ΤΙ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ...;

 

Την ώρα που η Ελλάδα αφοπλίζεται, όλη η υπόλοιπη Ευρώπη επανεξοπλίζεται.  Το ΝΑΤΟ μετά την Ουκρανική κρίση ασκεί πιέσεις στις χώρες μέλη και ειδικά στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης για την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών στο 2% του ΑΕΠ. Η Βουλγαρία και η Ρουμανία πρωτίστως ως οι πιο αδύναμοι κρίκοι, αλλά και η Πολωνία με τις Βαλτικές χώρες σε δεύτερη φάση, καλούνται να διαθέσουν όλο και περισσότερα χρήματα τόσο για την βραχυπρόθεσμη συμμετοχή τους στις επιχειρήσεις επιτήρησης της Ρωσίας στον Εύξεινο Πόντο και Ουκρανία όσο και για τον μέσο-μακροπρόθεσμο προγραμματισμό για την αγορά οπλικών συστημάτων.

Οι πρώην ανατολικές χώρες μέσα σε μια νύχτα είδαν τις αυταπάτες τις συμμετοχής τους σε μια δήθεν ισχυρή συμμαχία να γκρεμίζονται. Για περισσότερο από δέκα χρόνια οι φουκαράδες πολίτες των ανατολικών χωρών είχαν πιστέψει πως ενώ μπορεί να κινδύνευαν με θάνατο από την φτώχεια που επακολούθησε την πτώση του σιδηρού παραπετάσματος και το ξεπούλημα των χωρών τους σε επιχειρηματική μαφία, τουλάχιστον είχαν διατηρήσει την εδαφική ακεραιότητα τους. Το ΔΝΤ, η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ αποτέλεσαν την εγγύηση των ανατολικών χωρών για την είσοδο τους στον Δυτικό κόσμο και την ευμάρειά του………

Ενδεικτικό του κλίματος είναι ότι οι ανατολικές Ευρωπαϊκές χώρες υποχρεώθηκαν σε μείωση της οροφής των ενόπλων δυνάμεων τους, που έφτασε ακόμα και στο 70%. Το μεγάλο αφεντικό ΝΑΤΟ εγγυόταν την εδαφική ακεραιότητα και ο οικονομικός ομόλογός του, το ΔΝΤ, βρήκε πρόσφορο έδαφος για την εφαρμογή της πολιτικής του για την μείωση και αναπροσαρμογή των στρατιωτικών δαπανών ως μέτρο για την οικονομική ανάκαμψη. 

 

Η αναπροσαρμογή των στρατιωτικών δαπανών έγινε με τόσο βίαιο τρόπο, που για παράδειγμα η Βουλγαρία μείωσε μέσα σε λίγα χρόνια την οροφή των ένοπλων δυνάμεων της από τις 110.000 προσωπικού στις 30.000, από τις οποίες μόνο οι 6.000-10.000 μπορούν να αναλάβουν κάποια αποστολή.
 

(ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Είναι χαρακτηριστικό ότι η Βουλγαρία δεν διαθέτει στην ουσία πολεμική αεροπορία και η φύλαξη επιτήρηση του Βουλγάρικου FIR έχει ανατεθεί εδώ και χρόνια στην Ελληνική Πολεμική Αεροπορία με συμβάσεις που ανανεώνονται περιοδικά.

Η τελευταία ανανέωση της σύμβασης έγινε πριν από ένα μήνα και μάλιστα λοιδωρήθηκε από αναλυτές ”ΥΨΗΛΟΎ” επιπέδου, οι οποίοι κατηγόρησαν την Ελληνική κυβέρνηση ότι η επιτήρηση του Βουλγαρικού FIR θα σημάνει την συμμετοχή της Ελλάδας σε ενδεχόμενες αερομαχίες με Ρωσικά μαχητικά. Οι ”αναλυτές υπερπατριώτες” λαϊκίζουν και ξεχνάνε επιλεκτικά ότι όταν μια χώρα μέλος του ΝΑΤΟ δεν μπορεί να επιτηρήσει με τα δικά της μέσα τα χωρικά ύδατα της, όπως και τον εναέριο χώρο, έχει την δυνατότητα να ζητήσει την βοήθεια άλλης χώρας μέλους, που στην περίπτωση της Βουλγαρίας θα μπορούσε να είναι η Τουρκία. Έτσι αν η Ελλάδα αρνούνταν την βοήθεια στην Βουλγαρία, τότε η Τουρκία θα καταλάμβανε το κενό με δυσμενείς συνέπειες.

Ας μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία ήδη έχει αναλάβει την επιτήρηση του Αλβανικού εναέριου χώρου με Τουρκικά μαχητικά, που εδρεύουν στην KUCOVE της Β.Ηπείρου. Επίσης η Τουρκία διατηρεί μόνιμη ναυτική δύναμη στο Δυρράχιο. Η Αλβανία είναι μέλος του ΝΑΤΟ από το 2009, αλλά δεν μπορεί να διαθέσει επαρκή αεροπορικά και ναυτικά μέσα για την επιτήρηση των χωρικών υδάτων και του εναέριου χώρου της. Τελευταία συζητιέται και η επέκταση της Ελληνικής βοήθειας και στην Ρουμανία. Μπορείτε να φανταστείτε τις δυσμενείς επιπτώσεις που θα επέφερε η επέκταση της Τουρκικής αεροπορίας, έστω υπό το ΝΑΤΟικό πρόσχημα, σε όλα τα Βαλκάνια.)  

Η Βουλγαρία και η Ρουμανία απέλυσαν χιλιάδες μόνιμου στρατιωτικού προσωπικού κατά την δεκαετία του 90, μείωσαν ή κατάργησαν την υποχρεωτική θητεία, εκποίησαν τα οπλικά συστήματα τους πολλές φορές κυριολεκτικά ως ”σκραπ” παλιοσίδερα και διατήρησαν μόνο κάποιες ελαφρές δυνάμεις στρατού ξηράς, οι οποίες συμμετείχαν σε αποστολές στο Κόσοβο-Ιράκ-Αφγανιστάν. Βέβαια πάντα υπήρχε ο όρος να διαθέτουν το 2% του ΑΕΠ τους για στρατιωτικές δαπάνες, αλλά ουδέποτε το εφάρμοσαν με την σιωπηρή αποδοχή του ΝΑΤΟ, δεν χρειαζόταν άλλωστε, όταν όλοι νόμισαν ότι η Ρωσία δεν αποτελεί κίνδυνο.
 

Μετά την Ουκρανική κρίση φάνηκε η γύμνια του ΝΑΤΟ και οι χώρες αυτές κλήθηκαν να αυξήσουν τις στρατιωτικές δαπάνες τους. Είναι σαν ο προαγωγός να ζητάει από τις γυναίκες στις οποίες πουλάει προστασία να μάθουν πολεμικές τέχνες και μποξ- και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα- για να τον προστατέψουν.
 

Η Αντλαντική Συμμαχία πλέον έντρομη προσπαθεί να μαζέψει τα κομμάτια της μπροστά στον Ρωσικο κίνδυνο. Θα περίμενε κανείς ότι θα απαιτούσε απ΄ όλα τα μέλη της την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών. Κανείς δεν περισσέυει μπροστά στον Ρωσικό επεκτατισμό, ο οποίος θέλει να μας στερήσει το δυτικόγερμανικό όνειρο στις αυτοκτονίες και την ανεργία, έτσι δεν είναι;
 

Ενώ λοιπόν η τάση σε όλη την Ευρώπη, ανατολική και δυτική, είναι η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών, τάση που επιβάλλεται από το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ και την Ε.Ε., στην Ελλάδα ακολουθείται αντίστροφη πολιτική. Οι ίδιοι, οι οποίοι διατάζουν τις Ευρωπαϊκές χώρες να επαναεξοπλιστούν μπροστά στον ”Ρωσικό κίνδυνο”, αυτοί οι ίδιοι υποχρεώνουν την Ελλάδα στην μείωση τους.

Τα μέτρα, τα οποία έχουν ψηφισθεί μέχρι σήμερα με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής μέχρι το 2019, σε καμία περίπτωση δεν εμπεριέχουν αύξηση των στρατιωτικών δαπανών και εξοπλισμών, αλλά απεναντίας βάζει σε ”δίαιτα” τις Ελληνικές Ε.Δ στερώντας την δυνατότητα ακόμα και για την συντήρηση των υπαρχόντων μέσων.

Τα μέτρα αυτά έρχονται ως ταφόπλακα στην ήδη στερημένη λόγω της τετράχρονης οικονομικής κρίσης Ελληνικής άμυνας. Είναι τουλάχιστον ύποπτο η Ελλάδα με την αδιαμφισβήτητη γεωπολιτική και ενεργειακή σπουδαιότητα της να υποχρεώνεται σε αφοπλισμό, την στιγμή που οι υπόλοιπες χώρες της ανατολικής υποχρεώνονται στο αντίθετο. Την ίδια στιγμή η Τουρκία υπερεξοπλίζεται και ήδη ο Τουρκικός στρατός , τουλάχιστον σε επίπεδο μεγεθών, κατατάσσεται στους 8 πρώτους στον κόσμο.
 

Η Ελλάδα και τεράστια κοιτάσματα υδρογονανθράκων έχει (τα οποία αποτελούν την ΜΟΝΑΔΙΚΗ αξιόπιστη λύση για την τροφοδοσία της Ευρώπης) αλλά και κατέχει και ελέγχει το Αιγαίο το οποίο αποτελεί την προέκταση των στενών του Βοσπόρου.
 

Είναι δύσκολο να συγκρίνει κανείς την γεωπολιτική σπουδαιότητα της Βουλγαρίας, όταν συγκριθεί με την Ελλάδα. Γιατί τότε το ΝΑΤΟ και Ε.Ε ασκούν πιέσεις στη καθημαγμένη γείτονα να αυξήσει της στρατιωτικές δαπάνες και καλούν την Ελλάδα να κάνει το αντίθετο; Μήπως, γιατί έχει προγραμματιστεί η απορρόφηση της Ελλάδας ή τουλάχιστον των ”φιλέτων” της χώρας , από τη Τουρκία;
 

Γιατί η Ελλάδα δεν αντιδρά καθόλου στις εξαγγελίες της Τουρκίας για την κατασκευή πλατφόρμας άντλησης υδρογονανθράκων μεταξύ Κύπρου και Καστελόριζου μέσα στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα; Ο λαλίστατος ΥΠΕΞ γιατί δεν καταδικάζει την Τουρκική εξαγγελία; Εάν η Τουρκία κατασκευάσει και εγκαταστήσει πλατφόρμα εξόρυξης μέσα στην Ελληνική υφαλοκρηπίδα χωρίς την Ελληνική αντίδραση, τότε θα δημιουργήσει τετελεσμένο εις βάρος μας. Η σιωπηρή αποδοχή της παρανομίας των Τούρκων θα νομιμοποιήσει τις ενέργειες τους.
 

Γιατί τόση πρεμούρα για την δήθεν επίλυση του Κυπριακού με τους προδοτικούς όρους που έχουν επιβληθεί στην μικροσκοπική Κύπρο, επίλυση η οποία θα αναγνωρίσει, θα νομιμοποιήσει και θα επισημοποιήσει την Τουρκική κατοχή στο νησί εξισώνοντας το ψευδοκράτος με το Ελληνοκυπριακό κράτος Γιατί τόση πίεση για την αποδοχή σχεδίου επίλυσης το οποίο θα υποβαθμίσει το Ελληνοκυπριακό κράτος της ελεύθερης Κύπρου σε ”κοινότητα” ισότιμη με το τελευταίο κράτος στην Ευρώπη που αποτελεί προϊόν εισβολής .
 

Μπροστά στα μάτια μας εκτυλίσσονται σκάνδαλα τα οποία ακριβώς επειδή είναι κολοσσιαίων διαστάσεων έχουν καταλάβει όλον τον ορίζοντα μας και τα θεωρούμε πλέον ως μέρος της φυσιολογικής πραγματικότητας. Όσο πιο μεγάλο είναι το σκάνδαλο και όσο μεγαλύτερη η θρασύτητα με την οποία πλασάρεται, τόσο πιο αόρατο γίνεται.
 

Γιατί δεν υπάρχει αντίδραση μέσα πάντα στα νόμιμα πλαίσια και τα διακαιώματα που έχει η Ελλάδα ως κυρίαρχο κράτος απέναντι στη εξόφθαλμα παράνομη δράση του Τουρκικού προξενείου στην Θράκη;
 

Γιατί προωθείται η ”σαλαμοποίηση” της Ελληνικής επικράτειας μέσω του ”’Καλικράτη” και γιατί αρχίζουν να ακούγονται φωνές για την οικονομική αυτονόμηση των περιφερειών από το ”κακό ” κράτος ;
 

Είναι ο πρόδρομος της δημιουργίας Ειδικών Οικονομικών Ζωνών – στην καλύτερη περίπτωση – ή του διαμελισμού της Ελλάδας και την δημιουργία αυτόνομων επαρχιών που θα ενωθούν σε συνομοσπονδία με την Τουρκία με το πρόσχημα της οικονομίας;  Τι ετοιμάζεται;  Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ..........

 

 

 

ΑΚΥΡΩΝΟΥΝ ΜΑΖΙΚΑ ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ ΛΟΓΩ ΚΥΡΩΣΕΩΝ ΑΠΟ ΕΕ - ΖΗΜΙΑ ΑΝΩ ΤΩΝ 400 ΕΚ. ΕΥΡΩ...

 

Μεγάλη "νίλα" στις αφίξεις τουριστών από την Ρωσία και το όνειρο του 1.200.000 τουριστών από την ισχυρή τουριστικά ρωσική αγορά θα μείνει όνειρο, όπως όλα δείχνουν, λόγω των κυρώσεων της ΕΕ που έχει δυσκολέψει την έκδοση βίζας. Ηδη η μείωση που υπολογιζόταν σε 25% μέχρι χθες, υπολογίζεται σε 40% σήμερα μετά την ακύρωση μεγάλων πακέτων που θα κατευθύνονταν σε Βόρεια Ελλάδα, Κρήτη και Επτάνησα.

Τα ίδια πακέτα μεταφέρθηκαν στην Τουρκία και ίσως αυτό καθ'αυτό το πρόβλημα είναι το μικρότερο: Οι Ρώσοι τουρίστες δαπανούν 1000 ευρώ το κεφάλι κατά μέσο όρο και είναι οι πρώτοι με διαφορά την στιγμή που οι Γερμανοί κινούνται περί τα 600 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι κάθε ακύρωση άφιξης Ρώσου τουρίστα σημαίνει εισόδημα από σχεδόν δύο δυτικοευρωπαίους σε επίπεδο εισροής τουριστικού συναλλάγματος.

Αλγεινή εντύπωση έχει προκαλέσει στην Μόσχα η ακύρωση (δύο φορές) της επίσκεψης της υπουργού Τουρισμού ¨Ολγας Κεφαλογιάννη και φαίνεται ότι υπάρχει και κεντρική προς "πολιτική οδηγία" για να αποφεύγεται η Ελλάδα ως χώρα προορισμού. Οι προβλέψεις αναφέρουν ότι θα είναι ευχής έργο να φτάσουν τους 800.000 οι Ρώσοι τουρίστες εφέτος, αλλά εκφράζεται ανησυχία ότι θα είναι ακόμα ολιγότεροι.

Σε οικονομικό επίπεδο αυτό υπολογίζεται σε απώλεια 400-500 εκατ. ευρώ το ολιγότερο. Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα με την δραματική μείωση του τουριστικού ρεύματος από την Ουκρανία, που πέρσι είχε "δώσει" 150.000 τουρίστες στην χώρα μας με μέσο όρο δαπάνης τα 650 ευρώ. κατά κεφαλή.

Οι τουρίστες αυτοί προέρχονταν κατά συντριπτικό ποσοστό από τις πλούσιες ρωσόφωνες περιοχές στις οποίες τώρα μαίνεται απελευθερωτικός πόλεμος και ήδη η μείωση των αφίξεων υπολογίζεται σε 80% με οικονομική ζημιά για την χώρα να ξεπερνά τα 60 εκατ. ευρώ τουλάχιστον.

Τα παραπάνω δείχνουν και κάτι άλλο: Πόσο ευμετάβλητος και ασταθής είναι ο δείκτης εσόδων για μία οικονομία που στηρίζεται στον τουρισμό, από συγκυριακά γεγονότα. Η Αραβική Ανοιξη και η αναταραχή στις βορειοαφρικανικές χώρες εκτόξευσε τον ελληνικό τουρισμό. Τώρα ο πόλεμος στην Ουκρανία και η σύγκρουση στην Α.Ευρώπη με ολες τις πολιτικές επιπτώσεις, αντιστρέφει την τάση...

 

ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΙΟ

 

 Στις 14 Απριλίου 2014, η ισλαμιστική τρομοκρατική οργάνωση Μπόκο Χαράμ απήγαγε πάνω από 250 μαθήτριες στο χωριό Τσιμπόκ της Νιγηρίας. Στόχος των τρομοκρατών ήταν να σταματήσουν τη δυτικού τύπου εκπαίδευση των μαθητριών και να τις πουλήσουν ως συζύγους, διότι αυτό επιβάλλει ο Ισλαμισμός κατ’ αυτούς. Το συμβάν αυτό προκάλεσε τη διεθνή κατακραυγή όπως ήταν αναμενόμενο. Κατά πόσο θα πρέπει να μας εκπλήσσει όμως; Είναι τόσο σπάνιο το σύγχρονο δουλεμπόριο;

Παρόλο που η δουλεία είναι παράνομη σε όλες τις χώρες, υπάρχουν κατά προσέγγιση 30 εκατομμύρια δούλοι παγκοσμίως, σύμφωνα με τον οργανισμό Walk Free. Δούλος θεωρείται ένα άτομο το οποίο αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο προς εκμετάλλευση και μπορεί να αγοραστεί, πουληθεί ή σκοτωθεί από τον ιδιοκτήτη του. Οι χώρες με τους περισσότερους δούλους είναι η Ινδία, η Κίνα, το Πακιστάν, η Νιγηρία, η Αιθιοπία και η Ρωσία. Το φαινόμενο όμως, παρατηρείται και στις ευρωπαϊκές χώρες. Ενδεικτικά, στη Γαλλία εκτιμάται ότι υπάρχουν 8.000 δούλοι, ενώ στην Ελλάδα 1.500. Οι σύγχρονοι δούλοι είναι σε μεγάλο ποσοστό γυναίκες, οι οποίες συχνά εξαναγκάζονται στην πορνεία.

Η δουλεία δεν είναι βέβαια πρόσφατο φαινόμενο. Όπως είναι γνωστό, ήταν εδραιωμένος θεσμός όλων των αρχαίων λαών, όπως οι Αιγύπτιοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Ινδοί, αλλά και οι Έλληνες. Στην αρχαία Αθήνα αντιστοιχούσε περίπου ένας δούλος για κάθε πολίτη. Επίσης, φιλόσοφοι όπως ο Αριστοτέλης και ο Πλάτωνας θεωρούσαν αυτονόητη την ύπαρξη των δούλων στην κοινωνία. Κάποιους αιώνες αργότερα, στην Αρχαία Ρώμη, περίπου το ένα τέταρτο των κατοίκων ήταν δούλοι. Η δουλεία εξακολούθησε να υπάρχει ως πρακτική σε ένα μεγάλο τμήμα του κόσμου κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα και της νεότερης περιόδου της ιστορίας.

Το υπερατλαντικό δουλεμπόριο, ξεκίνησε τον 16ο αιώνα και κορυφώθηκε τις επόμενες δεκαετίες. Υπολογίζεται ότι περίπου 12 εκατομμύρια Αφρικανοί μεταφέρθηκαν παρά τη θέλησή τους στις χώρες της Αμερικής, εκείνη την περίοδο. Μερικούς αιώνες μετά και συγκεκριμένα το 1807, ψηφίστηκε ο νόμος κατά του δουλεμπορίου στην Αγγλία και στη συνέχεια πολλές άλλες χώρες ακολούθησαν το παράδειγμα αυτό. Στις ΗΠΑ, η λήξη του εμφυλίου πολέμου το 1865, οδήγησε και στην απαγόρευση της δουλείας. Η Μαυριτανία ήταν το τελευταίο κράτος στο οποίο ψηφίστηκαν νόμοι κατά της δουλείας, μόλις το 1981. Το δουλεμπόριο βέβαια δεν εξαλείφθηκε ποτέ, καθώς στη σύγχρονη μορφή του (trafficking), αποτελεί ένα μεγάλο τμήμα του παγκόσμιου οργανωμένου εγκλήματος, που αποφέρει κέρδη δισεκατομμυρίων ευρώ ετησίως.

Ίσως έχουμε την ψευδαίσθηση ότι ο σύγχρονες κοινωνίες έχουν ξεπεράσει τα προβλήματα του παρελθόντος και ότι οι αξίες του πολιτισμού έχουν εδραιωθεί απόλυτα σε αυτές. Αυτό φυσικά δεν ισχύει. Από την άλλη όμως δεν είναι βάσιμη και η αντίληψη κάποιων, ότι ο κόσμος πάει κατά διαόλου και ότι κυριαρχεί η εκμετάλλευση. Αν εξετάσουμε ψύχραιμα τα στοιχεία, θα δούμε ότι στο παράδειγμα της δουλείας τουλάχιστον, η κατάσταση δεν είναι σε καμία περίπτωση ιδανική, αλλά ούτε και καταστροφική.

Κατά την πάροδο των αιώνων, το φαινόμενο μειώθηκε σημαντικά, χωρίς όμως να εξαλειφθεί πλήρως. Τα ανθρώπινα δικαιώματα όπως η ελευθερία και η ισότητα, είναι ιδέες σχετικά πρόσφατες. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η οικουμενική διακήρυξη για τα ανθρώπινα δικαιώματα του ΟΗΕ, έγινε μόλις το 1948. Θα χρειαστούν λοιπόν αρκετές δεκαετίες ή και αιώνες ακόμη, μέχρι αυτές οι αξίες να γίνουν πραγματικά σεβαστές από όλους.