Δευτέρα 4 Αυγούστου 2014

«Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗ ΓΑΖΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΑΕΡΙΟ!»

 

Φανταστείτε λοιπόν τη μεγάλη μας έκπληξη όταν διαβάσαμε στο αμερικανικό Counter Punch ανάλυση με τίτλο Is Israel’s Operation Protective Edge Really About Natural Gas, στην οποία ο αρθρογράφος αναφέρει χαρακτηριστικά (αποδίδουμε επιγραμματικά): Ενώ σε πολλά άρθρα διαβάζουμε το μύθο ότι το Ισραήλ ενεργεί για την αυτοάμυνά του, πολλοί λίγοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι η όλη επιχείρηση γίνεται για τον έλεγχο του φυσικού αερίου της Γάζας.

Το έτος 2000 η British Gas ανακάλυψε ότι υπάρχουν συνολικά 4 δισ. δολλαρίων αποθέματα φυσικού αερίου στην υποθαλάσσια περιοχή της Γάζας. Τότε το Παλαιστινιακό Επενδυτικό Fund (Palestinian Investment Fund) και η British Gas (BG) συμφώνησαν να προχωρήσουν στην εξόρυξη του φυσικού αερίου και η BG θα κρατούσε το 60% των κερδών. Από τότε μέχρι σήμερα, 14 χρόνια μετά, έχει βρεθεί ακόμα περισσότερο φυσικό αέριο στην περιοχή. Ο Michel Chossudovsky, ένας Καναδός οικονομολόγος, υπολογίζει ότι το φυσικό αέριο της ΑΟΖ της Γάζας αρκεί για να κάνει την Παλαιστίνη τόσο πλούσια όσο το Κουβέιτ.

Τότε, το 2000, το Ισραήλ ως αντίδραση προχώρησε στο ναυτικό αποκλεισμό της Γάζας, αρνήθηκε τα παλαιστινιακά δικαιώματα στην ΑΟΖ, για αυτό και έδιωχνε τους Παλαιστίνιους ψαράδες από τη θάλασσα και έστειλε το Πολεμικό του Ναυτικό να φυλάει την περιοχή, ώστε να κατοχυρώσει την ΑΟΖ της Γάζας ως δική του. Μέσα στα επόμενα χρόνια οι ενεργειακές ανάγκες του Ισραήλ θα εκτιναχθούν στα ύψη. Οι Ισραηλινοί επιστήμονες έχουν προειδοποιήσει ότι χρειάζονται περισσότερο φυσικό αέριο, το οποίο το Ισραήλ είναι αποφασισμένο να το αναζητήσει και αφού το βρει να το κρατήσει.

Μετά την εκλογική νίκη της Χαμάς το 2006 στη Γάζα, το Ισραήλ αντιλήφθηκε ότι έπρεπε να ξεφορτωθεί με κάθε τρόπο τη Χαμάς, η οποία φυσικά και θα ήθελε δικό της το φυσικό αέριο στην ΑΟΖ της Γάζας. Από το 2008 το Ισραήλ σε κάθε ευκαιρία βομβαρδίζει τη Γάζα, ώστε να εξολοθρεύσει τη Χαμάς, επικαλούμενο το δικαίωμά του στην αυτοάμυνα, επειδή η Χαμάς χτυπά με ρουκέτες τα εδάφη του. Ενώ το Ισραήλ πολεμά με τη Χαμάς, παράλληλα επιλέγει να διαπραγματεύεται με τη Φατάχ, το κόμμα του Γιασέρ Αραφάτ. 

Τα Wikileaks αποκαλύπτουν έγγραφο, σύμφωνα με το οποίο, τον Δεκέμβριο του 2010 η Φατάχ ζήτησε από το Ισραήλ να εξολοθρεύσει την ισλαμιστική Χαμάς. Ο Yuval Diskin, επικεφαλής της υπηρεσίας ασφαλείας του Ισραήλ, δεν έκρυψε ποτέ την επιθυμία του Ισραήλ να δυναμώσει τη Φατάχ: «Η Φατάχ είναι σε πολύ κακή κατάσταση στη Γάζα, έχουμε δεχτεί αιτήματα να εκπαιδεύσουμε τις δυνάμεις τους στην Αίγυπτο και στην Υεμένη. Θα θέλαμε να τους δώσουμε την εκπαίδευση που επιθυμούν, και να γίνουν πιο ισχυροί, αλλά δεν έχουν ηγέτες».

Το Ισραήλ θέλει να διαπραγματευτεί με τη Φατάχ και όχι με την ισλαμιστική Χαμάς. Ο πόλεμος στη Γάζα γίνεται για τον έλεγχο του φυσικού αερίου. Στην ανάλυση αυτή απουσιάζει απλά η παράμετρος εμπλοκής της Τουρκίας.Όταν το 2010 ο στολίσκος των ανθρωπιστών ακτιβιστών και αλληλέγγυων προσπάθησε να σπάσει τον αποκλεισμό της Γάζας, οι Ισραηλινοί κομάντος που επενέβησαν στα πλοία σκότωσαν αποκλειστικά Τούρκους ακτιβιστές και η επιχείρηση έγινε όταν τα πλοία μπήκαν στην ΑΟΖ, όχι πριν.

Αργότερα αποδείχτηκε, ότι οι Τούρκοι ακτιβιστές που σκοτώθηκαν ήταν πράκτορες των Μυστικών Υπηρεσιών της Τουρκίας. Η Τουρκία, σε συνεννόηση με τη Χαμάς, ήθελε να σπάσει τον αποκλεισμό της Γάζας όχι για να δώσει ανθρωπιστική βοήθεια όπως τα παρουσίαζαν, αλλά για να κατοχυρώσει την ΑΟΖ σπάζοντας το ναυτικό αποκλεισμό του Ισραήλ, αφού η Χαμάς έχει υποσχεθεί στην Τουρκία συνεκμετάλλευση του φυσικού αερίου εάν τη βοηθήσει εναντίον του Ισραήλ.

Τα όσα συνέβησαν τότε είχαν ως αποτέλεσμα να χαλάσει για πάντα η συμμαχία Ισραήλ – Τουρκίας, να ανατραπούν οι γεωπολιτικοί σχεδιασμοί στην Ανατολική Μεσόγειο και το Ισραήλ να αναζητήσει συμμαχία με την Ελλάδα, η οποία (τυχαίο;) τότε μόλις έμπαινε στο πρώτο Μνημόνιο. 
Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ..........
 





Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΨΥΧΗ


Το καλό με αυτόν τον τόπο είναι ότι από καιρό έχει... αυτονομηθεί από τις ανάξιες και χαμηλόθωρες δυνάμεις που επιδιώκουν να τον εξουσιάσουν, να τον καθυποτάξουν, να τον περιορίσουν στα μέτρα τους και να τον τεμαχίσουν. Η Ελλάδα παραμένει Ελλάδα σε πείσμα των ξένων και των ελληνόφωνων υπηρετών τους. Η συμπεριφορά του Γένους μας, οι εκδηλώσεις του ανθρωπισμού που ταυτίζεται με τον πολιτισμό μας, η συνεισφορά μας στις εξελίξεις έχουν πάντοτε θετικό πρόσημο. Οπως κι αν ονομάζεται ο επικεφαλής του κράτους. 

Οποιες ιδέες και ιδεοληψίες κι αν ταλαιπωρούν τους νόες των υλικά ισχυρών, η Ελλάδα ως οντότητα έχει αγαθοεργό δράση. Την εκδηλώνει πάντα στα δύσκολα, στο πλευρό των αδυνάτων, των εχθρών της ακόμα, με χαμόγελο και θάρρος. Το 1982 η χώρα μας προσφέρει χείρα βοηθείας στον Γιάσερ Αραφάτ και στους Παλαιστίνιους μαχητές. Επιτυγχάνει την απεμπλοκή τους από τον φλεγόμενο Λίβανο και τους διεκπεραιώνει με επιτυχία στην Τυνησία, την Ιορδανία, το Ιράκ, τη Βόρειο και Νότιο Υεμένη. 

Τη Μεγάλη Τετάρτη του 1999 και όταν ολόκληρος ο πλανήτης (και οι σλαβικές χώρες, δυστυχώς) παρακολουθούσε άπραγος τους βομβαρδισμούς της Σερβίας από το ΝΑΤΟ, μια ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα, η ΑΕΚ, περιφρονώντας κάθε κίνδυνο, πηγαίνει στο Βελιγράδι για να δώσει φιλικό αγώνα με την Παρτιζάν! Μια ανεπανάληπτη χρυσή σελίδα στη βίβλο του παγκόσμιου ποδοσφαιρικού ήθους. Την ίδια χρονιά, παρά τις τεράστιες διαφορές και τους ποταμούς αίματος που χωρίζουν την πατρίδα μας από την Τουρκία, η Ελλάδα στέκεται αρωγός στους Τούρκους που επλήγησαν από τον σφοδρό σεισμό, ο οποίος σάρωσε τον τόπο τους. 

Τώρα, που η Βόρειος Αφρική συγκλονίζεται από τη λαίλαπα του ισλαμικού φονταμενταλισμού, η Ελλάδα στέλνει στη Λιβύη τη φρεγάτα «Σαλαμίς», στην οποία επιβαίνει ομάδα βατραχανθρώπων, για τον απεγκλωβισμό του προσωπικού της πρεσβείας μας στην Τρίπολη αλλά και ξένων υπηκόων που ζήτησαν την επέμβασή μας. Ποτέ δεν δυσφόρησαν, δεν δίστασαν, δεν δείλιασαν οι Έλληνες όταν τους ζητήθηκε να βοηθήσουν, να σώσουν ζωές που κινδυνεύουν, να πολεμήσουν εναντίον υπερδυνάμεων που επιβουλεύονταν την ανθρωπότητα, να κάνουν το αδύνατο να φαίνεται παιχνιδάκι. 

Ποτέ δεν υπολόγισαν το κόστος, τα υλικά κέρδη και τις ζημίες από αυτού του είδους τις υποθέσεις - κι αυτό είναι το ωραιότερο μέρος της υπόθεσης. Το καλό γίνεται ολόψυχα, όχι με όρους δούναι και λαβείν. Και η εξέλιξη της Ιστορίας αποτελεί διδαχή για τους επιπόλαιους Δυτικούς, που ποντάρουν πάντα στο πρόσκαιρο θυσιάζοντας το άχρονο: το έθνος μας παραμένει ανυποχώρητα ανθρώπινο και διαθέτει ασίγαστη αγαθοεργή διάθεση. Εμείς είμαστε η λύση και όχι το πρόβλημα.

ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΤΗ ΓΑΖΑ ΤΗ ΛΕΝΕ ΓΑΖΑ


Ιούλιος 2014. Η Γάζα. Παιδάκια νεκρά, παλαιστινιακά κασκόλ, celebrities που postάρουν την αντίθεσή τους, βιντεάκια με δημοσιογράφους που γλεντάνε κόσμο και τελειωμό δεν έχει. Δεν είχα αντιληφθεί εγκαίρως ότι ο μέσος κοινωνικά δικτυωμένος έλληνας είναι τόσο ευαισθητοποιημένος κοινωνικά. Με είχαν παραπλανήσει τα Candy crash, τα βιντεάκια της Πάολας και τα μπινελίκια στον Κατσουράνη και τη Βεργκάρα. Κι έτσι άρχισα να αισθάνομαι άσχημα.

Θα postάρω κι εγώ κάτι. Θα ψάξω να βρω κάτι. Τόσα έχει! Να ψάξω να βρω τι όμως; Κάτι υπέρ των Παλαιστινίων. Φαίνονται οι καλοί της υπόθεσης γιατί τους σκοτώνουν οι άλλοι τα παιδιά στις παραλίες και είναι και ωραίο αυτό το κασκολάκι το καρό. Ναι, ναι! Σίγουρα υπέρ των Παλαιστινίων. Οι άλλοι όμως; Τι τους έπιασε και ρίχνουν βόμβες σε μωρά; Και εκτός αυτού όταν πλακώνονται δύο άνθρωποι, κάτι δεν πάει καλά και με τους δύο, έτσι δεν είναι;

Κουράστηκα. Δεν τα μπορώ εγώ αυτά. Εγώ θέλω την ησυχία μου, τη δουλίτσα μου, την τηλεορασούλα μου, κανά ταβερνάκι και κανά ποτάκι χαλαρό το ΣΚ, καμιά μπάλα... τέτοια πράγματα. Δεν είμαι ρε πουλάκι μου κοινωνικοπολιτικά ευαίσθητος. Πότε όμως ρε φίλε ευαισθητοποιήθηκε κοινωνικοπολιτικά η Βασούλα η ψηλή, ο Αντωνάκης από το BALUX, o Αλέκος ο γαύρος και η Τατιάνα που δουλεύαμε μαζί service στο ουζερί στο Λουτράκι τρία καλοκαίρια;

Τι σκατά ξέρουν αυτοί από Μεσανατολικό και Γάζες, από πυραύλους και άμαχο πληθυσμό; Πού ξέρουν τι σημαίνει η λέξη «παράπλευρη»; Πού έμαθαν τη διαφορά μεταξύ Εβραίου και Ισραηλινού; Πότε στο διάολο έμαθαν εγγλέζικα επιπέδου BBC και καταλαβαίνουν εκείνον τον μυστήριο Άγγλο στις συνεντεύξεις του; Μου μπήκαν υποψίες. Υποψίες σοβαρές. Ρε μπας και μας πουλάνε μούρη με όλη αυτή την κοινωνικοπολιτική αριστεροκουλτούρα; Για να είμαι ειλικρινής, ψαρώνει κανείς αμέσως και κάνει like εύκολα.

Στο κάτω-κάτω πόσα likes πήρε το δικό μου post με τα δέκα καλύτερα γκολ του Χάμες Ροντρίγκεζ και πόσα της Βασούλας με τα ακρωτηριασμένα παιδάκια; Μ' έφαγε η Βασούλα μάγκες. Σε τι όμως έκαναν like όλοι εκείνοι που έκαναν like; Τι τους άρεσε; Το θέμα του post; Οι εικόνες; Ότι η Βασούλα ξεστραβώθηκε και ασχολήθηκε επισταμένως με το Μεσανατολικό; Δεν καταλαβαίνω τίποτα. Στο κάτω-κάτω της γραφής, όμως, είναι ένας καινούργιος υπέροχος κόσμος.

Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΜΙΣΕΛ


Πέμπτη, ώρα 12:00 το πρωί, βαδίζω μαζί με φίλους στην Παραλία. Το προπύργιο της νεολαίας, γνωστό και ως Λεωφόρος Νίκης, είναι πάλι γεμάτο με νέους ανθρώπους, γεμάτους όνειρα και φιλοδοξίες. Το ίδιο ισχύει και για μας. Όμως, οι κουβέντες είναι λίγες και κοφτές, τα βλέμματα στραμμένα προς τον αχανή ορίζοντα και οι σκέψεις βυθισμένες στην άβυσσο του μυαλού. Περπατάμε με γοργό βηματισμό σαν να αναζητούμε, χαμένοι όπως είμασταν, μία κοσμική όαση.

Στην συμβολή των οδών Λ. Νίκης και Στρ. Καλλάρη αντικρίζουμε έναν ηλικιωμένο κύριο, με μεγάλα γουρλωτά μάτια, γυαλιά οράσεως και πρόσωπο γεμάτο κατανόηση για την κοπιώδη ημέρα μας, αντικρίζουμε τον Μισέλ. Μπαίνοντας στο μαγαζί του η διάθεση μας αλλάζει, οι λέξεις βγαίνουν πιο εύκολα, οι εκφράσεις μας είναι πιο έντονες και τα πρόσωπά μας γεμίζουν από αισιοδοξία. Όμως, ένα βαθύ ερώτημα γεννιέται: μήπως η δική μας γενιά είναι η «γενιά του Μισέλ»;

Κατά καιρούς όλοι έχουμε ακούσει, κυρίως τους πρεσβύτερους ηλικιακά, να κατηγορούν την νέα γενιά, επειδή συχνάζει σε καφετέριες, μπαρ ή κλαμπ. Το κατηγορητήριο βασίζεται στο επιχείρημα ότι οι νέοι αγνοούν τις εξελίξεις, αναλώνονται στη σπατάλη του οικογενειακού εισοδήματος και δεν συμβάλλουν στην παραγωγική διαδικασία. Πλέκουν, μάλιστα, σε νέους ανθρώπους, οι οποίοι δεν έχουν κάνει ακόμη τα πρώτα τους βήματα στην αγορά εργασίας, το εγκώμιο της αδιαμφισβήτητης αποτυχίας. 

Δικάζουν, κρίνουν και καταδικάζουν με άνεση και ευκολία μια γενιά ανθρώπων, έχοντας ως τεκμήριο τους τρόπους αλλά και τις ώρες που αφιερώνει στην διασκέδασή της. Η πρεσβύτερη γενιά, η γενιά της μεταπολίτευσης, περνά από τον ρόλο του θύτη σε αυτόν του θύματος. Η γενιά των ωχαδερφιστών που γαλούχηθηκε στα πρότυπα του υπερκαταναλωτισμού, γίνεται ξαφνικά θιασώτης της κοινωνικής ευαισθητοποίησης και της πολιτικής επαγρύπνησης. Το γεγονός ότι με την πάροδο του χρόνου και την πρόοδο της επιστήμης οι συνήθειες διαφοροποιήθηκαν, δεν σημαίνει ότι οι κοινωνικές δομές και οι νοοτροπίες άλλαξαν.

Οι μοντέρνες καφετέριες και τα μπιστρό πήραν την θέση του ζαχαροπλαστείου, οι σύγχρονοι καφέδες ιταλικής προέλευσης αντικατέστησαν τον ελληνικό, οι ντίσκο έγιναν κλαμπ. Αν, δηλαδή, η νεολαία μας αγνοούσε τις εκσυγχρονιστικές τάσεις και παρέμενε πιστή στην παράδοση, θα ήταν μια νεολαία αξιόλογη και ικανή ή μια νεολαία προγονόπληκτων και πνευματικά καθηλωμένων ανθρώπων, ανίκανη να επιβληθεί στον εαυτό της;

Το μεγαλύτερο λάθος της νέας γενιάς είναι ότι αρνείται επιδεικτικά να προβάλλει τα κατορθώματά της. Ο κορεσμός της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η στροφή στις ανθρωπιστικές επιστήμες και η ενασχόληση με τον εθελοντισμό μαρτυρούν την καθημερινή μέριμνα των νέων απέναντι στον εαυτό τους και την κοινωνία. Η νέα γενιά αποβάλλει τα ταμπού των παλαιότερων απέναντι στη διαφορετικότητα, περιθωριοποιεί τα φαινόμενα κοινωνικού συντηρητισμού και αγωνίζεται με καινούρια, ρηξικέλευθα μέσα -για την μόρφωση πρόκειται- για το δικό της αύριο.

Αυτή δεν είναι η γενιά του δρόμου και της φασαρίας, δεν στηρίζει με φανατισμό τους πολιτικούς παράγοντες. Είναι μια γενιά φιλελεύθερη, αλλά ταυτόχρονα μετριοπαθής. Ωστόσο, όπως στο Πολυτεχνείο δεν βρέθηκαν όλοι οι φοιτητές, έτσι και σήμερα πολιτικά ενεργοί δεν είναι όλοι οι νέοι. Είναι, όμως, περισσότερο συνειδητοποιημένοι, καθώς έχουν καταλάβει ότι η επανάσταση προϋπόθέτει τη μόρφωση, γιατί αλλιώς παύει να έχει ηθικό περίγραμμα, γιατί αλλιώς καταντάει πλιάτσικο.

Η ελληνική κοινωνία είναι γεμάτη με νέους οραματιστές που έχουν και τα εφόδια και την διάθεση να προσφέρουν. Η γενιά του Μισέλ μπορεί να κάνει την αλλαγή, αρκεί να της δοθεί το χρίσμα της ηγεσίας. Με όπλο της τη μόρφωση, θα πολεμήσει για ένα καλύτερο αύριο, το δικό της. Ας ελπίσουμε ότι το μήλο δεν θα πέσει αυτή τη φορά κάτω από τη μηλιά και ότι η γενιά του Μισέλ ήρθε για να διαψεύσει τους κατηγόρους της.

«ΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟ ΜΟΝΟ ΚΙΝΗΤΡΟ ΤΗΣ ΑΓΚΥΡΑΣ ΓΙΑ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ»


Στην παραδοχή πως οι διαπραγματεύσεις με τους Τουρκοκύπριους δεν προχωρούν, προχώρησε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης. Ο κ. Αναστασιάδης σημειώνει πως «έχει καθοριστεί τον Σεπτέμβριο μια συνάντηση με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη, αλλά λείπει η μεθοδολογία ώστε να μπούμε στον πραγματικό διάλογο», ενώ προσθέτει πως σε αντίθεση με τα όσα προτείνει η πλευρά της Λευκωσίας, οι «Τουρκοκύπριοι περιορίζονται σε έναν οδικό χάρτη».   

Ο κ. Αναστασιάδης τονίζει ότι το Κοινό Ανακοινωθέν του περασμένου Φεβρουαρίου είναι η «ασπίδα» των Ελληνοκυπρίων, ενώ υπογραμμίζει ότι η Λευκωσία δεν πρόκειται να διαπραγματευθεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα με την Άγκυρα. Απαντώντας σε όσους τον επικρίνουν πως στις συνομιλίες έδειξε διαλλακτικότητα επεσήμανε πως «σήμερα το status quo έχει χειροτερεύσει δραματικά». 

«Ενώ στο Κοινό Ανακοινωθέν διασφαλίζονται η εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου, η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ότι η διάδοχος κατάσταση θα είναι πως η Κυπριακή Δημοκρατία θα συνεχίσει να είναι μέλος του ΟΗΕ και της ΕΕ με μία κυριαρχία, μία διεθνή προσωπικότητα και μία ιθαγένεια, ορισμένοι δίνουν ερμηνείες που ούτε οι Τούρκοι δεν δίνουν», συνεχίζει και προσθέτει: «Ορισμένοι λένε ότι έχουμε τρεις κυριαρχίες και τρεις ιθαγένειες.

Ούτε ο Ερογλου δεν τολμά να μου το πει αυτό. Ιδιαίτερα στο θέμα της ιθαγένειας αυτό που αναφέρει το Κοινό Ανακοινωθέν είναι ότι για λόγους διασφάλισης της πολιτικής ισότητας θα υπάρχει η εσωτερική ιδιότητα του πολίτη. Θα δίδεται στους υπηκόους της Κυπριακής Δημοκρατίας και δεν θα υποκαθιστά αλλά θα συμπληρώνει τη μία και μόνη ιθαγένεια».

Σχετικά με τα περιθώρια ελιγμών για μια πιθανή οριστική λύση στο Κυπριακό, ο κ. Αναστασιάδης εκτιμά πως «η λύση θα είναι συμβιβασμός. Θα πρέπει να είμαστε αρκούντως ώριμοι και να εγκαταλείψουμε τα οράματα που μετατρέπονται σε εφιάλτες. Δεν μπορούμε να αποκλείουμε τα πάντα και να αλλάξουμε τώρα στόχους, δηλαδή από τη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία να πάμε σε ένα ενιαίο κράτος. Η ανατροπή μιας πορείας με μια άλλη αβέβαιη πορεία το μόνο που μπορεί να διασφαλίσει είναι η καταστροφή».

Κατά τον Νίκο Αναστασιάδη, οι ενεργειακές ανάγκες ίσως να είναι το μόνο κίνητρο της Άγκυρας για λύση του Κυπριακού, ενώ παραδέχεται την επιρροή της Τουρκίας στις διαπραγματεύσεις. «Άσκησε πιέσεις, με επιτυχία, σε ό,τι αφορά την αποδοχή της μιας και μόνης κυριαρχίας του νέου μορφώματος. Ο Έρογλου από μόνος του δεν μπορεί να κινηθεί. 

Η παρουσία των 43.000 κατοχικών στρατευμάτων αλλά και η πλειονότητα των κατοίκων του βορείου τμήματος που συντίθεται από εποίκους εξασφαλίζουν στην Τουρκία, σε συνδυασμό με την παροχή οικονομικής βοήθειας, τον έλεγχο στην Άγκυρα» τονίζει χαρακτηριστικά και σημειώνει πως γεωστρατηγικός ρόλος που αποκτά η Κύπρος είναι κάτι που διαφοροποιεί την κατάσταση.

«Καταβάλλεται μια προσπάθεια από πλευράς Ευρωπαίων και Αμερικανών να ελεγχθούν τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου, για τα οποία πιστεύουν ότι υπάρχουν επαρκείς ποσότητες οι οποίες μπορούν να αποτελέσουν εναλλακτική λύση τροφοδοσίας προς την ΕΕ. Αυτό διαφοροποιεί, πρώτον, προς το εντονότερο, το ενδιαφέρον των Δυτικών και, δεύτερον, τα κίνητρα της Τουρκίας εν όψει των αναγκών της για αυξημένες ποσότητες ενέργειας τα προσεχή χρόνια. Ενδεχομένως να είναι πλέον το μόνο κίνητρό της για να εργαστεί για τη λύση του Κυπριακού...» αναφέρει χαρακτηριστικά.

Τέλος υπερασπίζεται τη στροφή της εξωτερικής πολιτικής της Λευκωσίας προς τη Δύση και ετοιμάζεται να επισκεφθεί το Λευκό Οίκο το φθινόπωρο.«Οι χώρες που μπορούν και είναι έτοιμες να ασκήσουν επιρροή προς την Τουρκία, όπως οι ΗΠΑ και η ΕΕ, πρέπει να εμπλακούν στη διαδικασία λύσης του Κυπριακού» τονίζει ο κύπριος πρόεδρος. Τέλος σχετικά με την πρόσφατη ρηματική διακοίνωση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, ο κ. Αναστασιάδης σημειώνει πως «οι σχέσεις Αθηνών - Λευκωσίας δεν διαταράσσονται από ανάλογες παρενοχλήσεις.

Ξεκινώ από την παρέμβαση της ευρωβουλευτού και συνεχίζω με τη ρηματική διακοίνωση. Δεν ήταν μια ρηματική διακοίνωση καταγγελίας των σχέσεων αλλά επανόρθωσης μιας εικόνας που δεν ήταν η καλύτερη ή αδικούσε τις πολιτικές που ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση στο Κυπριακό».