Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2014

ΨΗΦΙΣΤΗΚΕ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΟ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ. ΠΟΙΟΙ ΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ (2)

 
 ΜΕ ΔΙΕΥΡΥΜΕΝΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ
Ψηφίστηκε επί της αρχής το αντιρατσιστικό

Υπέρ του νομοσχεδίου τάχθηκαν οι βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Καταψήφισαν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και η Χρυσή Αυγή, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε «παρών» και επιφυλάχθηκε να ψηφίσει το νομοσχέδιο, εάν σε αυτό γίνουν οι νομοτεχνικές βελτιώσεις που έχει ζητήσει. Η συζήτηση του νομοσχεδίου θα συνεχιστεί την Παρασκευή, οπότε και αναμένεται να ψηφιστεί. 

Κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου στη Βουλή, ο κ. Αθανασίου ικανοποίησε το αίτημα πολλών βουλευτών της ΝΔ και ανακοίνωσε βελτιωτικές αλλαγές, σύμφωνα με τις οποίες, εκτός από τους αρνητές του Ολοκαυτώματος, θα τιμωρούνται πλέον και όσοι επιδοκιμάζουν, ευτελίζουν ή κακόβουλα αρνούνται τις γενοκτονίες που έχει αναγνωρίσει η ελληνική Βουλή, όπως των Ποντίων, των Αρμενίων και των Μικρασιατών. 

Επίσης, θα τιμωρούνται με φυλάκιση και πρόστιμο και όλοι όσοι υποκινούν, διεγείρουν ή προτρέπουν σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπου ή ομάδων προσώπων με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Σημειώνεται ότι τα δύο αυτά θέματα είχαν προκαλέσει τις έντονες αντιδράσεις τόσο βουλευτών της ΝΔ που είχαν αποστείλει και σχετική επιστολή προς τον πρωθυπουργό, όσο και βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι έπειτα από τις αλλαγές αυτές εξέφρασαν την ικανοποίησή τους. 

Σε ό,τι αφορά την τροπολογία που κατέθεσαν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια, ο υπουργός Δικαιοσύνης παρέπεμψε το θέμα σε άλλο νομοσχέδιο, τονίζοντας ότι η ρύθμιση έχει πολλές παραμέτρους και δεν διευθετείται με μία διάταξη, αλλά θέλει μελέτη προκειμένου να ενταχθεί στο αστικό δίκαιο. Νωρίτερα, το ΠΑΣΟΚ, δια του γραμματέα της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας Παναγιώτη Ρήγα και του κοινοβουλευτικού του εκπροσώπου Κωνσταντίνου Τριαντάφυλλου, είχε επιμείνει στην ανάγκη να γίνει δεκτή η τροπολογία, που είχε κατατεθεί από 17 βουλευτές του κόμματος για την επέκταση του Συμφώνου Συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια. 

«Πρέπει κι η Πολιτεία και η ελληνική κοινωνία να προχωρήσουν στην αναγνώριση του Συμφώνου Συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών», σημείωσε ο Παναγιώτης Ρήγας. Την τροπολογία του ΠΑΣΟΚ υποστήριξε και ο βουλευτής της ΝΔ Γιώργος Κωνσταντόπουλος. Την έντονη, πάντως, αντιπαράθεση ανάμεσα σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση, προκάλεσε το επίμαχο άρθρο 2 του νομοσχεδίου, που προβλέπει ποινικοποίηση της κακόβουλης άρνησης των εγκλημάτων πολέμου και των γενοκτονιών. 

Παρά τις βελτιωτικές αλλαγές στις οποίες προχώρησε ο υπουργός Δικαιοσύνης, συμπεριλαμβάνοντας και τις γενοκτονίες που έχει αναγνωρίσει η Βουλή, όπως των Ποντίων, των Αρμενίων και του χριστιανικού πληθυσμού της Μικράς Ασίας, τα κόμματα της Αντιπολίτευσης επέμειναν στη διαφωνία τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγόρησε την κυβέρνηση ότι ποινικοποιεί την αντίθετη ιστορική άποψη, ενώ ο κοινοβουλευτικός του εκπρόσωπος Σταύρος Κοντονής, καταλόγισε στην κυβέρνηση «υποκρισία και προσπάθεια να διαμορφώσει την ιστορία όπως της αρέσει». 

Από την πλευρά της, η πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, δήλωσε χαρακτηριστικά: «Διαφωνούμε ριζικά. Δεν μπορεί να μπει στο νομοσχέδιο τέτοια διάταξη. Είναι casus belli για εμάς». Η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ Μαρία Ρεπούση υποστήριξε με τη σειρά της ότι «τέτοιες διατάξεις οδηγούν σε επικίνδυνους ατραπούς και δεν είναι καθόλου αποτελεσματικές». «Σε καμία περίπτωση δεν ποινικοποιείται και δεν τιμωρείται η διανόηση και ο λόγος», αντέτεινε ο υπουργός Δικαιοσύνης, επιμένοντας ότι πρόθεση της κυβέρνησης είναι ο εκσυγχρονισμός του νομοθετικού πλαισίου και η εναρμόνιση του με τα διεθνή και ευρωπαϊκά δεδομένα. 

Ιστορικοί τάσσονται κατά του άρθρου 2 του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου

Υποστηρίζουν ότι πλήττει το δικαίωμα ελευθερίας του λόγου: Κατά του άρθρου 2 του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου το οποίο προβλέπει την ποινικοποίηση των αρνητών γενοκτονιών, εγκλημάτων πολέμου, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας και του Ολοκαυτώματος τάσσονται με κείμενό τους δεκάδες ιστορικοί από πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα και άλλους επιστημονικούς φορείς.Οι ιστορικοί ζητούν να μην ψηφιστεί το επίμαχο άρθρο, καθώς - όπως τονίζουν - πλήττει το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου, και ταυτόχρονα δεν είναι αποτελεσματικό για την καταπολέμηση του ρατσισμού, του ναζισμού και του μισαλλόδοξου λόγου.

Αναλυτικά, στο κείμενο αναφέρουν: «Όσοι και όσες υπογράφουμε αυτό το κείμενο, ιστορικοί από πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα και άλλους επιστημονικούς φορείς, παρακολουθούμε με μεγάλο ενδιαφέρον και αγωνία την τύχη του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου, το οποίο, έπειτα από πολλούς μήνες αναμονής, θα συζητηθεί στη Βουλή την επόμενη εβδομάδα. 

Κι αυτό επειδή θεωρούμε ότι ο ρατσισμός και η ρατσιστική βία είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα που απειλούν την κοινωνία μας και ότι μια κατάλληλη αντιρατσιστική νομοθεσία συνιστά ένα σημαντικό όπλο για την αντιμετώπισή τους». Δεν θέλουμε εδώ να εκφράσουμε την άποψή μας για επιμέρους διατάξεις, για τα θετικά σημεία και τις αδυναμίες του συγκεκριμένου νομοσχεδίου· άλλωστε, σε πολλά από αυτά οι απόψεις μας ενδεχομένως διαφοροποιούνται. 

Θέλουμε ωστόσο να εκφράσουμε την έντονη κοινή μας ανησυχία για ένα ζήτημα το οποίο κυριαρχεί στη δημόσια συζήτηση και συνδέεται με το επιστημονικό αντικείμενό μας.

-Το άρθρο 2 του νομοσχεδίου προβλέπει την τιμωρία όποιου "με πρόθεση, προφορικά ή διά του Τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιαδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, επιδοκιμάζει, ευτελίζει ή κακόβουλα αρνείται τη σοβαρότητα εγκλημάτων γενοκτονιών, εγκλημάτων πολέμου, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, του Ολοκαυτώματος και εγκλημάτων του ναζισμού και η συμπεριφορά αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, ή την αναπηρία, κατά τρόπο που μπορεί να υποκινήσει βία ή μίσος ή ενέχει απειλητικό, υβριστικό ή προσβλητικό χαρακτήρα κατά μίας τέτοιας ομάδας ή μέλους της".

-Μάλιστα, με ρητή δέσμευση του υπουργού Δικαιοσύνης (20.8.2014) η διάταξη θα διευρυνθεί συμπεριλαμβάνοντας και την "κακόβουλη άρνηση ή ευτελισμό" γενοκτονιών που έχουν αναγνωρίσει το ελληνικό Κοινοβούλιο, καθώς και "διεθνή ή ελληνικά δικαστήρια με αμετάκλητες αποφάσεις".

-Εκφράζουμε τη ρητή αντίθεσή μας με μια τέτοια διάταξη. Είμαστε αντίθετοι στη δίωξη όλων των "αρνητών", ακόμη και εκείνων του φριχτότερου εγκλήματος του 20ού αιώνα, του Ολοκαυτώματος.

-Η στάση μας αυτή δεν πηγάζει από οποιαδήποτε ανοχή στους "αρνητές" απεχθών εγκλημάτων, ούτε από την άρνηση τιμωρίας εγκληματικών πράξεων, αλλά από την πεποίθηση, ότι, όπως έχει αποδείξει και η διεθνής εμπειρία, τέτοιες διατάξεις οδηγούν σε επικίνδυνες ατραπούς: πλήττουν καίρια το δημοκρατικό και αναφαίρετο δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου, ενώ ταυτόχρονα δεν είναι διόλου αποτελεσματικές, όσον αφορά την καταπολέμηση του ρατσισμού και του ναζισμού, του ρατσιστικού και μισαλλόδοξου λόγου.

-Συχνά μάλιστα οδηγούν στο αντίθετο αποτέλεσμα, επιτρέποντας οι εχθροί της δημοκρατίας να παρουσιάζονται στην κοινή γνώμη ως "θύματα" λογοκρισίας και αυταρχισμού. Οι προϋποθέσεις που θέτει το νομοσχέδιο καθώς ενέχουν μεγάλη απροσδιοριστία και ρευστότητα δυστυχώς δεν αποτελούν εγγύηση.

-Επιπλέον, η προβλεπόμενη διεύρυνση του άρθρου όχι μόνο δεν θεραπεύει αλλά μεγεθύνει το πρόβλημα. Θεωρούμε ότι ο χαρακτηρισμός και η προσέγγιση μαζικών εγκλημάτων ως γενοκτονιών, εθνοκαθάρσεων ή σφαγών πρέπει να είναι αντικείμενο επιστημονικού και νηφάλιου δημόσιου διαλόγου και όχι νομοθετικής ρύθμισης και ποινικής τιμωρίας, με κίνδυνο να φιμώνεται κάθε αντίθετη στην κυρίαρχη άποψη, ακόμα και αυτή η ιστορική έρευνα και διδασκαλία. 

Επειδή η ελευθερία του λόγου και της γραπτής έκφρασης – ακόμη και των πιο λανθασμένων απόψεων – είναι σύμφυτη με τη δημοκρατία, καλούμε την κυβέρνηση να αποσύρει το παραπάνω άρθρο».

Το κείμενο υπογράφουν οι:

Έφη Αβδελά (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Χριστίνα Αγριαντώνη (Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας), Σία Αναγνωστοπούλου (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Αντώνης Αναστασόπουλος (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Ελένη Ανδριάκαινα (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Κωνσταντίνα Ανδριανοπούλου (υπ. δρ Παντείου Πανεπιστημίου), Μανόλης Αρκολάκης (ΕΑΠ), Φωτεινή Ασημακοπούλου (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Σπύρος Ι. Ασδραχάς, Στέφανος Βαμιεδάκης (υπ. δρ. Πανεπιστημίου Κρήτης), Μάνος Αυγερίδης (υπ. δρ Πανεπιστημίου Αθηνών), Ελένη Βαρίκα (Πανεπιστήμιο Paris VIII), Δήμητρα Βασιλειάδου (υπ. δρ Πανεπιστημίου Κρήτης), Λίνα Βεντούρα (Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου), Θάνος Βερέμης (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Ιόλη Βιγγοπούλου (Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών, ΣΚΙ), Πολυμέρης Βόγλης (Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας), Κώστας Γαβρόγλου (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Κώστας Γαγανάκης (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Θανάσης Γάλλος (ΑΣΚΙ), Αλκη Γαρμπή (Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών – ΙΤΕ, Ρέθυμνο), Γιάννης Γιαννιτσιώτης (Πανεπιστήμιο Αιγαίου), Ελένη Γκαρά (Πανεπιστήμιο Αιγαίου), Σάκης Γκέκας (Πανεπιστήμιο York, Τορόντο), Γλαύκη Γκότση (Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας), Κατερίνα Δαλακούρα (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Κατερίνα Δέδε (Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών), Μαρίνα Δημητριάδου (υποψήφια δρ Πανεπιστημίου Κρήτης), Δημήτρης Δημητρόπουλος (Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών), Αντα Διάλλα (Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών), Χάρης Εξερτζόγλου (Πανεπιστήμιο Αιγαίου), Ελευθερία Ζέη (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Παναγιώτης Ζεστανάκης (υπ. δρ Πανεπιστημίου Κρήτης), Βάσω Θεοδώρου (Πανεπιστήμιο Θράκης), Νίκος Θεοτοκάς (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Πολίνα Ιορδανίδου (ΑΣΚΙ), Παναγιώτης Ιωάννου (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Ελένη Καλαφάτη (ΕΜΠ), Σπύρος Καράβας (Πανεπιστήμιο Αιγαίου), Αννυ Καρακατσούλη (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Βαγγέλης Καραμανωλάκης (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Βίκυ Καραφουλίδου (δρ Πανεπιστημίου Αιγαίου), Βασίλης Καρδάσης (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Κωστής Καρπόζηλος (Princeton University), Αγλαΐα Κάσδαγλη (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Σοφία Κατόπη, ιστορικός τέχνης (υπ. δρ Πανεπιστημίου Κρήτης), Κώστας Κατσάπης (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Βαγγέλης Κεχριώτης (Πανεπιστήμιο του Βοσπόρου, Τουρκία), Αντωνία Κιουσοπούλου (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Γιάννης Κοκκινάκης (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Ηλίας Κολοβός (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Ελσα Κοντογεώργη (ΚΕΙΝΕ, Ακαδημία Αθηνών), Χαρά Κούκη (υπ. δρ. Πανεπιστήμιο Λονδίνου), Χριστίνα Κουλούρη (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Δημήτρης Κουσουρής (Πανεπιστήμιο Κωνσταντίας, Γερμανία), Μαρία Κοτζάμπαση, Ελένη Κυραμαργιού (υπ. δρ Πανεπιστήμιο Αιγαίου), Αγγελική Κωνσταντακοπούλου (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων), Κατερίνα Κωνσταντινίδου (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Κώστας Κωστής (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Τάσος Κωστόπουλος (υπ. δρ Πανεπιστημίου Ιωαννίνων), Σοφία Λαΐου (Ιόνιο Πανεπιστήμιο), Δήμητρα Λαμπροπούλου (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Ιωάννης Λημνιός-Σέκερης, Aντώνης Λιάκος (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Λίνα Λούβη (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Χρήστος Λούκος (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Ανδρέας Λυμπεράτος (Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών-ΙΤΕ, Ρέθυμνο), Αννυ Μάλαμα (Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου), Βασίλης Μανουσάκης (υπ. δρ. ΑΠΘ), Ικαρος Μαντούβαλος (Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο), Σπύρος Μαρκέτος (ΑΠΘ), Πελαγία Μαρκέτου, Παρασκευάς Ματάλας (δρ Πανεπιστημίου Κρήτης), Αννα Ματθαίου (Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας), Σοφία Ματθαίου (Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών), Ευγένιος Ματθιόπουλος (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Νίκος Μελίστας, Ζαχαρίας Μουτούκιας (Παν. Paris VII, Παρίσι), Ιλεάνα Μορώνη (δρ. Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociale, Παρίσι), Λάμπρος Μπαλτσιώτης (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Δημήτρης Μπαχάρας (ΜΙΕΤ-ΕΛΙΑ), Ρίκα Μπενβενίστε (Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας), Στρατής Μπουρνάζος, Ειρήνη Νάκου (Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας), Αγγελος Παληκίδης (Πανεπιστήμιο Θράκης), Μαρία Πάλλα (δρ Πανεπιστημίου Paris VII), Κώστας Παλούκης (υπ. δρ. Πανεπιστημίου Κρήτης), Στέφανος Παπαγεωργίου (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Δέσποινα Παπαδοπούλου (δρ Ιστορίας), Γιάννης Παπαδόπουλος (Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου), Νικόλας Παπαζαρκάδας (Πανεπιστήμιο Berkeley), Ιωάννα Παπαθανασίου (ΕΚΚΕ – ΑΣΚΙ), Μαρία Παπαθανασίου (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Κατερίνα Παπακωνσταντίνου (δρ Πανεπιστημίου Αθηνών), Πάρις Παπαμίχος-Χρονάκης (Πανεπιστήμιο του Ιλινόις, Σικάγο), Λήδα Παπαστεφανάκη (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων), Αλεξάνδρα Πατρικίου (ΚΕΝΙ-Πάντειο Πανεπιστήμιο), Ελένη Πασχαλούδη (δρ Πανεπιστημίου Μακεδονίας), Στάθης Παυλόπουλος (ΑΣΚΙ), Στέφανος Πεσμαζόγλου (Πάντειο Πανεπιστήμιο), Σωκράτης Πετμεζάς (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Πέτρος Πιζάνιας (Ιόνιο Πανεπιστήμιο), Πόπη Πολέμη (Βιβλιολογικό Εργαστήρι Φίλιππος Ηλιού- Μουσείο Μπενάκη), Αλέξης Πολίτης (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Ράνια Πολυκανδριώτη (Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών), Νίκος Ποταμιάνος (δρ Πανεπιστημίου Κρήτης), Μαρία Πρέκα (υπ. δρ Πανεπιστημίου Κρήτης), Βάλλια Ράπτη (υπ. δρ Πανεπιστήμιο Αθηνών), Κώστας Ράπτης (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Σωτήρης Ριζάς (ΚΕΙΝΕ, Ακαδημία Αθηνών), Τάσος Σακελλαρόπουλος (Μουσείο Μπενάκη), Νίκος Σιγάλας (CNRS, IFEA Κωνσταντινούπολη), Κική Σακκά (σχολική σύμβουλος φιλολόγων, δρ Πανεπιστημίου Πελοποννήσου), Αιμιλία Σαλβάνου (δρ Πανεπιστήμιο Αιγαίου), Μαρίνος Σαρηγιάννης (Ινστιτούτο Μεσογειακών Σπουδών – ΙΤΕ, Ρέθυμνο), Βάσω Σειρηνίδου (Πανεπιστήμιο Αθηνών), Ηλίας Σκουλίδας (ΤΕΙ Ηπείρου), Μαρία Σπηλιωτοπούλου (ΚΕΙΝΕ, Ακαδημία Αθηνών), Παναγιώτης Στάθης (υποψήφιος δρ Πανεπιστημίου Κρήτης), Δημήτρης Σταματόπουλος (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας), Γιάννης Στεφανίδης (Νομική ΑΠΘ), Αθηνά Συριάτου (Πανεπιστήμιο Θράκης), Αλεξάνδρα Σφοίνη (Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών), Γιώργος Τζεδόπουλος (δρ Πανεπιστημίου Αθηνών), Δημήτρης Τζιόβας (Πανεπιστήμιο Birmingham), Γιάννα Τζουρμανά (δρ Παντείου Πανεπιστημίου), Γιώτα Τουργέλη (υπ. δρ Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου), Λάμπρος Φλιτούρης (Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων), Ελένη Φουρναράκη (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Χρύσα Τζαγκαρουλάκη (ΚΕΝΙ – Πάντειο Πανεπιστήμιο), Νίκος Χατζηνικολάου (Πανεπιστήμιο Κρήτης), Mαρία-Χριστίνα Χατζηιωάννου (Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών), Κωνσταντίνος Κ. Χατζόπουλος (Πανεπιστήμιο Θράκης), Αγγελική Χριστοδούλου (ΑΣΚΙ), Αγγέλικα Ψαρρά, Μιχάλης Λυμπεράτος (Πάντειο Πανεπιστήμιο)



ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

 

Εννέα στους δέκα πολίτες αξιώνουν να καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ. Τα συγκυβερνώντα κόμματα, στην πρώτη δημοσκόπηση του φθινοπώρου, βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση. Η κυβέρνηση Σαμαρά διανύει το τελευταίο φθινόπωρο της θητείας της. Θα προσπαθήσει να παίξει το χαρτί της "σκληρής διαπραγμάτευσης" με την τρόικα, αλλά ποιος θα την πιστέψει; Η κυβέρνηση υπάρχει ελέω τρόικας, χάρις στην εύνοια της Μέρκελ.

Αυτή ήταν η δύναμή της επί δύο χρόνια, που τώρα έχει μετατραπεί σε μοιραία αδυναμία της. Κάθε θεατρική κίνηση "αντίστασης" επιταχύνει την πτώση της. Ο Σαμαράς είναι παγιδευμένος ανάμεσα στην πολιτική του που παράγει κοινωνικό πόνο και στη ρητορική του περί του "τέλους του Μνημονίου" που καθιστά τον ΣΥΡΙΖΑ περισσότερο φερέγγυο να διαχειριστεί τις όποιες "καλύτερες μέρες".

Δεν θα παραδώσει τα όπλα η κυβέρνηση. Ήδη στήνει σκηνικό... επικείμενης ανάπτυξης, με τον Σόιμπλε να συγχαίρει εαυτούς και αλλήλους για τις... επιτυχίες των Μνημονίων στη Νότια Ευρώπη. Μαύρο χιούμορ! Η συνεχώς αυξανόμενη φοροδοτική αδυναμία των πολιτών αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση έχει μπει ανεπιστρεπτί σε τροχιά σύγκρουσης με την κοινωνία.

Η δημοσκόπηση (της εταιρείας Palmos Analysis για λογαριασμό του TVXS, που δημοσιεύεται σε άλλη σελίδα) επιβεβαιώνει ότι το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών δεν ήταν μια παρένθεση. Αντιθέτως ενδυναμώνεται η δυναμική της δημοκρατικής ανατροπής. Οι πολιτικές εξελίξεις αντιστοιχούν ολοένα και περισσότερο προς τις κοινωνικές. Η κοινωνική παράγει πολιτική πόλωση. Και ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται ευκρινέστερα με δυναμική αυτοδυναμίας.

Η Ν.Δ., αν και παραμένει κατ' ουσίαν το μοναδικό κυβερνητικό κόμμα με λαϊκή αναφορά, φαίνεται να γλιστρά σε ολοένα και χαμηλότερα ποσοστά, που θυμίζουν την εκλογική επιρροή της τον Μάιο του 2012. Η Χ.Α. κατοχυρώνει την αυτόνομη πολιτική παρουσία της. Τα ενδιάμεσα κόμματα συμπιέζονται. Ιδιαίτερα μάλιστα ορισμένα, όπως το Ποτάμι, δίνουν την εντύπωση κόμματος μιας χρήσεως.

Η Ν.Δ. καταρρέει διότι συγκρούεται με τα παραδοσιακά ερείσματά της. Όλοι οι φορείς των μικρομεσαίων τάξεων τής έστειλαν τελεσίγραφο: να αλλάξει πολιτική, διαφορετικά να παραιτηθεί! Η πραγματική οικονομία περνάει στο προσκήνιο. Ο καταναγκασμός της ανελέητης και αντικοινωνικής δημοσιονομικής προσαρμογής έχει κλείσει τον κύκλο της. 

Κανείς δεν πιστεύει ότι μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη, πόσω μάλλον βιώσιμη και διατηρήσιμη, με βάση τη μνημονιακή υποχρέωση για πρωτογενή ελλείμματα 4,5% του ΑΕΠ ετησίως και με εκμηδένιση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων. 

Κανείς δεν πιστεύει ότι η ανάπτυξη θα προέλθει από ενίσχυση της προσφοράς, από "ανταγωνιστικότητα της οικονομίας" πάνω σε κοινωνικά ερείπια. Ολοένα και ευρύτερα συζητείται η εναλλακτική πρόταση, έξω από τη μέγγενη της λιτότητας, για την ενίσχυση της ζήτησης. Για να αποκτήσει το κράτος ρόλο "ύστατου εργοδότη", προκειμένου να υλοποιηθούν αποφασιστικές πολιτικές αντιμετώπισης της ανεργίας.

Μέσα σε αυτή την προοπτική, η αναγκαία κατά προτεραιότητα αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης αποκτά βάθος, η κοινωνική άμυνα εντάσσεται στην προοπτική τής "ανάπτυξης με εργασία". Μέσα σε αυτή την προοπτική, η κοινωνία μπορεί να αποκτήσει έμπνευση και ένα νέο κύμα λαϊκής συμμετοχής μπορεί να κατανικήσει την "εθνική κατάθλιψη", στην οποία έχουν ρίξει τη χώρα ο μνημονιακός αυταρχισμός και η μοιρολατρία.
 
Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ..........