΤΑ ΑΜΥΓΔΑΛΑ ΜΕΙΩΝΟΥΝ ΤΟ ΛΙΠΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ

 

H κατανάλωσή 42 γραμμαρίων αμύγδαλων καθημερινά ως μέρος υγιεινής διατροφής μειώνει το λίπος στην κοιλιά και βελτιώνει παράγοντες κινδύνου για καρδιοπάθεια, σύμφωνα με μία νέα μελέτη. Ερευνητές από το Pennsylvania State University συνέκριναν την διατροφή 52 υπέρβαρων, μεσήλικων με υψηλή χοληστερίνη για πάνω από 12 εβδομάδες. Οι συμμετέχοντες ακολούθησαν παρόμοια διατροφή κατά της χοληστερόλης.

Επιπλέον, στη μια ομάδα δόθηκε σνακ 42 γραμμαρίων ανάλατων αμύγδαλων καθημερινά, ενώ η άλλη έλαβε μάφιν μπανάνα που περιείχε ίδιο αριθμό θερμίδων. Από τα ευρήματα της μελέτης φάνηκε ότι, παρά τις μικρές διαφορές στο βάρος ανάμεσα στις δύο ομάδες, η ομάδα που κατανάλωνε αμύγδαλα ως σνακ βρέθηκε ότι είχε σημαντικά μειωμένο λίπος στην κοιλιά, μικρότερη περίμετρο μέσης και μειωμένο λίπος στο πόδι. Επίσης η αντικατάσταση σνακ πολλών θερμίδων, με αμύγδαλα, βελτίωσε πολλούς παράγοντες κινδύνου για καρδιοπάθεια, όπως την μείωση της χοληστερίνης.

Οι καρδιακές παθήσεις είναι η νούμερο ένα αιτία θανάτου παγκοσμίως, και εκτιμάται ότι το 80% των πρόωρων θανάτων από καρδιακή νόσο μπορούν να αποφευχθούν αν οι άνθρωποι αλλάξουν τον τρόπο ζωής τους, συμπεριλαμβανομένης της διατροφής. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η μείωση του λίπους της κοιλιάς είναι ευεργετική καθώς συνδέεται με το μεταβολικό σύνδρομο, ένα συνδυασμό του διαβήτη, της υψηλής αρτηριακής πίεσης του αίματος και της παχυσαρκίας, καθώς και τις καρδιακές παθήσεις.

«Η έρευνά μας διαπίστωσε ότι η υποκατάσταση σνακ με υψηλά επίπεδα υδατανθράκων με αμύγδαλα , βελτίωσε ένα μεγάλο αριθμό παραγόντων κίνδυνου για καρδιοπάθεια, συμπεριλαμβανομένου του νέου ευρήματος ότι η κατανάλωση αμύγδαλων μειώνει το λίπος της κοιλιάς», ανέφερε η επικεφαλής της μελέτης Δρ. Κλαιρ Μπέρριμαν.
 


ΜΠΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ;

 

Τρομοκρατικές επιθέσεις και τρομοκρατημένες φωνές. Αυτά βιώνουμε τις τελευταίες μέρες μετά την επίθεση ενάντια στην ελευθερία του λόγου και στη λυτρωτική σάτιρα. Από τη στιγμή των τραγικών γεγονότων άρχισαν όλοι να λένε τις απόψεις τους. Το ερώτημα δεν είναι τι σκέφτεται ο καθένας, με τις ιδεοληψίες και τις αγκυλώσεις του. 

Το ερώτημα είναι τι σχέση έχει ο μουσουλμανικός κόσμος με τη βία και πόσο επικίνδυνος είναι σήμερα. Επείγει να μελετηθεί αν και σε ποιο βαθμό αυτό που σήμερα ονομάζουμε ισλαμισμό, είναι μια θρησκεία που δικαιούται προστασίας και σεβασμού, ή είναι ένα πολεμικό κατασκεύασμα που επιβάλλεται να κτυπηθεί άμεσα. Μόλις καταλάβουμε το είδος της απειλής, τότε μπορούμε να αντιδράσουμε και να έχει αποτέλεσμα η αντίδρασή μας.

Αντί γι' αυτό, τι κάνουμε; Αναλωνόμαστε σε συζητήσεις περί ανεξιθρησκίας, σεβασμού της διαφορετικότητας, ή σε βλακώδη φασιστικά κηρύγματα που βρίθουν από μισαλλοδοξία. Προσωπικά δεν παίρνω θέση, διότι δεν ενδιαφέρει κανέναν η άποψή μου μια που βασίζεται μόνο στην διαίσθηση και σε χαλκευμένες ειδήσεις που μου σερβίρουν. Τον λόγο τον έχουν οι μελετητές του φαινομένου και κανένας άλλος. Αυτοί πρέπει να απαντήσουν στην ερώτηση «πόσο επικίνδυνο για τον πολιτισμό μας είναι το φαινόμενο της αναβίωσης του ισλαμισμού;». Η επόμενη ερώτηση είναι «πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η απειλή;».

Ένα από τα μεγαλύτερα ατού του πολιτισμού μας είναι ότι μπορεί να ενεργοποιήσει δυνάμεις μέσα στον καταπιεσμένο κόσμο. Κανένας μορφωμένος νέος με μέλλον δεν είναι διατεθειμένος να ζήσει τη ζωή του σε μεσαίωνα. Αντί γι’ αυτό, τι κάνουμε; Η δύση καταστρέφει τις δομές των κρατών τους, τους εξαθλιώνει, τους αφήνει αμόρφωτους και απελπισμένους και μετά αναρωτιέται γιατί δέχεται τις επιθέσεις από άγριους και φανατισμένους ισλαμιστές.

Το ισλαμικό κράτος ξεπήδησε από το κατεστραμμένο Ιράκ και δεν πρέπει να απορούμε αν κάτι παρόμοιο γεννηθεί και στην κατεστραμμένη Λιβύη ή σε όλα τα σημεία που πέρασε ο αραβικός χειμώνας, (κατ' ευφημισμόν αραβική άνοιξη). Επιμένω, όμως, αν έρχεται κάποιος εναντίον μου με ένα κοφτερό σπαθί, δεν έχω τον χρόνο να τον μορφώσω, όσο και αν ευθύνομαι για την κατάστασή του. Πάνω απ’ όλα χρειάζεται σωστή εκτίμηση της κατάστασης.
 


ΕΣΥ ΚΥΒΕΡΝΑΣ;

 

Ίσως ο τίτλος είναι παραπλανητικός, όμως δεν πρόκειται για ένα ακόμα άρθρο για τις επερχόμενες εκλογές. Γράφω για να σας παρουσιάσω το yourule.gr, μια ηλεκτρονική πλατφόρμα που δημιουργήθηκε από φοιτήτρια του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, με στόχο την καταγραφή προβλημάτων της ελληνικής επικράτειας. Έτσι, αποσκοπεί να γίνει ο “ανεξάρτητος τρίτος” που θα συνδέσει άμεσα και με διαφάνεια πολίτες με πολιτικούς, υποχρεώνοντας τους δεύτερους να δράσουν.

Όταν μου ζητήθηκε να δοκιμάσω την πλατφόρμα και να περιγράψω τις εντυπώσεις μου, σκέφτηκα αμέσως την φράση του Wittgenstein: “The limits of my language means the limits of my world.” Αν δούμε την πλατφόρμα με τον τρόπο που βλέπει τη γλώσσα ο Wittgenstein, αμέσως συνειδητοποιούμε τους νέους ορίζοντες που μας ανοίγονται. Δυσάρεστες καταστάσεις που ίσως μέχρι σήμερα θα αγνοούσουμε, επειδή τι άλλο θα μπορούσαμε να κάνουμε και ποιος θα άκουγε, τώρα νιώθουμε την ανάγκη και το χρέος να τις καταγράψουμε, να τις φωτογραφίσουμε και να τις μοιραστούμε με άλλους.

Αυτό είναι που μου αρέσει περισσότερο στο YouRule. Είναι τόσο απλό, που πλέον δύσκολα εξηγείς την αδιαφορία σου. Όμως δεν πρόκειται για ένα “κυτίο παραπόνων”, αν και μεταξύ μας ακόμα και αυτό λείπει. Το πεδίo “Προτεινόμενες λύσεις επί του προβλήματος” είναι εκεί, και είσαι υποχρεωμένος να το συμπληρώσεις αν θέλεις να ακουστείς.

Όλοι θα γράφουν “Να λυθεί το τάδε θέμα από την αρμόδια αρχή”, θα έλεγε κάποιος κακεντρεχής. Σίγουρα θα υπάρχουν και τέτοιες απαντήσεις, πράγμα λογικό αν σκεφτεί κανείς πως οι χρήστες διατηρούν την ανωνυμία τους. Διαβάζοντας όμως τις μέχρι τώρα προτεινόμενες λύσεις, βλέπει κανείς ανθρώπους που έχουν καταναλώσει φαιά ουσία και χρόνο για να προτείνουν ουσιαστικές λύσεις.

Ίσως τελικά όταν μας απευθύνεται προσωπικά το ερώτημα “Τι θα πρέπει να αλλάξει”, να συνειδητοποιούμε πραγματικά την ευθύνη που έχουμε. Έτσι, την στιγμή που γράφω αυτό το άρθρο πάνω από 240 διαφορετικές απόψεις έχουν καταγραφεί σχετικά με προβλήματα σε επίπεδο δήμων, περιφερειών αλλά και χώρας. Από τις πλημμύρες που προκάλεσαν τα νερά της βροχής στο νομό Κοζάνης μέχρι την ανάγκη εξοικονόμησης χαρτιού με την διεξαγωγή ηλεκτρονικών εκλογών, στο yourule.gr θα βρει κανείς συγκεντρωμένα και οργανωμένα όλα τα ζητήματα που μας απασχολούν.

Η πλατφόρμα, με λογικό σχεδιασμό και απλότητα, καταφέρνει να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ του (πολλές φορές άκαρπου) σχολιασμού γεγονότων στα social media και της γραφειοκρατικής (και συχνά ανέφικτης) διαδικασίας καταγγελιών σε τοπικούς φορείς. Το YouRule είναι εργαλείο έκφρασης της κοινής γνώμης και διαμόρφωσης συνειδητοποιημένων πολιτών, όμως ο ρόλος του δεν σταματάει εκεί. Η πλατφόρμα φιλοδοξεί να γίνει το σημείο αναφοράς Δήμων και Περιφερειών για τη διαχείριση των προβλημάτων τους, ένας στόχος λογικός αλλά και ιδιαίτερα δύσκολος.

Σαφώς είναι πολύ νωρίς για να κρίνουμε το αποτέλεσμα της προσπάθειας και να έχουμε ολοκληρωμένη άποψη. Θεωρώ όμως πως η ιδέα και μόνο για κάτι τέτοιο στην Ελλάδα απαιτεί θάρρος και θράσος. Ας της δώσουμε τη σημασία που της αξίζει.