Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

ΟΥΚΡΑΝΙΑ: ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟΨΕ Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

 
Ο προσωρινός πρόεδρος της Ουκρανίας Αλεξάντρ Τουρτσίνοφ ανέλαβε τα καθήκοντα του αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων, Διαβάστε την συνέχεια πατώντας εδώ


 


Η ΒΡΩΜΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΜΚΟ


Βρώμικη, εξαιρετικά βρώμικη η ιστορία των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ), οι οποίες σε πλήρη αντίθεση με την ονομασία τους χρηματοδοτούνται αποκλειστικά ή σχεδόν αποκλειστικά από τις... κυβερνήσεις! Οι πρώτες βαριές υποψίες γεννιούνται όταν καθίσει κανείς και σκεφθεί: γιατί μια κυβέρνηση να ονομάζει «μη κυβερνητική» μια οργάνωση που υπάρχει μόνο και μόνο επειδή τη χρηματοδοτεί η κυβέρνηση;

Δεν μπορεί, σίγουρα κάτι θέλει να κρύψει η κυβέρνηση αυτή! Ετσι είναι πραγματικά. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ήταν αυτή που πρώτη συνέλαβε την ιδέα των κατ' όνομα «μη κυβερνητικών οργανώσεων». Η Ουάσιγκτον πρώτη χρηματοδότησε ΜΚΟ για να υλοποιήσουν πολιτικές αποστολές που τους ανέθεσε, και στη συνέχεια φυσικά αντέγραψαν όλες οι κυβερνήσεις την αμερικανική.

Διπλά αμαρτωλή η ιστορία των ΜΚΟ. Η μία, η δευτερεύουσα πτυχή, είναι αυτή για την οποία συζητούμε αποκλειστικά στην Ελλάδα: οι... «αρπαχτές» των «κολλητών» της εκάστοτε κυβέρνησης μέσω του στησίματος αμέτρητων ΜΚΟ και της χρηματοδότησής τους από το κράτος. Υπαρκτή πλευρά. Επιφανειακή προσέγγιση. Φαντάζεται κανείς στα σοβαρά ότι η αμερικανική κυβέρνηση εφηύρε και χρηματοδοτεί με δισεκατομμύρια δολάρια τις ΜΚΟ μόνο για να τσεπώνουν τα λεφτά κάποιες μυριάδες παράσιτα; Θα ήταν αφελέστατο και λανθασμένο να νομίσει κάποιος ότι αυτός είναι ο κύριος ρόλος των ΜΚΟ. Όχι.

Άλλος είναι ο λόγος που δημιούργησε τις ΜΚΟ η αμερικανική κυβέρνηση. Καθαρά πολιτικός. Οι ΜΚΟ αφενός προωθούν - κάποιες από αυτές, όχι όλες, εννοείται- την πολιτική των ΗΠΑ για τη συγκεκριμένη χώρα που δρουν και αφετέρου χρησιμεύουν ως κάλυμμα πρακτόρων της αμερικανικής κυβέρνησης! Γι' αυτό ξοδεύει ο Λευκός Οίκος δισεκατομμύρια δολάρια και δεν τον νοιάζει αν τμήμα τους ροκανίζεται από παράσιτα!

Δεν είναι όλες οι ΜΚΟ όργανα των κυβερνήσεων φυσικά. Ούτε είναι βεβαίως «άνθρωποι των Αμερικανών» όλοι αυτοί που δραστηριοποιούνται στις ΜΚΟ. Θα ήταν ηλίθιος κανείς αν ισχυριζόταν κάτι τέτοιο. Η συντριπτική πλειονότητα έχει ιδεαλιστικά κίνητρα ανιδιοτελούς προσφοράς. Ελάχιστοι κινούνται από ιδιοτέλεια οικονομικού χαρακτήρα και ακόμη πιο λίγοι είναι οι πράκτορες που χρησιμοποιούν τις ΜΚΟ για να περάσουν την πολιτική της κυβέρνησης που τους χρηματοδοτεί. Οι ΜΚΟ όμως είναι αποτελεσματικό πολιτικό όπλο.

Ας θυμηθούμε τον ρόλο που έπαιξαν πολλές ΜΚΟ στην ανατροπή του Μιλόσεβιτς στη Γιουγκοσλαβία, στις πολύχρωμες «επαναστάσεις» σε χώρες του πρώην «υπαρκτού σοσιαλισμού». Αλλά και πολύ πιο κοντά μας, μέσω ΜΚΟ δεν προσπάθησαν οι Αμερικανοί και οι Άγγλοι να περάσουν την αποδοχή του σχεδίου Ανάν στους Ελληνοκύπριους προ δεκαετίας, το 2004; «Έκαψαν» πολλούς ανθρώπους τους στις ΜΚΟ στην Κύπρο οι Αμερικανοί, καθώς ο κυπριακός ελληνισμός είπε τότε το ανεπανάληπτο «Όχι» με ποσοστό 76%.

Όλες οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τις ΜΚΟ για να περάσουν την πολιτική τους. Οι ΜΚΟ υπηρετούν όποια κυβέρνηση τις χρηματοδοτεί. Εμείς χαιρόμαστε πάντως πάρα πολύ που η ανάγκη των Σαμαρά και Βενιζέλου να καταπνίξουν τις εσωκομματικές αντιδράσεις στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ για να επιβιώσουν πολιτικά, οδηγεί στην αποκάλυψη κάποιων παρασίτων που δρουν στις ΜΚΟ και έτσι τις απομυθοποιούν εντελώς στα μάτια του λαού. Είναι αναγκαίο οι Έλληνες να γνωρίζουν την πραγματική φύση των ΜΚΟΔιαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ

ΤΟ ΜΕΤΕΩΡΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ


Ολος ο πλανήτης αυτή την περίοδο παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τα τεκταινόμενα στην Ουκρανία, όσον αφορά τα βίαια επεισόδια, τους νεκρούς και την απουσία μιας σταθερής κυβέρνησης που μπορεί να βγάλει την χώρα από το χάος και το τέλμα. Η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου, αν δεν έχει διαβεί ήδη αυτή την κερκόπορτα, που σημαίνει ότι η εμπλοκή των μεγάλων δυνάμεων είναι τελικά αναπόφευκτη.

Η κρίση στην Ουκρανία δεν είναι κάτι ξαφνικό αλλά γιγαντώθηκε μέσω της διεφθαρμένης πολιτικής ελίτ που καθοδηγούσε την χώρα περίπου την τελευταία δεκαετία και βρίσκεται δυστυχώς σε μια διελκυνστίδα ισορροπιών ανάμεσα σε Ρωσία και Ευρωπαϊκή Ενωση.Από την μια οι παραδοσιακά στενές σχέσεις με την Ρωσία, καθώς η χώρα αποτελούσε πρώην σοβιετική δημοκρατία για χρόνια, και από την άλλη η προσέγγιση προς την ΕΕ, στην κατεύθυνση της ένταξης και της διακυβέρνησης με βάση τα δυτικά πρότυπα.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η Ουκρανία φαίνεται ανήμπορη στο σύνολο της επικράτειάς της ν’αποφασίσει για τον δικό της γεωστρατηγικό προσανατολισμό, σύμφωνα με τα δικά της εθνικά συμφέροντα, απαλλαγμένη από έξωθεν πιέσεις. Είναι αλήθεια ότι η Ρωσία βλέπει στην Ουκρανία μια ισχυρή σφαίρα πολιτικής και οικονομικής επιρροής, με στόχο την επαναδημιουργία ενός ζωτικού χώρου, παρόμοιου μ’ εκείνου της Σοβιετικής Ενωσης, που θα μπορούσε να ελέγξει και στρατιωτικά.

Πιο συγκεκριμένα, η Ουκρανία αποτελεί για την Ρωσία ένα σημαντικό διαμετακομιστικό κέντρο για το ρωσικό φυσικό αέριο, με στόχο και την προσέγγιση άλλων αγορών που θα μπορούσε να επηρεάσει στο μέλλον.Το ίδιο πρίσμα ισχύει και για την Δύση βέβαια, καθώς η Ουκρανία αποτελεί τη σημαντικότερη χώρα -κόμβο μεταφοράς ρωσικού φυσικού αερίου προς την ΕΕ. Επίσης η υπερβολικά μεγάλη γειτνίαση της χώρας με κράτη μέλη της ΕΕ, σε σύνορο 1.300 χλμ., καθιστά την όποια πολιτική αστάθεια στην Ουκρανία για την ΕΕ όσον αφορά την μεταφορά αγαθών και υπηρεσιών.

Αυτή τη στιγμή που γράφεται ιστορία για την χώρα, πρέπει να επικρατήσει ψυχραιμία ώστε να διασφαλιστεί η επικράτεια και να μην υπάρξουν τάσεις απόσχισης, ή διαμελισμού σε ανατολική και δυτική, με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Σε αυτό το πλαίσιο, οφείλουν τόσο η Ρωσία όσο και η ΕΕ, μέσα από μια αμοιβαία αποδεκτή συμφωνία, να σεβαστούν την βούληση του ουκρανικού λαού και να προστατευθούν τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Θα είναι έγκλημα να επιτραπεί οποιαδήποτε στρατιωτική επέμβαση από την Ρωσία, είτε για να επανατοποθετηθεί φιλορωσική κυβέρνηση, είτε για να προσαρτηθεί το ανατολικό τμήμα των ρωσόφωνων περιοχών.Σε κάθε περίπτωση βέβαια, απαιτείται σοβαρή κινητικότητα ιδίως από την ΕΕ ώστε με ενιαία φωνή και μαζί με συμμαχικές δυνάμεις αν χρειαστεί, ν’αποτρέψουν με χρήση διπλωματίας τετελεσμένα, ώστε να προστατευθεί αφενός η εθνική κυριαρχία της χώρας και αφετέρου να διασφαλιστεί το ευρωπαϊκό κεκτημένο που μπορεί ν’ απειληθεί από ενδεχόμενη σύρραξη.

Εν κατακλείδι, στην Ουκρανία χρειάζεται άμεσα μια κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας που θα προετοιμάσει δίκαιες και δημοκρατικές προεδρικές εκλογές μεσοπρόθεσμα, απομόνωση των εξτρεμιστικών στοιχείων που μόνο ζημιά κάνουν και σαφής γεωστρατηγικός στόχος που θα βάλει τα θεμέλια της ανάπτυξης και της καλής γειτονίας με όλους.

«ΚΥΡΙΑ ΑΝΓΚΕΛΑ ΕΙΣΤΕ ΑΠΑΙΧΤΗ»


Ο συνεργάτης της Άνγκελα Μέρκελ κοντοστάθηκε διστακτικά μπροστά στο γραφείο της και ξερόβηξε απαλά. Η «Μούτι» σήκωσε το βλέμμα από το ipad και τον κοίταξε ερωτηματικά.

•«Τι συμβαίνει, γιατί έχεις ένα ύφος σαν τον Φίλιπ Ρέσλερ μετά τις εκλογές;» τον ρώτησε.

•«Εχω κακά νέα, ξέρετε, και δε μου αρέσει να σας φέρνω κακά νέα», απάντησε αυτός βραχνά.

•«Πόσες φορές θα σου πω ότι ακόμα και τα κακά νέα μπορούν να είναι καλά νέα;» αναστέναξε αυτή, αγγίζοντας τα όρια της θεατρικότητας. «Τι χαρτί είναι αυτό που κρατάς;»

•«Μια πρόβλεψη για τις έδρες των κομμάτων στην επόμενη ευρωβουλή... έγινε πανευρωπαϊκή δημοσκόπηση και αναγωγή» της ψιθύρισε αυτός, λες και φοβόταν ότι κάποιος, κάπου μακριά σε κάποιο υπόγειο στην Ουάσιγκτον θα μπορούσε να κρυφακούσει τα λόγια του.

•«Και τι λες ότι διαβάζω εδώ τόση ώρα» γέλασε αυτή δείχνοντας το τάμπλετ. «Και πού τα είδες λοιπόν τα κακά νέα, χαζούλη μου;» πρόσθεσε η κυρία με ένα αινιγματικό χαμόγελο.

•«Μα χα... χα... χάνουμε» μπέρδεψε τα λόγια του αυτός. «Το Λαϊκό Κόμμα, η Κεντροδεξιά θα χάσει εβδομήντα και βάλε έδρες... Θα μας περάσουν οι σοσιαλδημοκράτες... Αλλάζει το τοπίο... Και η Αριστερά ανεβαίνει... Και οι εθνικιστές το ίδιο»... τόλμησε να ψελλίσει αυτός.

•«Αχ χαζούλη μου... Πόσες φορές θα πρέπει να σου πω ότι στην πολιτική οι αριθμοί δεν είναι μόνο μαθηματικά;» είπε αυτή, σηκώθηκε και τον χτύπησε φιλικά στην πλάτη... «Κάτσε να σου εξηγήσω πάλι, αν και νομίζω πια ότι είσαι ανεπίδεκτος».

Ο Γερμανός δεν απάντησε. Κάθισε, δίπλωσε τα χέρια μπροστά του και γύρισε το βλέμμα προς την καγκελάριο που είχε πλησιάσει την πελώρια τζαμαρία ατενίζοντας μακριά λες και έβλεπε το μέλλον. Αυτή άρχισε να περιγράφει εικόνες από το μέλλον.

•«Λοιπόν, όλα αυτά που μου είπες είναι σωστά... Και για αυτό ακριβώς μας βολεύουν μια χαρά. Θα βγουν πρώτοι οι σοσιαλδημοκράτες; Ε, τότε θα έχω κάθε λόγο να αφήσω τον Μάρτιν Σουλτς να γίνει πρόεδρος της Κομισιόν. Με έχει πρήξει κάθε μέρα στα τηλέφωνα. Να δεις που οι φίλοι μας οι ευρωπαίοι σότσις θα το σκυλομετανιώσουν που πρότειναν Γερμανό υποψήφιο. Αλλά εγώ θα πω «σέβομαι τη συμφωνία». Και θα έχω έναν δικό μου άνθρωπο να συνεννοούμαι με την Επιτροπή. Ούτε μεταφραστές, ούτε χαλασμένα τηλέφωνα. Κι άσε τους σοσιαλδημοκράτες να καμαρώνουν ότι είναι πρώτη δύναμη...»

•«Ναι αλλά άμα είναι πρώτη δύναμη στην Ευρώπη, θα μας ζαλίσουν. Δεν είδατε πώς μας παίδεψαν με τον μεγάλο συνασπισμό;» τόλμησε να της αντιτείνει αυτός.

•«Ασ’ τους να κοκορεύονται. Αφού τα ίδια με μας λένε και καλύτερα καμιά φορά. Κι αν έχουν και δέκα έδρες παραπάνω δε χάλασε ο κόσμος. Έτσι κι αλλιώς μόνοι τους δεν μπορούν να περάσουν τίποτα. Θα κάνουμε και στην Ευρώπη μεγάλο συνασπισμό. Ασ’ τους αυτούς να καμαρώνουν ότι είναι κερδισμένοι και μετά θα τους βάζω εγώ να ψηφίζουν ότι θέλω. Γερμανικά, λιτά κι απέριττα. Κι άμα γκρινιάζουν θα τους λέω να πάνε να κάνουν παρέα με τους κομμουνιστές. Και θα κάθονται στα αυγά τους. Άσε που άμα πέσουν οι έδρες του Λαϊκού Κόμματος, θα πέσουν από κάτι χώρες, που τα κάνανε μπάχαλο. Οι δικές μας των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών θα μείνουν σταθερές. 

Να μη σου πω ότι θα αυξηθούν κιόλας. Τι σημαίνει αυτό; Θα έχουμε ακόμα περισσότερη επιρροή. Κανείς δε θα τολμά να μας κουνηθεί πια μέσα στην ομάδα. Ποιος θα μας μιλήσει; Οι Γάλλοι, που είναι διαλυμένοι; Οι Ιταλοί, που έτσι κι αλλιώς καλύτερα να τρώνε παρά να μιλάνε; Οι Έλληνες και οι Κύπριοι, που μας χρωστάνε και θα 'ναι και τρεις κι ο κούκος; Θα τους λέω κάθε μέρα ότι για να ορθοποδήσουν πρέπει να κάνουν ό,τι και εμείς οι Γερμανοί. Ηρέμησε λοιπόν, αγόρι μου. Μακάρι να έρθουν έτσι τα αποτελέσματα. Θα είναι ό,τι ακριβώς μας χρειάζεται για να βάλω επιτέλους τάξη σε αυτή την παιδική χαρά, που μου κατάντησαν την Ευρώπη όλοι αυτοί οι καλοπερασάκηδες».

•«Κυρία Ανγκέλα... είστε άπαιχτη... Δεν τα είχα σκεφτεί έτσι όλα αυτά...»

•«Γι' αυτό και κάθεσαι εσύ από εκείνη κι εγώ από αυτή την πλευρά του γραφείου» του απάντησε αυτή σχεδόν στοργικά, όπως αρμόζει σε μια μητέρα, που ηρέμησε το ανάστατο παιδί της. «Πήγαινε τώρα και πάρε μου την Μπούντεσμπανκ και ρώτα πότε θα βγει αυτή η στατιστική, που λέει ότι οι Έλληνες ξοδεύουν περισσότερα από τους Γερμανούς για να ταΐζουν τα κατοικίδια τους».

ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ ΚΑΙ… ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ


Εν έτει 2014, στην Ελλάδα, το ένα στα πέντε νοικοκυριά (20%) ζει κάτω από το όριο της φτώχειας (σύμφωνα με επίσημα στοιχεία της Ε.Ε.), δηλαδή συμπεριλαμβανομένης και της κοινωνικής πρόνοιας δεν καταφέρνει να έχει διαθέσιμο εισόδημα ίσο ή ανώτερο του 60% του μέσου εισοδήματος στη χώρα του. Παράλληλα αποτελεί κοινό τόπο η διαπίστωση της μεγιστοποίησης του χάσματος μεταξύ των ομάδων με χαμηλό και υψηλό εισόδημα από τη στιγμή που ξέσπασε η οικονομική κρίση, κατακερματίζοντας με αυτό τον τρόπο τη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας.

 Ενόσω στην πολιτική και μιντιακή σκηνή οι όροι «ανάπτυξη», «πρωτογενές πλεόνασμα» και «εξωστρέφεια» έχουν αναχθεί σε πυξίδα πολιτικής, ο τόπος φαίνεται να διανύει μια «ανάκαμψη με ανεργία». Τα πρώιμα σημάδια οικονομικής ανάπτυξης που πολυδιαφημίζει η κυβέρνηση δεν αντιστοιχούν στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και δεν έχουν κανένα ουσιαστικό αντίκτυπο σε αυτό που ονομάζουμε καθημερινότητα. 

Η πραγματική κατάσταση γίνεται συνεχώς χειρότερη, καθώς τα μέτρα λιτότητας έχουν σοβαρά αρνητικά αποτελέσματα στους πιο φτωχούς και ευάλωτους κρίκους της κοινωνίας. Αυτό καταδεικνύεται από συγκεκριμένα στοιχεία και γεγονότα, όπως την πολυπληθή παρουσία συμπολιτών μας στα μαζικά συσσίτια, τις αυξανόμενες εκκλήσεις σε ΜΚΟ για τη δημιουργία κέντρων αστέγων και τη σχεδόν μηδενική παρουσία και δράση του κράτους κοινωνικής πρόνοιας.

Οι πολιτικές λύσεις που προωθούνται αυτή τη στιγμή στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής, τόσο σε επίπεδο σχεδιασμού και προγραμματισμού όσο και σε επίπεδο εφαρμογής, απλώς μεταφέρουν το πρόβλημα στο μέλλον, δεν το καταπολεμούν στη ρίζα του, ενώ όσες αξιόλογες προσπάθειες έγιναν στο παρελθόν έμειναν στα κιτάπια του πρώην κυβερνητικού συνασπισμού ή ακυρώθηκαν από τους νέους αρμόδιους υπουργούς. 

Η μεν κυβέρνηση αντιμετωπίζει την εθνική κοινωνική πολιτική ως θέμα ήσσονος σημασίας, και ενώ σε ό,τι έχει να κάνει με μικροπολιτικές κόντρες και επικοινωνιακούς τακτικισμούς διυλίζουν τον κώνωπα, σε ό,τι αφορά τα έντονα και αυξανόμενα κοινωνικά προβλήματα καταπίνουν την κάμηλο. Ταυτόχρονα, σε ένα παράλληλο σύμπαν, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, συχνά προβαίνουν σε εξαγγελίες που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, που στόχο έχουν τον εντυπωσιασμό, ενίοτε την εμπορία ελπίδας, ή στερούνται ρεαλισμού. 

Επαγωγικά, αυτή η αναποτελεσματικότητα του πολιτικού κόσμου στη χάραξη και εφαρμογή κοινωνικών πολιτικών ενισχύει και ευνοεί τα αυξανόμενα επίπεδα ανισότητας, κοινωνικού αποκλεισμού, την έλλειψη εμπιστοσύνης στους δημόσιους φορείς και το αυξανόμενο χάσμα μεταξύ πολιτικής και πολιτών. 

Αυτοί που θέλουν να γιγαντώσουν το περίφημο πρωτογενές πλεόνασμα ας έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι πυρήνας κάθε οικονομικού και αναπτυξιακού προγράμματος είναι ο άνθρωπος και όσο αυτός ο παράγοντας τίθεται συστηματικά και τεχνηέντως στον προθάλαμο της οικονομικής πολιτικής, ο λαός και δη η νεολαία του τόπου εξωθείται στην απαξίωση του πολιτικού συστήματος, με ολέθρια αποτελέσματα για το παρόν και το μέλλον της ελληνικής κοινωνίας.