ΟΙ ΠΑΓΙΔΕΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Το σενάριο περί «εξαγωγής της κρίσης» συζητείται στην Αθήνα κάθε φορά που υπάρχει ένταση στο εσωτερικό της Τουρκίας. Παρά την εμφανή πρόοδο που έχει σημειωθεί στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, αρκετά ακανθώδη ζητήματα είναι ανοιχτά και οι σχέσεις παραμένουν δύσκολες.  Δεν είναι μόνο η εισβολή στην Κύπρο και η επί σαράντα χρόνια κατοχή του ενός τρίτου της χώρας, αλλά υπήρξαν επανειλημμένες περιπτώσεις τις τελευταίες δεκαετίες όπου οι δύο χώρες έφθασαν στα πρόθυρα πολεμικής σύρραξης.

Προς το παρόν, δεν υπάρχουν εμφανείς ενδείξεις για δημιουργία σκηνικού έντασης με την Ελλάδα. Όμως, η συγκυρία κρύβει «παγίδες» και απαιτεί προσεκτικές κινήσεις από την Αθήνα. Ο Ταγίπ Ερντογάν και η κυβέρνησή του έχουν σπεύσει να διαμηνύσουν ότι προσβλέπουν στη στήριξη της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας από την Ελλάδα κατά την άσκηση της εξάμηνης προεδρίας της Ε.Ε., που συμπίπτει χρονικά με την αναταραχή στη γειτονική χώρα. «Η ελληνική προεδρία είναι για εμάς ελπιδοφόρα.

Η Ελλάδα υποστηρίζει την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. εδώ και πολύ καιρό, και έχουμε εκφράσει τις προσδοκίες μας σε αυτήν για το άνοιγμα περισσότερων κεφαλαίων και την επίσπευση της ενταξιακής διαδικασίας», τόνισε υψηλόβαθμος αξιωματούχος του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών. Παράλληλα, εξέφρασε τη δυσφορία της Αγκυρας για την καθυστέρηση στην έναρξη των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό, επιρρίπτοντας στην Αθήνα και τη Λευκωσία την ευθύνη, ενώ είναι γνωστές οι δημόσιες πιέσεις από τον ίδιο τον Ταγίπ Ερντογάν για την κατασκευή τεμένους στην Ελλάδα.

Υπό το πρίσμα των παραπάνω επισημάνσεων, σε περίπτωση αδιεξόδου στο εσωτερικό της Τουρκίας, το υφιστάμενο σκηνικό προσφέρεται για την «εξαγωγή της κρίσης» και προς την Ελλάδα, που εξακολουθεί να αποτελεί ιδεατό «στόχο». Εάν, δεν ανοίξουν άλλα κεφάλαια – κάτι όχι απίθανο, όσο η Τουρκία επιμένει να δηλώνει πως δεν υπάρχει Κύπρος παρότι πρόκειται για χώρα - μέλος της Ένωσης – θα μπορούσε ο κ. Ερντογάν να ισχυρισθεί πως η ελληνική προεδρία «πρόδωσε» τις προσδοκίες της Τουρκίας παρεμποδίζοντας την ευρωπαϊκή της προοπτική. 

Με ανάλογο σκεπτικό θα μπορούσε να καταγγείλει την ελληνική πλευρά για κατάρρευση των προσπαθειών στο Κυπριακό, παρότι η μη έναρξη διαπραγματεύσεων θα οφείλεται στα εμπόδια που θέτει ο Ντερβίς Ερογλου στη σύνταξη ενός κοινού ανακοινωθέντος, που θα προνοεί με σαφήνεια τη δημιουργία μιας λειτουργικής ομοσπονδιακής Κυπριακής Δημοκρατίας με ενιαία κυριαρχία. 

Τέλος, αν στη διάρκεια των επόμενων μηνών δεν προχωρήσει η οικοδόμηση τεμένους στην Ελλάδα, δεν μπορεί να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο ο Ερντογάν, ο οποίος συγκρούεται με το θρησκευτικό κίνημα του Γκιουλέν, να επιχειρήσει τεχνητή σύγκρουση με την Αθήνα για την προστασία των μουσουλμάνων στην Ελλάδα. 

Καθώς η Τουρκία εισέρχεται σε επικίνδυνη φάση, η Ελλάδα προσβλέπει στην ηπιότερη δυνατή εξέλιξη και καλείται να κινηθεί με τρόπο που δεν θα προσφέρει άλλοθι για ακραίες συμπεριφορές σε έναν πρωθυπουργό που, ευρισκόμενος υπό πίεση, ίσως αναζητήσει «διέξοδο εκτός συνόρων».

Διαβάστε την Επικαιρότητα  εδώ

Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Από την αρχή του χρόνου, η Ελλάδα έχει αναλάβει την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έχει ξανακάνει η Ελλάδα Προεδρίες, θα πάει καλά. Το μόνο διαφορετικό για μας, είναι ότι για πρώτη φορά, το κόμμα που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο οποίος έβαλε και την χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, διαχειρίζεται την Προεδρία. Αυτή την γέφυρα, μεταξύ της ένταξης από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και την παρούσα Ελληνική Προεδρία θα πρέπει να χρησιμοποιήσει ο Αντώνης Σαμαράς στις ομιλίες του. Είναι ευκαιρία, για τον Έλληνα Πρωθυπουργό, να υπενθυμίσει οράματα και προσδοκίες του παρελθόντος, που έχουν ξεχαστεί μέσα στο σκοτεινό, ομιχλώδες παρόν της Ένωσης. 

Δεν είναι τα κράτη μέλη που βρίσκονται σε οικονομική, κοινωνική, πολιτική, πολιτισμική κρίση. Είναι η Ευρώπη ο μέγας ασθενής. Μία Ευρώπη γερασμένη, κουρασμένη, μη ανταγωνιστική στις παγκόσμιες αγορές. Μία Ευρώπη χωρίς κανένα παγκόσμιο πολιτικό βάρος. Επαίρονται οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι ότι η Ευρώπη είναι η μεγαλύτερη αγορά για όλες τις παγκόσμιες οικονομίες. Υπερηφανευόμαστε, γιατί η Ευρώπη εισάγει και καταναλώνει προϊόντα που παράγουν όλοι οι άλλοι στον πλανήτη. Η δε Ευρώπη εξάγει ανεργία!!! Η Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει μετατραπεί σε ένα δαιδαλώδες εξόχως γραφειοκρατικό και κανονιστικό μόρφωμα που διαπερνάται όχι από πολεμικό μένος, αλλά από οικονομική αντιπαλότητα μεταξύ των κρατών μελών της. 

Και σε αυτόν τον πόλεμο οικονομικού και κοινωνικού αλληλοσπαραγμού, είναι – αν όχι κάτι άλλο– γελοίο να ακούμε συνεχώς εκκλήσεις για αλληλεγγύη και συνοχή! Εδώ, χρειαζόμαστε ταχύτατη δράση, και όχι σπαραξικάρδιες αοριστολογίες. Αν το πρώτο καθήκον στην πολιτική «είναι να μετράς», η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει χάσει τον λογαριασμό. Αν μελετήσει κάποιος καλά, θα δει ότι την τελευταία δεκαετία, ΠΟΥΘΕΝΑ στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει γίνει ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΕΝΔΥΣΗ, με πολλαπλασιαστικά για την ντόπια κοινωνία, οφέλη. Το παγκόσμιο κεφάλαιο αποφεύγει να επενδύσει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι ακραίες ρυθμίσεις και οι κανονισμοί, η εξωπραγματική δογματική νομοθεσία για το περιβάλλον, η πολυπλοκότητα των διαδικασιών, έχουν κάνει την Ευρωπαϊκή Ένωση ΜΗ ελκυστική για τους επενδυτές.

Επιπλέον, ο μονόδρομος της σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής, έχει σταματήσει παντού (ακόμη και στην Γερμανία), τα προγράμματα δημοσίων επενδύσεων, με αποτέλεσμα οι υποδομές που προσφέρονται στον επενδυτή να είναι χαμηλής ποιότητας. Ας αφήσουμε τις συναντήσεις κορυφής και τους οδικούς χάρτες για την απασχόληση. Αυτά είναι ιστορίες για αγρίους. Χωρίς νέες επενδύσεις, δεν υπάρχει απασχόληση. Να ζητήσει η Ελληνική Προεδρία εκπόνηση μελέτης, για τους λόγους της επενδυτικής άπνοιας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτός, θα είναι πράγματι, χρησιμότατος οδικός χάρτης. Να καταργηθούν τα παράλογα νομικά εμπόδια για την επίτευξη ταχείας και υγιούς ανάπτυξης.  Να καταργηθούν δογματισμοί και ιδεολογήματα  που έχουν μετατραπεί σε οικονομική νομοθεσία. 

Η Ένωση έχει την τεχνογνωσία να δημιουργήσει ασφαλή νομοθετικά πλαίσια και για την κοινωνία και για τις επενδύσεις. Να ζητήσουμε την Αναγέννηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός διαθέτει μεγαλοαστισμό, κοσμοπολιτισμό και ρεαλισμό. Στις εναρκτήριες ομιλίες του, να αναδείξει τον Ευρωπαϊσμό του. Να αναφερθεί στους τολμηρούς Ευρωπαίους άνδρες και γυναίκες που έχτισαν την Ευρώπη, αξιοποιώντας όλες τις ενδογενείς πηγές πλούτου της Ηπείρου. Να ζητήσει –συγκεκριμένα- μια λειτουργική τραπεζική ένωση, με ένα στιβαρό ταμείο πίσω της, για τις κρίσιμες καταστάσεις, γιατί οδεύουμε – ως συνήθως στην «κατασκευή σκελετού» και σε τραπεζικά μνημόνια, όπως η Ισπανία. 

Γιατί ό,τι θεσμό χτίσαμε μέσα στην ζάλη της οικονομικής κρίσης, όλοι στον «σκελετό» είναι, με αποτέλεσμα να είναι αναποτελεσματικοί σε κάθε είδους κακοκαιρία... Η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται μια χαρτογράφηση των λανθασμένων πολιτικών της. Και το Συμβούλιο να δεσμευτεί ότι θα δεχτούν ΟΛΟΙ τις αλλαγές που θα αναζωογονήσουν την Γηραιά Ήπειρο. Όσοι από εμάς, είμαστε πραγματικοί Ευρωπαϊστές, να συνδράμουμε «εκ των έσω», με όλες μας τις δυνάμεις, σε αυτό το εγχείρημα της Ευρωπαϊκής Αναγέννησης. 

Και όποια κριτική γίνεται στο παρόν άρθρο, εποικοδομητική είναι, γιατί περιέχει ανησυχία για το μέλλον. Περιέχει συγκεκριμένες ρεαλιστικές προτάσεις και όχι έσχατο αντιμνημονιακό λαϊκισμό που δηλητηριάζει και ευνουχίζει την δυναμικότητα και την δυνατότητα της Ευρωπαϊκής ανάπτυξης.

ΔΕΝ ΜΕ ΧΩΡΑΕΙ ΕΜΕΝΑ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΑΣ!

Να μία ακόμα από τις φωτογραφίες που με κάνουν να γεννώ φανταστικές ιστορίες. Εδώ, σαν να βλέπω τον τόπο μου. Την πόλη, το χωριό μου, τη γειτονιά μου. Κάποτε, μου άρεσε ο στίχος του Σαββόπουλου όταν, τραγουδώντας για τα «άθλια χωριουδάκια» και την «ασυνάρτητη επαρχία», κατέληγε στην παραδοχή ότι «όλα είναι τόσο τρομαγμένα μα τ’ αγαπάω ο φτωχός» Όχι πια! Τα σιχαίνομαι τώρα. Μ’ έχει συντρίψει αυτή η ωραιοποίηση της μιζέριας και της ασχήμιας. Και πιο πολύ ακόμα, με αηδιάζει ο εαυτός μου που δεν αντιδρά. Η παράνομη καλύβα. Το αγνώστου αντικειμένου φορτηγό που άραξε στο απέναντι πεζοδρόμιο. Τα μηχανήματα στο βάθος. Εκσκαφείς είναι; Γερανοί; Τρακτέρ; Σκοτίστηκα! Θα μπορούσαν να ήταν και Μερσεντές, και Καγιέν, και Τογιότα Κρούζερ, και ταξί, και διπλοκάμπινα, απορριμματοφόρα του Δήμου, υπηρεσιακό της ΔΕΗ, καινούργια νεκροφόρα. Όλα μέσα. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτή είναι η δική μου γειτονιά. Πείτε την Κηφισιά, πείτε τη Γλυφάδα, Κολωνάκι, Μπουρνάζι, Καστέλα, Χαλάνδρι, Ανθούσα, πείτε την όπως στο διάολο θέλετε! Την αναγνωρίζω από το πεζοδρόμιο που έχει τροποποιηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να «μαζέψει» πιο πολύ, και να δώσει περισσότερο χώρο στον δρόμο, στην οδό, στη λεωφόρο. Ο πεζός περιθωριοποιείται εδώ. Ο «γιωταχής» κι΄ ο μηχανόβιος κερδίζουν άπλα, μέρα με τη μέρα. Κι αν δεν τους τη χαρίζουν, την παίρνουν μόνοι τους. 

Δείτε τι γίνεται στους πεζόδρομους… Η διαρκής ανακατασκευή των πεζοδρομίων είναι σίγουρα φράγκα στις τσέπες πολλών δημοτικών αρχόντων, που μοιράζονται την μπίζνα με εκείνους στους οποίους την αναθέτουν. Δεν έχει πολύ καιρό που τοποθέτησαν αυτά τα άθλια κυματοειδή πλακάκια. Είναι αντιπροσωπευτικά του γούστου του δικού μας Δημάρχου. Έχει το ίδιο σχέδιο σε σακάκι. Τον λένε Λέανδρο. Τα πλακάκια αυτά είναι πιο ακριβά από τα συνηθισμένα. Η καινοτομία πληρώνεται καλά. Συχνά μιλούσε γι’ αυτήν ο Γιωργάκης, έτσι δεν είναι; Προσθέτουν μία μ…. στο απλό κι απέριττο, τ’ ονομάζουν ντιζάιν, και στο χρεώνουν όσα θέλουν. Τα δέντρα στο πεζοδρόμιο, τα έχουν στριμώξει όσο δεν πάει άλλο. Η νεραντζιά μπροστά απ’ το δικό μου υποστατικό δεν έχει ούτε αυτό το μισό τετραγωνικό «αέρα». Ο κορμός του εφάπτεται στις πλάκες. Ποτίζεται απ’ τις χαραμάδες, και μεγαλώνει με την ευλογία του Θεού. Κάποτε, ο κύριος Λέανδρος είπε στους κηπουρούς του Δήμου να περιφράξουν τον ελάχιστο χώρο των δέντρων «με μια ωραία, ξύλινη κατασκευή». Για ποιον λόγο, δεν γνωρίζω. Πάει ο νους μου στον αισθητικό λόγο δηλαδή, αλλά δεν μπορώ να πιστέψω ότι είναι τόσο μ..... Ένας φίλος, τον οποίο παίδεψα πολύ με την ανόητη αυτήν απορία μου, μου είπε πως μάλλον θα βγήκαν φράγκα και από αυτήν την «ξύλινη μάντρα» της συμφοράς. Μια μέρα, όμως, πέτυχα έναν από τους κηπουρούς του Δήμου, και μου έλυσε οριστικά την απορία: «Για να μεγαλώσουν ίσια τα δέντρα. Να είναι ευθυτενή. Να μην ξεφεύγουν». 

Έτσι ακριβώς…Αλλά, για δες μεγαλείο όμως το δικό μου δεντράκι! Δες που απόκαμε από την άθλια περίφραξη, δες που ούτε το πλαστικό κυπελλάκι που παράτησε εκεί κάποιος (Ο Δήμαρχος λες; Ή μήπως ο νεκροθάφτης;) δεν άντεξε, και άρχισε να κάνει αυτό ακριβώς που φοβόταν ο κηπουρός: δηλαδή να ξεφεύγει! «Δεν με χωράει εμένα το σύστημά σας», το άκουσα ένα βράδυ να λέει, καθώς τέντωνε ακόμα περισσότερο το κορμί του για να βγει από κει. Να λευτερωθεί. Κάθισα στην άκρη παραπέρα, και ρούφηξα όλον τον σπαρακτικό μονόλογό του: «Δεν μπορώ άλλο να κοιτάζω γύρω και να βλέπω το κωλοφορτηγό σταθμευμένο εκεί που κάποτε ήταν η φίλη μου η ελιά. Δεν αντέχω να βλέπω κάτω αυτό το ελάχιστο τετραγωνάκι ζωής που περιόρισαν για μένα. Τρελαίνομαι που ζω σ’ ένα πεζοδρόμιο άθλιας αισθητικής, όπου δεν περνάει πια ψυχή ανθρώπινη (κάποιος να περπατά, ένα παιδί να τρέχει, δυο φίλες να κάνουν βόλτα, να μιλούν και να γελάνε), και όμως το πέρασαν και αυτό στο χαράτσι. Πλήρωσε και συ δέντρο, με πρόσταξαν. Και κάτσε όρθιος. Μα πώς να ισιώσω όμως όταν τόσο έχει λυγίσει η ψυχή μου απ’ όλα ετούτα τα βάρη; Θα κάνω ό,τι μπορώ να ξεφύγω. Κι αν δεν τα καταφέρω, τουλάχιστον δεν θα πεθάνω όρθιος! 

Θα πέσω και θα ξαπλώσω φαρδύς-πλατύς σ’ όλο το πεζοδρόμιο, να ‘ρθουν να με μαζέψουν, να με κόψουν κομμάτια για το τζάκι τους, ό,τι περισσέψει να το βάλουν στη νεκροφόρα, να με σκορπίσουν. Πού ξέρεις; Ή καπνός θα γίνω, ή ρίζα καινούργια να φυτρώσω ξανά. Εδώ, στο πεζοδρόμιο, με μισό τετραγωνικό οικόπεδο αυλή με γελοία πλακάκια, και περίφραξη ρουστίκ, εγώ δεν μένω. Αν λείπω αύριο, μη μ’ αναζητήσετε. Να με θυμάστε μόνο. Αυτό θέλω από σας τους λίγους που με ξέρετε χρόνια».

ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΤΟ "JUAN CARLOS I"

Την στιγμή που η Ελλάδα χορεύει στους ρυθμούς του κακοποιού, ομολογημένα στελέχους του ΠΑΣΟΚ, πρώην αναπληρωτή διευθυντή της ΓΔΕ Α.Κάντα και έχει παγώσει εδώ και δέκα χρόνια, σχεδόν τα προγράμματα άμυνας, η Άγκυρα απλά ετοιμάζεται για το αναπόφευκτο: Την προσπάθεια κατάκτησης ελληνικού εδάφους. Πριν λίγο το τουρκικό Υφυπουργείο Αμυντικής Βιομηχανίας (SSM) ανακοίνωσε στην Άγκυρα την επιλογή του ναυπηγείου Sedef Gemi İnşaati A.Ş., ως αναδόχου του διαγωνισμού για το «Πρόγραμμα εγχώριας ναυπήγησης LHD» (Landing Platform Dock) για την ναυπήγηση του τουρκικού "μίνι" αεροπλανοφόρου, ενός ελικοπτεροφόρου διοίκησης αποβάσεων, το οποίο θα μπορεί να φιλοξενεί μαχητικά αεροσκάφη καθέτου απο-προσγείωσης VSTOL F-35B, 12 από τα οποία τα οποία πολύ πιθανόν θα περιληφθούν στ πακέτο των 100 μαχητικών που παραγγέλνει η Άγκυρα.

Η πρόταση που επελέγη από το τουρκικό πολεμικό ναυτικό είναι αυτή των ισπανικών ναυπηγείων Navantia η οποία στηρίζεται στο ισπανικό μινι-αεροπλανοφόρο Juan Carlos I. Οι διαπραγματεύσεις με το ναυπηγείο Sedef έχουν ξεκινήσει ήδη, αναφέρεται στην σχετική είδηση, αλλά σε περίπτωση μη συμφωνίας με τα ναυπηγεία, τότε η Τουρκία θα προχωρήσει στην έναρξη διαπραγματεύσεων με τη δεύτερη επιλογή που είναι τα ναυπηγεία DESAN Deniz İnşaat Sanayi A.Ş., η σχεδίαση των οποίων βασίζεται στο κορεάτικο ελικοπτεροφόρο LHD κλάσεως Dokdo. Μαζί με το πλοίο αμφίβιας επίθεσης LPD [που θα λειτουργεί κι ως μικρό αεροπλανοφόρο/ελικοπτεροφόρο] θα κατασκευαστούν και τέσσερα αποβατικά σκάφη μεταφοράς οχημάτων LCM, δυο αποβατικά μεταφοράς προσωπικού LCVP καθώς και ένα μικρό σκάφος διοίκησης. 

Το τελικό πλάνο έχει ως στόχο το πλοίο αμφίβιας επίθεσης να μπορεί να φιλοξενεί δύναμη μέχρι 1.000 στρατιωτών και προσωπικού, οκτώ ελικοπτέρων, τριών UAV (μη επανδρωμένων αεροσκαφών), 13 τεθωρακισμένων και 81 εξοπλισμένων οχημάτων. Με το πλοίο αυτό η Τουρκία απλά θα κυριαρχήσει από τα Δαρδανέλια μέχρι τις ακτές της Α.Μεσογείου. Η ναυπήγηση θα έχει ολοκληρωθεί το τέλος του 2018 και το πλοίο θα είναι επιχειρησιακά λειτουργικό το 2020. Το κόστος του προγράμματος αναμένεται να ξεπεράσει, με τους πρώτους υπολογισμούς, τα 400 εκατομμύρια ευρώ, αν και μια ανώνυμη στρατιωτική πηγή της εφημερίδας ανέφερε στην Hurriyet πως το κόστος εύλογα θα ανέλθει και «μια τελική τιμή μεταξύ 700-800 εκατομμυρίων ευρώ θα ήταν απολύτως λογική». 

Την προσβολή των ελληνικών νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, από την δυτική παντελώς ανοχύρωτη πλευρά τους, από την στιγμή που η τουρκική Αεροπορία καταφέρει να αποκτήσει έστω και για λίγες ώρες τοπική αεροπορική υπεροχή. Κάτι που βάσει της πορείας των εξοπλιστικών προγραμμάτων των δύο χωρών είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα επιτευχθεί προς τα τέλη της δεκαετίας.

ΤΑ 25 ΕΥΡΩ Ο ΑΔΩΝΙΣ ΚΑΙ ΤΑ «ΙΣΟΔΥΝΑΜΑ»

«Το προλαμβάνειν καλύτερο του θεραπεύειν» έγραφε ο Ιπποκράτης και ο αρμόδιος επί της Υγείας υπουργός Αδωνις Γεωργιάδης όφειλε να το γνωρίζει. Αντί να αναλώνεται, λοιπόν, σε κοκορομαχίες επί παντός επιστητού θα έπρεπε χθες -όχι σήμερα- να είχε αποσύρει το 25ευρω, όπως εγκαίρως επεσήμανε η «δημοκρατία». Αντί για αυτό, συνέχισε να μιλά για «δίκαιο μέτρο», να ισχυρίζεται ότι δεν πρόκειται να κλείσει και κανέναν φυλακή εάν δεν πληρώσει (ενώ γνωρίζει ότι τα χρέη πάνε στην Εφορία) και να επιδεικνύει κοινωνική αναλγησία σε κοινωνικές ομάδες που είναι όντως αδύναμες.

Διότι δεν μπορείς να μιλάς για λογική την ώρα που εξαιρείς και (ορθά) τους ενστόλους από το χαράτσι των 25 ευρώ και να μην πράττεις το ίδιο και για ανέργους. Αυτό, αν μη τι άλλο, σε εκθέτει ανεπανόρθωτα. Για την υποκρισία του ΠΑΣΟΚ που, αφού πρώτα ψήφισε το 25ευρω χωρίς αιδώ και τώρα κάνει αντάρτικο, τα λόγια είναι περιττά. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι σήμερα ο υπουργός Υγείας θα αλλάξει ρότα, μετά και την άνωθεν παρέμβαση. Αλλά δυστυχώς για άλλη μία φορά θα «στραπατσαριστεί» η κυβέρνηση μαζεύοντας εκ των υστέρων ακόμη μία αστοχία στη μάχη της με το αυτονόητο. Το οποίο στην προκειμένη περίπτωση είναι ηλίου φαεινότερον. 

Ότι κάποιος που δεν έχει εργασία, άρα ούτε και εισοδήματα, δεν έχει να πληρώσει όχι 25 αλλά ούτε ένα ευρώ παραπάνω. Η χάραξη της πολιτικής Υγείας πρέπει να γίνεται με σεβασμό στον άνθρωπο. Και επειδή ακούμε διάφορα τόσο από κυβερνητικούς όσο και από συμμετέχοντες στην κυβέρνηση βουλευτές περί ανάγκης «ανακάλυψης» ισοδυνάμων, υπάρχει λύση και είναι απλή. Ας κόψουν το αφορολόγητο των βουλευτικών αποζημιώσεων. 

Με αυτόν τον τρόπο και την «τρύπα» που θα προκληθεί στα νοσοκομεία θα κλείσουν και παράλληλα και θα δώσουν το καλό παράδειγμα σε μια εποχή που το πολιτικό προσωπικό συνεχώς απαξιώνεται. Θα τολμήσουν ή για άλλη μία φορά θα το φορτώσουν (με τον γνωστό τρόπο) στα συνήθη υποζύγια;