ΟΙ ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

 

Έχουν εξωχώριες εταιρίες για να κάνουν τη δουλειά τους και λειτουργούν ανεξέλεγκτα. Ο λόγος, περί των εγγράφων που διέρρευσαν και που σύμφωνα με την Διεθνή Σύμπραξη Ερευνητών Δημοσιογράφων αποδεικνύουν τη συστηματική φοροαποφυγή δισεκατομμυρίων ευρώ από τις μεγαλύτερες εταιρείες του κόσμου. Ανάμεσά τους συμπεριλαμβάνονται και εταιρείες ελληνικού ενδιαφέροντος γιατί δεν θα μπορούσε, βέβαια, να λείπει ο Μάρτης από την Σαρακοστή. 

Πάντως, αυτή η είδηση, κατά το μέρος που εμπλέκει αυτές τις εταιρείες ελληνικού ενδιαφέροντος, προφανώς, δεν κρίθηκε αρκούντως σημαντική για να «παίξει» στα δικά μας μέσα μαζικού εμπαιγμού, αυτό δα έλειπε! Προκύπτουν, λοιπόν, μυστικές συμφωνίες μεταξύ του Δουκάτου του Λουξεμβούργου και μιας από τις μεγαλύτερες, παγκοσμίως, ελεγκτικές εταιρείες, που βοήθησε πολυεθνικούς κολοσσούς να εξασφαλίσουν ευνοϊκές φορολογικές αποφάσεις.

 Με τον τρόπο αυτό, οι εταιρείες αυτές εξασφάλισαν φορολογική ασυλία, εξοικονομώντας ανυπολόγιστα, αλλά τερατώδη ποσά σε φόρους που όφειλαν να πληρώσουν στα δημόσια ταμεία των κρατών-μελών της ευρωζώνης.  Δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς, αυτόχρημα, ότι η ελληνική παραφυάδα της ελεγκτικής αυτής εταιρείας, έχει εμπλοκή σ' ετούτην την «νόμιμη» εξαπάτηση των ευρωπαϊκών κοινοτήτων μας.

Άλλωστε, έχουμε αρχίσει από καιρό να εμπεδώνουμε τους νέους τρόπους του πολιτεύεσθαι στην Γηραιά Ήπειρο: «Ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό», πράγμα που, κατά τα φαινόμενα, δεν αφορά μόνο στα καθ’ ημάς αλήστου μνήμης, αλλά και στον άρτι εκλεγέντα Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που μεταπήδησε στη νέα του θέση από την πρωθυπουργία του Δουκάτου του Λουξεμβούργου! 

Μπορεί όμως να παρατηρήσει κανείς ότι η ελληνική παραφυάδα αυτής της ελεγκτικής εταιρείας, σε αγαστή σύμπνοια με την ελληνική παραφυάδα άλλου ευαγούς ιδρύματος της ίδιας συνομοταξίας, έχει άμεση και καταλυτική εμπλοκή κι ευθύνη, σε άλλες, ακόμα πιο υποχθόνιες ιστορίες∙ ιστορίες από εκείνες που ταλανίζουν τα τελευταία χρόνια τον τόπο μας, αλλά που δεν φαίνεται ούτε να φωτίζονται επαρκώς από το φως της δημοσιότητας ούτε, βέβαια, να φθάνουν εγκαίρως, στην κρίση της δικαιοσύνης.

Μπορεί ακόμα να παρατηρήσει κανείς, ότι ο «υφυπουργός» οικονομικών, αλλά και η νέα γενική γραμματέας εσόδων, για της οποίας την επιλογή, κατά τα θρυλούμενα, ο κ. «υφυπουργός», διαδραμάτισε κομβικό ρόλο, χρημάτισαν και οι δύο επιφανή στελέχη αυτών των ελεγκτικών εταιρειών, πριν αναλάβουν την ευθύνη της είσπραξης των δημοσίων εσόδων του κράτους μας. Αλλά ας μην ξαναλέμε τα ίδια: ό,τι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό.

Νομίμως φοροαποφεύγουν οι επιχειρηματικοί αυτοί κολοσσοί αρά είναι και ηθικά αποδεκτό να πεθαίνουν άνθρωποι στην Ελλάδα των μνημονίων, από την έλλειψη αυτών των πόρων που στερείται το Δημόσιο ταμείο.

Νομίμως στερείται η κοινωνία μας αυτούς τους πόρους, αρά είναι και ηθικά αποδεκτό να κατεδαφίζονται οι προνοιακές δομές, να βουλιάζουν τα δημόσια νοσοκομεία, να καταρρέει η δημόσια εκπαίδευση και να ζητάει ο θρασύτατος κ. «υπουργός» της Παιδείας μας από δέκα χιλιάδες εκπαιδευτικούς που λείπουν από την δημόσια εκπαίδευση, να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους εθελοντικά, αφού λεφτά δεν υπάρχουν για να πληρωθούν κι αυτοί με τους μισθούς της πείνας που απολαμβάνουν οι «προνομιούχοι» συνάδελφοί τους που υπηρετούν στα δημόσια σχολεία μας.

Νομίμως, λεφτά δεν υπάρχουν, άρα είναι και ηθικά αποδεκτό, δυόμιση σχεδόν χρόνια τώρα, από τότε που ανέλαβε το χαρτοφυλάκιό του κ. «υφυπουργός», επί των εσόδων, και παρά τις υποσχέσεις του, να παραμένει, στον υπουργικό του θώκο, αντί να δίνει εξηγήσεις στη δικαιοσύνη για τις πράξεις και τις παραλείψεις του. Κοντολογίς, οι μαυραγορίτες της εποχής μας είναι εδώ και δεν χρησιμοποιούν πλέον καμιόνια και βάρκες για να μεταφέρουν τρόφιμα, ώστε να πλουτίζουν πουλώντας τα, ακριβώς όπως πλούτιζαν οι πρόγονοί τους στην κατοχή. Όχι!  

Τώρα οι μαυραγορίτες έχουν εξωχώριες εταιρίες για να κάνουν τη δουλειά τους, αλλά η δραστηριότητα αυτών των εταιρειών είναι νόμιμη∙ έστω κι αν, κατά τα καταγγελλόμενα που δεν διαψεύστηκαν, είναι ανεξέλεγκτη η δράση τους με άνωθεν προφορική εντολή, παραμένει νόμιμη και άρα είναι ηθική η λειτουργία τους ετούτη την ώρα που θα χρειαζόταν να ελεγχθούν οι σχέσεις τους με τους λεγόμενους φορολογικούς παράδεισους∙ είναι ηθικό, αφού είναι νόμιμο, όλοι ο φόροι να εξαφανίζονται στη δύση κι όλα τα βάρη να μαζεύονται στην ανατολή.

Είναι ηθικό γιατί είναι νόμιμο! Νόμιμο, και μάλιστα νομιμότατο, αφού με τις ευλογίες του κ. «υφυπουργού», του επιφορτισμένου με τη συλλογή των δημοσίων εσόδων και της συναδέλφου του γενικής γραμματέως, συντελούνται αυτά τα αίσχη που δεν θα ήταν παράλογο να υποθέσει κανείς ότι οι ίδιοι συνέλαβαν και προώθησαν προς νομοθέτηση.

Νομίμως διατηρεί το χαρτοφυλάκιό του ο κ. «υφυπουργός», επί των εσόδων, άρα είναι και ηθικά αποδεκτό να οργιάζουν οι εθνοπατέρες μας -και οι εθνομητέρες μας, βεβαίως- μέσα στη Βουλή των Αχρησίμευτων Ελλήνων με τις χαριστικές νομοθετικές πράξεις που επινοεί ο ίδιος και το επιτελείο του υπέρ των παλαιών του πλούσιων πελατών για να γίνονται πλουσιότεροι και για να γίνονται οι φτωχοί φτωχότεροι∙ τόσο αναίσχυντες νομοθετικές πράξεις, που, ορισμένες φορές, ακόμα και κάποιοι από τους ανεκδιήγητους του κυβερνητικού εσμού, αρνούνται να τις ψηφίσουν!

Νομίμως, πάντως, μας διαφεντεύουν οι ολετήρες που μας κυβερνούν.

Νομίμως υφάρπαξαν και την ψήφο μας, καμιά αμφιβολία επ' αυτού. Το μόνο που μένει να απαντηθεί, είναι αν ηθικώς πράττουμε κι εμείς που τους ανεχόμαστε...Διαβάστε την Επικαιρότητα ΕΔΩ..........

 

ΒΟΜΒΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

 

Η έκθεση της Κομισιόν για τη γήρανση του πληθυσμού, το προσδόκιμο ζωής και την ανάπτυξη της χώρας τα επόμενα 45 χρόνια θα έπρεπε να αποτελέσουν αντικείμενο σοβαρού προβληματισμού σε ένα... σοβαρό κράτος. Πιθανότατα σε πιο προηγμένες χώρες της Ευρώπης, οι προβολές για το 2060 να απασχολήσουν ιδιαίτερα τις κυβερνήσεις και τους αρμόδιους φορείς. Στην Ελλάδα, όμως, τι γίνεται και κυρίως πώς φτάσαμε στο σημείο να λέμε ότι η χώρα γερνά με ταχύτατους ρυθμούς;

Εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια βγαίνουν ανάλογες εκθέσεις που δείχνουν ότι μετατρεπόμαστε σε χώρα γερόντων και συνταξιούχων. Με τα νέα στοιχεία, το προσδόκιμο ζωής την περίοδο 2013-2060 αναμένεται να αυξηθεί κατά 6,9 χρόνια για τους άνδρες (στα 84,9 χρόνια) και κατά 5,7 χρόνια στις γυναίκες (89 έτη το 2060). Ταυτόχρονα θα μειωθεί, όμως, το ποσοστό γονιμότητας και το ακόμη πιο τραγικό: Ο πληθυσμός άνω των 65 ετών μέχρι το 2060 θα αυξηθεί κατά 12,7%, ενώ ο πληθυσμός άνω των 80 θα δει άνοδο κατά 9,5%.

Δεν θα έπρεπε να εκπλήσσεται κανείς από την κακή εξέλιξη για την ελληνική κοινωνία και οικονομία. Τα επόμενα χρόνια τα σημερινά παιδιά θα βρεθούν αντιμέτωπα με μια χώρα γεμάτη με ηλικιωμένους, οι οποίοι ταυτόχρονα θα συντηρούνται με συντάξεις τις οποίες θα καλούνται να καλύπτουν όλο και λιγότεροι εργαζόμενοι.  Σήμερα, 3,5 εκατ. εργαζόμενοι συντηρούν περί τα 2,8 εκατ. συνταξιούχους και πρόκειται για ένα σύστημα οριακά βιώσιμο, με την υποσημείωση ότι όλοι οι εργαζόμενοι πληρώνουν τις εισφορές τους. Κάτι που ειδικά στα χρόνια της κρίσης δεν συμβαίνει, με αποτέλεσμα τα Ταμεία να καταρρέουν.

Ας σκεφτεί λοιπόν κανείς τι πρόκειται να συμβεί σε λίγα χρόνια από σήμερα όταν θα αυξηθούν οι ηλικιωμένοι - και συνταξιούχοι - και θα μειωθούν οι εργαζόμενοι που καταβάλλουν εισφορές. Τι έχει κάνει, ωστόσο, το ελληνικό κράτος για να σταματήσει το δημογραφικό σοκ που έρχεται και που θα προκαλέσει ανεπανόρθωτες ζημιές και στην οικονομία; Απολύτως τίποτε, αντιθέτως με σειρά μέτρων επιδεινώνει την ήδη κακή κατάσταση.

Όταν π.χ. έχουν κοπεί και τα ελάχιστα κίνητρα που υπήρχαν για να αυξηθούν οι γεννήσεις, πώς μπορεί να περιμένει κανείς αύξηση του ποσοστού γονιμότητας; Όταν ακόμη και οι φοροελαφρύνσεις για την αγορά σπιτιού δεν υφίστανται πλέον ή τα επιδόματα τέκνων χορηγούνται σε όλο και πιο ασφυκτικά πλαίσια, είναι δεδομένο ότι θα αυξηθούν οι άτεκνες οικογένειες ή εκείνες που έχουν μόνο ένα παιδί.

Για να μη μιλήσει κανείς για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενες γυναίκες, κυρίως στον ιδιωτικό τομέα, σε ό,τι αφορά την κύηση και εν συνεχεία την ανατροφή των παιδιών τους. Σε άλλες χώρες παρέχονται οικονομικά κίνητρα για να γεννιούνται περισσότερα παιδιά, δίνονται άδειες μετ' αποδοχών στις μητέρες να μεγαλώνουν τα παιδιά τους και στους πατέρες υπάρχουν στηρίγματα τόσο από το κράτος όσο και από τον εργασιακό τους χώρο για να στηρίζουν την οικογένειά τους.

Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια των μνημονίων, κοινωνική πολιτική στήριξης των οικογενειών απλά δεν υφίσταται. Με αποτέλεσμα να καταδικάζουμε τις επόμενες γενιές σε ένα δυσοίωνο μέλλον. Ενα μέλλον με συσσωρευμένο δημόσιο χρέος και με μια χώρα γηρασμένη. Ισως αυτό το σκηνικό να είναι μεγαλύτερη «βόμβα», από τη σημερινή οικονομική κατάσταση της Ελλάδας.

 

ΟΙ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΙ...

Έξι χρόνια μετά τη χρηματοοικονομική κρίση, η παγκόσμια οικονομική ανάκαμψη παραμένει αναιμική. Δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν δημοσιονομικά κίνητρα για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση λόγω του δημοσιονομικού αδιεξόδου στην Ουάσιγκτον, των διαφωνιών επί θεμάτων πολιτικής στην ευρωζώνη και του ήδη υψηλού χρέους στην Ιαπωνία.

Τα παραπάνω υποστηρίζει με άρθρο του στους Financial Times o Komal Sri-Kumar, πρόεδρος της Sri-Kumar Global Strategies, προσθέτοντας ότι ανταγωνιστικές υποτιμήσεις που προέκυψαν από τα αλλεπάλληλα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης έχουν αναδειχθεί στο επικρατέστερο αναπτυξιακό εργαλείο. Αυτοί οι πόλεμοι νομισμάτων έδωσαν ώθηση στις χρηματιστηριακές αγορές χωρίς όμως να δίνουν ταυτόχρονη ώθηση στην παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη. Οι ΗΠΑ ξεκίνησαν πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης στα τέλη του 2008. 

Με διαδοχικά προγράμματα, ο ισολογισμός της Fed τελικά τετραπλασιάστηκε από τα 800 δισ. δολ. τον Σεπτέμβριο του 2008 στα 4,5 τρισ. δολ. σήμερα. Με κάθε νέο πρόγραμμα, το δολάριο υποχωρούσε καθώς οι επενδυτές θεωρούσαν ότι πάρα πολλά δολάρια ανταγωνίζονταν με τα άλλα νομίσματα. Ο δείκτης δολαρίου, μέτρο της συγκριτικής ισχύος του νομίσματος σε σχέση με ένα καλάθι έξι νομισμάτων, έφτασε σε ιστορικό χαμηλό τον Απρίλιο του 2011. 

Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι τις τελευταίες εβδομάδες ωθεί χαμηλότερα το ευρώ με τη ρητορική του. Η δέσμευσή του τον Ιούλιο του 2012 να πράξει οτιδήποτε χρειάζεται για να σώσει το ευρώ πυροδότησε υποχώρηση στις αποδόσεις των ευρωπαϊκών ομολόγων, αλλά όχι ανάκαμψη στην ευρωζώνη. Η ΕΚΤ σκοπεύει τώρα να αγοράσει τίτλους αξίας 1 τρισ. ευρώ μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, ελπίζοντας ότι τα ενισχυμένα αποθέματά της θα διοχετευθούν στον ιδιωτικό τομέα.  

Το ευρώ έχει υποχωρήσει από το 1,31 δολ. στις αρχές Σεπτεμβρίου κάτω από το 1,24 δολ. Στην Ιαπωνία, η αποδυνάμωση του γεν προέκυψε από τη μαζική δόση νομισματικής επέκτασης που είναι βασικός άξονας των αμπενομικών. Οι αγορές ομολόγων από το 2013 δεν μπόρεσαν να ανακόψουν τη συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 7,1% το δεύτερο τρίμηνο αυτού του έτους. Η Τράπεζα της Ιαπωνίας αιφνιδίασε τις αγορές προσφάτως ανακοινώνοντας ότι θα αυξήσει τις αγορές ομολόγων κατά το ένα τρίτο, αν και ο ισολογισμός της ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι ήδη υπερδιπλάσιος από ό,τι εκείνος της Fed. 

Και πάλι, επετεύχθη ο στόχος για υποχώρηση του νομίσματος. Το γεν βρέθηκε απότομα στο χαμηλότερο επίπεδο 7 ετών. Η κοινή γραμμή σε όλα αυτά τα μέτρα είναι η πεποίθηση ότι η υποτίμηση του νομίσματος θα είναι προπομπός της αύξησης των εξαγωγών και της ταχύτερης οικονομικής ανάπτυξης. Δυστυχώς, το παιχνίδι με τις συναλλαγματικές ισοτιμίες είναι παιχνίδι μηδενικού αποτελέσματος: η υποτίμηση του δικού μου νομίσματος οδηγεί στην υποτίμηση του δικού σου και αντιστρόφως.

 Όποιο πλεονέκτημα κι αν καταγράψει αρχικά η χώρα με το υποτιμημένο νόμισμα θα εξανεμιστεί σύντομα αφού οι εμπορικοί της εταίροι θα απαντήσουν με παρόμοια μέτρα. Ο σωστός τρόπος να δοθεί ώθηση στην ανάπτυξη είναι να εφαρμοστούν διαρθρωτικές αλλαγές που θα οδηγήσουν σε επέκταση του διεθνούς εμπορίου. Η πρώτη είναι το άνοιγμα τμημάτων της αγοράς που μέχρι τώρα είναι κλειστά στον ανταγωνισμό. Για παράδειγμα, τις δύο τελευταίες δεκαετίες, το υπουργείο Οικονομικών καλεί την Κίνα να επιταχύνει τις διαδικασίες ανατίμησης του γουάν, απειλώντας ότι θα χαρακτηρίσει τη χώρα «χειραγωγό της αγοράς συναλλάγματος».

Τα μέτρα αυτά, όμως, δεν οδήγησαν σε μείωση του εμπορικού πλεονάσματος της Κίνας. Οι Αμερικανοί αξιωματούχοι θα πετύχαιναν περισσότερα σε αυτό το μέτωπο εάν επικέντρωναν τις προσπάθειές τους στη στήριξη των αμερικανικών επιχειρήσεων κατά τη διεκδίκηση συμβολαίων στην Κίνα. Τα τελευταία μέτρα της Ιαπωνίας για την επέκταση της νομισματικής βάσης είναι μάλλον απίθανο να έχουν καλύτερα αποτελέσματα σε σύγκριση με όσα έχουν πετύχει μέχρι στιγμής τα... αμπενομικά. Το γεν αποδυναμώθηκε από τα 107 γεν ανά δολάριο στις 27 Οκτωβρίου στα 115 προσφάτως, αλλά αυτό δεν θα λύσει τα προβλήματα της Ιαπωνίας. 

Η γήρανση του πληθυσμού, όπως και το γεγονός ότι πολλοί τομείς παραμένουν κλειστοί στον ανταγωνισμό απαιτούν δομικές λύσεις και όχι μόνο νομισματικές. Οι ιαπωνικές αρχές θα πετύχουν μεγαλύτερη ανάπτυξη και ενίσχυση του πληθωρισμού εάν επιτρέψουν περισσότερες εισροές αλλοδαπών νέων, εξειδικευμένων εργαζομένων. Έτσι, θα μειωθεί ο μέσος όρος ηλικίας στην Ιαπωνία από τα 46 χρόνια που είναι τώρα, διευρύνοντας παράλληλα τη συνολική ζήτηση.

Επίσης, ο περιορισμός της επιρροής των εγχώριων ολιγοπωλίων που αποθαρρύνουν τον ανταγωνισμό και επηρεάζουν την παραγωγή θα έδινε τη δυνατότητα ίδρυσης νεότερων και πιο παραγωγικών επιχειρήσεων.  Τέλος, η ινδική ρουπία ενισχύθηκε από περίπου 70 ρούπιες ανά δολάριο τον Αύγουστο του 2013 σε 61 πρόσφατα, χωρίς να πληγεί η ανάπτυξη.  

Η ευνοϊκή αντίδραση των επενδυτών στον νέο επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας που θεωρείται πιο φιλικός προς τις επιχειρήσεις και η εκλογική νίκη μίας κυβέρνησης που επικεντρώνεται στη μείωση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς ήταν πολύ πιο ισχυροί παράγοντες από τις αλλαγές στη συναλλαγματική ισοτιμία. Οι πόλεμοι νομισμάτων τελικά είναι καταστροφικοί. 

ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ;

 

Το βιβλίο «Berlin Alexanderplatz» του Άλφρεντ Ντέμπλιν, αρχίζει με τον ήρωά του να παρατηρεί διαρκώς το Βερολίνο να ανοικοδομείται. Υποθέτω ότι το ίδιο συμβαίνει και στην ταινία του Φασμπίντερ. Δεν το ήξερα, μου το είπαν πρόσφατα, όταν παρατήρησα ότι πριν 4 χρόνια που είχα ξαναπάει στην πόλη, είχε παντού έργα. «Στο Βερολίνο μονίμως κάτι φτιάχνεται, μονίμως ανοικοδομείται», ήταν η φράση του συνομιλητή μου. Βρέθηκα εκεί πριν λίγες ημέρες και, δυστυχώς, δεν είχα την ευκαιρία να μείνω και για τις εορταστικές εκδηλώσεις για τα 25 χρόνια από την πτώση του Τείχους. 

Τα ταξίδια μου, πλέον, σπανιότατα δεν είναι κατά κάποιο τρόπο επαγγελματικά και οι παρεμβάσεις μου στο πρόγραμμα δεν μπορούν να είναι ουσιαστικές. Ας είναι. Έστω και χωρίς την εμπειρία των εκδηλώσεων, γίνεται φανερό ότι το Βερολίνο μονίμως γιορτάζει και μονίμως αλλάζει. Γιορτάζει επειδή είναι το Βερολίνο. Επειδή διαμορφώνει τη δική του ταυτότητα και το φωνάζει. Πριν λίγα χρόνια, οι Βερολινέζοι σκέφτηκαν ότι δεν τους αρκεί το “Made in Germany”. Άρχισαν να προωθούν το “Designed in Berlin” στα προϊόντα τους. Βερολίνο, πρωτοπορία, σχέδιο, καινοτομία, στιλ, ύφος. Το καθιέρωσαν. Κι αυτό, όμως, δεν τους αρκεί. Διότι, εκτός από μυαλό, διαθέτουν και χέρια. Έτσι, κοντά στο “Designed in Berlin” έβαλαν και το “Handmade in Berlin”. 

Και σχεδιασμένο στο Βερολίνο, και φτιαγμένο από χέρια που δημιουργούν στο Βερολίνο. Εδώ και λίγες ημέρες, βγήκε η είδηση ότι υπάρχει η πιθανότητα ο επόμενος πρωθυπουργός της Θουριγγίας, κοντινού κρατιδίου στο Βερολίνο, να προέρχεται από την Die Linke, την παράταξη της ριζοσπαστικής αριστεράς που «κληρονόμησε» το κυβερνητικό Socialist Unity Party (SED) της Ανατολικής Γερμανίας. Αυτή η πιθανότητα θα προέλθει από τη συμφωνία συνασπισμού της Die Linke με το SPD και τους Πράσινους. «Θα επιστρέψουν οι Κόκκινοι στο Βερολίνο;» αναρωτιούνται πολλά μέσα. 

Το Σάββατο, πάντως, οι εκπρόσωποι της Die Linke, έδωσαν ρέστα στην καταδίκη του καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας και στην έκφραση της χαράς για την πτώση του Τείχους του Βερολίνου.Θέλοντας, 25 χρόνια μετά, να αποτινάξουν οποιαδήποτε υποψία σχέσης τους με το καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας, μίλησαν για «κυβερνητική αδικία» στην Λαοκρατική Δημοκρατία.

«Η αυθαιρεσία μπορούσε να αντικαταστήσει οποτεδήποτε το Δίκαιο και τη Νομιμότητα» είπαν, ενώ δεν δίστασαν να πουν ξεκάθαρα ότι η ευθύνη ανήκε στο SED, ναι, στο κόμμα που «κληρονόμησαν» και, ναι, χαρακτηρίζουν την πτώση του Τείχους του Βερολίνου «μεγάλο κέρδος, ήταν και παραμένει»…