ΟΙ ΑΧΥΡΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ

 

Δεν μας φτάνει το δούλεμα των συμπολιτευόμενων πολιτευτάδων, δημοσιογράφων, αναλυτών, διανοούμενων, οικονομολόγων και άλλων χορτάτων υποτακτικών πως με τον ανασχηματισμό θα ξαναφάμε με χρυσά κουτάλια, έχουμε και τους αντίστοιχους των αντιπολιτευόμενων παρατάξεων, οι οποίοι λοιδορώντας τον ανασχηματισμό, μας σερβίρουν μπόλικη επαναστατική μαστούρα λέγοντας το «αθώο»: Είναι μια από τα ίδια.

Δεν θα είναι μία από τα ίδια η ανασχηματισμένη κυβέρνηση. 

Δεν έχει δικαίωμα σύσσωμη η αντιπολίτευση να λέει ότι ο ανασχηματισμός δεν αλλάζει τίποτε. 

Δεν έχει κανένας αντιπολιτευόμενος δικαίωμα να βάζει σε ύπνωση τους πολίτες ότι δεν έχουν να πάθουν τίποτε περισσότερο από αυτό που ήδη έχουν πάθει. 

Μπορεί για τις θεατρικές αντιπαραθέσεις στα έδρανα της Βουλής να έχουν αλλάξει απλά τα πρόσωπα κρατώντας σύσσωμη η αντιπολίτευση τις ίδιες γραμμές παθητικής άμυνας πύρινων λόγων, αλλά στην πραγματική ζωή τα πράγματα θα είναι δυσκολότερα από αυτά που ξέρουμε.  Οι νέοι μισθοφόροι που πήραν τα χαρτοφυλάκια στα χέρια τους ήρθαν να τελειώσουν την κατάσταση φθάνοντας την κυβέρνηση στο 2016 και ανοίγοντας δρόμο για την πλήρη αποικιοκρατική πολιτική των εντολέων τους. 

Η μέχρι τώρα διακυβέρνηση είχε στόχο την αφαίμαξη όλης της ρευστότητας χρημάτων που είχαν οι πολίτες.  Μάζεψαν τα πάντα τόσο από οικονομίες, όσο και από μαύρα χρήματα λαμογιών της βάσης.  Απομόνωσαν με αυτόν τον τρόπο τον κάθε Έλληνα στο προσωπικό του πρόβλημα υπό την απειλή κατάσχεσης, φυλάκισης ακόμα και θανάτου (βλέπε αυτοκτονίες και απαγόρευση στους οφειλέτες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης).

Έφθασαν όλο το εργατικό προσωπικό της χώρας να γυρίσει στα πατρικά του και να ζει με τις σφαγμένες συντάξεις των γονιών και παππούδων έχοντας ως σίγουρο ότι από το 2015 η κρατική σύνταξη θα είναι το πολύ στα 360 ευρώ. Εξαφάνισαν όλες τις υγιείς επιχειρήσεις από τον πρωτογενή μέχρι τον τριτογενή τομέα. Άλλαξαν δηλαδή όλη την υγιή οικονομική βάση της χώρας που ήταν ο αιμοδότης του κράτους. Κατάφεραν η εργασία να λέγεται απασχόληση και από τις 365 ημέρες που πριν 4 χρόνια είχες δικαίωμα να εργάζεσαι, να είσαι ευχαριστημένος με 120 ημέρες απασχόλησης με συνθήκες δουλείας, ενώ από το Σεπτέμβριο έρχεται για να μείνει το επίδομα φτώχειας των 400 ευρώ ανά οικογένεια.

Αν παρακολουθήσει κάποιος εντατικά όλα τα κυβερνητικά τηλεοπτικά κανάλια θα διαπιστώσει ότι εδώ και τρία χρόνια δύο είναι οι διαφημίσεις που αλωνίζουν κάθε 5λεπτο: Ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες για να μην πεθάνεις και συμβολαιογραφικές καλλιέργειες μεταξύ Τραπεζών και αγροτών αν θέλεις να έχεις την επιδότηση για τις φυσικές καταστροφές αλλά και δικαίωμα να πουλήσεις τα προϊόντα που θέλεις να παράγεις.  Μπορεί να το θεωρείς πλέον μετά από τόση πλύση εγκεφάλου ότι η Υγεία ιδιωτικοποιείται και η αγροτική παραγωγή τραπεζοποιείται.  Μόνο που αυτά τα δύο δεν έχουν γίνει ακόμη. 

Ήρθε η ώρα όμως να γίνουν γι’ αυτό τον λόγο έβαλαν δύο από τα καλύτερα πιόνια του συστήματος στα δύο ανάλογα Υπουργεία. Έναν ναζιστή στο Υγείας που δεν έχει πρόβλημα να στέλνει απευθείας στο νεκροτομείο τον ασθενή για να σώσει το πρόγραμμα εξυγίανσης Υγείας και έναν παλαιοκομματικό ΝΔκράτη από την Πιερία που ξέρει να κουλαντρίζει τον θυμό των αγροτών (έκανε και την επανάσταση του γάλακτος) παρέα με τον Κουκουλόπουλο που μόνο από τα χέρια του θα περνάνε τα ΕΣΠΑ για τους αγρότες μέσω πάντα υπογραφών των Τραπεζών.

Ούτε που καταλάβαμε μέσα στον προσωπικό μας αγώνα επιβίωσης ότι τα δύο τελευταία χρόνια έγινε το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών παγκοσμίως: Συγχώνευση Τραπεζών και πλήρη ιδιωτικοποίησή τους. Αυτό σημαίνει ότι το Κράτος όχι μόνο έχασε κάθε έλεγχο του τραπεζικού συστήματος, όχι μόνο χάρισε ιδρωμένα λεφτά γενεών Ελλήνων για την δήθεν σωτηρία τους, αλλά για κάθε χρηματοοικονομική συναλλαγή που θα έχει με τους δανειστές θα περνάει από τα χέρια ξένων ιδιωτικών κεφαλαίων. 

Τα προγράμματα ανάπτυξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων), των επιδοτούμενων προσλήψεων και της αγροτικής οικονομίας (συμβολαιογραφικές καλλιέργειες) θα περνάει από τα χέρια και θα γυρίζει αυξανόμενο στα χέρια όχι του Δημοσίου Ταμείου αλλά του Τραπεζικού Ταμείου και από εκεί στα ταμεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. 

Δύο μεγάλα χαρτοφυλάκια άλλαξαν χέρια: Ο υπουργός Οικονομίας έγινε Αρχιτραπεζίτης και ο Αρχιτραπεζίτης έγινε υπουργός Οικονομίας. Αυτοί οι δύο είναι ουσιαστικά οι κυβερνώντες της χώρας και δεν μάτωσε μύτη που και οι δύο είναι διορισμένοι (και βάση ψήφων εκλεκτοί) και όχι αιρετοί.  Κοιτάς Σαμαρά και Βενιζέλο, τους δυο αχυράνθρωπους του ευρωπαϊκού πολιτικού συστήματος αλλά δεν βλέπεις τους πραγματικούς διαχειριστές του συστήματος, τους δύο πραγματικούς πρωθυπουργούς σου : Στουρνάρα και Χαρδουβέλη. 

Ο ανασχηματισμός αφορούσε αυτούς τους δύο υπαλληλίσκους και κανέναν άλλον. Αυτοί οι δύο από τα δύο σημαντικότερα πόστα θα φέρουν εις πέρας την αναμενόμενη Αναθεώρηση του Συντάγματος που θα είναι κομμένη και ραμμένη όχι σε αξίες, ηθική και δικαιοσύνη αλλά σε απόδοση κέρδους υπέρ του Κράτους- Τράπεζα με οποιοδήποτε κόστος ζωών, εθνικής κυριαρχίας και ελευθερίας. 

Όλοι οι φάκελοι της Εθνικής Οικονομίας φεύγουν πακέτο από το δημόσιο υπουργείο και πάνε στην θυγατρική τράπεζα της ΕΚΤ, δηλαδή της Τράπεζας της Ελλάδος. Όταν λοιπόν, οι ψηφισμένοι αντιπολιτευόμενοι μιλούν για «μία από τα ίδια» δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να παίζουν το παιχνίδι του πολιτικού συστήματος αυτοακυρώνοντας τους ίδιους τους εαυτούς που παραμένουν «μία από τα ίδια» όταν ο πολιτικός τους «αντίπαλος» δεν ανασχηματίζεται απλά, αλλά μεταλλάσσεται. Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ..........

 

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

 

Λίγες βδομάδες μετά τις ευρωεκλογές-φιάσκο, λίγες βδομάδες μετά την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ, την κατακόρυφη πτώση της ΔΗΜΑΡ και τα ιστορικά χαμηλά-ντροπιαστικά ποσοστά της Ελιάς-ΠΑΣΟΚ, κρίνεται απαραίτητη η ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς με την δημιουργία ενός ενιαίου και ευρύτερου σοσιαλδημοκρατικού μετώπου και η ανάγκη εύρεσης ενός ηγέτη, ενός πολιτικού αρχηγού, που θα την πάρει στην πλάτη του και θα την οδηγήσει εκεί που πρέπει.

Από το εκλογικό αποτέλεσμα, φαίνεται ότι η Ελιά δεν «έπιασε», δεν έδεσε όπως πολλοί θα περίμεναν και γι’ αυτό μεγάλο μερίδιο έχει και ο «αγρότης». Η απέλπιδα προσπάθεια του Β. Βενιζέλου να φτιάξει έναν ευρύ πολιτικό σχηματισμό για να διασωθεί τόσο ο ίδιος όσο και το ΠΑΣΟΚ από μια βέβαιη καταστροφή, δεν πέτυχε. Έβαλε, απλά, την παράταξη σε τεχνητό κώμα.

Από την άλλη, τόσο ο ίδιος ο Βενιζέλος όσο και τα στελέχη του, θέλοντας(;) να συσπειρώσουν τον κόσμο τους θέτοντας επικίνδυνα διλήμματα και εξαπολύοντας σφοδρές επιθέσεις στο πρόσωπο του Παπανδρέου και της «ομάδας» του, κατάφεραν να διχάσουν τον κόσμο και να τον στρέψουν προς τον ΣΥΡΙΖΑ και το Ποτάμι.

Μέσα σε λίγες μόνο μέρες, κατόρθωσε να αποδείξει σε όλους ότι τελικά είναι πολιτικά ανίκανος να καταστρώσει το σχέδιο της ανασυγκρότησης του χώρου και να το πραγματώσει για να σηματοδοτήσει την απαρχή των πολιτικών εξελίξεων και ανακατανομών στο πολιτικό σκηνικό.

Στην αντίπερα όχθη, ο Φ. Κουβέλης δεν μπόρεσε να σταθεί στο ύψος του με την ΔΗΜΑΡ να ακολουθεί την προδιαγεγραμμένη πορεία της πτώσης. Η σθεναρή αντίδρασή του, έστω και την ύστατη στιγμή, να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ και τα υπόλοιπα κομμάτια που συνθέτουν το παζλ του σοσιαλδημοκρατικού μετώπου, του κόστισε σοβαρά και ακολούθησε, λογικά, η καταβαράθρωσή του, προσωπική και κομματική.

Συνεπώς, ούτε ο πρόεδρος ης Δημοκρατικής Αριστεράς θεωρείται ικανός να πρωτοστατήσει του εγχειρήματος, αλλά ούτε και το κόμμα του, λόγω του εκλογικού αποτελέσματος. Ο μόνος σχηματισμός που πρόσκειται στον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς και διεσώθη από το βατερλώ είναι το πρωτοεμφανιζόμενο Ποτάμι, αλλά φαντάζει αδύνατο να ηγηθεί αυτής της προσπάθειας εξαιτίας της ιδρυτικής διακήρυξής του, η οποία θέτει χαμηλούς στόχους και δεν αποπνέει την εμπιστοσύνη του κόσμου, όπως φάνηκε από το «ανεβοκατέβασμα» των ποσοστών του στις -προ εκλογών- δημοσκοπήσεις.

Ως εκ τούτου, μία μόνο πολιτική δύναμη μπορεί να αναλάβει και να εγγυηθεί την ένωση των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα και αυτή είναι το νέο ΠΑΣΟΚ. Με τον όρο «Νέο ΠΑΣΟΚ», εννοούμε ένα ΠΑΣΟΚ με νέα ηγεσία, νέο πλάνο, νέα πρόσωπα. Φυσικά, δεν νοείται να ηγείται του εγχειρήματος, ενώ ταυτόχρονα θα είναι συγκυβέρνηση με τη Δεξιά και ιδιαίτερα με το ακροδεξιό επιτελείο του Σαμαρά (βλέπε Μπαλτάκους, Φαήλους και  Βορίδηδες).

Χρειάζεται επαναδιαπραγμάτευση των θέσεων για τα πολιτικά-οικονομικά-κοινωνικά ζητήματα που αφορούν Ελλάδα και Ευρώπη με τη βάση και όχι με τα στελέχη, όπως παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια. Είναι αναγκαία η χάραξη νέας στρατηγικής, με νέους στόχους, αμιγώς σοσιαλδημοκρατικούς, για να οικοδομηθεί εκ νέου το κράτος-πρόνοιας, το οποίο καταρρέει τα τελευταία χρόνια με τα Μνημόνια και τις ακραίες-αντιλαϊκές πολιτικές.

Μήπως, λοιπόν, ήρθε η ώρα για αλλαγή, και όχι μόνο ηγεσίας αλλά και τρόπου σκέψης; Μήπως ήρθε η ώρα για νέα πρόσωπα και πιο φρέσκες ιδέες; Μήπως ήρθε η μεγάλη στιγμή για το άνοιγμα στον χώρο της Αριστεράς, και πιο συγκεκριμένα στον ΣΥΡΙΖΑ, και για μια πρώτη κουβέντα για συστράτευση των προοδευτικών δυνάμεων, εκτός από τις διεργασίες με τους ιδεολογικά «συγγενείς» ΔΗΜΑΡ και Ποτάμι;

 

ΟΙ ΑΛΧΗΜΕΙΕΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ 10%

 

Βάσει νόμου που ισχύει σταθερά τα τελευταία χρόνια, οι κάτοχοι απολυτηρίου Λυκείου που παρέχει πρόσβαση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, μπορούν κατά το επόμενο έτος από εκείνο που έδωσαν Πανελλήνιες Εξετάσεις, να μετέχουν για την εισαγωγή τους στο 10% των θέσεων ΑΕΙ-ΤΕΙ, με βάση τη βαθμολογία που έλαβαν στις Πανελλήνιες Εξετάσεις, χωρίς νέα εξέταση. Με αυτό το παιδαγωγικά σωστό μέτρο δίνεται η δυνατότητα στα παιδιά που πέτυχαν σε κάποια σχολή, είτε να αλλάξουν την αρχική επιλογή τους καταθέτοντας μηχανογραφικό για σχολή διαφορετικού αντικειμένου από αυτό που είχαν αρχικά επιλέξει, ή και για σχολή του αυτού αντικειμένου, που εδρεύει σε  άλλη πόλη.

Και ενώ τα παιδιά μέσω των καθηγητών τους στο λύκειο, αλλά και οι οικογένειες, είναι εξοικειωμένα εδώ και χρόνια με τη δυνατότητα αυτή, ξαφνικά στις αρχές Μαΐου, το υπουργείο Παιδείας, παραβιάζοντας κάθε έννοια αναλογικότητας, ασφάλειας δικαίου και ισονομίας, με μια τροπολογία στο νόμο 4264/2014 αποφάσισε να δώσει για δεύτερη φορά τη δυνατότητα χρήσης του μέτρου στους αποφοίτους του 2012, περικόπτοντας κατά 40% τις θέσεις που προορίζονταν για τους αποφοίτους του 2013. Τα παιδιά αυτά (οι απόφοιτοι του 2013) γίνονται χωρίς νόμιμο λόγο αντικείμενα δυσμενέστερης μεταχείρισης συγκριτικά με τους αποφοίτους του 2012, που ευνοούνται σκανδαλωδώς, αφού έχουν στη διάθεση τους, εκτός από τις θέσεις που τους διατέθηκαν το 2013 και το 40% των θέσεων του 2014.

Η ρύθμιση έχει άρωμα ρουσφετιού σε συγκεκριμένη ομάδα πίεσης. Όπως όλοι ξέρουμε, κάτι τέτοια «ράβε-ξήλωνε», γίνονται προς άγραν πελατών, οι οποίοι, όπως έδειξαν και οι ευρωεκλογές, ενίοτε αποδεικνύονται και αχάριστοι. Στους θιγόμενους απομένει ο δρόμος των δικαστηρίων. Μικρή παρηγοριά, ότι ο εμπνευστής αυτού του απίθανου «μαγειρέματος» κ. Αρβανιτόπουλος βρέθηκε στον πρόσφατο ανασχηματισμό εκτός υπουργείου. Ότι ο διάδοχος του θα θελήσει να αποκαταστήσει τη νομιμότητα  δεν τολμώ φυσικά να το φανταστώ...

 

ΚΟΜΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΜΕΡΟΝ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΕΥΡΩΣΚΕΠΤΙΚΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

 

Νέα ένταση στις σχέσεις του με την καγκελάριο της Γερμανίας Άγγελα Μέρκελ, αντιμετωπίζει ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον,  αφού η πολιτική ομάδα του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψήφισε να δεχθεί στους κόλπους της το γερμανικό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD),  που τάσσεται κατά του ευρώ.

Οι Ευρωπαίοι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές (ΕΣΜ), τους οποίους σχημάτισε το 2009 ο Κάμερον αφού αποσύρθηκε από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), την κύρια ομάδα της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς, ψήφισαν να επιτραπεί στην Εναλλακτική για τη Γερμανία να ενταχθεί στην πολιτική οικογένειά τους. 

"Καλωσορίζουμε το @AfD το οποίο εντάχθηκε σήμερα το πρωί στην Ομάδα ΕΣΜ", ανακοίνωσε η ΕΣΜ μέσω του λογαριασμού της στο Twitter. Στελέχη του AfD αναφέρουν σε δήλωσή τους ότι, το κόμμα τους έγινε δεκτό με "σαφή πλειοψηφία", παρά τις ισχυρές πολιτικές πιέσεις για τον αποκλεισμό του.

 

"Η επιτυχής ένταξή μας είναι μια νίκη εναντίον αυτών που άσκησαν τεράστια πίεση σε μέλη της ομάδας ΕΣΜ επειδή ήθελαν να εμποδίσουν, για εσωτερικούς πολιτικούς λόγους, την αναγνώριση και την ενίσχυση του AfD", δήλωσε ο αρχηγός της Εναλλακτικής για τη Γερμανία Μπερντ Λούκε.

Μολονότι το AfD δεν αντιτίθεται στην ΕΕ, έχει δηλώσει ότι τα ασθενέστερα μέλη πρέπει να φύγουν από το εναιίο νόμισμα και διαφωνεί με την ευρύτερη ευρωπαϊκή πολιτική της Μέρκελ. Αντιτίθεται επίσης στη σχεδιαζόμενη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου ανάμεσα στην ΕΕ και τις ΗΠΑ.

Με την προσθήκη των επτά εδρών της AfD, η ΕΣΜ θα έχει τώρα 62 έδρες στο Ευρωκοινοβούλιο, καθιστάμενη έτσι η τρίτη μεγαλύτερη ομάδα μετά το ΕΛΚ (που "κατεβάζει"  υποψήφιο τον Γιούνκερ, στον οποίο αντιτίθεται ο Κάμερον) και τους Σοσιαλιστές και πριν από τους φιλοευρωπαίους κεντρώους φιλελεύθερους.