Σάββατο 21 Ιουνίου 2014

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

 

Ο ακήρυκτος πόλεμος στο Αιγαίο καλά κρατεί ενώ στην Αθήνα όλοι κοιμούνται τον «ύπνο του δικαίου» σα να μην συμβαίνει τίποτα.  Έτσι ενώ καθημερινά στον εναέριο χώρο του Αιγαίου σε όλο το μήκος και το πλάτος γίνεται το… «έλα να δεις», με τα ελληνικά και τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη σε καθημερινές επικίνδυνες αερομαχίες παράλληλα δεν σταματάνε και τα «θερμά» επεισόδια στον θαλάσσιο χώρο.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της τουρκικής εφημερίδας, YeniŞafak, (19/6), η οποία όπως πάντα επικαλείται ανακοίνωση του τουρκικού Γενικού Επιτελείου, στις 6 Ιουνίου και ώρα 6.58 ελληνικό πλοίο της ακτοφυλακής ανατολικά της νήσου Σάμου εισήλθε στα «τουρκικά» χωρικά ύδατα, (πάντα σύμφωνα με τους τουρκικούς ιστορισμούς ) και παρέμεινε εκεί παραβιάζοντας την «τουρκική» κυριαρχία επί 52 ολόκληρα λεπτά.

Αμέσως σήμανε συναγερμός στην τουρκική πλευρά και πλοίο της τουρκικής ακτοφυλακής με τα χαρακτηριστικά, TCSG-67, απέπλευσε από την τουρκική ακτή και έσπευσε προς συνάντηση του ελληνικού.Αφού έγιναν διάφορες επικίνδυνες μανούβρες, όπως συνηθίζεται σε αυτές τις περιπτώσεις σύμφωνα με τους Τούρκους, το ελληνικό πλοίο πιέστηκε και αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την περιοχή λήγοντας την «παραβίαση» των τουρκικών χωρικών υδάτων.

Η ανακοίνωση του τουρκικού Γενικού Επιτελείου εκτός από το επεισόδιο αυτό αναφέρει και για παρενοχλήσεις από ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη σε «εκπαιδευτική», (συνηθισμένη τουρκική θεωρία για τις τουρκικές παραβάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου), πτήση δυο τουρκικών F-16 στις 18 Ιουνίου και ώρα 11.08 με 11.17 π.μ. Η εμπλοκή χαρακτηρίστηκε από τους Τούρκους επικίνδυνη, γιατί τα ελληνικά εγκλώβισαν τα τουρκικά στα ραντάρ τους με την πρόθεση να τα πλήξουν, όπως ισχυρίζονται οι Τούρκοι.

Τα επεισόδια αυτά έρχονται σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο στην ευρύτερη περιοχή καθώς ενώ η Τουρκία αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στην ανατολική της πλευρά, με τον εμφύλιο της Συρίας να συνεχίζεται ενώ τα γεγονότα στο Ιράκ έχουν προβληματίσει και ανησυχήσει την Άγκυρα, παρ’ όλα αυτά οι Τούρκοι συνεχίζουν τα επικίνδυνα παιχνίδια τους στο Αιγαίο προκαλώντας συνεχώς την ελληνική πλευρά.

Όπως φαίνεται καθόλου δεν επηρέασε η πρόσφατη «χαρούμενη» συνάντηση των υπουργών Άμυνας Ελλάδας και Τουρκίας, στις 4 Ιουνίου, όπου όπως αναφέρθηκε ο Έλληνας υπουργός Άμυνας εξέθεσε με στοιχεία στον Τούρκο ομόλογο του την όλη κατάσταση και επεσήμανε τον κίνδυνο με την αυξανόμενη τουρκική προκλητικότητα να οδηγηθούμε σε ανεξέλικτες καταστάσεις με ολέθριες συνέπειες.

Το αυτί των Τούρκων δεν «ίδρωσε» καθόλου από τις ελληνικές επισημάνσεις και παρά τα ωραία λόγια, (άλλα λόγια να αγαπιόμαστε), ότι θα «συνεργαστούμε για την ειρήνη» και άλλα κουφά, το παιχνίδι με την φωτιά όχι μόνο συνεχίζεται αλλά γίνεται όλο και πιο επικίνδυνο ενώ κανείς δεν ενημερώνει τον ελληνικό λαό. Άραγε αν βρεθούμε ξαφνικά σε μια παρόμοια περίπτωση με την περίπτωση του ηρωικού πιλότου, Κώστα Ηλιάκη, που στις 23 Μαΐου του 2006 έδωσε την ζωή του στον ακήρυκτο αυτό πόλεμο του Αιγαίου, πως θα αντιδράσουμε;

Θα λέμε πάλι για την περίφημη ελληνοτουρκική φιλία; Να μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία εισέρχεται σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο με τις προεδρικές εκλογές στις 10 Αυγούστου και στη συνέχεια με τις βουλευτικές εκλογές το 2015. Το εσωτερικό της πεδίο μυρίζει μπαρούτι και οι εξελίξεις προβλέπονται ότι θα είναι ραγδαίες και εκρηκτικές. Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ..........


 


ΤΟ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

 

Τέτοια καταστροφή δεν έχει υποστεί ποτέ μια χώρα σε περίοδο ειρήνης Γύρω μας ο κόσμος μας. οι οικογένειές μας, τα παιδιά μας καίγονται. Ανεχθήκαμε την υποτίμηση της εργασίας μας, αλλά και της ζωής μας. Εργασιακή ζούγκλα, εργασιακός μεσαίωνας, τριτοκοσμικές καταστάσεις. Μισθοί και συντάξεις φιλοδώρημα. Ντρέπεσαι να πεις ποιός είναι ο μισθός σου, αν και όταν δουλεύεις, αν και όταν πληρώνεσαι. Δουλεύεις σαν σκλάβος και τρέμεις στην ιδέα της απόλυσης.

Χαίρεσαι που το παιδί σου φεύγει μετανάστης. Και όμως!Συνεχίζουμε σαν να μην έχει γίνει τίποτα. Φανατικοί στο άλφα ή βήτα κόμμα ή πολιτικό μηχανισμό, εκλιπαρούμε για το έλεός του. Δεν τολμούμε καν την παραμικρή κριτική. Άριστος ο Σαμαράς, γίγαντας ο Βενιζέλος, φαινόμενο στην Ευρώπη ο Τσίπρας. Κανένας μας δεν αμφισβητεί τον ηγέτη του, μόνο τους αντιπάλους. Κανένας μας δεν αμφισβητεί τα ιερά και όσια των όσων του έμαθαν να πιστεύει.

Αδιαφορούμε για το τι συμβαίνει στην χώρα, εθελοτυφλούμε για τα καρφιά στην κοινωνία. Τι μας δίνουν και πίνουμε; Τι μας έχουν ποτίσει; Γιατί τόσος φανατισμός για το όνομα και το χρώμα του μακελάρη; Η χώρα χρωστάει τόσα που είναι αδύνατον να αποπληρώσει. Οι κυβερνώντες πήραν δάνεια χωρίς ποτέ να ρωτήσουν τον Ελληνικό λαό. Πήραν δάνεια στο όνομα του Λαού μόνο και μόνο για να στεριώσουν στην Εξουσία. Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για την άμυνα της χώρας, για την υγεία, την παιδεία, τον πολιτισμό. 

Μόνο για το πόσο θα είναι η μίζα. Και δεν αναφέρομαι μόνο για κυβέρνηση ή αντιπολίτευση, αλλά δυστυχώς για όλο το πολιτικό φάσμα.Το κάθε κόμμα ανάλογα με το πόσους μάζευε έπαιρνε και το μερίδιό του. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Γιατί δεν μπορεί, δεν γίνεται κανένας να μην γνώριζε τίποτε για το πτώμα που όζει. Βουλευτές, κόμματα, μικρά και μεγάλα, δημοσιογράφοι έγκριτοι και μη, δικαστές, εισαγγελείς, ανακριτές, πανεπιστημιακοί, άνθρωποι του πνεύματος, Αστυνομία Πόλεων και χωροφυλακή. 

Κανένας τους δεν πήρε είδηση τι γινόταν; 370 δις που χρωστάμε σήμερα και άλλα τόσα που πήραμε από την ΕΕ με το πρώτο δεύτερο πακέτο στήριξης, πακέτο Delors, μεσογειακά ολοκληρωμένα προγράμματα και δεν θυμάμαι τι άλλο. Που πήγαν τόσα λεφτά και θα πρέπει να πουλήσω το σπίτι μου για να σωθεί η Eurobank;

Ο δικαστής που αφαίρεσε το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση από τις καθαρίστριες μήπως ξέρει τίποτε; Ή μήπως άκουσε κάτι για όλα αυτά το δικαστικό συμβούλιο που ανακήρυξε σύμφωνο με το Σύνταγμα το μνημόνιο και άφησε αμέσως μετά την κυβέρνηση να ψαχουλεύει μέσα στο πορτοφόλι μου; Τέτοια καταστροφή δεν έχει υποστεί ποτέ μια χώρα σε περίοδο ειρήνης, ακούγεται από τους γνωρίζοντες συχνά-πυκνά.

Και αν το φταίξιμο ήταν δικό μου, αν για την κατάντια της χώρας μου έφταιξε το iphoneπου κουβαλούσα στο χέρι μου, αν έφταιξε το εξοχικό μου στο χωριό, ή το αυτοκίνητο που οδηγώ, όπως ισχυρίζεται ο κ. “μαζί τα φάγαμε” έπρεπε να μου το έχουν πει. Και αν δεν άκουγα να μου το φωνάξουν μέχρι να σπάσουν τα τύμπανα των αυτιών μου.

Και όχι τώρα να μου ζητούν να θυσιάσω το παιδί μου στον βωμό της απληστίας τους. Γιατί δεν έφταιξα εγώ. Κανείς δεν με ρώτησε αν θέλω το euro. Κανείς δεν με ρώτησε όταν μαζί με την Goldman Sachs “μαγείρευαν” τα νούμερα για μια πανίσχυρη οικονομία. Δεν κάθισα ποτέ στο ίδιο τραπέζι, ούτε καν στο ίδιο παγκάκι με τον κ. Σόρος. Άργησα αλλά έμαθα την διαφορά ανάμεσα στα CD μουσικής και στα CDs. Ποτέ μου δεν πίστεψα πως ο καθαρός ουρανός του Καστελόριζου θα έκρυβε τόση βαρβαρότητα.

Κανείς και ποτέ δεν με ρώτησε αν θέλω να ζήσω ευνούχος. Αυτοί που μας θέλουν φανατικούς, χωρίς προσωπικότητα, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς γνώμη είναι οι ίδιοι που σκυλεύουν το πτώμα της χώρας. Είναι οι ίδιοι που σε αντάλλαγμα της Εξουσίας που τους παραδόθηκε, ξεπουλάν ότι υπάρχει και δεν υπάρχει σε τούτον δω τον τόπο.Μετέτρεψαν την γη των θεών σε τόπο μαρτυρίου. Ας γίνει λύτρωσή τους η αγάπη της θεάς Νέμεσις.
 


ΠΙΚΡΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ


Στην χώρα μου, αν είσαι άνεργος, δεν υπάρχεις. Έχεις στην κατοχή σου ένα μικρό αυτοκίνητο, σε θεωρούν πλούσιο. Ακόμη και αν δεν έχεις εισόδημα, σου λένε να πληρώσεις φόρο. Μάλλον εσύ πρέπει πρώτα να πληρώσεις φόρους για να βοηθήσεις τη χώρα σου. Για να πάρεις μια βεβαίωση μόνιμης κατοικίας χρειάζεσαι κάποια έγγραφα. Δεν γίνεται ηλεκτρονικά, το χαρτί συνεχίζει να βασιλεύει. Για να πάρεις το κοινωνικό μέρισμα, πρέπει ακόμη και άνεργος να νοικιάζεις σπίτι, αν φιλοξενείσαι δεν δικαιούσαι.

Στον ΟΑΕΔ σπάνια σε ενημερώνουν για κάποια κενή θέση ή κάποιο πρόγραμμα, σου λένε «κοίταξε στο ίντερνετ», καμία επαφή. Δεν παίρνεις τίποτα σαν επίδομα, μόνο ένα βοήθημα ανά τρεις μήνες και συνολικά για τρεις φορές, αν είσαι τυχερός. Εντάξει, δεν θέλω την τόσο πολύτιμη βοήθειά σας, θέλω μια εργασία. Χωρίς εργασία, αισθάνεσαι ένα τίποτα. Κανένας ανασχηματισμός δεν θα σε τραβήξει από το τέλμα, καμία κυβέρνηση, κανένας υπουργός, ούτε οι βαρυσήμαντες δηλώσεις και τα πλατιά ψεύτικα χαμόγελά τους.

Σε όλους αυτούς θα χρεωθούν, οι συνάνθρωποί μας που μείνανε για χρόνια άνεργοι, οι άστεγοι, τα παιδιά που υποσιτίζονται, οι οικογένειες που διαλύθηκαν από το βάρος της οικονομικής κρίσης, όσοι έχουν την ανάγκη για το φάρμακό τους και περιμένουν με αγωνία την επόμενη μέρα, οι αυτόχειρες. Αγωνία για το αύριο. Καθημερινή ανασφάλεια σε μια χώρα, που ένα μέρος της θέλει όλα να αλλάξουν, από τα χθεσινά πρόσωπα που ευθύνονται για το σήμερα, ως τη λάθος, σε πολλά θέματα, νοοτροπία μας, ενώ ένα άλλο μέρος της δεν θέλει να αλλάξει τίποτα, δεν θέλει να ξεβολευτεί από την κίβδηλη πραγματικότητα που έχτισε επί χρόνια. Πρωτογενές πλεόνασμα. Διαφημίσεις τραπεζών.  Φλύαρα τηλεπαράθυρα. Ζέστη και υγρασία. Τρέντι γυαλιά ηλίου και φρέντο εσπρέσο. Ζωή. Θάνατος. Τώρα.

ΓΙΑΤΙ ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ;

 

Ο Λέανδρος Ρακιντζής βρίσκεται στη θέση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης από τις 13 Σεπτεμβρίου 2004, όταν κι αντικατέστησε τον Κώστα Δαφέρμο. Συνεπώς, ξέρει το Δημόσιο σαν την παλάμη του. Και τα καλά του και τα κακά του, πρόσωπα και καταστάσεις, που άλλες γράφονται σε εκθέσεις κι άλλες λέγονται μόνο από στόμα σε στόμα. Διαβάζω τα στατιστικά στοιχεία της έκθεσης του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης για το 2013. Το 37% αυτών αφορούν περιπτώσεις διαφθοράς σε δήμους, το 18.6% σε άλλες δημόσιες υπηρεσίες και το 13.2% σε ΝΠΔΔ. Τα κλασικά είναι, τα περισσότερα τα υποπτεύεστε. Λάδωμα στις πολεοδομίες, παράλογα μικρά πρόστιμα από πειθαρχικά συμβούλια, πλαστά πιστοποιητικά και βεβαιώσεις, αδικαιολόγητες απουσίες. Καμία έκπληξη.

Διαβάζω και το Index που μας θέλει για την ίδια χρονιά, το 2013, ως το πιο διεφθαρμένο ευρωπαϊκό κράτος. Η Δανία έχει την καλύτερη επίδοση στην πάταξη του φαινομένου («σκορ» 91) κι η Σομαλία τη χειρότερη, παγκοσμίως («σκορ» 8). Αν κάνετε τον κόπο και δείτε τα στοιχεία του 2012, του 2011 και του 2010 θα δείτε βελτίωση της θέσης μας. Μικρή μεν, βελτίωση δε. Τι άλλαξε, λοιπόν; Μήπως ο τρόπος που αντιμετωπίζει ο δημόσιος υπάλληλος τον κίνδυνο προστίμου; Δύσκολο, στην έκθεση ο Ρακιντζής καταγγέλλει επιεικείς ποινές από τα πειθαρχικά. Αυτό που άλλαξε είναι η δυνατότητα για μίζα. Κάποτε είχες περίσσευμα για να το δώσεις κάτω από το τραπέζι και να γεμίσεις την τσέπη του υπαλλήλου.

Τώρα είναι και η δική σου άδεια. Κάποτε ρίσκαρες να δώσεις μια καλή μπάζα για μια υπογραφή σε προέγκριση άδειας από την πολεοδομία γιατί ήξερες πως με το που θα ανοίξει η επιχείρηση η καταναλωτική δύναμη των πελατών σου θα ρεφάρει την αρχική χασούρα. Τώρα κάνεις πάρτι αν τζιράρεις ικανοποιητικά κάθε μέρα για να ισοσκελίσεις έσοδα κι έξοδα. Μη νομίζουμε, λοιπόν, πως άλλαξε κάτι δραματικά γύρω μας. Εξάλλου, ο 13ος μισθός θα επιστρέψει - κατόπιν αξιολόγησης - ως πριμ παραγωγικότητας. Και ξέρεις πως κάποιοι το αντιλαμβάνονται ως πριμ παραγωγικότητας στη μίζα και τη διαφθορά.