ΟΙ "ΤΣΑΜΠΑ ΜΑΓΚΕΣ" ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

Οι, έστω λίγοι, «τσάμπα μάγκες» που έστειλαν από τις βίλες τους αίτηση για το κοινωνικό επίδομα του πλεονάσματος έφεραν άλλη μια φορά στην επιφάνεια τις δύο «σοσιαλιστικές» Ελλάδες της μεταπολίτευσης. Την Ελλάδα της αρπαχτής με το ασύδοτο κράτος - απατεώνα όπου κλέβοντας τους φορολογούμενους ζεις πλούσια. Και την Ελλάδα των «επαγγελματιών επαναστατών» που δουλεύουν για την «αλλαγή φρουράς» στην Ελλάδα της αρπαχτής.

Για να πεισθούμε ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι υπάρχει μόνο ένας τρόπος δοκιμασμένος σε όλες τις πραγματικές δημοκρατίες των ανεπτυγμένων χωρών. Η ελάχιστη πολιτική και κοινωνική συναίνεση σε εθνικά θέματα μεταξύ των οποίων είναι και οι οικονομικές κρίσεις εφόσον οι χειρισμοί απαιτούν (εκ των πραγμάτων) κάποια συνεννόηση (σεβόμενοι τους ιθαγενείς) όταν την κρίση (όπως την δική μας) την έχει προκαλέσει ένας τριτοκοσμικός σοσιαλισμός 40 ετών.

Θίγω το θέμα θεωρητικά και μόνο θεωρητικά αλλά καθόλου τυχαία... Απευθύνομαι στους (ευτυχώς) λίγους αιθεροβάμονες του ΠΑΣΟΚ που πιστεύουν όχι βέβαια σε πολιτικές συναινέσεις στην Ελλάδα αλλά έστω και σε κάποιες συνεννοήσεις επειδή πρόκειται (έτσι λένε) για χειρισμούς που αγγίζουν τα συμφέροντα του λαού σε θέματα επιβίωσης. Και επανέρχομαι (μόνο συμπληρωματικά)  για το δεκαετές πρόγραμμα ανάπτυξης μιας και χθες το μεσημέρι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μας ενημέρωσε ότι η κυβέρνηση μας φυλάει «ως έκπληξη», της άλλης εβδομάδας, το δεκαετές χρονοδιάγραμμα ανάπτυξης.

Ρωτάω λοιπόν (μπας και προλάβω παρεμβάσεις έστω και της τελευταίας στιγμής) από πού θέλουν τελικά να μας φέρουν την ανάπτυξη;  Αυτή την στιγμή στην Ελλάδα υπάρχουν σε λειτουργία 200 περίπου μεγάλες μεταποιητικές επιχειρήσεις (εκ των οποίων 50 και πλέον ενεργοβόρες), 2000 περίπου επίσης μεγάλες με λιγότερο προσωπικό. Λειτουργούν ακόμη 280.000 μικρομεσαίες. Και τουλάχιστον 50.000 επαγγελματίες διαφόρων κλάδων και ειδικοτήτων που ανταποκρίθηκαν σε οποιαδήποτε καλέσματα της πολιτείας, (ακόμη και τα χρόνια της κρίσης 2008-2014) με δραστηριότητες στις ΑΠΕ, στην βιομάζα, στις γεωργικές εφαρμογές, στην καινοτομία, στον τουρισμό και σε εξαγωγικούς προσανατολισμούς. 

Αυτός όλος ο επιχειρηματικός κόσμος, μεγάλος - μεσαίος - μικρός μαζί με τους επαγγελματίες δεν τους φτάνει;  Αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να μας προσφέρει ανάπτυξη έστω και σε ένα ποσοστό;  Έχουν αντιληφθεί ότι οι επιχειρηματίες και οι επαγγελματίες του τόπου μας δεν ζητάνε ούτε λεφτά, ούτε επιδοτήσεις, ούτε επιχορηγήσεις αλλά έχουν ένα και μόνο βασικό αίτημα; Φορολογική πολιτική κινήτρων με χαμηλούς συντελεστές και κυρίως σταθερότητα έστω και μιας πενταετίας καθώς και συμψηφισμό υποχρεώσεων και οφειλών του κράτους ώστε να έχουν ρευστότητα για να μπούνε στο παιχνίδι και να φέρουν την ανάπτυξη.

Δεν μας φτάνει λοιπόν το υπάρχον δυναμικό για να ξεκινήσουμε; Μήπως φιλοδοξούμε να βρούμε άλλους επιχειρηματίες γιατί ίσως δεν έχουν πάρει (ακόμη) χαμπάρι ότι τους θέλουμε για να τους λιώσουμε φορολογικά όπως και αυτούς που διαθέτουμε ως χώρα;  Η κυβέρνηση της Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ έχει υποσχεθεί χίλια δυο σε όλες τις κατηγορίες των παραπάνω επιχειρηματιών.  Όταν όμως κλείνουν οι κάμερες της τηλεοράσεως τα ξεχνάνε. Και ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση με στόχο την εξουσία προειδοποιεί αυτούς που προσκαλεί η κυβέρνηση να επενδύσουν ότι θα χάσουν τα λεφτά τους. Την ίδια δε στιγμή μόνο ακαταλαβίστικα και σκόρπια συνθήματα ακούει από τον ΣΥΡΙΖΑ και τα στελέχη του αυτό που αποκαλούμε σήμερα επιχειρηματικό δυναμικό προσφερόμενο για την ανάπτυξη της χώρας.

Ποιος ηλίθιος μπορεί να περιμένει, μέσα σε αν τέτοιο πολιτικό περιβάλλον, συναίνεση ή έστω πολιτική συνεννόηση για την ανάπτυξη;  Οι ευρωεκλογές για όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε. είναι ευκαιρία για την προώθηση εκπροσώπων ως «παίκτες» στο τραπέζι των συνεχών διαπραγματεύσεων του Στρασβούργου και των Βρυξελλών. Αντίθετα στην Ελλάδα κυβέρνηση και αντιπολίτευση (στο σύνολό της) θεωρούν τις ευρωεκλογές μοναδική ευκαιρία για πολιτικές ρήξεις, αναμέτρηση και πολιτικά κέρδη στις βουλευτικές εκλογές.

Τους είναι δε αδιάφορο αν στο Ευρωκοινοβούλιο θα μας εκπροσωπήσουν ακόμη και «θίασοι και μπουλούκια» που θα χαρακτηρίζουν, όμως, την ελληνική πολιτική βιτρίνα. Δεν μας νοιάζει. Αρκεί να φέρουν τώρα ψήφους για να δείξουμε πολιτική δύναμη…  Όταν έχεις να κάνεις (βεβαίως εκτός των αντικειμενικά άξιων και ικανών) και με θεατρικά μπουλούκια… είσαι τουλάχιστον ανόητος να περιμένεις πολιτική συνεννόηση στην Ελλάδα για τα συμφέροντα των ιθαγενών.

Στην παιδεία επίσης όπου κάθε πραγματικά δημοκρατική χώρα προετοιμάζει με υπεύθυνες συναινετικές πολιτικές την επόμενη κοινωνία της εντός ή εκτός Ευρώπης είμαστε πάλι ξεχωριστή περίπτωση.  Γιατί η παιδεία έχει παραδοθεί στα συνδικαλιστικά χέρια της Ελλάδας της αρπαχτής με μοναδικό στόχο την κομματική στραβομάρα ακόμη και των παιδιών των Λυκείων αρκεί να μην φύγει το κράτος από την τριτοκοσμική μέγγενη. Ποιος λοιπόν μπορεί να περιμένει, στην χώρα μας, πολιτικές συνεννοήσεις και (σε ιδανική περίπτωση) πολιτική συναίνεση αν δεν είναι ψυχικά διαταραγμένος.

Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ..........

ΗΠΑ - ΕΕ : ΝΕΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΚΥΡΩΣΕΩΝ ΣΤΗ ΜΟΣΧΑ

 

Σε προκαταρκτική συμφωνία για το πάγωμα των περιουσιακών στοιχείων και την απαγόρευση χορήγησης θεώρησης σε επιπλέον 15 άτομα, εκτός από αυτά που ήδη περιλαμβάνονται στη λίστα των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στην Ρωσία για τις ενέργειές της στην Ουκρανία, κατέληξαν σήμερα οι κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Όπως δήλωσε διπλωματική πηγή στο Reuters, η έγκριση των κυρώσεων αποτελεί μια τυπική διαδικασία και τα ονόματα εκείνων που θα προστεθούν στον κατάλογο δεν θα δημοσιοποιηθούν μέχρι να δημοσιευτούν στην Επίσημη Εφημερίδα της ΕΕ, την Τρίτη.  Παράλληλα, η Ουάσινγκτον ανακοίνωσε την επιβολή νέων κυρώσεων κατά επτά Ρώσων κυβερνητικών αξιωματούχων και 17 εταιρειών που συνδέονται με τον Βλαντιμίρ Πούτιν.

Στην λίστα του τρίτου κύκλου κυρώσεων με πάγωμα των περιουσιακών στοιχείων και απαγόρευση εισόδου στις ΗΠΑ, περιλαμβάνεται εκτός των άλλων ο Igor Sechin, επικεφαλής της μεγάλης εταιρείας πετρελαίου της Ρωσίας Rosneft και στενός σύμμαχος του Ρώσου προέδρου. Επιπλέον, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα απορρίψουν τις αιτήσεις εταιριών για εξαγωγή οποιουδήποτε υλικού υψηλής τεχνολογίας που θα μπορούσε να συμβάλουν στις ρωσικές στρατιωτικές δυνατότητες και θα καταργήσει τις υπάρχουσες άδειες εξαγωγή

 

ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΥΤΙΚΟΙ ΔΟΡΥΦΟΡΟΙ ΤΟΥ ΨΥΧΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΨΑΝ ΑΡΧΑΙΕΣ ΠΟΛΕΙΣ

 

Μελέτη φωτογραφιών κατασκοπευτικών δορυφόρων του Ψυχρού Πολέμου τριπλασιάζει τον αριθμό των γνωστών αρχαιολογικών χώρων στη Μέση Ανατολή αποκαλύπτοντας χιλιάδες αρχαίους δρόμους, κανάλια, ερείπια και αρχαίες πόλεις. Δημοσίευμα του National Geographic αναφέρεται στα αποκαλυπτήρια του νέου Corona Atlas of the Middle East, ο οποίος αποκαλύπτει μεγάλο αριθμό χώρων αρχαιολογικού ενδιαφέροντος σε εκτάσεις από την Αίγυπτο ως το Ιράν-πολλοί εκ των οποίων είχαν χαθεί στις "ομίχλες της ιστορίας".

Τα αποκαλυπτήρια έγιναν την περασμένη Πέμπτη στην  ετήσια συνάντηση της Society for American Archaeology. "Κάποιοι από αυτούς είναι γιγαντιαίοι, και ήταν εντελώς άγνωστοι" ανέφερε ο Jesse Casana, του Πανεπιστημίου του Αρκάνσας, που παρουσίασε τα αποτελέσματα της έρευνας. "Βλέπουμε κάθε είδους πράγματα-αρχαίους δρόμους και κανάλια. Οι φωτογραφίες παρουσιάζουν μία πολύ λεπτομερή εικόνα", πρόσθεσε.

Η ομάδα άρχισε τη δουλειά της με μία λίστα περίπου 4.500 γνωστών αρχαιολογικών χώρων στη Μέση Ανατολή αναφέρει ο Casana. Οι φωτογραφίες των κατασκοπευτικών δορυφόρων αποκάλυψαν άλλους 10.000. Οι μεγαλύτεροι εξ αυτών, στη Συρία και την Τουρκία, είναι κατά πάσα πιθανότητα πόλεις της Εποχής του Χαλκού, και περιλαμβάνουν τείχη και φρούρια.

"Δεν είναι απλά νέα μέρη για ανασκαφές. Έχουμε έναν πραγματικό τρόπο με όλους αυτούς τους χώρους να εξετάσουμε το σύνολο της Μ. Ανατολής και να δούμε πώς ήταν διασυνδεδεμένη" πρόσθεσε. Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου οδήγησε στη δημοσιοποίηση των φωτογραφιών των κατασκοπευτικών δορυφόρων Corona, πριν από περίπου δύο δεκαετίες.

Οι δορυφόροι ήταν σε υπηρεσία από το 1960 ως το 1972 – και ο συγκεκριμένος "Άτλας" έλαβε υπόψιν του μόνο λίγες από τις 188.000 φωτογραφίες που ελήφθησαν κατά το διάστημα 1967-1972, από την τελευταία "γενιά" των δορυφόρων, σκοπός των οποίων ήταν ο εντοπισμός σοβιετικών βάσεων πυραύλων και στρατοπέδων. Αν και οι σύγχρονοι δορυφόροι έχουν πολύ καλύτερες αναλύσεις, "δεν μπορούν να ταξιδέψουν πίσω στον χρόνο", όπως τόνισε ο Casana.

 

ΠΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΕΙΣ ΟΧΙ;

 

Εδώ και δεκαπέντε χρόνια περάσαμε στον εικοστό πρώτο αιώνα. Στην τρίτη χιλιετία του πλανήτη. Επιβιώσαμε παγετώνων, πλημμυρών, σεισμών και κατακλυσμών. Περάσαμε δύο παγκόσμιους πολέμους, αρκετούς εμφυλίους, πήγαμε κι ήρθαμε στο φεγγάρι, ετοιμαζόμαστε να πάμε στον Άρη. Μπορούμε να ταξιδέψουμε με ένα σακίδιο στην πλάτη, από την μια άκρη του πλανήτη στην άλλη ακόμη και μόνοι μας. Διασπάσαμε το άτομο, κλωνοποιήσαμε, είμαστε κοντά στο να ελέγξουμε το σωματίδιο του Θεού. Επικοινωνούμε σε δευτερόλεπτα, όσο μακριά κι αν είμαστε ο ένας από τον άλλον, με εικόνα, με φωνή ή χωρίς τίποτα από όλα αυτά. Κι όμως υπάρχει κάτι που μας δυσκολεύει ακόμη. Δεν μπορούμε να πούμε όχι. Τα καταφέρνουμε καλούτσικα στο email ή στο facebook, δυσκολευόμαστε αρκετά στο τηλέφωνο, είναι σχεδόν αδύνατο να πούμε όχι πρόσωπο με πρόσωπο.

Ποιοί  είναι οι κυριότεροι λόγοι της δυσκολίας μας; Σύμφωνα με τον Mark Gorkin (Licensed Clinical Social Worker), η δυσκολία μας οφείλεται σε κοινωνικές νόρμες, οικογενειακές αξίες και συμπεριφορές καθώς και στον φόβο της επιθετικότητας, απόρριψης, τιμωρίας. Πολλοί φοβούνται την αιτιολόγηση, δεν μπορούν να απαντήσουν στην ερώτηση «γιατί όχι;». Υπάρχει ο φόβος του προσωπικού χώρου, κάποιοι δυσκολεύονται να πούν όχι αν δεν έχουν απόσταση ασφαλείας από το σώμα του άλλου. Άλλοι πάλι δυσκολεύονται να πούν όχι γιατί δεν θέλουν να νιώσουν απομονωμένοι, να μην ταμπελοποιηθούν, να μην ξεχωρίσουν από το πλήθος. Ένας πολύ σημαντικός λόγος, είναι ότι φοβούνται να εμπιστευθούν τον εαυτό τους.

Είτε γιατί μεγάλωσαν σε μια οικογένεια που δεν προωθούσε την εξωτερίκευση των συναισθημάτων τους, ειδικά των αρνητικών όπως ο θυμός, είτε γιατί χρονίως νιώθουν ότι είναι ανάξιοι ή ανεπαρκείς, είτε γιατί, κι αυτό είναι πολύ σοβαρό, με τον καιρό έχασαν την ικανότητα τους να αναγνωρίζουν και να κατηγοριοποιούν τα συναισθήματά τους, με αποτέλεσμα ο εσωτερικός τους κόσμος να είναι παράλυτος, μουδιασμένος. Η Julianne Wurm, εκπαιδευτικός και ιδρυτής του TEDxEast, προχώρησε σε μια έρευνα 500 ατόμων, με την βοήθεια του Dan Ariely, καθηγητή οικονομικών και ψυχολογίας στο Duke University της Β. Καρολίνας, όπου μεταξύ άλλων παρατήρησαν πως οι γυναίκες δυσκολεύονται περισσότερο από τους άντρες στο να αρνηθούν και να πούν όχι. 

Οι ερευνητές, προτείνουν μερικές απλές λύσεις, ώστε να μπορέσει κανείς να πει όχι. Υποστηρίζουν, πως μπορεί κανείς να ζητήσει περισσότερο χρόνο ή ακόμη και περισσότερες πληροφορίες πριν απαντήσει αρνητικά. Πρέπει κανείς να ευθυγραμμίσει την απάντηση με τις αρχές και τις προτεραιότητες του, πράγμα που κάνει ευκολότερη την άρνηση ως απάντηση. Κυρίως όμως προτείνουν τη διαχείριση των ενοχών, ειδικά για τις γυναίκες που δυσκολεύονται εξαιρετικά να πουν ευθέως όχι. Να πουν αυτό που θέλουν, ανεξαρτήτως των συνεπειών. Είναι οκ, συμβαίνει, δεν είναι το τέλος του κόσμου.

Εμπρός λοιπόν, μην φοβάστε, πείτε όχι, απλά και ξεκάθαρα. Μην προσπαθήσετε να φορτώσετε το φταίξιμο στον απέναντί σας, μην κρυφτείτε πίσω από ένα τηλέφωνο που δεν θα σηκώσετε. Μην υποσχεθείτε κάτι που δεν θέλετε ή δεν μπορείτε να τηρήσετε. Κι αν κάποιος σας ρωτήσει κάτι, γνωρίζοντας εκ των προτέρων την αρνητική σας απάντηση, μην τον κοιτάτε αμήχανα χαμογελώντας για 90 δευτερόλεπτα. Απλά πείτε ΟΧΙ!