Η ΒΑΡΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ

 

Δεν μπορεί να πει κανείς με βεβαιότητα αν η εκχώρηση γης και ύδατος πριν καν ζητηθεί ή οι άλλες σοβαρότατες καταγγελλόμενες πράξεις και παραλήψεις των Ολετήρων που μας πολεμούν,  ηγεμονεύοντάς μας με τον αθλιότερο τρόπο, εντάσσονται στην προσπάθειά τους να  απορροφήσουν (sic) τις αντιδράσεις των αγορών και των εταίρων, όπως ισχυρίζονται κάποιοι αναλυτές ή αν απλώς πρόκειται για το κύκνειο άσμα των πανικόβλητων ηγεμονίσκων. Δυστυχώς για τον εσμό των αχαρακτήριστων - και ευτυχώς για όλους εμάς, η καχυποψία των επικυρίαρχων προς την κυβέρνηση  των Ολετήρων, έχει πια μετατραπεί σε βεβαιότητα για την ανικανότητα των εξωνημένων κυβερνητών μας να φέρουν σε πέρας τα συμφωνημένα, οπότε οι δονήσεις των αντιδράσεων, είναι πλέον σχεδόν αδύνατον να απορροφηθούν.

Η οδυνηρή βεβαιότητα για τη αδυναμία εκπλήρωσης των συνομολογημένων, όπως φάνηκε αμέσως μετά το τελευταίο τανγκό χωρίς βούτυρο στο Παρίσι, μαζί και η οριστική διαπίστωση περί της ανικανότητας αυτής της ανεκδιήγητης παρέας που αυτοαποκαλείται «Ελληνική Κυβέρνηση»  να θέσει σε εφαρμογή τις οποιεσδήποτε μεταρρυθμίσεις χωρίς να προκαλεί πολλαπλάσιες καταστροφές, και της Χαράς τα Ευαγγέλια που μας περιμένουν κατά την επικείμενη αξιολόγηση από τους υπαλλήλους της Τρόικας των δανειστών, δεν προμηνύουν τίποτα καλό  για τον πολιτικό γελωτοποιό που πρωθυπουργεύει. Αναλόγως παταγώδης θα ήταν και η αποτυχία, εφόσον άνοιγε το θέμα της συζήτησης για τη βιωσιμότητα  του ελληνικού δημόσιου χρέους και για έξοδο από το μνημόνιο προς τις διεθνείς αγορές χρήματος. Οι Αγαθοί Ευαπάτητοι!

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια κινείται, προσπαθώντας να αποφύγει την κατάρρευσή της, η κυβέρνηση των πολιτικών αγυρτών, μετά το άνοιγμα από τον πρωθυπουργεύοντα σφουγγοκωλάριο, αυτής της συζήτησης, κατά τη συνάντησή του με την Φράου Καγκελάριο. Μuch power (sic) του ευχήθηκε κι ετούτη τη φορά η αφεντικίνα του -κι έξω από την πόρτα. Ουδείς πάντως μπορεί να επιβεβαιώσει αν του υποσχέθηκε  και την ασυλία που έχει εξασφαλίσει ο "κύριος" Siemens, προκειμένου να κρατάει το στόμα του κλειστό για όλους εκείνους που είναι σημειωμένοι στον λεπτό διπλωματικό φάκελο που λέγαμε το προπερασμένο καλοκαίρι. Στα υπόγεια του μεγάρου Μαξίμου, η  «ομάδα της αλήθειας», γνωρίζει ότι πλέον η μηχανή έχει τεθεί σε κίνηση κι ότι τα πρώτα σημάδια θα φανούν πολύ σύντομα από την τεχνικές εκθέσεις που θα ζητούν νέες περικοπές παντού, προκειμένου να κλείσει το δημοσιονομικό κενό. 

Ο πραγματικός όμως πονοκέφαλος είναι το χρηματοδοτικό κενό που αφήνει πίσω της η εξαντλημένη φοροδοτική ικανότητα του γονατισμένου και ημιθανή ραγιά. Κοντός ψαλμός αλληλούια, μέσα στον μήνα που μας μπαίνει, για την κυβέρνηση των εξωνημένων. Την ώρα, λοιπόν, που οι τεχνικές εκθέσεις των επικυρίαρχων και τα «ισοδύναμα μέτρα» που θα απαιτηθούν, κατά πάσα πιθανότητα θα αποσταθεροποιήσουν την ανυπεράσπιστη και εντελώς πανικόβλητη κυβέρνηση, οι επίσημες και οι ανεπίσημες αντιδράσεις των σαχλών που μας κυβερνούν επιτείνουν το πρόβλημα,  εφόσον η κινδυνολογία, η κενολογία και ο κρετινισμός «υπουργών» και εκπροσώπων κυριαρχούν, επιτυγχάνοντας μόνον την άνοδο των spreads κι ανοίγοντας εκ νέου την όρεξη των χρυσοδάχτυλων που κυριαρχούν στις αγορές χρήματος, οι οποίοι ακονίζουν πάλι τα μαχαίρια τους για το φαγοπότι που διαφαίνεται στον ορίζοντα γι' αυτούς.

«Κινούμαστε σε δύο παράλληλα επίπεδα, στο τυπικό καθιερωμένο επίπεδο της Τρόικας, αλλά και σε ένα υψηλότερο, πολιτικό επίπεδο στρατηγικού χαρακτήρα», ήταν μια από τις χαρακτηριστικές αερολογίες του υψιπετούς παρα-συνταγματολόγου αντιπροέδρου, από τη Νέα Υόρκη, δείχνοντας να αγνοεί ότι δύο παράλληλα επίπεδα δεν μπορούν ποτέ να συναντηθούν: ακριβώς όπως συμβαίνει σήμερα ανάμεσα στην άθλια κυβέρνηση που εκπροσωπεί από την μια πλευρά και  τους δανειστές από την άλλη, εφόσον κι αυτός αντιλαμβάνεται ότι η Φράου Καγγελάριος τον απέλυσε προχθές τον Φον-Αντωνάκη, τον συνεταίρο του, κι ότι ο πολιτικός χρόνος που τους απομένει, δεν επαρκεί για να ολοκληρώσουν το καταστροφικό τους έργο.

Όμως, επειδή αυτή η ελεεινή κυβέρνηση δεν πρόκειται να παραδώσει εύκολα την εντολή διακυβέρνησης, επειδή, ακριβώς, ηγεμονεύει καταχρώμενη αυτήν την εντολή, ούτε φαίνεται να υπάρχουν βουλευτές αρκετά έντιμοι ή αρκετά γενναίοι, ώστε  να αποχωρήσουν από αυτό το θλιβερό κι εντελώς διακοσμητικό κοινοβούλιο, δίνοντας επιτέλους την χαριστική βολή στην ανεκδιήγητη κυβέρνηση μας και βάζοντας ένα τέλος σε αυτήν την περιρρέουσα κοινοβουλευτική φαρσοκωμωδία, αναζητείται ο τρίτος δρόμος, γιατί ασφαλώς ο Μάρτιος φαντάζει μακρινός, αβέβαιος και σπαρμένος με πτώματα συνελλήνων.

Συνεπώς, δική μας είναι η ευθύνη να τηρήσομε την ακροτελεύτια επιταγή του Συντάγματος που μας ορμηνεύει  ότι  η τήρησή του επαφίεται στον πατριωτισμό των Eλλήνων, «που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να καταλύσει το Σύνταγμα με τη βία». Για να μη λέμε περισσότερα λόγια ούτε να κουραζόμαστε κι άλλο, ας συμφωνήσουμε ότι την βία την πιστοποιούν όσα εμπεριέχονται στην  πρόσφατη έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής: σε καθεστώς ένδειας βρίσκονται 2,5 εκατομμύρια Έλληνες ενώ άλλοι 3,8 εκατομμύρια πολίτες, απειλούμαστε άμεσα από τη φτώχεια, σύμφωνα με την έκθεση.

Δική μας, λοιπόν, απομένει  η ευθύνη να οργανώσουμε και να ξεκινήσουμε την αντίσταση απέναντι σε αυτήν την κυβέρνηση της συμφοράς, που όχι μόνο είναι ανίκανη να λειτουργήσει στοιχειωδώς υπέρ του δημοσίου συμφέροντος, αλλά επιπλέον, τελώντας υπό αυστηρή προθεσμία, υπονομεύει με την ίδια της την ύπαρξη τις όποιες προοπτικές υπάρχουν για την έξοδο από αυτό το τέλμα της παρακμής και της βίας που σήμερα βιώνουμε. Αλλά αυτά τα σπουδαία πράγματα δεν γίνονται ούτε με, οργανωμένες από τους συνδικα-ληστές των ονείρων μας, τρίωρες στάσεις εργασίας ούτε με τις ουρές των ραγιάδων στις εφορίες, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διακανονίσουν παράνομα επιβεβλημένους φόρους, με πόρους στερημένους από το φαΐ των παιδιών τους. 

Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ..........

 

ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΔΗΛΩΝΕΙ Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ PKK

 

«Ξεκινάμε πόλεμο με την Τουρκία στο τέλος Σεπτεμβρίου» δηλώνει σε συνέντευξή του στην δημοσιογράφο Αμπερίν Ζαμάν, ο στρατιωτικός διοικητής του PKK, Τζεμίλ Μπαγίκ. Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στο κορυφαίο site με θέματα της Μέσης Ανατολής, Al Monitor, στην συνέχεια του τελεσίγραφου που έστειλε ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν στην Τουρκία μέσα από τις φυλακές.

Ο ηγέτης του PKK μέσα από τις φυλακές του Ιμραλί, είχε καλέσει σε γενική εξέγερση τους Κούρδους και τους είχε ζητήσει να είναι ετοιμοπόλεμοι, αφού όπως σημείωνε η Τουρκία παίζει βρώμικα παιχνίδια με το Ισλαμικό Κράτος. «Την ώρα που ενισχύουν και διαπραγματεύονται με το Ισλαμικό κράτος, έχουν σταματήσει κάθε διάλογο με τους Κούρδους της Τουρκίας» είχε υπογραμμίσει ο Αμντουλάχ Οτσαλάν.

Στην συνέντευξή του ο στρατιωτικός διοικητής του PKK κάνει και συγκλονιστικές αποκαλύψεις για τις στενές σχέσεις της Τουρκίας με το Ισλαμικό Κράτος. Ούτε λίγο ούτε πολύ, αποκαλύπτει ότι οι τζιχαντιστές κρατάνε στο χέρι την Τουρκία, γιατί αν δεν κάνει ότι της λένε «θα αποκαλύψουν με έγγραφα το ξέπλυμα του βρώμικου χρήματος που κάνουν» δηλώνει χαρακτηριστικά ο Τζεμίλ Μπαγίκ.

Η δεύτερη μεγάλη αποκάλυψη του στρατιωτικού διοικητή είναι ο τρόπος που βοήθησαν οι Τούρκοι το Ισλαμικό Κράτος στην μάχη του Κομπανί. «Δύο ημέρες πριν το Ισλαμικό Κράτος εξαπολύσει επίθεση στο Κομπανί, ένα τουρκικό τρένο με όπλα σταμάτησε σε χωριό της Τουρκίας στα σύνορα με το Αμπιάντ, που ελέγχει το Ισλαμικό Κράτος και τους παρέδωσαν όπλα» κατέληξε ο Τζεμίλ Μπαγίκ.

 

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΕΛΟΣ

 

Η επίσκεψη Σαμαρά στη Μέρκελ έθεσε οριστικό τέλος στον βίο της κυβέρνησης. Απομένουν τα τυπικά: ο κατάλληλος χρόνος για την προκήρυξη των εκλογών, η ρύθμιση των τελευταίων εκκρεμοτήτων, η οργάνωση της επόμενης μέρας δηλαδή, έτσι ώστε να περισωθεί η παρούσα ηγεσία των δύο κομμάτων στη θέση της. Ο Σαμαράς πήγε στο Βερολίνο ζητώντας τρία πράγματα και περιμένοντας να πάρει τουλάχιστον το ένα, έτσι ώστε να πάει στις εκλογές από καλύτερες σχετικά θέσεις.

1)Να τεθεί ζήτημα βιωσιμότητας του χρέους, να ανοίξει δηλαδή η σχετική συζήτηση πριν από τις εκλογές.

2)Να αποχωρήσει η τρόικα από την Αθήνα και

3)Να μην επιμείνει η τρόικα στα σκληρά μέτρα που θα ζητήσει σε λίγες μέρες, δηλαδή απολύσεις, μειώσεις συντάξεων κ.λπ. Δυστυχώς όμως για τον πρωθυπουργό, η Μέρκελ δεν ανταποκρίθηκε σε κανένα από αυτά τα αιτήματα. Το χρέος το παρέπεμψε για μετά τις εκλογές, για την τρόικα και το ΔΝΤ δεν είπε κουβέντα, ενώ κατέστησε σαφές ότι η Αθήνα δεν έχει άλλη επιλογή από το να εφαρμόσει τα μέτρα που θα αποφασίσει η τρόικα. Η Deutche Welle, μάλιστα, έγραψε πως η συνάντηση Σαμαρά-Μέρκελ δεν είχε κανένα αποτέλεσμα για την Αθήνα.

Η στάση της Γερμανίας στο ελληνικό ζήτημα δεν είναι καθόλου περίεργη. Έχουμε γράψει κατ’ επανάληψιν ότι η Μέρκελ θα προτάξει την εφαρμογή του προγράμματος από την πολιτική διάσωση των Σαμαρά-Βενιζέλου, για λόγους που δεν χρειάζεται να αναλυθούν. Επιπλέον, όλες οι ενδείξεις που υπάρχουν σήμερα, αλλά και οι πληροφορίες, λένε ότι οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ απλώς περιμένουν τη νέα κυβέρνηση για να λάβουν τις αποφάσεις τους και αν είναι να υποχωρήσουν σε κάτι θα το κάνουν με τους επόμενους, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα και την επιβίωση του προγράμματος.

Το σημαντικότερο αποτέλεσμα, όμως, της συνάντησης Σαμαρά-Μέρκελ είναι ότι έθεσε τέρμα στο ζήτημα της προεδρικής εκλογής, καθώς η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση πλέον να προσφέρει κανένα πολιτικό άλλοθι στήριξης, σε όσους ενδεχομένως είχαν την διάθεση να συζητήσουν εκλογή Προέδρου από την παρούσα Βουλή. Με τον Σαμαρά να επιστρέφει με άδεια χέρια και τον ΣΥΡΙΖΑ βέβαιο νικητή των εκλογών, κανένας βουλευτής δεν πρόκειται φυσικά να εκτεθεί. Απλώς θα αναζητήσει την προσωπική του επιβίωση με τον επόμενο, ή απλώς θα περιμένει.

Εφόσον η ΔΗΜΑΡ αποφάσισε να συμμαχήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ δήλωσαν κάθετη άρνηση, οι διαφωνούντες βουλευτές αυτών των κομμάτων δεν επαρκούν για την συγκέντρωση των 180, καθώς από τους ανεξάρτητους περίπου 7 έχουν δηλώσει ότι δεν θα συμφωνήσουν και οι περισσότεροι κινούνται ήδη ανοιχτά προς τον ΣΥΡΙΖΑ. (Τζάκρη, Τατσόπουλος, Βουδούρης, Μουτσινάς, Νικολόπουλος, Γιαταγάνα, Παραστατίδης).

Από τους υπόλοιπους ανεξάρτητους, ο Πολύδωρας δήλωσε ότι θα ψηφίσει πρόεδρο εάν αλλάξει η μνημονιακή πολιτική -δηλαδή δεν θα ψηφίσει- ενώ το ίδιο φαίνεται να επιλέγουν οι πρώην ΑΝΕΛ, Ιατρίδη, Καπερνάρος και Νταβρής. Όσο για τον Ανδρουλάκη, δεν νομίζω κανείς να πιστεύει ότι θα πάει πίσω από μια κυβέρνηση που δεν έχει κάτι να προσφέρει; Αυτή τη στιγμή δηλαδή, από τους ανεξάρτητους βουλευτές η κυβέρνηση είναι ζήτημα εάν έχει 10 ψήφους, των δύο χρυσαυγιτών συμπεριλαμβανομένων! Δηλαδή, τέλος. Μετά ταύτα περιμένουμε απλώς τον Σαμαρά να επιλέξει τον χρόνο των εκλογών.

 

ΤΙ ΤΡΕΧΕΙ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ;

 

(Στη διάρκεια της χούντας, θυμάμαι πολύ καλά τον εκφωνητή των κινηματογραφικών «επικαίρων» - που παίζονταν πριν από την ταινία - να λέει με καμαρωτή φωνή πως «αι μαθήτριαι υπεδέχθησαν με έκδηλον χαρά την είδησιν της υποχρεωτικής αμφιέσεώς των με σχολικάς ποδιάς». Στη γειτονική μας Τουρκία πάλι, «αι μαθήτριαι υπεδέχθησαν με έκδηλον χαρά την είδησιν» της ελεύθερης «αμφιέσεώς των» με μαντίλα…)

Οι μαθήτριες άνω των 10 ετών μπορούν να φοράν στο σχολείο μαντήλα, σύμφωνα με την εφαρμογή μιας διάταξης που προβλέπει ότι οι μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (άνω των 10 ετών δηλαδή) δεν είναι υποχρεωμένοι στο μάθημα να έχουν «ακάλυπτη την κεφαλή». Και τούτη ήταν η πρόσφατη «μεταρρύθμιση» που ανακοίνωσε ο υπουργός Παιδείας της Τουρκίας Ν. Αβτσί, επεκτείνοντας ένα μέτρο που είχε ήδη ληφθεί για τα λύκεια και ολοκληρώνοντας τη «μεταρρύθμιση» που είχε ξεκινήσει, επιτρέποντας τη χρήση της μαντήλας στα Πανεπιστήμια και στους χώρους του δημόσιου τομέα…

Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Μπ. Αρίντς, εξάλλου, ανακοινώνοντας το μέτρο ανέφερε υπερήφανα, ότι όταν είχε συναντηθεί στην Προύσα με σχολιαρόπαιδα στην αρχή της χρονιάς, «όλοι περίμεναν ανυπόμονα αυτά τα καλά νέα»… Φυσικά, υπήρξαν ένθεν κακείθεν αντιδράσεις. Οι μεν, που υποστήριξαν την κυβερνητική «μεταρρύθμιση» - όπως ο πρόεδρος της αντίστοιχης ΑΔΕΔΥ - ισχυρίσθηκαν ότι πλέον «η δευτεροβάθμια εκπαίδευση παύει να είναι χώρος θρησκευτικής εκμετάλλευσης», αφού έτσι αποφεύγεται η αναγόρευση της μαντίλας σε «πολιτικό εργαλείο»...

Οι δε, μίλησαν για μεσαιωνικές αντιλήψεις και προέβλεψαν ότι «ακολουθούν οι παιδικοί σταθμοί» στην εκμετάλλευση της θρησκείας για πολιτικές σκοπιμότητες. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης υπογράμμισαν ακόμη, ότι κάθε φορά που η κυβέρνηση έχει προβλήματα (στα σύνορά της με τη Συρία λ.χ.) καταφεύγει πάντα «σε μια μεταρρύθμιση γύρω απ' τη μαντίλα.

Η μαντίλα δεν είναι ασπιρίνη», τόνισαν οι Ρεπουμπλικάνοι-σοσιαλιστές, ενώ οι εθνικιστές (ΜΗΡ) επίσης κατήγγειλαν πως «η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τη μαντίλα ως καύσιμο στην προσέλκυση ψήφων». Η ένωση των δασκάλων, τέλος. μίλησε για «τραύμα στην κοσμική παιδεία», ανήγγειλε ότι θα υπερασπιστεί νομικά τις θέσεις της και κατήγγειλε ότι η κυβέρνηση «σκόπευε να εισάγει θρησκευτικά σύμβολα και στους παιδικούς σταθμούς».

Για την ολοκλήρωση της κρατικής προπαγάνδας, ρεπορτάζ στα ΜΜΕ καταγράφουν τις μαρτυρίες μαθητριών που δηλώνουν την «ευτυχία» τους για το γεγονός ότι δεν θα πρέπει να βγάζουν τη μαντίλα τους στο μάθημα, αλλά και αγοριών που επίσης δηλώνουν τη χαρά τους ότι θα μπορούν να φορούν στο μάθημα τους σκούφους της προσευχής.

(Δεν ξέρω αν ο Ερντογάν ετοιμάζει πυρηνικά όπλα, όπως κατήγγειλε τις προάλλες η «Die Welt» με αξιόπιστα στοιχεία. Ξέρω, όμως, ότι σε τούτο τον ανταγωνιστικό κόσμο, όπου το βασικό εργαλείο στο κυνήγι πλεονεκτημάτων είναι η γνώση, η Τουρκία -που έχει άνισες επιδόσεις στην παιδεία- αντί να βελτιώσει ορισμένες πολύ καλές εφαρμογές της, τραβά προς τα κάτω το συνολικό σύστημα. Άμα όμως είσαι θρησκόληπτος, εξ ορισμού πάσχεις από μιαν αναπηρία. Είναι εγγενής αδυναμία η θολούρα στην κρίση).