ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ

Η γιορτή αυτή είναι από τις αρχαιότερες  της Εκκλησίας μας και άρχισε το δεύτερο  μετά Χριστόν αιώνα. Αναφέρεται στη φανέρωση της Αγίας Τριάδας κατά τη βάπτιση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό.  Η Ιστορία της βάπτισης αυτής είναι γνωστή, ιδιαίτερα από το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, στο Γ' κεφάλαιο, στους στίχους 13-17. Ό Πρόδρομος Ιωάννης μετά από θεία διαταγή άφησε την ερημική ζωή και ήλθε στον Ιορδάνη ποταμό. Εκεί κήρυττε, εξομολογούσε και βάπτιζε. Ενώ έκανε ο Ιωάννης το έργο αυτό, μια μέρα ήλθε σ' αυτόν ο Ιησούς. Το Πνεύμα το Άγιο πληροφόρησε το γιο της Ελισάβετ ποιος ήταν.

Ό Ιησούς ζητάει να βαπτισθεί.

Έκπληκτοι οι παρευρισκόμενοι βλέπουν τον αύστηρο πρόσωπο και επιβλητικό ασκητή και διδάσκαλο να υποχωρεί με ανέκφραστη ευλάβεια και ταπείνωση μπροστά στον άγνωστο. Στην αρχή αρνείται να Τον βαπτίσει και Του λέει ότι αυτός έχει ανάγκη να βαπτισθεί από Εκείνον.

Ό Ιησούς τον πείθει να Τον βαπτίσει, διότι έτσι έπρεπε.

Και τότε, στα νερά του Ιορδάνη διαδραματίζεται σκηνή μεγαλειώδης και μοναδική. Με μορφή περιστεριού το Πνεύμα το Άγιο έρχεται και κάθεται πάνω στον βαπτιζόμενο Ιησού. Και συγχρόνως, φωνή από τον ουρανό, του Πατέρα Θεού, ακούγεται να λέει: "Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα".

Έτσι, μ' αυτόν τον τρόπο στη βάπτιση του Ιησού φανερώθηκε ο Θεός ο τρισυπόστατος, ή Τριάδα ή Αγία, και γι' αυτό ή Εκκλησία μας ονόμασε τη γιορτή αύτη Θεοφάνεια. 

ΧΑΜΕΝΟΙ ΑΠΟ ΧΕΡΙ

Το πολιτικό προσωπικό της χώρας (ακριβέστερα: οι κάθε είδους και ρόλου κομματάνθρωποι) πρέπει να καταλάβουν ότι μια κρίσιμη μάζα των δυνάμει ψηφοφόρων τους ζουν κυριολεκτική απελπισία, εκρηκτική απόγνωση. Tο «πρέπει» της δεοντολογικής απαίτησης «να καταλάβουν» το υπαγορεύει η λογική του ενστίκτου αυτοσυντήρησης, των ορμεμφύτων αυτοάμυνας μπροστά σε φάσμα ανυπόφορης συμφοράς – αν σώζονται ακόμα τέτοια ορμέμφυτα στους πάσχοντες απώλεια επαφής με την πραγματικότητα κομματανθρώπους.

Δεν έχει προηγούμενο αυτό που συμβαίνει σήμερα. Σε τέτοια ανελπιστία δεν είχε περιπέσει ποτέ άλλοτε ο Έλληνας, ποτέ δεν τον είχε κυριέψει, σε τέτοιο βαθμό, ο πανικός της απόγνωσης. Tετρακόσια χρόνια σκλαβιάς στους Tούρκους ήταν χρονικό διάστημα που από μόνο του, μόνο με την εφιαλτική του διάρκεια, θα ήταν φυσικό να είχε νεκρώσει κάθε ίχνος ελπίδας – οι άνθρωποι γεννιώνταν και πέθαιναν, η μια γενιά διαδεχόταν την άλλη, χωρίς ορατό σημάδι λογικής προσδοκίας λυτρωμού. Όμως η ελπίδα επιζούσε, το ανεδαφικό εκείνο «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ’ναι» πήγαζε από ζωντανή συνείδηση καταγωγής, αυτεπίγνωση αρχοντιάς, εμπιστοσύνη στη γλώσσα, αυτονόητη βιωματική αναφορά στον μεταφυσικό (μη θρησκειοποιημένο) άξονα «νοήματος» της ύπαρξης και της συνύπαρξης. Δεν έπαψαν ούτε στιγμή οι τότε Eλληνες να ξέρουν ποιοι είναι και τι τους πρέπει.

Tο ίδιο και όταν, εκατό χρόνια μετά την απελευθέρωση, ήρθε ο δεύτερος, με οριστικότερες ιστορικές συνέπειες όλεθρος: η μικρασιατική καταστροφή, το ξερίζωμα του Eλληνισμού από κοιτίδες πανάρχαιες και γενέθλια εδάφη – τις ασιατικές ακτές του Aιγαίου, τον Eύξεινο, την Προποντίδα, την Kαππαδοκία, την Tραπεζούντα, το Iκόνιο, τη Φρυγία – η συρρίκνωση της κοσμοπολίτικης ελληνικότητας στην επαρχιώτικη βαλκανική μιζέρια του μεταπρατικού κρατιδίου. Oύτε και τότε έφτασαν σε ανελπιστία οι Έλληνες, η ελπίδα δεν τους απόλειψε, δεν θεώρησαν ποτέ ενδεχόμενο τον αφανισμό της ελληνικής παρουσίας, την εξάλειψη του ελληνικού ονόματος, από την ιστορική σκηνή.

O σημερινός απελπισμός δεν έχει την αιτία του στην πτώχευση του κράτους – πτωχεύσεις γνώρισε πολλές το δάνειο (τεχνητό, όχι φτιαγμένο για τις δικές μας ανάγκες) ελλαδικό κρατικό μόρφωμα. Tον απελπισμό τον γεννάει σήμερα η εσκεμμένη και έμπρακτη άρνηση της κοινωνικής συνοχής από μέρους ενός μεγάλου αριθμού ανθρώπων, ταγμένων να υπηρετούν αυτή τη συνοχή και αμειβόμενων για τις υπηρεσίες τους. Zούμε μιαν εφιαλτική κοινωνική αποσύνθεση, έναν πρωτογονισμό εγωκεντρισμού, που κυοφορήθηκε από τα κόμματα σαν αυτονόητη πολιτική συμπεριφορά.

Yπουργός Άμυνας κλέβει τα χρήματα που του εμπιστεύονται οι φορολογούμενοι πολίτες για τον αμυντικό εξοπλισμό της χώρας. Aντιπρόεδρος της κυβέρνησης, μαζί με τον υπουργό Oικονομικών παίζουν το κρυφτούλι μιας διαβόητης «λίστας» πιθανών φοροφυγάδων, που δεν φτάνει ποτέ στα αρμόδια όργανα ελέγχου. Άλλος υπουργός Oικονομικών αποκαλύπτεται να διαθέτει καταθέσεις στο εξωτερικό με ποσά αδήλωτα και αφορολόγητα, ιλιγγιώδη. Yπουργός Mεταφορών δωροδοκείται από ξένη εταιρεία για να της παραχωρήσει την ψηφιοποίηση του OTE.

Πρώην αναπληρωτής διευθυντής εξοπλιστικών προγραμμάτων ομολογεί ότι εξαγοράστηκε με εκατομμύρια για να παρανομήσει, και «καρφώνει» για ίδια αδικήματα υπουργούς, τραπεζίτες, επιχειρηματίες. Tαμίας κυβερνώντος κόμματος βεβαιώνει «προεκλογική χορηγία» εκατομμυρίων προς το κόμμα του από ξένη εταιρεία που κερδοσκοπεί στην Eλλάδα. Aλλος πρώην υπουργός συλλαμβάνεται να κυκλοφορεί το πανάκριβο αυτοκίνητό του με πλαστές πινακίδες, για να κλέψει και αυτός την οφειλόμενη στο Δημόσιο εισφορά. Διευθυντής δημόσιου νοσοκομείου συλλαμβάνεται να δωροδοκείται για να μεροληπτήσει σε μειοδοτικό διαγωνισμό.

Aτέλειωτες, αναρίθμητες οι περιπτώσεις, καταιγιστικός ο καθημερινός βομβαρδισμός του πολίτη από τη σχετική ειδησεογραφία. Σαν ακρίδες έχουν επιπέσει οι υπάνθρωποι των ληστρικών συμμοριών, που αυτο-ονομάζονται «κόμματα», στο κοινωνικό χρήμα, στην περιουσία που προσπαθεί να συντηρήσει, κυριολεκτικά με το αίμα του, ο εξωφρενικά φορολογούμενος πολίτης. Aπελπισία δεν γεννάει ούτε καν η διαφθορά, αλλά το ότι εξακολουθούν να κυβερνάνε τη χώρα οι υπεύθυνοι γι’ αυτή τη διαφθορά.

Aπελπισία γεννάει το γεγονός ότι διαχειρίζονται τη ζωή μας αμετανόητοι οι αυτουργοί της καταστροφής μας. Kυνικά, αδιάντροπα, διορίζουν ακόμα σήμερα, σε δημόσιες θέσεις για να αμείψουν αυλόδουλους ή να εξαγοράσουν συνειδήσεις. Aυτή η πραγματικότητα του εμπαιγμού είναι η κατακέφαλη καθημερινότητα που ζει ο πολίτης: Γνωρίζουν όλοι στη γειτονιά την κομματικά ευνοημένη που διορίστηκε, μόλις πριν τρεις μήνες, «ειδική σύμβουλος» σε υπουργείο, με 5.000 ευρώ μηνιαίες απολαβές. Oλοι γνωρίζουν, στο διπλανό από τη «σύμβουλο» διαμέρισμα, την οικογένεια του ταξίαρχου, του επιφορτισμένου με το κυνηγητό της λαθρομετανάστευσης σε τεράστια έκταση συνοριακής γραμμής, και μηνιάτικο 1.400 ευρώ.

Aυτή η σύγκριση, η αναιδέστατη αδικία στην αμοιβή του κρατικού λειτουργού και στην εξωφρενικά σπάταλη καταξίωση του κομματικού λακέ, απελπίζει επικίνδυνα τους πολίτες. Δεν μπορεί να φανεί ελπίδα σε κανένα βάθος προοπτικής όσο η φαυλότητα ή ανικανότητα των κυβερνώντων περιθωριοποιεί και εξευτελίζει μεθοδικά όσους λειτουργούς του κράτους απομένουν ευσυνείδητοι, ασυμβίβαστοι με τους συνδικαλιστικούς νόμους της ζούγκλας. H ανελπιστία φαρμακώνει τη ζωή μας, γιατί η καταναλωτική αποχαύνωση και ο κτηνώδης εγωκεντρισμός καλλιεργήθηκαν μεθοδικά για να ψηφοθηρούν οι κομματικές μαφίες κολακεύοντας την αλογία των ενστικτωδών ενορμήσεων της μάζας.

Aπό τη στιγμή που αποσβέστηκε από τον δικαστή και τον δάσκαλο η συνείδηση του κοινωνικού λειτουργήματος, η χαρά της προσφοράς, ελπίδα κοινωνικής ανάκαμψης δεν υπάρχει. Oλοι παίζουμε στο γήπεδο των τυράννων μας, δεν αντιλαμβάνεται ούτε ο δικαστής ούτε ο δάσκαλος, πολύ λιγότερο ο τραπεζίτης ή ο έμπορος, ότι αν πάψει να παίζει στο γήπεδο της χρησιμοθηρίας, του ατομοκεντρισμού, της καταναλωτικής μονοτροπίας, σπέρνει σπόρο ελπίδας ικανόν να τινάξει την ταφόπετρα της τυραννίας. Η κοινωνία έχει υποταχθεί στον ατομοκεντρισμό, μιλάει τη γλώσσα της ιδεολογίας, κηρύττει τον ωφελιμισμό των αξιόμισθων πράξεων. Eίμαστε χαμένοι από χέρι. Tουλάχιστον κάποιοι δικαστές, κάποιοι δάσκαλοι, το κοινωνικό σύνολο, ας αρνηθούν το στημένο παιχνίδι των υπάνθρωπων τυράννων μας.

Διαβάστε την Επικαιρότητα εδώ

ΕΙΝΑΙ ΑΡΜΟΔΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ ΑΟΖ

Πληροφορίες αναφέρουν ότι η κυβέρνηση Α.Σαμαρά μεθοδεύει την παραπομπή του θέματος της ΑΟΖ της Μεγίστης (Καστελόριζο) στην διαιτησία του Διεθνούς Δικαστηρίου Δικαίου της Θάλασσας στο Αμβούργο, μέσα στο 2014 θεωρώντας ότι θα δικαιωθεί, αλλά ήδη οι Τούρκοι έχουν δικτυωθεί μέσα στον οργανισμό με αποτέλεσμα να προδιαγράφεται μια παταγώδης αποτυχία. Επειδή αυτό το παραμύθι αρέσκεται να το πουλάει η ελληνική κυβέρνηση προς εσωτερική κατανάλωση, προσδοκώντας ότι θα βάζει την ελληνική κοινωνία "για ύπνο", υπενθυμίζουμε ότι η Τουρκία δεν δεσμεύεται με κανενός είδους συμφωνία με την σχετική Συνθήκη την οποια ποτέ δεν υπέγραψε.

Στο Μαξίμου πιστεύουν ότι όχι μόνο η ελληνοτουρκική διαφορά θα καταλήξει σε ad hoc διαιτητικό δικαστήριο που θα συσταθεί στην έδρα του Δικαστηρίου της Θάλασσας, στο γερμανικό λιμάνι του Αμβούργου, αλλά και φαίνεται να γνωρίζει εκ προοιμίου την απόφαση του Δικαστηρίου, πιστεύοντας συγκεκριμένα, ότι το Αμβούργο θα δώσει ένα 70% στην Ελλάδα και ένα 30% στη Τουρκία μαζί με μια μικρή περιοχή για συνεκμετάλλευση (το εχουν παρει απόφαση ότι κάτι θα δώσουν δηλαδή). Τέτοιες υποθέσεις δεν πρέπει να γίνονται διότι δημιουργούν λανθασμένες εντυπώσεις.

Επειδή όμως οι Τούρκοι δεν "κοιμούνται όρθιοι" και φροντίζουν από την αρχή, για το τι θα συναντήσουν σε 10 χρόνια, ήδη έχουν πατήσει πόδι στο Δικαστήριο, και ξεκίνησαν τις δημόσιες σχέσεις. Πληροφορίες αναφέρουν προσκλησεις δικαστών στην Τουρκία, μιλούν για τουρκικές δωρεές στον Οργανισμό, και για συνεργασία κάποιων από τους δικαστές με το τουρκικό ΥΠΕΞ. Η πραγματικότητα είναι ότι μετά την προσπάθεια να «χώσουμε» δικαστή (Ρούκουνα ή Χαλκιόπουλο) στο ITLOS λίγο μετά την θέσπιση του με τη Συνθήκη του Montego Bay για το δίκαιο της θάλασσας to 1982, το ΥΠΕΞ δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το Δικαστήριο, με το Γενικό Προξενείο Αμβούργου απλώς να παρακολουθεί τα εθιμοτυπικά, αλλά χωρίς εντολή «να κάνει παιχνίδι».

Προσκλήσεις δικαστών σε επισκέψεις στη Τουρκία για διαλέξεις, παρασημοφορίες σωρηδόν, δωρεές στον οργανισμό, εκδρομές, ενημερωτικές επισκέψεις κ.ο.κ. Αλλά και βέβαια, κάποιοι από τους δικαστές έχουν δώσει πριν εκλεγούν ως καθηγητές γνωμοδοτήσεις στο τουρκικό ΥΠΕΞ. Και περιμένουν μετά στο Μαξίμου να έχουν αντιμετώπιση 70%-30%! Ξεκίνησαν με την προοπτική να παραδώσουν "κάτι" για να πάρουν πολλά. Οι Τούρκοι ξεκίνησαν αναποδα, να πα΄ρουν πολλά, και να μας αφήσουν "κάτι", και δουλέυουν συστηματικά για αυτό.

Η "ΑΝΑΠΤΥΞΗ" ΠΟΥ ΕΤΑΞΕ Ο Α.ΣΑΜΑΡΑΣ ΓΙΑ ΤΟ 2014

"Άγριες" μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις, κατάργηση των αναπηρικών, και μετατροπή των συντάξεων χηρείας σε "φιλοδώρημα" φέρνει το νέο έτος, προδίνοντας για άλλη μια φορά τους ψηφοφόρους μεγάλης ηλικίας που στήριξαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στις εκλογές της 17ης Ιούνη του 2012. Πιο συγκεκριμένα ο Νέος Κανονισμός Ασφάλισης και Παροχών του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης που έχει στα χέρια του ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης, σύμφωνα με την εφημερίδα "Ελευθεροτυπία".

Την ίδια στιγμή που ο Α.Σαμαράς έταξε για το 2014 ανάπτυξη, και πρωτογενές πλεόνασμα, με το οποίο θα μοιράσει και λεφτά σε χαμηλοσυνταξιούχους και απόστρατους, ο Κανονισμός μιλάει για "ψαλίδι" στις επικουρικές από 16-45%! Οι άνθρωποι αυτοί πλήρωναν επικουρικά δεκαετίες ολόκληρες , και τώρα θα "κουρεψουν" τις εισφορές τους, δηλαδή θα τις δημέυσουν, όπως διατάζουν οι δανειστές.

Οι παροχές θα αναπροσαρμόζονται ετησίως ανάλογα με τα δημογραφικα΄δεδομένα, δηλαδή αν δεν τους κάνουμε την χάρη να πεθαίνουμε στο μέλλον θα παίρνουμε "ψίχουλα". Αν πεθαίνουμε νωρίτερα, οι εναπομείναντες θα παίρνουν κάποιο "μπόνους". Καταργούνται τα πλασματικά χρόνια, και οι αναπηρικές συντάξεις. Όλοι οι ανάπηροι γιατρευτηκαν, και δεν έχουν ανάγκη φαρμάκων!

Φυσικά έξω από τους νέους σχεδιασμούς δεν μπορούσε να μείνει η σύνταξη χηρείας. Όσες επέλεξαν να κάνουν την δυσκολότερη δουλειά, να μείνουν "βασίλισσες" στο σπίτι και να μεγαλώσουν σωστά τα παιδιά τους, θα δουν την σύνταξη που τους άφησε ο σύζυγός τους να μειώνεται από το 70% στο 50%! Αν σκεφτεί κανείς και τις ανάγκες που έχουν οι απόμαχοι της ζωής (οι παπούδες μας, και οι γονείς μας) σε φάρμακα, και ιατρικά έξοδα, είναι κατανοητό ότι η κυβέρνηση έχει σκοπό να τους αναγκάσει σε ένα είδος υποχρεωτικής "ευθανασίας".

Ήδη στη δημοσκόπηση που σας παρουσιάσαμε του Extra η ΝΔ κυριολεκτικά καταρρέει, εάν χάσει την τάξη των συνταξιούχων που όλοι γνωρίζουν ότι την στήριξαν, η πορέια της προς μονοψήφια ποσοστά φαντάζει μονόδρομος.

EΡΧΕΤΑΙ... ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ

Προφητεία εύκολη: ό,τι και να γίνει το 2014, είτε είναι επανάληψη, είτε επανάσταση, η ουσία δεν θα αλλάξει. Μία από τα ίδια θα είναι, με άλλα ονόματα. Αυτό που εμείς οι Έλληνες χρειαζόμαστε είναι κάτι που χρειάζεται δεκαετίες, για να μην πω αιώνες. Ο χρόνος δεν παραβιάζεται, ούτε εκβιάζεται. Χρειαζόμαστε μία νέα νοοτροπία. Όλοι: λαός και ηγεσία, πλούσιοι και φτωχοί, γραμματιζούμενοι και αγράμματοι, πρέπει να αλλάξουμε τρόπο σκέψης. Αυτός που ασκήσαμε ίσαμε τώρα, τελείωσε. Μας έφερε στο αδιέξοδο και τελείωσε. Εμείς όμως συνεχίζουμε να σκεπτόμαστε με τον ίδιο τρόπο, γιατί ο άλλος δεν γεννήθηκε ακόμα μέσα μας.

Έτσι, ενώ ξέρουμε πως το μέγιστό μας έλλειμμα είναι η παιδεία, κλείνουμε τα πανεπιστήμια, κερδίζουμε με σοφιστείες εξάμηνα σπουδών και διαπρέπουμε σε όλες τις βαθμίδες στις εκπαιδευτικές καταλήψεις. Ο παραλογισμός στη νιοστή δύναμη. Έρχεται, είπατε; Μα πώς να έρθει το καινούργιο και ποιος θα το υποδεχθεί; Ποιος έχει υποδοχείς για το διαφορετικό; Το τρέμουμε στην ανασφάλειά μας. Και οι δήθεν επαναστάτες πολιτικοί μας δεν τολμούν να προτείνουν πραγματικές ανατροπές. Τάζουν μόνο μία επιστροφή στο παρελθόν. Θα αποκαταστήσουν το ένα, θα επανορθώσουν το άλλο. Όπισθεν ολοταχώς.

Κατακερματισμένοι, κομματιασμένοι, γαντζωνόμαστε στο γνωστό και εξορκίζουμε το άγνωστο. Ο καθείς και οι διεκδικήσεις του. Ο καθείς και τα προνόμιά του. Και το συμφέρον του. Το ατομικό.  Άντε και της οικογένειας, της συντεχνίας. Ζητάμε, ζητάμε. Δώσαμε ποτέ; Μόνον όταν μας εξαναγκάζουν. Όχι δεν έρχεται τίποτα. Και να έρθει θα βρει την πόρτα θεόκλειστη. Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι εύκολα. Θέλουν γενιές. Για να γεννηθεί το καινούργιο, άλλες χώρες πέρασαν σχολαστικά από τον λατινικό μεσαίωνα, ανοίχτηκαν στην απελευθερωτική Αναγέννηση, πολέμησαν την εκκλησιαστική καταπίεση στην Μεταρρύθμιση, φώτισαν το νου τους με τον Διαφωτισμό.

Κατέλυσαν τα φέουδα, έχτισαν πόλεις, δημιούργησαν την αστική τάξη. Επινόησαν την σύγχρονη δημοκρατία, τα ατομικά δικαιώματα, τον καπιταλισμό και τον σοσιαλισμό. Εμείς τίποτα από αυτά δεν ζήσαμε. Από τη φεουδαρχία των Βυζαντινών και των Οθωμανών, εκτοξευθήκαμε στην νεοτερικότητα μέσα σε δεκαετίες. Μας λείπουν χίλια χρόνια εξέλιξη.

Ό,τι εισάγεται άκαιρα, μαραίνεται. Πάσχισαν οι Βαυαροί να μας κάνουν Ευρωπαίους και οι σοφολογιότατοι αρχαίους. Μαϊμούδες έφτιαξαν, με το φράκο του φράγκου, την περικεφαλαία του Περικλή και τα τσαρούχια του Κατσαντώνη. Μαϊμούδες που έγραφαν καθαρεύουσα. Σωστά τους διώξαμε όλους αυτούς – αλλά ακυρώσαμε και τους δικούς μας. Τον Καποδίστρια και τον Τρικούπη. «Ανθ’ ημών Γουλιμής». Οι εκσυγχρονιστές δεν ευδοκίμησαν εδώ.

Να φύγουμε από την Ευρώπη! Να φύγουμε από την Δύση; Μάλιστα. Και να πάμε πού; Υπάρχει άλλος χώρος; Εκτός από το Ισλάμ με την Σαρία του, εγώ δεν βλέπω τίποτα. Από την Άπω Ανατολή ως την Λατινική Αμερική, ένας πολιτισμός κυριαρχεί: ο Δυτικός. Με τον Καπιταλισμό του, αλλά και την Δημοκρατία του, με τις ανισότητες αλλά και τα δικαιώματα,  τους ακτιβιστές και τους οικολόγους. Αν δεν μας αρέσει αυτός, ή πρέπει να δημιουργήσουμε δικό μας, ή να φύγουμε για άλλο πλανήτη. Δύσκολα και τα δύο.

Συμπέρασμα: Αφού δεν ΕΡΧΕΤΑΙ πρέπει να πάμε εμείς. Σαν τον Μωάμεθ στο βουνό. Η μόνη λύση είναι να γίνουμε κάποτε ένα σύγχρονο, δίκαιο, ορθολογικά οργανωμένο κράτος και μία ισορροπημένη κοινωνία πολιτών. Αλίμονον όμως. Κι αν το πετύχουμε, θα χρειαστούν γενιές…

ΔΥΣΚΟΛΑ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Σύμφωνα με το καταστατικό της Ε.Ε. , η Ελλάδα εδώ και 3 μέρες έχει ξεκινήσει την θητεία της, στην προεδρία της Ένωσης για 6 μήνες. Ο Πρωθυπουργός της χώρας, έχει ήδη διαμυνήσει πως τα κύρια θέματα θα είναι το μεταναστευτικό, η ανεργία, η ανάπτυξη και άλλα ωραία που ακούμε κατά καιρούς. Εκείνο όμως που δεν ακούμε είναι τα εξής θέματα που θα κληθούμε στην προεδρία να αντιμετωπίσουμε και είναι ΑΚΡΩΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ.

1- Την προσπάθεια της Τουρκίας σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο για εκείνη να καταφέρει να πάρει βοήθεια από την Ε.Ε. σε μια κατάσταση που μόνο εύκολη δεν είναι εσωτερικά. Επίσης καλούμαστε να διαχειριστούμε την επιθετικότητα της, ενώ την ίδια στιγμή μας ζητούν βοήθεια χωρίς ανταλλάγματα όμως.

2- Την επερχόμενη προσπάθεια της Σκωτίας και Καταλονίας, να αποσχιστούν απο την Μ.Βρεττανία και την Ισπανία αντίστοιχα. Μια τέτοια επικύρωση όπως είναι κατανοητό μπορεί να ανοίξει ασκό Αιόλου στην Ε.Ε. αφού θα οδηγήσει σε διεκδικήσει και άλλων ομάδων , όπως είναι οι Βάσκοι π.χ.... ή και πλαστές διεκδικήσεις εντός εδάφους μας (π.χ. Θράκη με υποκίνηση Τουρκίας).

3- Την στάση απέναντι σε Ιράν , ενώ την ίδια στιγμή είναι δύσκολες οι στιγμές στην συμφωνία της Γενεύης , όπου έχει πέσει σε τέλμα.

4- Την συνεννόηση με Ρωσία , όπου ειδικά μετά τις αποκαλύψεις Κάντα (που φωτογραφίζουν περιέργως μόνο Ρωσία και Ευρώπη) αλλά και το ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ ΛΑΘΟΣ του ΥΠΕΞ να μην στείλει συλληπητήρια στον Πούτιν για τις επιθέσεις τρομοκρατών , έχει φέρει πρόβλημα. Αναρρωτιέμαι πραγματικά τι δουλειά κάνουν στο ΥΠΕΞ πέρα απο δημόσιες προβολές και συνεντεύξεις.

5- Το θέμα της ένωσης τραπεζών που ναι μεν είναι σε ροή και δεν θα λήξει μέσα στο 2014, αλλά σίγουρα όροι και συζητήσεις θα γίνουν εντός της θητείας της Ελλάδος και η θέση μας στην προεδρία είναι καίρια για να περάσουμε και δικές μας θέσεις. (βλ. Ευρωομόλογο).

Υπάρχουν και άλλα πιο μικρά ή πιο μεγάλα, όμως σίγουρα τα παραπάνω θα είναι θέματα που θα μας απασχολήσουν.