O ΚΑΛΙΓΟΥΛΑΣ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

 

Ηδονίζεται με τα ψέματα, με τον πόνο των συνανθρώπων του, με τις αυτοκτονίες των συμπολιτών του, με τα ερείπια που αφήνει πίσω της η εγκληματική οικονομική πολιτική του. Σε πρόσφατη ανάλυσή μου από τη θέση αυτή σχολίαζα το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς αδυνατεί να κάνει απλές αριθμητικές πράξεις. Προχθές ο κ. Σαμαράς παρουσίασε το «Εθνικό Αναπτυξιακό Σχέδιο 2015 – 2020». Το συγκεκριμένο «Αναπτυξιακό Σχέδιο είναι μία απάτη, μία ανοησία, με κεντρικό στόχο την κλοπή της ψήφου των πολιτών.

Αρκεί να αναφέρει ο πρωθυπουργός, στήριξε τους υπολογισμούς μας για τους αναπτυξιακούς ρυθμούς της χώρας κατά την περίοδο 2014 – 2020 στο ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν) σε τρέχουσες τιμές, όταν και οι πρωτοετείς φοιτητές μίας Οικονομικής Σχολής, γνωρίζουν ότι οι ετήσιοι αναπτυξιακοί ρυθμοί αποτυπώνονται στο ποσοστό μεταβολής του ΑΕΠ σε σταθερές τιμές. Ο πρωθυπουργός και το υφιστάμενο κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο (Στουρνάρας και Σία), είναι άκρως επικίνδυνοι για τη χώρα, ψευταράδες με μύτη Πινόκιο και τσαρλατάνοι.

Το πρωθυπουργικό άτομο, όχι μόνο δεν λυπάται τα 2 εκατομμύρια ανέργους και ξενιτεμένους για εύρεση εργασίας σε μακρινές πατρίδες, αλλά σήμερα λέει μεγαλύτερα και αισχρότερα ψέματα από ότι στο παρελθόν. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς! Τα Ζάππεια Ι, ΙΙ και ΙΙΙ…; Το οικονομικό πρόγραμμα της ΝΔ πριν τις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012, που αποδείχτηκε μία τρύπα στο νερό; Την ομιλία του στη Βουλή των Ελλήνων, με την ανάληψη τη πρωθυπουργίας από τον Παπαδήμο, όταν υποστήριζε ότι με το κούρεμα του δημόσιου χρέους τα δύσκολα φεύγουν και τα εύκολα είναι μπροστά μας;

Όταν ως πρωθυπουργός, πλέον, πήρε το ποσοστό ανεργίας από 17,6% το 2011 (876.900 άνεργα άτομα) και το εκτόξευσε σε 27,3% το 2013 (1.353.500 άνεργα άτομα). Η γυναίκα του, τα παιδιά του, οι συγγενείς του, οι στενοί φίλοι του, δεν του λένε ότι η μύτη του μεγάλωσε, κοντεύει να ακουμπήσει στο πεζοδρόμιο και χρειάζεται επειγόντως πλαστική εγχείρηση… Ποιος να πιστέψει έναν πρωθυπουργό, που είναι 63 ετών, μιλάει σαν ανώριμο δεκαπεντάχρονο και οι σοβαροί αυτοδημιούργητοι επιχειρηματίες που τον ακούνε χασκογελούν…;

Πριν τις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012, το άτομο εξαπάτησε τον Ελληνικό λαό, με το διαβόητο οικονομικό πρόγραμμα της ΝΔ, «Εθνικό Σχέδιο Εξόδου από την Οικονομική Κρίση». Το συγκεκριμένο πρόγραμμα αποδείχτηκε μία απάτη σε βάρος των Ελλήνων ψηφοφόρων και σε μία σοβαρή χώρα, ένας τέτοιος πρωθυπουργός, θα βρισκόταν πίσω από τα κάγκελα της φυλακής. Στην Ελλάδα, όχι μόνο κυκλοφορεί ελεύθερος, αλλά λέει σήμερα αισχρότερα ψέματα από την προεκλογική περίοδο του 2012.

Το προεκλογικό οικονομικό πρόγραμμα του κ. Σαμαρά το 2012, στηριζόταν σε 18 προτάσεις, όπως «αύξηση χαμηλών συντάξεων, πολυτεκνικών επιδομάτων και ειδικών μισθολογίων» (πρόταση 1), «όχι άλλες μειώσεις μισθών» (πρόταση 5), «τέλος στα χαράτσια (πρόταση 7), «μείωση των φορολογικών συντελεστών» (πρόταση 8), «προστασία δημοσίων υπαλλήλων» (πρόταση 10), «ενίσχυση ρευστότητας στην αγορά» (πρόταση 13), «ανακήρυξη ΑΟΖ (πρόταση 18), κ.λ.π.

Τίποτε από όλα αυτά δεν έγινε. Μας εξαπάτησε και κέρδισε τις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012. Επί πρωθυπουργίας Σαμαρά, όχι μόνο η ανεργία εκτοξεύθηκε σε πρωτοφανή επίπεδα, αλλά μισθοί και συντάξεις πετσοκόφτηκαν, τα χαράτσια πολλαπλασιάστηκαν, το δημόσιο χρέος αυξάνει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και γενικότερα η εθνική οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο. Το άτομο λέει ψέματα χωρίς ντροπή και δείχνει να χαίρεται με τα τραγικά αποτελέσματα της σφαγιαστικής οικονομικής πολιτικής του.

Είναι ο Καλιγούλας της νεότερης Ελλάδας. Ως γνωστό, ο Καλιγούλας έπασχε από πολύ σοβαρό ψυχικό νόσημα. Η παράνοιά του υπήρξε μνημειώδης, όταν έχρισε μέλος της Συγκλήτου το άλογό του. Ο δικός μας Καλιγούλας είναι μανιώδης με τις εξαγγελίες κάλπικων προεκλογικών οικονομικών προγραμμάτων. Ηδονίζεται με τα ψέματα, με τον πόνο των συνανθρώπων του, με τις αυτοκτονίες των συμπολιτών του, με τα ερείπια που αφήνει πίσω της η εγκληματική οικονομική πολιτική του. Είναι ο Καλιγούλας! 
Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ..........

 

Η ΦΑΝΤΑΣΜΕΝΗ ΜΑΣ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»

 

Μας έχουν βάλει πάλι ως πολίτες και ψηφοφόρους σε ένα δίλημμα, μνημόνιο-αντιμνημόνιο, εντός ΕΕ-εκτός ΕΕ, σταθερότητα-ανατροπή κ.λπ. και όπου πάντα περιλαμβάνεται απαραιτήτως η λέξη δημοκρατία. Πολλές από τις λύσεις που προτείνονται για την έξοδο από την οικονομική μας κρίση που κοντεύει να γίνει κρίση ταυτότητας, εμπεριέχουν από τις περίφημες γερμανικές αποζημιώσεις έως τον κρυμμένο ορυκτό μας πλούτο που θα μας βγάλει από αυτή τη μιζέρια. Η κουβέντα αυτή μου θύμισε μια παλιά ταινία με τον Λάμπρο Κωσταντάρα που ήταν ξεπεσμένος και χρεοκοπημένος αριστοκράτης και νόμιζε ότι σε κάποια ξεχασμένα κτήματά του βρήκε πετρέλαιο και άρχισε να κάνει όνειρα τρελά.

Έτσι μου δημιουργήθηκε η απορία για το πόσο συμφεροντολογική είναι η δημοκρατία μας αλλά και η δημοκρατία γενικότερα. Ας πούμε ότι αυτά που λέγονται για πετρέλαια, φυσικό αέριο και λοιπές πλουτοπαραγωγικές πηγές που μένουν καλά κρυμμένες κάτω από τις θάλασσες και τα ηπειρωτικά εδάφη μας, είναι αλήθεια. Ας υποθέσουμε ακόμα ότι γίνεται και ένα πετυχημένο deal με διεθνείς εταιρείες εξόρυξης και ξαφνικά πλουτίζουμε σαν κράτος. Δεν γινόμαστε Βενεζουέλα, Ιράν ή Λιβύη, αλλά ας πούμε μια Ευρωπαϊκή Σαουδική Αραβία ή ΗΑΕ με θεοκρατικό ή εθνικιστικό καθεστώς με αυστηρούς όρους και κληρονομικότητα στη διαδοχή της εξουσίας - βέβαια να μου πεις ότι εδώ έχουμε ήδη το κληρονομικό δικαίωμα από τους πρωθυπουργούς έως τους βοθρατζήδες (παρεμφερή επαγγέλματα απλά ο τελευταίος καθαρίζει πραγματικά τα σκατά που του ζητάς).

Γεμίζουμε όμως (και άλλες) βίλες και άφθονα χρήματα να ξοδεύουμε σε πολυτελή εμπορικά κέντρα και ζούμε σε μια χώρα όπου ακόμα και τα περιπολικά είναι super cars. Κάτι σαν σύγχρονη εκδοχή του ΠΑΣΟΚ του '80 και του χρηματιστηρίου αλλά τα λεφτά δεν έρχονται από την ΕΟΚ και από φούσκες αλλά από το υπέδαφος. Θα μας ένοιαζαν άραγε ακόμα τόσο πολύ οι θεσμοί της δημοκρατίας που κάθε τόσο επικαλούμαστε ή θα τους αφήναμε στο παρελθόν σαν μια γραφικότητα που δεν ταιριάζει πλέον στην άνετή μας ζωή; Μήπως η δημοκρατία έχει καταντήσει το επιχείρημα που έχουμε εξαντλήσει, χρησιμοποιώντας το μόνο όταν θίγονται τα ατομικά ή και οπαδικά μας συμφέροντα και μετά την ξεχνάμε; 

Μήπως την έχουμε φέρει σε ένα σημείο πριν από μια «μάχη» όπου πέρα από όλα τα άλλα ο νικητής θα έχει και το δικαίωμα να αυτοαποκαλείται ο αποκλειστικός διαχειριστής της ελευθερίας και της «δημοκρατίας». Είμαστε σαν άνθρωποι και πολίτες ώριμοι αρκετά ώστε να είμαστε δημοκράτες ακόμα και όταν δεν μας συμφέρει ή παραμένουμε κακομαθημένα παιδία που φωνάζουμε τη «δημοκρατία» μας όταν μας βολεύει - πόσο μάλλον που σαν Έλληνες έχουμε και τα πνευματικά της δικαιώματα. Θέλουμε άραγε πραγματική ή φανταστική δημοκρατία που σαν ξεπεσμένοι και φαντασμένοι Έλληνες την αντιλαμβανόμαστε μόνο υποκειμενικά και με βάση τα ιδιωτικά μας συμφέροντα και συνεχίζουμε να τσακωνόμαστε για το ποιος είναι ο πιο δημοκράτης και ποιος ο πιο φασίστας.

Μήπως η δημοκρατία είναι ένα αγαθό που απωλέσαμε στα λεγόμενα χρόνια της μεταπολίτευσης και πουλήσαμε φθηνά για ένα κάμπριο, μια αυθαίρετη μεζονέτα, μια θέση στο δημόσιο και ένα κλαδικό-συνδικαλιστικό δικαίωμα; Μήπως ως νεόπλουτοι και φαντασμένοι Έλληνες την ξεχάσαμε και τώρα προσπαθούμε να τη θυμηθούμε αλλά διαστρεβλωμένα και ιδιωτικά; Αν πραγματοποιούνταν το υποθετικό σενάριο και γεμίζαμε πετρέλαιο και λεφτά θα την ξαναθυμόμασταν άραγε την περίφημη δημοκρατία μας;

 

ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΟ ΡΗΓΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΑΣ ΟΙ ΣΕΙΣΜΟΛΟΓΟΙ

 

Ποιο είναι το ρήγμα της Ανατολίας. Πριν από ενάμιση χρόνο η Le Monde είχε δημοσιεύσει την έρευνα 50 επιστημόνων στο πλαίσιο του προγράμματος SHARE για περιοχές της Ευρώπης που βρίσκονται στο κόκκινο με κίνδυνο εκδήλωσης σεισμικών φαινομένων ακόμα και 9 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, η οποία είχε προκαλέσει  αίσθηση σε όποιον την είχε διαβάσει. Μεταξύ των περιοχών αυτών ήταν και εκείνες τις οποίες διαπερνά το επονομαζόμενο Ρήγμα της Ανατολίας, το οποίο, σύμφωνα με τους επιστήμονες μπορεί να δώσει σεισμό μέχρι και 7,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ.

Το ρήγμα που διασχίζει τις βόρειες περιοχές της Τουρκίας και φθάνει στην Ανατολία, ενώ τμήμα του καταλήγει στο βόρειο Αιγαίο κάτω από τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη μέχρι τις ακτές των Σποράδων, είναι το πιο ενεργό στην Ευρώπη κι έχει προκαλέσει καταστροφικότατες δονήσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ου αιώνα, ξεκινώντας από εκείνη στο Γκανός (δυτική Τουρκία) το 1912, έως τον σεισμό στο Ερζιντσάν (ανατολική Ανατολία) το 1939.

Οι πιο πρόσφατες δονήσεις χρονολογούνται από το 1999, κοντά στο Ιζμίτ και το Ντιζτσέ, ανατολικά της Κωνσταντινούπολης. Αμφότερες είχαν ένταση άνω των 7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και είχαν προκαλέσει χιλιάδες θύματα—στην περίπτωση δε του Ιζμίτ συνολικά 20.000 νεκρούς. Η σεισμική δόνηση των 6,5 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ που έγινε το πρωί του Σαββάτου μεταξύ Λήμνου και Σαμοθράκης ανησυχεί τους κατοίκους αλλά και τους επιστήμονες οι οποίοι παρακολουθούν το φαινόμενο.

Ο Μάρκο Μπόνχοφ του Γερμανικού Κέντρου για τις Γεωεπιστήμες του Πότσνταμ κι η ομάδα του είχαν μελετήσει  τη σεισμική δραστηριότητα της ζώνης αυτής αναλύοντας τα ποιοτικά στοιχεία από 835 μικρο-σεισμούς που καταγράφηκαν εκεί από το 2006 έως το 2010. Σύμφωνα με τα πορίσματα της ανάλυσής τους, ένα τμήμα του ρήγματος, μήκους μόλις 30 χλμ, που κείται σε βάθος μόνον λίγων χλμ στο αρχιπέλαγος των Πριγκιπονήσων φαίνεται να αποτελεί το σημείο σύγκλισης και απορρόφησης των τεκτονικών εντάσεων. 

Εάν όμως αυτό το σημείο χαλαρώσει και ξεσπάσει βίαια, τότε ενδέχεται να δώσει μία σεισμική δόνηση άνω των 7 Ρίχτερ ακριβώς στα πόδια της Κωνσταντινούπολης ή ακόμη και στο τέλος του ρήγματος που φθάνει στο βόρειο Αιγαίο.Σύμφωνα με τον καθηγητή Γεωλογίας κ. Ευθύμιο Λέκκα, από το 1999 ήταν συχνό θέμα συζήτησης μεταξύ σεισμολόγων και γεωλόγων ότι το συγκεκριμένο ρήγμα μπορεί να δώσει ανά πάσα στιγμή έναν ισχυρό σεισμό, ενώ δεν αποκλείεται να ενεργοποιηθούν και γειτονικά ρήγματα.

 

ΡΩΣΙΑ: ΟΙ ΔΥΤΙΚΕΣ ΚΥΡΩΣΕΙΣ... "ΕΝΙΣΧΥΟΥΝ" ΤΟ ΡΟΥΒΛΙ

 

Οι δυτικές κυρώσεις θα παρακινήσουν τη Ρωσία να χρησιμοποιεί το ρούβλι ως νόμισμα για τις διεθνείς εμπορικές συναλλαγές της, είπε σε σημερινή του συνέντευξη ο πρωθυπουργός της χώρας Ντμίτρι Μεντβέντεφ. Η συνέντευξη μαγνητοσκοπήθηκε για το τηλεοπτικό πρόγραμμα "Vesti on Saturday with Sergey Brilev", που προβάλλεται στο δίκτυο Rossiya και δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της κυβέρνησης.

Τις τελευταίες εβδομάδες αξιωματούχοι δηλώνουν ότι η κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο να καταστήσει υποχρεωτικό για τις κρατικές εταιρείες να πληρώνονται για σημαντικές εξαγωγές σε ρούβλια αντί δολαρίων όπως ισχύει σήμερα. Οι ηγέτες της ΕΕ συναντώνται την επόμενη εβδομάδα για να συζητήσουν τα μέτρα που ενδεχομένως να λάβουν ώστε να πλήξουν ευρύτερους τομείς της ρωσικής οικονομίας σε περίπτωση που παρεμποδιστούν οι αυριανές προεδρικές εκλογές στην Ουκρανία.

Οι ΗΠΑ έχουν επίσης απειλήσει τη Μόσχα με κυρώσεις εις βάρος τομέων όπως ο ενεργειακός, ο τραπεζικός και ο τομέας των ορυχείων. Σχολιάζοντας τον ευρύτερο αντίκτυπο των δυτικών κυρώσεων ο Μεντβέντεφ είπε: "Επί του παρόντος, ο αντίκτυπος των κυρώσεων στη ρωσική οικονομία είναι απολύτως ελάχιστος, αν θεωρήσουμε ότι υπάρχει αντίκτυπος".

Τα σχόλιά του έρχονται σε αντίθεση με εκείνα πολλών αναλυτών, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι οι κυρώσεις και ειδικά η απειλή περισσότερων κυρώσεων, έχουν οδηγήσει σε μαζική εκροή κεφαλαίων περιορίζοντας έτσι τις επενδύσεις και την οικονομική ανάπτυξη.

Τα σχόλια του Μεντβέντεφ έρχονται σε αντίθεση και με εκείνα του προέδρου Πούτιν, ο οποίος έχει δηλώσει ότι οι δυτικές κυρώσεις πλήττουν ουσιαστικά τις ρωσικές επιχειρήσεις και περιορίζουν την πρόσβασή τους στη χρηματοδότηση.Μέχρι στιγμής οι δυτικές κυρώσεις έχουν επιβληθεί εις βάρος προσώπων και εταιρειών που συνδέονται είτε με την Κριμαία είτε με τον στενό κύκλο του Ρώσου προέδρου.