ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΓΙΝΕ ΕΦΙΑΛΤΗΣ!

ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που οι Γερμανοί και οι άκαπνοι συνοδοιπόροι τους Αυστριακοί, Δανοί, Ολλανδοί και Φινλανδοί - ξέρετε, αυτοί που άνοιξαν τις πόρτες στον Χίτλερ να ισοπεδώσει την Ευρώπη - αποκαλούν τους Ελληνες τεμπέληδες και απατεώνες, κάποιος πρέπει να τους θυμίζει ότι οι ίδιοι χαρακτηρισμοί. 

Mε τις ίδιες λέξεις, υπάρχουν στους φακέλους της Βέρμαχτ. Τις χρησιμοποίησαν οι στρατηγοί όταν έδιναν την εντολή να καούν τα Καλάβρυτα. Αυτό το αποκαλύπτει ένας Γερμανός, ο καθηγητής της νεότερης Ιστορίας Χάγκεν Φλάισερ, προκαλώντας οργή και αμηχανία στο Βερολίνο. Είναι αλήθεια ότι οι θηριωδίες των συμπατριωτών του δεν έχουν αποτυπωθεί στη γερμανική συλλογική μνήμη. Ούτε αράδα δεν έχει γραφτεί στα βιβλία της Ιστορίας τους για την πιο μαύρη σελίδα της Ευρώπης. 

Γι’ αυτό τρομάζουν και απειλούν όταν βλέπουν να προβάλλεται οπουδήποτε στον κόσμο μια εικόνα με τις εκτελέσεις των ναζί ή ακούνε κάποιον ανήμπορο Έλληνα να ψελλίζει μασημένα λόγια για τις πολεμικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο. Ξέρουμε όλοι τι έχει συμβεί. Και εκείνοι και εμείς. Ποτέ δεν παραιτήθηκε η Ελλάδα επίσημα από αυτά που της οφείλουν. 

Σιώπησε όμως το 1980 για να τη δεχθούν στην ΕΟΚ και το 2000 για να κατακτήσει το όνειρο, να μπει στην ισχυρή οικογένεια του ευρώ. Τώρα όμως το όνειρο έγινε εφιάλτης και δεν απαιτεί εκδίκηση αλλά δικαίωση. Ως απάντηση σ’ αυτούς που την ταπεινώνουν ξανά από θέση ισχύος. Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ

Η ΑΟΥΤΟΜΠΑΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

 

Η παγκόσμια οικονομική κρίση των τελευταίων ετών, κατάφερε πραγματικά κάτι το  αξιόλογο, κάτι που δεν κατάφερε κανείς και τίποτε από τον καιρό της μεταπολίτευσης έως τώρα. Όσο οξύμωρο και αν ακούγεται, κατάφερε να δώσει τα κατάλληλα κίνητρα και ερεθίσματα για να αφυπνιστεί ιδεολογικά και κοινωνικά η μεγάλη μάζα των πολιτών.  Προϊόν αυτής της συνειδησιακής και  κοινωνικο-υπαρξιακής επανάστασης, η γέννηση πάσης φύσεως κινημάτων των πολιτών, με απώτερο σκοπό την ανατροπή της διεφθαρμένης ελιτιστικής νοοτροπίας.

Τα slogans του κινήματος Occupy Wall Street, σε αντίθεση με τα αφηρημένα, αλλά απολύτως κατανοητά, πολιτικά συνθήματα των αγανακτισμένων στο Σύνταγμα, στοχοποιούσαν ως επι το πλείστον, τη μητέρα όλων των αδικιών: την Τραπεζοκρατία. Μάλιστα ένα απο τα βασικά αιτήματά τους, είναι η δημιουργία μιας ανταγωνιστικής δημόσιας κοινωνικής τράπεζας που θα εξυπηρετεί αποκλειστικά το δημόσιο συμφέρον, στα πλαίσια πάντοτε του θεμιτού ανταγωνισμού, παρέχοντας στους πολίτες το δικαίωμα της επιλογής μεταξύ ιδιωτικών κερδοσκοπικών τραπεζών και δημόσιων κοινωνικών πιστωτικών ιδρυμάτων.

Βεβαίως, αυτό προϋποθέτει πρωτίστως την ύπαρξη αμιγώς δημόσιων κοινωνικών τραπεζών, που θα διαθέτουν τα ίδια χρηματοπιστωτικά εργαλεία που έχουν στην διάθεση τους τα ιδιωτικά κερδοσκοπικά ιδρύματα, μόνο αυτή την φορά προς όφελος του δημοσίου και των πολιτών, κάτι στο οποίο βεβαίως η τραπεζική ελίτ ανθίσταται σθεναρά, και την ύπαρξη των οποίων η ευρωπαϊκή νομοθεσία προσπαθεί να παρεμποδίσει πάσει θυσία, υπηρετώντας πιστά το ιδιωτικό τραπεζικό συμφέρον, κάτι που αποδείχθηκε και εμπράκτως στην ίδια τη Γερμανία την τελευταία δεκαετία.

Πολλοί οικονομολόγοι πιστεύουν πως το οικονομικό θαύμα της Γερμανίας, από το 1948 μέχρι σήμερα, οφείλεται αποκλειστικά στην παραγραφή του μεγαλύτερου μέρους των χρεών της, που όφειλε μετά το τέλος του 2ου παγκόσμιου πολέμου προς τους Συμμάχους. Έν μέρει η άποψη αυτή ευσταθεί, αλλά είναι μόνο μέρος της αλήθειας. Ωστόσο, ούτε η παραγραφή των χρεών της, ούτε οι νομισματικές μεταρρυθμίσεις την δεκαετία του 50, ούτε ακόμα η χαμηλή φορολογική πολιτική που εφάρμοσε η τότε κυβέρνηση δικαιολογεί την εκρηκτική ανάπτυξη που βίωσε η γερμανική οικονομία, 10 μόλις χρόνια μετά το τέλος του πολέμου. 

Η επιτυχία του βιομηχανικού αυτού θαύματος, έγκειται στην ύπαρξη ενός δικτύου δημοσίων κοινωνικών τραπεζών, γνωστό ως landesbanken, το οποίο λειτουργούσε ως ο κεντρικός φορέας που επέβλεπε την ομαλή λειτουργία των χιλιάδων νομαρχιακών (lander) συνεταιριστικών τραπεζών, σκοπός των οποίων ήταν η χορήγηση  χαμηλότοκων μακροπρόθεσμων δανείων σε μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις με ευνοϊκούς όρους. Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας επαναστατικής αναπτυξιακής πολιτικής μιλά απο μόνο του.

Το Δεκέμβριο του 13, ο γερμανικός δείκτης ανεργίας, κατέγραφε ποσοστό μόλις της τάξης του 5.1%, όταν στη χώρα μας ύστερα απο κρατική παρέμβαση ύψους 225 δις για την ενίσχυση της ρευστότητας στην αγορά, η ανεργία συνεχίζει να καλπάζει ξέφρενα στο 27%. Περιττό να πω ότι το 2003, μια περιφερειακή αυτοδιοίκηση της Γερμανίας, ανακηρύχτηκε ο μεγαλύτερος βιομηχανικός εξαγωγέας παγκοσμίως, ξεπερνώντας βιομηχανικές αυτοκρατορίες όπως την Κίνα, τις Ηνωμένες πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο. Μόλις το 2009, η Κίνα κατάφερε να ξεπεράσει την Γερμανία σε εξαγωγές. Να μην ξεχνάμε βεβαίως το γεγονός ότι η Κίνα έχει πληθυσμό που αριθμεί άνω του ενός δισεκατομμυρίου και η Γερμανία, με τα βίας φτάνει τα 83 εκατομμύρια.

Το γεγονός ότι η ιδιωτική τραπεζοκρατία κατέχει μόνο το 20% της εγχώριας γερμανικής αγοράς, ενώ στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες το ποσοστό ξεπερνά το 60%, επιβεβαιώνει με τον πλέον κατηγορηματικό τροπο την αδυναμία και αφερεγγυότητα του ιδιωτικού τραπεζικού συστήματος, να στηρίξει την ευρωπαϊκή οικονομική ανάπτυξη, παρέχοντας την πολυπόθητη ρευστότητα στην αγορά.

 

STEALTH ΚΟΡΒΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΪΒΑΝ ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟΦΟΡΩΝ

 

Η καταστροφή αεροπλανοφόρων αποτελεί την «ειδικότητα» της κορβέτας «Tuo Jiang», που παραδόθηκε την περασμένη Παρασκευή στο ναυτικό της Ταϊβάν. Η εν λόγω κορβέτα με τα δύο κύτη (τύπου καταμαράν) έχει stealth χαρακτηριστικά, ζυγίζει 500 τόνους, έχει πλήρωμα 41 μελών και είναι ειδικά σχεδιασμένη ως αντίμετρο/ απάντηση στις ενέργειες του κινεζικού ναυτικού για δημιουργία ενός στόλου αεροπλανοφόρων.

Είναι εξοπλισμένη με πυροβόλο των 76 χιλιοστών, για χρήση εναντίον μικρών σκαφών και πυραύλων, και μια πυραύλους Hsiung Feng III, για χρήση εναντίον πλοίων επιφανείας. Η μέγιστη ταχύτητά της, σύμφωνα με το Jane’s, είναι 38 κόμβοι και έχει εμβέλεια 2.000 ναυτικών μιλίων. Η διαστάσεις της είναι 60 x 14 μέτρα. Η εμβέλεια και τα stealth χαρακτηριστικά της την καθιστούν απειλητική για μεγάλες μονάδες επιφανείας, όπως το αεροπλανοφόρο «Liaoning» του κινεζικού στόλου (το πρώην σοβιετικό «Varyag»)

Η Ταϊβάν σχεδιάζει να κατασκευάσει 12 πυραυλοφόρες κορβέτες τέτοιου τύπου, ενώ η ένταξη του συγκεκριμένου σκάφους σε υπηρεσία αναμένεται να γίνει στις αρχές του 2015. Το σκάφος έχει σχεδιαστεί από την Lung The και είναι πιθανή η εξαγωγή του.Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα των Taipei Times, τα σκάφη της κλάσης αναμένεται να παραμείνουν σε υπηρεσία για διάστημα 25 ετών.

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΡΙΜΑΙΑ ΑΠΟΣΧΙΣΗ ΣΕ ΣΚΩΤΙΑ ΚΑΤΑΛΟΝΙΑ ΒΕΝΕΤΙΑ;

 

Η περίπτωση της Κριμαίας και η απόσχιση της χερσονήσου από την Ουκρανία για να αποφασίσει την ένωσή της με τη «μαμά» Ρωσία ανοίγουν ξανά τον φάκελο της διαφορετικότητας και των αιτημάτων για ανεξαρτησία -αυτονομία εντός των κρατών της Ευρώπης. Άλλωστε, είναι γεγονός ότι η ήπειρος αποτέλεσε για χιλιάδες χρόνια ένα μωσαϊκό λαών και διαφορετικών εθνοτήτων που βρέθηκαν εγκλωβισμένοι σε τεράστιες αυτοκρατορίες για να «παγιδευτούν» εκ νέου στα σύγχρονα έθνη – κράτη, όπως αυτά διαμορφώθηκαν με τις τεράστιες αλλαγές στη διάρκεια του 20ου, κυρίως, αιώνα.

Οι κάτοικοι της Κριμαίας δεν είναι οι μόνοι που παλεύουν για την απόσχισή τους, καθώς ήδη στη Σκοτία και την Καταλονία έχουν προγραμματιστεί δημοψηφίσματα για ανεξαρτησία τους από Μεγάλη Βρετανία και Ισπανία αντίστοιχα. Και αν το αίτημα Σκωτσέζων και των Καταλανών είναι δεδομένο εδώ και αρκετά χρόνια, νέες αναταραχές δημιουργεί και το αίτημα των κατοίκων της Βενετίας να ανεξαρτητοποιηθούν από την Ιταλία .

Βενετία: Ένα «έθνος» χιλιάδων ετών; Αυτή την εβδομάδα οι κάτοικοι της Βενετίας ψηφίζουν για την απόσχισή τους από την Ιταλία, σε ένα δημοψήφισμα το οποίο δεν αναγνωρίζεται από τις τοπικές αρχές της Ρώμης. Κεντρική μορφή σε αυτό το αίτημα είναι ο Πάολο Μπερναντίνι, καθηγητής Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Ινσούρμπια στο Κόμο, ο οποίος πρωτοστατεί στις εκδηλώσεις για ανεξαρτητοποίηση της Βενετίας. Αναφέρει, χαρακτηριστικά ότι η πόλη ήταν ελεύθερη για περίπου 1.100 χρόνια προτού χάσει την ανεξαρτησίας τους από τον Ναπολέοντα, το 1797, και τώρα είναι η στιγμή για να γίνει ξανά αυτόνομο κράτος. Ο ίδιος δηλώνει στο αμερικανικό δίκτυο CNBC «Παρά το γεγονός ότι η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, βιώνουμε αυτή τη στιγμή μια επιστροφή στα μικρά έθνη και τις μικρές σε έκταση χώρες οι οποίες ευημερούν.

Ο λαός της Βενετίας έχει αντιληφθεί ότι είμαστε ένα έθνος που αξίζει την αυτοκυριαρχία του, τη στιγμή που όλος ο πλανήτης οδηγείται προς θρυμματισμό, έναν καλό θρυμματισμό όπου οι τοπικές παραδόσεις αναμειγνύονται με παγκόσμια ανταλλαγή».Ωστόσο, η αλήθεια δεν κρύβεται μόνο στις «εθνική συνείδηση» των κατοίκων της Βενετίας, αλλά και σε οικονομικούς και, κυρίως, φορολογικούς λόγους. Η Ιταλία λαμβάνει περίπου 71 δισ. ευρώ το χρόνο από την Βενετία σε φόρους, ενώ από αυτά περίπου τα 21 επιστρέφονται σε επενδύσεις και υπηρεσίες. 

Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που διεξάγεται τέτοια διαμάχη στην Ιταλία, καθώς, εδώ και αρκετά χρόνια οι περιοχές του «πλούσιου» Βορρά έχουν προβάλει αιτήματα για ανεξαρτητοποίησή τους και απαλλαγεί από τον προβληματικό Νότο. Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά, καθώς, όπως συνέβαινε και στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, οι περιοχές του Νότου παράγουν τα περισσότερα, αναφορικά με τον πρωτογενή τομέα, αλλά προσφέρουν «παραδοσιακά» και φθηνά εργατικά χέρια, ενώ η Νάπολι μόνο είναι ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Ευρώπης.

Η περίπτωση της Καταλονίας και η αγωνία της Μαδρίτης. Εάν κάποιος βρεθεί στην Καταλονία, είτε στη Βαρκελώνη είτε σε κάποια άλλη πόλη, θα δυσκολευτεί να καταλάβει πως είναι σε ισπανικό έδαφος. Παντού υπάρχουν οι σημαίες της περιοχής, οι κάτοικοι αρνούνται κατηγορηματικά να μιλήσουν ισπανικά, οι πινακίδες είναι πάντα σε δύο γλώσσες, ενώ οι Καταλανοί περιμένουν με ανυπομονησία το δικό τους δημοψήφισμα για ανεξαρτησία.

Στις τελευταίες εκδηλώσεις που έχουν πραγματοποιηθεί στην πρωτεύουσα έχουν ακουστεί καταλανικά τραγούδια και ο ύμνος της περιοχής, ενώ, στις 11 Σεπτεμβρίου, ημέρα εθνικής εορτής για την Καταλονία, εκατοντάδες χιλιάδες κατέβηκαν στους δρόμους ζητώντας τη ανεξαρτησία. Το τοπικό Κοινοβούλιο ετοιμάζει ήδη το κείμενο του επερχόμενου δημοψηφίσματος, ενώ ήδη οι 83 από τους 135 βουλευτές δηλώνουν υπέρ της ανεξαρτησίας από την Ισπανία.

Τα επόμενα βήματα, έπειτα από το αναμενόμενο σαρωτικό «Ναι» στο δημοψήφισμα, οι ηγέτες της Καταλονίας θα κινηθούν σε τρία επίπεδα:

Απαγκίστρωση από το τεράστιο ισπανικό χρέος για να μπορέσουν να ισορροπήσουν το χρέος της περιοχής

   

Νέα συμφωνία με τη Μαδρίτη για να πληρώνουν λιγότερα χρήματα στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση και τελικά:

Ανεξαρτησία Ωστόσο, και αυτή η περίπτωση δεν φαντάζει απαραίτητα εύκολη καθώς η Καταλονία, ως τμήμα της Ισπανίας είναι μέρος του ευρώ, γεγονός που σημαίνει ότι δεν μπορεί να λάβει όλες τις αποφάσεις μόνης της, ενώ, στην πραγματικότητα το χρέος της περιοχής είναι αναλογικά πολύ μεγαλύτερο από το εκείνο των υπολοίπων περιφερειών της χώρας.

Από την άλλη πλευρά, μια τέτοια εξέλιξη θα μπορούσε να ανοίξει τον «ασκό του Αιόλου» για το Ισπανικό κράτος με τους Βάσκους να είναι οι πρώτοι που θα επιστρέψουν στο βασική τους διεκδίκηση, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, που είναι η ανεξαρτησία, αλλά και άλλες περιοχές όπως η Ανδαλουσία να αρχίσουν να διατυπώνουν αντίστοιχα αιτήματα.

Ο γρίφος της Σκωτίας. Στην άλλη πλευρά της Ευρώπης, οι Σκωτσέζοι υποστηρίζουν ως ένα σημείο το αίτημα ανεξαρτησίας της χώρας, την ώρα που πλησιάζει η ημέρα του δημοψηφίσματος που θα κρίνει εν μέρει το μέλλον της περιοχής. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν πως ήδη σε ένα ποσοστά 40% οι Σκωτσέζοι αναμένεται να ψηφίσουν «ναι» στην ανεξαρτησία, με το ποσοστό που επιθυμεί να ψηφίσει υπέρ της Ένωσης με την Αγγλία να είναι στο 45%,. ενώ απομένει ένα κρίσιμο 15% που δείχνει ακόμη αναποφάσιστο.

Η Σκωτία, με πληθυσμό 5 εκατομμυρίων και τεράστιο φυσικό πλούτο στα χωρικά της ύδατα, θα ψηφίσει για την ανεξαρτητοποίησή της ή όχι στις 18 Σεπτεμβρίου του 2014. Εφόσον πλειοψηφήσει το «ναι» η χώρα θα ανακηρυχθεί ανεξάρτητο κράτος στις 24 Μαρτίου του 2016. Ωστόσο, το σίγουρο είναι ότι το Λονδίνο δεν είναι διατεθειμένο να αφήσει τα πλούσια κοιτάσματα από την κατοχή του και εντείνει τις πιέσεις με κύριο μοχλό το νόμισμα, καθώς απειλεί πως η ανεξάρτητη Σκοτία δεν θα μπορεί να έχει τη λίρα ως νόμισμα.

Οι διαφορές και το ανατρεπτικό παράδειγμα της Κριμαίας. Η περίπτωση της Κριμαίας, ωστόσο, είναι εντελώς διαφορετική από τη στιγμή όπου στην χερσόνησο διεξάγεται αυτή τη στιγμή ένα παγκόσμιο παιχνίδι εξουσίας με τους κατοίκους στο επίκεντρο και τις μεγάλες δυνάμεις να μάχονται για την επιρροή στα διάφορα κομμάτια της κατακερματισμένης και χρεοκοπημένης Ουκρανίας.

Ωστόσο, το μόνο σίγουρο είναι πως, σε περίπτωση που η απόσχιση της περιοχής και η ένωσή της με την Ρωσία προχωρήσει και γίνει αποδεκτή έως ένα σημείο από τη διεθνή κοινότητα, η Ευρώπη θα βρεθεί εκ νέου αντιμέτωπη με πολλές εστίες έντασης και αναρίθμητα αιτήματα για αποσχίσεις και διχοτομήσεις. Από τις χώρες της ανατολικής Ευρώπης μέχρι την Ισπανία και από το Βέλγιο έως τη Μεγάλη Βρετανία υπάρχουν ακόμη αρκετές εστίες αμφισβήτησης συνόρων και κυριαρχίας και η Ευρώπη θα πρέπει να δώσει τελικές απαντήσεις σε αυτά τα αιτήματα.

Το μεγάλο ερώτημα: Γιατί τώρα; Εκείνο που πρέπει να απαντηθεί είναι το γιατί αυτή τη στιγμή δυναμώνουν τόσο πολύ τα εθνικιστικά πάθη και πολλαπλασιάζονται τα αιτήματα για αυτονομία, ανεξαρτησία σε πολλές περιοχές. Σε μια ήπειρο η οποία μαστίζεται από αναρίθμητα οικονομικά προβλήματα και περικλείεται από πολλές εστίες πολέμου, που έχουν ως αποτέλεσμα την ανεξέλεγκτη μετανάστευση, είναι λογικό να αμφισβητούνται εντόνως ζητήματα που για τις περισσότερες περιοχές είχαν κλείσει σχεδόν από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Και όσο και αν προσπαθούν οι ευρωπαϊκή θεσμοί να το αποκρύψουν, δύο από τις πιο μεγάλες οικονομίες της ηπείρου, η Ισπανία και η Ιταλία βρίσκονται σε χειρότερη οικονομική κατάσταση απ΄ ότι υποστηρίζεται επισήμως, ενώ και οι υπόλοιπες οικονομίες της Ευρώπης βουλιάζουν σταδιακά. Ακόμη και η Μεγάλη Βρετανία η οποία μπορεί προς το παρόν να κρύβεται πίσω από το επίπλαστα ισχυρό νόμισμά της.

Φόβος μια νέα Γιουγκοσλαβία Εκείνο που σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούν οι ηγέτες και οι λαοί της Ευρώπης είναι σίγουρα νέες εστίες ένοπλων συγκρούσεων οι οποίες θα έχουν ως συνέπεια το χαμό πολλών ζωών, την πλήρη καταστροφή των δομών της ηπείρου και μπορούν να οδηγήσουν σε πολύ σκοτεινές περιόδους.Άλλωστε το παράδειγμα του εμφύλιου σπαραγμού στη Γιουγκοσλαβία και τα όσα ακολούθησαν στην περιοχή αυτή παραμένει πολύ κοντά ιστορικά. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως σε πρώτο επίπεδο και πριν επικρατήσουν οι ισχυροί στο διπλωματικό παιχνίδι οι πρώτες χώρες που αντιτάχθηκαν στην πλήρη ανεξαρτησία του Κοσσόβου ήταν η Μεγάλη Βρετανία και η Ισπανία...