ΟΛΗ Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ

 

Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Η σύνθεση της νέας κυβέρνησης, μετά τον ανασχηματισμό που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς, είναι η εξής, Διαβάστε την συνέχεια εδώ......

 

Ο ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ ΤΩΝ ΨΗΦΟΦΟΡΩΝ

 

Πολλές φορές στις διάφορες πολιτικές συζητήσεις οι οποίες περιστρέφονται γύρω από τα αίτια που μας έφεραν στην δεινή θέση που βρισκόμαστε σαν λαός και σαν χώρα ακούμε την φράση κλισέ “εσείς τους ψηφίζατε οπότε έχετε την ευθύνη για τις συνέπειες των επιλογών σας”.  Πραγματικά αυτό έχει βάση ως γεγονός αλλά υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό που κανείς από τους “σπουδαίους τηλεπαραθυράτους” αναλυτές (για ευνόητους λόγους) δεν το αναφέρει δηλ. τι επιλογές είχαμε και έχουμε μπροστά στην κάλπη;

Για μένα λοιπόν οι περισσότεροι κομματικοί σχηματισμοί που ζητούν κάθε φορά την ψήφο μας είναι δημιουργήματα “κάποιων” οι οποίοι κινούνται εδώ και χρόνια στο παρασκήνιο και στην πραγματικότητα είναι αυτοί που διαφεντεύουν την χώρα και τις ζωές μας. Στην ουσία το εκλογικό “μενού” που μας προσφέρουν κάθε φορά για να διαλέξουμε είναι προκαθορισμένο και “μαγαρισμένο” από αυτούς οπότε ότι και να επιλέξουμε το αποτέλεσμα είναι ίδιο δηλ. αυτοί είναι πάντα οι κερδισμένοι!

Για να ενισχύσω την άποψη μου δεν θα ανατρέξω σε παλιότερες καταστάσεις αλλά θα σας αναφέρω κάποια πρόσφατα γεγονότα. Όλοι είδαμε με τι ευκολία δημιούργησαν και μας πλάσαραν από το πουθενά και με τον κ. “Τίποτα” ένα κόμμα το οποίο άρχισε μάλιστα να “ρέει” κουβαλώντας κάποιες χιλιάδες ψηφοφόρους από τους οποίους πιθανόν κάποιοι θα πήγαιναν κάπου που σε αυτή την φάση δεν τους συνέφερε!

Ένα κόμμα το οποίο να είστε βέβαιοι ότι θα το χρησιμοποιήσουν και ως κομμάτι των παζλ των μελλοντικών κυβερνητικών σχημάτων που θα φτιάξουνε. Είδαμε επίσης την “νεκρανάσταση” αυτού τον οποίο οι ίδιοι είχαν εξαφανίσει ως πρόσωπο αλλά και ως κόμμα αφού του το διέλυσαν εν μία νυκτί στέλνοντας μάλιστα δύο κορυφαίους βουλευτές του να υπηρετούν ως υπουργοί αυτόν που έβριζαν με τα χειρότερα λόγια.

Αυτός λοιπόν ο κύριος θα συνεχίσει πανελλαδικά (από ότι διάβασα του έδωσαν και την σχετική άδεια εκπομπής) να κάνει πλύση εγκεφάλου στους συνταξιούχους και στις νοικοκυρές ενώ ήδη αυτοανακηρύχτηκε ως επίσημος Τσιπρο-κυνηγός! Βλέπουμε επίσης την διάλυση άλλων κομμάτων στα οποία είχαν φροντίσει εγκαίρως να χώσουν μέσα κάποιους “λαγούς” τους οποίους αποσύρουν τώρα εσπευσμένα για να ενισχύσουν μελλοντικά τις “Μέρκιες” δυνάμεις του δικομματισμού!

Εδώ βέβαια είναι ολοφάνερη και η αθλιότητα των συγκεκριμένων προσώπων οι οποίοι (άραγε με τι ανταλλάγματα) χρησιμοποιούν (αντί να παραιτηθούν) τις ψήφους των οπαδών του κόμματος που εκλέχτηκαν για να μεταπηδήσουν σε ένα άλλο ή να κάνουν τους ανεξάρτητους. Δυστυχώς φίλες/οι αυτή είναι η πολιτική πραγματικότητα στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια. Μια πραγματικότητα που στην ουσία είναι εικονική μια και οι επιλογές μας είναι από τα “προϊόντα” ενός και μοναδικού πάγκου που μας πλασάρουν “Αυτοί” και από τον οποίο ότι επιλέγουμε στο τέλος μας βγαίνει… Μάπα!!!

Υποσημείωση:  Όταν πάψουμε να έχουμε “κοντή” μνήμη και “θολή” κρίση τότε σίγουρα θα μπορέσουμε να κάνουμε τις σωστές επιλογές για μας και όχι για αυτούς! Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ..........

 

Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

 

Ο κόσμος ήταν ανέκαθεν χαοτικός. Ικανός να δημιουργήσει και να καταστρέψει. Θα περίμενε κανείς μετά από χιλιάδες χρόνια να 'χε ανακαλύψει την κυριαρχία του εαυτό του. Θα περιμέναμε μετά από τόσα επιτεύγματα, μια εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, μια ωρίμανση της σκέψης. Κι όμως, τόσες έρευνες, θεραπείες της ιατρικής και των συγγενικών επιστημών, καμιά δεν έχει κάνει άλμα προόδου στην αρρώστια της ψυχής. Κι αν όλος ο κόσμος χιλιάδες χρόνια τώρα κανιβαλίζεται από κατέχοντες εξουσία, πάσης φύσεως (σε μικρή ή μεγάλη κλίμακα), κλωνοποιεί ασταμάτητα ανθρωποειδή σ' έναν παγκοσμιοποιημένο ατομοκεντρισμό που ταριχεύει με νέες μεθόδους την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.  

Η φύση του ανθρώπου κρύβει μέσα της έναν δικτάτορα, έναν ηδονικό εγωκεντρισμό, τον πρωτογονισμό της αλογίας. Θα 'πρεπε η ιστορία να μας έχει διδάξει, να διεγείρει τη συνείδησή μας μέσα απ' τα ιστορικά γεγονότα, να μας θυμίζει πως η ιδιοτέλεια ελέγχει την παρα-ζωή μας. Σαν την τροφική πυραμίδα πληθυσμού, τον αριθμό των οργανισμών σε ένα οικοσύστημα, θα παρατηρήσουμε, κατά κανόνα, ότι υπάρχουν πολλά φυτά, λιγότερα φυτοφάγα ζώα, ακόμη λιγότερα σαρκοφάγα.  Ο αριθμός των οργανισμών δηλαδή μειώνεται καθώς προχωράμε από το κατώτερο τροφικό επίπεδο προς τα ανώτερα. 

Παραφράζοντας την τροφική πυραμίδα πληθυσμού, υπάρχει μια αντίστοιχη πυραμίδα της ψυχής. Στην κορυφή της δεσπόζουν οι κυβερνώντες του κόσμου (σαρκοφάγα) και κοντά στην κορυφή το 98% του πληθυσμού της γης, που αν και με λιγότερες ευθύνες στο καρκίνωμα της ανθρώπινης ύπαρξης διατηρούν σε ισχύ την ανίατη ασθένεια της ψυχής. Η εξουσία δε -όπως γνωρίζουμε- ελέγχει, εμπαίζει και διασύρει με κάθε αθέμιτο μέσο τους αδύναμους. Ο εγωκεντρισμός απ' την άλλη των απλών ανθρώπων ανιχνεύει το μικρότερο θήραμα και ευτελίζει τόσο τη δική τους προσωπικότητα αλλά και των συν-ανθρώπων τους, μέσα από μικρόνοιες, αδιαφορία, βουλιμική τάση κυριαρχίας, πιθηκίζοντας την κυρίαρχη εξουσία. 

Ο μικροαστός, είναι ο κακός μιμητής. Ίσως η θεωρία της διατομιακής ψυχολογίας του Ζιράρ, ο οποίος, μέσω μιας συνεχούς και δυναμικής διεργασίας που εκλύεται και κλιμακώνεται από τη μιμητική επιθυμία, μίμηση της επιθυμίας του προτύπου προς το ίδιο αντικείμενο και η επακόλουθη εκρηκτική συγκρουσιακή παράταξη των δυο επιθυμιών να προσδιορίζει τον πυρήνα της ατελής φύση μας. Ο άνθρωπος μιμείται, επιθυμεί να είναι αυτό που δεν έχει, που δεν κατέχει σε υλικά αγαθά, σε λάμψη, σε εξουσία. Αντιγράφει σε μικρότερη κλίμακα τα πρότυπά του. 

Εξουσιάζει κι αυτός με τη σειρά του πάνω στον αδύναμο κρίκο κι εκτονώνεται για να μπορεί να συντηρεί την αδιάφορη, μικροαστική του ύπαρξη. Το ίδιο αφορά και τις ευθύνες του. Θ' αναζητά πάντα τον αποδιοπομπαίο τράγο για εξιλέωση ευθυνών. Εκείνοι, οι άλλοι, όσοι δεν είναι στο «εγώ» ή στο «εμείς» οφείλουν να μαρτυρήσουν, ευθύνονται για όλα τα δεινά που «εγώ» ή «εμείς» δεν έχουμε στον επιθυμητό κόσμο μας. Η παρακμιακή συλλογικότητα των ημερών, ο απόλυτος κατακερματισμός σε όλον τον κοινωνικό ιστό της χώρας μας, δεν είναι τίποτα άλλο από την καθυστερημένη εξέλιξη της αυτοσυνειδησίας. 

Η αρρωστημένη ψυχή δεν γιατρεύεται με παυσίπονα (παρά μόνο σε ατομικό επίπεδο ή σε μικρές όμοιες ομάδες) και δε θα γιατρευτεί -μετά λύπης- ποτέ της. 

ΣΥΓΚΛΙΝΟΝΤΑΣ ΜΕ ΚΡΟΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΡΚΙΑ

 

Ως γνωστόν η Ευρωπαϊκή Ένωση προγραμματίζει τις δραστηριότητές της βάσει δεκαετών στρατηγικών στόχων. Το 2000 είχε υιοθετήσει τη Στρατηγική της Λισαβόνας, γνωστή και ως Lisbon strategy, η οποία σε Lisbon tragedy κατέληξε. Τώρα βρίσκεται σε εξέλιξη η δεκαετής αναπτυξιακή στρατηγική της «Ευρώπη 2020» με σκοπό την αντιμετώπιση των ελλείψεων του αναπτυξιακού της μοντέλου και τη δημιουργία των αναγκαίων συνθηκών για μια ανάπτυξη πιο έξυπνη, διατηρήσιμη και περιεκτική.

Για να γίνουν αυτά πραγματικότητα, η Ε.Ε. έχει θέσει πέντε βασικούς-μετρήσιμους στόχους έως το τέλος της δεκαετίας. Οι στόχοι αυτοί αφορούν την απασχόληση, την εκπαίδευση, την έρευνα και την καινοτομία, την κοινωνική ένταξη και τη μείωση της φτώχειας, καθώς και το κλίμα/την ενέργεια. Όχι τυχαία η απασχόληση, και ειδικότερα το ποσοστό απασχόλησης των ηλικιακών ομάδων από 20 έως 65 ετών, σε ποσοστό 75%, είναι πρωταρχικός βασικός στόχος, ως δείκτης ανάπτυξης και ευημερίας.

Τέσσερα χρόνια μετά τη στοχοθέτηση, τα στοιχεία για το 2013 δείχνουν ότι οι εθνικές επιδόσεις είναι πολύ ανόμοιες. Π.χ. Σουηδία (79,8%) και Γερμανία (77,1%) εμφανίζουν υψηλά ποσοστά απασχόλησης επιτυγχάνοντας ήδη τους εθνικούς τους στόχους για το 2020, ενώ η Ελλάδα (53,2%) απέχει περισσότερο και από τις άλλες χώρες και από τον μέσο όρο της Ε.Ε. των 28 (68,3%). Δυστυχώς, η τραγική επίδοσή της είναι συγκρίσιμη στην Ε.Ε. μόνο με της νεοεισελθούσας Κροατίας (53,9%), και της «υποψήφιας» Τουρκίας (53,4%), αμφότερες με υψηλότερους δείκτες της Ελλάδος.

Ευρείες περιοχές της Ε.Ε. αντιμετωπίζουν σοβαρή κρίση απασχόλησης, αλλά δεν έχει γίνει αντιληπτό ότι, καίτοι είναι ορατό δια γυμνού οφθαλμού, η αιτία του εξαιρετικά χαμηλού ποσοστού απασχόλησης στην Ελλάδα δεν οφείλεται στην Ε.Ε. ή στην Ευρωζώνη. Εκεί είναι κατά 15% υψηλότερο, αν δε εξαιρεθεί η Ελλάδα από τον υπολογισμό του ποσοστού, το χάσμα είναι μεγαλύτερο. Είναι επίσης ορατό δια γυμνού οφθαλμού ότι δεν οφείλεται στα Μνημόνια, στην «τρόικα», στο ΔΝΤ, διότι τα άλλα κράτη-μέλη που «υπέφεραν» από αυτά διατηρούν ποσοστά απασχόλησης κατά 10% υψηλότερα της Ελλάδος και εγγύτερα του μέσου όρου της Ε.Ε. των 28: Πορτογαλία 65,6%, Ιρλανδία 65,5%, Κύπρος 67,1%.

Ωστόσο δεν έχει γίνει κατανοητό ότι η κατάρρευση της απασχόλησης στην Ελλάδα είναι ενδογενές πρόβλημα, διαφορετικό από το «μέσο ευρωπαϊκό» ή ακόμη και από το «μέσο νοτιοευρωπαϊκό». Πλήθος δεικτών της Eurostat το υποδεικνύουν: οι εθνικοί δείκτες ανεργίας, οι δείκτες ανεργίας ανά ευρωπαϊκή περιφέρεια, και κυρίως αυτοί για την ανεργία των νέων και την μακροχρόνια ανεργία ανά περιφέρεια.

Τέσσερις ελληνικές περιφέρειες φιγουράρουν στην δεκάδα εκ των 272 της Ε.Ε. με την υψηλότερη ανεργία νέων (Δυτ. Μακεδονία 70,6%, Ήπειρος 67%, Κεντρική Μακεδονία 61,8%, Αττική 60,6%). Πέντε ελληνικές περιφέρειες είναι στη δεκάαδα με τα υψηλότερα ποσοστά μακροχρόνιας ανεργίας (Δυτ. Ελλάδα 72,9%, Στ. Ελλάδα 71%, Πελοπόννησος 70,8%, Αττική 69,3%, Κεντρ. Μακεδονία 69%).