10/1/2014 - ΦΟΝΟΣ ΕΚ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΣ Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Ήταν “φόνος” εκ προμελέτης η διάλυση της Ελλάδας αφού είχε εξαγγελθεί από το 2005. Θα πρέπει να είναι κανείς τουλάχιστον ηλίθιος να πιστεύει ότι έφταιξαν οι ‘Ελληνες πολίτες που το πολιτικό προσωπικό, το οποίο ψήφισαν, ήταν διεφθαρμένο και συμμαχούσε με τη ντόπια πλουτοκρατία και κατά προέκταση με τους διεφθαρμένους της Ε. Ε, όταν και τα μέσα ενημέρωσης απεδείχθησαν συμμέτοχα στο όλο σκηνικό.

Κατά συνέπεια υπήρξαν διαφθορείς και διεφθαρμένοι και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από τα γεγονότα που έρχονται στο φως της δημοσιότητας σήμερα. Είναι ηλίου φαεινότερο πως το πρώτο βήμα ξεκίνησε από τους Ευρωπαίους δανειστές οι οποίοι ανεξέλεγκτα δάνειζαν το Ελληνικό κράτος με τεράστια ποσά ώστε να φτάσει σε σημείο αδυναμίας αποπληρωμής του χρέους.  Η φάκα στήθηκε με την ανοχή των Ελλήνων πολιτικών, αφού οι μίζες που προσέφεραν απλόχερα οι ξένοι ήταν δέλεαρ ακαταμάχητο. Από την άλλη οι ξένοι εταίροι μας βλέποντας την αδυναμία των Ελληνικών κυβερνήσεων κερδοσκοπούσαν ανενόχλητοι.

Με λίγα λόγια το καθεστώς αυτό συνέφερε και τις δυο πλευρές με θύμα τον Ελληνικό λαό. Τελικά φτάσαμε στο σημείο μηδέν, δηλαδή το 2005 και στην ορκωμοσία του προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια. Ήταν η πιο σημαδιακή μέρα όπου φάνηκε ξεκάθαρα που οδηγούσαν τα παραπάνω. Μετά την ορκωμοσία η πρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου κ. Ψαρούδα – Μπενάκη, ως ήθιστε, προσφώνησε τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Παπούλια. Τα λόγια της τότε έπρεπε να ξεσηκώσουν θύελλα αντιδράσεων όχι μόνο από τα κόμματα αλλά και από τη δικαστική εξουσία και ιδιαίτερα από τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου.

Δηλαδή η κ. Μπενάκη ανακοίνωνε την καταστροφή του Ελληνικού κράτους, την εξαθλίωση του Ελληνικού λαού και την υποδούλωση του Ελληνικού Έθνους. Άρα το σχέδιο ήταν ήδη προετοιμασμένο πολλά χρόνια πριν το 2005. Πιθανότατα το σχέδιο αυτό ετοιμάστηκε πριν την είσοδό μας στην ΟΝΕ με το σκεπτικό οι όποιες οφειλές μας να απαιτηθούν σε Ευρωπαϊκό νόμισμα. “Τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης και της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη”.

Όπως αντιλαμβάνεται κανείς είναι μία προσεγμένη διατύπωση των όσων διαδραματίζονται σήμερα, που αποδεικνύει πως πρόκειται για μια εισαγωγή από κάποια οδηγία από ξένο κέντρο αποφάσεων.  “Τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές, καθώς θα μπορούν να προστατεύονται αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης”.

Τί μας λέει η κ.Μπενάκη το 2005 μπροστά στον πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Παπούλια κατά την ορκωμοσία του; Πρώτον ότι τα δικαιώματα του Έλληνα πολίτη θα υποστούν μεταβολές, δηλαδή την κατάργηση του Συντάγματος. Επίσης νέες μορφές διακυβέρνησης δηλαδή την κατάργηση της Δημοκρατίας; Είναι ξεκάθαρο η κυρία Μπενάκη τα είπε όλα, μόνο που δεν εξήγησε στον Ελληνικό λαό ποιος της τα υπαγόρευσε όλα αυτά ή από πού τα γνώριζε; Τελικά φαίνεται ότι κανείς δεν ήξερε τίποτα ή ήξεραν και έκαναν το παπί.

Τώρα όμως που γνωρίζουν και το υφίστανται στο πετσί τους όλοι οι Έλληνες θα κάνουν κάτι; Κατά την άποψή μου δε θα κάνουν τίποτα απολύτως. Επομένως μόνο ο λαός πρέπει να απαντήσει σ’ αυτή την πρόκληση και μάλιστα δυναμικά και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

Διαβάστε την Επικαιρότητα εδώ

ΑΥΤΟΙ...

Που τόσα χρόνια διαχειρίζονταν τις τύχες μας και έφτιαχναν τις δικές τους τύχες. 

Που τόσα χρόνια εμφανίζονταν στις τηλεοράσεις και γέμιζαν οι οθόνες γλίτσα. 

Που ορκίζονταν στο όνομα του λαού και στο σκοτάδι σχεδίαζαν το ξέσκισμά του. 

Που ζητούσαν την τήρηση του νόμου και της τάξης από τους πολίτες την ίδια στιγμή που εκείνοι παρανομούσαν ασύστολα.

Που έβριζαν τους πολίτες αυτού του τόπου ως διεφθαρμένους την ώρα που οι ίδιοι ήταν χωμένοι μέχρι τα μπούνια στη διαφθορά. 

Που με τον ιδρώτα και το αίμα των εργαζομένων έχτιζαν βίλες, έκαναν πριγκηπικούς γάμους σαν ξεμωραμένοι γέροι και ζούσαν σαν βασιλιάδες ανοίγοντας το λάκκο της εξαθλίωσης για τους ίδιους τους εργαζόμενους.

Που έφεραν την τρόικα, που συνομίλησαν με την τρόικα, που σφιχταγκαλιάζονται με την τρόικα αναζητώντας νέα στρατόπεδα συμφερόντων και νέους δρόμους πλουτισμού. 

Που δεν είναι πάνω από 10.000 σε τούτο τον τόπο οι οποίοι έχουν μπλέξει τα μπούτια τους και τα συμφέροντά τους, με μοναδικό σκοπό το να συνεχίσουν να ρουφάνε το αίμα του κοσμάκη σαν σύγχρονοι βρικόλακες και το φυσικό πλούτο της χώρας, σαν γιγάντια τρωκτικά.

Που μας κρατούσαν «συντροφιά» τα σαββατόβραδα στις οθόνες των τηλεοράσεων, άλλοτε χορεύοντας με τσαχπινιά και χάρη, άλλοτε συζητώντας για το βρακί της μιας λαμπερής τραγουδίστριας και για το πώς κατουράει ο άλλος λαμπερός τραγουδιστής και άλλοτε με αμέτρητη υποκρισία, κρίνοντας και κατακρίνοντας τους αγρότες που του έκλεισαν το δρόμο και δεν μπόρεσε να πάει στη μανούλα του.

Που ενώ χρωστούσαν εκατομμύρια στο δημόσιο συνέχιζαν και συνεχίζουν, να ζουν ανενόχλητοι, μέσα στον πλούτο και τη χλιδή αφού κανένας δεν πάει να τους πάρει τα χρωστούμενα. 

Που χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν για προσωπικό τους πλουτισμό, όχι τα παραθυράκια, αλλά τις δίμετρες μπαλκονόπορτες που τους προσφέρει ο νόμος και που μόνο εκείνοι γνωρίζουν, αφού εκείνοι νομοθετούν.

Που ακρωτηρίασαν τον συνδικαλισμό και μετέτρεψαν τους περισσότερους συνδικαλιστές, όχι χωρίς να το θέλουν και οι ίδιοι, σε έμμεσους μισθοφόρους για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο όταν σχεδίαζαν τις αρπαχτές και τις «νόμιμες» μπίζνες. 

Που συναναστρέφονταν τόσα χρόνια με τα αρπαχτικά λιβανίζοντάς τα και γλείφοντάς τα συνάμα για να εξασφαλίσουν και κείνοι μερικά κόκαλα κοροϊδεύοντας συνειδητά, αναγνώστες, τηλεθεατές και ακροατές.

Που δήλωναν και δηλώνουν ορκισμένοι εχθροί του δημόσιου τομέα ενώ συγχρόνως ακολουθούσαν και ακολουθούν την ίδια κρατικοδίαιτα, για να διατηρούν την χλιδάτη γραμμή τους.

Που όσο υπέγραφαν το ένα μνημόνιο μετά το άλλο έκαναν τη γριά πάπια και τώρα θυμήθηκαν να πουν πως «ο Γιώργος τους παράσυρε», ποντάροντας στην λήθη της κοινωνίας.

Που στο όνομα του λαού κρύβουν το πραγματικό τους πρόσωπο το οποίο φανερώνουν όταν ξεμοναχιάσουν κανέναν απροστάτευτο μετανάστη. 

Που, από τη μια, εξυμνούν σε εκδηλώσεις-μνημόσυνα την «παρανομία» του Κολοκοτρώνη, του Βελουχιώτη και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και από την άλλη προτρέπουν στην τήρηση της δικής τους «νομιμότητας και τάξης».

Όλοι αυτοί. Αποτελούν τις κολώνες, τα δοκάρια και τα τούβλα για τις μεσοτοιχίες του σάπιου πολιτικού οικοδομήματος. Ένα οικοδόμημα που είναι έτοιμο να καταρρεύσει στην πρώτη ισχυρή σεισμική - κοινωνική δόνηση. Και η χώρα μας είναι από τις πρώτες, παγκοσμίως, σε δονήσεις. Τόσο σεισμικές όσο και κοινωνικές.

ΑΝΤΙΠΑΘΕΙΣ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ

Τώρα τις γιορτές ξαναδιάβαζα τα «Απομνημονεύματα» του Ανδρέα Συγγρού (απολαυστικό ανάγνωσμα!) και θυμήθηκα τον Σόρος. Και οι δύο έχουν χαρακτηριστεί ασυνείδητοι κερδοσκόποι. Και οι δύο τους έχουν πρωταγωνιστήσει σε μεγάλα οικονομικά δράματα: τα«Λαυρεωτικά» του 1873, και τη «Μαύρη Τετάρτη» της αγγλικής λίρας το 1992. Και οι δύο όμως ήταν (και είναι) μέγιστοι ευεργέτες: Ο Συγγρός μας κληροδότησε νοσοκομεία, θέατρα, μουσεία, λεωφόρους, φυλακές, κτήματα. Ο Σόρος πάλι έχει μέχρι σήμερα μοιράσει οκτώ δισεκατομμύρια δολάρια σε κοινωφελείς σκοπούς.

Πώς αντιμετωπίζεις αυτούς τους ανθρώπους; Τους φτύνεις με περιφρόνηση και αρνείσαι την βοήθειά τους (όπως οι γονείς της Νάουσας, που αρνήθηκαν το πετρέλαιο του Ιδρύματος Σόρος για τα σχολεία τους;). Δέχεσαι την προσφορά τους και τους βρίζεις από μέσα σου; Πώς αντιμετωπίζεις την γενναιοδωρία του πλούσιου; Ο Μπιλ Γκέητς δεν υπήρξε κερδοσκόπος και εκμεταλλεύτηκε κυρίως το μυαλό του. Δεν μας πάει όμως το ότι έχει τάξει το 99% της περιουσίας του (και ήδη έχει δώσει το μισό). Αλλά και ο Καρέλιας έγινε αυθημερόν αντιπαθής στη Αριστερά γιατί διέψευσε το κλισέ του καπιταλίστα-δράκουλα, μοιράζοντας 2,5 εκατομμύρια στους εργαζόμενους.

Εμείς εδώ έχουμε δαιμονοποιήσει κάθε πλούσιο. Ιδιαίτερα τον Σόρος, κι ας είναι ένας μορφωμένος άνθρωπος, μαθητής του φιλόσοφου Καρλ Πόππερ και συγγραφέας. Πέρα από την κερδοσκοπία, η Αριστερά δεν του συγχωρεί την συμβολή του στην κατάρρευση του Υπαρκτού και οι εθνικιστές μας το ότι έδωσε χορηγίες και στην FYROM. Ας αφήσουμε που είναι και Εβραίος… Πιστεύω κι εγώ (όπως πολλοί) ότι στο ιδανικό κράτος δεν θα υπάρχουν κερδοσκόποι (ίσως ούτε κέρδη) και σίγουρα δεν θα χρειάζονται φιλανθρωπίες. Οι οποίες πράγματι είναι ταπεινωτικές – ιδιαίτερα όταν προέρχονται από αντιπαθείς πηγές. Αλλά σήμερα, εδώ που ζούμε, άνθρωποι πεινάνε και κρυώνουν. Τι κάνουμε; Τους αφήνουμε να υποφέρουν υπερήφανοι, με το κεφάλι ψηλά;

Η αδελφοσύνη, η αλληλεγγύη, ήταν το τρίτο ιδανικό της Γαλλικής Επανάστασης μετά την ελευθερία και την ισότητα. Την καταδικάζουμε σε όσους θεωρούμε αμαρτωλούς; Δεν τους δίνουμε ούτε την δυνατότητα έμπρακτης μετάνοιας; Οι οκτώ κυρίες που πριν τα Χριστούγεννα μοίρασαν κρέας αξίας 20.000 € στην κρεαταγορά, έπρεπε να περάσουν πρώτα από «πόθεν έσχες»; «Τα χρήματα δεν έχουν οσμή», είχε πει ο αυτοκράτορας Βεσπασιανός στον γιό του, όταν τον κατηγόρησε για τα έσοδα από τα αποχωρητήρια (που ονομάστηκαν αργότερα «Βεσπασιανές»). Άραγε, πραγματικά, δεν έχουν; Τι είναι πιο σημαντικό: η προέλευση των χρημάτων (εξαιρείται το έγκλημα), η πρόθεση του ευεργέτη, ή το αποτέλεσμα της ευεργεσίας;

ΑΤΟΠΗΜΑ ΤΣΙΠΡΑ ΚΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΟΥΒΕΛΗ

Δυστυχώς ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται για άλλη μια φορά κατώτερος των περιστάσεων. Οπως και παλαιότερα, την ώρα που η κοινωνία δοκιμαζόταν από τα Μνημόνια κι εκείνος αποφάσιζε τη μια φορά να κάνει θερινές διακοπές αρκετών εβδομάδων και την άλλη να «ανακαλύπτει» συν γυναιξί και τέκνοις τη Νότια Αμερική. Η απόφασή του να μην παρευρεθεί χθες στην τελετή ανάληψης της ευρωπαϊκής προεδρίας από την Ελλάδα είναι θεσμικό ατόπημα κορυφής και αποτελεί επίδειξη μικροψυχίας και διγλωσσίας.

Μυρίζει καμαρίλα και συμπεριφορές τού χθες, που τον μόνο που εκθέτουν είναι τον ίδιο και κανέναν άλλο. Κάνει λάθος στρατηγικής, εάν πιστεύει ότι η ευρωπαϊκή προεδρία είναι θέμα Ν.Δ. ή ΠΑΣΟΚ ή και των δύο μαζί. Πρόκειται για μια κορυφαία τιμή που γίνεται στη χώρα μας, η οποία μετέχει στην ευρωπαϊκή οικογένεια ως ισότιμο μέλος, παρά όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια. Με το να επαναλαμβάνει ιστορίες του παρελθόντος κινδυνεύει να γίνει ο ίδιος φάρσα της Ιστορίας.

Παράλληλα, η συμπεριφορά του δεν συνάδει με έναν πολιτικό που φιλοδοξεί να γίνει πρωθυπουργός. Στέλνει λάθος μηνύματα στον κόσμο και στους εταίρους. Επίσης δικαιώνει όσους υποστηρίζουν ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι ανεύθυνος και επικίνδυνος για την προοπτική της πατρίδας και ρισκάρει με τις συμπεριφορές του την παραμονή στο ευρώ. Από την άλλη, το να είναι υποψήφιος πρόεδρος της Κομισιόν και την ίδια ώρα να μη συμμετέχει σε μια κορυφαία πράξη υποκρύπτει υποκριτικές συμπεριφορές ή ομηρίες σε συνιστώσες.

Διότι είτε πιστεύεις είτε δεν πιστεύεις στους θεσμούς. Με το να πατάς σε δύο βάρκες το μόνο που είναι βέβαιο ότι θα επιτύχεις είναι να πέσεις στη θάλασσα. Οσο για το Φώτη Κουβέλη, που πιστεύει ότι θα διασωθεί κάνοντας τον... τζάμπα μάγκα, την ώρα που ήταν συνδαιτυμόνας με τους εταίρους και την κυβέρνηση, τα λόγια είναι περιττά. Ο καιροσκοπισμός του ήδη καταγράφεται στη συνείδηση των πολιτών, που τον στέλνουν δημοσκοπικά εκτός Βουλής. Οι παντιέρες έχουν νόημα όταν τις υψώνεις όταν πρέπει και εκεί που πρέπει. Τα υπόλοιπα είναι για το θεαθήναι...

H ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ ΑΓΑΡΜΠΑ

Ο καταιγισμός «πρωτοβουλιών» που ακολούθησε τη μη επιστροφή στη φυλακή από άδεια/απόδραση του Χριστόδουλου Ξηρού – τάξιμο για «φυλακή υψίστης ασφαλείας» εντός 100 ημερών (όπου, αφέθηκε να διαρρεύσει, σχεδιάζεται η κράτηση καταδίκων κατηγοριών επικινδυνότητας όπως εκείνων για τρομοκρατία και για… παιδοφιλία), σχεδιασμός για αναθεώρηση του καθεστώτος των αδειών που θα αποκλείει κατηγορίες όπως των τρομοκρατών και γενική αυστηροποίηση των διαδικασιών, ΕΔΕ εις βάρος της εισαγγελέως και της λοιπής επιτροπής της «άδειας Ξηρού». 

Αλλά και αντισταθμιστική άρση της αποφυλάκισης του κατηγορούμενου για Πυρήνες της Φωτιάς Κ. Σακκά ο οποίος είχε αφεθεί με περιοριστικούς όρους («τους οποίους παρέβη»: κοιμήθηκε σε σπίτι συγγενικού του προσώπου και τηλεφώνησε σε μη επιτρεπόμενους…) έπειτα από απεργία πείνας 38 ημερών, καθώς η προφυλάκισή του είχε προσπεράσει τα 2,5 χρόνια και εξεγέρθηκαν τα διεθνή μίντια - υπήρξε χαρακτηριστική περίπτωση όπου θυσιάζεται το υπέρτερο στην εντύπωση. Στην κοντόφθαλμη πολιτική ανάγκη.

Η ανησυχία των αρχών, μήπως εκείνο που αποκρυσταλλώνεται μπροστά στα μάτια τους είναι μια νέα πιο επικίνδυνη φάση αντάρτικου πόλης, μέρες μόλις μετά την επίθεση κατά της κατοικίας του Γερμανού Πρέσβη και με την Αθήνα «υπό καθεστώς ομηρίας τύπου επίσκεψης Μέρκελ-Σόιμπλε» που έκανε και τις ημέρες Κλίντον ή Αραφάτ (θυμάστε;) να φαίνονται ήπιες αναμνήσεις, οι εφιάλτες που θέλουν τον Χ. Ξηρό να ξεθάβει το χαμένο 45άρι της «17 Ν» και να το παραδίδει στον Ν. Μαζιώτη, μπορεί να γίνει αντιληπτή. 

(Αντιληπτή δεν σημαίνει κατανοητή). Όμως, το να «αξιοποιείται» η κατακραυγή προκειμένου να ενισχυθεί η – τραγικής αναποτελεσματικότητας – κατασταλτική λογική μιας Δικαιοσύνης η οποία ούτως ή άλλως βολοδέρνει (και τι κάνει; αυστηροποιεί όπου το βρίσκει εύκολο, χαλαρώνει εκεί όπου βολεύει η όπου «άσε καλύτερα», κινείται μόνον όπου υπάρξει κατακραυγή), αντί να αναβαθμιστεί η έμπρακτη αξιοπιστία των διωκτικών μηχανισμών, είναι κάτι που σπέρνει θύελλες.

Σωστά διαγιγνώσκουν οι «αναλυτές» τους οποίους διαθέτουν οι αρχές, εύστοχα δε διαρρέουν την εκτίμηση/πληροφόρηση οι μιντιακοί του χώρου, ότι προχωράει ταχύτατα η σύγκλιση τρομοκρατίας (και «τρομοκρατίας»: το ταμπελάκι βολεύει τις αρχές, ώστε να δείχνουν ότι κάνουν το χρέος τους με αυστηρότητα κ.λπ.) και του κοινού ή μάλλον του οργανωμένου εγκλήματος. Όμως η με άκρα ελαφρότητα επικοινωνιακή αντιμετώπιση φαινομένων όπως του Χρ. Ξηρού για να «δοθεί μήνυμα σταθερότητας» αυτό ακριβώς το χάσμα βοηθάει να γεφυρωθεί ταχύτερα. 

Η κατάργηση των αδειών σε καταδικασμένους, μαζί με την αδιανόητη κατάσταση στις φυλακές και την ακόμη πιο αδιανόητη πρακτική των πολυετών κρατήσεων με εκκρεμείς παράλληλες δίκες, που σέρνονται με τις αναβολές, θα κάνουν το καζάνι να σκάσει. Και τότε να δεις αναλύσεις! Το θέμα – με αφορμή την περίπτωση Χρ. Ξηρού – δεν είναι ότι η Δημοκρατία εκδικείται. Είναι ότι εκδικείται άγαρμπα. Και αναποτελεσματικά.