ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

 

Με έκπληξη διαπιστώνουμε ότι οι λεγόμενοι φιλοευρωπαίοι και αντικυβερνητικοί διαδηλωτές στην Ουκρανία προέβησαν σε ανατροπή του νομίμως εκλεγέντος προέδρου και ανέβασαν στην εξουσία πρόσωπα με ακραίες και επικίνδυνες αντιλήψεις.  Τα νεοναζιστικά κόμματα ελέγχουν το Κίεβο, οι Ελληνες και άλλες μειονότητες στην Ουκρανία νιώθουν άμεσο κίνδυνο και τα ελληνικά απαγορεύονται ως γλώσσα στη δημόσια διοίκηση.

Η μεγαλύτερη έκπληξη είναι ότι αυτή η ακροδεξιά πραξικοπηματική κυβέρνηση έχει τις ευλογίες των ΗΠΑ και ορισμένων χωρών της Ευ. Ενώσεως. Στο όνομα του αντιρωσισμού και με δικαιολογία την αυταρχική πολιτική του προηγούμενου προέδρου ο δυτικός κόσμος ανέχεται τους εχθρούς της δημοκρατίας. Τα γεωπολιτικά συμφέροντα και η χάραξη των ενεργειακών δρόμων υπερτερούν των ανθρώπινων δικαιωμάτων και των πραγματικά φιλελεύθερων δημοκρατικών αξιών.

Και σε άλλες περιπτώσεις οι δημοκρατικές χώρες του δυτικού κόσμου μάς εξέπληξαν με τα λάθη τους στην επιλογή συμμάχων. Θυμίζω την αμερικανική απόφαση να ενισχύσουν τους Αφγανούς ισλαμιστές αντάρτες Ταλιμπάν εναντίον του σοβιετικού στρατού στη δεκαετία του 1980-1990. Με τα χρήματα και τα όπλα των ΗΠΑ οι Ταλιμπάν ανδρώθηκαν, αποθρασύνθηκαν και κατέληξαν σε μάστιγα για την περιοχή.

Οι ΗΠΑ εξέθρεψαν ένα φίδι στον κόρφο τους, το οποίο τώρα τις δαγκώνει και αγωνίζονται να το εξολοθρεύσουν. Για τη συνεργασία ΗΠΑ και Ταλιμπάν είδαμε προ ολίγων ετών και μια ενδιαφέρουσα ταινία με τον Τομ Χανκς και τον προσφάτως αποβιώσαντα Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν. Αλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η εσωτερική διαμάχη στη Συρία. Με πρόσχημα την ανάγκη ανατροπής του Ασαντ οι δυτικές δημοκρατίες στηρίζουν την ένοπλη αντιπολίτευση, στην οποία κυριαρχούν ακραίοι ισλαμιστές.

Χριστιανοί φονεύονται μαζικά από τους ισλαμιστές και οι δημοκράτες της Δύσης σιωπούν. Οταν στην Ελλάδα διαμαρτυρηθεί για ψύλλου πήδημα ένας αντιρρησίας συνειδήσεως, τότε βλέπουμε διάφορες εκθέσεις διεθνών οργανισμών ή δυτικών κυβερνήσεων να καταγγέλλουν την Ελλάδα για δήθεν καταπίεση της θρησκευτικής ελευθερίας. Για την εξόντωση των χριστιανών -κυρίως ορθοδόξων- στη Συρία από τους αντικυβερνητικούς αντάρτες οι εν λόγω οργανισμοί τηρούν αιδήμονα σιωπή. Οι ΗΠΑ κυνηγούν ακόμη τους υπευθύνους της 11/9/2001, αλλά ανέχονται τη δράση των ακραίων ισλαμιστών στη Συρία.

Ενδιαφέρουσα είναι και η περίπτωση των Αλβανών εθνικιστών του ΟΥΤΣΕΚΑ. Οι δυτικές δυνάμεις τούς στήριξαν εναντίον των Σέρβων και τους ενθάρρυναν να ιδρύσουν το ανεξάρτητο Κόσοβο - Κοσσυφοπέδιο. Τώρα όμως μετανιώνουν, διότι εξέθρεψαν ένα θηρίο που βγήκε από το κλουβί του και δεν ελέγχεται. Παρακλάδια του ΟΥΤΣΕΚΑ είναι έτοιμα να πάρουν και πάλι τα όπλα στα Σκόπια διχοτομώντας στα δύο το ψευδομακεδονικό κρατίδιο, ενώ κινούνται επικινδύνως και στη νότια Σερβία.

Η Ελλάς ως χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρ. Ενώσεως οφείλει αφενός μεν να κατανοεί τα συμφέροντα των συμμάχων και εταίρων της και να τα μελετά σε ειδικά ινστιτούτα και πανεπιστημιακά κέντρα διεθνών σχέσεων, αλλά παραλλήλως οφείλει και δικαιούται να προβάλλει τις ενστάσεις της και τις τυχόν διαφωνίες της για το καλό του δυτικού κόσμου και για το δικό της συμφέρον.

Η χώρα μας διαθέτει μακρόχρονη διπλωματική εμπειρία, κομβική γεωπολιτική θέση και ένα σπουδαίο ιστορικό και πολιτιστικό παρελθόν, στοιχεία ικανά να οδηγήσουν την ελληνική πολιτική σκέψη σε προτάσεις διπλά ωφέλιμες· και για την αποφυγή λαθών εκ μέρους των εταίρων μας και για την προώθηση των εθνικών μας συμφερόντων χωρίς να συγκρούονται με εκείνα της Δύσης.

Οι λεγόμενοι ισχυροί της γης δεν έχουν πάντα δίκιο ούτε τα ξέρουν όλα, πολύ δε περισσότερο δεν μπορούν να τα προβλέψουν όλα σωστά. Ας τους βοηθήσουμε να κάνουν καλύτερες επιλογές συμμάχων και ας έχουμε το θάρρος να επισημαίνουμε τα σφάλματά τους. Αυτή θα είναι μια ουσιαστική βοήθεια. Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ
 

ΠΩΣ Η ΔΥΣΗ ΕΧΑΣΕ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Στις 21 Φεβρουαρίου ο εκλεγμένος πρόεδρος της Ουκρανίας, Βίκτορ Γιανουκόβιτς, μετά από δύο ημέρες αιματηρών ταραχών που είχαν ως αποτέλεσμα 75 νεκρούς, υπέγραφε μια συμφωνία με την αντιπολίτευση, που προέβλεπε εκλογές, αναθεώρηση του Συντάγματος, κυβέρνηση συνασπισμού και απελευθέρωση όλων όσων είχαν συλληφθεί κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων. Την συμφωνία αυτή, που ικανοποιούσε απόλυτα τα αιτήματα της πολιτικής αντιπολίτευσης, χαιρέτησαν με ενθουσιασμό τόσο η Ευρωπαική Ένωση όσο και οι ΗΠΑ. Μάλιστα ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου έκανε ένα πρόσθετο βήμα και διαβεβαίωσε τη διεθνή κοινή γνώμη ότι η κυβέρνησή του «θα παρακολουθεί προσεκτικά την εφαρμογή της συμφωνίας».

Όμως η συμφωνία αυτή προφανώς δεν ικανοποιούσε καθολου τις «εξεγερμένες μάζες» στο Μεϊντάν. Όπως δήλωσε αμέσως ένας εκπρόσωπός τους: «Αυτό είναι μόνο ένα κομμάτι χαρτί. Δεν θα φύγουμε από τα οδοφράγματα μέχρι να φύγει ο Γιανουκόβιτς». Όπως και έγινε. Ο Γιανουκόβιτς εγκατέλειψε κακήν κακώς τη χώρα και μια νέα κυβέρνηση ορίσθηκε, προκειμένου να οδηγήσει τη χώρα στις εκλογές, ενώ παράλληλα φρόντισε να εκδώσει και ένταλμα σύλληψης εναντίον του πρώην προέδρου, αποκλείοντας έτσι με αυτό τον τρόπο την συμμετοχή του στις εκλογές.

Να σημειωθεί εδώ ότι ούτε η Ε.Ε. ούτε οι ΗΠΑ διαμαρτυρήθηκαν για την καταπάτηση της συμφωνίας της 21ης Φεβρουαρίου, την οποία όπως είδαμε προηγουμένως είχαν χαιρετίσει θετικά. Ιδιαίτερα, δε,0 η διαβεβαίωση του εκπροσώπου του Λευκού Οίκου, σχετικά με την «προσεκτική παρακολούθηση της τήρησης της συμφωνίας»... ήταν σαν να μην είχε γίνει ποτέ!

Αυτό φυσικά δεν εκπλήσσει. Από την αρχή των επεισοδίων οι δυτικές κυβερνήσεις είχαν κλείσει τα μάτια τους στη δράση των ενόπλων ομάδων που είχαν καταλύσει κάθε έννοια έννομης τάξης στη χώρα και τρομοκρατούσαν όποιον πολίτη δεν συμφωνούσε με τις φαντασιώσεις τους. Αντίθετα, από την αρχή οι δυτικές κυβερνήσεις είχαν ακολουθήσει μια γραμμή που με μαθηματική βεβαιότητα οδηγούσε σε πολιτικά αδιέξοδα: αφενός προέβαλαν την εμμονή τους στην προάσπιση της ελευθερίας και της νομοκρατίας, όμως ταυτόχρονα υποστήριζαν την μη προάσπιση της ελευθερίας και της νομοκρατίας αν αυτή η προάσπιση επέβαλε τη χρήση βίας. 

Έτσι π.χ ενώ είχαν υπάρξει 3 δικαστικές αποφάσεις για την εκκένωση της πλατείας Μεϊντάν και το ξήλωμα των οδοφραγμάτων, οποιαδήποτε προσπάθεια της –είτε μας αρέσει, είτε όχι- νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης Γιανουκόβιτς να εφαρμόσει τις αποφάσεις των δικαστηρίων, αντιμετωπιζόταν με υστερικές κραυγές από τις δυτικές κυβερνήσεις. Ούτε, φυσικά, διανοήθηκαν οι δυτικες κυβερνήσεις να ζητήσουν τον άμεσο αφοπλισμό των εξτρεμιστών μετά την υπογραφή της συμφωνίας της 21ης Φεβρουαρίου. Με αποτέλεσμα να αποθρασυνθούν οι εξτρεμιστές, γνωρίζοντας πως ό,τι και να έκαναν και να ζητούσαν θα αντιμετώπιζαν, σε τελική ανάλυση, την αμέριστη κατανόηση της Δύσης.

Πώς μπορεί κανείς να ερμηνεύσει αυτή τη στάση της Ε.Ε. και των ΗΠΑ; Σύμφωνα με τον καθηγητή Νικολάι Πέτρο αυτή η στάση, που στην ουσία σηματοδοτούσε μια τέλεια αδιαφορία για την πραγματική κατάσταση, τόσο στο Κίεβο, όσο και στην Ουκρανία, ερμηνεύεται από το γεγονός ότι ευθύς εξ αρχής η Δύση είδε το θέμα της Ουκρανίας μέσα από ένα γεωπολιτικό πρίσμα, όπου το τι ακριβώς συνέβαινε στην Ουκρανία ήταν παντελώς αδιάφορο:

«Η πολιτική της Δύσης» γράφει ο καθηγητής Πέτρο, σε άρθρο του στο Νation «έχει χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα στην Ουκρανία, επειδή το επίκεντρο της πολιτικής της είναι η Ρωσία και όχι η Ουκρανία. Για αυτό έχει χάσει κάθε επαφή με την Ουκρανία». Στο βαθμό λοιπόν που κάποιος είχε αντι-ρωσικά αισθήματα, αυτό τον έκανε στα μάτια των δυτικών αυτόματα δημοκράτη και «φιλοδυτικό». Για αυτό αγκάλιασαν τους εξτρεμιστές και τους επέτρεψαν να οδηγήσουν την κατάσταση στα σημερινά αδιέξοδα.

ΟΜΠΑΜΑ ΚΑΙ ΟΛΑΝΤ ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

 

Η κυβέρνηση της Γαλλίας και αυτή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής σχεδιάζουν να λάβουν, «ελλείψει προόδου» στην προσπάθεια διευθέτησης της κρίσης στην Ουκρανία, «νέα μέτρα» σε βάρος της Ρωσίας, ανακοίνωσε σήμερα η γαλλική προεδρία έπειτα από μια τηλεφωνική επικοινωνία των προέδρων Φρανσουά Ολάντ και Μπαράκ Ομπάμα.

Επιμένοντας στην «αναγκαιότητα η Ρωσία να αποσύρει τις (στρατιωτικές) δυνάμεις τις οποίες έστειλε στην Κριμαία στα τέλη Φεβρουαρίου και να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να επιτραπεί η ανάπτυξη διεθνών παρατηρητών» στην Αυτόνομη Δημοκρατία της Κριμαίας, η οποία δεν τους έχει καλέσει ποτέ, οι πρόεδροι της Γαλλίας και των ΗΠΑ υπογράμμισαν ταυτόχρονα ότι «ελλείψει προόδου προς αυτή την κατεύθυνση, πρόκειται να ληφθούν νέα μέτρα, τα οποία θα επηρεάσουν σημαντικά τις σχέσεις ανάμεσα στη διεθνή κοινότητα και τη Ρωσία, κάτι το οποίο δεν είναι προς το συμφέρον κανενός», ανέφερε η γαλλική προεδρία στην ανακοίνωσή της.

 

ΚΡΑΤΗΡΑΣ ΜΟΧΑΒΕ ΣΤΟΝ ΙΣΗΜΕΡΙΝΟ ΤΟΥ AΡΗ - ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΕΚΚΙΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΜΕΤΕΩΡΙΤΩΝ ΠΟΥ ΕΠΕΣΑΝ ΣΤΗ ΓΗ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 5 ΕΚ. ΕΤΗ

 

Εντοπίστηκε το σημείο στον Άρη από όπου ξεκίνησαν οι σεργοτίτες. Οι μετεωρίτες με αρειανή προέλευση χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: σεργοτίτες, ναχλίτες και σασινίτες (shergottites, nakhlites, chassignites), ονόματα που προήλθαν από τις τοποθεσίες στις οποίες πρωτοανακαλύφθηκαν (Σεργκάτι-Ινδία, Νάχλα-Αίγυπτος, Σασινύ-Γαλλία). Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Όσλο υποστηρίζουν ότι εντόπισαν το ακριβές σημείο από το οποίο προέρχονται οι σεργοτίτες.

Πριν από πέντε εκατομμύρια έτη ένας μεγάλος αστεροειδής ή κομήτης έπεσε στην επιφάνεια του Άρη. Η τρομερή σύγκρουση δημιούργησε έναν μεγάλο κρατήρα ενώ ταυτόχρονα εκτόξευσε στο Διάστημα μεγαλύτερα και μικρότερα κομμάτια του εδάφους του Άρη. Κάποια από αυτά ταξίδεψαν και έπεσαν στη Γη λίγο αργότερα.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι από αυτή τη σύγκρουση προέρχονται οι σεργοτίτες και εκτιμούν ότι η σύγκρουση συνέβη σε μια περιοχή στον ισημερινό του Άρη και πιο συγκεκριμένα στον κρατήρα Μοχάβε.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι βασικά συστατικά των σεργοτιτών έχουν ακριβώς την ίδια ηλικία (4.3 δισ. έτη) με τον κρατήρα Μοχάβε και άρα οι μετεωρίτες προέρχονται από εκείνο το σημείο. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science».

Πάντως ορισμένοι ειδικοί διατυπώνουν σοβαρές αμφιβολίες, αφού προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι τα συστατικά των σεργοτιτών είναι πολύ νεότερα από την ηλικία στην οποία βασίζουν τα συμπεράσματά τους οι ερευνητές.

«Η μελέτη αυτή μου μοιάζει περισσότερο να πιθανολογεί παρά να στοιχειοθετεί δεδομένα. Δεν έχω πειστεί» αναφέρει ο Καρλ Αγγι, διευθυντής του Ινστιτούτου Μετεωριτολογίας του Πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού.