ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ

Ο Αρχιεπίσκοπος και η συνοδεία του, μεταβαίνουν στη Κεφαλονιά με αεροσκάφος της πολεμικής αεροπορίας C-130 που τους παρέλαβε από το αεροδρόμιο της Ελευσίνας.

Η αποστολή της Εκκλησίας της Ελλάδος που επισκέπτεται το νησί της Κεφαλλονιάς μεταφέρουν 850 κουβέρτες και άλλα είδη ρουχισμού, καθώς και 4,5 τόνους τροφίμων. Θα συνεργαστούν με τον Μητροπολίτη Κεφαλληνίας κ. Σπυρίδωνα και τους άλλους τοπικούς παράγοντες, ώστε η Εκκλησία να βοηθήσει ουσιαστικά στην επίλυση των προβλημάτων διαβιώσεως των πληγέντων.

Επίσης, θα μελετηθεί η δυνατότητα δημιουργίας συσσιτίων από την Εκκλησία για την επίλυση του θέματος της καθημερινής σιτίσεως των κατοίκων του νησιού, εξ αιτίας του ότι δεν μπορούν να λειτουργήσουν τα κατεστραμμένα νοικοκυριά τους. 

ΝΕΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑ ΜΕΓΕΘΟΥΣ 5.7

Νέος ισχυρός σεισμός, ο οποίος θεωρείται μετασεισμός εκείνου της 27ης Ιανουαρίου, ξύπνησε νωρίς σήμερα το πρωί την Κεφαλονιά. Οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν ζημιές σε σπίτια και στο λιμάνι του Ληξουρίου και 16 μικροτραυματισμούς από πτώσεις αντικειμένων. Όπως δήλωσε ο διοικητής του νοσοκομείου Ληξουρίου, Διονύσης Μαρκάτος, στους περισσότερους παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες και αποχώρησαν από το νοσοκομείο.

Με απόφαση του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Δημήτρη Αβραμόπουλου, ενεργοποιήθηκε το σχέδιο «Δευκαλίων», ενώ αυτή την ώρα γίνεται σύσκεψη στο Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων, προκειμένου να καθοριστούν οι λεπτομέρειες. Ένα C-27 και ένα αρματαγωγό αναχωρούν εντός της ημέρας μεταφέροντας είδη πρώτης ανάγκης.

Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς βρίσκεται σε διαρκή επικοινωνία με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας και ενημερώνεται συνεχώς για τις εξελίξεις. Σύμφωνα με το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο, ο νέος σεισμός που έπληξε την Κεφαλονιά στις 05:08 της Δευτέρας, είχε μέγεθος 5,7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και το επίκεντρό του ήταν στην ίδια ρηξιγενή ζώνη με τον σεισμό της 27ης Ιανουαρίου: σε θαλάσσια περιοχή, 12 χιλιόμετρα βορειοδυτικά του Αργοστολίου.

Στο πλευρό όσων δοκιμάζονται από τον σεισμό στην Κεφαλονιά θα βρεθεί σήμερα όμως και το υπουργείο Υγείας, προκειμένου να συνδράμει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων. Συγκεκριμένα, εντός της ημέρας, το υπουργείο θα στείλει στο νησί κλιμάκιο τεσσάρων εξειδικευμένων γιατρών (ειδικοτήτων παθολογίας, καρδιολογίας και γενικής ιατρικής).

Επίσης, σε συνεργασία με τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών (ΙΣΑ), θα σταλεί κλιμάκιο τριών γιατρών (γενικοί ιατροί και παιδοχειρουργός). Στην αποστολή συμπεριλαμβάνονται ένας αυτοκινούμενος ξηρός κλίβανος χωρητικότητας 25 λίτρων, προκειμένου να ενισχυθούν οι διαδικασίες αποστείρωσης εξοπλισμού και μία αυτοκινούμενη μονάδα του ΚΕΕΛΠΝΟ για την παροχή πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.

Σημειώνεται ότι, ήδη, έχει ζητηθεί από τον Ιατρικό Σύλλογο Κεφαλονιάς να τεθούν σε ετοιμότητα 25 γιατροί- μέλη του, ζωτικών ειδικοτήτων, για την παροχή των απαιτούμενων υπηρεσιών υγείας. Στο σεισμόπληκτο νησί της Κεφαλονιάς, προκειμένου να επιθεωρήσει από κοντά ζημιές σε λιμενικές υποδομές, που προκάλεσε ο πρωινός σεισμός, μεταβαίνει ο γενικός γραμματέας Λιμένων, Λιμενικής Πολιτικής και Ναυτιλιακών Επενδύσεων, Θανάσης Χριστόπουλος.

Ο γενικός γραμματέας θα συνοδεύεται από τεχνικό κλιμάκιο του υπουργείου Ναυτιλίας, το οποίο θα επιθεωρήσει και θα καταγράψει τις ζημιές στα λιμάνια του νησιού και θα συντονίσει τις ενέργειες αποκατάστασής τους. Παράλληλα, ενισχυμένη με 20 αστυνομικούς, από την Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Δυτικής Ελλάδας, είναι η αστυνομική διεύθυνση Κεφαλληνίας, προκειμένου να καλύπτονται οι ανάγκες του νησιού και να παρέχεται η όποια βοήθεια χρειαστεί σε υπηρεσίες και πολίτες.

Οι συγκεκριμένοι αστυνομικοί είχαν αντικαταστήσει πριν από λίγες ημέρες τους πρώτους 30 αστυνομικούς που είχαν μεταβεί στην Κεφαλονιά, αμέσως μετά τον πρώτο μεγάλο σεισμό, στις 26 Ιανουαρίου. Οι 20 αστυνομικοί είναι προγραμματισμένο να παραμείνουν στην Κεφαλονιά μέχρι και τις 7 Φεβρουαρίου. Σύμφωνα με την Διευθύντρια του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου, Δήμητρα Σαχπάζη, όλα δείχνουν ότι πρόκειται για μετασεισμό του προηγούμενου και ότι έχει ενεργοποιηθεί ένας μεγάλος χώρος. " Σείεται η μισή Κεφαλονιά. 

Υπάρχουν πολλά ρήγματα, το ένα κοντά στο άλλο. Είμαστε σε επιφυλακή, περιμένουμε κι άλλες δονήσεις ιδίου ή μικρότερου μεγέθους..." “Μιλάμε για την ίδια σεισμογενή περιοχή δυτικά της Κεφαλονιάς. Για την ακρίβεια, το επίκεντρο του σημερινού σεισμού είναι λίγο βορειοδυτικότερα του σεισμού της περασμένης Κυριακής, 12 χιλιόμετρα από το Αργοστόλι, πάνω στην ακτογραμμή”  πρόσθεσε η κα. Σαχπάζη.

Για "κομμάτι της ίδιας ακολουθίας" με τον σεισμό της περασμένης Κυριακής έκανε λόγο ο καθηγητής σεισμολογίας του ΑΠΘ Κώστας Παπαζάχος, διευκρινίζοντας ότι το επίκεντρο του σεισμού είναι επάνω στις ακτές της Κεφαλονιάς, λίγο πιο βόρεια και δυτικά του προηγούμενου, αλλά προέρχεται από τον ίδιο εστιακό χώρο.

Ο πρωινός σεισμός ήταν ισχυρότατος και όπως δήλωσε ο δήμαρχος Κεφαλονιάς, Αλέξανδρος Παρίσης υπάρχουν ζημιές, στο λιμάνι και στο νοσοκομείο του Ληξουρίου, όπου κατέρρευσε ένας μαντρότοιχος στην είσοδο, χωρίς να υπάρξουν τραυματισμοί. Σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων του Ληξουρίου έχουν υποστεί ζημιές αρκετά σπίτια, ενώ υπάρχουν πληροφορίες για κατολισθήσεις σε δρόμους. Οι πρώτες πληροφορίες αναφέρουν εννιά μικροτραυματισμούς από πτώσεις αντικειμένων. “Η Κεφαλονιά αντέχει, αυτό αποδείχθηκε για μία ακόμα φορά.

Όλα είναι υπό έλεγχο, τα προβλήματα αντιμετωπίζονται και ο κόσμος αντιδρά με μεγάλη ωριμότητα…” δήλωσε ο αντιδήμαρχος Κεφαλονιάς, Ευάγγελος Κεκάτος, ο οποίος ανακοίνωσε ότι τα σχολεία θα παραμείνουν κλειστά τουλάχιστον μέχρι την Τετάρτη. Όπως ανέφερε κ. Κεκάτος, θα γίνουν επανέλεγχοι σε όλα τα σχολεία από αρμόδιους μηχανικούς του υπουργείου Παιδείας, ενώ σήμερα αναμένεται να φτάσει στο νησί ο υπουργός, Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος.

Η επίσκεψη του κ. Αρβανιτόπουλου ήταν προγραμματισμένη από την προηγούμενη εβδομάδα για να επιθεώρησει τις σχολικές εγκαταστάσεις του νησιού. Με προορισμό την Κεφαλονιά αναχώρησε το πρωί από την Πάτρα Κλιμάκιο της 6ης ΕΜΑΚ. Οι πυροσβέστες μεταφέρουν με οχήματα ειδικό εξοπλισμό, καθώς και έναν ειδικά εκπαιδευμένο σκύλο.

Στην Κεφαλονιά μεταβαίνει επίσης ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Δένδιας, με εντολή του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, προκειμένου να επιθεωρήσει τα μέτρα πολιτικής προστασίας στο νησί. Τον κ. Δένδια, συνοδεύει ο γενικός γραμματέας Προστασίας του Πολίτη, Πάτροκλος Γεωργιάδης, που θα συντονίσει μαζί με τον υπουργό όλες τις ενέργειες της πολιτικής προστασίας στο νομό.

Η σεισμική δόνηση ξύπνησε τους κατοίκους σε Πάτρα, Αμαλιάδα, Μεσολόγγι, Πύργο, Κάτω Αχαΐα, Ναύπακτο και άλλες περιοχές της Αχαΐας, της Ηλείας και της Αιτωλοακαρνανίας. Στις 05:16 ακολούθησε μία ακόμη ισχυρή δόνηση, μεγέθους 4,4 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Αρχικά το αμερικανικό γεωδυναμικό ινστιτούτο (USGS) είχε δώσει το μέγεθος του σεισμού στα 6, 4 Ρίχτερ.

Λίγα λεπτά αργότερα αναθεώρησε, δίνοντας μέγεθος σεισμού 6,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ . Το ίδιο μέγεθος κατέγραψε και το Ευρωμεσογειακό Ινστιντούτο. “Όλα τα ινστιτούτα κάνουν τις μελέτες τους” δήλωσε σχετικά η Διευθύντρια του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου. “Αν δείτε όλους του σεισμούς που έχουν σημειωθεί στη χώρα, υπάρχει απόκλιση στις μετρήσεις ανάμεσα στα ινστιτούτα, ακόμη και κατά 0,5 Ρίχτερ, αλλά και διαφορετικά επίκεντρα ακόμη και 50 χιλιόμετρα. Σημασία έχει ότι προέρχεται από την ίδια σεισμογενή περιοχή…”

ΚΥΠΡΟΣ: ΔΕΝ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΟΝΤΑΙ! ΣΚΥΒΟΥΝ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ!

Είναι αποκαρδιωτικό και απογοητευτικό να ακούς τι λένε οι καρεκλοκένταυροι της Αθήνας και της Λευκωσίας. Οι δήθεν «ηγέτες». Πως είναι δυνατό, διερωτάται κανείς εύλογα, να επέλθει μια τέτοια συμφορά πάνω σε ένα τέτοιο έθνος. Τιτάνιοι και επιτυχείς αγώνες εθνικής ανεξαρτησίας και να προκύπτει εξαρτημένο κράτος και πολιτική ηγεσία που με ψήλου πήδημα λικνίζεται ή υποτάσσεται σε ξένους.

Πως είναι δυνατό να συμβεί κάτι τέτοιο σε ένα έθνος που διαθέτει ένα ωκεανό πολιτικών παραδόσεων μέσα στις οποίες και μόνο να κολυμπήσεις είσαι πλούσιος, δυνατός και αήττητος! Αντιστρέφοντας την γνωστή ρήση του Πλάτωνα λέμε ότι οι έλληνες δεν έχουν την ηγεσία που τους αξίζει. Βασικά καμιάς κοινωνία δεν της αξίζει τέτοια ηγεσία.

Δεν διαπραγματεύονται τα συμφέροντα της Ελλάδας ακόμη και υπό ευνοϊκές συνθήκες, υποκλίνονται γονυπετείς μπροστά στους ξένους τεχνοκράτες, καλοπιάνουν ή ακόμη και ευχαριστούν τους ξένους και τον κατακτητή κάθε είδους και αποδέχονται ότι τους ζητήσουν οι εχθροί. Στην συνέχεια προσέρχονται στον λαό τους για να εκλογικεύσουν την ήττα ή ακόμη και για να χρυσώσουν το χάπι του θανάτου εκστομίζοντας τα επιχειρήματα των… αντιπάλων. 

Φαίνεται να νοιάζονται μόνο για την καρέκλα της εξουσίας, έστω και εάν αυτή η εξουσία θα τους καταστήσει αξιοθρήνητους εάν όχι κατάπτυστους εγχώριους πραιτοριανούς ξένων συμφερόντων. Αφορμή για το παρόν είναι η τυχαία παρακολούθηση χθεσινής (31.1.12) συνέντευξης του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) και μια σημερινή είδηση ότι ο ΓΓ το ΟΗΕ υποβάθμισε την κυβέρνηση του Προέδρου της Δημοκρατίας σε κυβέρνηση της ελληνοκυπριακής κοινότητας της Κύπρου. Θα δούμε λοιπόν μερικά χαρακτηριστικά ζητήματα που καταμαρτυρούν ότι είμαστε περίπου άβουλα πρόβατα που ανήμπορα οδηγούνται σε σφαγείο. Διέξοδος υπάρχει και θα μιλήσουμε γι’ αυτή.

Ο Πρόεδρος της ΚΔ, λοιπόν, αντί τα μαχαίρια να τα ανεμίζει κατά των θανάσιμων εχθρών του Ελληνισμού τα μπήγει πάνω στο δικό  μας στήθος. Ο κύριος Αναστασιάδης –να θυμίσουμε ότι ασυγχώρητα υπήρξε φανατικός θιασώτης του φασιστικού σχεδίου Αναν– δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται  πως ελέω κομματικών παρωπίδων εκλέχθηκε για να διακυβερνά και όχι για να αποφασίσει για την ζωή και τον θάνατο του κράτους.

Τέτοιο δικαίωμα δεν έχει ούτε αυτός ούτε κανείς άλλος. Βασικά κανείς δεν έχει δικαίωμα να αποφασίσει να θανατώσει ένα κράτος. Δεν έχει αυτό το δικαίωμα ακόμη και η ίδια η κοινωνία του κράτους εάν για παράδειγμα εξαναγκαστεί να «ψηφίσει» κάτι τέτοιο (όπως παρ’ ολίγο να γίνει το 2004 όταν οι «ηγέτες» ψήφισαν τον θάνατο και οι πολίτες την συνέχιση της ζωής).

Το κράτος είναι θεσμός αθάνατος και αυτό αποτελεί θέσφατο του σύγχρονου διεθνούς συστήματος. Είναι περίεργο και αξιοθρήνητο το γεγονός πως δεν το ξέρουν οι «ηγέτες» «μας». Για όλες τις κοινωνίες το κράτος είναι θεσμός ελευθερίας, είναι η προϋπόθεση ύπαρξης δημοκρατίας και πολιτικής ελευθερίας και είναι η αναγκαία συνθήκη ασφάλειας και ευημερίας.

Το κράτος ως θεσμός ελευθερίας μιας κοινωνίας ανά πάσα στιγμή είναι ένα συμβόλαιο επί θεσφάτων και εσχάτων των ζώντων με τους πεθαμένους προγόνους μας και με τις μελλοντικές γενιές. Αποτελεί έσχατη κατάντια για μια κοινωνία όταν ο ίδιος ο επικεφαλής ενός κράτους ή οι υφιστάμενοί του επικαλούνται διάφορες ψευτό-αναγκαιότητες και βουλήσεις ξένων για να δρομολογήσουν ανακοινωθέντα και συμφωνίες που θα οδηγήσουν στον θάνατο του κράτους και στην εξαφάνιση της κοινωνίας.

Στο παρελθόν προϋποθέσεις ανάληψης πρωτοβουλιών εξόδου από το τέλμα του 1974 υπήρξαν αρκετές, πλην δεν είναι του παρόντος να επεκταθούμε. Αρκεί να πούμε ότι αποτελεί παράκρουση εάν λεχθεί πως στην παρούσα φάση υπάρχει περίπτωση να δεχθούν μια βιώσιμη λύση όσοι επιβουλεύονται τα συμφέροντα της Κύπρου και της Ελλάδας.

Μια μη βιώσιμη λύση, εξάλλου, ποτέ δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή. Έτσι λειτουργούν τα σοβαρά κράτη και οι βιώσιμες κοινωνίες. Όλα τα υπόλοιπα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις και συνταγές θανάτου. Να μην πω ότι μέσα στην δίνη των αυτό-δικαιολογήσεων των συνδρόμων ενοχής παρελθόντων πολιτικών εγκλημάτων μπορεί να πάθουμε και κανένα θανάσιμο ατύχημα που, κατά βάθος, λογικά, ούτε οι ίδιοι οι δράστες θα ήθελαν.

Όσον αφορά τον ΟΗΕ είναι δύσκολο να εξηγήσεις σε ανθρώπους που δεν θέλουν να καταλάβουν ότι οι διεθνείς θεσμοί είναι εξαρτημένη μεταβλητή των κρατών. Ο ΓΓ κατά κάποιο τρόπο είναι εντολοδόχος της Κύπρου όχι εντολέας. Αρμοδιότητά του δεν είναι να παραβιάζει τις Υψηλές Αρχές του διεθνούς δικαίου υπηρετώντας άνομα υπόγεια συμφέροντα και όταν έτσι στέκεται όλα τα κράτη μικρά και μεγάλα έχουν δικαίωμα ηθικό, πολιτικό και νομικό να τον αποπέμψουν. Αυτό μετά το 1945 είναι καθημερινή πρακτική.

Όταν μολαταύτα εξωθούμενος από συμφέροντα έτσι στέκεται τον καλείς στην τάξη. Οι προτάσεις του είναι εισηγήσεις και όχι υποχρεωτικές ντιρεκτίβες, ιδιαίτερα όταν αφορούν ένα κυρίαρχο κράτος μέλος που υπήρξε θύτης παράνομης επίθεσης και ότι αυτό λένε και οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας. Για να είμαστε ακριβείς, το ΣΑ σπάνια αποφασίζει για την «διεθνή ειρήνη και ασφάλεια» και αυτό συμβαίνει μόνο όταν συμφωνούν οι μεγάλες δυνάμεις που είναι μόνιμα μέλη. Στην περίπτωση της Κύπρου

α) θύμα είναι η ΚΔ και θύτης η Τουρκία, β) το ΣΑ αποφάσισε αποκατάσταση της διεθνούς τάξης, γ) η ακόμη πιο σημαντική απόφαση του 1983 θεωρεί παράνομα τα τετελεσμένα της άσκησης βίας πάνω στα οποία κτίζοντας η Άγκυρα «ανακήρυξε» το ψευδοκράτος των κατεχομένων. Μόνο μια βιώσιμη λύση είναι αποδεκτή απόλυτα συμβατή με την διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα. 

Όταν οι εντολοδόχοι υπάλληλοι του ΟΗΕ εκτρέπονται με θέσεις ή προτάσεις που αντιβαίνουν στις Υψηλές Αρχές του Διεθνούς Δικαίου, τους αποπέμπεις με πολλά κοσμητικά όπως πολλοί και συχνά κάνουν. Το διεθνές κανονιστικό σύστημα είναι εξόχως πολιτικό. Μόνο μια αυτοκτονική άποψη λέει το αντίθετο. Μάλιστα πολιτικό με τρόπο και σε πλαίσιο το οποίο εάν συγκριθεί με το ενδοκρατικό κανονιστικό σύστημα στερείται νομικής συνοχής. Πολλές ερμηνείες πολλών διατάξεων είναι θολές και επιδεχόμενες πλήθος διαφορετικών ερμηνειών. 

Αυτό είναι πολύ λογικό αλλά και προσδιοριστικό για τους λόγους που τα κράτη και ιδιαίτερα τα αδύναμα προσκολλώνται στις Υψηλές Αρχές του διεθνούς δικαίου. Πέραν του ότι τα κράτη μέλη του διεθνούς συστήματος είναι ανεξάρτητα είναι επίσης και διαφορετικά, ετερογενή και ανομοιογενή, γεγονός που καθιστά δύσκολο τον προσδιορισμό κανόνων που να είναι αποδεκτοί ως δίκαιοι από όλους και που μπορούν να διαχειριστούν εξειδικευμένα ζητήματα και ειδικές περιπτώσεις.

Επειδή το διεθνές δίκαιο είναι ρυθμίσεις των σχέσεων μεταξύ των ανεξαρτήτων μελών της διεθνούς κοινωνίας (κρατών), κυρίως Συνθήκες και Συμβάσεις, ισχύει ότι οι Υψηλές Αρχές του Διεθνούς Δικαίου φυσιολογικά και λογικά αποτελούν το θέσφατο και έσχατο κριτήριο.

Οι Υψηλές Αρχές επιτάσσουν να ισχύει η διακρατική ισοτιμία, η μη επέμβαση και η ειρηνική επίλυση των διαφορών (Κεφάλαιο Ι του Χάρτη του ΟΗΕ). Στο τελευταίο ασφαλώς δεν συμπεριλαμβάνεται η νομιμοποίηση των παράνομων τετελεσμένων της βίας υπό τον μανδύα της αρχής περί ειρηνικής επίλυσης. Η ειρηνική επίλυση  πρέπει να είναι συμβατή με την διεθνή νομιμότητα και τις αρχές της δημοκρατίας διαφορετικά απορρίπτεται μέχρι νεοτέρας. Αυτό κάνουν όλα τα βιώσιμα κράτη.

Όταν λοιπόν μιλάς για τους διεθνείς θεσμούς και το διεθνές δίκαιο επικαλείσαι αυτά που σε ευνοούν και που στην περίπτωση της Κύπρου είναι σχεδόν τα πάντα. Δεν επικαλείσαι, σε κάθε περίπτωση, αυτό που σε αποδυναμώνει και βλάπτει και οπωσδήποτε δεν φέρνεις στα χείλι σου εκείνες τις δήθεν «νομικές» πτυχές που ενώ κατά βάση δεν υφίστανται, τις επικαλούνται μόνο οι αντίπαλοί σου κάνοντας την τρίχα τριχιά.

Αναφέρομαι στην νομικοπολιτικά διαστρεμμένη «πολιτική ισότητα» και την εκτρωματική «διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία». Δεν θα σταθώ στο εξόφθαλμο γεγονός ότι οι Έλληνες ποτέ δεν θα πρέπει να αποδεχθούν την κατάργηση της ΚΔ και την δημιουργία ενός εκτρωματικού κράτους εσωτερικά εθνικά-ρατσιστικά διαιρεμένο του οποίου οι πολίτες θα καλούνται να παίρνουν αποφάσεις ομόφωνα σε εθνική-ρατσιστική βάση. Μόνο πολιτικοί μαζοχιστές θα εγκλωβίζονταν αυτόβουλα μέσα σε μια τέτοια κόλαση.

Τώρα, μια λέξη για την πολιτική ισότητα και τα λοιπά. Εκτός του ότι, από άποψη κρατικής συγκρότησης, παραπέμπει σε ακατανόητα και φαντασιόπληκτα πράγματα, δεν υφίστανται ως «δεσμεύσεις». Αποτελούσαν μια δική μας βλακώδη αποδοχή σε κάθε επόμενο γύρο διαπραγματεύσεων, αντί να αρχίζουμε από την αρχή (διεθνής νομιμότητα και αποφάσεις του ΣΑ) να συζητάμε (πάντα σε μια αυστηρά πολιτική διαδικασία) κάπου στην μέση από εκεί που διακόπηκαν οι προηγούμενες «διαπραγματεύσεις» (με το πιστόλι της εισβολής στον δικό μας κρόταφο – τι «ωραία»!).

Σε μελέτη που έκανα πριν από πολλά χρόνια με συνάδελφό μου καταδείξαμε ότι οι μεταγενέστερες αποφάσεις του ΣΑ απλά προσαρμόζονταν στην δική μας ανόητη και άσκοπη πολιτική υποχωρητικότητα. Όμως,

α) είναι πολιτικού χαρακτήρα  και μπορούν να ανακληθούν αφού ο αντίπαλος δεν συμβιβάστηκε, 

β) πιο σημαντικό, αντίβαιναν ούτως ή άλλως στις αρχές της δημοκρατίας  και κάθε αρχή της διεθνούς νομιμότητας, 

γ) είναι άνευ περιεχομένου εξ ου και επί δεκαετίες δεν οδήγησαν σε κάποια λύση, 

δ)τις υπερφαλαγγίζουν (αυτές τις βλακώδεις, άγονες και άσκοπες πολιτικές υποχωρήσεις) οι Υψηλές Αρχές του διεθνούς δικαίου και οι άλλες αποφάσεις του ΣΑ που αφορούν την διεθνή νομιμότητα και τα τετελεσμένα της βίας.  Σε κάθε περίπτωση, οι Έλληνες ποτέ δεν πρέπει να δεχθούν ένα κράτος που θα διαιωνίζει και θα μονιμοποιεί το έγκλημα πολέμου του εποικισμού, ή τις παρωχημένες και παράνομες εγγυήσεις. 

Πολύ περισσότερο που θα προβλέπει παραμονή ξένων στρατευμάτων που αντιβαίνει στην εθνική ανεξαρτησία που αποτελεί θέσφατο του ΟΗΕ και άξονα των Υψηλών Αρχών του διεθνούς δικαίου και του εν γένει καθεστώτος διεθνούς πολιτικής. Αποτελεί πολιτικοδιπλωματικό μαζοχισμό και αυτιστική-αυτοκτονική στάση εάν κανείς επικαλείται τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας που μας βλάπτουν (και που για πολιτικούς και νομικούς λόγους δεν υφίστανται ή υπερισχύουν από τις αποφάσεις που στηρίζονται στις Υψηλές Αρχές του διεθνούς δικαίου) και να παραγνωρίζει τις αποφάσεις που θεωρούν την εισβολή και κατοχή παράνομη καλώντας να τερματιστεί. Είναι κατεπείγον οι Έλληνες της Κύπρου να αφυπνιστούν. 

Μιλώντας σήμερα για την Κύπρο, ακριβώς, είναι κάτι περισσότερο από ολοφάνερο και πασίδηλο τα εξής. Στρατηγική θέλετε κύριε Πρόεδρε Αναστασιάδη, ιδού οι προσανατολισμοί και οι άξονες:

1.Ποτέ δεν πρέπει να δεχθούμε μια μη βιώσιμη λύση που αντιβαίνει στις αρχές της Δημοκρατίας, της Ανεξαρτησίας και της διεθνούς νομιμότητας, εν γένει.

2.Αποσύρονται άμεσα όλες οι «πολιτικές υποχωρήσεις» που κάναμε σε διαπραγματευτικό πολιτικό πλαίσιο και που έγιναν με την προϋπόθεση ότι οι τούρκοι θα συμμορφώνονταν με μια βιώσιμη λύση. Οι υποχωρήσεις αυτές ούτως ή άλλως δεν οδηγούν σε «λύση» αλλά σε τουρκική επικυριαρχία και βάθεμα της διένεξης με τρόπο που θα θέσει σε κίνδυνο την διεθνή ειρήνη και ασφάλεια (γιατί δεν επικαλούμαστε αυτό το εξόχως ορθό νομικοπολιτικό επιχείρημα).

3.Εμμένουμε μέχρι νεοτέρας (βασικά για πάντα) σε λύση συμβατή με την διεθνή και ευρωπαϊκή νομιμότητα.[πλήρης και ακλόνητη περιγραφή: http://www.ifestosedu.gr/32RuleofLaw.htm – αποτελεί πολιτικό έγκλημα το γεγονός ότι δεν αποτελεί σημαία των διαπραγματευτικών μας θέσεων]

4.Εμμένομε ακλόνητα στον αθάνατο χαρακτήρα κάθε κράτους και της κυριαρχίας του, προσκολλόμαστε ανένδοτα στις Υψηλές Αρχές της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας (και όχι μοιρολατρικά-αυτιστικά όπως ο πρόεδρος προχθές να επικαλούμαστε την απάθεια κάποιων μελών της ΕΕ αντί να διεκδικήσουμε τα πάντα ως ισότιμο μέλος)

5.Παρά την οικονομική κρίση αναπτύσσουμε εθνική στρατηγική επιβίωσης συμπεριλαμβανομένων συμμαχιών. Συνετά, ψύχραιμα, με αυτοπεποίθηση και κυρίως με γνώση του γεγονότος πως τίποτα δεν πιέζει να αυτοκτονήσουμε σήμερα από φόβο μήπως και αρρωστήσουμε στο μέλλον. Για τις αρρώστιες υπάρχουν θεραπείες για ένα αυτοκτονικό θάνατο του κράτους μας, όμως, καμία.

6.Τέλος αλλά όχι το τελευταίο που θα  μπορούσε να γραφτεί, δεν δεχόμαστε τίποτα που θα είναι χειρότερο από την υπάρχουσα κατάσταση μετά το 1974.

7.Α) Χειρότερο είναι μια κόλαση ενός βιώσιμου κράτους μέσα στο οποίο οι έλληνες θα εγκλωβιστούν σε πορεία αργού θανάτου. Β) Χειρότερη είναι η κρατική αυτοκτονία.

8.Επαναλαμβάνουμε: Για κάθε κοινωνία το κράτος είναι ο θεσμός ελευθερίας και η προϋπόθεση δημοκρατίας και πολιτικής ελευθερίας. 

Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ

ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗΣ

Ποιος έχει το πάνω χέρι, ή αλλιώς πώς διαμορφώνονται οι πολιτικοί συσχετισμοί στην Ευρωβουλή, είναι ένα κρίσιμο ερώτημα που θα ορίσει πολλά μελλούμενα. Πολύ παλιά, ήταν τα κράτη-μέλη που έβαζαν τη σφραγίδα τους – οι μεγάλες χώρες που κατείχαν πολλές έδρες με τις κατάλληλες συμμαχίες, μπορούσαν να ορίσουν τη γραμμή πλεύσης της Ευρωβουλής. Όσο περνούσαν τα χρόνια, τη δύναμη εντός της Ευρωβουλής αποκτούσαν οι Πολιτικές Ομάδες - εκεί όπου συναντιούνται οι ευρωβουλευτές των αδελφών κομμάτων από όλες τις χώρες. Οι αποφάσεις κρίνονταν λοιπόν, από τη δυνατότητα διεύρυνσης της επιρροής που είχε το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ή οι Σοσιαλιστές προς τους Φιλελεύθερους, τους Πράσινους ή την Ευρωπαϊκή Ενωτική Αριστερά. Στις μέρες της κρίσης η κατάσταση έγινε πιο σύνθετη – οι Πολιτικές Ομάδες εξακολουθούν να σέρνουν το καράβι της Ευρωβουλής, πλην όμως είναι ο εθνικός αντίκτυπος («τι θα πούν στη χώρα μου, αν ψηφίσω μια τέτοια πρόταση;») αυτός που επηρεάζει τελικά τον προσανατολισμό των Ομάδων. 

Χαρακτηριστικά σημειώνουν οι σχετικές μετρήσεις, ότι η «νομιμότητα» των ευρωβουλευτών στη γραμμή του κόμματός τους είναι σαφώς μεγαλύτερη από την πειθαρχία τους στη γραμμή της Πολιτικής Ομάδας τους. Ας δούμε όμως, ποιο ήταν το στίγμα της νομοθεσίας που προώθησε η 7η Ευρωβουλή και ποιο ήταν πολιτικό αποτύπωμα των Ομάδων στην ευρωβουλή, η σύνθεση της οποίας ανανεώνεται στις 25 Μαΐου. Ως προς το πρώτο, οι σχετικές έρευνες (euobserver) δείχνουν, ότι το μεγαλύτερο μέρος της νομοθεσίας αφορούσε οικονομικά και νομισματικά θέματα. Ακολούθησαν θέματα περιβάλλοντος και μεταφορών, ενώ ζητήματα πολιτισμού, παιδείας, συνταγματικά και αναπτυξιακά υποβαθμίστηκαν σημαντικά. Στα οικονομικά πάντως θέματα η Ευρωβουλή εμφανίστηκε σταθερά διχασμένη – στη μία άκρη ήταν το Ε.Λ.Κ., οι Συντηρητικοί και οι Φιλελεύθεροι που αναγγέλλουν το τέλος της κρίσης επιχαίροντας για την πολιτική των Μνημονίων και στον αντίποδα ήταν οι Σοσιαλιστές, οι Πράσινοι και η Ενωτική Αριστερά που απαντούν, ότι η κρίση είναι ακόμη εδώ - στη νότια Ευρώπη - και ότι για να ξεπεραστεί η κρίση θα χρειαστεί μια πολιτική ανάπτυξης. 

Αναφορικά με τους συσχετισμούς της Ευρωβουλής, από τα 766 μέλη της τα 274 ανήκουν στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Κάτω απ' αυτή τη μεγάλη ομπρέλα βρέθηκαν όλα τα δεξιά «τζάκια» της Ευρώπης που είχαν ένα φιλευρωπαϊκό προσανατολισμό. Κατά τις μετρήσεις που έχουν γίνει (VoteWatch), το ΕΛΚ λειτούργησε αρκετά συνεκτικά (με μικρές διαρροές διαφοροποιήσεων), ψήφισε θετικά στις περισσότερες αποφάσεις της Ευρωβουλής, άρα βρέθηκε στον κορμό της νομοθετικής της δραστηριότητας. Στην καρδιά του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος ιστορικά βρίσκεται η γερμανική χριστιανοδημοκρατία, η οποία κρατά σήμερα τις ισορροπίες της Ομάδας - στο «αριστερό» άκρο της οποίας βρίσκεται το γαλλικό UMP και το ιταλικό PdL, ενώ στο δεξιό, το ουγγαρέζικο Fidesz, οι ευρωβουλευτές του οποίου εξάλλου διαπιστώθηκε ότι υπήρξαν οι πλέον απείθαρχοι στις ψηφοφορίες. Οι Σοσιαλιστές (με 194 έδρες) ήταν καλύτερα τοποθετημένοι στο πολιτικό φάσμα της Ευρωβουλής, καθώς είχαν μεγαλύτερες δυνατότητες διεύρυνσης της επιρροής τους προς τους Πράσινους, τους Φιλελεύθερους και την Ενωτική Αριστερά (GUE).  

Ωστόσο, η συγκεκριμένη Ομάδα δέχθηκε τα μεγαλύτερα πλήγματα εξαιτίας της κρίσης: καταρχάς, διαπιστώθηκαν μεγάλες διαφοροποιήσεις ως προς τις θέσεις όσων μελών τους είχαν αναλάβει κυβερνητικά καθήκοντα και των υπολοίπων που βρίσκονταν στα έδρανα της αντιπολίτευσης. Επίσης, πιστή στην αρχή του πλουραλισμού, η Ομάδα δεν είχε καλές επιδόσεις στη συνοχή, ενώ η ανομοιογένεια ενισχύθηκε κι από την ιδιαίτερη πολιτική υφή των μελών της. Με κέντρο ισορροπίας τους γερμανούς σοσιαλδημοκράτες, αλλά και με την ισχυρή παρουσία των Ιταλών, των Γάλλων και των Ισπανών, «απείθαρχοι» εμφανίστηκαν οι Βρετανοί Εργατικοί (που απεδείχθησαν πολύ εθνοκεντρικοί), όπως και οι Ιταλοί (που απεδείχθησαν πολύ καθολικοί). Παρά τα προβλήματα συνοχής ωστόσο, η Ομάδα λειτούργησε ως πόλος αναφοράς σε ένα ευρύ πολιτικό φάσμα και είχε πολύ σημαντική συμβολή στο νομοθετικό έργο. Οι Φιλελεύθεροι (με 85 έδρες) κατά μία έννοια ήταν οι νικητές της απερχόμενης Ευρωβουλής, καθώς μετατοπιζόμενοι ένθεν κακείθεν υπερψήφισαν τις περισσότερες αποφάσεις της Ευρωβουλής. Οι σχετικές μετρήσεις έδειξαν, ότι στα οικονομικά θέματα οι Φιλελεύθεροι συμπορεύτηκαν με το Ε.Λ.Κ. και με τους Συντηρητικούς, ενώ στα κοινωνικά/περιβάλλον, κατά κύριο λόγο με τους Σοσιαλιστές. 

Ωστόσο, ακόμη και στα κοινωνικά θέματα, οι Φιλελεύθεροι αρκετές φορές προέταξαν το θέμα του «κόστους» (στην πρόταση παράτασης της άδειας από την εργασία της που λαμβάνει μια λεχώνα, στο θέμα χορήγησης/ανάκλησης της διεθνούς προστασίας στους πρόσφυγες, στη διαμόρφωση μιας ενιαίας οδηγίας για τη διαμονή και την εργασία των μεταναστών, στην υιοθέτηση μιας ευρωπαϊκής στρατηγικής ως προς τον αποκλεισμό των Ρομά, ή τέλος στην πρόταση Εστρέλα για τις ασφαλείς συνθήκες στην έκτρωση) καταψηφίζοντας εν σώματι ή εν μέρει τα σχετικά Ψηφίσματα. Στο πολιτικό φάσμα εξάλλου της Ομάδας, οι Γάλλοι και οι Ιταλοί βρίσκονται προς τα αριστερά, ενώ οι Γερμανοί προς τα δεξιά. Οι Πράσινοι (με 58 έδρες) βρέθηκαν μέσα στο ρεύμα διαμόρφωσης των αποφάσεων, μολονότι στους κόλπους τους υπήρχαν έντονες διαφοροποιήσεις. Οι Γερμανοί ήταν εμφανώς πιο «πολιτικοί», οι Γάλλοι λειτούργησαν περισσότερο ως κίνημα καταγγελίας, ενώ στο μείζον γι' αυτούς θέμα (την αποκήρυξη της πυρηνικής ενέργειας από την ΕΕ) βρήκαν την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς, των Σοσιαλιστών (κατά 2/3) και κατά το ήμισυ των Φιλελευθέρων και ηττήθηκαν από την αντίθετη συμμαχία του Ε.Λ.Κ. με τους Συντηρητικούς και τμήμα των Φιλελευθέρων. 

Η Ομάδα των Συντηρητικών-Μεταρρυθμιστών (με 57 έδρες) βασικά συγκροτήθηκε από τους Βρετανούς Τόρυδες που απεχώρησαν από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, αποτελούν την αυθεντική έκφραση του ευρωσκεπτικισμού και δεν είχαν ιδιαίτερη συνεισφορά στην ευρωπαϊκή νομοθεσία. Χαμηλής επιρροής ήταν και η (ακροδεξιά) Ομάδα της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας (31 έδρες)  - όπου μετείχε ο γνωστός μας κ.Ν.Φάρατζ αλλά και ο ΛΑΟΣ - όπως τέλος και η ομάδα των Μη Εγγεγραμμένων, με επιφανέστερους τον Ζαν Μαρί Λεπέν και την κόρη του Μαρίν. Για ευνόητους λόγους ας δούμε λίγο εκτενέστερα τη Συνομοσπονδιακή Ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς/Αριστερά των Πρασίνων των Βορείων Χωρών, ή συνοπτικά «Γκουέ» (GUE) όπως αποκαλείται στα γραφεία της Ευρωβουλής. Ως εκ του συνομοσπονδιακού χαρακτήρα της, η Ομάδα πάσχει από μιαν έλλειψη συνοχής, καθώς στο εσωτερικό της υπάρχουν δύο «μπλοκ» - στο ένα έχουν «ενταχθεί» οι δύο εκπρόσωποι του ΚΚΕ, ένας Ισπανός και δύο Γερμανίδες, ενώ στο «μπλοκ» της Αριστεράς των Πρασίνων των Βορείων Χωρών μετέχουν 1 Δανός, 1 Σουηδός, 2 Ολλανδοί και 1 Ιρλανδέζα του Σιν Φέιν. 

Η συμπεριφορά των δύο τάσεων είναι σαφώς διαφοροποιημένη – οι πρώτοι είναι παραδοσιακοί αριστεροί, ενώ οι δεύτεροι πιο ανοιχτοί σε νέα κινήματα - συμπίπτουν όμως στον αντι-ευρωπαϊσμό τους. Και πάλι όμως διακρίνονται, διότι η «βόρεια συνιστώσα» δεν έχει τις πολιτικές αναστολές των παλαιών κομμουνιστών και δεν έχει διστάσει στο παρελθόν να ψηφίσει μαζί με τους Βρετανούς Συντηρητικούς ή την ακροδεξιά Ομάδα της Ελευθερίας. Δύναμη ισορροπίας στην Ομάδα είναι η γερμανική αντιπροσωπεία από το «Die Linke», που μετέχει με 8 στους 35 ευρωβουλευτές της «GUE» - διχασμένη ανάμεσα σε όσους έχουν ανατολικογερμανική προέλευση και παρουσιάζουν ένα ήπιο και μετριοπαθές προφίλ και σε όσους έχουν δυτικογερμανική προέλευση και έχουν συχνά μιαν απροσδόκητη και ακροαριστερή συμπεριφορά, η αντιπροσωπεία του Die Linke δεν είναι συνεκτική. Τη συσπείρωση της Ομάδας επίσης ενισχύουν ο Ν.Χουντής (ΣΥΡΙΖΑ), οι δύο ευρωβουλευτές του ΑΚΕΛ, ορισμένοι Γάλλοι ευρωβουλευτές, δύο ευρωβουλευτίνες από το Πορτογαλικό «Bloco» και ορισμένοι από τη βορειοευρωπαϊκή συνιστώσα. 

Από τους 5 βουλευτές του «γαλλικού Μετώπου της Αριστεράς» η βεντέτα είναι ο Ζαν Λυκ Μελανσόν, που η ευφράδειά του φτάνει στα όρια του λαϊκισμού και είναι μονίμως απών από τις εργασίες της Ευρωβουλής, ενώ οι 4 ευρωβουλευτές από τη Τσεχία μοιάζουν να μην έχουν αφομοιώσει το πνεύμα εργασίας στην Ευρωβουλή και η ψήφος τους είναι απροσδόκητη. Καταληκτικά, επειδή στη ζωή έχει αποδειχθεί ότι οι άνθρωποι φτιάχνουν τους θεσμούς, η νέα σύνθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα δείξει προς τα πού θα πάει η Ευρώπη - καθώς η Ευρωβουλή είναι αυτή που με τις αποφάσεις της διαμορφώνει την καθημερινότητα των ευρωπαίων πολιτών. Το μεγαλύτερο μέρος των νόμων που ισχύουν σε κάθε χώρα έχει περάσει από τα έδρανα της ευρωβουλής – εκεί γεννήθηκε, τροποποιήθηκε κι εγκρίθηκε. 

Από το κοσκίνισμα της Ευρωβουλής περνά επίσης ένα μεγάλο μέρος των αποφάσεων των συμβουλίων υπουργών μέσω της διαδικασίας της συναπόφασης. Και στα έδρανα της Ευρωβουλής τέλος, θα συναντήσετε την αφρόκρεμα της ευρωπαϊκής πολιτικής ηγεσίας – όλους τους «πρώην» και τους «επόμενους».

ΤΟ ΚΑΡΤΕΛ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ

Η «αριθμητική» που εφαρμόζεται εδώ και δεκαετίες στο γάλα, στα φάρμακα και στο... αζύγιστο ψωμί μας, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την οικονομία των νοικοκυριών μας. Πόσο πιθανό είναι, όμως, να επιβιώσει ένα οικονομικό «μοντέλο» που στοχεύει στη διαφύλαξη συμφερόντων συγκεκριμένων κατηγοριών επαγγελματιών, υποχρεώνοντας τους καταναλωτές να επιλέγουν από περιορισμένη γκάμα προϊόντων; Και για πόσο καιρό μπορεί να αντέξει ένα τέτοιο μοντέλο, σε μία αγορά παγκοσμιοποιημένη και ορθάνοιχτη;

Γάλα μόνο από ελληνική αγελάδα; Φάρμακο μόνο από το χέρι του φαρμακοποιού–ιδιοκτήτη φαρμακείου (αλήθεια, αυτός δεν είναι επιχειρηματίας;) και φρατζόλα του μισού κιλού που ζυγίζει 350 γραμμάρια; Μήπως η «προστασία» καταντά τελικά «κόλπο» εις βάρος των φτωχότερων καταναλωτών; Το αντεπιχείρημα των συγκεκριμένων επαγγελματικών ομάδων, είναι ότι οι ίδιοι προστατεύουν τη δημόσια υγεία στην περίπτωση του φαρμάκου, ή φροντίζουν για την διατροφή μας και προσφέρουν αγνά παραδοσιακά προϊόντα, στην περίπτωση του γάλακτος και του ψωμιού. Και τότε, γιατί ανησυχούν;

Ένα πραγματικά εξαιρετικό προϊόν, ανώτερο ποιοτικά από τον ανταγωνισμό, προφανώς είναι δυνατό – αν όχι εύκολο – να αναγνωριστεί από τον καταναλωτή. Στο κάτω–κάτω, δεν είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις ένα ψωμί που σου αρέσει περισσότερο. Ακόμα και σήμερα, ο καθένας διαλέγει τον φούρνο που θεωρεί καλύτερο και πίνει το γάλα που εμπιστεύεται. Δεν είναι όλα ίδια. Σε πολλές χώρες του κόσμου, η απελευθέρωση για την οποία σφάζονται παλικάρια εδώ, έχει γίνει προ πολλού και η ζωή τα έλυσε όλα στην πορεία. Γάλατα υπάρχουν πολλά και ψωμιά το ίδιο. Επιπλέον, υπάρχουν παραγωγοί – καλοί και μέτριοι – όπως και εκατομμύρια φούρνοι.

Και μάλιστα, υπάρχουν παραγωγοί που εξάγουν, όπως και βιομηχανίες γάλακτος που επιβιώνουν στον σκληρό διεθνή ανταγωνισμό, έχοντας κατορθώσει να μετεξελιχθούν σε σύγχρονες επιχειρήσεις με εξελιγμένες μονάδες παραγωγής.

Και δεν υπάρχουν μόνο οι πολυεθνικοί κολοσσοί του είδους. Υπάρχουν σίγουρα και μικροί τοπικοί παραγωγοί. Όποιος δεν με πιστεύει, θα το διαπιστώσει όταν ταξιδέψει σε οποιαδήποτε επαρχιακή πόλη της Γαλλίας ή της Ιταλίας... Μην ξεχάσω και το φάρμακο. Άκουσα το επιχείρημα, ότι δεν κάνει λέει να αγοράζει κανείς παυσίπονα ή βιταμίνες παρά μόνο από φαρμακεία, γιατί υπάρχουν και παρενέργειες από τέτοια σκευάσματα. Εγώ δεν θυμάμαι ποτέ φαρμακοποιό να μου παραθέτει ανάλυση για τις ασπιρίνες ή τα αναβράζοντα παυσίπονα, που έχω αγοράσει με το κιλό στη ζωή μου!

Υπάρχουν και οι καταναλωτές. Όλοι αυτοί που είδαν τα εισοδήματά τους να μειώνονται και τους φόρους τους να αυξάνονται μέχρι τρέλας. Αυτοί που δεν ανήκουν στα «προστατευόμενα είδη» του ελληνικού πελατειακού κράτους και του πολιτικού συστήματος. Αυτοί που είναι απλώς υποχρεωμένοι να αγοράσουν φάρμακα, ψωμί και γάλα για τα παιδιά τους με τα λιγότερα χρήματα που τους απέμειναν. Αυτοί που δικαιούνται θεωρητικά να επιλέξουν οι ίδιοι, πώς θα τα διαθέσουν και πόσο θα πληρώσουν.

Φυσικά, μπορούμε να τους θεωρούμε όλους αυτούς ηλίθιους, οπότε και να συμφωνήσουμε ότι πρέπει στους αιώνες των αιώνων, να παραχωρούν σε άλλες «υπεύθυνες» επαγγελματικές ομάδες να φροντίζουν «για το καλό τους». Βλέπετε, ο καταναλωτής δεν είναι ικανός να φτιάξει ούτε ένα τόσο δα καρτέλ...

ΑΡΧΙΣΑΝ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ…

Μετά τις χθεσινές αποκαλύψεις των προθέσεων του Γερμανού ΥΠΟΙΚ Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για νέο δανεισμό και μνημόνιο στην Ελλάδα, σήμερα ο γερμανικός τύπος ξεκίνησε τον ωμό εκβιασμό. Κατά την άποψη των συντακτών της έκθεσης του γερμανικού υπουργείου Oικονομικών την οποία επικαλείται το γερμανικό περιοδικό Der piegel, η Ελλάδα έχει “τεράστιες” ελλείψεις, τις οποίες η Γερμανία είναι "ευγενικά" διατεθειμένη να καλύψει, εφόσον όμως η συγκυβέρνηση προχωρήσει γρήγορα στην είσπραξη των υπέρογκων φόρων, την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, το νέο κτηματολόγιο και τις ιδιωτικοποιήσεις.

Το περιοδικό ισχυρίζεται ότι βασικά προβλήματα της δημόσιας διοίκησης δεν έχουν ξεπεραστεί, οι φορολογικές αρχές λειτουργούν “αναξιόπιστα”,η κατάρτιση ενός κτηματολογίου παραμένει στάσιμη, οι ιδιωτικοποιήσεις δεν προχωρούν ενώ η αγορά εργασίας δεν είναι τόσο ευέλικτη όσο θα έπρεπε. Λόγω των ελλείψεων, οι εταίροι απορρίπτουν την πληρωμή δύο δόσεων ύψους 8,3 δις ευρώ! Το ποσό αυτό θα πρέπει όμως να εκταμιευθεί το αργότερο το Μάιο, διαφορετικά η Αθήνα δεν θα είναι σε θέση να καλύψει υποχρεώσεις της ύψους 10 δισ. ευρώ.  Εκτός αυτού η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να εξοικονομήσει για φέτος 2 δισ. ευρώ για να καλύψει τους όρους τις Τρόικας όσο αφορά τον προϋπολογισμό. 

Το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών θα χρησιμοποιήσει αυτές τις ανάγκες εκβιάζοντας την Αθήνα, προκειμένου η ελληνική κυβέρνηση να επιταχύνει την είσπραξη φόρων, την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, το νέο κτηματολόγιο και τις ιδιωτικοποιήσεις. Μπροστά όμως στον κίνδυνο αναβίωσης μιας νέας κρίσης του ευρώ αλλά και για να στηρίξει τη μνημονιακή συγκυβέρνηση, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε φαίνεται "διατεθειμένος" να κάνει εντός των επόμενων εβδομάδων «εκτεταμένες παραχωρήσεις». 

Στην έκθεση του υπουργείου αναφέρονται τρία σχετικά "δωράκια" που ο Σόιμπλε θα μας... "χαρίσει" αφού όμως θα έχουν γίνει πρώτα όλα τα παραπάνω:

-πρώτον, ένα “περιορισμένο συμπληρωματικό πρόγραμμα” ύψους 10 έως 20 δις ευρώ από τον μόνιμο μηχανισμό στήριξης ESM, χωρίς όμως το ΔΝΤ,

-δεύτερον, να εκδώσει η Ελλάδα ξανά ομόλογα που εκ των πραγμάτων θα έχουν μεγαλύτερη απόδοση από εκείνη άλλων ευρωπαϊκών κρατών,

-και τρίτον, παρά τις διαψεύσεις του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, αναφέρεται ένα ενδεχόμενο νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους που αυτή τη φορά θα το επωμιστούν τα κράτη μέλη της ευρωζώνης.