ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ ΖΗΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗ

Πολλά γράφονται τελευταία για ευρώ, δραχμές κτλ. Εν τούτοις, το κυριότερο ζήτημα ευρύτερα και βαθύτερα σκεπτόμενοι, εν τούτοις, δεν είναι κάποιο δίλημμα ευρώ ή δραχμή αλλά ορθολογιστική στρατηγική διαχείρισης της διεθνούς και ευρωπαϊκής πολιτικής του νεοελληνικού κράτους με σκοπό την εθνική επιβίωση. Γιατί όποιοι δεν το κατάλαβαν ας το καταλάβουν, επιτέλους: Το πολιτικό προσωπικό της μεταπολίτευσης και κάποια ξεπεσμένα, παρωχημένα και ξεθωριασμένα μεταμοντέρνα ιδεολογήματα λόγω επιστημονικοπνευματικής παρακμής μας έριξαν στα βράχια και στους κρημνούς της διεθνούς πολιτικής και ιδιαίτερα των διεθνών χρηματοοικονομικών καταγωγίων που δημιουργεί το έλλειμμα διεθνούς και ευρωπαϊκής οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης.

Εκεί κρεμόμαστε τώρα και από κάτω είναι άβυσσος. Είμαστε σε «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» κάτι που πολλοί από καιρό επισημαίνουμε. Προϋπόθεση διάσωσης, βέβαια, είναι η κυριαρχία έσχατων λογικών και παραδοχών που δεν φαίνεται να κυριαρχούσαν στην παγκοσμιόπληκτη ελληνική πραγματικότητα της μεταπολίτευσης (παρά μόνο ως γραφικές ή ηρωικές και απομονωμένες εξάρσεις). Αναγκαστικά «δολοφονώντας» μια τέτοια θεώρηση εάν την συντομεύσουμε –τι να κάνουμε όμως, οι νεοέλληνες φαίνεται να είναι τόσο πολυάσχολοι που δεν μπορούν να διαβάσουν πάνω από … μια σελίδα, εξ ου και πνευματική πτώχευση– μπορούμε να πούμε και τα εξής για δέκα «δέκα αυτόδειλες, καταμαρτυρούμενες και πασίδηλες αρχές διεθνούς πολιτικής» (Waltz):

1. Η έλλειψη ρυθμιστικής εξουσίας στο διεθνές σύστημα παίζει καθοριστικό ρόλο στη συμπεριφορά των κρατών και στη σταθερότητα ή στην αστάθεια του διεθνούς συστήματος (άναρχο διεθνές σύστημα).

2. Καθώς απουσιάζει η υπερκρατική εξουσία, η οποία θα μπορούσε να ρυθμίζει τον ανταγωνισμό, οι σχέσεις των κρατών είναι κατά βάση ανταγωνιστικές και πολλές φορές συγκρουσιακές (ανταγωνιστικό διεθνές σύστημα).

3. Τα κράτη σε ένα τέτοιο ανταγωνιστικό σύστημα πρέπει από μόνα τους να μεριμνήσουν για την ασφάλειά τους (αρχή της αυτοβοήθειας).

4. Τα κράτη στο άναρχο διεθνές σύστημα αναγκάζονται να λάβουν μέτρα, για να αυξήσουν την ασφάλειά τους. Τα μέτρα αυτά όμως μειώνουν την ασφάλεια των άλλων. Αυτό ανατροφοδοτεί την ανασφάλεια και τον ανταγωνισμό. Αυτό είναι το γνωστό «δίλημμα ασφάλειας».

5. Τα κράτη είναι οι βασικοί δρώντες στο διεθνές σύστημα άρα και η βασική μονάδα ανάλυσης των διεθνών σχέσεων (κρατικοκεντρικό διεθνές σύστημα). [οι διεθνικοί δρώντες είναι εγαλειακού χαρακτήρα μέσα στην στρατηγική των κρατών και οι διεθνείς θεσμοί εξ ορισμού και αναπόδραστα (λόγω υψηλών αρχών διεθνούς δικαίου, είναι εξαρτημένες μεταβλητές των κρατών και μάλιστα των ισχυρών]

6. Τα κράτη επειδή είναι «ευαίσθητα στο κόστος» έχουν κάθε λόγο να συμπεριφέρονται ορθολογικά. Τα λάθη τιμωρούνται (αρχή του ορθολογισμού).

7. Κυρίαρχος στόχος του κράτους είναι η κατοχύρωση της ασφάλειάς του, δηλαδή η επιβίωση, η διατήρηση της εδαφικής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας/αυτονομίας (βασικό εθνικό συμφέρον).

8. Τα κράτη επιδιώκουν να αποκτήσουν «ισχύ», η οποία είναι το κύριο «νόμισμα» στη διεθνή πολιτική (επιδίωξη ισχύος).

9. Σε ένα ανταγωνιστικό διεθνές σύστημα τα κράτη έχουν κίνητρο να εξισορροπήσουν τους αντιπάλους τους (στρατηγική εξισορρόπησης), για να αυξήσουν την ασφάλειά τους.

10. Οι μεμονωμένες προσπάθειες που καταβάλλουν τα κράτη να εξισορροπήσουν τους αντιπάλους τους, συμβάλλουν στη δημιουργία ενός αυτορυθμιζόμενου συστήματος ισορροπίας δυνάμεων που με τη σειρά του δύναται να συμβάλλει στη διατήρηση της ειρήνης (αρχή της ισορροπίας ισχύος).

[Σημείωση. Από στην συνόψιση στον πρόλογο του καθ. Αθ. Πλατιά στην εισαγωγή του  έργου του K. Waltz Θεωρία διεθνούς πολιτικής (Εκδόσεις Ποιότητα), σ. 10-12.]

Στην ιλαροτραγική μεταπολιτευτική φάση τεσσάρων δεκαετιών όταν κυριαρχούσαν παραληρήματα, παρακρούσεις, ασυναρτησίες, αφέλειες και «ύπουλα» μεταμοντέρνα θεωρήματα/ιδεολογήματα, ο πολιτικός ορθολογισμός των Ελλήνων υπέστη βαριά πλήγματα. Μεταξύ άλλων, δεν έγινε κατανοητό ότι περιοδικά στην διεθνή πολιτική το κτένι φτάνει στον κόμπο όταν εκδηλώνονται πόλεμοι, όταν επέρχονται πτωχεύσεις, όταν τα αναπτυξιακά προγράμματα ακυρώνονται και όλες οι ευγενείς επιδιώξεις κατεβαίνουν στον πάτο και όταν το κράτος και ο «πνευματικός κόσμος» καταντήσει να είναι υποχείριο των θηριωδών κερδοσκόπων και των θηριωδών στρατηγικών παιγνίων. Όταν φτάσεις στον πάτο είτε αρχίζεις ξανά την ανοδική φορά είτε πάς πιο βαθιά στην άβυσσο. Ένα σοβαρό λοιπόν ερώτημα που χρήζει απάντησης: Είμαστε στον πάτο;

Εκεί κάτω στον πάτο, πάντως, ισχύει η αρχή της αυτοβοήθειας. Θουκυδίδης: (όταν κανείς αφελώς και μάταια περιμένει από τους συμμάχους να το σώσουν): «Η ελπίδα, παρηγοριά την ώρα του κινδύνου, όσους την έχουν από περίσσια δύναμη κι αν τους βλάψει δεν τους καταστρέφει  όσοι όμως, στηριγμένοι πάνω της, τα παίζουν όλα για όλα (γιατί απ’ τη φύση της είναι σπάταλη), μονάχα όταν αποτύχουν την γνωρίζουν, όταν πια, για κείνον που έκαμε τη γνωριμία της, δεν έχει απομείνει τίποτε για να το προφυλάξει απ’ αυτήν. Αυτό σεις, αδύναμοι και που η τύχη σας κρίνεται από μια μονάχα κλίση της ζυγαριάς, μην θελήστε να το πάθετε ούτε να μοιάσετε τους πολλούς που, ενώ μπορούν ακόμη να σωθούν με ανθρώπινα μέσα, όταν τους βρουν οι συφορές και τους εγκαταλείψουν οι βέβαιες ελπίδες, καταφεύγουν στις αβέβαιες, τη μαντική και τους χρησμούς και όσα άλλα τέτοια, με τις ελπίδες που δίνουν, φέρνουν στην καταστροφή.»

Τώρα τι πρέπει να ελπίζεις στην φάση των διαφόρων σταδίων μιας προσπάθειας να αντιστρέψουμε τον κατήφορο και να αρχίσει η δύσκολη!! ανοδική πορεία; Αυτό είναι ένα σοβαρό ζήτημα γιατί ανάλογα με τις περιστάσεις οι επιλογές δεν είναι άσπρο-μαύρο αλλά κυμαινόμενες και διαβαθμισμένες. Εκεί κάτω στον πάτο, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και η μόνη λέξη που πρέπει να ηχεί και να κυριαρχεί είναι: ΕΠΙΒΙΩΣΗ. Καλύτερα να ρωτήσετε κανένα καταδρομέα ή ΟΥΚ τι έκανε όταν διεξάγοντας καταδρομές μέσα στις εχθρικές γραμμές βρέθηκε μέσα σε ένα δάσος περικυκλωμένος από χιλιάδες εχθρικούς καταδρομείς. Απλουστεύω την απάντηση και την αναγάγω στην δική  μας περίπτωση:

1.Φροντίσουμε να προστατέψουμε την κοινωνία από τους προβοκάτορες και το σάπιο…πολιτικό προσωπικό της μεταπολίτευσης(με πιο απλά Ελληνικά: πολιτική αλλαγή, ποια όμως, ο Θεός και το ένστικτό μας πρέπει να ξέρει).

2.Διασφαλίζουμε κοινωνική συνοχή των πολιτών γύρω από την μεγάλη πολιτική έννοια «ΕΠΙΒΙΩΣΗ».

3.Με νόμο κατευνάζουμε όλους τους πολίτες που ανησυχούν ότι μέχρι να αποδειχθεί ότι επιβιώσαμε δεν θα πειράξει κανένας τραπεζικός ή άλλος κερδοσκόπος τα σπίτια τους, τις επιχειρήσεις τους, τα χωράφια τους και τον εν γένει δημόσιο και ιδιωτικό πλούτο των Ελλήνων. Μετά όλα αυτά θα τύχουν κοινωνικοπολιτικά νομιμοποιημένης διαχείρισης χωρίς τρόικες και χωρίς την Ελλάδα να βρίσκεται υπό κατάληψη.  

4.Αφού τα επιτύχουμε αυτά λέμε σε όλους τους κλέφτες, σε όλους τους κερδοσκόπους, σε όλους τους λικνιζόμενους υποκριτές και σε όλους τους αντιπροσώπους θηριωδών καταγωγίων που ενώνονται σε τράπεζες, διεθνείς «θεσμούς», καθωσπρέπει παρασυναγωγές κτλ, να τσακιστούν από μπροστά μας.

5.Επειδή όμως είμαστε ή πρέπει να είμαστε σοβαρό κράτος δεν αρνιόμαστε καμιά υποχρέωσή μας που κρίνεται θεμιτή και βάσιμη. Όχι όμως χρέη που προσκάλεσαν κερδοσκόποι, ηγεμονικοί στρατηγικοί σχεδιασμοί, ελλείμματα της διεθνούς και ευρωπαϊκής οικονομικής και πολιτικής διακυβέρνησης κτλ, και κυρίως αυτά που οι ίδιοι καταμαρτυρούμενα ομολογούν

6.Επιστρατεύουμε όλο το ανενεργό σήμερα σύστημα κρατικών λειτουργών και τους εκατοντάδες ή χιλιάδες επιστήμονες για να θεμελιώσει διαπραγματευτικά επιχειρήματα για το (4 πιο πάνω)

7.Επιστρατεύουμε ανενεργούς (ή ελλειμματικά αξιοποιημένους) τακτικούς διπλωμάτες  ή έκτακτους διπλωμάτες και οργώνουμε όλα τα διεθνή και ευρωπαϊκά πεδία συντεταγμένα. Με σχέδιο μιας αποτελεσματικής διαπραγματευτικής στρατηγικής, με καλά επεξεργασμένα επιχειρήματα και με ετοιμότητα πάλης γνωρίζοντας –επιτέλους να το μάθουμε– ότι εκτός κράτους όλα είναι ανταγωνιστικά μέχρι εχθρικά και όλες οι διαπραγματεύσεις ανελέητα σκληρές.

8.Μεταξύ άλλων αυτό συνεπάγεται ρευστές συμμαχίες, απάντηση με διπλωματικό εκβιασμό κατά κάθε διπλωματικού εκβιασμού τρίτων κτλ, συν ακλόνητη φύλαξη των συνόρων από τις Ένοπλες Δυνάμεις και της κοινωνίας κατά των προβοκατόρων στο εσωτερικό.

9.Για να μπορεί να διαπραγματευτεί η Ελλάδα απαιτείται ετοιμότητα εάν χρειαστεί και για όσο χρονικό διάστημα θα χρειαστεί –και μάλλον θα χρειαστεί–  όλοι ανεξαιρέτως οι Έλληνες:

a. «να τρώνε όσπρια ή και φύλλα δέντρων» ή και πέτρες,

b.μιλώντας πιο σοβαρά όσο χρειαστεί να καταναλώνουν όσο παράγουν,

c.να συσπειρωθούν γύρω από άξονες δημοκρατίας, ελευθερίας, εθνικής ανεξαρτησίας ανεξαρτήτως θυσιών,

d.να είναι έτοιμοι ακόμη και να πεθάνουν για την πατρίδα τους (πάντα πρέπει να είναι έτοιμοι ακόμη και στην εποχή της … «παγκοσμιοποίησης»).

10.Μήπως υπάρχει καμιά αντίρρηση για το προηγούμενο σημείο (9); Εάν ναι έχουμε σοβαρό πρόβλημα και θα υποστούμε τις ανελέητες συνέπειες της ακραία ανταγωνιστικής διεθνούς πολιτικής (βλ. Waltzπιο πάνω). Δεν είναι ζήτημα εάν θα επιβιώσουμε αλλά τι θα επιβιώσει κα πως θα επιβιώσει; Σε όλες τις ιστορικές στιγμές κάποιοι λικνίζονται και ταλαντεύονται πάνω σε ένα «Βελενστίλειο εκκρεμές» όπου στον ένα πόλο είναι το «μιας ώρας ελεύθερης ζωής» [Δημοκρατία, Ελευθερία, Εθνική Ανεξαρτησία] και στον άλλο πόλο το «σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή» [εξευτελισμένη αποικία χρέους που θα κατεξουσιάζουν για λογαριασμό ξένων κάποιοι εγχώριοι πραιτοριανοί-Τσολάκογλου, αποικία στερημένη εθνικής ανεξαρτησίας και αποικίας της οποίας οι διαβιούντες θα είναι περίπου είλωτες ή και δουλοπάροικους]. Πόσοι είναι οι τελευταίοι;

Είμαστε ή δεν είμαστε στον πάτο; Η απάντηση λοιπόν για το κατά πόσο ανεπίστροφα πιάσαμε πάτο και κατά πόσο είμαστε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Μετά την απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει να απαντήσουμε στο προαναφερθέν κλασικό δίλημμα που διατύπωσε ο Ρήγας Βελεστινλής. Είτε αποφασίζονται ορθολογιστικές στάσεις είτε αναπόδραστα πάμε πιο κάτω προς την άβυσσο και την δουλοπαροικία.

Τώρα, βέβαια, είναι γεγονός ότι λόγω πολιτικοπνευματικής ζαλάδας που προκάλεσαν οι τέσσερεις χαζοχαρούμενες δεκαετίες της μεταπολίτευσης, είναι λογικό αντί αναλύσεων για την στρατηγική με σκοπό την εθνική επιβίωση πολλοί να παραμιλούν περί δραχμής και ευρώ μη κατανοώντας ότι αυτά τα διλήμματα μπορούμε να τα δούμε μόνο εργαλειακά και ανάλογα με τις περιστάσεις μιας στρατηγικής επιβίωσης ανάλογα με το πώς θα συγκροτηθεί και με το πώς θα εξελιχθεί.

Τα πιο πάνω γράφτηκαν  πολύ «εύκολα», γρήγορα και όντας σίγουροι ότι εάν πολλοί αμφισβητήσουν τις δύο δεκάδες επιχειρημάτων που προηγήθηκαν (για την διεθνή πολιτική και για το τι σημαίνει «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» και αγώνας επιβίωσης) οι Έλληνες διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο. Στο παρελθόν έχουμε υποστεί μεγάλες ζημιές επειδή αυτές οι έσχατες λογικές επιβίωσης δεν κυριαρχούσαν. Εάν και τώρα δεν κυριαρχούν όπως τόσοι άλλοι στην ιστορία θα πάθουμε ότι μας αξίζει. Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ

ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ

Ο Δούρειος ίππος για το ξεπούλημα των εθνικά ευαίσθητων περιοχών

-Νομική κερκόπορτα και αδικαιολόγητη προχειρότητα στην έκδοση αποφάσεων και νόμων

-Παπανδρέου και Προβόπουλος παρέδωσαν «γη και ύδωρ» σε κάθε ενδιαφερόμενο να αγοράσει, να κατασχέσει και να εκπλειστηριάσει ελληνική γη

Η Τράπεζα της Ελλάδας αναγνώρισε την τουρκική Ziraat Bank ως ελληνική τράπεζα, ενώ το Ελληνικό Κοινοβούλιο ψήφισε νόμο με βάση τον οποίο επιτρέπεται η αλλαγή ιδιοκτησίας στις παραμεθόριες περιοχές, δίνοντας πρόσθετα "κεκτημένα" στην τουρκική τράπεζα να προχωρά σε κατασχέσεις

Η όλη ιστορία ξεκινά από την ίδρυση του ΤΑΙΠΕΔ και συνεχίζεται από την καταιγίδα δημοσιευμάτων που αφορούν κατασχέσεις ελληνικών περιουσιών. Στο θέμα, όμως, εμπλέκονται οι παραμεθόριες περιοχές (μαρίνες κ.α.) και το δικαίωμα ή μη πώλησης ή κατάσχεσης και αλλαγής ιδιοκτησίας γης, που αφορά άμεσα και τις κατασχέσεις στις οποίες προχωρά η γνωστή τράπεζα τουρκικών συμφερόντων Ziraat Bank…Υπάρχει, λοιπόν, δικαίωμα αλλαγής ιδιοκτησίας στις παραμεθόριες περιοχές;

Αναμφισβήτητα ναι και χωρίς τους όρους και περιορισμούς του παρελθόντος, χάριν της υπογραφής του διοικητή της ΤτΕ κ. Προβόπουλου αλλά και του ειδικού νόμου που φρόντισε να τροποποιήσει η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, τον Ιούνιο του 2011, πριν την έλευση του Ταγίπ Ερντογάν…

Σύμφωνα με την προσφάτως τροποποιηθείσα σχετική νομοθεσία (Ν.1892/1990 στο άρθρο 114 Ν.3978/2011), είναι εφικτή η αγοραπωλησία μεταξύ ιδιωτών, οργανισμών και φορέων, που ανήκουν σε χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης… Έτσι, το ΤΑΙΠΕΔ μπορεί να ξεπουλάει οτιδήποτε Ελληνικό σε οποιονδήποτε βρίσκεται εντός της Ε.Ε.

Μπορεί ο Μεταξάς το 1938 να προέβη στην δημιουργία ενός νόμου (1366/1938) που θα προστάτευε την εθνική κυριαρχία των παραμεθορίων περιοχών της Ελλάδας, όμως η συνέχεια αποδείχθηκε ιδιαιτέρως «εξευρωπαϊσμένη», χωρίς κανείς να μπορεί να απαντήσει υπεύθυνα στο εάν σήμερα έχουν παυθεί οι λόγοι ή οι φόβοι που οδήγησαν στην ψήφιση αυτού του απολύτως εξειδικευμένου νόμου, που αφορούσε την απαγόρευση δικαιοπραξιών σε παραμεθόριες και παράκτιες περιοχές…

Όμως, δεν είναι μόνο το ΤΑΙΠΕΔ που πρέπει να μας απασχολεί… Η περίπτωση της Ziraat Bank (πρόκειται για την Αγροτική Τράπεζα της Τουρκίας, συνδεδεμένη με το βαθύ κράτος των κεμαλιστών αλλά και τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες), είναι τελείως διαφορετική, αφού με βάση το καταστατικό της ίδρυσής της και με την υπογραφή του κ. Προβόπουλου, έχει αναγνωριστεί η λειτουργία της ως Ελληνικής τράπεζας(!!!) και ως εκ τούτου έχει τη δυνατότητα κατάσχεσης ελληνικών περιουσιών, ακόμη και παραμεθορίων περιοχών της χώρας!

ΟΙ ΦΗΜΕΣ ΓΙΑ ΠΡΟΩΡΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΚΡΕΜΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ

Η πολιτική αβεβαιότητα και η ένταση που παρατηρείται στην κοινοβουλευτική «αρένα» της χώρας έχουν προκαλέσει μερική ανησυχία στις αγορές με αποτέλεσμα αυτή η μίνι κρίση να μεταφερθεί και στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Όσο η συζήτηση για πρόωρες εκλογές παραμένει ανοικτή, παρά τις διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού και των συνεργατών του, το... μικρόβιο της αβεβαιότητας θα συνεχίζει να «μολύνει» και την κίνηση των μετοχών στη Λεωφόρο Αθηνών δημιουργώντας επιπρόσθετο προβληματισμό.

Όπως αναφέρει η «Ημερησία», οι χρηματιστές, μπροστά σε αυτή την κατάσταση, συνεχίζουν να αναζητούν σε Φραγκφούρτη, Λονδίνο και άλλες μεγάλες πόλεις πληροφορίες για το πως κινούνται οι ξένοι στο Χρηματιστήριο Αθηνών και να ακούσουν τις εκτιμήσεις για την Ελλάδα. Πάντως, οι ξένοι κάνουν λόγο για πολιτικό «θόρυβο», αλλά εκτιμούν ότι η αβεβαιότητα μόνο επενδυτικές ευκαιρίες μπορεί να δημιουργήσει. Λένε στους Έλληνες συνομιλητές τους ότι οι εξελίξεις θα πάρουν άλλη τροπή απ' αυτές που κυκλοφορούν. Ωστόσο, οι πιο αποφασιστικοί ξένοι εκτιμούν ότι κανένας δεν θα πάρει ρίσκο με χρέος συνολικού ύψους 320 δισ ευρώ και διαψεύδουν τα εκλογικά σενάρια.

Απαισιοδοξία στο Γενικό Δείκτη: Τα σενάρια εκλογών, ωστόσο, σε συνδυασμό με την παρατεταμένη αμφιβολία για το πότε θα επιστρέψει η Τρόικα, η οποία, σημειωτέον, αμφισβητεί την πορεία εκτέλεσης του Προϋπολογισμού του 2014, έφεραν σημαντική βουτιά στον Γενικό Δείκτη, ο οποίος έπεσε τη Δευτέρα κατά 2.29% και έκλεισε στις 1.239,48 μονάδες.

Χρηματιστές ξεδίπλωσαν σενάρια για τη βραχυπρόθεσμη πορεία της αγοράς. Μεταξύ αυτών είναι η υποχώρηση του Γ.Δ κοντά στη ζώνη των 1204 μονάδων ενώ απέφυγαν να να δώσουν σε πιο χαμηλά επίπεδα γραμμή στήριξης. Το πιο πιθανό σενάριο σύμφωνα με μια μικρή μερίδα είναι ο γενικός δείκτης να κινηθεί προς τις 1300 μονάδες όσο κι να αυτό στην παρούσα φάση φαίνεται δύσκολο. Το επιχείρημα, όπως τονίζει η «Ημερησία», με την προοπτική ανόδου των τιμών των μετοχών στηρίζεται στο χαμηλό τζίρο και στην απροθυμία των επενδυτών να πουλήσουν.

Το ηλεκτρονικό ταμπλό βάφτηκε ...κόκκινο. Σύμφωνα με τα στοιχεία της εταιρείας Ztrade.gr το ηλεκτρονικό ταμπλό βάφτηκε ...κόκκινο. Οι μετοχές των τραπεζών είχαν απώλειες ύψους ύψους 7% και αφορούσε το δικαίωμα της Εθνικής Τράπεζας. Οι μετοχές των συστημικών τραπεζών έπεσαν έως 4%. Κόντρα στο ρεύμα κινήθηκε η μετοχή της Γενικής Τράπεζας με άνοδο 9,57% και με μόλις 41 μετοχές. Η μετοχή της Τράπεζας της Ελλάδος επανήλθε στο προσκήνιο χάρη σε πληροφορίες για τη διανομή μερίσματος που το μεγαλύτερο μέρος θα το καρπωθεί το ελληνικό Δημόσιο.

Από το δείκτη FTSE-25 θετικό πρόσημο εμφάνισαν οι μετοχές των εταιρειών του ΟΠΑΠ και της Coca- Cola ενώ οι υπόλοιπες 23 είχαν απώλειες έως 5%.

Στο σύνολο της αγοράς με κέρδη έκλεισαν 41 μετοχές , 107 με ζημιές και 116 παρέμειναν αμετάβλητες.

DIE WELT: ΑΛΛΑΖΕΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΑΕΠ ΤΗΣ ΕΕ -ΠΟΥ ΘΑ ΔΙΝΕΤΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΒΑΡΥΤΗΤΑ

Τροποποίηση του τρόπου υπολογισμού του ετήσιου ΑΕΠ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σχεδιάζει η Eurostat, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Die Welt». Οπως σημειώνεται στο δημοσίευμα, από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία πρόκειται να προχωρήσει σε αναβάθμιση των ετήσιων στοιχείων για το ευρωπαϊκό ΑΕΠ, υιοθετώντας το σύστημα European System of Accounts 2010, το οποίο ήδη από πέρυσι έχουν εισαγάγει και οι ΗΠΑ, αντικαθιστώντας το ESA 1995.

Ο συντάκτης επισημαίνει μεταξύ άλλων ότι η βασική αλλαγή του νέου συστήματος υπολογισμού εντοπίζεται στον συνυπολογισμό κατά τη μέτρηση του ΑΕΠ και των επενδύσεων ενός κράτους στην έρευνα. «Μελλοντικά, βαρύτητα θα δίδεται στις επενδύσεις και όχι τόσο στις τρέχουσες δαπάνες. Για παράδειγμα, οι εξοπλιστικές δαπάνες θα θεωρούνται, στο μέλλον, επενδύσεις. Η αλλαγή στις ΗΠΑ οδήγησε, από τη μία μέρα στην άλλη, σε άνοδο του ΑΕΠ κατά περίπου 3%, ενώ την ίδια στιγμή το ποσοστό του δημοσίου χρέους της χώρας μειώθηκε κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες. Στην Ευρώπη το όφελος θα είναι κατά τι μικρότερο» σημειώνει το ρεπορτάζ, κάνοντας λόγο για άνοδο του μέσου ευρωπαϊκού ΑΕΠ κατά 2,4% βάσει των νέων μεθοδολογικών τροποποιήσεων.

«Και μεταξύ των κρατών- μελών θα υπάρχουν αλλαγές. Ετσι, για παράδειγμα, η άνοδος σε πολλές ανατολικοευρωπαϊκές χώρες (Ρουμανία, Λετονία, Ουγγαρία) θα είναι μικρότερη του 1%, αντιθέτως στη Φινλανδία ή στη Σουηδία θα κυμανθεί μεταξύ του 4 και 5%. Για τη Γερμανία υπολογίζεται όφελος της τάξης του 3% και το ΑΕΠ της χώρας θα αυξανόταν έτσι κατά περίπου 82 δισ. ευρώ» επισημαίνεται στο δημοσίευμα και τονίζεται ότι με τον τρόπο αυτό θα μειωθεί και το χρέος των χωρών. «Για παράδειγμα, στην Ιταλία θα μειωθεί από 133,6 στο 131%, στο Βέλγιο από το 191 κάτω από το 100%. Για την περίπτωση της Ελλάδας δεν υπάρχει δυστυχώς ακόμη υπολογισμός των επιπτώσεων σε ΑΕΠ και δημόσιο χρέος» διευκρινίζεται στο ρεπορτάζ.

ΣΟΚ ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ! ΚΑΝΕΙ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΕΞΤΡΑ ΠΑΚΕΤΟ ΓΙΑ ΜΕΤΑ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ!

Ασφυκτική εποπτεία στα δημοσιονομικά της χώρας και συνεχή μέτρα, είτε με Μνημόνιο είτε χωρίς, διαβλέπει η Εκθεση του γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους που λειτουργεί στη Βουλή προδιαγράφοντας ως μονόδρομο τις εξελίξεις. Η νέα ενδιάμεση έκθεση, που δημοσιεύθηκε χθες, φέρει τον τίτλο «Νέοι μηχανισμοί εποπτείας και αλληλεγγύης της Ε.Ε. μετά το Μνημόνιο» και περιγράφει ξεκάθαρα το τοπίο στο οποίο θα κινηθεί εφεξής η χώρα τονίζοντας χαρακτηριστικά: «Στο μέλλον κάθε ελληνική κυβέρνηση, ανεξάρτητα αν υπογραφεί νέο μνημόνιο, θα πρέπει να κινείται εντός των νέων κανόνων οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής.

Από το 2014 βρισκόμαστε σε μια διαφορετική Ε.Ε. και ευρωζώνη, δηλαδή σε μια νέα κατάσταση συλλογικής εποπτείας για τη δημοσιονομική της πολιτική και στενότερης συνεργασίας για τη γενικότερη οικονομική της πολιτική». Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και η εκτενής αναφορά της έκθεσης στο ζήτημα του χρέους, στην οποία προτείνεται επί της ουσίας η λύση της διαγραφής χρέους, καθώς όλα τα άλλα μέτρα απέτυχαν: «Δεν λύθηκε το ζήτημα του χρέους της Ελλάδας, της Πορτογαλίας κ.ά. Κράτη-μέλη όπως η Ελλάδα (με το δημόσιο χρέος να παραμένει στα δυσθεώρητα ύψη του 170%) δεν έχουν την παραμικρή δυνατότητα να μειώσουν τα χρέη στο επίπεδο που απαιτούν οι νέοι δημοσιονομικοί κανόνες αποκλειστικά μόνο με εθνικές προσπάθειες.

Αν το επιχειρήσουν, θα πρέπει να εφαρμόσουν και στο μέλλον τυφλή λιτότητα, που όμως θα επιδεινώσει την κρίση χωρίς να λύσει το πρόβλημα της υπερχρέωσης». «Λογικό είναι να αναζητούνται εναλλακτικές λύσεις» αναφέρεται χαρακτηριστικά στην έκθεση. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι το γραφείο Προϋπολογισμού παίρνει με ευδιάκριτο τρόπο αποστάσεις από τις θέσεις της ευρωζώνης προτρέποντας την κυβέρνηση να υιοθετήσει τις θέσεις του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ για «κούρεμα» χρέους, χαλάρωση της λιτότητας αλλά και επεκτατική πολιτική εις βάρος των οικονομικά δυνατών, όπως η Γερμανία, ώστε να «πληρώσουν» και αυτοί την προσαρμογή. Πάντα όμως με τα απαραίτητα διαρθρωτικά μέτρα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η χώρα, όπως περιγράφεται στην έκθεση, είναι ότι ως τα τέλη Απριλίου η Ελλάδα θα πρέπει να παρουσιάσει το νέο Μεσοπρόθεσμο με νέα μέτρα. «Θα πρέπει να περιλαμβάνει τα μέτρα που θα διασφαλίσουν τη δημοσιονομική ισορροπία για την περίοδο μετά το τρέχον Μνημόνιο. Θα γίνουν τότε φανερές οι δεσμεύσεις της χώρας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο» επισημαίνεται.Μεταξύ των περιορισμών που περιγράφει το ευρωπαϊκό πλαίσιο και στους οποίους θα είναι υποχρεωμένη να συμμορφώνεται η ελληνική πολιτική περιλαμβάνονται ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός, μεσοπρόθεσμα προγράμματα με συνεχείς επικαιροποιήσεις. Με απλά λόγια, συνεχή διορθωτικά μέτρα και προληπτική εποπτεία του Κρατικού Προϋπολογισμού από ευρωπαϊκούς μηχανισμούς.