ΤΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΧΥΘΕΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΕΝΟΧΩΝ

 

Με τις σφουγγαρίστρες θα μαζεύουμε τα υπολείμματα της κάθε σφαγής... Θα χυθεί αίμα και δεν θα είναι των πραγματικών ενόχων. Δεν θα στηθεί κανείς από τους φανερούς υπαίτιους των καθημερινών τραγωδιών εκατομμυρίων Ελλήνων σε κανένα εδώλιο κατηγορουμένου και σε καμία γκιλοτίνα. Το αίμα θα είναι του γείτονα, του συγγενή, του άγνωστου καθημερινού ανθρώπου που μάς σπρώχνει αλαφιασμένος στον δρόμο λόγω του οικονομικού του αδιεξόδου. Η μη έγκαιρη αντίδραση του λαού και η μη απονομή δικαιοσύνης θα φέρει το μαχαίρι στο χέρι και από εκεί σε αυτόν που είναι η αφορμή, πολλές φορές η κατά φαντασία αφορμή, και όχι η αιτία.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι στην λαϊκή βάση της Ελλάδας ζουν πλέον δύο τάξεις και αυτές δημιουργήθηκαν από την συνειδητοποιημένη πολιτική γραμμή της άρχουσας τάξης. Η τάξη αυτών που ακόμη εισπράττουν δουλεύοντας ή έχοντας σίγουρο το μισθό ή την σύνταξη και η τάξη αυτών που τα έχουν χάσει όλα και περιμένουν την ολοκληρωτική καταστροφή τους. Δύο ταχύτητες οικογενειών σε σπίτια που μέχρι πριν 5 χρόνια δεν τους χώριζε τίποτε. Ακόμη και μέσα σε μια 2μελη οικογένεια έχουμε πλέον δύο κοινωνικές τάξεις: Ο φέρων το μεροκάματο και ο φέρων την απραξία.

Η μη ύπαρξη κοινωνικής συνοχής εδώ και αρκετό καιρό έχει γίνει καθημερινότητα στην συμβίωση σχέσεων, οικογενειών, πολυκατοικιών, γειτονιών, χωριών και πόλεων. Θα χυθεί αίμα και δεν θα είναι αίμα ούτε επανάστασης, ούτε εμφυλίου. Θα είναι αίμα προσωπικό από διένεξη που ξεκίνησε όταν μπήκε η διαχωριστική γραμμή του “θα πάρω καινούργιο αυτοκίνητο” και του “δεν έχω ούτε για τσιγάρα”.  Ο έχων απέναντι στον αναγκαστικά απεγνωσμένο. Ο εργαζόμενος απέναντι στο τεμπέλη που βρήκε αφορμή την κρίση να επιχειρηματολογήσει. Ο τεμπέλης κρατικοδίαιτος απέναντι στον κατεστραμμένο πρώην επαγγελματία ή εργάτη. Ο ηλίθιος απέναντι στον ρεαλιστή.

Τελειώνουν και οι τελευταίες οικονομίες, όπως τελειώνει και η περίοδος χάριτος των κυβερνώντων απέναντι στον λαό. Θα αρχίσουν οι κατασχέσεις κινητών και ακινήτων όπως και οι πλειστηριασμοί με ρυθμούς που δεν τους φανταζόμαστε. Θα αρχίσει το κατέβασμα του διακόπτη του ηλεκτρισμού και της ύδρευσης με ταχύτητα φωτός. Το ένα διαμέρισμα θα πλένει σε σκάφη την στιγμή που από το διπλανό διαμέρισμα θα ακούγεται το νερό να τρέχει, το πλυντήριο να πλένει και τον λέβητα να είναι σε συνεχή λειτουργία. Αυτές θα είναι οι αφορμές που θα χυθεί αίμα. Τόσο απίστευτες, μα τόσο πραγματικές.

Ο ένας με δανεικό ποδήλατο και ο άλλος με το οικογενειακό αυτοκίνητο με μόνο έναν επιβάτη. Ο ένας μαυρισμένος από τα καλοκαιρινά μπάνια του και ο άλλος κάτασπρος σαν το γάλα λες και πέρασε το καλοκαίρι στην Σιβηρία. Θα βγουν τα μαχαίρια για τόσο ασήμαντες αφορμές που όμως στην βάση είναι η αιτία διότι δεν έπεσε με τη μία αυτό το ανθρώπινο ντόμινο αλλά σταδιακά και μελετημένα. Και όταν έπεσαν τα πρώτα ντόμινο, τα πιο απομακρυσμένα από τον κίνδυνο δεν έδωσαν καμία σημασία. Όσο όμως δεν αντιδρούσαν για την πτώση του διπλανού τόσο οι παίκτες του πολιτικού παιχνιδιού έσπρωχναν με το δάχτυλο και την διπλανή ανθρώπινη συστάδα. Και το παιχνίδι συνεχίζεται.....

Όσο όμως θα κρατιούνται κάποια πιόνια όρθια μόνο και μόνο για την στήριξη του συστήματος τα πεσμένα πιόνια έχουν μπει ήδη στην διαδικασία της ζωώδους επιβίωσης χωρίς όμως δυστυχώς τους αυστηρούς νόμους της ζούγκλας. Με τους νόμους του ανθρώπου, που πέρα από την επιβίωση, έχασε την εγωιστική περηφάνια. Του ανθρώπου που σταμάτησε να βλέπει τον διπλανό με την μάσκα του συνανθρώπου και τον αντιμετωπίζει ως εχθρό του είδους του.

Ως μονάδα ηττήθηκε, θύμωσε, πείνασε, αδικήθηκε, ζήλεψε και ως μονάδα ενστικτωδώς θα κάνει οτιδήποτε για να μείνει ζωντανή. Όσα τα ονόματα των ανέργων και των χρεωμένων τόσα και τα είδη προς εξαφάνιση που θεωρούν ότι ζουν σε ένα περιβάλλον εχθρικό, το ίδιο που πριν λίγο καιρό από δική τους επιλογή το έβλεπαν ως το ιδανικό. Γνωρίζοντας ότι την αιτία της κατάστασής τους δεν μπορεί να την αντιμετωπίσουν θα πάρουν το αίμα τους πίσω από αυτόν που ακόμα με το παρόν σύστημα καταφέρνει να ζει μια ζωή ανάλογη με αυτή της προ “κρίσης” ή έχει την ψυχραιμία να αντιμετωπίζει τον καθημερινό θάνατό του αξιοπρεπώς.

Θα χυθεί αίμα και δεν θα είναι πάντα αυτό που κυλάει στις φλέβες αλλά και αυτό που κυλάει στην ψυχή. Θα σπάσουν δεσμοί αίματος, δεσμοί συναισθημάτων και ολόκληρων δεκαετιών σχέσεις ανθρώπων. Δεν θα είναι ο πιο δυνατός αυτός που θα κάνει την αρχή αλλά ο πιο αδύναμος που τελικά έβλεπε τις σχέσεις των ανθρώπων αλλά και τον ίδιο τον άνθρωπο ως δεκανίκι για την μέχρι σήμερα ζωή του. Το δεκανίκι πρέπει να πληρώσει το τίμημα αφού τώρα δεν μπορεί να τον στηρίξει. Με τις σφουγγαρίστρες θα μαζεύουμε τα υπολείμματα της κάθε σφαγής έχοντας κιλά αποδεικτικών στοιχείων μέσα σε πλαστικούς κουβάδες ότι η αιτία της εθνικής μας κατάντιας ήταν πάντα προσωπική υπόθεση.   
Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ..........

ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΟΑΡΑΒΙΚΟ ΤΑΓΜΑ ΠΕΖΙΚΟΥ 845

 

Ο μέγας μουφτής της Ιερουσαλήμ και υπέρμαχος του Παναραβισμού, Μοχάμεντ Αμίν Αλ-Χουσσεïνί (1893-1974), υπήρξε ο κύριος υπεύθυνος, κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου και του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αφενός για την επέκταση του αντισημιτισμού στον αραβόφωνο κόσμο, αφετέρου για τη σύναψη αγαστής συνεργασίας ανάμεσα στους γερμανούς Εθνικοσοσιαλιστές και τους ισλαμιστές Αντισημίτες.

Ήταν εκείνος ο οποίος, σαν προσωπικός φίλος του Αδόλφου Χίτλερ, όχι μόνο υποστήριξε ένθερμα, με πύρινους λόγους, την εξολόθρευση των εβραϊκών μαζών της Ευρώπης, αλλά αποτέλεσε ταυτόχρονα και τον προσηλυτιστή για την ένταξη εθελοντών Αράβων στην επίλεκτη «Λεγεώνα Ελεύθερη Αραβία» (βλ. Legion Freies Arabien), την οποία δημιούργησε ο ίδιος και η οποία πολέμησε στο πλευρό των Waffen-SS και της Wehrmacht, καθ΄ όλη την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ένα τμήμα της επίλεκτης αυτής λεγεώνας αποτέλεσε και το «Γερμανοαραβικό Τάγμα Πεζικού 845» (γερμ. Deutsch-Arabisches Infanterie Bataillon 845), το οποίο εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα και πολέμησε στο πλευρό του στρατού κατοχής, κυρίως εναντίον του Ε.Λ.Α.Σ., από τον Αύγουστο του 1943 έως και την αποχώρηση του γερμανικού στρατού, τον Οκτώβρη του 1944. Το τάγμα αυτό ήταν μικτό, γερμανοαραβικό, και αποτελείτο από πέντε λόχους, έχοντας ως διοικητή τον γερμανό συνταγματάρχη Paul Herrmann, με βάση του την Αμφίκλεια Φθιώτιδας. 

Οι πέντε λόχοι ήταν κατανεμημένοι στον Σκαμνό ο πρώτος, στη Χαιρώνεια ο δεύτερος, στη Γραβιά ο τρίτος, στο Κηφισοχώρι ο τέταρτος και στην Αμφίκλεια, βάση του επιτελείου του τάγματος, ο πέμπτος. Αμέσως μετά τη σιδηροδρομική μεταφορά και άφιξή του στην Ελλάδα την 13η Αυγούστου 1943, το «Γερμανοαραβικό Τάγμα Πεζικού 845» συμμετείχε άμεσα σε επιχειρήσεις ενάντια στους αντάρτες, στην περιοχή της Θεσσαλονίκης, αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα και την προστασία της σιδηροδρομικής γραμμής Φλωρίνης-Έδεσσας-Βέροιας-Νάουσας.

Τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου στάλθηκε στην Πελοπόννησο όπου μαζί με την 41η Αμυντική Μεραρχία (41. Festungs-Division) πολέμησε ενάντια σε μονάδες του Ε.Λ.Α.Σ.. Τον Ιούνιο του 1944 συμμετείχε στην «Επιχείρηση Θερινή Καταιγίδα» (γερμ. Unternehmen "Sommergewitter") όπου μαζί με μονάδες του 3ου Τάγματος του 7ου Συντάγματος της Αστυνομίας SS (III./7.SS. Pol.Gren.Rgt.), του Αμυντικού Τάγματος Πεζικού 1010 (Festungs-Infanterie-Bataillon 1010) και της 11ης Πεδινής Μεραρχίας της Luftwaffe (11. Luftwaffen-Feld-Division), πολέμησε στον Ελικώνα της Βοιωτίας ενάντια στον Ε.Λ.Α.Σ.. Μια από τις απόρροιες των μαχών αυτών υπήρξε και η «Σφαγή του Διστόμου».

Στα μέσα Οκτωβρίου του 1944, κατά τη διάρκεια της υποχώρησης του γερμανικού στρατού κατοχής, το «Γερμανοαραβικό Τάγμα Πεζικού 845» εγκατέλειψε την Ελλάδα προσπαθώντας να βρει δίοδο προς τη Γερμανία, μέσα από τη δύσβατη Γιουγκοσλαβία. Κάτω από τη συνεχή πίεση των ανταρτών του Γιόσιπ Μπροζ Τίτο πολέμησε, μαζί με την 41η Αμυντική Μεραρχία, μέχρι τον Μάιο του 1945 όπου ο αντιστράτηγος Wolfgang Hauser υπέγραψε συνθηκολόγηση με τον γιουγκοσλαβικό στρατό. Το τέλος για το τάγμα αυτό έφθασε τη 10η Μαΐου του 1945, όταν παραδόθηκε στην 11η Γιουγκοσλαβική Επιθετική Μεραρχία στο Žabok, 25 χιλιόμετρα βόρεια του Ζάγκρεμπ.

Είμαι της άποψης ότι σήμερα, μετά την πρόσφατη σύναψη εκεχειρίας ανάμεσα στο Ισραήλ και τη Χαμάς, είναι ίσως σημαντικό να επανεξετάσει κανείς, μέσα από ιστορικό πρίσμα, την πορεία εξέλιξης των πολιτικών στόχων και των κοινωνικών θέσεων του Παναραβισμού, και της μετάλλαξής του σε ισλαμικό Φονταμενταλισμό. Μελετώντας κανείς τις επίκαιρες θέσεις και τους πολιτικούς στόχους της Χαμάς, σε συνδυασμό με το ιστορικό παρελθόν, ίσως βγάλει συμπεράσματα ικανά να τον θέσουν προ εκπλήξεων.

 

ΣΟΚ ΣΤΗΝ ΕΥΡ. ΕΝΩΣΗ! ΠΑΝΩ ΑΠΟ 7.500.000 ΧΩΡΙΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ Η ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΜΑΘΗΤΕΙΑΣ

 

Φρούδες ελπίδες δίνει η Ε.Ε. στα εκατομμύρια νέων ανέργων. Έρευνα του Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών (ZEW) που διενεργήθηκε για λογαριασμό του Ιδρύματος Robert-Bosch και φέρει τον τίτλο «Νεανική ανεργία στην Ευρώπη» δείχνει ότι περισσότεροι από 7.500.000 νέοι είναι άνεργοι και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα προγράμματα για την απασχόληση της Ε.Ε. δεν θα είναι αποτελεσματικά. Το 2012 ο ένας στους δύο νέους στην Ισπανία και την Ελλάδα δεν είχε δουλειά και δεν κατείχε κάποια θέση μαθητείας.

 Χαμένη γενιά. «Δημιουργούμε κάτι σαν μια χαμένη γενιά και οι ειδικοί γνωρίζουν ότι αυτές οι πληγές, που προκαλούνται στην αρχή της επαγγελματικής σταδιοδρομίας, αργούν να κλείσουν» λέει η γενική διευθύντρια του Ιδρύματος Robert-Bosch Ινγκριντ Χαμ. Οπως αναφέρει ο Χόλγκερ Μπονίν, ειδικός επιστήμονας του ZEW, τα αίτια για την υψηλή ανεργία στους νέους είναι πολλά και δεν περιορίζονται στα οικονομικά προβλήματα της συγκυρίας. «Η νεανική ανεργία πλήττει εδώ και πολλά χρόνια την Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία».

Σε κάποιες περιπτώσεις, η διόγκωση της ανεργίας σχετίζεται άμεσα με το υψηλό ποσοστό μαθητών που εγκαταλείπουν χωρίς απολυτήριο τη σχολική εκπαίδευση. Σε άλλες περιπτώσεις η υψηλή ανεργία αποδίδεται στην απόσταση που χωρίζει την επαγγελματική εκπαίδευση από τις ανάγκες της αγοράς εργασίας. Αλλού είναι οι διαρκείς συγκρούσεις εργοδοτών και συνδικάτων που βάζουν εμπόδια στην απασχόληση. 

«Τα εκπαιδευτικά συστήματα αυτά είναι μακριά από τις ανάγκες των επιχειρήσεων και της οικονομίας. Αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος. Παράγουν πτυχιούχους χωρίς να υπάρχουν θέσεις για πτυχιούχους. Στην καλύτερη περίπτωση, οδηγούν σε υποδεέστερη απασχόληση, ωστόσο υπάρχουν αρνητικές συνέπειες όταν ένας πτυχιούχος αναγκάζεται να γίνει οδηγός ταξί».

 «Ήρθε η ώρα για αλλαγές» «Η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει, να βάλει σε τάξη τις πολιτικές της, να ξεκαθαρίσει τη δομή της, να ξαναβρεί την υποστήριξη των λαών. Πρέπει, πάνω απ’ όλα, να κερδίσει τη μάχη της ανάπτυξης και της απασχόλησης» λέει ο Φρανσουά Ολάντ, ζητώντας Σύνοδο Κορυφής για τις χώρες-μέλη της ευρωζώνης. Λίγες μέρες μετά τον υποχρεωτικό σχηματισμό νέας κυβέρνησης στη Γαλλία εξαιτίας των διαφωνούντων με τις πολιτικές λιτότητας, ο Ολάντ εκτίμησε ότι χρειάζεται μια νομισματική και μια δημοσιονομική πολιτική «οι οποίες θα λαμβάνουν υπόψη τους τις ιδιαίτερες συνθήκες».

 

ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΤΟ ΠΕΡΠΑΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΡΚΙΝΟΠΑΘΕΙΣ

 

Το περπάτημα μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο θνησιμότητας στους καρκινοπαθείς έως και 50%, σύμφωνα με μία νέα μελέτη. Η σωματική δραστηριότητα φάνηκε ότι λειτουργεί ως «θαυματουργό φάρμακο», μειώνοντας τον κίνδυνο θανάτου κατά 40% σε ασθενείς με καρκίνο του μαστού και καρκίνο του προστάτη. Και για τους ασθενείς με καρκίνο του εντέρου, φάνηκε ότι διπλασιάζοντας την απόσταση που διάνυαν καθημερινά, μειώθηκε κατά το ήμισυ ο κίνδυνος θανάτου. Οι υπολογισμοί στην έρευνα έγιναν με βάση το περπάτημα 1,5 χλμ με ένα μέτριο ρυθμό, διάρκειας περίπου 20 λεπτών την ημέρα.

Η έρευνα που διενεργήθηκε από την φιλανθρωπική οργάνωση Walking for Health, κατέδειξε ότι η σωματική δραστηριότητα μπορεί επίσης να μειώσει τον αντίκτυπο ορισμένων εξουθενωτικών παρενεργειών της θεραπείας του καρκίνου, όπως το πρήξιμο γύρω από το βραχίονα, το άγχος, τη κατάθλιψη, τη κόπωση , τη μειωμένη κινητικότητα και τις αλλαγές του βάρους. «Η σημερινή έρευνα αναδεικνύει την πολύ απλή πραγματικότητα – το περπάτημα μπορεί να σώσει ζωές. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να κάνουμε τα στραβά μάτια για ο τι είναι μια πολύ απλή και προφανής λύση.

Η σωματική δραστηριότητα είναι ένα φάρμακο θαύμα και οι επαγγελματίες υγείας πρέπει να συνταγογραφούν τη σωματική δραστηριότητα, όπως το περπάτημα, ως τυπικό μέρος της αποκατάστασης των καρκινοπαθών", ανέφερε ο επικεφαλής της οργάνωσης Κιαράν Ντεβάν. Σύμφωνα με την έρευνα, δεν είναι σαφές πώς δραστηριότητα βοηθά, αλλά το αποτέλεσμα πηγαίνει πέρα από τον απλό έλεγχο του βάρους, το οποίο μειώνει την ποσότητα του ορμονών που παράγονται από το λίπος του σώματος, οι οποίες «ωθούν» την ανάπτυξη των καρκινικών όγκων.

Η τελευταία σκέψη είναι πως η άσκηση μπορεί να «σπάσει» τα οιστρογόνα για να παραχθούν «καλοί» μεταβολίτες που μειώνουν τον κίνδυνο ορισμένων μορφών καρκίνου.

ΣΤΟΧΟΣ ΤΩΝ ΑΝΤΑΡΤΩΝ ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΑΡΙΟΥΠΟΛΗ

 

Ετοιμάζονται να απελευθερώσουν τη Μαριούπολη οι ρωσόφωνοι αντάρτες από το καθεστώς του Κιέβου, και στους κόλπους της ναζιστικής, ακροδεξιάς και… φιλοευρωπαϊκής κυβέρνησης της Ουκρανίας επικρατεί πανικός. Ειδικά όταν το ναζιστικό καθεστώς συνεχίζει να μετρά νεκρούς και απώλειες στις μάχες με τους αντάρτες. Δέκα Ουκρανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν και 30 τραυματίστηκαν στις μάχες με τους αυτονομιστές στην ανατολική Ουκρανία μέσα στις τελευταίες 24 ώρες.

Να υπενθυμίσουμε ότι η πολιτοφυλακή της Νέας Ρωσίας (αυτονομιστές), στην οποία υπηρετούν όχι μόνο ρωσόφωνοι αλλά και πολλές Έλληνες της Ουκρανίας, έχει περάσει στην αντεπίθεση με στόχο την πόλη λιμάνι Μαριούπολη, της οποίας το ένα τρίτο του πληθυσμού είναι Έλληνες. Με τους αντάρτες να πλησιάζουν, Ουκρανοί κάτοικοι της Μαριούπολης εγκαταλείπουν την πόλη, θεωρώντας ότι οι ναζιστικές συμμορίες και ο αξιοθρήνητος ουκρανικός στρατός δεν μπορούν να σταματήσουν την προέλαση της πολιτοφυλακής.

Η Μαριούπολη, πόλη 460.000 κατοίκων (με 200.000 Έλληνες να κατοικούν σε αυτή και στα χωριά γύρω της), βρίσκεται 50 χλμ. από τα ρωσικά σύνορα και η θέση της κρίνεται στρατηγικής σημασίας καθώς μέσω αυτής μπορεί να υπάρξει σύνδεση με την Κριμαία, που προσάρτησε η Ρωσία τον Μάρτιο. Τραγική φιγούρα ο αφοσιωμένος στο Κίεβο ναζιστής κυβερνήτης της περιφέρειας του Ντονέτσκ, ο Σερχίι Ταρούτα, ο οποίος κάλεσε σήμερα τους κατοίκους της Μαριούπολης να σχηματίσουν μια «ταξιαρχία» πολιτοφυλάκων για την υπερασπιστούν.

Βεβαίως, οι Ουκρανοί προτιμούν να το βάλουν στα πόδια… Η μοίρα της Μαριούπολης έχει σφραγιστεί. Η ελληνική πόλη δεν θα μείνει ακόμα για πολύ στα χέρια των ναζί του Κιέβου…