ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟΤΕΡΟΙ ΣΕΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

Οι γεωλογικές διεργασίες στον μανδύα της Γης δεν σταματούν ποτέ. Ουσίες ανέρχονται και κατέρχονται συνεχώς υπό τον φλοιό της Γης, προκαλώντας συχνά σεισμούς στην επιφάνεια του πλανήτη. Ο πιο καταστροφικός σεισμός στην ιστορία της ανθρωπότητας έλαβε χώρα στις 23 Ιανουαρίου 1556 στην Επαρχία Shaanxi της Κίνας.

Πολλά χρόνια αργότερα, έγινε γνωστό ότι το μέγεθος του σεισμού μετρήθηκε σε 8,5 βαθμούς της Κλίμακας Ρίχτερ, ενώ οδήγησε στον θάνατο 830.00 ανθρώπων. Τα δεδομένα για τους αριθμούς των απωλειών από τον σεισμό ελήφθησαν πρωταρχικά από τις επονομαζόμενες φορολογικές λίστες, που περιείχαν τα ονόματα των Κινέζων πολιτών που ήταν υποχρεωμένοι να πληρώνουν φόρους. Στην πραγματικότητα, ο αριθμός των θυμάτων ενδέχεται να ήταν πολύ μεγαλύτερος.

Στην Ευρώπη, ο πιο καταστροφικός σεισμός συνέβη το 1755 στην Πορτογαλία. Ο σεισμός μεγέθους 9,1 βαθμών της Κλίμακας Ρίχτερ προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές στην πόλη της Λισαβόνας. Περίπου 90.000 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους από τις τεράστιες καταστροφές που προκάλεσε ο σεισμός, και 10.000 ακόμη πνίγηκαν έπειτα από την πρόκληση κύματος τσουνάμι. Ο σεισμός μετέτρεψε σε ερείπια σχεδόν τα δύο-τρίτα της Λισαβόνας, έχοντας καταστρέψει πολυάριθμα μοναδικά μνημεία και έργα τέχνης.

Έπειτα από την ανείπωτη αυτή τραγωδία, η ευρωπαϊκή ήπειρος δεν έχει αντιμετωπίσει καταστροφή αντίστοιχου μεγέθους.  Στην Αφρική, ο πιο καταστροφικός σεισμός συνέβη τον Φεβρουάριο του 1960, κοντά στην πόλη-λιμάνι Agadir του Μαρόκο. Ο σεισμός ήταν μεγέθους 7,7 βαθμών της Κλίμακας Ρίχτερ και περισσότεροι από 12.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Οι περισσότεροι εξ αυτών σκοτώθηκαν από τα τεράστια κύματα τσουνάμι που ήταν το αποτέλεσμα της ισχυρότατης σεισμικής δόνησης.

Στη Λατινική Αμερική, οι σεισμοί αποτελούν ένα συνηθισμένο φαινόμενο. Ο πλέον καταστροφικός σεισμός στην λατινοαμερικάνικη ήπειρο συνέβη το 1970 κοντά στην πόλη Chimbote του Περού. Η ένταση του σεισμού δεν ήταν πολύ μεγάλη (σ.σ. pentapostagma.gr– περίπου 5,7 βαθμοί της Κλίμακας Ρίχτερ) αλλά οι καταστροφές που προκλήθηκαν οδήγησαν στον θάνατο περίπου 70.000 ανθρώπων, καθώς πολλά χωριά στην ευρύτερη περιοχή της Chimbote κυριολεκτικά κατέρρευσαν.

Στην Βόρεια Αμερική, ο ισχυρότερος σεισμός προκλήθηκε τον Απρίλιο του 1906 κοντά στην πόλη του San Francisco. Η ισχυρότατη δόνηση μεγέθους 8,2 βαθμών της Κλίμακας Ρίχτερ οδήγησε στον θάνατο 7.000 ανθρώπων. Θεωρείται ότι τα περισσότερα από τα θύματα σκοτώθηκαν εξαιτίας των πολλαπλών πυρκαγιών που προκλήθηκαν παρά εξαιτίας των άμεσων καταστροφών. Η κατάρρευση των κτηρίων, που ως επί το πλείστον ήταν χτισμένα από ξύλο, οδήγησαν στην πρόκληση πολυάριθμων πυρκαγιών.

Στην Ευρασία, και πιο συγκεκριμένα, στην Ασιατική πλευρά της Ηπείρου, ο σχετικά πρόσφατος σεισμός που προκλήθηκε στο νησί της Sumatra, στην  Ινδονησία στις 26 Δεκεμβρίου 2004, μπορεί να θεωρηθεί ως ο μεγαλύτερος που συνέβη ποτέ στην ευρύτερη περιοχή. Ο σεισμός και τα τεράστια κύματα τσουνάμι που προκλήθηκαν από την σεισμική δόνηση οδήγησαν στον θάνατο 20.000 έως 30.000 ανθρώπων…

ΑΥΤΟΙ ΟΜΩΣ ΞΕΧΑΣΑΝ & ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

Το είχαμε γράψει από την αρχή ότι η επιβολή των μνημονίων και της οικονομικής και ψυχολογικής εξόντωσης του ελληνισμού σε Ελλάδα στην αρχή και στην συνέχεια στην Κύπρο, είχε σαν ένα βασικό στόχο το γενικό ξεπούλημα όλων των εθνικών θεμάτων. Δυστυχώς τώρα επαληθευόμαστε με τον πιο τραγικό τρόπο. Η Κυπριακή Δημοκρατία παύει πλέον να είναι Κυπριακή Δημοκρατία, παύει να είναι ανεξάρτητο κράτος ισότιμο μέλος της Ευρώπης και γίνεται ελληνοκυπριακή κοινότητα που έχει τα ίδια δικαιώματα με το κατοχικό ψευδοκράτος και κατά συνέπεια μοιράζεται, (και με αμερικανική εντολή), και τα ίδια οφέλη από τα ενεργειακά κοίτασμα που βρίσκονται στην κυπριακή ΑΟΖ.

Αυτός που με περισσό στόμφο διαβεβαίωνε τους Κύπριους πριν από τις προεδρικές εκλογές ότι δεν θα υπέγραφε το μνημόνιο της οικονομικής καταστροφής της μεγαλονήσου, αυτός που έπαιζε θέατρο με εκείνο τον ανεκδιήγητο υπουργό του των οικονομικών όταν τον έστελνε στη Μόσχα δήθεν για να διαπραγματευτεί  βοήθεια που θα τον γλύτωνε από την Ευρωπαϊκή εξόντωση, αυτός, ο Ανα(ν)αστασιάδης, θα είναι αυτός που θα θάψει την Κυπριακή Δημοκρατία σε συνεργασία με τους ελληνόφωνους προδότες των Αθηνών, με αυτούς που εξόντωσαν την Ελλάδα, με αυτούς που δεν έχουν ούτε ιερό ούτε όσιο.

Αλήθεια θα αφήσουμε έτσι να περάσει αυτή η τρομερή προδοσία; Θα αφήσουμε έτσι να θαφτεί με αυτό τον πιο κυνικό τρόπο το κυπριακό, το κυπριακό που γι’ αυτό ο Τάσος Παπαδόπουλος έδωσε την ψυχή του, το κυπριακό που γι’ αυτό οι Σολομός και Ισαάκ έπεφταν δολοφονημένοι εν ψυχρώ από τις κατοχικές τουρκικές σφαίρες;Υπάρχουν ακόμα Έλληνες σε αυτή την χώρα; Που είναι οι αξιωματικοί που ορκίστηκαν να υπερασπίζονται την πατρίδα;  Που είναι οι  διανοούμενοι αυτού του τόπου;  Οι ακαδημαϊκοί, οι δικαστές, η εκκλησία που έχει πιει το αμίλητο νερό; Αυτή είναι η ελληνική εκκλησία που ήταν πάντα στην πρώτη έπαλξη για την υπεράσπιση των εθνικών μας θεμάτων;

Που είναι οι δημόσιοι άντρες που ορίστηκαν να υπερασπίζονται την εθνική μας ταυτότητα; Παραδόθηκαν όλα σε δυο διοπτροφόρους προδότες που ξεπουλούν το κυπριακό για να κρατηθούν στις καρέκλες τους; Αυτή είναι Ελλάδα του 2014; Αυτή είναι η Ελλάδα που σε λίγα χρόνια θα έχει τη επέτειο των διακοσίων χρόνων από την εγερτήριο επανάσταση του 1821; Άραγε θα υπάρχει μέχρι τότε η Ελλάδα; Διακόσια χρόνια μετά την επανάσταση, διακόσια χρόνια μετά το αίμα που χύθηκε από τους ήρωες του 21, ο τόπος αυτός θα είναι μια θλιβερή ανάμνηση, θα είναι γεμάτος μουσουλμανικούς μιναρέδες και μια ελληνογενή μειονότητα που θα πασχίζει να διασωθεί από τις αλλεπάλληλες συμφορές και προδοσίες. Εκεί μας οδηγούν!

Εκατομμύρια φανατικοί μουσουλμάνοι θα κάνουν το τελικό γιουρούσι και τότε δεν θα μπορεί τίποτα να μας σώσει! Η προδοσία του Κυπριακού είναι η αρχή. Θα ακολουθήσει το μακεδονικό, το Αιγαίο και στο τέλος ότι θα απομείνει θα γίνει παρανάλωμα της γερμανικής βουλιμίας. Τότε θα λέμε πως κάποτε υπήρξε μια ιστορική Ελλάδα και οι Έλληνες θα είναι αντικείμενο ιστορικής μελέτης. Όσοι Έλληνες θα έχουν απομείνει εδώ, γιατί οι άλλοι θα έχουν ήδη φύγει από το καράβι που το βούλιαξαν.Αυτό είναι το μέλλον μας; 

Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ

Ο Κ. ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ ΚΑΙ Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΚΒΑΙ

Θυμόσαστε την παλιά ταινία «Η γέφυρα του ποταμού Κβάι»; Να θυμίσουμε λίγο την υπόθεση. Β’ Παγκόσμιος, ΝΑ Ασία, ραγδαία προέλαση των Ιαπώνων εις βάρος της βρετανικής αυτοκρατορίας, οι λίγες βρετανικές μονάδες υποχωρούν, πολλοί συλλαμβάνονται αιχμάλωτοι. Οι Ιάπωνες αποφασίζουν να κατασκευάσουν ξύλινη γέφυρα στον ποταμό Κβάι χρησιμοποιώντας αιχμαλώτους σε άθλιες συνθήκες. Ο Βρετανός διοικητής αντιδρά χωρίς αποτέλεσμα. Όμως η γέφυρα, κακομελετημένη και σε λάθος θέση δεν προχωρά. Οι Βρετανοί προτείνουν να μελετήσουν οι μηχανικοί τους και να κατασκευάσουν σε νέα θέση τη γέφυρα, εργαζόμενοι σε ανθρώπινες συνθήκες, υπό τη διοίκηση των δικών τους αξιωματικών.

Η πρόταση γίνεται δεκτή, η γέφυρα κατασκευάζεται και την ημέρα των εγκαινίων θα περάσει το πρώτο τρένο. Όμως η βρετανική διοίκηση έχει πληροφορηθεί την ύπαρξη της γέφυρας και αποφασίζει την ανατίναξή της με σαμποτέρ. Την τελευταία στιγμή όμως, στα εγκαίνια, ο αιχμάλωτος Βρετανός διοικητής ανακαλύπτει τυχαία το καλώδιο της ανατίναξης της γέφυρας που για αυτόν συμβολίζει την αξιοπρέπεια, τις ικανότητες και την υπεροχή των ανδρών και της χώρας του, κάτω από αυτές τις συνθήκες, όμως αντιπροσωπεύει κίνδυνο για τη στρατιωτική προσπάθεια της χώρας του και πρέπει να ανατιναχθεί και αυτός, ως στρατιωτικός, να το δεχθεί. Ακολουθεί το δράμα μια και διαλέγει να σώσει τη γέφυρα (στο βιβλίο, η ταινία έχει πιο χάπι εντ…).

Συμπαθώ (συμπαθούσα…) τον κ. Στουρνάρα. Θεωρούσα ότι υπό τις υπάρχουσες συνθήκες ήταν σωστή επιλογή για υπουργός Οικονομικών. Τεχνοκράτης, με τη σχετική εμπειρία, γνώστης των πραγμάτων, απαλλαγμένος από μικροκομματικές σκοπιμότητες και μέριμνα επανεκλογής. Και όχι άσχετος από την πολιτική, ως ανήκων στην ομάδα Σημίτη και κατά τεκμήριο «προοδευτικός». Τη στιγμή που επιλέγεται η οδός του ευρώ και όχι της δραχμής, μια και το θέμα για την Ελλάδα δεν είναι μόνο οικονομικό αλλά και γεωπολιτικό, τον θεωρούσα κατάλληλο.

Λέγεται ότι αυτή τη στιγμή, με όλες τις επιφυλάξεις και παρά την έλλειψη κοινωνικής δικαιοσύνης, έχουμε διανύσει το μεγαλύτερο κομμάτι του δρόμου και, δυστυχώς, φαίνεται πάλι να πέφτουμε σε τοίχο. Η λύση; Υπερφορολόγηση των ήδη εξαντλημένων. Συνέπεια; Δήμευση σπιτιών (υπέρ βωμών (ιερών) και εστιών (σπιτιών) λέμε ότι αγωνιζόμαστε στον πόλεμο) ακόμα και αν το βρήκες από τους γονείς σου, κλείσιμο υγιών επιχειρήσεων λόγω έλλειψης ρευστότητας και ασυνέπειας του κράτους, εξαέρωση οικονομιών ζωής «για μια δύσκολη στιγμή», κατάργηση κάθε έννοιας σιγουριάς για το αύριο. Σίγουρα ο κ. Στουρνάρας δεν ανέλαβε με αυτή την προοπτική. Όμως εδώ έχουμε φθάσει. Στο δίλημμα. Τι θέλουμε εδώ που έχουμε φθάσει;

Μήπως τελικά στην πορεία χάθηκε ο στόχος; Που (επισήμως) ήταν να διασωθεί η χώρα προς όφελος (της συντριπτικής πλειοψηφίας) των πολιτών της. Μήπως τελικά καταλήγουμε στην εμμονή να διασωθεί ο (και) προσωπικός στόχος του κ. Στουρνάρα και των εντολέων του (αφελώς παραβλέπω πιέσεις και συμφέροντα...), ξεχνώντας τον τελικό στόχο της διάσωσης των ανθρώπων;

ΕΘΝΙΚΟ ΜΠΛΟΚΟ

Εθνική Οδός, καθημερινή, λιακάδα. Στο ρεύμα προς Θεσσαλονίκη, η κίνηση είναι ελάχιστη. Αν εξαιρέσεις τους περίπου διακόσιους σταθμούς διοδίων που συναντάς, όπου πρέπει να σταματήσεις για να πληρώσεις ή να βγεις και να σηκώσεις μόνος σου την μπάρα (εγώ κάνω το δεύτερο), τα χιλιόμετρα καταπίνονται αμάσητα. Έχω περάσει κιόλας τα τούνελ του Μαλλιακού, έχω τραβήξει χειρόφρενο ώσπου να ανάψει το πράσινο στη Στυλίδα («Εθνική Οδός», σου λέει μετά ο άλλος) και ανηφορίζω προς τις στροφές της Πελασγίας. Τα ηχεία παίζουν το αγαπημένο μου άλμπουμ, που με βοηθάει στο σωστό τέμπο οδήγησης. Με τις πρώτες κατηφοριές, ρυθμίζω το cruise control και απολαμβάνω την ερημιά της Εθνικής στο κομμάτι Βόλος-Λάρισα.

Ξαφνικά, το ρεύμα της κυκλοφορίας κόβεται από ένα οδόφραγμα, φτιαγμένο από φοριαμούς και γραφεία. Επάνω στα γραφεία παρατηρώ κάτι ιουράσιας τεχνολογίας σκονισμένους υπολογιστές, βαρύγλυκους να αχνίζουν και από πίσω, ανθρώπους σε καρέκλες Sato, να σφραγίζουν με μανία έγγραφα. «Ωχ, πάλι τα ίδια;» λέω μέσα μου.»Πότε θα σταματήσουν πια να κόβουν τη χώρα στα δύο αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι;». Η Τροχαία είναι κιόλας εκεί και διώχνει την κίνηση σε έναν παράδρομο. Μετά από μιάμιση ώρα, όπου όλοι σερνόμαστε με συνεχές γκάζι-φρένο, ξαναβγαίνουμε επιτέλους στην Εθνική. Παλεύω να κερδίσω λίγο από τον χαμένο χρόνο, προσπερνώντας σβέλτα τα φορτηγά, αλλά δεν κρατάει πολύ.

Μετά από μόλις είκοσι σταθμούς διοδίων, πέφτω σε δεύτερο μπλόκο. Αυτήν τη φορά, ο δρόμος είναι κλειστός από ασθενοφόρα, καρέκλες οδοντιάτρων, κρεβάτια νοσοκομείου και άλλα ογκώδη. Δεκάδες απεργοί με λευκές ρόμπες κρατούν πανό, σύριγγες και στηθοσκόπια, λένε «βήξτε» σε όποιον οδηγό πλησιάζει και αντιλαμβάνομαι ότι είναι γιατροί, που για δεύτερη φορά μέσα στο μήνα, έχουν κλείσει την Εθνική, για να διαμαρτυρηθούν στον Άδωνι για τη διαθεσιμότητα. Και πάλι η Τροχαία μας οδηγεί σε παράκαμψη, ευτυχώς συντομότερη αυτήν τη φορά. Έχω κιόλας διασχίσει τα Τέμπη (σκέψου, ζητάνε διόδια ακόμη και για αυτό το διάσημο -για τα πολύνεκρά του- μονοπάτι), όταν συνειδητοποιώ πως η κίνηση πυκνώνει. Σε λίγο όλα τα αυτοκίνητα έχουν πάλι ακινητοποιηθεί.

Δεν είναι η ημέρα μου σήμερα. Σα να μην έφταναν οι εφοριακοί και οι γιατροί, τώρα έχουν κόψει τον Πλαταμώνα στα δύο και οι μοντέλες, που έχουν στήσει κάθετα μια πασαρέλα και κάνουν επίδειξη μόδας. Δαντελένια πανό με φιόγκους σε παστέλ τόνους λένε ότι δεν θα ανεχθούν άλλη μείωση των αμοιβών τους. Το ξέρουμε, κυρίες μου. Τόσες φορές που μας έχετε μπλοκάρει την Εθνική Οδό, τα έχουμε μάθει πια απ’ έξω τα αιτήματά σας. Κάποτε το σόου τελειώνει, βγαίνει ο μόδιστρος να υποκλιθεί, χειροκροτούμε και συνεχίζουμε. Όλα πάνε καλά μέχρι την Κατερίνη, αλλά ούτε τριάντα σταθμούς διοδίων πιο πέρα, έχουν κλείσει τον δρόμο οι αγρότες με τα τρακτέρ τους. Τέλος πάντων, ειδικά για τους αγρότες, ας δείξω μια κατανόηση. Τουλάχιστον αυτοί, σε αντίθεση με τις άλλες συντεχνίες, δεν έχουν κλείσει ποτέ άλλοτε την Εθνική.

ΔΝΤ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟ

Πριν από τέσσερα σχεδόν χρόνια, τον Μάιο του 2010, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο συμφώνησε να συμμετέχει στην πρόγραμμα επείγουσας χρηματοδότησης της Ελλάδας, για να αποφευχθεί η άτακτη χρεοκοπία της χώρας. Εδώ, ο αναγνώστης θα βρει το απόρρητο πρακτικό της τελευταίας συνεδρίασης.

Θα δει πώς η ελληνική κυβέρνηση και οι ευρωπαίοι εταίροι της, πεπλανημένοι οι πρώτοι και παραπλανώντας οι δεύτεροι, άφησαν την Ελλάδα ξεκρέμαστη. Αντίθετα, μέχρι και την τελευταία ώρα, οι μη ευρωπαίοι εταίροι του Ταμείου προσπαθούσαν να προλάβουν αυτά που, από δική τους εμπειρία, ήξεραν ότι θα ακολουθήσουν. Η Αυστραλία, η Κίνα, η Αίγυπτος, ο Καναδάς, η Ρωσία, η Ελβετία, η Αργεντινή, οι ΗΠΑ, η Ινδία, η Βραζιλία - όλοι διατύπωναν ενστάσεις και σοβαρές επιφυλάξεις (οι περισσότερες σωστές, όπως φάνηκε στη διαδρομή) σχετικά με:

την καθυστέρηση στο αίτημα για βοήθεια

την κερματισμένη και ενίοτε ακατανόητη περιγραφή του προβλήματος

τις αισιόδοξες παραδοχές για την ανάπτυξη που συνόδευαν το πρόγραμμα, όπου η παραμικρή απόκλιση (θυμηθείτε το φιάσκο των «πολλαπλασιαστών») θα το τίναζε στον αέρα

τον κίνδυνο που θα αντιμετώπιζε το εγχείρημα υπό την ασφυκτική προς την Ελλάδα απαίτηση διψήφιας (σε ποσοστό) δημοσιονομικής προσαρμογής και τη δοκιμασία της ελληνικής κοινωνίας

Οι ευρωπαίοι εταίροι μας, δηλαδή η Γερμανία, και οι τεχνοκράτες του Ταμείου, καθησύχαζαν τις ανησυχίες. Στο τελευταίο σημείο, για παράδειγμα, απαντούσαν πως «είναι «εκπληκτικό» το ότι ο ιδιωτικός τομέας στηρίζει πλήρως το πρόγραμμα!».

Δεν θυμάμαι καμία αναφορά σε κάποια, σοβαρή, μέτρηση που να στηρίζει ένα τόσο… εκπληκτικό γεγονός. Το κρίσιμο σημείο, όμως, ήρθε στο 4ο μέρος (Debt restructuring) κατά τη συζήτηση για την Αναδιάρθρωση του Χρέους. Προσέξτε! Η Αργεντινή, η Ινδία, η Ρωσία, η Ελβετία και η Βραζιλία ασκούν έντονη κριτική, εκφράζοντας τη λύπη και τις σοβαρότατες ανησυχίες τους για την απουσία από το πρόγραμμα του πιο σημαντικού στοιχείου από όλα: την Αναδιάρθρωση του Χρέους δια της συμμετοχής (στο κόστος) του Ιδιωτικού τομέα. Ώστε να αποφευχθεί η φυγάδευση (bailout) των κατόχων ελληνικών ομολόγων που ήταν, κυρίως, οι ευρωπαϊκές Τράπεζες.

Και να επωμιστεί, αποδοθεί και επιμεριστεί ευθύνη σε όλους που συμμετείχαν, ενέκριναν και υπέθαλπαν τον αλόγιστο δανεισμό της χώρας μας. Το προσωπικό του Ταμείου απάντησε, απλά, ότι η αναδιάρθρωση του χρέους έχει αποκλειστεί από την ελληνική κυβέρνηση. Τόσο… καλοσυνάτοι, οι δικοί μας! Εξάλλου, για να καμφθούν και οι τελευταίες αντιρρήσεις, οι Ολλανδοί, οι Γάλλοι και οι Γερμανοί μετέφεραν στα υπόλοιπα μέλη τη δέσμευση των εμπορικών τους Τραπεζών να στηρίξουν την Ελλάδα και γενικώς να διατηρήσουν τις θέσεις τους στα ελληνικά ομόλογα. Τέτοιοι κοινοί ψεύτες, οι ευρωπαίοι εταίροι μας!

Γιατί τη στιγμή που διαβεβαίωναν περί του αντιθέτου το συμβούλιο του ΔΝΤ, οι ολλανδικές, γαλλικές και γερμανικές Τράπεζες ξεφόρτωναν δισεκατομμύρια ελληνικού χρέους, πάνω στις ελληνικές και κυπριακές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία - καταβάλλοντας προμήθειες εκατοντάδων εκατομμυρίων (για να «προχωρούν» οι συναλλαγές) και τινάζοντας de facto το πρόγραμμα διάσωσης, πριν ακόμα ξεκινήσει, στον αέρα. Με τέτοια διοίκηση και τέτοιους εταίρους, δεν χρειάζεται κανείς εχθρούς.