ΧΑΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΑΠΛΑ ΒΟΛΕΥΕΙ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ!

 

Το τελευταίο που μας απασχολεί ως πολιτική σκηνή και ως εκλογικό σώμα είναι πόσο θα ρεζιλευτούμε με ό,τι «εξάγουμε» στην Ευρώπη για ευρωβουλευτές και με ό,τι φορτωθούμε στην πλάτη μας ως περιφερειάρχες και Δημάρχους.  Τίποτε άλλο. Αλλά πέσει δεν πέσει η κυβέρνηση Σαμαρά το χάος για μια διετία το έχουμε στην τσέπη μας γιατί βολεύει τους πάντες. Και ιδίως τους δανειστές.  Γιατί μέχρι τις εκλογές θα ξαναζήσουμε (για όσους το ζήσαμε) το μετά την χούντα σοσιαλιστικό μεσοδιάστημα Καραμανλή που κατέληξε στον τριτοκοσμικό σοσιαλισμό Παπανδρέου όπου οι πάντες βολεύτηκαν. Κομματικοί, κρατιστές, αριστεροί, Ευρωπαίοι και αμερικανοί αφού και την ΕΟΚ και τις βάσεις και το ΝΑΤΟ τα ψήφισαν ομόφωνα κομμουνιστές παριστάνοντας, από το 1981, τους ευρωσοσιαλιστές.

Η εικόνα που περιγράφω προκύπτει ανάγλυφα αν αναλύσουμε τις προοπτικές που διαγράφονται από τα δύο επικρατούντα μετεκλογικά σενάρια. Το ένα σενάριο είναι να δικαιωθούν οι προβλέψεις του ΣΥΡΙΖΑ ότι η Ν.Δ θα πάθει πανωλεθρία στις προσεχείς εκλογές και το ΠΑΣΟΚ θα ψάχνεται για την Βουλή οπότε λόγω μειοψηφίας η κυβέρνηση θα αναγκαστεί να πάει στις εκλογές. Εάν όντως, μετά τις εκλογές, διαγραφεί τέτοιος ορίζοντας στην πολιτική ζωή του τόπου όπως μας έχει διδάξει η ιστορία της χώρας και ιδιαίτερα αυτή της μεταπολίτευσης το πρώτο που θα συμβεί είναι ότι θα νεκρώσουν τα πάντα. Στην πράξη δεν πρόκειται να μεταφερθεί ένα χαρτί από γραφείο σε γραφείο γιατί οι κρατικοί υπάλληλοι, ΔΕΚΟ και Τράπεζες θα προετοιμάζονται για νέο κύκλο διαπραγματεύσεων με τα κόμματα ενόψει εκλογών και δεν θα κάνουν χατίρι σε κανένα χωρίς συγκεκριμένα ανταλλάγματα.

Στα λόγια βεβαίως θα έχουμε νέα νομοθετήματα, απλουστεύεις, επενδύσεις , παροχές και επιστροφές εισοδημάτων και πάσης φύσεως αποδοχών στο 2009. Οι κομματικοί εργατοπατέρες που πρωταγωνιστούν πάντα στον παρασιτισμό θα βρεθούν σε κυρίαρχη θέση αφού οι πάντες θα τους προσκυνούν.  Είτε για εργασιακή ειρήνη έναντι παροχών ώστε (ως κυβέρνηση) να ελέγχουν την κατάσταση μέχρι τις εκλογές είτε για την δημιουργία μετώπων ενάντια στην κυβέρνησης (έναντι υποσχέσεων) ώστε να επισπευσθεί η ανατροπή που επιδιώκουν ως αντιπολίτευση. Βεβαίως οι εκλογές είναι περισσότερο από βέβαιο ότι θα βάλουν τα πράγματα στην θέση τους γιατί ασφαλώς και θα επικρατήσει ωριμότητα. Αλλά τότε είναι που θα ξεκινήσει το παιχνίδι που θα βολέψει τους πάντες. Η κυβέρνηση που θα προκύψει (όποτε προκύψει) σε πιθανές εκλογές του 2014 θα χρειαστεί ένα εξάμηνο για να παρουσιάσει πραγματικό πρόγραμμα. 

Μόλις σηκώσει κεφάλι θα πέσουμε στις προεδρικές εκλογές όπου θα έχουμε νέο γύρο αναμέτρησης των δυνάμεων που θα έχουν μείνει εκτός. Ανεξάρτητα από τις παρασκηνιακές συνεννοήσεις για τον πρόεδρο η προεδρολογία θα κρατήσει μέχρι τις προεδρικές εκλογές βοηθούντων και των μέσων ενημέρωσης.  Αμέσως μετά τις προεδρικές θα ξεκινήσουν σενάρια πτώσης της κυβέρνησης γιατί θα αρχίσουν τα τραβήγματα των αυτιών από τους δανειστές και την παρέα των ηγετών του Βορρά της Ευρώπης που θεωρεί ότι η Ελλάδα πρέπει να είναι συνεχώς υπό έλεγχο. Για να επανέλθουν οι σχέσεις με τους δανειστές στο σημερινό επίπεδο τα θρίλερ για επιστροφή στην δραχμή που θα συνοδεύονται από μαζική φυγή καταθέσεων και μετανάστευση επιχειρήσεων θα δίνουν και θα παίρνουν για να εξυπηρετούν και την σπέκουλα που θα εξελιχθεί βεβαίως σε βάρος χρεωμένων ιδιωτών και επιχειρήσεων. 

Οι σχέσεις θα επανέλθουν και τότε θα πέσουν και οι υπογραφές.  Και ας πάμε στην περίπτωση που δικαιωθούν οι προβλέψεις Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ ότι στις ευρωεκλογές ίσως ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάσει άνοδο αλλά στις περιφερειακές και Δημοτικές η Ελλάδα θα είναι κυρίως μπλε και πράσινη. Στην περίπτωση αυτή θα έχουμε νικητές όλα τα κόμματα συμπεριλαμβανομένων και των πολιτικών παραφυάδων από τα αριστερά μέχρι τα άκρα δεξιά που όμως θα αναζητήσουν αμέσως πολιτική στέγη γιατί το εκλογικό σώμα δεν θα έχει ευκαιρία για άλλο μήνυμα οπότε τελικός κριτής θα είναι οι επόμενες βουλευτικές εκλογές.  Πολιτικές διεργασίες και άμεση έναρξη προεδρολογίας με προοπτική βουλευτικών εκλογών το 2015 όποτε και πάλι οδηγούμαστε σε εντελώς νεκρή εποχή αφού η «μπάλα» θα περάσει στο γήπεδο των πελατών κρατικών υπαλλήλων τους παρασιτισμού των συνδικαλιστών και των κρατικοδίαιτων που θα επιδιώκουν να κλείσουν δουλειές μέχρι τις εκλογές για να δέσουν ότι μπορεί να χάσουν μετά από αυτές.

Όλα αυτά μαζί με υποσχέσεις για μεταρρυθμίσεις και κεντροδεξιά σχήματα (για να καλυφθεί ο αριστερός χώρος με στόχο τους μετακινούμενους αριστερούς του 25% του ΠΑΣΟΚ στεγασμένους στον ΣΥΡΙΖΑ) θα απαιτήσουν ένα χρόνο από σήμερα και ένα εξάμηνο μετά τις εκλογές. Έτσι όμως θα βολευτούν και πάλι οι πάντες συμπεριλαμβανομένων και των δανειστών αφού η Ελλάδα θα συνεχίσει να ελέγχεται οικονομικά αλλά και στην περίπτωση αυτή με αριστερό πολιτικό σκηνικό στο σύνολό του. Ακριβώς όπως έγινε και το 1981 με τους αριστερούς να υπογράφουν συμφωνίες για την ΕΟΚ για το ΝΑΤΟ και για τις αμερικανικές βάσεις του θανάτου … και τους δεξιούς να υποκλίνονται στις υπογραφές.  

Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ..........
   

ΒΛΕΠΕΙ «ΑΠΑΤΗ» ΤΗΝ ΕΛΙΑ ΣΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ Ο ΣΟΥΛΤΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ!

 

Τα χαμηλά ποσοστά της «Ελιάς», θεωρεί υπεύθυνα για την ακύρωση του ταξιδιού του υποψηφίου των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών για την προεδρία της Κομισιόν, Μάρτιν Σούλτς, στην Αθήνα το Spiegel. Όπως αναφέρει η καθημερινή έκδοση του περιοδικού, ο Μάρτιν Σούλτς ακύρωσε την προγραμματισμένη για αυτή την εβδομάδα επίσκεψή του στην Αθήνα, καθώς δεν αναμένει ιδιαίτερα καλά εκλογικά ποσοστά από την Ελιά και άρα ούτε σημαντικό αριθμό εδρών στο Ευρωκοινοβούλιο.

«Όταν το SPD παρουσίασε στα τέλη Μαρτίου στο Βερολίνο την προεκλογική περιοδεία του Μάρτιν Σουλτς στην Ευρώπη ήταν προγραμματισμένο και ένα ραντεβού για αυτήν την εβδομάδα στην Ελλάδα», τονίζει η εφημερίδα και συνεχίζει «Το ΠΑΣΟΚ, το ελληνικό αδελφό κόμμα του SPD, πρέπει να φοβάται μία πικρή ήττα στις ευρωεκλογές και ως εκ τούτου δεν μπορεί να κερδίσει αξιοσημείωτο αριθμό εδρών για λογαριασμό του Σουλτς».

Από την πλευρά του, πάντως, ο εκπρόσωπος του κ. Σουλτς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Αρμιν Μάχμερ, αποδίδει την ακύρωση της επίσκεψης στη στενότητα χρόνου.

 

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΟΥ ΓΚΕΤΕΜΠΟΡΓΚ

 

Οι εργασιακές συνθήκες ανά την Ευρώπη, στις περισσότερες των περιπτώσεων, δεν είναι ακριβώς αυτές που θα λέγαμε, οι ιδανικές. Δεν είναι καν νέο αυτό. Νέο είναι όμως το πείραμα που εφαρμόζει από τις αρχές Απριλίου ο Δήμος Γκέτεμποργκ στη νοτιοδυτική Σουηδία. Η πρόταση της πλειοψηφίας, που αποτελείται από το Αριστερό κόμμα, τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Πράσινους, ανατρέπει τα όσα ξέρουμε ως τώρα για τις εργασιακές συνθήκες.

Έτσι λοιπόν, ο Δήμος αποφάσισε να εφαρμόσει πιλοτικά, και τουλάχιστον για ένα έτος, εξάωρο ωράριο εργασίας αλλά χωρίς να θίξει την αμοιβή των εργαζομένων. Η εξήγηση που έδωσαν οι εμπνευστές της πρότασης, είναι πως με αυτή τη διαδικασία πιστεύουν ότι θα επιτύχουν δύο θετικά αποτελέσματα: δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και καλύτερη ψυχική υγεία των εργαζομένων.

«Έχουμε αναθέσει σε επιστημονική ομάδα την παρακολούθηση της απόδοσης των εργαζομένων στον Δήμο», λέει ο Mats Pilhem, σύμβουλος που εκλέγεται με το Αριστερό κόμμα, «και είμαστε πεπεισμένοι ότι τα αποτελέσματα θα είναι αυτά που περιμένουμε. Πιο ξεκούραστοι και ικανοποιημένοι εργαζόμενοι, ποιοτικότερη εργασία και υπηρεσίες, και καλύτερα αποτελέσματα». 

Η αντιπολίτευση, από την άλλη, κατηγορεί την πλειοψηφία για «λαϊκισμό». «Υπάρχουν ήδη έρευνες οι οποίες δεν πιστοποιούν πως μια τέτοια πρωτοβουλία θα έχει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Ούτε στην καλύτερη απόδοση των εργαζομένων, ούτε στην ψυχική υγεία. Δεν νομίζω πως είναι μια τίμια πολιτική, ειδικά σε έτος εκλογών», δήλωσε μία σύμβουλος της αντιπολίτευσης.

Ακόμα και αν ισχύει, λέει η πλειοψηφία, δεν παύει να είναι μια έρευνα που έχει γίνει σε θεωρητικό επίπεδο, και όχι πάνω σε πραγματικά γεγονότα. Επίσης, δεν χρειάζεται να επωμιστεί ο Δήμος κανένα επιπλέον κόστος, επιμένει η πλειοψηφία, και ταυτόχρονα, θα έχει τους υπαλλήλους του αρκετά πιο ευχαριστημένους και με καλύτερη διάθεση προσφοράς.

Μοιάζει ιδεατό και μακριά από τα όσα γνωρίζουμε. Τα αποτελέσματα του πραγματικά πολύ ενδιαφέροντος πειράματος θα φανούν τον επόμενο Απρίλιο, όταν και θα γίνει ο πρώτος απολογισμός. Μένει να τα δούμε στην πράξη.

 

ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΩΝ;

 

«Είμαι με τον Καμίνη». Το σύνθημα του συνδυασμού του Δημάρχου στις εκλογές αυτές, σε πρώτη ανάγνωση, φαίνεται πολύ απλό - ίσως και λίγο «ανέμπνευστο». Ούτε μία έξυπνη ατάκα, καμία βαρύγδουπη λέξη. Κυρίως, όμως, καμία υπόσχεση. Μήπως όμως αυτό το καθημερινό και αβίαστο που δημιουργούν οι τρεις αυτές λέξεις, είναι η δύναμή του; Με σοβαρότερη όλων όσων έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια την κρίση αξιών, η εμπιστοσύνη, το ήθος, η διαφάνεια, η ειλικρίνεια, αντί για αυτονόητα προσόντα των πολιτικών, φαντάζουν σαν υπερφυσικά χαρακτηριστικά τους. Η κρίση που ζούμε όμως βοήθησε τελικά να αναδειχθούν, δειλά-δειλά και ξεκινώντας από την αυτοδιοίκηση, κάποια νέα πρόσωπα στην πολιτική, πρότυπα υπευθυνότητας και ήθους.Πρότυπα για την εργατικότητα, την αποτελεσματικότητα, την ακεραιότητα, που θα έπρεπε να αποτελούν παράδειγμα για την κεντρική διοίκηση συνολικά.

Κάτι άλλαξε στην Αθήνα τα τελευταία 3 χρόνια. Πραγματοποιήθηκε η ηλεκτρονική διακυβέρνηση του Δήμου, η ηλεκτρονική εξυπηρέτηση του Δημότη αλλά και η δυνατότητα παρακολούθησης της εκτέλεσης του προϋπολογισμού του Δήμου σε πραγματικό χρόνο. Εντατικοποιήθηκαν οι δράσεις αλληλεγγύης για τους συνανθρώπους μας που δοκιμάζονται. Δημιουργήθηκε βήμα για τις ιδέες των πολιτών μέσα από το πρόγραμμα ΣυνΑθηνά – πρόγραμμα που έβαλε την Αθήνα στο επίκεντρο διεθνώς, όχι για τα προβλήματά της αυτήν τη φορά, αλλά χαρίζοντάς της μια θέση στο shortlist του Παγκόσμιου Διαγωνισμού Mayors Challenge. Μπήκε τάξη στα οικονομικά του Δήμου, σε μια περίοδο που όλα τα κονδύλια είχαν μειωθεί – αν όχι κοπεί εντελώς. Κερδήθηκαν ευρωπαϊκοί πόροι (120 εκατομμύρια ευρώ) απευθείας για τον Δήμο για το «Έργο Αθήνα», δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις ανάπτυξης για την επόμενη πενταετία. Ειπώθηκε ένα έμπρακτο και ηχηρό «όχι» στη Χρυσή Αυγή και τα «συσσίτια μόνο για Έλληνες».

Ο δήμαρχος, που κατηγορήθηκε ως «άφαντος» τα πρώτα χρόνια, αποδεικνύεται ότι ήταν κλεισμένος σε ένα γραφείο και δούλευε. Μακριά από κάμερες, κορδέλες και φιέστες. Δούλευε και έφερε αποτελέσματα. Δε λύθηκαν όλα τα προβλήματα της πόλης, αλλά έγινε μια καλή αρχή. Και, κυρίως, επικράτησε το ήθος, η διαφάνεια, η λογοδοσία και η υπευθυνότητα. Δικαιολογίες του τύπου «δεν με έπεισε ακόμα», «δεν έχει προβάλλει αρκετά το έργο του», «δεν ξέρω τι έκανε για την Αθήνα», είναι πλέον εντελώς ανεδαφικές. Η εποχή μας είναι η εποχή της άμεσης και πλήρους πληροφόρησης. Όποιος θέλει, ψάχνει και ενημερώνεται. Όποιος λέει ότι δεν ξέρει, απλά δε θέλει να μάθει. Την προηγούμενη φορά ψήφισα τον Γιώργο Καμίνη απλά με μια ελπίδα: ότι κάτι μπορεί να αλλάξει για την Αθήνα. Τώρα, τον ψηφίζω με τη σιγουριά ότι θέλω να συνεχιστεί αυτός ο τρόπος διοίκησης. 

Δε θέλω να χάσω όσα κερδήθηκαν τα τελευταία 3 χρόνια. Κυρίως, όμως, θέλω αυτό το πρότυπο να είναι ο νικητής. Θέλω, επιτέλους, να δω την αξιοπρέπεια, την ακεραιότητα, την τιμιότητα να κερδίζουν τους πολιτικούς των ρουσφετιών, τις κούφιες υποσχέσεις, τις επικοινωνιακές μόνο κινήσεις. Είναι κάτι πολύ περισσότερο από το μέλλον της πόλης και της αυτοδιοίκησης. Είναι θέμα ηθικής τάξης. «Είμαι με τον Καμίνη», τελικά, σημαίνει ότι είμαι με την εργατικότητα, τη δημοκρατία, τον σεβασμό, τους χαμηλούς τόνους. Είμαι με την πολιτική – δηλαδή υπέρ του πολίτη – και όχι την κομματική δράση. Μακριά από εντυπωσιακές φράσεις και ωραία συνθήματα.

«Οι λαοί έχουν τους πολιτικούς που τους αξίζουν», λένε. Το αν τελικά οι Αθηναίοι έχουν ξεπεράσει την εποχή των μαυρογιαλούρων, θα αποδειχθεί τις επόμενες 2 εβδομάδες.