Κυριακή 6 Απριλίου 2014

ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΡΩΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΜΕ 27,5%


Την πρώτη θέση, μεταξύ των κρατών-μελών της Ε.Ε., στην ανεργία καταλαμβάνει η χώρα μας, με το ποσοστό να φτάνει το 27,5%. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, τον Δεκέμβριο του 2013, η συνολική ανεργία ανήλθε στην Ελλάδα στο 27,5% (1,349 εκατ. άτομα) από 27,6% τον Νοέμβριο. Το ποσοστό αυτό είναι φυσικά το υψηλότερο στην ΕΕ.

Στις επιμέρους κατηγορίες το ποσοστό ανεργίας στους άνδρες ήταν 24,5%, στις γυναίκες 31,6% και στους νέους κάτω των 25 ετών 58,3% (169.000 άτομα). Στη συνολική ανεργία, την Ελλάδα ακολουθεί η Ισπανία (25,6% με βάση στοιχεία του Φεβρουαρίου), ενώ τα χαμηλότερα ποσοστά παρατηρήθηκαν στην Αυστρία (4,8%), τη Γερμανία (5,1%)και το Λουξεμβούργο (6,1%).

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι τρεις χώρες της Ευρωζώνης στις οποίες καταγράφηκε η μεγαλύτερη αύξηση της ανεργίας σε ένα έτος ήταν η Κύπρος (από 14,7% σε 16,7%), η Ελλάδα (από 26,3% σε 27,5%) και η Ιταλία (από 11,8% σε 13,0%). Η χώρα με τη μεγαλύτερη υποχώρηση της ανεργίας ήταν η Ουγγαρία (από 11,2% σε 8,3%). Σε ετήσια βάση η ανεργία αυξήθηκε σε 11 κράτη- μέλη, μειώθηκε σε 15 και παρέμεινε σταθερή στη Ρουμανία και τη Σουηδία.

Στην Ευρωζώνη, όπου τα στοιχεία αφορούν τον Φεβρουάριο, η ανεργία παρέμεινε αμετάβλητη στο 11,9%, ενώ κατέγραψε μικρή μείωση στο σύνολο της ΕΕ από 10,7% τον Ιανουάριο σε 10,6% τον Φεβρουάριο. Το Φεβρουάριο η ΕΕ είχε 25,920 εκατ. άνεργους, εκ των οποίων 18,965 εκατ. αφορούσαν την Ευρωζώνη. Σε ένα έτος η ανεργία μειώθηκε κατά 166.000 άτομα στην Ευρωζώνη και κατά 619.000 στην ΕΕ.

Τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στους νέους κατέγραψαν η Ελλάδα (58,3%) και η Ισπανία (53,6%), ενώ τα χαμηλότερα η Γερμανία (7,7%) και η Αυστρία (9,4%).


ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ


θυμηθούμε τους πολιτικούς χειρισμούς και το σκεπτικό που αναπτύχθηκε όλο το προηγούμενο διάστημα, από την απειλητική ανάδυση της Χρυσής Αυγής έως τη σοκαριστική βίντεο υποκλοπή. Σε μια πρώτη φάση, οι τραμπουκισμοί, φραστικοί και σωματικοί, μελών ή και βουλευτών της Χ.Α. συνάντησαν τη χλιαρή υποδοχή ή και την ανοχή της πολιτείας και μεγάλου μέρους των πολιτικών δυνάμεων. Δεν υπήρξε ούτε ολομέτωπη πολιτική αποδοκιμασία ούτε άμεση δίωξη για τα μικρά πλην φανερά αδικήματα.

Ακολούθησε η θεωρία των δύο άκρων, σύμφωνα με την οποία η βία είναι μία, ομοούσιος και αδιαίρετος, και προέρχεται αδιακρίτως από τα αυθαιρέτως οριζόμενα άκρα. Στη συγκεκριμένη περίοδο επιχειρήθηκε ακόμη και λεκτική ταύτιση της αξιωματικής αντιπολίτευσης με παρακρατικούς και πρώην καταδίκους. Ενδεχομένως να προεβλέπετο μια κατάσταση συγκρούσεων μεταξύ της ποικίλης Αριστεράς και των νεοναζί. Αυτό δεν συνέβη. Ισως διότι ακόμη και η εκ φύσεως βίαιη Χ.Α. διείδε μεγαλύτερα οφέλη στη συστημικότητα την οποία κατήγγειλε. Εν τω μεταξύ, η ανοχή των διωκτικών αρχών έναντι άνομων πράξεων της Χ.Α. συνεχιζόταν.

Ο εν ψυχρώ φόνος του Παύλου Φύσσα από χρυσαυγίτη ανέτρεψε την εύθραυστη ισορροπία. Η πολιτεία κινήθηκε εναντίον της Χ.Α. με ταχύτητα και σφοδρότητα. Κατηγορούμενη για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης σχεδόν όλη η ηγεσία της Χ.Α. βρέθηκε προφυλακισμένη και εκτός Βουλής. Το νεοναζιστικό μόρφωμα ριζοτομήθηκε με ποινικά μέτρα, αλλά όχι ακόμη με πολιτικά μέσα.

Εδώ εντοπίζεται η αδυναμία: η μη πολιτική απάντηση σε ένα κατεξοχήν πολιτικό φαινόμενο. Δεν κατανοήθηκαν τα αίτια που οδηγούν στην αποδοχή της νεοναζιστικής βαναυσότητας από μερίδα του ελληνικού λαού. Δεν κατανοούνται οι συμπεριφορές μιας κοινωνίας πληγωμένης, σε κρίση, μιας κοινωνίας που δέχεται και που παράγει κρίση. Κι όταν αδυνατείς ή δεν επιθυμείς να κατανοήσεις την κοινωνία, δεν μπορείς να παράγεις πολιτική.

ΦΛΕΡΤ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΟΚΥΠΡΙΩΝ ΜΕ ΤΗ ΡΩΣΙΑ


Η Ρωσία επανεξετάζει τις σχέσεις της με τους Τουρκοκυπρίους, λέει ο Τουρκοκύπριος διαμεσολαβητής στις συνομιλίες για το Κυπριακό Κουντρέτ Οζερσάϋ. Μιλώντας στο πρακτορείο ΑΝΑΤΟΛΗ από τη Μόσχα όπου είχε συνομιλίες με το Ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών, ο κ. Οζερσάϋ λέει ότι «στη Ρωσία υπάρχουν ορισμένοι που βλέπουν πιο θετικά την ελληνοκυπριακή πλευρά», «ωστόσο, στις διπλωματικές σχέσεις δεν γίνονται υποχωρήσεις για συναισθηματισμούς». «Εξελίσσεται μια σημαντική διπλωματική πρωτοβουλία που θα καταρρίψει τις προκαταλήψεις, που υπήρχαν», καταλήγει.

Ο κ.Οζερσάϋ είπε ακόμη, ότι «η Ρωσία παρακολουθεί από κοντά τη διαδικασία διαπραγματεύσεων στην Κύπρο, ως μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών». Η Τουρκοκυπριακή διοίκηση έχει ξεκινήσει τα τελευταία τρία χρόνια «να καλλιεργεί μια σχέση με τη Ρωσία, χάρη στην οποία, έχουμε την δυνατότητα να εξηγούμε στη Ρωσία τις θέσεις και τα αιτήματα της ΤΔΒΚ», είπε .

Απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με τις κυρώσεις που σχεδιάζει η Ε.Ε. προς τη Ρωσία, ο κ. Οζερσάϋ παρατηρεί ότι οι Ελληνοκύπριοι ως μέλη της Ε.Ε., «έκαναν πάντα προσπάθειες να εκμεταλλεύονται τα πλεονεκτήματα που τους δίνει αυτή η θέση». «Η ελληνοκυπριακή πλευρά, θα αποφασίσει τι σχέσεις θέλει να έχει με την Ρωσία». «Εμείς, δεν κινούμεθα με μια συγκρουσιακή νοοτροπία, δεν κάνουμε προσπάθεια να εκμεταλλευτούμε τη συγκυρία», λέει.

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


Στην Ελλάδα, εδώ και χρόνια, έχει χαθεί η έννοια του αυτονόητου. Η αφορμή που γράφω αυτό το κείμενο είναι η ακόλουθη. Λόγω του τρόπου με τον οποίο θα μοιραστεί το πλεόνασμα μάθαμε τελευταία ότι έχουμε 160.000 ένστολους! Εκ των οποίων, οι 90.000 είναι οι στρατιωτικοί! Προσωπικά, έμεινα εμβρόντητος. Έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια τόσες απογραφές δημοσίων υπαλλήλων. Δημοσιοποιήθηκε ποτέ ο αριθμός - και τι είναι, τέλος πάντων, αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι και ποια η σχέση εργασίας τους; Προφανώς όχι. Εδώ και 2 χρόνια ακούμε συνεχώς ότι για όλες τις κακοδαιμονίες της χώρας μας φταίει το μεγάλο δημόσιο.

Δεν θα αναφερθώ στο ποιος γιγάντωσε αυτό το δημόσιο και με τι σκοπό, γιατί η απάντηση είναι αυτονόητη. Θα σταθώ μόνο στο εξής. Αναρωτήθηκε κανείς πόσους ανά κατηγορία δημοσίους υπαλλήλους έχουμε και πόσους πραγματικά χρειαζόμαστε για να λειτουργήσει ομαλά, τέλος πάντων, αυτή η χώρα; Η απάντηση είναι όχι και ο λόγος είναι ότι δεν συμφέρει αυτούς που τους διόρισαν. Οι 90.000 στρατιωτικοί τι κάνουν, εκτός από το να απολαμβάνουν τα διάφορα (πολλά και προκλητικά) προνόμιά τους; Και, επιπλέον, τους δίνουμε και το πλεόνασμα γιατί έχουν αδικηθεί. Κατά τα άλλα φταίει ο Σύριζα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης που έταζαν παροχές όλα αυτά τα χρόνια, και έτσι αναγκάζονταν οι άσπιλες και αμόλυντες κυβερνήσεις να δίνουν παροχές.

Σας αναφέρω ότι δεν ψηφίζω Σύριζα. Προσπάθησα να βρω πόσοι τέλος πάντων είναι οι υπόλοιποι δημόσιοι υπάλληλοι. Μάταια, όμως. Για τους ιερείς δεν βρήκα στοιχεία. Οι γιατροί του ΕΣΥ, για παράδειγμα, είναι 20.000 - μαζί με τους ειδικευόμενους. Όλοι έχουμε δει ανακοινώσεις για απλήρωτες εφημερίες των γιατρών, για νοσοκομεία που κλείνουν, για τα εξουθενωτικά ωράρια εργασίας τους κ.ο.κ. Οι εκπαιδευτικοί περνούν και αυτοί τα πάνδεινα. Αξιολογήσεις, πρώτος μισθός 500 ευρώ, κινητικότητες. Αλλά οι στρατιωτικοί και οι παπάδες, σταθερές αξίες. Ούτε αξιολόγηση τους αγγίζει, πόσο μάλλον η κινητικότητα.

Όταν το αυτονόητο για ένα κράτος θα ήταν να επενδύσει στην παιδεία και την υγεία των πολιτών του εμείς διορίζουμε παπάδες και στρατιωτικούς. Δεν θέλω να πω να απολυθούν όλοι αυτοί που προφανώς περισσεύουν και, κατά συνέπεια, δεν προσφέρουν τίποτα. Όμως, αν δεν δούμε το πρόβλημα δεν πρόκειται ποτέ να το αντιμετωπίσουμε σχεδιάζοντας καλύτερα το μέλλον, ας πούμε σε βάθος 10ετίας. Αν τώρα θέλοντας να γίνω λίγο πιο κακός ακόμα και αναφέρω και τις 160.000 πολυτέκνων οικογενειών (όχι τριτέκνων), με τα συνοδά επιδόματά τους, τις φορολογικές και πάσης φύσεως ατέλειες, καταλαβαίνει κανείς έναν από τους λόγους που φθάσαμε ως εδώ. Και, κατά τη γνώμη μου, όχι τον κύριο. Τα πράγματα είναι τόσο απλά.

Τελειώνω αυτό το πολύ «κακό» κείμενο με μία «φιλοσοφικού» περιεχομένου ερώτηση: Η τρόικα δεν ξέρει τίποτα για ένστολους, ιερείς, πολύτεκνους; Μόνο για τη διάρκεια ζωής του γάλακτος και το πώς πουλιέται το ψωμί ξέρει;