Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014

Η "ΜΕΓΑΛΟΨΥΧΙΑ" ΜΙΑΣ ΤΑΠΕΙΝΩΤΙΚΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ

 

Απο την πολυσυζητημένη επίσκεψη του Αμερικανού Αντιπροέδρου Μπάΐντεν στην Κύπρο θα σταθώ σε μιά τοποθέτηση, υπό την μορφή διαπίστωσης όχι του κ. Μπάΐντεν αλλά του υπουργού Εξωτερικών Κασουλίδη, αναφορικά με το αμφιλεγόμενο ζήτημα των Βαρωσίων που έχει, κατ’εμέ, μείζονα σημασία. Μετά το πέρας της επίσκεψης, ο κ. Κασουλίδης δήλωσε ότι τίποτα δεν προέκυψε ως προς το πολυφημολογούμενο “άνοιγμα” των Βαρωσίων με πρωτοβουλία του Μπάΐντεν, διότι διά των απαιτήσεων τους οι Τούρκοι “ήθελαν να μας ταπεινώσουν με το να υπάρχει ειδική αναφορά [στην συμφωνία ] ότι αυτοί οι εμπειρογνώμονες [που θα εισέρχονταν στο Βαρώσι] θα ήταν από το εξωτερικό αλλά και Τουρκοκύπριοι με ρητή απάλειψη των Ελληνοκυπρίων”. “Εμείς”, συνέχισε, “δέν απαιτήσαμε να είναι είτε Ε/κ ή Τ/κ. 

Αλλά όχι σε μιά αμιγώς ελληνική περιοχή να μιλά [η συμφωνία ] για Τ/κ και να απαγορεύεται στους Ε/κ.” Ο κ. Κασουλίδης αναφέρθηκε και σε άλλα “απαράδεκτα” που έλαβαν χώρα και που δεν ήθελε να ονοματίσει πίσω από τα οποία, υπογράμμισε , βρίσκονταν η Τουρκία. Η παραδοχή αυτή του Κύπριου ΥΠΕΞ υποδηλώνει ξεκάθαρα ποιά είναι τόσο η τακτική όσο και η στρατηγική της Άγκυρας και πως αντιλαμβάνεται τόσο την εξελισσόμενη “διαδικασία” επίλυσης όσο και τη “μορφή” της τελικής λύσης. Αυτή είναι η ταπεινωτική από μέρους μας αποδοχή της τουρκικής θεώρησης της ιστορίας και ως συνέπεια η αποδοχή εκ μέρους μας μιάς “μεγαλόψυχης” τουρκικής ειρήνης που ίσως να συμπεριλαμβάνει και μερικές γειτονιές στα Βαρώσια, εφόσον όμως γίνουν οι απαιτούμενοι τεμενάδες ώστε όλοι και ο έξω κόσμος, να γνωρίζουν με ποιανού την μεγαλοψυχία προέκυψε “ειρήνη” στη Κύπρο και ποιός, μέχρι το ευτυχές εκείνο γεγονός, έφερε ακεραία την ευθύνη για την έλλειψη ειρήνης στον τόπο. 

Δεν γνωρίζω εάν την διαπίστωση αυτή του κ. Κασουλίδη συμμερίζεται και ο κ. Πρόεδρος και κατά πόσον και οι δυό θα προβληματισθούν σοβαρά για μιά αναθεώρηση της μέχρις τώρα πολιτικής τους, λαμβάνοντας υπόψη την επίσκεψη Μπάΐντεν και, μαζί, το ραγδαία διαφοροποιούμενο και υπέρ της Κύπρου, στρατηγικό περιβάλλον στη ευρύτερη περιοχή. Κάποτε οι κυβερνήσεις στη Λευκωσία θα πρέπει επιτέλους να ξεφύγουν απο την πεπατημένη και απο τις πολιτικές αγκυλώσεις του παρελθόντος, να αφήσουν πίσω τα γνωστά και ανομολόγητα φοβικά τους σύνδρομα, όπως και τον μπαμπούλα της “διχοτόμησης”, και να διεκδικήσουν ρόλο παίκτη και διαμορφωτή του περιβάλλοντος στη Ανατολική Μεσόγειο. Μόνο έτσι μπορεί να αλλάξει η συμπεριφορά της Άγκυρας και όχι δια της πεπατημένης.  

Αν και δεν τρέφω παρά ελάχιστη ελπίδα ότι θα υπάρξει οτιδήποτε το “ριζοσπαστικό” εκ μέρους της Λευκωσίας και ότι αντίθετα οδεύουμε από την μιά ταπείνωση στην άλλη μέχρι τη τελική και “περήφανη” πτώση, που θα είναι η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας - γεγονός το οποίο θα σηματοδοτεί τη απόλυτη δικαίωση της τουρκικής θεώρησης - θέλω να προσθέσω και κάποια άλλα συναφή γεγονότα και καταστάσεις που ενίσχυουν την διαπίστωση-κλειδί του κ. Κασουλίδη. Και το κάνω για να γνωρίζει ο κόσμος τι συνεπάγεται μια “τουρκική ειρήνη” στον τόπο. Πρίν μερικά χρόνια βρέθηκα στην Πόλη (Ισταμπούλ αλλά και Είσταμπούλ) συμμετέχοντας σε ένα επιστημονικό συνέδριο. 

Στο συνέδριο συμμετείχε και μια Ρωμιά καθηγήτρια, της οποίας οι ρίζες πάνε κάποιες εκατοντάδες χρόνια πίσω και με καταγωγή από τα Πριγκηπονήσια. Την χάσαμε μια μέρα και όταν επέστρεψε μας πληροφόρησε ότι είχε λήξει η ετήσια “άδεια παραμονής” της και ότι έλειψε για να την ανανεώσει. Και ότι για το το πράξει έπρεπε να πάει στη “Υπηρεσία Αλλοδαπών” , να σταθεί επί ώρες στη ουρά μαζί με “άλλους” μεταξύ των οποίων και πολλές αλλοδαπές γυναίκες, κυρίως Σλάβες, που οι ανάγκες τις έσπρωξαν στην πορνεία. 

Ακόμη και Τούρκοι παρευρισκόμενοι που άκουσαν την ιστορία έμειναν άφωνοι. Δεν πίστευαν ότι συνέβαινε κάτι τέτοιο σε ένα κατά τα άλλα “Τούρκο” πολίτη. Και όμως συνέβαινε και ήταν η κορυφή του παγόβουνου για όσους, αν και αυτόχθονοι, δεν είχαν την “ευτυχία”να είναι ταυτόχρονα τούρκοι και μουσουλμάνοι. Την παραπάνω ιστορία θυμήθηκα όχι μόνο με αφορμή τά λεγόμενα του κ. Κασουλίδη αλλά και διότι λίγες μέρες πριν διαβάσαμε ότι οι εγκλωβισμένοι Καρπασίτες, μέσω κάποιων νομοτυπικών κατασκευών madeinAnkara και κάτω από κάποιες συνθήκες, θα υφίστανται πλέον υπό το καθεστώς του “αλλοδαπού”. Οπως και η Ρωμιά καθηγήτρια στην Πόλη! 

Όπως γίνεται αντιληπτό, τίποτα δεν είναι τυχαίο σε ότι αφορά στους Τούρκους και τίποτα δεν προέρχεται απο “παρθενογένεση”, για να χρησιμοποίησω και τον περιβόητο εξυπνακισμό του αποικιοκράτη Λόρδου Χάνεΐ. Ολοκληρώνω, γιά όποια αξία έχει, με μιά σημειολογία γύρω από τη λειτουργία και “περιφορά” του Επιταφίου στη Εκκλησία του Αγίου Ξορινού στο Βαρώσι. Αφήνω κατά μέρος όλη τη φιλολογία που αναπτύχθηκε γύρω από το ζήτημα και στέκομαι σε δυο “λεπτομέρειες” πού μόνο όμως τέτοιες δεν είναι. Αρχικά μας είπαν ότι θα γινόταν “περιφορά” μέσα στην πόλη και ότι θα ηχούσαν και καμπάνες της λύπης και της Ανάστασης. Επειδή γνωρίζω κάποια στοιχειώδη πράγματα για το Ισλάμ, οι δυό αυτές λεπτομέρειες με εντυπωσίασαν αλλά και με ξένισαν. 

Οι παραδόσεις και ο νόμος του Ισλάμ, η Σαρία, δεν επιτρέπουν, εκεί όπου κυριαρχεί η μωαμεθανικη θρησκεία τέτοιου είδους εκδηλωτικές συμπεριφορές. Το, κατά τον προπαγανδιστικό λόγο “ανεκτικό” Ισλάμ, επιτρέπει μεν τον μονοθεϊσμό αλλά κάτω απο πολύ συγκεκριμένους ταπεινωτικους όρους. Οι όροι αυτοί είναι γνωστοί ως οι “Όροι του Ομάρ”. Ο Ομάρ μπιν Αλ Κεττάπ, υπήρξε ο δεύτερος Χαλίφης και είναι αυτός που τους καθιέρωσε. Πέραν του κεφαλικού φόρου, ζιγιά, που επιβάλλονταν στούς “άπιστους” εντός της ισλαμικής επικράτειας, οι “άπιστοι” έπρεπε να υπάρχουν χωρίς να φαίνονται και κυρίως δεν πρέπει με τις συμπεριφορές τους, ατομικές και συλλογικές, να προσβάλλουν και να σκανδαλίζουν τους πιστούς, της μόνης και πραγματικής θρησκείας που είναι το Ισλάμ. 

Τελικά ούτε περιφορά του Επιταφίου έγινε στη πόλη, παρά μόνο στη αυλή, εκεί που δεν την έβλεπαν για να σκανδαλισθούν οι μάζες των πιστών, ούτε και οι καμπάνες κτύπησαν κάτι που όχι μόνο θα σκανδάλιζε αλλά και θα εξαγρίωνε τους πιστούς. Αυτοί ήταν οι λόγοι που τα πράγματα στον Ξορινό έγιναν όπως έγιναν και όχι όπως μας είπαν, ότι κάποιοι Τουρκοκύπριοι, τάχατες, “θύματα” των Ελλήνων δυσανασχέτησαν και για να αποφευχθούν τυχόν “αντιδράσεις” άλλαξε το πρόγραμμα. Το πρόγραμμα άλλαξε διότι το Ισλάμ το απαγορεύει. Και έτσι είχαμε την λειτουργία που είδαμε. Μια εκδήλωση που διαφήμιζε τον κατακτητή, αυστηρά και υπό τους όρους του. 

Αυτό είναι που συνεπάγεται, μεταξύ άλλων, η επερχόμενη “τουρκική ειρήνη” στη Κύπρο. Και πήραμε και ένα δείγμα γραφής πόσο εύκολα γίνεται η προσαρμογή στη “τουρκική ειρήνη”, αλλά και πως εκλογικεύεται η ταπείνωση. Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ..........



 


DEUTSCHE BANK: ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΛΛΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΜΕΣΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ

 

Τον «ειλικρινή σεβασμό» του για όσα έχει επιτύχει τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα εκφράζει μέσω συνέντευξης στην Καθημερινή ο Γιούργκεν Φίτσεν, συνδιευθύνων σύμβουλος της Deutsche Bank. Ωστόσο, επιμένει ότι «μένουν πολλά ακόμα που δεν έχουν γίνει» και ότι η παρέκκλιση από το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα θα έχει ως αποτέλεσμα πολλές από τις προσπάθειες που έχουν καταβληθεί να πέσουν στο κενό. Ο κ. Φίτσεν τονίζει ότι το κοινό χαρακτηριστικό των ελληνικών εταιρειών που συνέχισαν να αναπτύσσονται παρά την κρίση ήταν η «ισχυρή εξωστρέφεια» και ότι για να αυξηθεί ο τραπεζικός δανεισμός, πρέπει να υπάρχουν αξιόχρεοι δανειολήπτες, κάτι που «αποτελεί εν μέρει ζήτημα» στην Ελλάδα.

Ο συνεπικεφαλής της Deutsche Bank σημειώνει επίσης ότι οι βραχυπρόθεσμοι επενδυτές που τοποθετούνται στα ελληνικά ομόλογα δεν είναι η «απάντηση» στην κρίση που αναζητά η χώρα μας, καθώς με το που αυξηθούν οι τιμές, «ρευστοποιούν τις θέσεις τους και εξαφανίζονται». «Η πραγματική απάντηση έρχεται μέσω σταθερών ξένων άμεσων επενδύσεων, χρήματα που έρχονται στην Ελλάδα για να μείνουν στην Ελλάδα», υπογραμμίζει. Τέλος, δίνει έμφαση στη σημασία της πολιτικής σταθερότητας και, σχετικά με το ζήτημα του χρέους, ισχυρίζεται ότι τα πάντα θα κριθούν από την «αξιοπιστία» της χώρας μας και την εμπιστοσύνη που εμπνέει.« Η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει τη διαδικασία μεταρρύθμισης. Αυτά που έχουν επιτευχθεί αναγνωρίζονται όλο και περισσότερο εκτός Ελλάδος. Αυτό είναι καλό νέο και αποτελεί το θεμέλιο της συνεχιζόμενης στήριξης από το εξωτερικό.

Είναι κάτι που πρέπει να πιστωθεί στην κυβέρνηση, και ιδιαίτερα στη βούληση του κόσμου να υποστηρίξει την κυβέρνηση», σημειώνει ο κ. Φίτσεν. Όπως τονίζει «Χωρίς καινοτόμες ιδέες δεν υπάρχει εξέλιξη. Και είναι σημαντικό οι ιδέες αυτές να λαμβάνουν σάρκα και οστά. Κάποιες φορές, ωστόσο, είναι καλύτερο να αποφεύγεις τις μεγάλες συμφωνίες που έχουν μεγάλη πιθανότητα να μην εφαρμοστούν, και αντ' αυτού να κυνηγήσεις πιο μικρά εγχειρήματα. Πάρτε για παράδειγμα τον κλάδο της αυτοκίνησης. Οταν λειτουργήσει το εργοστάσιο συναρμολόγησης, όλοι οι προμηθευτές σπεύδουν. Το να γίνει κανείς ζωτικός παίκτης στην αγορά ηλιακής τεχνολογίας σίγουρα δεν είναι εύκολο. Επί του παρόντος, η Κίνα κυριαρχεί στην αγορά αυτή.

Η οικοδόμηση μιας βιομηχανίας ηλιακής ενέργειας απαιτεί υποδομές και πολλή γνώση. Το κρίσιμο μήνυμα για επιχειρηματικούς και πολιτικούς ηγέτες είναι να εντοπίζουν μεθοδικά τις ευκαιρίες που υπάρχουν και να θέτουν τις σωστές προτεραιότητες». Τοποθετούμενος για το θέμα του χρέους σημειώνει ότι η «Η Ελλάδα πρέπει να επιμείνει στο μεταρρυθμιστικό μονοπάτι, για να ανακτήσει την εμπιστοσύνη τόσο εγχωρίως όσο και εκτός της χώρας, και ειδικότερα εντός της Ε.Ε. Αν η Ελλάδα δημιουργήσει την εντύπωση ότι έχει κάνει αρκετά και τώρα η ανακούφιση πρέπει να έλθει απ' έξω με την απομείωση του χρέους, θα ήταν το λάθος μήνυμα. Είναι απολύτως κατανοητό ότι υπάρχει μία επιθυμία για περιορισμό του χρέους σε επίπεδα που είναι πιο διαχειρίσιμα.

Ο επίσημος στόχος της Ε.Ε. είναι 60% του ΑΕΠ. Πρόκειται για ένα στόχο που δεν είναι ρεαλιστικός στο ορατό μέλλον για την Ελλάδα. Ωστόσο, πρέπει εντός ενός λογικού χρονοδιαγράμματος να μειώσει το επίπεδο του χρέους της ώστε να ανακτήσει την αξιοπιστία της και τη δυνατότητα καλύτερης εξυπηρέτησής του. Ολα θα κριθούν από την αξιοπιστία, την εμπιστοσύνη και τη φήμη.

Η ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

 

Οι εκλογές τελείωσαν κι οι αναλύσεις των αποτελεσμάτων ξεκίνησαν. Για τον ΣΥΡΙΖΑ η νίκη των ευρωεκλογών ισούται κυβέρνηση εδώ και τώρα, ενώ το σύνταγμα και το εθνικό συμφέρον είναι αδιάφορα.Για τη ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ ναι μεν νίκησε, αλλά η ίδια δεν έχασε, αφού η διαφορά ήταν μόνο 4 μονάδες και είναι αναμενόμενο με τέτοια αντιλαϊκά μέτρα που αναγκάζεται να λάβει. Αγώνας, δηλαδή, χωρίς έκβαση. Και για κάποιους τρίτους, το να επηρεάζεις το 8% του πληθυσμού είναι επιτυχία γιατί, ναι μεν κάποτε οι σταθερές -υποτίθεται- θέσεις σου έβρισκαν τόπο στη συνείδηση του 44% αλλά, υφιστάμενης της κρίσης, θα μπορούσες να πάρεις και 0. Άρα, το 8 είναι θρίαμβος. Κανείς δεν λέει ψέματα. Αλλά η αλήθεια είναι πολυπρισματική: 

-Ο Σύριζα κέρδισε και είναι αναμφίβολο. Το ότι κέρδισε, όμως, στις ευρωεκλογές δε συνεπάγεται ότι βάζουμε τα Υπουργεία στον αυτόματο και διεξάγουμε εθνικές εκλογές. Μια εκλογική νίκη είναι όπλο πίεσης στα χέρια της αντιπολίτευσης, η Κυβέρνηση όμως δεν υποχρεούται να υποκύψει. -Η ΝΔ δεν έχασε παταγωδώς. Δεν «ξεφτιλίστηκε» που λέμε, αντίθετα έδειξε ότι κάτω από τόσο δυσμενείς συνθήκες μπορεί και κρατιέται ικανοποιητικά συγκροτημένη. Ωστόσο, αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η ΝΔ έχασε επίσης 600.000 ψηφοφόρους, τη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας και πολλούς δήμους που παραδοσιακά ήλεγχε. Αλλά κυρίως έχασε επικοινωνιακά.

Γιατί αυτοαναιρέθηκε με το «20 εκατομμύρια τουρίστες φεύγουν αν βγει ο Σύριζα» ενώ το νέο επιχείρημα «Τώρα που χάσαμε πήραμε το μήνυμα οπότε θα φέρουμε καλύτερα μέτρα για την κοινωνία, λιγότερους φόρους κ.α» είναι απλά απαράδεκτο. Με άλλα λόγια, είναι σαν να λέει «αφού έπεσε η δημοφιλία μας ας σας βοηθήσουμε λίγο για να μας ξαναεκτιμήσετε». Συμπεριφέρεται, δηλαδή, σαν μονάρχης, που μόλις αντιληφθεί ότι ο λαός παραπονιέται, δίνει εντολή και τον ταΐζουν. 

Μα, αν ένας επιλέξει να ψηφίσει σήμερα ΝΔ θα το κάνει γιατί πιστεύει ότι λόγω των συνθηκών αδυνατεί να παρέχει όσα θέλει. Εάν έρχεται και λέει «αφού δεν μας θέλετε θα σας δώσουμε μπας και σας ξαναδούμε στο μαντρί», απλά αυτοαναιρείται.-Η Ελιά πήρε 8% και πέτυχε. Πράγματι πέτυχε! το ΠΑΣΟΚ... Για το ΠΑΣΟΚ που διαχειρίστηκε την κρίση από την πρώτη μέρα και ταύτισε την ύπαρξή του με τα μνημόνια, το 8% είναι κάτι. Η Ελιά ως το γενόσημό του δεν μπορεί να καρπωθεί δικές του νίκες. Το ΠΑΣΟΚ, όμως, παράλληλα έχασε. Και χάνει καθημερινά.Γιατί είναι και ένα κόμμα που εγκατέλειψε τις αρχές του, επέλεξε να συμπράξει με τη Δεξιά με ελάχιστες κόκκινες γραμμές ενώ τα τελευταία 2 χρόνια ένιωθε καλύτερα να αντιπολιτεύεται τη ΔΗΜΑΡ και τον ΣΥΡΙΖΑ, από το να διαφοροποιηθεί από τη ΝΔ. Η δομή του προσωποκεντρική, με τους έμπιστους του προέδρου βιτρίνα, ενώ έφθασε στο σημείο να αντιπολιτεύεται ακόμα και την προηγούμενη ηγεσία του.

Αυτό, λοιπόν το κόμμα, που κάποτε δημιούργησε τη Μεσαία τάξη στην Ελλάδα, που εισήγαγε προοδευτικούς θεσμούς, όπως ο πολιτικός γάμος (ο οποίος θεωρούταν από τη Δεξιά και την Εκκλησία κάτι λιγότερο από σατανική τελετή) και θεμελίωσε τη δημοκρατία ως κοινωνικό αγαθό, σήμερα ικανοποιείται με το 8%.Την ίδια όμως ώρα, ενώ είναι όλα «ωραία και καλά στην κορυφή», πρώην στελέχη του σε όλη την Ελλάδα εκτίθενται στον αντιπολιτευτικό λαϊκισμό των -οιονεί- δεξιών και αριστερών τοπικών κομματαρχών. 

Το κόμμα δεν προστατεύει τους ανθρώπους του αλλά εξαντλείται στο να αναστήσει τους πολιτικά πεθαμένους.Η ανασυγκρότηση, λοιπόν, του χώρου είναι τώρα πιο αναγκαία από ποτέ και πρέπει να γίνει υπό το πρίσμα της δημοκρατίας και της διαφάνειας, μακριά από επιβαλλόμενους και αιώνιους ηγέτες. Όχι για την καρέκλα και το ποσοστό, αλλά για τις ιδέες και τον κόσμο του.