ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΤΟ STATUS-QUO ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ

 

Ολοένα και λιγότερο γίνεται το Ελληνικό Αιγαίο, το οποίο γκριζάρει με ευθύνες Σαμαρά. Η κυβέρνηση Σαμαρά αρνείται να κατανοήσει πως οι εθνικές υποχωρήσεις θα επιφέρουν αποτελέσματα που οδηγούν στην σύγκρουση.  Ετοιμάζεται νέα ντροπιαστική συμφωνία με την Άγκυρα, για λόγους... οικονομικούς! Ολοένα και λιγότερο γίνεται το Ελληνικό Αιγαίο, το οποίο γκριζάρει με ευθύνες Σαμαρά. Μετά από τις συνεχείς τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο, η κυβέρνηση Σαμαρά σκέφτεται να προχωρήσει σε νέα συμφωνία με την Τουρκία, η οποία θα καταλήξει στην δημιουργία ενός νέου σχεδίου που θα αφορά το Αιγαίο.

Με ένα «περιτύλιγμα» αρκετά λογικοφανές, η κυβέρνηση αποτολμά (μέσω της εφημερίδας «Το Βήμα της Κυριακής» 15/6/2014,. σελ. 24) την πρώτη εμφάνιση της «ιδέας που σκέφτεται να αποδεχθεί το Μαξίμου», προκειμένου να υπάρξει «εκτόνωση» της έντασης στο Αιγαίο, για να μην ενοχληθεί ο τουρισμός και –φυσικά- τα έσοδα της χώρας.  Αν και ο "πρωθυπουργός" κ. Σαμαράς (και τα παπαγαλάκια του) προφανώς δεν θέλει να θυμόμαστε πως οποιαδήποτε αρνητική εξέλιξη επί του Αιγαίου θα αποτελέσει καίριο πλήγμα στην τουρκική οικονομία (η οποία τον τελευταίο χρόνο παραπαίει), γίνεται σαφής προσπάθεια εκφοβισμού των ελλήνων αλλά και εμφάνισης μίας λογικοφανούς υποχώρησης – αποχώρησης της Ελλάδας από το Αιγαίο.

Δυστυχώς, η φοβικότητα (άραγε μόνο αυτή;) των κυβερνώντων στην Ελλάδα, η ύπαρξη άγνωστων συμφωνιών μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας (που έχουν γίνει από το 1996 και μετά, με έμφαση την περίοδο πρωθυπουργίας του Γ. Παπανδρέου), οδηγούν σε έναν κεκαλυμμένο εθνικό εξευτελισμό, σε μία αναιτιολόγητη υποχώρηση της Ελλάδας από το Αιγαίο και σε μία σιωπηλή αποδοχή ανωτερότητας της Τουρκίας, η οποία μέσω της «πολιτικής των κανονιοφόρων» έχει κατορθώσει να επιβληθεί στην ελληνική κυβέρνηση και να κερδίσει έναν πόλεμο χωρίς να ρίξει ούτε μία σφαίρα…

Νέο μορατόριουμ στο Αιγαίο ψάχνουν Αθήνα – Άγκυρα!

Σκέψεις και εκατέρωθεν προτάσεις των δύο πλευρών
 για να μειωθεί η «νέα ένταση».  Επιφυλακτικό 
το Μέγαρο Μαξίμου

Ιδέες για την ανανέωση του μνημονίου Παπούλια – Γιλμάζ ώστε να κατευναστεί η αυξημένη τους τελευταίους μήνες ένταση στον εναέριο και θαλάσσιο χώρο του Αιγαίου, λόγω των κινήσεων της Τουρκίας, φέρεται να εξετάζουν η Αθήνα και η Άγκυρα. Σύμφωνα με πληροφορίες, το ζήτημα απασχόλησε τους υπουργούς Άμυνας των δύο χωρών κ.κ. Δ. Αβραμόπουλο και Ισμέτ Γιλμάζ, κατά τη συνάντηση που είχαν στο περιθώριο της πρόσφατης Συνόδου των υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες.

Η σκέψη αυτή βρίσκεται βέβαια σε πρώιμο στάδιο καθώς πέραν της πολιτικής βούλησης απαιτεί και εκτεταμένη τεχνική προετοιμασία. Ενήμεροι επί του θέματος είναι τόσο ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς όσο και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Εξωτερικών κ. Βενιζέλος. Πηγές που είναι σε θέση να γνωρίζουν τον τρόπο σκέψης τόσο του Μεγάρου Μαξίμου όσο και του νεοκλασικού της Βασιλίσσης Σοφίας, σημείωναν ότι οι δύο αυτές πλευρές προσεγγίζουν την ιδέα με επιφυλακτικότητα.

Ο κ. Αβραμόπουλος, που θεωρείται «πατέρας» της εν λόγω ιδέας, φέρεται να την κοινοποίησε στον πρέσβη της Τουρκίας στην Αθήνα Κερίμ Ουράς, που με τη σειρά του ενημέρωσε την Άγκυρα. Με τον τρόπο αυτό οργανώθηκε η συνάντηση των δύο υπουργών Άμυνας. Στις δηλώσεις του μετά τις συνομιλίες στις Βρυξέλλες ο κ. Αβραμόπουλος αναγνώρισε ότι υπάρχουν δύσκολα διμερή θέματα, όπως η υφαλοκρηπίδα, που δεν θα λυθούν εύκολα.

«Αυτό που μπορούμε να κάνουμε όμως, είναι να διατηρήσουμε μία πολιτική ειρηνικών και καλών σχέσεων και βέβαια τα δύο αμυντικά συστήματα μπορούν να συμβάλουν σε αυτό αποφεύγοντας καταστάσεις που μπορούν να μας οδηγήσουν σε εκτροπή ή ακόμη και σε κλιμάκωση». Αν και οι συζητήσεις βρίσκονται, όπως προαναφέρθηκε, σε αρχικό στάδιο, ορισμένα γενικά χαρακτηριστικά έχουν αρχίσει να διαφαίνονται.

Κατ’ αρχάς υπάρχει η σκέψη για χρονική επέκταση του Μνημονίου Παπούλια – Γιλμάζ που είχε υπογράψει ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας –ως υπουργός Εξωτερικών τότε - στη Βουλιαγμένη με τον τότε ομόλογό του Μεσούτ Γιλμάζ τον Μάιο του 1998 ως απότοκο της συνάντησης Ανδρέα Παπανδρέου και Τουργκούτ Οζάλ στο Νταβός της Ελβετίας (που ακολούθησε το γνωστό mea culpa μέσα στην Ελληνική Βουλή από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος αναγνώρισε το εγκληματικό του λάθος κατά των εθνικών συμφερόντων, αλλά προτίμησε να το εκφράσει στα… λατινικά!). 

Η βασική πρόβλεψη του Μνημονίου ήταν η αποφυγή διεξαγωγής στρατιωτικών ασκήσεων στη διάρκεια της αιχμή της τουριστικής περιόδου και των κυριότερων εθνικών και θρησκευτικών εορτών, με την παράλληλη «απομόνωση ορισμένων περιοχών» και «δέσμευσης περιοχών ασκήσεων για μεγάλες χρονικές περιόδους». Αν ως αιχμή της τουριστικής περιόδου θεωρούνται οι μήνες Ιούλιος και Αύγουστος, η σκέψη είναι η περίοδος να επεκταθεί από αρχές Μαΐου ως τα τέλη Σεπτεμβρίου. Το γεγονός μάλιστα ότι έχει αυξηθεί η στρατιωτική ένταση τη στιγμή που οι διμερείς (και όχι μόνο) τουριστικές ροές στο Αιγαίο έχουν αυξηθεί, συνηγορεί, με βάση τους υποστηρικτές της άποψης αυτής, στη χρονική επέκταση του Μνημονίου.

Η ελληνική πλευρά εμφανίζεται να επιθυμεί να μπει τέλος στην κλιμακούμενη τα τελευταία χρόνια πρακτική των αβλαβών διελεύσεων τουρκικών πλοίων από τα ελληνικά χωρικά ύδατα. Το ζήτημα δεν είναι η απαγόρευση των αβλαβών διελεύσεων, δικαίωμα που κατοχυρώνεται από τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά η συμμόρφωση της Άγκυρας με την υποχρέωση τα πολεμικά της πλοία να ακολουθούν τη συντομότερη οδό από την είσοδο ως την έξοδό τους από την ελληνική αιγιαλίτιδα ζώνη και όχι να επιδίδονται σε… κρουαζιέρες.

Όλα αυτά φυσικά, εφόσον υλοποιηθούν, θα πάρουν χρόνο. Θα πρέπει πριν από όλα να καταρτιστεί ένα non paper, με τη συμμετοχή επιτελών του ΓΕΕΘΑ και του ΓΕΑ, το οποίο θα συζητηθεί με την τουρκική πλευρά. Εφόσον όλα προχωρήσουν ομαλά, μία συμφωνία θα μπορούσε να υπογραφεί στη σχεδιαζόμενη επίσκεψη του κ. Γιλμάζ στην Αθήνα.

Γιατί η Τουρκία κλιμακώνει την ένταση: Διπλωματικοί κύκλοι που παρατηρούν όσα συμβαίνουν στο Αιγαίο το τελευταίο διάστημα καταγράφουν με ιδιαίτερη ανησυχία την τουρκική κινητικότητα σε αέρα και θάλασσα. Οι τουρκικές πρακτικές τους κάνουν να προβληματίζονται για το αν ένα νέο Μνημόνιο όπως αυτό που είχαν υπογράψει οι Παπούλιας και Γιλμάζ θα βελτίωνε την κατάσταση ή απλώς θα διευκόλυνε πιθανά τουρκικά σχέδια για ουδετεροποίηση της περιοχής. Οι ίδιοι κύκλοι σημείωναν μάλιστα ότι η Άγκυρα τείνει να ερμηνεύει διμερείς συμφωνίες του παρελθόντος, όπως π.χ. το Πρακτικό της Βέρνης, με τέτοια ευρύτητα ώστε να «παγώνει» κινήσεις σε όλο το Αιγαίο.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η εναέρια κινητικότητα των τούρκων. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΓΕΕΘΑ, το διάστημα Ιανουαρίου – Μαΐου 2014 έγιναν 1.107 παραβάσεις του εναέριου χώρου και 350 παραβάσεις του FIR Αθηνών από τουρκικά μαχητικά, όταν πέρσι οι αντίστοιχοι αριθμοί ήταν 636 και 577. Σύμφωνα με πληροφορίες, η τουρκική πολεμική αεροπορία έχει αναβαθμίσει δύο αεροσκάφη CN-235 που φέρουν δυνατότητες ηλεκτρονικού πολέμου και μπορούν επίσης να μεταδίδουν εικόνα των πλοίων επιφανείας. 

Τα αεροσκάφη αυτά έχουν τη δυνατότητα να κινούνται επί μεγάλο χρονικό διάστημα στον εναέριο χώρο του Αιγαίο, από Βορρά προς Νότο. Επιπλέον, οι Τούρκοι ακολουθούν επίμονη τακτική προβολής διεκδικήσεων σε θαλάσσιες περιοχές, τόσο στο Αιγαίο όσο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι τουρκικές προσπάθειες είναι ιδιαίτερα επιμελείς ακόμη και σε for a που περνούν συνήθως απαρατήρητα. Αυτό συνέβη πρόσφατα σε έκθεση της Επιτροπής Επιστήμης και Τεχνολογίας της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΝΑΤΟ. 

Τούρκος βουλευτής αποπειράθηκε να εισαγάγει στην έκθεση (με τίτλο «Ευρωπαϊκή Ενεργειακή Ασφάλεια: Ο νότιος διάδρομος αερίου») διατύπωση που επικαλείται τα νόμιμα δικαιώματα της Άγκυρας στην Ανατολική Μεσόγειο δυτικώς του 32ου Μεσημβρινού, αγνοώντας πλήρως τις ελληνικές θαλάσσιες ζώνες! Στην έκθεση γίνεται αναφορά στην εκ μέρους της Τουρκίας κατάθεση ρηματικής διακοίνωσης στα Ηνωμένα Έθνη τον Μάρτιο του 2013 (ως απάντηση στην ελληνική διακοίνωση της 20ης Φεβρουαρίου 2013). Σε αυτήν επισημαίνει ότι έχει νόμιμα κυριαρχικά δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο. 

Η έκθεση προκάλεσε μίνι συναγερμό στο υπουργείο Εξωτερικών και δόθηκαν συγκεκριμένες εντολές σε έλληνες βουλευτές που συμμετέχουν στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση να επιδιώξουν τροποποιήσεις πριν από την έγκρισή της τον προσεχή Σεπτέμβριο. Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ..........

Η ΔΥΣΗ ΑΝΕΧΕΤΑΙ ΤΑ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΑ

 

Αποτροπιασμό προκάλεσαν οι εικόνες της εκτέλεσης 1.700 Ιρακινών στρατιωτών και στελεχών των σωμάτων ασφαλείας από τζιχαντιστές, που έχουν ξεκινήσει κανονικές πολεμικές επιχειρήσεις για την κατάληψη της χώρας και την εγκαθίδρυση ισλαμικού χαλιφάτου. Τα ΜΜΕ της Ευρώπης και των ΗΠΑ, αμήχανα, προσπαθούν να κρύψουν το τέρας του ισλαμικού φανατισμού κάτω από ένα διάτρητο «χαλί» λεκτικών ακροβατισμών και γελοίων διατυπώσεων. Η στάση των πολιτικών και των παραγόντων της «ενημέρωσης» σε Αμερική και Ευρώπη είναι ακόμη μια απόδειξη της ανάμειξης της Δύσης στις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή - προς όφελος των πιο απάνθρωπων, παρανοϊκών και ανεξέλεγκτων στοιχείων του σουνιτικού Ισλάμ.

Η αραβική «άνοιξη», οι εξεγέρσεις στη βόρεια Αφρική, οι σφαγές χριστιανών στη Συρία, η προέλαση των τζιχαντιστών στο Ιράκ δεν θα είχαν καμία τύχη δίχως την πολιτική, οικονομική και μιντιακή στήριξη της Ε.Ε. και των ΗΠΑ. Ενα μεγάλο κομμάτι του πλανήτη κινδυνεύει να βυθιστεί στην άβυσσο των ισλαμοφασιστών και εκείνοι που πρέπει να κάνουν τα πάντα για να σταματήσουν το κακό το ενισχύουν! Η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες οι οποίες γειτνιάζουν με τα σημεία που φλέγονται από το πυρ του μαχητικού Ισλάμ και αποτελεί έναν από τους στόχους του!

Δεν είναι τυχαία, άλλωστε, η πρόσφατη αποκάλυψη της τουρκικής ιστοσελίδας Son Dakika με τον χάρτη όπου βρίσκονται αποτυπωμένες οι επεκτατικές βλέψεις των ισλαμιστών. Σ' αυτόν τον χάρτη υπάρχει η περιοχή στην οποία θέλουν να επιβληθεί ο ισλαμικός νόμος και περιλαμβάνει την Τουρκία, την Κύπρο, την Ελλάδα, τα Βαλκάνια, και την Ιβηρική Χερσόνησο! Εξελίξεις, σχέδια και πρακτικές που κάποτε θα φάνταζαν αποκυήματα νοσηρής φαντασίας τώρα μας κρούουν τη θύρα, την ίδια στιγμή που ο χριστιανικός κόσμος πελαγοδρομεί μέσα στα θολά νερά της πολιτικής ορθότητας και της δημοσιονομικής πειθαρχίας. 

Στα παραπάνω πρέπει να προστεθεί και ο εξαιρετικά ανησυχητικός παράγοντας της στήριξης της Τουρκίας στις δολοφονικές ομάδες των τζιχαντιστών, ενώ η ελληνική διπλωματία παρακολουθεί άπραγη τα γεγονότα...

 

ΠΕΡΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ... (ΚΑΙ) ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ!

«Η δική μας δεν το θέλει»...«η δική μας το θέλει αλλιώς...», ή και με ερώτηση «Κυρία, το θέλετε;». Μην παρεξηγηθώ. Δεν υπάρχει σεξουαλικό υπονοούμενο και σίγουρα δεν αφορά μόνο την Κυρία, αλλά εξίσου και τον Κύριο. Για την ακρίβεια, τον Δάσκαλο, ο οποίος ρωτιέται αν «το θέλει» και καλείται να απαντήσει. Και με τον τρόπο αυτό ο μαθητής δεν μαθαίνει ποτέ τι σημαίνει εκφώνηση, είναι όμως «καλό παιδί», παίρνει τον βαθμό του, βραβεία, επαίνους... Βέβαια, νομίζω ότι αξίζει να το εξετάσουμε στα πλαίσια της δευτεροβάθμιας το φαινόμενο αυτό του Κυρίου και της Κυρίας που απαντούν με πάθος «το θέλω...», γιατί εκεί αρχίζουμε να απαιτούμε περισσότερα από το παιδί και (του) μιλάμε για τα νέα συστήματα που θα είναι καλύτερα από τα παλιά, κι αυτά όλο έρχονται και παρέρχονται και περιμένουμε τα άλλα... τα πιο περισσότερο καλυτερότερα...

Αργήσαμε πολύ να μιλήσουμε για τον Δάσκαλο στη χώρα μας. Εννοώ να τον εξετάσουμε πραγματικά ως παράγοντα -μεταξύ άλλων- για την ουσιαστική κατάκτηση της γνώσης. Αρχικά γιατί τον θεωρούσαμε δεδομένο. Ήταν αυτός που ήξερε. Άλλαξαν οι καιροί, η γνώση διαδόθηκε, τα media κυριάρχησαν, το παιδί με τη χρήση φορητών συσκευών περιηγείται και γνωρίζει πλέον τον κόσμο κυριολεκτικά όχι πια μέσα από το δωμάτιό του, αλλά μέσα από την παλάμη του. Και για να μιλήσω λίγο και σαν (;) δάσκαλος, το βιβλίο της Γλώσσας της Β΄Λυκείου αναφέρει χαρακτηριστικά στη σελίδα 58, πως «ο δάσκαλος επιβάλλεται να παίξει πιο πολύ ρόλο ρυθμιστικό και εμψυχωτικό, παρά τον ρόλο του μεταδότη γνώσεων».

Τώρα που μια ακόμα περίοδος Πανελλαδικών εξετάσεων τελείωσε και αναμένοντας τις βαθμολογίες, αλλά και ένα νέο -πολλά υποσχόμενο;- σύστημα εξετάσεων, θεώρησα πως πρέπει να γραφτούν λίγες γραμμές, στο όνομα όλων αυτών των παιδιών και των προσδοκιών τους για εκείνο το «διαφορετικό» μέλλον. Και φέτος διαπιστώσαμε πως ο μαθητής έχει ανεπαρκή έως προβληματική σχέση με την εκφώνηση και -κατά συνέπεια- με την ουσία των θεμάτων. Ιδιαίτερα μάλιστα στο γλωσσικό μάθημα το εν λόγω ζητούμενο γίνεται ανησυχητικό, καθώς επηρεάζει ολόπλευρα τη μελλοντική πορεία του ανθρώπου ως ατόμου, κοινωνικού μέλους, επαγγελματία, επιστήμονα.

Παρατηρούμε συχνά ότι οι μαθητές αισθάνονται αμηχανία ή/και εκνευρισμό όταν ο δάσκαλος -σε αντίθεση με την αναμενόμενη αντίδρασή του- δείχνει να μην ικανοποιείται από την απάντηση. Και σας βεβαιώνω πως είναι πολύ δύσκολο να αλλάξεις τρόπο προσέγγισης σε ένα παιδί Γ΄Λυκείου, το οποίο έχει έρθει για να «πάρει» τη γνώση, τη χρειάζεται επιτακτικά και μάλλον νομίζει πως ο δάσκαλος την έχει σε κουτί. Και έτσι ο δάσκαλος γίνεται εύκολα «ένας παράξενος» και ο μαθητής ψάχνει ακόμα εναγώνια να δει πώς τον κοιτάζει ή πώς του... γνέφει για να υποψιαστεί μια ακόμα «παγίδα», χωρίς καν να έχει ασχοληθεί σε βάθος με τα θέματα που βρίσκονται μπροστά του.

Σίγουρα δεν μιλάμε για όλους τους μαθητές, για πάρα πολλούς όμως ναι. Ούτε και για όλους τους δασκάλους. Μιλάμε όμως με βεβαιότητα για εκείνους που θέλουν να είναι «βασιλιάδες στην τάξη», που μιλούν εύκολα για τους «άσχετους» συναδέλφους τους και που κομπάζουν στην πρώτη ευκαιρία ότι «οι διορθωτές είμαστε Εμείς». Ας πει επιτέλους κάποιος σε δασκάλους, παιδιά και γονείς πως η βασιλεία έχει καταργηθεί, πως στην ιδιωτική αγορά αποκλείεται -λογικά και στατιστικά! - να εργάζονται όλοι οι άσχετοι και πως για να διορθώνεις σε Πανελλαδικές απαιτείται μόνο μια αίτηση από όποιον διδάσκει το μάθημα. 

Ας ασχοληθούν επιτέλους οι Δάσκαλοι μόνο με τους μαθητές τους και η Πολιτεία με έναν πιο απαιτητικό και πολυεπίπεδο τρόπο επιλογής εκπαιδευτικών. Αλλιώς θα ευθύνεται (για) πάντα το Σύστημα και... η κακή μας τύχη!