Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

ΟΙ ΡΩΣΟΙ ΘΑ ΚΑΤΕΒΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΤΕΝΑ

 
Η επαναφορά της χερσονήσου της Κριμαίας στην Ρωσία μετά την γνωστή κρίση που ξέσπασε στην Ουκρανία, είναι το πρώτο σημαντικό βήμα για την αναμενομένη κάθοδο και κατάληψη από τους Ρώσους του Βοσπόρου και στη συνέχεια των στενών του Ελλησπόντου, υποστηρίζει σε δηλώσεις του που δημοσιεύονται στην τουρκική εφημερίδα MilliGazete, ο πολύ γνωστός Τούρκος ιστορικός, Halık İnalcık.

Σύμφωνα με τον Τούρκο ιστορικό, η Σεβαστούπολη είναι η αρχή της νέας καθόδου των Ρώσων προς το νότο, υλοποιώντας ένα παλιό ιστορικό αλλά και στρατηγικό αίτημα που ήθελε την Ρωσία να προχωρεί νότια και να γίνεται κυρίαρχος της Κωνσταντινούπολης και του Βοσπόρου και στη συνέχεια των στενών του Ελλησπόντου, ελέγχοντας έτσι τις διόδους προς μια ρώσικης κυριαρχίας Μαύρη Θάλασσα.

Ο Halık İnalcık επισημαίνει τον μεγάλο κίνδυνο που διατρέχει η Τουρκία από τις εξελίξεις στη Ουκρανία και ισχυρίζεται ότι η ουκρανική κρίση έχει σαν βασικό στόχο την ίδια την Τουρκία και την παρουσία της Τουρκίας στην Μαύρη Θάλασσα και κυρίως στην τουρκική κυριαρχία των Στενών και του Βοσπόρου. Όπως αναφέρει στις δηλώσεις του, ο βασικός στόχος των Ρώσων είναι η Κωνσταντινούπολη, η τσαρίδα των πόλεων και ο Βόσπορος, το παλιό όνειρο των Ρώσων από την εποχή των Τσάρων.

Για τους Τατάρους, ο İnalcık υποστηρίζει ότι είναι αμφιλεγόμενη η καταγωγή τους. Άλλοι υποστηρίζουν ότι είναι μογγολικής καταγωγής και άλλοι τουρκικής. Ο ίδιος τους ανάγει στην τουρκογενή φυλή των Kıpçak, και αφού κάνει μια ιστορική αναδρομή στους πολέμους των Τατάρων με τους Ρώσους, συμπεραίνει ότι με την επικράτηση των Ρώσων στην Κριμαία το τελευταίο ανάχωμα των τουρκογενών, δηλαδή οι Τάταροι, ουσιαστικά πέφτει στα χέρια των Ρώσων ανοίγοντας τον δρόμο προς το νότο, δηλαδή προς την Κωνσταντινούπολη.

Παράλληλα επισημαίνει τον μεγάλο κίνδυνο για την Κωνσταντινούπολη με τον σχηματισμό της λεγόμενης Ευρασιατικής Ένωσης, στη οποία κυριαρχεί η Ρωσία και στην οποία μετέχουν ενεργά πολλές χώρες της κεντρικής Ασίας που στηρίζουν αυτή την αναμενόμενη κάθοδο των Ρώσων προς τα νότια και κυρίως προς την Κωνσταντινούπολη. Ο στόχος των Ρώσων, όπως υποστηρίζει ο Τούρκος ιστορικός, είναι η δημιουργία μιας μεγάλης επικράτειας από την Πολωνία μέχρι τον Ειρηνικό Ωκεανό, κάτι που σε πολλούς θυμίζει την παλιά Σοβιετική Ένωση.

Η συμμετοχή στη Ευρασιατική Ένωση και τουρκογενών χωρών, όπως το Ουζμπεκιστάν, το Κιργιζιστάν και κυρίως το Καζακστάν, που είναι από πιο τα βασικά μέλη της Ένωσης, είναι ένα σημαντικό στοιχείο που δείχνει πως η προσπάθεια που είχε αναπτύξει παλαιότερα η Τουρκία να συνδεθεί στρατηγικά με αυτές τις χώρες, έχει αποτύχει πλήρως.

Ο μεγάλος κίνδυνος σήμερα είναι, όπως αναφέρει ο Halık İnalcık, ότι η Ρωσία δεν θα σταματήσει στην Κριμαία και θα προχωρήσει προς τα νότια σύμφωνα με ένα παλιό ρωσικό στρατηγικό σχέδιο και με την ουσιαστική βοήθεια της Ευρασιατικής Ένωσης για την ανάκτηση της Κωνσταντινούπολης και την επανεγκαθίδρυση της Ανατολικής Αυτοκρατορίας, αυτή την φορά υπό τη προστασία του ρωσικού γένους.

Ο Τούρκος ιστορικός χτυπά τον κώδωνα του κινδύνου για την Τουρκία, καταλήγοντας πως η ουκρανική κρίση θα έχει σαν μεγαλύτερο θύμα όχι κανένα άλλο, αλλά την ίδια την Τουρκία, μια Τουρκία που σήμερα σπαράσσεται από έντονες εσωτερικές και διασπαστικές διαμάχες οι οποίες κλυδωνίζουν αυτό το ίδιο το οικοδόμημα της Τουρκικής Δημοκρατίας. 

Οι εξελίξεις μάλιστα, όπως υποστηρίζεται, θα είναι ραγδαίες μέσα στο 2014, μια από τις πιο κρίσιμες χρονιές, που θα απειλήσει με πλήρη διάσπαση και κατατεμαχισμό της Τουρκίας. Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ

 


ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

 
Ως φαντασία μπορεί να χαρακτηριστεί η σύμφυτη με τον άνθρωπο ικανότητα να δημιουργεί εικόνες, ήχους και κόσμους ολόκληρους αν χρειαστεί, χρησιμοποιώντας τη μνήμη του κόσμου που μας περιβάλλει. Μπορούμε να ζούμε μια οποιαδήποτε ζωή καθημερινή και υλική παράλληλα με μια φανταστική. Δυο κόσμοι αλληλοσυγκρουόμενοι και αλληλοεξαρτώμενοι. Ο Gabriel Garcia Marquez είπε ότι η φανταστική λογοτεχνία δημιουργήθηκε όταν ο Ιωνάς είπε στη γυναίκα του ότι έλειπε τρεις μέρες από το σπίτι επειδή τον κατάπιε μια φάλαινα. Ο άνθρωπος φαντάστηκε τον Θεό. Ο Θεός αυτός ήταν ένας και ήταν μία, ήταν πολλοί και ήταν άπειροι. Οι Θεοί του ανθρώπου ήταν φωτεινοί και γενναιόδωροι, μοχθηροί και εκδικητικοί. Άλλες φορές  ζωόμορφοι και τερατώδεις, άλλες ως ποτάμια, βουνά και ανθρώπινα συναισθήματα.

Ο άνθρωπος  έγραψε τα λόγια τους και τις πράξεις τους. Τους ζωγράφισε σε τοίχους, τους σκάλισε στην πέτρα με σκοπό να μπορούν να τους φανταστούν επακριβώς και οι επόμενες γενιές. Φαντάστηκε τη ζωή του μετά τη ζωή του. Ολόκληροι πόλεμοι γίνονταν και γίνονται πάνω σε τέτοιες φαντασίες για έρωτες, θρησκείες και φυσικό αέριο. Η ανθρώπινη φαντασία των λαών παγιώθηκε μέσα από το Έπος του Γιλγαμές, τη Μαχαμπαράτα, την Ιλιάδα, τις χίλιες και μία νύχτες και τον Αρθούρο.  Μύθοι και φαντασίες που οι ανάγκες της εκάστοτε εποχής τους έκαναν αλήθειες ή ψέματα. Η φαντασία η ίδια έδωσε στον τριχωτό φίλο μας από το παρελθόν την ιδέα να ζωγραφίσει με ένα κάρβουνο, στον τοίχο της σπηλιάς,  τα κατορθώματα της ημέρας στο κυνήγι, για να τα δείξει στη γυναίκα του. Από όσο ξέρουμε δεν του ‘πε «μπράβο καλλιτέχνη μου» αλλά η αρχή είχε γίνει.

Οι αιώνες διαδέχονται αστραπιαία ο ένας τον άλλον και φτάνουμε στη σύγχρονη εποχή, όπου η πραγματικότητά μας βασίζεται σε έτοιμες φαντασίες. Ο κινηματογράφος, η μουσική και η μόδα αναπαράγονται και πολλαπλασιάζονται με ταχύτατους ρυθμούς, μέσα από έτοιμες νόρμες του πρόσφατου και του μακρινού παρελθόντος. Η σύγχρονη εποχή είναι ειδική στο να επανανακαλύπτει αναβαθμίζοντας ή υποβαθμίζοντας αρχέτυπα και νόρμες. 

Στο πεδίο της φανταστικής  λογοτεχνίας ο Τolkien δίνει έναν άθεο επίλογο της σκανδιναβικής μυθολογίας τόσο πλήρη και λεπτομερή,  που δημιουργεί ένα σύμπαν από μόνος του. Πιο πρόσφατα, ο G.R.R. Martin υπογράφει έναν κόσμο παρόμοιο με αυτόν του φεουδαρχικού Μεσαίωνα, που από την απομάγευση περνά επεισοδιακά στην εκμάγευση, φέρνοντας βίαιες και επεισοδιακές αλλαγές, ανθρώπινες και ρεαλιστικές -κατά τα άλλα- για να είναι δυνατή και η ταύτιση. Ένας ακόμα κόσμος που το κακό και τα καλό συνυπάρχουν μόνο για να συγκρούονται μέσα από μεσσιανικούς χαρακτήρες, μεταφέρθηκε στο διάστημα και ακούει στο όνομα STAR WARS. Αποστολή του: να βγάλει πολλές τριλογίες.

Μέχρι και το facebook απαιτεί φαντασία για να εξισώνεις εικόνες και απόψεις με ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού σου. Στη συγκεκριμένη εκδοχή της λοιπόν η φαντασία παραβατεί στη φύση της και αντί να ελευθερώνει, δημιουργεί δεσμά. Η φαντασία της εποχής έχει πολύ συγκεκριμένα πλαίσια -λογικό είναι αφού πλέον αποτελεί μαζικό καταναλωτικό αγαθό που πρέπει να ανταποκρίνεται σε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους.

Όλοι εμείς, λοιπόν, οι φαντασιόπληκτοι και αιθεροβάμονες, ακολουθούμε πιστά  τη φαντασία σεναριογράφων, δημοσιογράφων, διακοσμητών και  πολιτικών που ακολουθούν πιστά τη φαντασία των προηγούμενων  από αυτούς. Κάποια αλλαγή θα πρέπει να υπάρξει σε αυτόν τον φαύλο κύκλο. Η φαντασία δεν είναι κτήμα κανενός, όταν όμως επαναλαμβάνεται άσκοπα  χάνει την ουσία που τη κάνει μοναδική και τη συνδέει με την πραγμάτωση της μαγείας.Ας είμαστε ειλικρινείς απέναντι στη φαντασία μας γιατί είναι η μόνη αλήθεια που θα γνωρίσουμε.
 


ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ…

 
Το άρωμα των εκλογών στην Ελλάδα είναι σαν τη μυρωδιά από τον ελληνικό καφέ, που σιγοψήνεται ένα καλοκαιρινό πρωινό σε μπαλκόνι με θέα το Αιγαίο. Οι εκλογές στην Ελλάδα είναι σαν το άρωμα του καφέ που ξεπλένει αγχωμένες σκέψεις σε νιρβάνα διαρκείας.. Με την πιστολιά του αφέτη να έχει ήδη ακουστεί, οι υπάρχοντες πολιτικοί άρχισαν να υπόσχονται ζωή χαρισάμενη σε πολίτες που τους θεωρούν λοβοτομημένους. Με νέους πολιτικούς φορείς να φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, αφού το παιχνίδι υπόσχεται πλέον κέρδη σε περισσότερους παίκτες.

Με επαγγελματίες-πολιτικούς να κάνουν την προσωπική τους επανάσταση (για πολλούς το δεκαπεντάλεπτο της διασημότητας φτάνει μέχρι την πρώτη διακήρυξη του φορέα τους), για να αποδείξουν πως εκτός από ρολίστες είναι και εν δυνάμει ηγέτες. Με ανθρώπους του έρχονται από τον επαγγελματικό στίβο να κάνουν τη δική τους υπέρβαση και να βρίσκονται στο τιμόνι ενός κόμματος, που δε διαθέτει όμως mouse και πληκτρολόγιο με Ctrl, Alt, Del για να σβήνονται τα λάθη και να γίνονται επανεκκινήσεις.

Για πολλά χρόνια, οι πολιτικοί στην Ελλάδα υπόσχονται, τάζουν, ανοίγουν το στόμα τους και κραυγάζουν, με στόχο να κερδίσουν ψήφους. Λογικό θα μου πεις. Κάτι σαν τους μανάβηδες στη λαϊκή που διαφημίζουν το εμπόρευμα τους, ώστε να ξεπουλήσουν νωρίς για να επιστρέψουν στο σπίτι τους για ένα μεσημεριανό υπνάκο.

Πολιτικοί, που σαν τους καναλάρχες που παίζουν με τις θεαματικότητες, είναι σε θέση να παίζουν με τις θέσεις τους και να τις μεταβάλουν ανάλογα με τις διαθέσεις του κοινού. Πολιτικοί, που σαν τους μαθητές επιλέγουν τη Σχολή της προτίμησής τους για ανώτερες σπουδές, βασιζόμενοι στην ευχέρεια να βρουν δουλειά στο μέλλον και όχι επενδύοντας στον εαυτό τους ώστε να σπουδάσουν τα ταλέντα τους.

Αν λοιπόν στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση έχουμε μία από τα ίδια, πολιτικούς που κάνουν κωλοτούμπες για να κερδίσουν ψήφους και κόμματα που αραδιάζουν θέσεις χωρίς σαφές περιεχόμενο, εγώ συνεχίζω να αρνούμαι να φτάσω μέχρι τις κάλπες. Γιατί με αυτό τον τρόπο, το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα είναι σαν να ανακυκλώνει αργόσχολους, που βρήκαν χορηγούς για τα ένσημά τους χωρίς να με ρωτάνε αν συμφωνώ να τους χορηγήσω με τον ιδρώτα μου.

Κύριοι πολιτικοί, δεν υπάρχουν μόνο πολίτες που αναζητούν φτηνές λύσεις στην κοινωνία μας. Υπάρχουν και αυτοί που έχουν χάσει κάθε αυτοεκτίμηση που τους είχε απομείνει και αρνούνται να ψηφίσουν, και μάλιστα σε λίγο καιρό θα αποτελέσουμε αυτοδύναμη ομάδα. Υπάρχουν και αυτοί που γνωρίζουν πως είναι περαστικοί από τη ζωή, πως είναι νοικάρηδες ενός μικρού κομματιού γης που πρέπει να σεβαστούν και να παραδώσουν εύφορο στην επόμενη γενιά. Υπάρχουν και αυτοί οι πολίτες που σέβονται τη γη, την κοινωνία, τον διπλανό τους και το οξυγόνο που του αναλογεί.

Υπάρχει κάποιος πολιτικός που θέλει να μιλήσει με ειλικρίνεια και σε αυτούς τους πολίτες; Υπάρχει κάποιος να με πείσει να τον ακούσω, να τον πιστέψω, ακόμα και να τον ακολουθήσω στην προσπάθεια του; Και αν ναι, θα προτιμούσα να μου το πει χωρίς γραβάτες και κοστούμια, μέσα από μια εκπομπή του διαδικτύου που θα τσαλακώσει τον εαυτό του, όπως έκανε ο λεγόμενος και πλανητάρχης των ΗΠΑ, και όχι μέσα από μια αφίσα σε μια κολώνα, που πρέπει να μείνει ατσαλάκωτη μέχρι την Κυριακή των εκλογών.

Κύριε πολιτικέ, με ανάγκασες να τσαλακωθώ τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια, που αν επιμείνεις να μένεις ατσαλάκωτος, αρχίζω να σε φοβάμαι…
 


Ο ΣΤΑΪΚΟΥΡΑΣ Ο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΚΑΙ... Η ΒΟΡΕΙΑ ΝΤΑΚΟΤΑ


Ούτε ο ίδιος ο Παπανδρέου μπορούσε να το φανταστεί, ότι η ανεκπλήρωτη προεκλογική κοτσάνα που ξεστόμισε τον καιρό της παντοδυναμίας του, ότι δηλαδή.. λεφτά υπάρχουν, θα λάμβανε σάρκα και οστά, επί των ημερών του πολιτικού του αντιπάλου, Χ. Σταϊκούρα. Παρότι θα μείνει στην ιστορία ως το πολιτικό ανέκδοτο που σκανδάλισε τη μισή Ελλάδα, η ανακάλυψη της «πηγής» φθηνού ενδοκυβερνητικού δανεισμού απο τον Υφυπουργό οικονομικών, ανατρέπει πολλά στοιχεία τα οποία είχαμε εκλάβει ως δεδομένα.

Δεκαοκτώ μήνες αφότου ανέλαβε την πρωθυπουργία ο κ. Σαμαράς και δυο μνημόνια μετά, ο Χ. Σταϊκούρας βάζει ελαφρώς φρένο στην ασυδοσία των τραπεζιτών, δηλαδή, το να δανείζονται με 1% απο την ΕΚΤ, και στην συνέχεια να αγοράζουν έντοκα γραμμάτεια ελληνικού δημοσίου με επιτόκια που κατα καιρούς ξεπερνούσαν το 5% με τις ευλογίες, εννοείται, της ΕΚΤ.

Δεν ξέρω αν ο παρακάτω συνειρμός των σκέψεων μου είναι προϊόν υποσυνείδητου ψευτο-οπτιμισμού, ευφάνταστων σεναρίων, ή το σύνδρομο της Στοκχόλμης, αλλά, αν απο το «λεφτά υπάρχουν» του Παπανδρέου, φτάσαμε στο «βρήκαμε λεφτά» του Σταϊκούρα, μήπως με λίγο ακόμη μεράκι, καλή θέληση και κανά δυο φαεινές ιδέες, καταφέρει το οικονομικό επιτελείο να μας μαγέψει όλους βγάζοντας απ´το καπέλο, αντί για νέα αντιλαϊκά μέτρα, νέες εγχώριες πιστωτικές γραμμές, ικανές να στείλουν τους τροικανούς μακριά απο τον τόπο μας μια για πάντα;

Κάτι δηλαδή σαν..τη Βόρεια Ντακότα, η οποία κατόρθωσε κάτι το αξιοθαύμαστο, βάση ενός προγράμματος που διέθετε... μήτε μνημόνια, μήτε λιτότητα, παρά μόνο τη σύσταση μιας ...Δημόσιας κοινωνικής τράπεζας. Με λιγότερους του ενός εκατομμυρίου κατοίκους, απο τα πρόθυρα της πτώχευσης, εξελίχθηκε στη μόνη οικονομικά ανεξάρτητη και αυτοδύναμη πολιτεία των Ηνωμένων Πολιτειών. Το μόνο της όπλο, η σύσταση μιας αμιγώς δημόσιας τράπεζας, όπου τα φορολογικά έσοδα του κράτους, αποτελούν τα ίδια κεφάλαια της, όσο κι αν αυτό αντιβαίνει στην κοινή αντίληψη.

Στα πρότυπα της Ιαπωνικής κεντρικής τράπεζας, η Bank of North Dakota δανείζει το δημόσιο, δηλαδή αυτοδανείζεται με μηδενικό επιτόκιο κάνοντας χρήση της μεθόδου των πλασματικών αποθεματικών ( fractional reserve banking), ενός προνομίου που αφαιρέθηκε απο τις κεντρικές τράπεζες και παραδόθηκε στους τραπεζίτες. Με την μέθοδο αυτή, οι τραπεζίτες έχουν το νομιμότατο δικαίωμα για κάθε ευρώ που κατατίθεται, να παράγουν κατά μέσο όρο δώδεκα ευρώ ...αέρα πατέρα. 

Εκμεταλλευόμενη λοιπόν η BND, την παρανόμως νομιμοποιημένη πρακτική των ιδιωτικών τραπεζών, δηλαδή της μόχλευσης των τραπεζικών καταθέσεων, για κάθε δολάριο που εισπράτει μέσω της φορολογίας, δημιουργεί δώδεκα επιπλέον δολάρια, με τα οποία τροφοδοτεί την αγορά σε μορφή χαμηλότοκων δανείων. Σήμερα, είναι η μόνη πολιτεία που παρουσιάζει πρωτογενές πλεόνασμα συνεχόμενα απο το 2008, δεν διαθέτει εξωτερικό χρέος, η ανεργία βρίσκεται στο 5%, και το κατά κεφαλήν εισόδημα τα τελευταία 5 χρόνια αυξήθηκε 43%. 

Από την άλλη μεριά, η California, επιλέγοντας τον δρόμο του εξωτερικού δανεισμού, εξανάγκασε πέντε πόλεις να αιτηθούν την υπαγωγή τους στον πτωχευτικό κώδικα και εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες στην εξαθλίωση. Και ρωτώ: Θα μπορούσε το ΥΠΟΙΚ να κάνει καρμπόν το ίδιο ακριβώς που έκανε η Βόρεια Ντακότα; 

Η απάντηση είναι ΝΑΙ. Μπορούσε, αλλά... υπάρχει και ο Σάλλας, και ο Βγενόπουλος, ο Κωστόπουλος, ο Λάτσης και άλλοι τραπεζίτες, που πρέπει και αυτοί να επιβιώσουν.. μόνο που επιβιώνουν παίζοντας τις καταθέσεις των ελλήνων πολιτών, ζάρια στο βωμό των Futures & Options.

Τα repos του Σταϊκούρα είναι μια καλή αρχή, αλλά δεν φτάνει. Η παθογένεια του τραπεζικού συστήματος απαιτεί βαθιές τομές, ρήξη με το αμαρτωλό παρελθόν, αλλαγή πλεύσης. Η πολιτεία πρέπει επιτέλους να επισπεύσει την απεξάρτησή της απο το πάθος της τραπεζολαγνείας.