“ΣΕ ΛΙΓΟ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΣΤΗΝ ΛΙΒΥΗ”

 

Οι διωγμοί των χριστιανών φαίνεται ότι συνεχίζονται μεθοδικά παντού. Σύντομα δεν θα υπάρχει κανένας χριστιανός στην Λιβύη. “Η χριστιανική κοινότητα της Λιβύης μειώνεται δραματικά αλλά σκοπεύω να μείνω εδώ για όσο θα υπάρχει έστω και ένας μόνο χριστιανός” λέει ο αποστολικός εφημέριος Giovanni Innocenzo Martinelli, από την Τρίπολη όπου και εδρεύει. Η Λιβύη τώρα διανύει την πιο δύσκολη περίοδο από τότε που ανατράπηκε το καθεστώς του Καντάφι.

Στην Τρίπολη οι αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ των διαφόρων παραστρατιωτικών ομάδων για τον έλεγχο του αεροδρομίου, προκάλεσε σοβαρές ζημιές στις υποδομές των αερολιμένων και η οικολογική καταστροφή απετράπη την τελευταία στιγμή όταν εκδηλώθηκε πυρκαγιά σε μια μεγάλη αποθήκη καυσίμων. Η κατάσταση στην Κυρηναϊκή είναι ακόμη πιο κρίσιμη λόγω της παρουσίας διαφόρων πολιτοφυλακών που μάχονται για τον έλεγχο του εδάφους. Ο επίσκοπος Martinelli συνοψίζει την κατάσταση της χριστιανικής κοινότητας στην Λιβύη.

“Στην Κυρηναϊκή δεν υπάρχουν πια μοναχές και η πλειοψηφία των Φιλιππινέζων που είναι και η καρδιά του χριστιανισμού εδώ, εγκαταλείπουν τώρα πια την περιοχή. Το αεροδρόμιο είναι κλειστό και οι άνθρωποι που φεύγουν από την χώρα, επιβιβάζονται στα πλοία. Το ταξίδι από την ξηρά μέσω των συνόρων με την Τυνησία έγινε ανέφικτο.”“Πιστεύω ότι η Λιβύη έχει μέλλον αλλά είμαστε στα χέρια Του Θεού για την ώρα. Όσο παραμένει εδώ έστω και ένας χριστιανός έχω καθήκον να μείνω και εγώ εδώ και να βοηθήσω όπως μπορώ”. Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ..........

 

ΕΝΦΙΑ: ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ

 

Το άρθρο 4 παρ.5 του Συντάγματος ορίζει πως οι Έλληνες συνεισφέρουν ανάλογα με τις δυνάμεις του στα δημόσια βάρη. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η φορολόγηση των πολιτών πρέπει να διέπεται από την αρχή της αναλογικότητας και της ισότητας. Δηλαδή από ένα άκρως προοδευτικό φορολογικό σύστημα όπου οι έχοντες τον περισσότερο πλούτο θα πρέπει και να συνεισφέρουν και τα περισσότερα στα κρατικά ταμεία.

Περαιτέρω, η υποχρέωση αυτή διασταυρώνεται με το άρθρο 17 Συντάγματος περί προστασίας της ιδιοκτησίας καθώς και με το άρθρο 21 για την προστασία της οικογένειας και της κατοικίας, ιδίως όσων στεγάζονται ανεπαρκώς. Σύμφωνα, λοιπόν, με το Σύνταγμα και τις βασικές και θεμελιώδεις αρχές του φορολογικού δικαίου, κάθε πολίτης πρέπει να έχει κατοικία και η περιουσία του να προστατεύεται από το κράτος. Με αυτές τις προϋποθέσεις προκύπτει και η συνεισφορά του στη φορολόγηση.

Στην πραγματικότητα, ένεκα της πρακτικής της κατάστασης ανάγκης που διέπει την κρατική λειτουργία, εφαρμόζεται η λογική του μονόδρομου της άντλησης εσόδων από τη φορολόγηση με κάθε τρόπο της ακίνητης περιουσίας. Πλέον επιβάλλεται φόρος σε όλα τα ακίνητα και ας μην αποφέρουν κανένα κέρδος, ακόμα και αν οι ιδιοκτήτες τους δεν έχουν τα εισοδήματα για να πληρώσουν με αποτέλεσμα να χρεώνονται στην εφορία και να δεσμεύεται το ακίνητό τους.

Όσο για τη μεγάλη ακίνητη περιουσία και εδώ εφαρμόζεται ένα άκρως παράλογο σκεπτικό, όπου κάτοχοι μεγάλων ιδιοκτησιών με υψηλά εισοδήματα καθώς και με εισοδήματα επί των ακινήτων εξομοιώνονται με μια απλή οικογένεια που διαθέτει μερικά ακίνητα άνευ οφέλους. Αν μια οικογένεια κατέχει π.χ. 1 ακίνητο του συζύγου, 1 ακίνητο της συζύγου, 1 ακίνητο πατρικό ή στον τόπο καταγωγής και 1 αγορασμένο ή κληρονομημένο για τα παιδιά, δηλαδή από ένα έως τέσσερα-πέντε ακίνητα από τα οποία δεν αντλεί κανένα εισόδημα, καλείται να πληρώσει φόρο επειδή τα διαθέτει. Αυτά λογίζονται ως μεγάλη περιουσία που όμως πρακτικά δεν αποφέρει κάποιο κέρδος.

Μια ανθρωποκεντρική προσέγγιση επιτάσσει την προοδευτική φορολόγηση της πραγματικά μεγάλης (ποιοτικά) ακίνητης περιουσίας με βάση και το προηγούμενο παράδειγμα και κυρίως των ακινήτων που αποφέρουν κέρδος μεγαλύτερο του ορίου της φτώχειας – αξιοπρεπούς διαβίωσης. Στην πράξη, με το καθεστώς του ΕΝΦΙΑ που τίθεται με βάση αντικειμενικές αξίες που δεν αντιστοιχούν στην πραγματικότητα, υπό την κατάσταση ταμειακού συμφέροντος του κράτους, οι ιδιοκτήτες που έχουν εισοδήματα κάτω του ορίου φτώχειας - ατομικά ή οικογενειακά - μπορούν να προσφύγουν κατά του επιβαλλόμενου φόρου.

Πρώτα με ενδικοφανή προσφυγή στην αρμόδια ΔΟΥ (εντός 30 ημερών από το εκκαθαριστικό) και ύστερα από αρνητική απάντηση ή σιωπηρή απόρριψη έπειτα από την προθεσμία των 60 ημερών, προσφυγή στα διοικητικά δικαστήρια με παράβολο 2% επί του φόρου. Αυτά τα απλά βήματα που όμως δεν εγγυώνται και επιτυχία, μπορούν έστω και τώρα να αναδείξουν την αβάσιμη και λαθεμένη ρύθμιση του ΕΝΦΙΑ και να δοκιμάσουν την αντοχή της φορολογικής διοίκησης, των δικαστηρίων, και του κράτους.

Τέλος, ουσιαστική φορολογική μεταρρύθμιση θα είναι αυτή των υψηλών εισοδημάτων, όταν στη χώρα μας φορολογούνται με 45% ενώ στην Ε.Ε. σε αρκετές χώρες είναι άνω του 50%. Επίσης ο εξορθολογισμός της λειτουργίας του κράτους όπως π.χ. ενοίκια για στέγαση υπουργείων, φορέων, υπηρεσιών και σχετικές σπατάλες, είναι ένα λογικό μέτρο που δεν απαιτεί καμιά φορολόγηση και φέρνει άμεσα έσοδα.

Η κυβέρνηση καλείται να σεβαστεί το Σύνταγμα και τη λογική. Οι πολίτες έχουν χρέος να διεκδικήσουν τη δίκαιη κατανομή των βαρών, ενάντια σε κάθε φορολογική ρύθμιση που θίγει το δικαίωμα για αξιοπρεπή ζωή.

 

ΠΑΜΕ ΓΙΑ «ΑΝΑΣΤΕΝΑΡΗΔΕΣ» ΟΙ EΛΛΗΝΕΣ ΤΟ 2014…

 

Η έκδηλη «στήριξη» του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ προς την κυβέρνηση της ασύστολης κοροϊδίας και της «αρπαγής» ακόμη και των ονείρων του λαού, παρουσία μάλιστα του νέου επιτρόπου της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση Δημήτρη Αβραμόπουλου, ο οποίος με την νέα του θέση συνδυάζει προνόμια και «ευχάριστες» συνήθειες, αλλά και εξασφαλίζει μια χρονική περίοδο στο «απυρόβλητο» πολιτικά, δεν απομειώνει και δεν απομακρύνει τη σεναριολογία για εκλογές, που απεγνωσμένα προσπαθεί να αποφύγει ο Αντώνης Σαμαράς και ο «συνέταιρος»του στην καταλήστευση των ελπίδων του λαού, ο Βαγγέλης Βενιζέλος.

Και το σενάριο των εκλογών αναμοχλεύεται κατά καιρούς, ανάλογα με το «στρίμωγμα» της κυβέρνησης από τη συμπίεση των γεγονότων. Και όχι από την αντιπολιτευτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, που στερείται πολιτικής πυξίδας, αλλά και το εύρος της βούλησης να συγκρουστεί με μια κατεστημένη λογική ή να απαλλαγεί από τα «δεσμά» και τις αγκυλώσεις του παρελθόντος του. Με τους Έλληνες πάντα να κάνουν όνειρα αμεσοπρόσθεσμα ή πολύ μακρινά. Οι δε πολιτικοί να κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος των ονείρων των «καλοκαιρινών» ήδη Ελλήνων.

Εδώ και τώρα θέλει ο Έλληνας. Έτσι αντιδρούν και οι πολιτικοί. Δεκαετίες τώρα. Έτσι αντιδρά και η εκάστοτε κυβέρνηση. Πολιτικοί στην αντιπολίτευση και κυβερνώντες συνιστούν έναν τέλειο ονειροκρίτη. Το απώτατο μέλλον βλέπουν οι Έλληνες; Κατά εκεί δείχνει και η όποια κυβέρνηση. Το εδώ και το τώρα είναι συνήθως ένα πιάτο φακή, για τους δυσπραγούντες πολίτες. Αν και αυτό το «πιάτο φακή» δεν παρέχεται πλέον… Όμως, για να μην είμαι άδικος, πρέπει να παραδεχθώ ότι σε πονηρές περιόδους οι κυβερνώντες δίνουν και άλλα, για να τα αφαιρέσουν σε μια επόμενη φάση. Άνθρωποι του άρτου και του θεάματος οι Έλληνες, ξεχνάνε αμέσως σχεδόν. Και αρέσκονται να διασκεδάζουν τη μιζέρια τους παρακολουθώντας την επίδειξη πλούτου των εχόντων και κατεχόντων.

Και είναι οι διάφοροι ορνιθόμυαλοι της νεοελληνικής ελαφρότητας και της παρακμιακής λογικής νεόπλουτοι και μη, που εσχάτως σε συναυλία στη Μύκονο, ενός εγχώριου ισχνόφωνου και εν πολλοίς έκτονου αοιδού και ενός «εισαγωμένου» μιας άλλης εποχής μελωδού, έκαναν λογαριασμούς 25 και 30 χιλιάδων Ευρώ, προς τέρψιν των διοργανωτών της συναυλίας και προς θλίψην κάθε νοήμονα πολίτη, ο οποίος διαπιστώνει την έλλειψη κοινωνικής συνείδησης και ευαισθησίας. Και την αδιαφορία κάποιων κοινωνικών ομάδων, τελείως απογυμνωμένης από προσχήματα! 

Κάνουν όνειρα οι Έλληνες, όσα προλαβαίνουν απ” αυτά που δεν τα κατακλέβουν οι κυβερνώντες. Τα όνειρα του απώτερου μέλλοντος δεν χρεώνουν κανέναν. Ούτε αυτούς που τα κάνουν, ούτε την κυβέρνηση, που, ας θεωρήσουμε, ότι τα επωμίζεται. Και τα μεν και τα δε είναι άεργα όνειρα, γιατί δεν απαιτούν από κανέναν δεσμεύσεις και μόχθο. Για τα πρώτα δεν υπάρχει καιρός. Άρα, δεν γίνεται τίποτα. Για τα δεύτερα υπάρχει άφθονος χρόνος. Άρα, ας μη γίνεται ακόμη τίποτα…Τα μεσοπρόθεσμα όνειρα κοστίζουν, γιατί θέλουν πρόγραμμα και δουλειά, όπως και ακέραια την κυβερνητική ευθύνη. Ποιος όμως το κάνει; Προεκλογικά απλώς καταγράφονται στους πηχυαίους τίτλους των παραταξιακών και των κομματικών εφημερίδων ή ακούγονται στα παράθυρα της εξαθλιωμένης από τα επιχειρηματικά συμφέροντα δημοσιογραφίας.

Έτσι, οι πολιτικοί και η κυβέρνηση απλώς τα φακελώνουν, για να φαίνονται «μελετημένα» τα θέματα και ας ανήκουν νόμιμα στα αμελέτητα! Βέβαια και αυτό το «φακέλωμα» έπαυσε να γίνεται τα τελευταία χρόνια των μνημονίων. Δεν υπάρχει χρόνος για τέτοιες πολυτέλειες… Έτσι, όλοι κάνουν όνειρα αμελέτητα, ένα είδος αυτοσερβιρίσματος, οπότε ούτε οι μεν ενοχλούνται, ούτε οι δε ενοχλούν. Και το 2014 οι Έλληνες πάνε για αναστενάρηδες! Ένα όνειρο, πάλι άεργο, μπορούν να κάνουν οι Έλληνες πλέον: Να γίνουν οι πατούσες τους πυρίμαχες για να χορέψουν μέχρι να εκπληρωθούν οι όροι των μνημονίων, στα αναμμένα κάρβουνα χωρίς να καούν. Έτσι δίνεται χρόνος στην κυβέρνηση να σκαρώνει τρόπους επιβίωσης στην εξουσία.

Και είναι καλό ο μέσος Έλληνας, με τα άεργα όνειρά του, να διαβάσει το «Ονειρο ενός γελοίου» του Ντοστογιέφσκι. Εκεί θα θαυμάσει την τραγική φύση, τη δραπέτευση του ανθρώπου από την άθλια πραγματικότητα, που όταν συνήλθε τη βρήκε απροσμέτρητα τραγικότερη. Χρειάζονται δράση οι Έλληνες. Εν μέσω θερινής ραστώνης, θα μου πείτε; Το επίσημο κράτος δρα, δεν κάνει διακοπές. Δεν επηρεάζεται από τις υψηλές θερμοκρασίες. Οι τροπολογίες έρχονται και φεύγουν πλειοψηφικά ψηφισμένες στη Βουλή και ευνοούν συνήθως τους έχοντες και κατέχοντες. Και βέβαια έχει επιστρατεύσει όλους τους σιδεράδες που χαλκεύουν τα όνειρα των Ελλήνων. Ή ξυπνάνε οι Ελληνες ή το «Όνειρο ενός γελοίου» δεν θα φέρει ψωμί, παιδεία και ελευθερία…

 

ΤΟ PKK ΚΑΛΕΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΟΥΡΔΟΥΣ ΣΤΑ ΟΠΛΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΩΝ

 

Το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK), που εκπροσωπεί κυρίως τους Κούρδους της Τουρκίας, κάλεσε τη Δευτέρα όλους τους Κούρδους να πολεμήσουν εναντίον των μαχητών των Ισλαμικού Κράτους, που προελαύνουν στο ιρακινό έδαφος προς την αυτόνομη περιοχή του Ιρακινού Κουρδιστάν, στο βόρειο Ιράκ.

«Όλοι οι Κούρδοι στον βορρά, στην ανατολή, στον νότο και στη δύση πρέπει να εξεγερθούν εναντίον της επίθεσης εναντίον των Κούρδων στη Σίντζαρ (στο βόρειο Ιράκ)», ανέφερε σε ανακοίνωσή του το PKK.

«Όλες οι κουρδικές πολιτικές δυνάμεις πρέπει να συμμετέχουν στην αντίσταση αυτή (. . .). Όταν οι Κούρδοι δέχονται επίθεση, πρέπει να δείξουν στους επιτιθέμενους ότι θα βρουν όλους τους Κούρδους απέναντί τους», προστίθεται στην ανακοίνωση.