ΤΑ ΣΤΕΝΑ ΤΟΥ ΒΟΣΠΟΡΟΥ & Η ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΣΤΑΘΕΙΑΣ

Tην Ουάσινγκτον την συμφέρει να υπάρχει πολιτική αστάθεια στο Αιγαίο, προκειμένου καμία χώρα (Ελλάδα, Τουρκία) να μην μπορεί να προωθήσει δικούς της σχεδιασμούς και έτσι αργά ή γρήγορα να τεθεί επί τάπητος η περιβόητη πρόταση της συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου με τις Η.Π.Α. σε ρόλο ρυθμιστή.

Τα Στενά του Βοσπόρου έχουν έρθει για τα καλά στο προσκήνιο, με την Ρωσία να στέλνει αυστηρά μηνύματα σε Η.Π.Α. και Τουρκία για την συχνή παρουσία του αμερικανικού στόλου στην Μαύρη Θάλασσα, η οποία ξεπερνάει κατά το Κρεμλίνο τον τελευταίο καιρό τα αποδεκτά χρονικά όρια.

Γι’ αυτό η Μόσχα τονίζει ότι «η ρωσική πλευρά θα παρακολουθεί πλέον αυστηρά την τήρηση των προβλέψεων της Συνθήκης του Μοντρέ, που θέτει χρονικούς και άλλους περιορισμούς στην παραμονή εντός της λεκάνης του Ευξείνου Πόντου των πολεμικών πλοίων χωρών, οι οποίες δεν βρέχονται από τα νερά του».

Χωρίς τα Στενά του Βοσπόρου αλλά και το Αιγαίο οι ρωσικές ναυτικές δυνάμεις της Μαύρης Θάλασσας (στρατιωτικές αλλά και εμπορικές) χάνουν την πρόσβαση στην Μεσόγειο. Οι Αμερικανοί επιδιώκουν επομένως να δημιουργήσουν προβλήματα στην Ρωσία στις εν λόγω περιοχές.

Σε ό,τι αφορά το Αιγαίο γενικά την Ουάσινγκτον την συμφέρει να υπάρχει πολιτική αστάθεια στην περιοχή, προκειμένου καμία χώρα (Ελλάδα, Τουρκία) να μην μπορεί να προωθήσει δικούς της σχεδιασμούς και έτσι αργά ή γρήγορα να τεθεί επί τάπητος η περιβόητη πρόταση της συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου με τις Η.Π.Α. σε ρόλο ρυθμιστή, κάτι που δεν θέλει ούτε να σκέφτεται η Μόσχα.

Στην Τουρκία ο Ερντογάν κέρδισε λίγο χρόνο με το θετικό για το κόμμα του αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών. Έτσι τα βλέμματα στρέφονται τώρα στην Ελλάδα, η οποία ασχολείται, ίσως όχι τυχαία, με βίντεο και πολιτικές σκευωρίες. Στην πολιτική η χρονική στιγμή, κατά την οποία λαμβάνει χώρα ένα συνταρακτικό για την κοινή γνώμη γεγονός, δεν είναι ποτέ τυχαία. Σαφώς και τα όποια συμφέροντα «πατούν» στην υπαρκτή διαφθορά του ελλαδικού πολιτικού συστήματος καθώς και στις διαφαινόμενες παρεμβάσεις του κράτους στην ελληνική δικαιοσύνη.

Στην Ελλάδα, η οποία είναι ούτως ή άλλως έρμαιο του χρέους της, αυτήν την κρίσιμη στιγμή που, μετά την Κριμαία, η προσοχή επικεντρώνεται και στην τεράστιας γεωστρατηγικής και γεωοικονομικής σημασίας περιοχή μας, θα συνέφερε προφανώς τα δυτικά συμφέροντα να θέσουν εμπόδια σε σχέση με μία καλύτερη ελληνική διαπραγμάτευση απέναντι στους δανειστές, με εργαλεία την επίκαιρη από κάθε άλλη φορά γεωγραφική μας θέση και τα γεωπολιτικά ατού.

Παρότι οι πολιτικοί στην Ελλάδα είναι δυστυχώς στην συντριπτική τους πλειοψηφία γεωπολιτικά αναλφάβητοι, οι Αμερικανοί, χρόνια τώρα αναμεμειγμένοι στα του οίκου μας, ταυτόχρονα και ενίοτε ανταγωνιστικά με τους Γερμανούς, θέλουν να έχουν φυλαγμένα τα νώτα τους για να μην την «πατήσουν» όπως με τον Καραμανλή. Άλλωστε η Ρωσία δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια οικονομικής διείσδυσης στην χώρα μας, ειδικά τώρα που η ελληνική κοινή γνώμη έχει αρχίσει και διάκειται αρκετά φιλικά στην προοπτική ελληνό-ρωσικής προσέγγισης.

Όταν γράφουμε τώρα γεωπολιτική εννοούμε κυρίως:

Γεωστρατηγική (Στρατηγικής σημασίας περιοχές-περάσματα για αγωγούς, εμπόριο ή στρατιωτικές δυνάμεις, εν προκειμένω Αιγαίο)

Γεωοικονομία (Κοιτάσματα, ορυκτός πλούτος)

Γεωπολιτισμός (Διακριτική διείσδυση σε περιοχές ή σύναψη συμμαχιών με πρόσχημα τον πολιτισμό, π.χ. Ελληνισμός και Ορθοδοξία)

Η Ελλάδα πληροί και τις τρεις προαναφερθείσες κατηγορίες και απλά δεν υπάρχουν ικανά άτομα σε σωστές θέσεις να τις αξιοποιήσουν εις το έπακρον. Για να έχουν οι Αμερικανοί όμως το κεφάλι τους ήσυχο προτιμούν την Ελλάδα, μερικώς έστω, αποσταθεροποιημένη, μην τυχόν και βρεθούν προ εκπλήξεων. Έτσι σκέφτονται τουλάχιστον. Ίσως μάλιστα αργότερα επιδιωχθούν πιο δραστικά μέτρα κατά ενδεχόμενων ελληνικών κινήσεων. Τα πράγματα είναι καμιά φορά -όχι πάντα- πολύ απλά.

Βέβαια η Ρωσία από την πλευρά της δεν πρόκειται να επιτρέψει αλλαγή του status quo σε Αιγαίο ή Στενά, γιατί απλούστατα δεν την συμφέρει. Η Κριμαία δρομολογεί πράγματι εξελίξεις, όπως είχα εκτιμήσει.

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ρώτησαν πριν καιρό σε μια εκπομπή του ΒΒC τον φυσικό και παρουσιαστή Brian Cox τη γνώμη του για την πολιτική. «Δεν υπάρχει καλύτερη πολιτική από το να επενδύσεις στην επιστήμη και τους επιστήμονες» απάντησε. «Με ένα μικρό κλάσμα των χρημάτων που ξοδεύονται σε άλλους τομείς, εμείς φέραμε την βιομηχανική επανάσταση σε αυτή τη χώρα». Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο.

Πιστεύω άλλωστε ότι κάθε άρθρο που γράφω με επιστημονική θεματολογία έχει στην ουσία κοινωνικό και πολιτικό χαρακτήρα, μιας και η επιστήμη επηρεάζει την ιστορία και τις ζωές μας περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Στο Μέγαρο μουσικής πριν μερικούς μήνες είχα δώσει μια ομιλία στα πλαίσια του TEDxAcademy με ακριβώς αυτό το μήνυμα…προσπάθησα όσο πιο συνοπτικά μπορούσα να εξηγήσω γιατί η επιστήμη είναι τόσο σημαντική για την κοινωνία.

Όταν μετά ρώτησαν τον Cox γιατί δεν βλέπουμε περισσότερους επιστήμονες στην πολιτική σκηνή, είχε πει πως εφόσον ο σωστός επιστήμονας νοιάζεται για τα στοιχεία και την αλήθεια και όχι για το χάιδεμα των ψηφοφόρων, ίσως δεν μπορεί να βγει μπροστά και να γίνει δημοφιλής. Και αυτό είναι αλήθεια. Αν θες να ψηφίσεις κάποιον που θα σου πει απλά αυτό που θα σε κάνει να αισθανθείς ωραία, τότε δεν θα ξέρεις ποιον να πρωτοδιαλέξεις.

Αν όμως δεν ανήκεις σε αυτή την κατηγορία ψηφοφόρων, αλλά σε νοιάζει να συνομιλείς με ανθρώπους και υποψήφιους που μπορούν να βάζουν λογική και ρεαλισμό στις κουβέντες τους, να βρίσκουν νέους δρόμους, να λύνουν προβλήματα και να σχεδιάζουν ένα ελκυστικό μέλλον, τότε δεν θα μπορούσα να σκεφτώ καλύτερη περίπτωση από τους επιστήμονες ή τουλάχιστον τους έχοντες επιστημονική σκέψη.

Από αεριτζήδες επαγγελματίες πολιτικούς και χάιδεμα αυτιών ίσως μπούχτισες… ίσως κατάλαβες ότι μόνο σε κρίσεις οδηγούν. Γι’ αυτό και λέω ότι η επιστήμη πρέπει να είναι βασικό συστατικό της πολιτικής και οι επιστήμονες παρόντες στις πολιτικές διαδικασίες.

Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΕΑ ΟΠΛΑ

Η Ευρωζώνη θα χρειαστεί ένα διαφορετικό προφυλακτήρα στις μελλοντικές της κρίσεις. Οι ευρωπαϊκές τράπεζες διατήρησαν χαμηλά τις αποδόσεις των κρατών-μελών αγοράζοντας κρατικά ομόλογα την περίοδο 2010-2013. Ωστόσο οι νέοι κανόνες περί κεφαλαιακής επάρκειας περιπλέκουν την υπόθεση.  Το καλύτερο στην όλη υπόθεση, εκτός από το ότι οι τράπεζες αποκόμισαν καλό κέρδος και ότι ελέγχθηκε το αυξημένο κόστος δανεισμού, ήταν ότι όλα αυτά συνέβησαν χωρίς να πληγεί η κεφαλαιακή θέση των τραπεζών.  

Οι τράπεζες είχαν τη δυνατότητα να καταγράφουν στους ισολογισμούς τους τα κρατικά ομόλογα ως «διαθέσιμα προς πώληση», γεγονός που τους επέτρεψε να μη χρειάζεται να διακρατούν περισσότερα κεφάλαια όταν οι τιμές των ομολόγων υποχωρούσαν. Όπως, όμως, αποδείχτηκε στις 2 Απριλίου από την πορτογαλική τράπεζα BPI, η κατάσταση αλλάζει. Η τράπεζα πούλησε πορτογαλικά και ιταλικά κρατικά ομόλογα ύψους 1,3 δισ. ευρώ επικαλούμενη την αλλαγή κανόνων στο πλαίσιο της Βασιλείας ΙΙΙ.

Όταν ισχύσουν οι νέοι κανόνες, τα κρατικά ομόλογα θα εξακολουθήσουν να θεωρούνται χωρίς ρίσκο, ωστόσο το κεφάλαιο θα αρχίσει να μειώνεται αν οι τιμές των ομολόγων αρχίσουν και πάλι να υποχωρούν. Στο πλαίσιο ήδη υπαρχουσών συμφωνιών που έχουν αποφασιστεί σε εθνικό επίπεδο, οι τράπεζες σε ορισμένες χώρες της Ευρωζώνης θα αποφύγουν το πλήγμα στην κεφαλαιακή τους επάρκεια μέχρι και το 2018.

Ωστόσο, με την ΕΚΤ να αναλαμβάνει τον ρόλο πανευρωπαϊκής κανονιστικής αρχής, οι τραπεζίτες θα ανησυχούν μήπως πάθουν ό,τι έπαθε η Monte dei Paschi, της οποίας η «τρύπα» στην κεφαλαιακή της επάρκεια, ύψους 4 δισ. ευρώ που αποκαλύφθηκε κατά τη διάρκεια των τεστ αντοχής το 2011, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι είχε καταγράψει τα κρατικά ομόλογα που διέθετε ως «διαθέσιμα προς πώληση». Το σπάσιμο του «φαύλου κύκλου» μεταξύ κρατών και τραπεζών είναι καλή εξέλιξη.

Ωστόσο, στην περίπτωση που η απόδοση των κρατικών ομολόγων της Ευρωζώνης αρχίσει ν’ αυξάνεται και πάλι, οι τράπεζες θα είναι λιγότερο πρόθυμες να υποστηρίξουν το κράτος όπου έχουν την έδρα τους. Οι κυβερνήσεις μπορεί να βρεθούν στη θέση να πρέπει να προσφύγουν για βοήθεια στην ΕΚΤ πολύ πιο γρήγορα. Το πρόβλημα είναι ότι το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων της κεντρικής τράπεζας έχει παραλύσει εξαιτίας της απόφασης του γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου, το οποίο το θεωρεί παράνομο. 

Αυτό μπορεί να μην έχει σημασία εφόσον η ΕΚΤ αποφασίσει να προχωρήσει στην αγορά κρατικών ομολόγων στο πλαίσιο της ποσοτικής χαλάρωσης, με σκοπό να καταπολεμήσει τον αποπληθωρισμό. Σε διαφορετική περίπτωση, μια νέα κρίση θα δοκιμάσει την αποφασιστικότητα της ΕΚΤ.

ΕΛΕΓΧΟΣ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΗ "ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΗΣ ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗΣ" ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Μια από τις πιο αποτελεσματικές μεθόδους για να αποσταθεροποιηθεί ένα έθνος με ισχυρούς δεσμούς και συνεκτικούς κρίκους κοινωνικού κράτους, βάση όμοιων πολιτιστικών στοιχείων είναι αυτή της «πολύχρωμης επανάστασης». Τι είναι όμως  η πολύχρωμη επανάσταση; Είναι μια συνεχής διαδικασία αντίδρασης άνευ όπλων, εσωτερικά σε μια χώρα, συνήθως υποκινούμενη, χρησιμοποιώντας τοπικά ανεπίλυτα προβλήματα σε περιόδους πολιτικής και οικονομικής κρίσης. Θεωρείται το πρώιμο στάδιο, εκείνο δηλαδή το στάδιο πριν την επέμβαση ένοπλων δυνάμεων.

Η παραπάνω μέθοδος εμφανίστηκε πρώτα στα Βαλκάνια και ειδικά στην Γιουγκοσλαβία.  Η πιο πρόσφατη εφαρμογή της  εμφανίστηκε στην Ουκρανία όπου υποκινήθηκαν υπόγειες εθνικές διχόνοιες και οικονομικο-πολιτικά προβλήματα για να χειραγωγήσουν τις τοπικές κοινωνίες σε μια «ήρεμη επανάσταση». Η «ήρεμη επανάσταση» οδηγήθηκε σύντομα στο επόμενο στάδιο που ήταν οι ένοπλες συγκρούσεις με μια «μικρή βοήθεια» όπως αποδείχτηκε από εξωγενείς παράγοντες.

Στην Ελλάδα του σήμερα, δυστυχώς για εμάς, όλες αυτές οι «προϋποθέσεις» για μια τέτοια «έγχρωμη επανάσταση» υπάρχουν και είναι μάλιστα  αυξανόμενες κλιμακωτά όσο περνάει ο χρόνος.Η πρώτη ένδειξη τέτοιας βάσης είναι το ιστορικό των γεγονότων που διαδραματίστηκαν στο κέντρο της Αθήνας το 2008. Εκεί δηλαδή που υπήρξε αρχικά μια μαζική αντίδραση του πλήθους απέναντι σε μια δολοφονία ενός εφήβου από ένοπλο αστυνομικό. Αυτό ήταν η αφορμή για μια έκρηξη που είχε ήδη πολλές αιτίες σοβαρές πάνω στην πολιτική και οικονομική κρίση που μόλις ξεκινούσε στην Ελλάδα.

Εκείνο το διάστημα για πρώτη φορά είχαμε πληροφορίες για ομάδες ιδιωτικών παρατηρητηρίων όπως το TAM-C ή για οργανισμούς όπως αυτός της ιδιοκτησίας του George Soros με το όνομα «Soros Foundation» που φέρεται να έχει αρκετές αναμίξεις σε πάρα πολλές περιοχές, ειδικά στην Βαλκανική χερσόνησο, σε παρόμοιες περιπτώσεις. Στοιχεία, επίσης, είχαν φτάσει στις Ελληνικές Αρχές για παρουσία ξένων μυστικών υπηρεσιών όπως και προετοιμασία 2500 αντρών της KFOR με γνώση ειδικών αστυνομικών τακτικών για να δράσουν, αν και εφόσον χρειαστεί να κληθούν, για να υπάρξει ισορροπία εντός της Ε.Ε. και να μην μεταδοθεί μια ανάφλεξη από την Ελλάδα στην Ιταλία, μέσω της FAI (Federación Anarquista Ibérica) που φέρεται πλέον να έχει δράση σε όλη την Νότιο Ευρώπη σαν ένα ενιαίο συνδικάτο. 

Η υπόθεση αυτή στηρίχθηκε στο γεγονός πως πάνω από 56000 sms είχαν σταλεί σε κινητά νούμερα λίγες ώρες πριν την έκρηξη, μέσα σε μια συγκεκριμένη περιοχή της Αττικής δείχνοντας μια αδικαιολόγητη αύξηση ηλεκτρονικής κίνησης. Σε ένα άρθρο παλαιότερα του onalert.gr είχε αναφερθεί από κάποιον ειδικό πράκτορα της KGB (αποσυρθέντα) πως παρόμοιες τακτικές αποσταθεροποίησης είχαν εφαρμοστεί με επιτυχία σε όλο τον κόσμο και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα να είναι το καλύτερο όπλο για μια τέτοια επιβολή σκοπιμοτήτων από οποιοδήποτε «μεγάλο γεωπολιτικό παίκτη». Πολύ σύντομα ήρθε και η φράση του Stephen R Mann για το πώς ακριβώς διαμορφώνεται και χειραγωγείται η επιθυμία του όχλου για «δημοκρατία» προς όφελος των ισχυρών δυνάμεων και υποκινητών.

«Η δημοκρατία μπορεί να λειτουργήσει ως ένας αυτοπαραγόμενος ιός ενισχύοντας τις υπάρχουσες και ιστορικά ώριμες δημοκρατικές κοινωνίες αλλά καταστρέφοντας τις παραδοσιακές κοινωνικές και κάνοντας όσες δεν είναι έτοιμες για αυτήν να αντιμετωπίζουν το χάος»  Η ανάγκη, δηλαδή, του όχλου  να έχει ισότητα και ισοτιμία σε μια δημοκρατία εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε όπλο στα χέρια επιτήδειων (σ.σ. πολλές φορές όπως θεωρεί ο ίδιος ο όχλος ότι θέλει να εφαρμόζεται η δημοκρατία και όχι όπως θα έπρεπε να είναι). Αυτό οδηγεί αυτόματα σε ένα διαχωρισμό βάση εικόνας και εντυπώσεων οπτικών ερεθισμάτων και όχι βάση ικανότητας και  κριτικής σκέψης σε μια ενστικτώδη αντίδραση του όχλου σε κάθε τι που θεωρεί ως αιτία προβλήματος. 

Στην Ελλάδα του σήμερα μια αιτία προβλήματος  είναι οι πολιτικοί (σ.σ. εδώ ίσως όχι και άδικα), δεύτερη αιτία οι λαθρομετανάστες (είναι πρόβλημα, αλλά όχι το κύριο πρόβλημα) και η διαπλοκή σε κάθε επίπεδο.Τα παραπάνω μπορούν πολύ εύκολα να γίνουν πάτημα και όχημα κάθε ικανού παράγοντα που θα μπορέσει να προβλέψει και να διαχειριστεί την κατάσταση προς όφελος του. Σημείο αναφοράς και αυτό γιατί γίνεται εκτενής συγκέντρωση κατηγοριών προς το «κοινωφελές» ίδρυμα του George Soros όπου πρόσφατα μάλιστα έκανε έντονη παρουσία στη χώρα μας με μια προσπάθεια δωρεάς σε εκπαιδευτικά ιδρύματα στις βόρειες πόλεις της χώρας.