ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΤΟΙΧΟΙ ΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΜΑΣ

 

Ανάγκη για ανατροπή του υπάρχοντος σάπιου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και ριζικές αλλαγές σε όλους τους τομείς. Ο ελληνικός λαός εγκλωβίστηκε έντεχνα μέσα σε ένα τετράγωνο δωμάτιο φυλακή, μέσα από το οποίο μας έχουν πείσει ότι δεν μπορούμε να απελευθερωθούμε και μέσα στο οποίο έχουμε αδρανοποιηθεί. Μας έχουν φυλακίσει μέσα στους τέσσερις τοίχους αυτής της φυλακής και όπως είναι επόμενο, αν ένας από αυτούς καταρρεύσει, τότε θα αφυπνιστούμε και θα απελευθερωθούμε.

1)Ο ένας τοίχος της φυλακής είναι το τεράστιο δημόσιο χρέος και η αδυναμία εξυπηρέτησής του που μας πέταξε έξω από τις αγορές. Μας έχουν πείσει ότι δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε αυτόν τον τοίχο. Το χρέος θα πρέπει, με κάποιον τρόπο, να εξοφληθεί οπωσδήποτε.

2)Ο δεύτερος τοίχος είναι το ευρώ και η απειλή εξόδου από αυτό ή ακόμα και από την ΕΕ. Μας έχουν πείσει ότι δεν πρέπει να βγούμε εκτός ευρώ, γιατί θα καταστραφούμε ή τουλάχιστον θα υποφέρουμε πολλαπλάσια.

3)Ο τρίτος τοίχος είναι η τρομοκρατία μέσω της απειλής της εθνικής ακεραιότητας από τους γείτονες, εάν μείνουμε μόνοι και «απροστάτευτοι». Μας έχουν πείσει πως εκτός του ότι δεν θα έχουμε συμμάχους, δεν θα έχουμε ούτε καύσιμα και πολεμοφόδια πέρα από κάποιες μέρες.

4)Ο τέταρτος τοίχος είναι ότι μας έχουν πείσει, αλλά και εμείς έχουμε πράγματι συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να γίνουν οι αλλαγές όλων εκείνων που μας έφεραν στο σημερινό χάλι. Και τις οποίες αλλαγές (μας λένε) πρέπει να τις ανεχθούμε για το καλό μας.

Όπως είπαμε και στην αρχή, αν πέσει ένας από αυτούς τους τέσσερις τοίχους, αν δηλαδή στην ουσία πάψει να υφίσταται η αναγκαιότητα έστω και ενός εξ αυτών, τότε ο λαός θα απελευθερωθεί. Ως μοναδική λύση επιβίωσής μας, μέσα σ’ αυτόν τον εγκλωβισμό, παρουσιάζεται το μνημόνιο. Με βάση το μνημόνιο μας λένε ότι:

1)Εξυπηρετείται δήθεν το δημόσιο χρέος το οποίο έτσι θεωρείται βιώσιμο, ώστε να μπορέσουμε να ξαναβγούμε στις αγορές, διαφορετικά μας τρομοκρατούν πως θα χρεοκοπήσουμε και θα καταστραφούμε. Αποκρύπτουν φυσικά ότι έτσι το χρέος αυξάνεται πιο πολύ. Εννοείται ότι δεν πρόκειται να κάνουν οτιδήποτε που θα γκρέμιζε αυτόν τον τοίχο.

2)Έτσι μόνο παραμένουμε στο ευρώ, η έξοδος από το οποίο μας τρομοκρατούν ότι θα μας καταστρέψει. Επομένως, το μόνιμο δίλημμα εδώ θα είναι «ευρώ – δραχμή».

3)Μόνο έτσι είμαστε προστατευμένοι από τους κακόβουλους γείτονες ή και μας απειλούν ευθέως πως αν κάνουμε νούμερα στους δανειστές θα βάλουν την Τουρκία να μας κτυπήσει. Ποιος άραγε θέλει αυτή τη στιγμή έναν πόλεμο, πολλώ δε μάλλον άνισο;

4)Μόνο μέσω της εφαρμογής των όρων του μνημονίου θα γίνουν αναγκαστικά οι δέουσες αλλαγές. Όμως έντεχνα ονομάζουν τις αλλαγές διαρθρωτικές και έτσι εστιάζουν την προσοχή μας σε τεχνοκρατικές αλλαγές στοχευμένες από τους δανειστές και το ντόπιο σύστημα (π.χ. μείωση μισθών, αύξηση φορολογίας, απολύσεις, μείωση συντάξεων, κατασχέσεις, δημεύσεις περιουσιών, πλειστηριασμοί, διάλυση επαγγελμάτων κ.λ.π.).

Τις επιλεγείσες αλλαγές, έντεχνα τις ονομάζουν διαρθρωτικές, για να τις παρουσιάζουν ως αντικείμενο μόνο τεχνοκρατών που δήθεν δεν γνωρίζουν οι “άσχετοι” πολίτες και οφείλουν να ψηφίζουν από ανάγκη οι πολιτικοί. Με τον τρόπο αυτό, δανειστές και ελληνικό πολιτικό σύστημα τρομοκρατούν τον ελληνικό λαό, ερεθίζοντας το αγελαίο ένστικτο για να τον κρατούν υποχείριο και προπαγανδίζουν ως μοναδική και αναγκαία λύση το μνημόνιο και φυσικά την παρουσία της τρόϊκας στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση μας λένε, επικαλούμενοι τις τέσσερις πλευρές της φυλακής, αδρανοποιώντας πλήρως το λαό.

Μεμονωμένες εναλλακτικές προτάσεις από κάποιους, για γκρέμισμα του πρώτου τοίχου, δηλαδή μη πληρωμή των δανειστών ή για γκρέμισμα του δεύτερου τοίχου, δηλαδή για έξοδο από το ευρώ, την ΕΕ, ακόμα και το ΝΑΤΟ (που αφορά και τον τρίτο τοίχο), τρομάζουν ακόμα πιο πολύ και σπρώχνουν την αγέλη πάνω στην “ασφάλεια” – αγκαλιά του πολιτικού συστήματος.

Από τους τέσσερις αυτούς τοίχους της φυλακής όμως, ο ένας είναι πολύ ευάλωτος και μπορεί να γκρεμιστεί εύκολα από τους φυλακισμένους, χωρίς άλλες συνέπειες. Είναι ο τέταρτος, δηλαδή οι εσωτερικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν. Πράγματι πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές. Έτσι πήγαιναν τα πράγματα, αλλά έτσι δεν μπορούν πλέον να πάνε και αυτό το αντιλαμβανόμαστε όλοι. Αλλαγές λοιπόν πρέπει να γίνουν, αλλά ποιες αλλαγές; Εδώ πρέπει να εστιάσουμε όλοι.

Το πολιτικό σύστημα μας λέει ότι όλα θα φτιάξουν, μόνο μέσω των διαρθρωτικών αλλαγών που μας πασάρουν ως τη μόνη λύση. Δηλαδή στην πραγματικότητα μας λέει το πολιτικό σύστημα: «Θα αλλάξετε εσείς, όχι εγώ». Το ίδιο θέλει να μείνει ανέπαφο, με όλες τις πολιτικές και οικονομικές του οικογένειες στη θέση τους, τα πλούτη τους απείραχτα και μάλιστα αυξανόμενα, με όλο τον παρασιτισμό σε βάρος της κοινωνίας, ανεξέλεγκτο από κοινωνία και δικαιοσύνη και κλειστό σε ότι αφορά την είσοδο στο πολιτικό σύστημα νέων κοινωνικών δυνάμεων.

Ε, λοιπόν αυτό δεν θα γίνει. Θα γκρεμίσουμε τον τέταρτο τοίχο και θα ελευθερωθούμε. Εδώ μπορούμε να επέμβουμε ανέξοδα και με ασφάλεια, χωρίς προς στιγμήν να πειράξουμε τις άλλες τρεις πλευρές. Μια επέμβαση προς την κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού του συστήματος, που μόνο καλό θα φέρει και ταυτόχρονα θα μας εξασφαλίσει και από τους τρεις άλλους κινδύνους. Τι να το κάνουμε δηλαδή να βγούμε στις αγορές, όταν τα δανεικά θα τα διαχειρίζεται το ίδιο διεφθαρμένο σύστημα; Σε τι χρησιμεύει η παραμονή στο ευρώ, όταν το κάθε παράσιτο του συστήματος μπορεί να κλέβει ανεξέλεγκτα τα χρήματα του σκληρά φορολογούμενου λαού και να τα βγάζει στο εξωτερικό;

Κεντρικός στόχος λοιπόν του λαού, θα πρέπει να γίνει η ανατροπή του υπάρχοντος σάπιου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος και ριζικές αλλαγές σε όλους τους τομείς. Από το Σύνταγμα μέχρι τον τελευταίο νόμο. Όσοι προτιμήσουν να δεχτούν να υποστούν οι ίδιοι όλες τις συνέπειες των αλλαγών που επιβάλει το σύστημα, αλλά το ίδιο το σύστημα να μείνει απείραχτο, δικαίωμά τους. Οι υπόλοιποι ας προχωρήσουμε. Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ..........

 

KΡΑΤΟΣ ΣΥΝΤΕΧΝΙΕΣ ΚΑΙ ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

 

Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα σε κυβερνητικό επίπεδο είναι η σταθερή πολιτική επιλογή πρακτικών δανεισμού χωρίς παραγωγική ανταπόδοση. Οι κρατικές δανειολήψεις, για μια εφαρμοσμένη στην κοινωνία «κοινωνική δικαιοσύνη» με πληθωρικές δόσεις δημαγωγικής τυπολογίας περί «εθνικής κυριαρχίας» και «λαϊκής κυριαρχίας», αποδόμησαν πλήρως το δημοκρατικό κεκτημένο των ατομικών δικαιωμάτων της ελευθερίας και της ισονομίας, ενώ παράλληλα επέτρεψαν τη διεκδίκηση προνομίων από συγκεκριμένες ομάδες, οι οποίες υπό τη μορφή συνδικαλιστικών οργανώσεων προστάτευσαν τα συμφέροντα της ομάδας εις βάρος όλων των άλλων πολιτών.

Η αρχή της ισότητας έναντι των νόμων καταλύθηκε πολλαπλώς, προς όφελος των πελατεικών σχέσεων του κομματικού κράτους με συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες για ψηφοθηρικούς κυρίως σκοπούς. Το παράδειγμα διορισμού πολυτέκνων στον κρατικό τομέα χωρίς καμιά αξιολόγηση και αξιοκρατία, έχοντας ως μοναδικό κριτήριο την πολυτεκνία, είναι το πλέον χαρακτηριστικό. Η πιο χαρακτηριστική δε περίπτωση συγκυβέρνησης κράτους και συνδικάτου είναι αυτή της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, όπου πέραν των ακατανόητων προνομίων, το συνδικάτο απολαμβάνει και το δικαίωμα παρέμβασης και συναπόφασης για θέματα επιλογών της διοίκησης.

Ουσιαστικά, όμως, αυτό που επί δεκαετίες καταλύθηκε στην Ελλάδα είναι η έννοια ότι η μόνη ισότητα είναι η ισότητα της ελευθερίας απέναντι στον νόμο. Αυτή η έννοια της ισότητας έναντι του νόμου είναι ο κοινός παρανομαστής της δημοκρατίας και του πολιτικού φιλελευθερισμού, παρότι αυτά τα δύο καθεαυτά παραμένουν διακριτά μεταξύ τους. Ο πολιτικός φιλελευθερισμός επιδιώκει και στοχεύει στον περιορισμό των καταναγκαστικών εξουσιών του όποιου κομματικού κρατισμού, γιατί μόνο έτσι μπορεί να διασφαλισθεί ότι η δημοκρατία θα συνεχίσει να λειτουργεί και δεν θα εκπέσει σε αυταρχική διακυβέρνηση.

Η δημοκρατία δύναται να διασφαλίζει, αλλά δεν εγγυάται, τις ατομικές ελευθερίες και γι' αυτό στη φιλελεύθερη σκέψη η δημοκρατία αποτελεί εργαλείο και όχι αυτοσκοπό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η γενική αρχή της πλειοψηφίας ως κριτήριο λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος. Κατά πόσο ενισχύεται λόγου χάριν η δημοκρατική λειτουργία του πολιτεύματος όταν με απόφαση της πλειοψηφίας, π.χ. μετά από ένα δημοψήφισμα, καταργείται ή δεν παρέχεται η ισότητα έναντι του νόμου λευκών και μαύρων πολιτών ή μεταναστών ή ομοφυλοφύλων; 

Το δομικό ζητούμενο για μια κοινωνία πολιτών που θεμελιώνεται στην ύπαρξη της ελευθερίας είναι κατά πόσο το κομματικό κράτος της δανειοληπτικής πρακτικής δύναται να μετεξελιχθεί σε ένα κράτος δικαίου που θα συνδυάζει τον σεβασμό της ελευθερίας στην παραγωγικότητα και τον σεβασμό των ελευθεριών του ατόμου, καθιστώντας τη δημοκρατία μέσον και όχι αυτοσκοπό. Αν αυτά τα δύο δεν γίνουν κατανοητά, τότε το κράτος και η κοινωνία θα συνεχίσουν να πορεύονται προς τον αυταρχισμό επιτρέποντας σε ομάδες συμφερόντων (ΓΕΝΟΠ, ΟΛΜΕ) να διεκδικούν τη διατήρηση των προνομίων τους, απαξιώνοντας με αυταρχικό τρόπο την υπόλοιπη κοινωνία και με τελική επιδίωξη την αναγωγή του συνδικάτου σε αυταρχικό θεσμό εξουσίας.

Το κομματικό κράτος είναι, εν τέλει, κράτος υποτέλειας, καθώς δανείζεται για να εξυπηρετήσει συμφέροντα συντεχνιών και όχι για να στηρίξει την παραγωγική δραστηριότητα. Οι συντεχνίες ως συν-κρατούντα συνδικάτα καταδεικνύονται πλέον ως οι πιό αυταρχικοί θεσμοί έναντι της ελευθερίας και των δικαιωμάτων του ατόμου.

Και τα δύο, και το αυταρχικό κομματικό κράτος και το αυταρχικό κομματικό συνδικάτο, αποτελούν αντιδραστικές μορφές έμπρακτης βίας, καθώς αντιλαμβάνονται την ύπαρξή τους μόνο μέσα από τη διαδικασία της συγκρουσιακής συνύπαρξης των εξουσιών τους. Πρόκειται όμως για τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Του νομίσματος της υποτέλειας και του αυταρχισμού.

 

Η ΒΑΡΥΤΗΤΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΘΕΣΕ ΣΕ ΚΙΝΗΣΗ ΤΙΣ ΠΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΓΗΣ

Το έξω "κέλυφος" της Γης βρίσκεται συνεχώς σε κίνηση, απομακρύνοντας και ωθώντας πιο κοντά τις ηπείρους μεταξύ τους. Το τι ακριβώς όμως προκάλεσε αυτή την κολοσσιαία μετακίνηση πριν από τρία δισεκατομμύρια χρόνια παραμένει ένα μυστήριο. Ερευνητές από την Αυστραλία υποστηρίζουν ότι έχουν την απάντηση: η κίνηση, λένε, ξεκίνησε εξαιτίας της βαρύτητας.

Η ομάδα ερευνητών από το πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ υποστηρίζει, ότι ολόκληρες ήπειροι κατέρρευσαν από το δικό τους βάρος και πως αυτό τελικά έγινε μια αυτοσυντηρούμενη διαδικασία. Η ομάδα δημιούργησε υπολογιστικά μοντέλα για να εξηγήσει, πώς στρώσεις πετρωμάτων μπορούν να εμφανίζονται σε μια "νεαρή, καυτή Γη ακόμη και χωρίς τις σύγχρονες τεκτονικές πλάκες", αναφέρει δημοσίευμα στην ιστοσελίδα της βρετανικής εφημερίδας DailyMail.

Υπάρχουν οκτώ μεγάλες τεκτονικές πλάκες που κινούνται επάνω στο μανδύα της Γης με ρυθμό έως και 150 χιλιοστά κάθε χρόνο. Η διαδικασία περιλαμβάνει πλάκες, που έλκονται σε ορισμένα σημεία στο μανδύα της Γης και απομακρύνονται από άλλα, κάτι που έχει ονομαστεί ως "ιμάντας μεταφοράς". Όταν συγκρούονται οι πλάκες, δημιουργούνται βουνά και όταν απομακρύνονται, τα λιωμένα πετρώματα βγαίνουν στην επιφάνεια και δημιουργούν ένα νέο φλοιό.

Οι κινήσεις εξαρτώνται από τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα στην πυκνότητα των πετρωμάτων και τη θερμοκρασία. Για παράδειγμα, στις μέσες-ωκεάνιες ράχες τα πετρώματα είναι ζεστά και η πυκνότητά τους χαμηλή, καθιστώντας τα πιο δυναμικά και κάνοντας τα να επιπλέουν πιο εύκολα. Καθώς απομακρύνονται από τις κορυφογραμμές κρυώνουν και η πυκνότητά τους αυξάνεται, έως ότου να γίνουν λιγότερο πυκνά από τον υποκείμενο ζεστό μανδύα και να βυθιστούν προς τα "μέσα".

Όμως, πριν από 3 ή 4 δισεκατομμύρια χρόνια, το εσωτερικό της Γης ήταν πιο θερμό, η ηφαιστειακή δραστηριότητα πιο εμφανής και οι τεκτονικές πλάκες δεν κρύωναν και γίνονταν πιο πυκνές τόσο, ώστε να βυθιστούν αυτόματα. "Επομένως, η κινητήρια μηχανή της κίνησης των τεκτονικών πλακών δεν υπήρχε" εξήγησε η αναπληρώτρια καθηγήτρια από το Τμήμα Γεωπιστημών του πανεπιστημίου του Σίδνεϊ, PatriceRey.

"Αντίθετα, οι παχιές και δυναμικές πρώιμες ήπειροι ξεπήδησαν στη μέση ακίνητων πλακών" είπε ακόμη και κατέληξε: "Το μοντέλο μας δείχνει ότι αυτές οι πρώιμες ήπειροι, θα μπορούσαν να έχουν ασκήσει πολύ μεγάλη πίεση στις γύρω πλάκες. Ακριβώς επειδή ήταν ανοδικές διασκορπίστηκαν οριζόντια, αναγκάζοντας τις παρακείμενες πλάκες να ωθηθούν προς τις άκρες τους.

Αυτός ο διασκορπισμός των πρώιμων ηπείρων, θα μπορούσε να έχει προκαλέσει διακοπτόμενα επεισόδια μετακίνησης των τεκτονικών πλακών, μέχρι το εσωτερικό της Γης να κρυώσει και ο μανδύας της να γίνει πιο βαρύς. Η τεκτονική των πλακών έγινε μια αυτοσυντηρούμενη διαδικασία, η οποία δεν έπαψε ποτέ και έχει διαμορφώσει το “πρόσωπο” του σύγχρονου πλανήτη μας".

 

ΕΝΙΣΧΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΚΟΥΡΔΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΣ

 

Περισσότεροι από 300 Κούρδοι μαχητές προερχόμενοι από κουρδικές περιοχές της Τουρκίας διέσχισαν τα συριακά σύνορα τη νύχτα για να ενταχθούν στις κουρδικές δυνάμεις που πολεμούν τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, ανακοίνωσε σήμερα το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. "Πέρασαν τα σύνορα τη χθεσινή νύχτα, είναι περισσότεροι από 300", δήλωσε ο διευθυντής του Παρατηρητηρίου Ραμί Αμπντουλραχμάν.

Ο επικεφαλής του Παρατηρητηρίου πρόσθεσε ότι δεν είναι σαφές σε ποια ομάδα ανήκουν οι μαχητές αυτοί, οι οποίοι εντάχθηκαν στις κουρδικές πολιτοφυλακές στη Συρία που πολεμούν το Ισλαμικό Κράτος γύρω από την πόλη Αΐν αλ-Αράμπ" (Κομπάνι στα κουρδικά) με στόχο να ανακόψουν την προέλαση των τζιχαντιστών.

Σφοδρές μάχες μεταξύ Κούρδων και τζιχαντιστών ξέσπασαν το βράδυ της Τρίτης στα περίχωρα της πόλης αυτής, όπου το Ισλαμικό Κράτος έχει ήδη καταλάβει περισσότερα από 60 χωριά, σφίγγοντας όλο και περισσότερο το κλοιό γύρω από το Κομπάνι, τρίτη μεγαλύτερη κουρδική πόλη της Συρίας και κουρδικό προπύργιο στα σύνορα με την Τουρκία.

Φοβούμενοι τη φρίκη και τις ωμότητες των ακραίων αυτών τζιχαντιστών, περίπου 45.000 Κούρδοι έχουν καταφύγει στην Τουρκία από την Πέμπτη. σύμφωνα με την Άγκυρα. Χιλιάδες άλλοι συγκεντρώνονται σήμερα στα σύνορα.Σύμφωνα με το Παρατηρητήριο, η τύχη των 800 κατοίκων των χωριών που κατέλαβαν οι τζιχαντιστές παραμένει "άγνωστη".