ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΗΣ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΟΝΟΜΑ

 

Το χειρότερο πράγμα για ένα λαό που έχει χάσει τα πάντα, είναι να απελπιστεί τόσο σε σημείο που να θεωρεί πως κάθε κίνηση αντίστασης του είναι χαμένη, πως κάθε προσπάθεια αντίδρασης του είναι μάταιη, πως κάθε σκέψη να αγωνιστεί για ένα καλύτερο αύριο είναι καταδικασμένη ουτοπία.  Ο λαός αυτός, ζαλισμένος και «υπνωτισμένος» από ένα σύστημα που χρησιμοποίησε όλα τα μέσα για να τον αποπροσανατολίσει και να τον καθηλώσει, είναι καταδικασμένος σε αργό θάνατο, είναι πρόβατο επί σφαγή και οι δήμιοι του είναι οι μεγάλοι προδότες του.

Αυτό είναι και το μεγαλύτερο όπλο του συστήματος, η επιβολή της αντίληψης πως ότι και να κάνεις πάλι αυτοί θα είναι κερδισμένο, πάλι οι ίδιοι θα είναι στα πράγματα, πάλι αυτοί θα κυριαρχήσουν και θα συνεχίσουν απτόητοι στο έργο της καταστροφής κάθε πιθανότητας αντίδρασης, της απομόνωσης κάθε υγιούς στοιχείου που ακόμα προσπαθεί να σηκώσει σημαία αντίστασης σε όλη αυτή την «λαίλαπα».

Όταν ανοίγεις μια συζήτηση για τις επερχόμενες εξελίξεις, οι περισσότερες απόψεις που θα ακούσεις είναι ότι: «όλοι το ίδιο είναι», «ότι και να κάνεις το παιχνίδι είναι σημαδεμένο», «ότι και να ψηφήσεις πάλι αυτοί θα βγουν», «ο Έλληνας δεν αλλάζει» και το χειρότερο από όλα, «αυτός ο τόπος είναι καταραμένος και ποτέ δεν θα έχει προκοπή».

Έτσι μας έχουν κάνει να πιστεύουμε αυτοί που μας θέλουν πρόβατα.

Έτσι μας έχουν κάνει να αισθανόμαστε. Ότι όλα είναι μαύρα και πως δεν υπάρχει πια σωτηρία και αυτός ο λαός είναι χαμένος και καταδικασμένος.

Άραγε όλο αυτό το ζοφερό τοπίο με το οποίο μας έχουν «αλυσοδέσει» μπορεί να διαλυθεί; Το ατέλειωτο τούνελ που μας έχουν βάλει έχει κάποιο διέξοδο; 

Υπάρχει κάπου κάποιο φως να διαλύσει το σκοτάδι και κάποια ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον όταν οι Έλληνες αυτοκτονούν, οικογένειες διαλύονται για οικονομικούς λόγους, νέα παιδιά με πολλά προσόντα γίνονται «βορρά» στο σύγχρονο παιδομάζωμα της Ευρώπης και χάνονται κάπου στο εξωτερικό, όταν το ίδιο το ελληνικό κράτος γίνεται ο χειρότερος δήμιος του ίδιου του λαού του και τον κυνηγά μέχρι τελικής εξόντωσης;

Και όμως, όσο δύσκολο φαίνεται, όσο πολύπλοκο μας έχουν κάνει να πιστέψουμε πως είναι, τόσο απλό και εύκολο είναι. Οι προδότες έχουν και όνομα και ταυτότητα. Είναι τα κόμματα που κυβέρνησαν επί δεκαετίες την Ελλάδα και αφού την κατασπάραξαν την έριξαν στον γκρεμό εκτελώντας κυριολεκτικά τον ίδιο τον λαό της.

Είναι αυτή η αριστερή αντιπολίτευση που κυριολεκτικά δεν έχει τον Θεό της, που τάσσεται υπέρ των ομοφυλοφίλων, των μουσουλμάνων, του τουρκικού προξενείου της Θράκης και μας προαναγγέλλει ότι αν θα καταλάβει την εξουσία θα καταργήσει τα σώματα ασφαλείας και θα αφήσει ελευθέρους τους λαθρομετανάστες να μπαινοβγαίνουν στα σπίτια μας και να αρπάζουν ότι μας έχει απομείνει.

Τα όργανα της εξόντωση μας έχουν και αυτά όνομα. Είναι τα μεγάλα κανάλια, οι εφημερίδες και τα ραδιόφωνα της διαπλοκής, τα ΜΜΕ που προβάλουν τους ιδίους του δήμιους μας σαν τους «σωτήρες» μας, οι εταιρείες δημοσκοπήσεων που επιδιώκουν καθημερινά να μας επιβάλουν να ξαναψηφίσουμε τους ίδιους τους εκτελεστές μας γιατί θέλουν να μας πείσουν πως πάλι αυτοί θα είναι οι νικητές. Την προδοσία καλύπτουν και αυτοί που τάχτηκαν για να υπερασπίζουν το δίκαιο.

Μια δικαιοσύνη όταν βλέπει να κουρελιάζεται το σύνταγμα και κάνει πως δεν βλέπει τίποτα, δεν είναι δικαιοσύνη, είναι συνεργός στην εκτέλεση του ελληνικού λαού.Εύκολο όμως να καταδικάζεις αλλά δύσκολο να προτείνεις πέραν από τις διάφορες αυταπάτες και τις ψευδαισθήσεις με τις οποίες μας έχουν «ποτίσει». Και το πρώτο και κυριότερο. Δεν μπορεί να υπάρξει εθνική κυριαρχία αν δεν υπάρξει εθνικό νόμισμα.

Ο πρώτος στόχος της Νέας Τάξης είναι να καθυποτάξει οικονομικά τους λαούς με ένα ενιαίο νόμισμα έτσι ώστε όλες οι αποφάσεις για την ζωή τους να γίνονται από τα «σκοτεινά» της κέντρα σύμφωνα με τα συμφέροντα της.

Δεύτερο και κυριότερο είναι η διπλωματική αποδέσμευση από τους «φίλους» και «σύμμαχους» μας που πάντα μας πρόδιδαν και τελευταία μας δολοφονούν καθημερινά. Εδώ ας πάρουμε παράδειγμα από την γειτονική Τουρκία που δεν διστάζει να παζαρεύει διπλωματικά με όλους, απαξιώνοντας συμμαχίες ακόμα και δεσμεύσεις χάριν των εθνικών της συμφερόντων. Η γεωστρατηγική μας αξία είναι, αν όχι μεγαλύτερη, τουλάχιστον η ίδια με τους γείτονες μας. Εμείς δεν έχουμε το δικαίωμα να διαπραγματευτούμε για το δικό μας συμφέρον;;;

Εδώ να θέσουμε οριστικό τέρμα στο πρόβλημα των λαθρομεταναστών με την άμεση κατάργηση της προδοτικής συνθήκης Δουβλίνου 2, που επέτρεψε την καθημερινή εισβολή και εγκλωβισμό χιλιάδων μουσουλμάνων στην χώρα μας. Όσοι βρίσκονται εδώ να μπορούν να φύγουν και να πάνε όπου θέλουν σε όλη την Ευρώπη.

Και υπάρχει ακόμα πιο πέρα και κάτι άλλο πολύ σημαντικό. Είναι αλήθεια πως οι Ρότσιλντ δεν μπόρεσαν να ελέγξουν όλο τον κόσμο. Υπάρχουν τέσσερεις χώρες που όσο και αν προσπάθησαν δεν μπόρεσαν να της βάλουν «χέρι». Αυτές είναι, όσο και δεν είναι αρεστές σε κάποιους, η Ρωσία, η Κίνα, το Ιράν και η Συρία και τώρα φαίνεται πως μπαίνει σε αυτό το «κλαμπ» και η Αίγυπτος, ενώ «ερωτοτροπεί» με τον δικό της χαρακτηριστικά υποκριτικό τρόπο και η Τουρκία. Ο Διάβολος νικά πάντα στην αρχή αλλά στο τέλος είναι πάντα ο νικημένος. Εμείς με ποιον είμαστε;  Διαβάστε την Επικαιρότητα ΕΔΩ.....

 

EΝΑ ΑΠOΓΕΥΜΑ ΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛAΔΑ

 

Ένα ακόμη απόγευμα. Βρίσκομαι στο δωμάτιό μου για την καθημερινή μελέτη. Έξω βρέχει και ο ουρανός είναι σκοτεινός. Συνθήκες που καθιστούν τη δημιουργικότητα κατόρθωμα εφόσον μεταδίδουν μελαγχολία.

Παρόλα αυτά αποφασίζω να ανοίξω την εφημερίδα των γονιών μου. Οι ειδήσεις φαίνεται να μεταδίδουν την ίδια διάθεση με τον καιρό. «Κραχ στο χρηματιστήριο Αθηνών». Βυθίζεται το χρηματιστήριο, καταγράφοντας μια από τις μεγαλύτερες πτώσεις στην ιστορία του: -12%! «Αποκαλυπτικό βίντεο με επιθέσεις κατά αστυνομικών από ταράτσες». Νεαροί εκτοξεύουν βόμβες μολότωφ κατά αστυνομικών. Έφηβοι που καταστρέφουν περιουσίες με τον πιο βίαιο τρόπο.

«Η Αθήνα δεν μπορεί να είναι συνέχεια υπό πολιορκία», σχολιάζουν κάποιοι δημοσιογράφοι. Στην επόμενη σελίδα της εφημερίδας αναδύεται ακόμα ένα αμφιλεγόμενο θέμα: «Απορρίφθηκε από τον Άρειο Πάγο η αίτηση αναίρεσης για τον Ρωμανό». Η απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών απέρριψε το αίτημα του Ρωμανού για εκπαιδευτικές άδειες. Η ανησυχία για απεργία δίψας από τον Ρωμανό αυξάνεται.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε απόγνωση. Φαίνεται πως η άσχημη οικονομική κατάσταση, η λιτότητα και οι αβάσταχτοι φόροι, σε συνδυασμό με την τεράστια ανεργία που έρχεται ως επακόλουθο, έχουν ωθήσει τη νέα γενιά σε πράξεις παράλογες. Είναι η γενιά που κουβαλάει στους ώμους της τις παρενέργειες της κρίσης. Μια γενιά καταπιεσμένη και δυστυχισμένη που αποφάσισε να απαντήσει βίαια και μη λογικά στους ενήλικες που έφεραν την χώρα σε αυτή την κατάσταση.

Οι επιθέσεις κατά αστυνομικών και ο βανδαλισμός έχουν γίνει πλέον ρουτίνα, καταστρέφοντας τη χώρα. Παρόλα αυτά η υπερβολική βία μου φαίνεται ανεξήγητη. Ο ξυλοδαρμός και οι οδομαχίες έχουν γίνει για κάποιους μια διασκεδαστική συνήθεια. Κρίνοντας από αυτά θα μπορούσαμε να πούμε πως η ελληνική παιδεία έχει αποτύχει παταγωδώς. Και έτσι είναι. Δυστυχώς κίνητρα για επιτυχία δεν υπάρχουν.

Ο αντίκτυπος της εσφαλμένης πολιτικής και οικονομίας στους νέους είναι τεράστιος. Τα ελληνόπουλα αποθαρρύνονται μέρα με την μέρα για τη μελλοντική τους επιτυχία, την ίδια στιγμή που συνομήλικοί τους στο εξωτερικό διαπρέπουν σε κάθε είδους επιστήμη, συναγωνίζονται για το ποιος θα δημιουργήσει ένα νέο βλαστοκύτταρο και όχι για το ποιος θα δημιουργήσει μια νέα μολότοφ.

Η εποχή αυτή γίνεται όλο και πιο απαιτητική, τρισδιάστατοι εκτυπωτές θα δημιουργούν ανθρώπινα όργανα και το κινητό μας τηλέφωνο θα ξέρει την κατάσταση της υγείας μας. Θα μπορέσουμε άραγε εμείς οι Έλληνες να εξελιχθούμε σύμφωνα με τις αλλαγές; Το μέλλον μας φαίνεται σκοτεινό και δικαιολογημένα.

Η αντίληψη της μέσης οικογένειας πως η μόρφωση είναι το κλειδί για την έξοδο από τη μιζέρια, μπορεί να είναι η μόνη λύση. Το μέλλον αυτής της χώρας εξαρτάται από εμάς και εγώ προσωπικά νιώθω άμεση ανάγκη να τη στηρίξω.

 

ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜOΣ ΚΑΙ ΚOΤΣΙΑ

 

Κατέβαινα την Πανεπιστημίου. Βλέπω έναν συνάδελφο να βγαίνει σκεπτικός από μία Τράπεζα. Είχε πάει να διαπραγματευθεί για τα δάνεια κάποιου πελάτη του. Εταιρία με καλούς τζίρους κάποτε, λειτουργούσε όμως κάπως ερασιτεχνικά και τα κέρδη δεν πήγαιναν σε επενδύσεις παρά στους μετόχους, οι περισσότεροι ήταν και μέλη του διοικητικού συμβουλίου. Μπαίνει μέσα πια, θέλει να βοηθήσει η Τράπεζα, μου λέει, αλλά δεν βοηθούν οι συνθήκες.

Από τη μία η Τράπεζα περνά συνεχείς ελέγχους, πρέπει να δίνει πια λογαριασμό για το παραμικρό. Από την άλλη, βλέπει ότι οι μέτοχοι είναι στα μαχαίρια και το προσωπικό στα εξ ων συνετέθη. Και, βέβαια, οι ανταγωνιστές από δίπλα, μπας κι ορθοποδήσει... Το μπίζνες πλαν που τους έδωσα, άλλοτε θα πέρναγε αέρα, μου λέει. Τώρα όμως… Υπάρχει κι ένας στρατηγικός επενδυτής, αλλά οι μέτοχοι διστάζουν, είναι κρίμα μετά από τόσα χρόνια, σκέφτονται. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι και ο επενδυτής θα 'θελε να την εξαγοράσει όταν βελτιωθούν λίγο τα πράγματα.

Και με το προσωπικό; Τι γίνεται με το προσωπικό; Κι όμως, δεν μπορεί να μην υπάρχει λύση. Υπάρχει, μου λέει ο συνάδελφος, που είναι έμπειρος. Μη μου πεις ότι θα λειτουργήσει η αλληλεγγύη, του λέω. Όχι, η αλληλεγγύη λειτουργεί μόνο στις καλές μέρες. Το προσωπικό πρέπει να θέλει, μου λέει, και οι μέτοχοι-διευθύνοντες να μπορούν, συμπληρώνω. Πατριωτισμό και κότσια δηλαδή, μονολόγησε ένας γκριζομάλλης κύριος, που πέρναγε από δίπλα μας.

 

ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

 

Οι αρχαίοι Έλληνες ήταν οι "δημιουργοί" του όρου και της έννοιας της δημοκρατίας. Η δημοκρατία σύμφωνα με τις τότε απόψεις ήταν η συγκέντρωση και σύνοψη κάθε υψηλού ιδανικού και ηθικής αξίας. Ήταν η ένωση των λιτών, μα άκρως απαραίτητων και ζωτικών αρχών που θα έκαναν κάθε είδους κοινωνία και πολιτεία λειτουργική και ακμαία... Όχι απλώς βιώσιμη και ανεκτή. Ο όρος δημοκρατία περικλείει μέσα του τις αρχές της ισονομίας, ισοτιμίας, ισοπολιτείας,του σεβασμού μα πάνω απ' όλα του μέτρου. Παρόλα αυτά όπως και κάθε άλλη αρχαία λέξη και αρχή, έτσι και ο όρος δημοκρατία, φαίνεται πως έχει χάσει τη πραγματική του σημασία.

Έτσι, σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα, η δημοκρατία έχει καταντήσει να είναι απλά μια καλοστημένη βιτρίνα, έρμαιο στα χέρια πολιτικών και του κάθε επίδοξου χαλίφη που έχει βλέψεις για τη θέση του χαλίφη. Και δυστυχώς οι υπερασπιστές της δημοκρατίας φαίνεται πως έχουν αφήσει τα όπλα, έχουν αφήσει τα τείχη να πέσουν και τη δημοκρατία να κλονίζεται όλο και περισσότερο με κάθε ξέσπασμα αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς και πρακτικής.

Από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, στα σχολικά βιβλία, στον τρόπο διδαχής και εκπαίδευσης, μέχρι το ίδιο το φρούριο της δημοκρατίας που κατέληξε να είναι η φυλακή της. Οι πολιτικοί ψεύδονται ασύστολα, χρησιμοποιώντας τη δημοκρατία και τη δική τους αντίληψη της δημοκρατίας, προκειμένου να εξασφαλίσουν ψήφους και κατ' επέκταση, δύναμη και λεφτά. Λεφτά που προφανώς δεν θα αξιοποιηθούν με σκοπό το όφελος της πατρίδας τους, αλλά το προσωπικό και αισχρό δικό τους.

Δεν είναι λοιπόν άξιο απορίας η ύπαρξη φαινομένων βίας, εθνικισμού, ρατσισμού, ασέβειας και ξιπασμού. Δεν είναι άξια απορίας η κρίση που δέχεται η δημοκρατία. Από τη στιγμή που οι ίδιοι οι πολίτες είδαν το θεσμό της δημοκρατίας να καταρρίπτεται, το κάθε ιδανικό και την κάθε αξία να ξεπέφτει μπροστά στα μάτια τους, ενώ οι ίδιοι πείστηκαν από φιλοχρήματους και ανίκανους ανθρώπους, πως δεν έχουν τη δύναμη να κάνουν κάτι, τη στιγμή που ο πολίτης ξέχασε την ισχύ που κατέχει, μια ισχύ που είναι κάθε άλλο παρά επίκτητη, εκείνη ήταν η στιγμή που ο θεσμός της πολιτείας έχασε το νόημά του.

Χωρίς να το γνωρίζει, ο πολίτης έγινε δούλος. Δούλος των μέσων μαζικής ενημέρωσης, ανθρώπων που έχουν κάνει την εξαπάτηση δεύτερη φύση τους, δούλος της δύναμης που άφησε να του πάρουν άνθρωποι κατώτεροί του. Η προπαγάνδα έγινε ο μοναδικός σκοπός ύπαρξης και λειτουργίας των μίντια. Το χρήμα έγινε ο νέος θεός. Η δημοκρατία έγινε ένα μέσο εξαπάτησης και παραπλάνησης των πιο εύπιστων πολιτών.

Μα όσο γρήγορα μπορεί να "αναδειχθεί" μια θεότητα, τόσο γρήγορα μπορεί να ξεπέσει. Η παιδεία, όπως και κάθε άλλη φορά, λόγω της ικανότητάς της να προσαρμόζεται, χωρίς ποτέ να χάνει την ουσία της, είναι για ακόμη μια φορά η λύση. Γιατί, μπορεί να υπάρχουν σχολικά βιβλία με προπαγανδιστικό και ανούσιο περιεχόμενο, μα υπάρχουν άξιοι εκπαιδευτικοί, κατάλληλα καταρτισμένοι και "εξοπλισμένοι" που μπορούν να μάθουν στους ανερχόμενους πολίτες τη δύναμη της κριτικής σκέψης, της παιδείας, της γνώσης, της Δημοκρατίας.

Οι αρετές, αντίθετα με το χρήμα, στηρίζονται σε θεμέλια στιβαρά, που θα χρειαστεί κάτι πολύ παραπάνω από έναν επίδοξο ληστή, με "αρχές" και επιθυμίες που βασίζονται σε σαθρές βάσεις, για να καταρρίψουν έναν θεσμό που επιβιώνει και αναβιώνει μέσα από τις στάχτες του όπως ο φοίνικας. Η Δημοκρατία ποτέ της δεν χάνεται. Απλά κρύβεται. Και ένας καλός πολίτης ξέρει πού να ψάξει... Μέσα στις στάχτες που δημιούργησαν οι ανάξιοι πυρπολητές της.